Police Life

Leroy Rivers

Uit het niets stond ze voor hem en vroeg ze of ze wat zouden gaan eten. Daardoor keek hij haar raar aan. Zijn blik ging over haar heen, daarna kwam hij overeind, zodat hij dicht tegen haar aan stond, meteen zette hij een stap aan de kant, eigenlijk hield hij er helemaal niet zo heel van. Natuurlijk wilde hij haar wel aanraken, maar hij hield niet van al dat gedoe er om heen en al helemaal niet in een ziekenhuis. ‘Ja, prima, maar zullen we alsjeblieft iets halen en bij jou thuis gaan zitten? Ik heb geen zin om in een restaurant met andere mensen te zitten…’ zei hij, nog steeds kortaf en chagrijnig. Hij had een vreselijke hekel aan drukte en veel mensen om zich heen, dan was hij gewoon liever bij haar thuis. Hij vroeg niet eens wat er allemaal met haar aan de hand was, waarschijnlijk wilde ze toch niet echt de moeite nemen om het hem te vertellen.

Zenovia Gaia

Hij kwam omhoog en daarbij stond hij dicht tegen haar aan. Ze voelde zich totaal niet tot hem aangetrokken, maar hij was knap genoeg voor haar, ze had wel eens lelijkere mannen gehad en bovendien was hij nog erg jong. Jammer genoeg zette hij al heel erg gauw een pas opzij. Ze schudde een klein beetje haar hoofd door zijn wat rare gedrag. Hij wilde niet met haar uiteten, het werd dus geen leuke date waar ze zich voor kon kleden en opmaken, maar gewoon thuis op de bank hangen, nou dan kon ze haar joggingbroek wel aantrekken. "Ik bestel wel wat, lust je pizza?" Vroeg ze, haar stem leek haast bevroren. Daarna draaide ze zich om en liep ze alvast naar de uitgang. Het was makkelijker als ze telefonisch al wat zouden bestellen, als ze dan bij haar huisje waren, was het eten er ook al bijna.

Leroy Rivers

Ze schudde haar hoofd, blijkbaar kwam dat omdat hij niet meer tegen haar aan stond. Hij wilde het liefste gewoon zo snel mogelijk weg hier en hij had geen zin in gedoe. ‘Ik zit niet op gezeik te wachten, volgens mij was dat al wel duidelijk…’ gromde hij tegen haar, hij kon er niet tegen als ze duidelijk liet merken dat ze iets niet leuk vond, maar ze niets zei. Hij liep met haar mee naar de uitgang. ‘Ja, ik lust pizza. Ik lust alles…’ reageerde hij op haar, terwijl hij naar de auto liep. Hij ademde diep in, hij was blij dat hij hier weg was. Hij trok de deur van de auto op en hij ging direct zitten, zodra Raven ook zat startte hij de auto. Hij keek opzij naar haar, zijn blik was hard. ‘Waar moet ik heen?’ vroeg hij haar, zijn stem klonk net zo hard. Hij vond het niet leuk als ze liet merken dat hij iets verkeerd deed, ook al wilde hij zich niet aanpassen aan haar. Toch vond hij dat ze het dan gewoon recht in zijn gezicht moest zeggen.

Zenovia Gaia

Ze keek heel even naar Leroy op die zichzelf begon te verdedigen tegenover haar. "Je hoeft mij geen verantwoording voor je gedrag of houding af te leggen, Leroy, ik vraag en verlang niets van je, alleen een ongecompliceerde avond. Ik gok elke keer maar iets als ik je denk door te hebben, als je mij iets niet wil vertellen, dan vertel je het toch niet? Zo simpel is het." Zei ze hem zachtjes om hem misschien wel wat op zijn gemak te stellen. Ze glimlachte even naar hem en stapte daarna de auto in. Hij lustte pizza, eigenlijk lustte hij alles. Goh, weer iets wat ze over hem te weten kwam. Ze belde met een pizzeria en bestelde twee verschillende pizza's. Ze vertelde haar adres. Ze had besloten om naar haar echte huis te gaan en niet haar schuilhut. Leroy wilde ook weten waar ze woonde. "Aan de oude dorpsweg, ik zeg wel welke straat je in moet." Ze glimlachte een beetje naar hem.

