Medieval Times

[xAnouk]

Koning Reth Kingston

Hij zag haar zitten, ze zag er wat triest uit. Hij voelde ongelooflijk de drang om haar op te vrolijken, maar hij wist niet goed hoe, Reth was niet goed in het opvrolijken van mensen. Hij kon er wel voor zorgen dat het humeur van mensen binnen no-time daalde, maar iemand opvrolijken… daar was hij niet voor gemaakt.
“Je hebt hem misschien verraden, maar hij vergeeft het je vast wel.” Zei Reth zachtjes tegen haar. Hij kwam naast haar zitten en keek toe hoe ze daarna de jurk uit trok en onder de dekens kroop. Hij bleef even op het bed zitten en streek zacht door haar haren heen.

Kamer Reth en Floréna



Koningin Lolita Fullbright

“Moet ik je dan alleen laten, Leroy? Moet ik dan weer naar Duke gaan?” Vroeg ze door aan hem, hij zou het makkelijker vinden als ze de hoop opgaf en dat vond ze zwaar, dat zou ze waarschijnlijk niet eens kunnen, maar ze wilde weten wat hij eigenlijk van haar verwachtte of van haar wilde.
Hij wist het niet meer sinds die avond dat ze met al die vrouwen had gepraat, hij had niet het gevoel dat er iets veranderd was. “Het spijt me…” Mompelde ze zachtjes daardoor.
“Ik hou ook minstens net zo veel van jou, lieverd… maar ik zou gewoon normaal met je samen willen zijn, zonder voorzichtig te hoeven zijn…”

Werkkamer Leroy



Chayenne Lahero

“Mama!” Riep ze uit wanneer haar moeder weg leek te zakken. Ze hield nog steeds vreselijk veel van haar moeder, hoe ze haar ook links had laten liggen, haar moeder was nog steeds vreselijk belangrijk voor haar. Haar vader greep haar moeder vast en vroeg aan haar of ze de paarden wilde zadelen.
Haar lichaam trilde behoorlijk, maar ze knikte toch ferm omdat ze haar ouders nooit teleur zou willen stellen.
Haar moeder was bijna klaar geweest met het zadelen van het witte paard en dat maakte Chayenne nu eerst af. Het ging stuntelig en moeizaam.

Stallen WC

[Nikkay]

Koning Leroy Fullbright

Bij haar vraag schudde hij direct zijn hoofd. ‘Zeg alsjeblieft niet zoiets achterlijks, hoe kan je dat nu nog zeggen?’ vroeg hij snuivend. Het maakte hem woedend, zeker na wat Duke hem aangedaan had. Hij vond het zwak van Duke en hij was er aardig boos over, want hij verging van de pijn door de verwondingen. Ze zei dat het haar speet, nog eens schudde hij zijn hoofd. ‘Het is niet jouw schuld, Lolita. Dat is het nooit. Het komt door mij. Zeg niet dat het je spijt,’ gromde hij. Ze zei dat ze net zo veel van hem hield, maar ze wilde gewoon samen met hem zijn, zonder voorzichtig te hoeven zijn. Hij kwam overeind, hij klemde zijn kaken op elkaar, hoewel hij verging van de pijn, wilde hij het niet laten zien. Hij draaide zich weg van haar en hij liep moeizaam en langzaam naar het raam, elke stap die hij zette was pijnlijk, steken trokken door zijn lichaam heen. Hij wilde gewoon dat het wegging, dus negeerde hij het volledig. ‘Als je van tevoren geweten had dat het zo zou gaan, was je dan met mij getrouwd? Was je dan iets met mij begonnen?’ vroeg hij, zijn stem trilde lichtjes. Het was een combinatie van woede en verdriet.’Laat maar, ik wil het antwoord niet eens weten. Ik ga met Duke praten…’ gromde hij, daarna liep hij naar de deur.

