Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Ze bleef nog even naar haar mobiel staren, naar het berichtje, maar drukte het daarna weg. Ze haalde even diep adem en probeerde haarzelf ervan te overtuigen dat het echt gewoon iemand was die een verkeerd nummer gebruikt had.
Rowan begon tegen haar te praten, maar het duurde eigenlijk best lang voor het tot haar door drong wat hij zei. Ze keek hem even aan en knikte langzaam.
"Ik hoop dat het hem lukt.." sprak ze zachtjes. Rowan kwam bij haar staan en sloeg zijn armen om haar heen. Ze ging dicht tegen hem aan staan en sloot haar ogen even.

Rowan Rivers

Het duurde bijzonder lang voor Katelynn op hem reageerde. Hij voelde wel hoe ze tegen hem aanleunde, dus het kwam niet door iets wat hij gedaan had, want dan hield ze meestal afstand. Maar hij twijfelde toch. Had hij iets verkeerd gezegd? Hij pakte haar vast en hij keek haar nu aan. 'Heb ik iets verkeerd gezegd? Ik wilde gewoon eerlijk tegen hem zijn... ik wilde hem helpen.' zei hij zacht. 'Ik voel mij vreselijk machteloos en ik... dat ik dit voorstelde, ik weet hoe erg je er een hekel aan hebt en ik weet dat je het alleen maar toeliet voor mij, maar ik zweer je dat ik hem alleen maar wil helpen. Dit is allemaal mijn schuld. Hij heeft het slechtste voorbeeld ooit en ik moet iets doen om hem te helpen.' zei hij nu. Hij merkte dat hij nu zelfs tranen in zijn ogen kreeg en daardoor liet hij haar los en draaide hij zich weg van haar.

Katelynn Camryn Leighton

Ze opende haar ogen weer en keek Rowan aan, die nu vroeg of hij iets verkeerds gezegd had. Hij zei dat hij gewoon eerlijk wilde zijn en Leroy gewoon wilde helpen.
"Ssht," suste ze zachtjes, ze drukte haar vinger op zijn lippen om hem te laten stoppen met praten. Eigenlijk wilde ze doen alsof dat hele berichtje niet bestond en wilde ze er niet eens over beginnen, maar ze wilde ook niet dat Rowan dacht dat ze boos op hem was of iets, dat ze daarom afweziger was.
"Je heb niet verkeerds gezegd, je heb alleen maar goede dingen gezegd en ik ben trots op je," glimlachte ze naar hem. "Het is gewoon.. Ik kreeg een beetje een raar berichtje. Maar ik stel mij waarschijnlijk gewoon aan en waarschijnlijk heeft iemand gewoon iets gestuurd naar het verkeerde nummer," legde ze nu uit. Ze glimlachte waterig.

Rowan Rivers

Katelynn liet hem zwijgen en ze zei dat hij niets verkeerd gezegd had, hij deed alleen maar goede dingen en ze was trots op hem. Hij staarde haar even aan en daarna ontspande hij volledig, hij had echt gedacht dat hij iets fout had gedaan. Hij pakte haar nu weer vast en hij sloeg zijn armen om haar heen. Hij knipperde de tranen een beetje weg en hij haalde rustig adem, zodat hij ook weer helemaal rustig zou zijn. Hij spande alleen volledig aan door wat ze zei. Dit had ze precies ook gehad bij Martin en hij wist nog goed hoe dat allemaal gegaan was. 'Wat voor berichtje?' vroeg hij nu dus ook aan haar.

Katelynn Camryn Leighton

Hoewel ze haarzelf echt wilde laten geloven dat dit niets betekende en slechts een foutje was, merkte ze dat ze het bijna gewoon eng vond om haar mobiel bij haar te houden, bang dat ze nog een berichtje zou ontvangen.
Rowan pakte haar weer vast en ze merkte dat hij er ook niet echt gerust op was. Hij vroeg wat voor berichtje ze had gehad. Ze wilde het vertellen, maar besloot het gewoon te laten zien. Daarom pakte ze haar mobiel weer en opende ze het berichtje. Ze keek er weer even naar en schudde haar hoofd langzaam, waarna ze het aan Rowan liet zien.
"Dat kan niet voor mij bedoeld zijn.." mompelde ze gedempt.