Leroy Rivers

‘Hou dan verdomme op met gokken, het is verschrikkelijk irritant!’ schreeuwde hij opeens, vol woede. Hij keek haar fel aan, maar daarna wende hij zijn blik af en haalde hij diep adem. Hij reed direct in de richting die ze aangaf, hij wilde zo snel mogelijk uit die auto. Misschien was het toch maar beter om haar gewoon thuis af te zetten en zelf ergens anders naar toe te gaan, maar dat was ook niet echt wat hij wilde. Hij probeerde maar gewoon te ontspannen, maar dat bleek moeilijker te zijn dan hij verwacht had. Net hadden ze nog redelijk vrolijk met elkaar om kunnen gaan, maar zijn houding was weer aardig omgeslagen. Hij ging er maar van uit dat het zo wel weer goed zou gaan, als ze er waren, zou het beter gaan. ‘Daar is het toch?’ vroeg hij, omdat hij even zeker wilde weten dat hij de goede straat inreed. Hij kende de weg hier redelijk goed, dus wist hij wel dat dit waarschijnlijk de goede straat had. Ze moest zelf maar zeggen waar haar huis stond.

Steven Smith

Hij kreeg een droge keel en voelde zich ongemakkelijk. Hij was zeker niet het type mens dat vrijwillig over zijn problemen praatte, en vooral niet over zijn gevoelens.
"Jij heb niet gefaald Rowan. Jij kon er niets aan doen. Anders had je het wel gedaan, dat weet ik. Ik neem je niets kwalijk. Het was mijn eigen schuld, ik was degene die Darcy voor honderd procent vertrouwde.. Ik had het verdomme moeten zien.." Hij schudde zijn hoofd. Soms voelde hij zich echt een waardeloze hoofdinspecteur.
"Je moet Andrea er niet buiten laten hangen, Rowan. Straks denkt ze dat je niet meer om haar geeft of zo.. Maar je moet het natuurlijk zelf weten.. Ik bedoel, wat kan ik er nou over zeggen, ik heb niet eens een vriendin.." mompelde hij gedempt. Bij zijn laatste woorden grijnsde hij even kort. Daarna trok zijn gezicht weer strak. Hij staarde weer even voor zich uit.
"Laten we naar het hotel gaan. Ik had Linc beloofd niet al te laat thuis te zijn. En Mack trouwens ook," stelde hij nu voor. Hij stond meteen al op, schoof de stoel weer aan en wachtte tot Rowan ook op zou staan. Steven controleerde even of hij zijn wapen nog bij zich had, wat het geval was. Hij ging niet meer de straat over zonder dat ding. Hij voelde zich nog totaal niet veilig. Beter meeverlegen dan onverlegen vond hij.

Rowan Rivers

Steven zei dat Rowan niet gefaald had, maar hijzelf wel. Dit frustreerde hem zo enorm, dat hij uit het niets met een enorme klap op de tafel sloeg. ‘Ik wil niet dat je dat nog één keer zegt! Als iemand hier alles goed heeft gedaan, ben jij het wel…’ gromde hij. Soms waren ze allebei zo vreselijk koppig. Hij wist dat dit ook was waarom ze heel erg konden botsen, wat al zo vaak gebeurd was. Hij kwam zelf ook overeind, hij luisterde naar wat Steven zei. ‘Wees blij, dan kunnen ze ook niet dood gaan…’ mompelde hij, kortaf en chagrijnig. Hij wist niet waar het opeens vandaan kwam, maar dit gebeurde wel vaker. Waarschijnlijk kwam het door hun gespreksonderwerpen. Hij dacht even aan Karin, binnenkort zou het haar sterfdag zijn. Hij ging standaard naar de begraafplaats om bloemen neer te leggen, elk jaar weer, elk jaar deed het hem net zo veel verdriet. Hij zuchtte zacht en hij keek weer op naar Steven. ‘Sorry, laten we er maar over ophouden…’ zei hij zacht, dit verdiende Steven al helemaal niet. ‘We gaan inderdaad wel terug dan…’ zei hij, nog zachter. Hij zou wel proberen om met Andrea te praten, maar dat vond hij echt het lastigste dat er was.