Werkkamer Leroy

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

“Sorry, ik bedoelde het niet zo, ik wil ook helemaal niet terug naar Duke, hij heeft alles verprutst door wat hij jou heeft aangedaan.” Zei ze nu zacht tegen hem terug. Het ging alleen vanzelf dat ze het zei, het was altijd zo automatisch geweest om Duke er af en toe bij te halen.
Ze mocht niet zeggen dat het haar speet want het kwam door Leroy. “Ik had nooit naar die vrouwen moeten gaan.” Zei ze, ze keek naar de grond. Ze vond het vreselijk hoe alles ging.
Hij vroeg haar of ze met hem getrouwd zou zijn als ze dit van te voren geweten had. “Leroy, het antwoord is ja, ik wil voor altijd en eeuwig bij je zijn.” Zei ze nu zacht tegen hem.
Ze stond op en wilde naar hem toe gaan, tot hij zei dat hij met Duke ging praten. Ze kreeg een angstig gevoel door deze woorden, waarschijnlijk zou ze Duke nooit meer te zien krijgen…


Werkkamer Leroy

[Nikkay]

Koning Leroy Fullbright

Hij draaide zich langzaam om en hij keek haar heel doordringend aan. ‘Dat had je inderdaad niet moeten doen. Maar je weet dat ik je dat allang vergeven heb. Ik wil gewoon niet dat je iets achter mijn rug om doet, maar ik realiseer mij dat jij een eigen leven hebt en dat je moet doen wat je wilt doen. Ik kan toch niet altijd voorkomen dat je zulk soort dingen te weten zal komen,’ zei hij tegen haar. ‘Ik had daarna gewoon de hoop gehad dat jij mij zou kunnen veranderen. Dat jij het weg zou kunnen nemen, dat ik voor jou anders zou zijn. Elke keer als ik merk dat het niet zo is, doet het mij pijn. Diep in mijn hart weet ik gewoon dat jij iemand verdient die beter is dan dat ik ben. Je kan blijven zeggen dat ik alles ben wat jij nodig hebt, maar voor mij voelt het niet zo. Verre van. Ik ben een klootzak, een egoïstische klootzak die niet eens rekening kan houden met zijn vrouw als het nodig is. Maar het maakt niet uit, want jij zal nooit bij mij weggaan en ik zal nooit bij jou weggaan. Het doet mij gewoon pijn. Dat is alles,’ zei hij, alles klonk hard, maar eigenlijk was dat alleen omdat het hem heel veel pijn deed en omdat hij heel erg in de war was. Hij zag de blik van Lolita toen hij aangaf dat hij naar Duke ging. ‘Ik maak hem niet af. Zo laf ben ik niet. Bovendien wint hij het op dit moment met zijn blote handen van mij, want ik kan amper mijn zwaard vasthouden. Als ik hem al dood zou willen hebben, zou ik hem veroordelen en het door iemand anders laten doen.’ Zei hij tegen haar.

Werkkamer Leroy

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

“Het is nog niet te laat… Je bent ook anders voor mij, Leroy, je bent lief en zorgzaam wanneer je je goed voelt en ik voel me veilig bij je op die momenten, er zijn alleen momenten die minder leuk zijn, voor ons allebei. Helaas gebeurt dat haast altijd wanneer ik al ziek ben, anders zou het een minder groot probleem zijn.” Zei ze geduldig en zacht tegen hem.
Het raakte haar diep wat hij zei. Ze keek naar de grond en speelde met haar vingers wat met haar jurk. Ze wist niet goed wat ze hier op moest zeggen, ze vond het moeilijk en zwaar.
“Je zult altijd het beste zijn wat me ooit is overkomen.” Ze glimlachte een heel klein beetje naar hem.
Hij zou Duke niet afmaken en daardoor haalde ze opgelucht adem, hij was niet zo laf.
“Dat weet ik, maar ik snap wel dat ze heel boos op hem bent en ik weet dat je dan soms gekke kan doen.”

Werkkamer Leroy

[XxAuroraxX]

Felicia Erogate

Alles was haar op het moment even te veel. Voor even werd het zwart maar al snel voelde ze twee armen om haar heen. Het drong tot haar door toen ze hoorde dat het Stephen was. Ze probeerde te volgen wat hij zei maar zo gemakkelijk ging het nog niet. Na een aantal pogingen wist ze Stephen zijn hand beet te pakken. Nadat Chayenne klaar was met opzadelen vertrokken ze. Ze zat stevig tegen Stephen aan. Af en toe viel ze nog stukjes weg. Toch was ze rustiger geworden af en toe keek ze met een waterig glimlachje naar Chayenne.

Floréna Lahero

Reth zei dat hij het haar wel zou vergeven. Ze wilde het geloven, maar echt veel vertrouwen had ze er niet in. Reth kwam naast haar zitten en streek door haar haren heen. Ze waardeerde het. "Kom alsjeblieft bij me liggen." Sprak ze waarna ze hem wat naar haar toe trok.