Rowan Rivers

Ze gaf haar mobiel aan haar en hij staarde naar de letters. Typisch stalker gedrag. Zoals het geschreven was, de manier waarop Katelynn geclaimd werd, hij wist heel goed wat dit betekende. Hij luisterde half naar wat Katelynn zei, dat het niet voor haar bedoeld kon zijn. Hij begreep wel dat ze dit liever ontkende, maar het was heel erg duidelijk dat dit wel voor haar bedoeld was. Hij drukte de mobiel terug in haar handen, voor hij het ding kapot zou gooien. Hij vloekte even flink en daarna liep hij heen en weer door het huis. Hij had precies bijna een hele dag het gevoel gehad dat alles goed ging en dat ze geen grote problemen meer zouden hebben. 'Ga maar vast naar boven. Ik ga wat collega's bellen voor surveillance en ik sluit het huis af.' mompelde hij tegen haar. Daarna deed hij ook meteen wat hij zei, hij belde naar het bureau en hij overlegde wat, daarna hing hij op en controleerde hij elke ingang tot het huis. Hij sloot de deur goed af, alle ramen en hij deed de gordijnen dicht. Hij liep alles twee keer na en daarna liep hij naar de kluis, waarin hij zijn wapen had opgeborgen omdat het hem veiliger leek. Dat was nu niet meer het geval. Hij pakte het wapen vast en hij nam het mee naar boven, waar hij het in het nachtkastje legde.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan staarde een tijdje naar het berichtje, duwde het mobieltje toen terug in haar handen en vloekte luid. Nog voor zij iets kon zeggen, zei hij dat ze alvast naar boven moest gaan, hij zou collega's bellen voor surveillance en zou het huis afsluiten. Katelynn voelde haar hart in haar keel kloppen en keek toe hoe Rowan belde en daarna het huis door begon te lopen. Ze schudde langzaam haar hoofd en slikte moeizaam. Ze wilde herhalen dat het misschien wel niets was, maar door Rowan zijn reactie begon ze daar nu toch sterk aan te twijfelen. Tranen sprongen in haar ogen en ze liep de trap op naar boven. Daar deed ze de ramen dicht en trok ze de gordijnen ook dicht, waarna ze op het bed neerplofte. Ze pakte haar mobiel weer tevoorschijn en deblokkeerde het nummer. Daarna begon ze te bellen. Ze moest het gewoon weten.

Rowan Rivers

Hij bleef even staan, hij staarde de donkere ruimte in en hij bekeek alles even, daarna liep hij door naar Leroy. Hij wilde de jongen vertellen dat hij de deur niet open mocht doen voor iemand, dat er iemand was die hun misschien iets aan wilden doen, zodat hij er rekening mee kon houden. Maar Leroy sliep al. Het was voor hem ook een emotionele dag geweest en Rowan wilde hem niet wakker maken. Hoe groot was de kans dat Wessel van Leroy wist en hem op zou zoeken? Niet groot, hij liet het dus maar. Hij liep de slaapkamer in en hij zag Katelynn op het bed zitten, ze belde. Hij staarde haar even aan hij wilde zeggen dat ze dit niet moest doen, maar hij liet het maar. Hij ging de badkamer in en hij trok zijn kleding langzaam uit, hij voelde zich nog steeds vreselijk gespannen.

Katelynn Camryn Leighton

De telefoon ging ontzettend lang over, dat betekende in ieder geval dat het mobieltje niet uit stond. Alleen dat er niet opgenomen werd. Want ze hoorde ook geen in gesprek toon.
Uiteindelijk hoorde ze aan de geluiden dat er opgenomen werd, ze wachtte tot iemand zou gaan praten, maar dat gebeurde niet. Ze hoorde niets, soms alleen wat achtergrondgeluiden.
"Hallo?" vroeg ze dan ook, maar ze kreeg geen reactie, hoe lang ze ook wachtte. "Hallo?" herhaalde ze nog eens. Ze haalde even diep adem en beet op haar lip.
"Oké.." mompelde ze nu zachtjes. "Mocht je toevallig Wessel heten.." sprak ze nu gedempt en ietwat gespannen. "Ik voel niks voor jou, ik wil niets met jou, je bent een klootzak en ik haat je.." Haar stem klonk emotioneel en redelijk kwaad. "Mocht je Wessel zijn.. Zorg dan dat je uit mijn buurt blijft, ik wil je nooit meer zien, anders zorg ik er persoonlijk voor dat je weer achter slot en grendel komt en nooit meer vrijkomt," gromde ze. Al was het aan haar trillende stem ook te horen dat ze eigenlijk ook heel erg bang was.
"Ga je nog reageren?" vroeg ze nu. Ze wilde gewoon weten of hij het was, ze wilde weten waar ze aan toe was, ze wilde geen onzekerheid. Maar diegene aan de andere kant was niet van plan om te gaan reageren.