Zenovia Gaia

Slecht onder de indruk keek ze uit haar raam wanneer hij begon te schreeuwen. Ze wachtte tot hij weer wat kalmer was en keek daarna weer met een hatelijke blik zijn richting uit. “Wil je nog mee of niet?” Gromde ze hem toe. Daarna staarde ze weer uit het raam. Hij vroeg haar nog of het daar was en ze knikte. “Nummer 13.” Gaf ze aan. Ze hield van het getal dertien en dat was misschien ook deels de reden dat ze dit huis had gekocht. Het zag er simpel uit, gewoon een normaal rijtjeshuis. Toch hingen alle gordijnen stijf dicht, niemand kon bij haar naar binnen kijken. Haar deur was als enige in het rijtje zwart. Zodra hij de auto voor haar huis had geparkeerd, stapte ze uit. Het kleine voortuintje was nog behoorlijk weelderig, maar alleen maar donkere en duistere planten.

Leroy Rivers

Door haar blik en haar opmerking vloekte hij nog eens zacht. Verder deed hij niets, het was compleet nutteloos, hij wilde ook geen ruzie gaan maken om helemaal niets. Zodra ze aangaf welk huis van haar was, parkeerde hij de auto. Ze stapte al direct uit, hij deed hetzelfde. Zijn blik ging naar de tuin en daarna naar de deur. Blijkbaar hield ze wel van donker en duister. Hij haalde zijn schouders op, hij vond alles best, zolang ze maar normaal tegen hem deed. Toch was hij wel benieuwd hoe het er binnen uitzag. Zou het net zo donker zijn als alles hier? Hij haalde een hand door zijn zwarte haar heen, hij liet zijn blik even over haar lichaam heen gaan, daarna keek hij haar weer aan. 

Zenovia Gaia

Ze opende de deur voor Leroy. Binnen zag alles eruit als een normaal huis. Ze had normale meubels, enigszins wel wat donkerder dan wat er in ieder ander huis zou staan, maar het zag er allemaal prima uit. Het enige wat opmerkzaam was aan de binnenkant was de opgezette kraai op de grote kast. Net wanneer ze Leroy naar binnen wilde leiden, was de pizzakoerier al gearriveerd. Ze pakte vriendelijk de pizza’s aan en ritste weer een stukje van haar latex pakje open. Ze toverde een briefje van twintig eruit en gaf het aan de jongen. Hij staarde alleen maar vol verbijstering naar haar. “Bedankt.”Zei ze alleen en daarna liep ze met de pizza’s en al naar binnen toe. Ze zette ze op de kleine salontafel neer. “Wil je iets te drinken?” Vroeg ze aan Leroy met haar standaard verleidelijke stem.

Leroy Rivers

De pizza's waren er al, door wat Raven deed staarde hij net zo naar haar als de pizzakoerier deed. Hij liep met haar mee naar binnen, het zag er heel normaal uit. Hij keek wel meteen naar de kraai, het liet hem een beetje grijnzen. Hij vond het wel een gaaf ding, het paste perfect bij haar. Ze vroeg op erg verleidelijke manier of hij iets wilde drinken. 'Graag, doe maar wat jij ook neemt...' Zei hij tegen haar, met een glimlachje op zijn gezicht. Nu was er van zijn chagrijnige en harde gedrag helemaal niets meer te merken. Hij was juist blij dat hij nu hier was, dat was niet echt aan hem te zien, maar er was wel te merken dat hij veel meer ontspande. Hij trok zijn jas uit en hij gooide die over de kapstok heen, daarna liep hij een rondje door haar huis heen. 

Zenovia Gaia

Hij wilde hetzelfde drinken als haar. "Komt voor elkaar." Zei ze hem. Ze liep naar de keuken toe en trok een beetje wit weg. Foto's, kaarten en al haar kleine notitieblaadjes lagen nog op de grote eettafel uitgestald. Ze slikte en schonk snel twee glaasjes rode wijn in om vervolgens weer terug te lopen en die op de kleine salon tafel neer te zetten. "Kom, anders wordt het eten koud." Zei ze lichtelijk nerveus tegen Leroy. Ze wilde eigenlijk niet dat hij haar papieren zag, maar waarschijnlijk was ze toch al te laat...