[Nikkay]

Koning Leroy Fullbright

Hij zag aan haar dat ze dit moeilijk vond, dat begreep hij. Hij vond het zelf ook vreselijk moeilijk, voor Lolita was dat natuurlijk niet anders. Dit bleef gewoon een heel lastig punt in hun relatie. Het was misschien gewoon al een wonder dat hij überhaupt een relatie kon hebben met iemand. Hij was ook wel heel dankbaar, maar hij zou altijd verdrietig blijven omdat het nooit helemaal goed zou gaan. ‘Jij bent ook het beste dat mij overkomen is. Het allerbeste… hoewel het soms ver te zoeken is, haal jij al het goede in mij naar boven en ik hou van je, met heel mijn hart. Wat ik soms ook doe, dat verandert nooit. Helemaal nooit. Ik ben stapelgek op jou, alleen op jou.’ Sprak hij op doordringende toon tegen haar. ‘Je hebt er gelijk in, maar ik kan mij nu niet verlagen tot zijn niveau. Het zou zwak zijn en ik voel mij al veel te zwak, hij is het niet waard. Ik zou hem liever nog meer pijn bezorgen, de dood is een te makkelijke uitweg.’ Gromde hij. Hij was niet van plan Duke echt te martelen, want dat zou juist weer al het slechte in hem naar boven halen, maar als hij er om vroeg zou hij wel klappen krijgen. Toch was hij nu echt van plan om te praten, Leroy wilde weten waarom Duke dit gedaan had. Juist nu. Hij wist het wel ongeveer, maar hij wilde het uit de mond van Duke horen. ‘Ik ben zo weer terug,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Wacht je hier?’ vroeg hij daarna.

Werkkamer Leroy


Stephen Lahero

Hij had er wel vertrouwen in, Felicia kwam hier echt wel bovenop en hij zou alles langzaamaan wel vergeten. Hij was nog steeds heel erg teleurgesteld in alles, maar hij deed zijn best om zich daar nu overheen te zetten. Hij was weer terug, nu had hij tenminste weer een beetje invloed op alles. Hij hield Felicia stevig vast, maar hij glimlachte om de paar minuten naar Chayenne. ‘Ik ben trots op jou,’ fluisterde hij zacht, omdat hij dat ook echt was. Ze had zich zo sterk gehouden. Hij vond het echt heel knap van haar en hij was vreselijk trots. ‘Vind je het heel erg om naar Black Castle te gaan, of vind je het wel leuk?’ vroeg hij zacht aan zijn dochter, omdat hij benieuwd was naar haar mening, hij wilde weten hoe ze over dingen dacht.

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

Ze glimlachte liefdevol naar hem door zijn lieve woorden. Ze zou het liefst op hem af springen om hem flink te knuffelen, maar het kon niet. Ze zou zich moeten inhouden.
“Zie je, je bent echt lief…” Zei ze daarom alleen maar tegen hem om hem toch een beetje een goed gevoel te geven.
Hij ging verder over Duke, hij werd niet boos op haar waarom ze uitlegde dat ze bang was dat hij Duke wel zou vermoorden. Ze glimlachte een beetje door zijn woorden, hij kon zich niet verlagen en daar was ze toch trots op.
“Ik ben trots op je, ik blijf hier.” Zei ze nog en daarna zag ze hem vertrekken.

Werkkamer Leroy



Koning Reth Kingston

Ze wilde dat hij bij haar kwam liggen en ze trok hem naar zich toe. “Wacht even, ik trek eerst mijn kleren uit.” Zei hij zacht. Hij maakte zich voorzichtig van haar los en stond daarna op om zijn kleding uit te trekken en die zorgvuldig op te vouwen. Daarna sloeg hij de dekens om en kwam naast haar liggen. Hij trok haar tegen zich aan en streelde zacht over haar lichaam heen.

Slaapkamer Reth en Floréna.