Rowan Rivers

Hij hoorde Katelynn praten, maar de persoon die ze aan de telefoon had leek niet echt op haar te reageren. Hij kwam de badkamer uit en hij luisterde naar wat ze allemaal zei. 'Waarschijnlijk geilt hij alleen al op het feit dat hij je stem hoort.' Zei hij nu tegen haar. Hij walgde er van en het maakte hem nog meer jaloers  dan hij van zichzelf al was. Wessel maakte hem woedend en als hij de kans kreeg maakte hij die gast direct af, zodat ze hier heen last meer van zouden hebben. Hij haalde het wapen uit het nachtkastje en controleerde het even, hij wist dat het niet normaal was om een geladen wapen naast je te hebben liggen, maar hij wilde geen risico nemen hiermee. Helemaal niet zelfs. Hij legde zijn mobiel aan de kant en daarna staarde hij naar het plafond. Waarschijnlijk zou hij echt geen oog dicht doen nu, waardoor hij morgen vreselijk chagrijnig zou zijn. Dat werkte niet echt mee aan de sfeer hier, of op het bureau.

Katelynn Camryn Leighton

Ze keek op naar Rowan en voelde zich een beetje naar worden van wat hij zei. Vertwijfelend drukte ze het gesprek weg en blokkeerde ze het nummer weer. Ze legde haar mobiel in het nachtkastje en merkte nu pas dat ze toch wel aardig van slag was nu. Ze trilde lichtjes en haar hoofd bonkte. Het idee dat dit Wessel kon zijn maakte haar doodsbang. Dat betekende dat hij haar dus niet met rust ging laten. En de herinneringen aan wat hij haar al eerder aan had gedaan maakte haar letterlijk ziek. Hij was echt gek in zijn hoofd en ze wist dat als ze weer bij hem terecht zou komen, het sowieso niet goed ging aflopen.
Ze wreef de tranen uit haar ogen en ging liggen, terwijl ze naar het plafond staarde. Voor het eerst sinds tijden durfde ze haar ogen weer niet dicht te doen, bang dat de nare beelden haar weer lastig zouden gaan vallen.
“Sorry..” mompelde ze zachtjes naar Rowan. Het voelde een beetje alsof het haar schuld was dat hun humeur nu verpest was en de ontspannen sfeer verdwenen leek te zijn. Misschien had ze het toch beter niet kunnen vertellen, zo lang het bij berichtjes bleven...

Rowan Rivers

Het was een hele tijd stil, maar hij wist dat Katelynn nog net zo wakker was als hij. Opeens zei ze sorry en nu draaide hij naar haar toe. 'Niet zeggen... en ik weet wat je denkt, maar je gaat gewoon alles heel eerlijk vertellen en niets achterhouden voor mij. Ik kan het wel hebben. Ik wil heel graag weten wat er in je omgaat en je moet dit niet alleen gaan doen.' Zei hij zacht. 'Jij kunt hier niets aan doen. Helemaal niets.' Voegde hij er lief aan toe. Hij pakte haar vast en hij trok haar tegen zich aan. Hij sloeg zijn armen stevig om haar lichaam heen. 'Hoewel ik vind dat we dit serieus moeten nemen en dat we voorzichtig moeten zijn, is het nog steeds maar een berichtje. We moeten er ook niet meer van maken dan dat. Bovendien krijgt hij je echt niet zomaar te pakken, echt niet.' Zei hij zachtjes. Hij streek liefdevol langs haar wang en hij zoende haar daarna langzaam.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan draaide nu naar haar toe en zei dat ze geen sorry moest zeggen. Ze moest hem gewoon alles blijven vertellen, hij kon het wel hebben. Ze moest dit niet alleen doen. Ze knikte langzaam. Hij zei dat ze hier niets aan kon doen en pakte haar vast en sloeg zijn armen om haar heen. Katelynn kroop dicht tegen hem aan en hield hem stevig vast.
“Je heb gelijk..” zei ze zachtjes toen hij zei dat ze dit zeker serieus moesten nemen, maar dat het alsnog maar een berichtje was. Als dit inderdaad Wessel was, hoefde het nog niet te betekenen dat hij zich daadwerkelijk echt zou gaan laten zien en iets wilde gaan doen. Berichtjes waren vervelend, vooral als het zich vaker voor zou gaan doen, maar ze zou er mee kunnen leven. Als het maar niet erger zou worden.
Rowan streek langs haar wang en begon haar te zoenen. Katelynn pakte zijn gezicht zachtjes vast en zoende terug. Na de zoen legde ze haar hoofd tegen hem aan en zuchtte ze zachtjes. Op dit soort momenten was ze blij dat ze in de rechtbank werkte. Daar zou hij echt niet zomaar binnen kunnen komen. En de villa was ondertussen ook al aardig hufter-proof met een alarm, flinke hekwerken en een automatische toegangspoort. Ook konden ze ten alle tijden zien wie er voor de deur stond of op de oprit voor de poort, aangezien er camera’s hingen. Al moesten ze er wel rekening mee houden dat Wessel een verdomd slimme hacker was en op die manier leek er altijd wel wat te bereiken te zijn.