Leroy Rivers

Hij liep een beetje naar haar toe, opeens leek ze vreselijk zenuwachtig te zijn. Zijn blik ging direct naar de tafel, hij kwam langzaam dichterbij, zijn blik ging over de papieren heen. Waar was ze mee bezig? Hij wist heel erg goed dat ze niet helemaal zuiver was, dat werd hem dus eigenlijk nog wat duidelijker nu. Ze zei zenuwachtig dat hij mee moest komen omdat het eten koud werd. 'Waar maak je je druk om, Raven? Alsof ik niet allang wist dat jij je met rare zaken bezig houdt... Ik ga je niet verlinken hoor...' Mompelde hij. Hij draaide zich om en hij liep met haar mee. 'Al doe ik dat misschien wel als de nacht mij niet bevalt...' Zei hij, het klonk licht uitdagend maar hij bedoelde het wel duidelijk plagend. Hij ging op de bank zitten en hij keek haar grijnzend aan. 'Bovendien moet ik toch weten wat jij allemaal doet als ik je help,' zei hij glimlachend tegen haar. 

Zenovia Gaia

Hij keek naar haar papieren en ze haalde diep adem. Volgens Leroy moest ze zich nergens druk om maken, maar dit was wel haar levenswerk wat daar op de tafel lag. Hier had ze naartoe gewerkt, dit moest de kers op de taart worden, haar roze diamant... Het ding was zo groot dat je het met twee handen vast moest houden, maar Zenovia wilde het hebben. Hij ging haar niet verlinken, misschien als ze die nacht niet beviel. "Dat is waar je me mee moet helpen, maar alleen het externe werk. De belangrijkste dingen doe ik zelf, ik heb alleen iemand nodig om de boel in de gaten te houden." Gaf ze aan, nog steeds wel wat nerveus voor haar doen. Gelukkig keek hij niet verder en kwam hij al gauw op dr bank zitten. Ze opende de pizza dozen en gaf er eentje aan Leroy. Ze zette de tv aan en ging wat onderuit gezakt zitten.

Leroy Rivers

Ze was nog steeds nerveus, daardoor bleef hij grijnzen. Het was grappig om te zien. Hij kreeg een pizza van haar, waar hij meteen van begon te eten, hij had best honger. 'Ik vind het prima, zolang ik maar iets te doen heb...' Zei hij tegen haar. De pizza smaakte echt heel goed, sowieso beviel het hem hier wel. Minder gezeik dan thuis en dat vond hij wel fijn. 'Ik wil je overal mee helpen, maar als ik er achter kom dat je tegen mij liegt, of wat dan ook, zal je flink in de problemen komen. Ik hou niet van leugens...' Zei hij wel duidelijk tegen haar. Toen hij zijn pizza ophad pakte hij de wijn, waar hij een paar slokken van nam. Het smaakte allemaal goed, maar vooral de sfeer stond hem hier wel aan. Hij kon tenminste doen wat hij wilde. 'Betaal je mensen altijd met je lichaam, of is dat alleen als je een ongeluk gehad hebt?' Vroeg hij haar, licht uitdagend. 

Zenovia Gaia

Hij gaf aan dat hij niet van leugens hield en dat terwijl zij met leugens aan elkaar hing. Haar naam was zelfs een leugen. Ze kon niet zonder. "Wat voor problemen?" Vroeg ze hem, ze keek hem heel even aan, daarna waren haar ogen weer gefixeerd op de tv. Ze at stevig van haar pizza, ze had vreselijke honger. In de huiskamer was het donker, het enige licht kwam van de tv en een klein lampje. Ze lachte om zijn uitdagende vraag en haar blik gleed weer over hem heen. "Dat ligt aan een aantal factoren. Hoe de man eruit ziet, hoe hij bekend staat en ook wat hij daar in ruil voor wilt doen." Legde ze hem behoorlijk vrij voor haar doen uit. Normaal was ze echt niet zo open. Toch was Leroy de eerste die haar zou helpen bij een grote kraak en daardoor lag het toch allemaal een beetje anders.