Chayenne Lahero

Ze had de paarden gezadeld en klauterde voorzichtig op haar eigen paard. Zo reden ze weg. Ze zag haar ouders allebei elke keer naar haar kijken, maar ze keek van ze weg. Ze wilde niet laten zien hoe verdrietig ze zich voelde en hoe veel deze hele situatie met haar deed. Ze had nog geen tijd gehad om te beseffen wat er allemaal in deze korte tijd gebeurd was, allebei haar ouders terug… het was zwaar omdat het nog niet eens echt tot haar doordring.
Haar vader fluisterde haar toe dat hij trots op haarw as, ze knikte een klein beetje, er was niets om trots op te zijn. Ze had alleen geprobeerd om haar moeder de les te lezen, elke keer weer, maar het had geen nut.
Hij wilde weten of ze het erg vond om naar Black Castle te gaan. “Ach, ik ga later toch wel weer terug, later, wanneer ik zeker weet dat ik Reth aankan en hem vermoord. Dan is het kasteel van mij.” Zei ze terwijl ze strak voor zich uit bleef kijken.

Op weg naar BC

[Nikkay]

Koning Leroy Fullbright

Hij had zijn handen in zijn zakken gestoken en hij liep langzaam naar de cellen toe. Hij liep een stuk langzamer dan hij normaal deed, maar hij kon in ieder geval weer rondlopen, dat was al een flinke vooruitgang. Hij voelde zich nog wel heel zwak en hij had veel pijn, maar dat overleefde hij allemaal wel. Hij realiseerde zich dat hij dood geweest zou zijn als Kayton hem niet gevonden had, die gedachte maakte hem woedend, maar hij wist dat hij daar toch niets aan had. Nog voor hij de trappen bereikt had, stond er opeens iemand voor hem. Een bekende. ‘Ik wil even met u praten…’ zei ze zacht, hij knikte langzaam. Het was Layka. Hij had geen idee wat ze te zeggen had, maar aangezien Duke vastzat, vond hij dat ze wel het recht had om even met hem te praten. ‘Kom maar mee,’ mompelde hij, hij nam haar mee een willekeurige kamer in, waar hij naar de bank knikte. Hij ging zelf ook zitten, de hele tijd staan vrat energie. ‘Komt hij nog vrij?’ vroeg ze zacht, waarop Leroy haar doordringend aankeek. Hij wilde haar zeggen dat het haar niets aanging, maar dat was onzin, want het ging haar wel iets aan. Hij keek weg, tot hij opeens voelde dat ze met twee handen zijn hand vastpakte. ‘Ik weet wat hij gedaan heeft… ik weet dat het heel erg is… maar alstublieft…’ sprak ze, smekend. Hij slikte even, hij kon hier niet goed tegen. Hij kon echt helemaal niets hebben. ‘Ik doe alles voor u,’ zei ze nog, precies wat ze niet had moeten zeggen. Het volgende moment greep hij haar vast en trok hij haar naar zich toe, hij drukte zijn lippen op die van haar, hij voelde haar handen tegen zijn borstkas aan, maar ze deed niets, ze ging mee in zijn zoen. Het leek niet van harte te gaan, maar ze deed het wel. Hij legde zijn handen in haar nek en hij trok haar dichterbij, elke beweging was pijnlijk, maar daar dacht hij nu niet aan. Haar handen gleden langzaam over zijn lichaam heen, het daagde hem uit, maakte alle gevoelens nog sterker, maar de spanning werd ook erger. Hij vond het niet echt geweldig, maar hij zei er ook niets van. Ze maakte zijn riem los, daarna begon ze zijn overhemd los te maken. Hij trok haar nog meer naar zich toe, zodat ze op moest houden, zijn handen gingen gretig over haar lichaam heen, hij zoende haar constant. ‘L-Laat u h-hem v-vrij?’ vroeg ze zacht, haar stem trilde enorm, hij had niet door dat ze doodsbang was. Hij keek wat verstrooid op, hij was totaal niet met Duke bezig nu. Hij schudde langzaam zijn hoofd, hij kon het niet, hij kon Duke niet vrijlaten, wat ze er ook voor deed. Hij kon haar toch wel dwingen, het maakte hem niet uit. Layka wilde van hem afkomen, maar hij trok haar heel dicht naar zich toe en hij ging gewoon weer verder. ‘Maar ik… h-hoogheid… ik b-ben z-zwanger van h-hem…’ hakkelde ze, waardoor hij direct ophield. Zijn ademhaling was versneld, hij keek haar woedend aan, hij wist niet eens hoe hij moest reageren. ‘Verdomme…’ gromde hij, hij greep haar bij haar keel en hij kneep die dicht. Hij gooide haar naar achteren, ze wreef langs haar rode en opgezette keel, ze wist niet hoe snel ze weg moest komen. ‘Ik ga n-naar L-Lolita…’ zei ze nog, daarna verdween ze de kamer uit. Hij kneep zijn ogen dicht, hij wist dat hij wel achter haar aan kon gaan, maar dat had toch geen nut.

Kamer BC

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

Ze had er toch een slecht gevoel over, Leroy hoefde maar een dienstmeisje tegen te komen die op de verkeerde manier naar haar keek en hij zou haar pijn doen en hoogstwaarschijnlijk vermoorden. Hij zou haar ook weer ontrouw zijn, maar dat vond ze nog het minst erge, ze wist dat hij het dan zou doen omdat hij haar juist wilde beschermen. Ze haalde een hand door haar haren heen en zuchtte diep even om vervolgens weer op de bank te gaan liggen.

Werkkamer Leroy

[Nikkay]

Layka

Ze was aardig in paniek, haar keel deed verschrikkelijk veel pijn en ze had nog steeds het gevoel dat ze echt geen lucht kreeg. Ze schoot de werkkamer van Leroy in, ze wist dat Lolita het meeste hier was. Ze kende verder gewoon helemaal niemand, alleen Leroy en Lolita, naast Duke dan. Toen ze zag dat Lolita inderdaad op de bank zat, liet ze zich trillend via de deur naar beneden zakken. Ze had nooit veel meegemaakt in haar leven en dat van net, was vreselijk heftig voor haar. Ze bleef haar keel vasthouden, het was helemaal opgezet en ze wist zeker dat het blauw zou worden. Ze had tranen in haar ogen, maar haar gezicht was lijkbleek. Ze had echt gedacht dat hij door zou gaan, dat hij niet meer op zou houden en haar nog meer pijn zou doen, maar opeens was het gestopt. Opeens had hij haar laten gaan.

Werkkamer Leroy

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

Ze schoot omhoog wanneer er iemand binnen kwam, het was Layka, ze liet zich naar beneden zakken en vluchtig stond Lolita op.
“Hé meisje… wat is er gebeurd?” Vroeg ze zacht aan de vrouw, ze sloot de deur en knielde bij Layka neer. Ze sloeg haar armen om haar heen. “Rustig maar, rustig maar… haal diep en rustig adem, dat is het makkelijkste voor je.” Ze zag dat Layka de hele tijd haar keel vasthouden. Één en één was twee, of veroordeelde ze Leroy nu? Ze zou het eerst vragen als Layka rustig werd.

Werkkamer Leroy

[Nikkay]

Layka

Lolita sloeg meteen haar armen om haar heen, waardoor ze iets rustiger werd. Ze had gedacht dat ze misschien heel erg boos zou worden, maar dat was niet zo. Al had Lolita misschien ook geen idee dat Leroy dit gedaan had. Ze vroeg wat er gebeurd was, maar Layka was nog niet in staat om antwoord te geven. Ze durfde het ook niet goed, zoiets kon ze toch niet over hem zeggen? Straks werd ze ook opgesloten, of maakte Leroy haar af. Daar was ze heel erg bang voor nu. Lolita zei dat ze rustig adem moest halen, ze deed heel erg haar best, maar het ging haar niet zo goed af. Het ging gewoon moeilijk, heel moeilijk. Ze was zo erg in paniek. Toch lukte het haar na een tijdje om rustiger adem te halen, waardoor het benauwde gevoel wat verdween en ze helemaal wat meer kalmeerde.

Werkkamer Leroy

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

Ze wachtte geduldig af tot Layka weer kalm werd en eraan toe was om haar wat meer te vertellen over wat er gebeurd was. Ze hield de vrouw nu iets van haar af en bestudeerde haar keel. “Kom, die moeten we koelen.” Zei ze zacht en ze liep weg om niet veel later met een koele doek terug te komen en die voorzichtig op haar keel legde.
“Het was Leroy, of niet soms?” Vroeg ze nu met een zucht aan Layka. “Maakt niet uit, het was niet jouw schuld, ik word ook niet boos. Heeft hij je veel pijn gedaan?” Vroeg ze nu zacht.