Leroy Rivers

Ze vroeg hem wat voor problemen ze zou krijgen, daardoor keek hij haar doordringend aan. 'Meer problemen dan je nu denkt...' Zei hij, vrij kortaf. Hij zou haar aardig wat problemen kunnen geven, meer dan ze zich realiseerde. Hij kon heel makkelijk naar de politie stappen, hij hoefde Steven of zijn vader maar te vertellen wat ze van plan was en ze was de lul, maar hij had ook genoeg rare vrienden die haar op een andere manier in de problemen konden brengen. Maar dat zou hij allemaal niet doen als het niet nodig was. Bij het antwoord op zijn vraag keek hij haar weer aan. 'Hoe heb je mij beoordeeld dan? Alleen op wat ik voor je gedaan heb? Je had ook de bus kunnen pakken...' Zei hij tegen haar. Waarschijnlijk was ze gewoon goedkoop en makkelijk in bed te krijgen, want hij hoefde ook amper iets te doen. In de toekomst misschien meer, maar dat deed hij niet daarvoor. 

Zenovia Gaia

"Waar zitten je vriendjes? Bij de politie of bij de maffia?" Vroeg ze hem nu sarcastisch toen hij zei dat ze echt grote problemen zou krijgen. Ze trok zich mooi niets van hem aan. Hij wist alleen waar ze woonde, verder kwam hij niet. Ze rolde even met haar ogen en at het laatste stukje van haar pizza. Daarna gooide ze haar wijn achterover. Hij vroeg haar hoe ze hem beoordeeld had. "Karakter, vurigheid, eerlijkheid en je gezicht komt me bekend voor. Volgens mij is jouw vader close met de politie, is het niet?" Vroeg ze nu aan hem. Ze had hem helemaal binnenste buiten gekeerd zonder dat hij het doorhad. Ze kreeg een klein glimlachje op haar gezicht. Hij kon haar misschien nog wel heel erg goed van pas komen en dat was ook precies haar idee.

Leroy Rivers

Hij grijnsde door haar vraag, ze dacht echt dat niemand haar iets kon maken, dat was wel duidelijk. 'Allebei,' was zijn antwoord. Ze vertelde eigenlijk meteen waarop ze hem beoordeelt had, ze was duidelijk goed in het inschatten van mensen. 'Oh, mijn vurigheid staat je wel aan?' Vroeg hij grijnzend. Over de rest zei hij niets. Hij realiseerde zich ook wel dat ze hem als nuttig zag, dat dat heel goed meehielp met hoe erg ze hem accepteerde. Maar het maakte hem niet uit, hij kon haar namelijk ook goed gebruiken, het was altijd handig om een plek te hebben waar je naar toe kon gaan. 'Ik ben heel eerlijk ja. Eerlijker dan jij bent. Als ik iets zeg, kan je er op rekenen dat ik het na kom. Altijd...' Zei hij doordringend. Hij keek haar aan, ze goot de wijn in één keer achterover. 'Het enige wat ik vraag, is dat je wat er ook gebeurd, mijn vrienden en familie met rust laat. Alles wat er gebeurd is tussen ons. Als je vindt dat ik iets gedaan heb wat niet kan, dan zorg je ervoor dat ik daar de consequenties van onderga en niemand anders. Dat zal voor mij bij jou hetzelfde zijn...' Zei hij, met een doordringende blik in zijn ogen. 

Zenovia Gaia

Hij had overal vrienden, iets wat ze wel van hem verwacht had, natuurlijk had hij overal zijn vriendjes zitten. Zon persoon was het wel. Hij zei dat hij eerlijker was dan haar dat geloofde ze ook zeer zeker wel. "Maar mijn beloftes kom ik altijd na." Zei ze nu, lichtelijk beledigd tegen hem. "Ik heb geen interesse in je familie, alleen in jou." Zei ze met haar hese stem. Ze schoof wat meer naar hem toe en drukte haar lippen op die van hem, ze zoende hem vurig. Misschien was de drank en de medicijnen niet zon goede combinatie, ze werd er ook veel te eerlijk van en ze vertelde hem veel te veel, dat was niet haar bedoeling, maar het ging haast vanzelf.