Werkkamer Leroy

[Nikkay]

Layka

Ze zag Lolita naar haar keel kijken, ze zei dat ze het moesten koelen, ze knikte heel langzaam. Ze was snel weer terug, de koude doek werd op haar keel gelegd, het voelde meteen al iets beter, al bleef het een akelig gevoel. Ze vroeg of het Leroy was, daardoor keek ze weg. Lolita zei dat het niet uitmaakte, dat ze niet boos werd. Daarna vroeg ze of hij haar veel pijn gedaan had. ‘N-Nee… v-valt mee…’ zei ze heel zacht. Ze was zich duidelijk heel erg geschrokken, maar de pijn viel mee. Behalve haar keel, was er niet zo veel aan de hand. ‘M-Maar ik d-dacht… ik d-dacht dat hij meer zou doen…’ stamelde ze zacht. Ze was heel blij dat hij haar had laten gaan, maar ze was nog steeds doodsbang. Ze keek heel even naar Lolita, daarna keek ze weg. ‘H-Het spijt mij…’ zei ze, haar stem trilde een beetje. Toen de deur opeens openging, schoot ze opzij naar Lolita. Ze wist eigenlijk al wel dat het Leroy was. Hij keek haar heel kort aan, zijn blik verwrongen van woede. ‘Hij komt voorlopig zeker niet meer vrij. Jammer voor dat kind van je…’ gromde hij, hij zag de tranen in de ogen van Layka, maar het liet hem volledig koud. Het deed niets met hem. Bij Lolita was hij er gevoelig voor, maar voor de rest raakte niets hem nu. Hij liep naar de kast, pakte een glas en schonk drank voor zichzelf in, daarna draaide hij zich weer om en keek hij van Lolita naar Layka. ‘Waarom zijn jullie hier?’ vroeg hij, het klonk nog net zo woedend. Prima als Lolita elk zielig vrouwtje wilde helpen, maar moest dat dan precies in zijn werkkamer?

Werkkamer van Leroy

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

Het viel wel mee, de pijn, Lolita was er opgelucht door. “Dat had hij inderdaad ook kunnen doen, je hebt geluk gehad, Layka, echt waar. Zodra je ziet dat hij boos is, moet je hem ontwijken, Layka, echt waar, want de volgende keer heb je misschien minder geluk. Het is lastig om het uit te leggen en het ligt nogal gevoelig, daarom zeg ik het ook liever niet.” Gaf ze aan.
“Het is niet jouw schuld.” Gaf Lolita sussend aan. Ineens kwam Leroy weer binnen. Hij was woedend. Hij had het waarschijnlijk over Duke en over een kind. Kreeg Layka een kind van Duke? Wat sneu dat hij dan vast zat… Hij schonk drank in en hij was nog steeds buiten zinnen van woede.
“Sorry, Leroy, maar Layka kwam naar mij toe en ik was toevallig al hier, maar we zullen je niet meer storen. Kom.” Het laatste zei ze tegen Layka en ze nam de vrouw overeind.

Werkkamer van Leroy

[Nikkay]

Layka

Ze knikte langzaam door de woorden van Lolita, ze hoefde het ook allemaal niet te weten, ze was gewoon doodsbang dat dit nog eens zou gebeuren en als ze het goed begreep, zou dat ook kunnen. Maar ze moest hem ontwijken als hij zo boos was, daar zou ze voortaan op letten. Ze had het nu niet echt doorgehad, ze had gewoon met hem willen praten over Duke. Dit had ze echt niet verwacht. Nu kon ze wel goed merken dat hij boos was, het was niet te missen. Lolita zei dat ze moest komen, ze werd overeind geholpen, maar nog voor ze echt op haar benen stond, voelde ze hoe ze weer vastgegrepen werd, opnieuw bij haar keel. Ze keek in de felblauwe ogen van Leroy, die meteen wegkeek, naar Lolita. ‘Waarom help je haar?’ vroeg hij, zijn stem klonk lager dan normaal en de trilling die er in lag, zorgde dat Layka kippenvel kreeg. Ze had haar handen rond de pols van Leroy gesloten, zodat zijn greep iets minder pijn deed, al was het nog steeds enorm krachtig. Leroy duwde Lolita weg van haar, zodat ze nu helemaal in zijn armen hing. Het ging allemaal met nogal veel kracht, wat ze knap vond, aangezien hij aardig gewond moest zijn. Ze hoopte maar dat hij heel snel ophield, want ze kreeg bijna geen lucht. Door de paniek werd het alleen maar erger, ze haalde piepend adem. ‘Ze verdient het niet, Lolita. Het is zíjn vriendin…’ siste hij. Als ze niet zwanger geweest was, was hij heel anders met haar omgegaan, dan was ze van waarde voor hem. Dat ze zwanger was, had zijn humeur alleen nog maar vreselijker gemaakt. Zodra Leroy doorhad dat ze bijna geen lucht kreeg, keek hij haar opnieuw zo eng aan. Ze sloot haar ogen, het volgende moment kreeg ze een snoeiharde klap in haar gezicht. ‘Kijk mij aan als ik naar je kijk, achterlijk wijf..’ gromde hij, waardoor ze niet eens meer weg durfde te kijken.

Werkkamer Leroy

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

Leroy greep Layka opnieuw beet bij haar keel, hij was heel boos, vreselijk boos. Ze werd zelf weggeduwd en niet veel later kwam ze weer naar hem toe. “Leroy, doe eens even normaal, laat haar met rust, ze verdient het wel. Layka kan er niets aan doen dat Duke een klootzak is. Laat haar los.” Zei ze tegen hem en ze legde haar hand op zijn arm neer. “Laat haar los, lieverd, laat haar alsjeblieft los… ze kan er niets aan doen, ze is lief en hartstikke onschuldig.” Fluisterde ze nu tegen Leroy om wat beter tot hem door te dringen. Ze legde haar hand op zijn wang en liet hem haar aankijken.

[Nikkay]

Koning Leroy Fullbright

Hij trilde over zijn hele lichaam, het was niet normaal meer, maar hij kon er helemaal niets aan doen. Hij had er geen invloed op. Lolita zei dat hij normaal moest doen, dat ze heel lief en onschuldig was, dat Layka er niets aan kon doen dat Duke een klootzak was. Daarna legde ze heel zacht haar hand op zijn wang, waardoor hij zijn ogen sloot. Het voelde zo heerlijk vertrouwd, het kalmeerde hem eigenlijk meteen al een beetje, al was het waarschijnlijk voor heel korte duur, dat realiseerde hij zich ook wel. Daarom liet hij Layka weer los, de vrouw stond te happen naar adem en was duidelijk overstuur, nog steeds deed het niets met hem. Zijn blik ging weer naar Lolita, deze keer keek hij wanhopig. ‘Ga, snel,’ zei hij, omdat hij wist dat hij binnen een seconde weer om kon slaan. Daarom liep hij ook weg, pakte hij zijn glas op en ging hij bij het raam staan. Hij wilde niet naar Layka of Lolita kijken, hij wilde niet nadenken.

Werkkamer Leroy

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

Leroy werd rustig zodra ze haar hand op zijn gezicht legde, gelukkig liet hij Layka los, tot grote opluchting van Lolita. Ze pakte de vrouw beet en luisterde naar Leroy. Ze knikte meteen door zijn woorden en loodste Layka achter haar aan naar buiten toe, de deur sloot ze zorgvuldig en ze nam Layka mee naar een slaapkamer.
"Rustig maar, dit is Leroy nu eenmaal, zo kan hij ook zijn." Fluisterde ze de vrouw toe en ze streek over haar rug.
"Ben je echt zwanger van Duke?" Haar stem klonk zacht, maar wel geïnteresseerd, dat was een reden die Leroy tegenhield. Daarom had hij Layka niets gedaan...

Random kamer

[Nikkay]

Layka

Ze werd door Lolita meegenomen, ze gingen een slaapkamer in, ze was blij dat ze weg was daar. Ze zei dat dit Leroy was, dat hij ook zo kon zijn, ze knikte alleen maar, ze kreeg echt geen woord meer over haar lippen. Lolita streek over haar rug heen, het zorgde ervoor dat ze wel weer iets kalmeerde, maar vooral de gedachte dat Leroy hier niet was, zorgde ervoor dat ze weer wat rustiger werd. Lolita vroeg of ze echt zwanger was, ze knikte langzaam. ‘Daarom wilde ik aan hem vragen of hij Duke vrij ging laten of niet…’ fluisterde ze zacht, haar stem trilde nog steeds een klein beetje. ‘Ik had niet… verwacht dat hij… dit zou doen…’ voegde ze er aan toe, ze had het echt niet verwacht. Ze had het eigenlijk ook niet achter hem gezocht. Omdat ze hier niet vandaan kwam, had ze nooit verhalen over hem gehoord, ze had hem maar een paar keer gezien en toen was hij vriendelijk tegen haar geweest, totaal anders dan dit.