Leroy Rivers

Ze kwam haar beloftes wel altijd na en ze zou zijn familie en vrienden met rust laten. 'Mooi, dan zou het nog eens best gezellig kunnen worden,' zei hij grijnzend. Ze zei dat ze alleen hem wilde, het volgende moment werd hij vurig gezoend, waar hij meteen in mee ging. Hij had zichzelf over het algemeen goed in de hand, maar als hij eerlijk was, was ze toch wel zo mooi dat hij dit nu heel graag wilde. Zijn handen gingen over haar lichaam heen, tot zijn eigen verbazing deed hij voorzichtig met haar, omdat ze gewond was. Dat had hij niet van zichzelf verwacht, zo was hij eigenlijk niet echt. Maar blijkbaar had ze ook goede invloed op hem. Hij trok haar dichter naar zich toe en hij keek haar doordringend aan. 'Je realiseert je wel dat ik hele hoge verwachtingen heb hé...' Zei hij, al verscheen er al snel weer een grijns op zijn gezicht. 

Zenovia Gaia

Hij ging meteen in haar zoen mee, ze had hem goed gek kunnen maken dus met haar verleidingen en andere uitdagende woorden, hadden hem dus toch zover gekregen. Dat was alleen maar mooi meegenomen vond ze. Ze voelde zijn handen over haar lichaam glijden. Doordat haar enige kledingstuk het latex pakje was, voelde ze heel goed wat hij deed. Ze werd tegen hem aangetrokken en ze luisterde naar zijn woorden. “Dat realiseer ik me heel erg goed, ik zal je verstelt laten staan.” Fluisterde ze tegen hem. Ze streek langs zijn kin en pakte die daarna beet. “Kom je mee?” Vroeg ze, ze kwam overeind en trok hem zachtjes aan zijn kin met haar mee, haar huiskamer was geen geschikte plek. Ze moesten naar boven, naar de slaapkamer.

Leroy Rivers

Ze zei dat ze zich dat heel goed realiseerde, maar de woorden die ze daarna uitsprak lieten hem weer grijnzen. Hij was heel benieuw, hij wilde nu ook wel eens zien wat ze onder dat pakje te bieden had. Hij kon het zich wel aardig inbeelden, maar niets was zo leuk als het echte. Hij moest meekomen, blijkbaar was de woonkamer niet goed genoeg en wilde ze naar de slaapkamer toe. Hij werd overeind getrokken en hij haalde al snel haar hand van zijn kin af. 'Ik kan zelf lopen,' zei hij plagend, hij drukte kort zijn lippen op haar vingers, daarna liep hij met haar mee. Hij vond dit geweldig, nog steeds was hij eigenlijk heel erg ontspannen. 

Zenovia Gaia

Hij gaf aan dat hij zelf kon lopen en ze voelde zijn lippen op haar vingers. Als ze naar hem keek zag ze dat hij haar spelletje leuk vond, hij wilde erin meespelen. Eenmaal op haar slaapkamer was het pikdonker. Ze trok hem mee naar binnen toe en sloot de deur achter hem dicht. Hij zag waarschijnlijk niets en zij evenmin. Langzaam ritste ze haar pakje open, ze stapte er daarna uit en pakte daarna zijn handen beet. Voelen was veel intenser dan kijken, daarom koos ze hiervoor. Ze legde zijn handen op haar lichaam neer en wachtte tot ze zelf hun weg gingen. Haar eigen handen gleden door zijn haren heen en over zijn rug naar beneden.

Leroy Rivers

Ze kwamen in de kamer, het was echt hartstikke donker, hij zag helemaal niets. Raven liet hem los, hij hoorde het geluid van de rits, waardoor hij wist dat ze het pakje uittrok. Hij hield zijn adem even in, zijn handen werden vastgepakt en op haar warme lichaam neer gelegd. Ze speelde een spel met hem, maar hij vond het hartstikke leuk. Zijn handen gleden langzaam over haar huid heen, het leek bijna teder te zijn, maar het was meer omdat hij wilde genieten van elke seconde, eigenlijk was heel veel wat hij deed gewoon uit eigenbelang. Hij voelde haar handen door zijn haren heengaan, daarna gleden ze over zijn rug naar beneden. ‘Hoe kunnen we hierna nog samenwerken, als ik constant denk aan wat er onder dat pak zit?’ vroeg hij haar, zijn stem klonk zacht maar uitdagend, het was iets lager dan hij normaal sprak.