Random kamer BC

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

Layka knikte bij de vraag of ze zwanger was van Duke, dat had haar dus inderdaad gered, gelukkig maar...
"Gefeliciteerd." Zei Lolita tegen haar met een zachte stem. Dat was ook de reden waarom ze wilde weten of Duke vrij mocht.
"Layka... je hebt nu gezien hoe Leroy kan zijn, maar Duke kan ook doordraaien... daarom zit hij vast. Hij deed een poging om Leroy te vermoorden en zodra hij los is, zal hij proberen om zijn bloedeigen zus van kant te maken." Vertelde Lolita haar de waarheid.
"En Leroy... tja... bij hem zit er gewoon een foutje in zijn hersenen, trek het je niet teveel aan, liefje, zorg er maar voor dat je kindje veilig is en doe geen domme dingen."

Random slaapkamer bc

[Nikkay]

Layka

Ze luisterde naar de stem van Lolita en ze knikte een beetje. ‘Duke heeft nog nooit boos gedaan tegen mij, nog geen één keer…’ fluisterde ze zacht. Nee, hij was echt goed voor haar. Beter kon ze zich niet wensen. Dat hij vast bleek te zitten, kwam dus ook als een enorme klap voor haar. Zeker nu. Ze had hier verder niets of niemand en zonder Duke was het helemaal niet leuk meer. Ze zei dat Duke zijn zus wilde vermoorden als hij vrij kwam, ze knikte heel langzaam. ‘Zoiets heb ik gehoord…’ fluisterde ze zacht. ‘Kan jij niet met hem praten? Hij houdt van jou, Lolita. Nog steeds…’ zei ze zacht. Ze was niet jaloers, helemaal niet, zo was ze gewoon niet. Ze wist dat Duke haar niet zou verlaten, Lolita zou bij Leroy blijven, dus had ze ook geen reden om jaloers te zijn, ze vond het niet erg dat Duke veel om Lolita gaf. Ze zei dat er bij Leroy gewoon iets fout zat in zijn hoofd, ze moest het zich niet te veel aantrekken, ze moest zorgen dat haar kindje veilig was.

Random kamer BC

[xAnouk]

Koningin Lolita Fullbright

"Duke is ook niet slecht, niet voor degene van wie hij houdt, hij zou je nooit pijn doen, dat weet ik zeker, maar begin alsjeblieft niet over zijn zus, over Carmen. Er is vroeger iets voorgevallen en volgens Duke is dat haar schuld. Maar dat is niet zo. Absoluut niet, Carmen is ook een hartstikke lieve vrouw." Vertelde ze Layka.
Layka wilde dat zij met Duke ging praten, want hij hield van haar.
"Ik weet niet of het helpt... vind je het dan niet erg dat hij ook van mij houdt? Het lijkt me toch best lastig..." ze zat eigenlijk al de hele tijd met die vraag, nu had ze de kans om die aan Layka te stellen.

Random kamer bc

[Nikkay]

Layka

Duke was niet slecht, zeker niet voor degene waarvan hij hield, maar ze mocht niet over zijn zus beginnen. Ze knikte langzaam, dat zou ze dan ook niet doen, al wilde ze er juist graag over praten. Er was dus iets gebeurd en Duke wilde haar vermoorden. Lolita wist niet of het hielp, ze vroeg of Layka het niet erg vond dat Duke ook van haar hield. ‘Nee, ik vind het niet erg…’ fluisterde ze. ‘Ik weet dat hij ook van mij houdt, dat hij graag wilt dat het goed gaat. Het is een beetje dubbel, want hij houdt wel heel veel van jou, maar hij weet ook dat het nooit meer iets gaat worden en dat het beter is zo. We praten er best vaak over…’ zei ze zacht. ‘Daarom vind ik het niet erg.’ Voegde ze er aan toe. ‘Ik denk wel dat jij iets kunt doen, hij luistert naar jou… bovendien kan jij met Leroy praten als je denkt dat het met Duke beter gaat…’ fluisterde ze, het was duidelijk dat ze nog steeds geschrokken was door wat er gebeurd was.

Random kamer BC

[Gesponsorde inhoud]