Rowan Rivers

Ze zei dat hij gelijk had en ze ging mee in de zoen, wat hij fijn vond. Het liet hem ook direct weer wat meer ontspannen en dat was goed, want hij wist dat hij echt een minder leuk persoon was als hij heel gespannen was. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en hij streek met zijn vingers door haar haren heen. 'Ik hou zo veel van je... en vandaag, je hebt mij op meerdere momenten flink verbaasd en heel trots gemaakt. Ik ben zo blij dat ik samen ben met jou.' Zei hij oprecht tegen haar. Hij meende ook elk woord, de band die hij met Katelynn had, was ook heel erg bijzonder. Ze waren heel erg anders dan elkaar, maar blijkbaar werkte het gewoon goed en hij had alles voor haar over. Hij had nog steeds het gevoel elke dag meer van haar te gaan houden. Hij drukte zijn lippen zachtjes en vol liefde in haar hals, waar de zuigzoen goed te zien was. Dat liet hem even grijnzen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze bleef zo liggen en staarde voor haar uit. “Ik hou ook van jou..” zei ze zachtjes terug tegen Rowan. “En jij maakt mij ook trots..” ze keek hem nu aan en drukte een kusje op zijn lippen.
“Ik wil je echt nooit meer kwijt..” fluisterde ze zachtjes. Ze kroop weer iets meer tegen hem aan en sloot nu haar ogen. Nu ze weer iets gekalmeerd was, zouden die beelden toch niet meer komen. Ze hield Rowan vast terwijl ze zo bleef liggen. Echt nog nooit had ze zoveel van iemand gehouden. Ze hadden een aparte, maar bovenal geweldige relatie en ze wilde echt nooit meer bij hem weg.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze ook van hem hield en hem nooit meer kwijt wilde. 'Dat komt bijzonder goed uit, want ik ga geen kant op. Jij bent namelijke datgene waar ik altijd bij wil zijn.' Zei hij grijnzend tegen haar. Hij zoende haar nog eens en daarna trok hij de dekens wat meer over hun heen. Hij was nu een heel stuk rustiger en zo zou hij wel kunnen slapen, maar hij bleef nog een hele lange tijd naar Katelynn kijken voor hij in slaap viel. Hij sliep eigenlijk best wel heel erg goed, tot hij opeens last kreeg van een nachtmerrie. Het was lang geleden dat het gebeurd was, maar hij had weer dezelfde droom, over het moment dat hij Andrea vond. Het kwam misschien doordat Leroy er over begonnen was of omdat hij onbewust bang was dat dit met Katelynn zou gebeuren als Wessel door ging, maar het zorgde ervoor dat hij schreeuwend en volledig in paniek overeind kwam. Het zweet liep over zijn gezicht heen en hij staarde in paniek voor zich uit.

Katelynn Camryn Leighton

Het duurde even voordat ze in slaap kon komen, maar toen ze eenmaal sliep, sliep ze redelijk diep en vast. Af en toe wat onrustig, maar het viel mee.
Toen Rowan schreeuwend wakker schoot, schrok Katelynn ook wakker en kwam overheid. Ze keek om haar heen met grote ogen, maar het drong langzaam tot haar door dat er niets aan de hand was en dat Rowan een nachtmerrie moest hebben. Ze pakte voorzichtig Rowan zijn hand vast en kneep er zachtjes in.
“Hey..” zei ze zacht. “Er is niets aan de hand, het is oké..”

Rowan Rivers

De stem van Katelynn drong laat tot hem door en hij merkte hoe erg hij hier van moest bijkomen. Hij trilde over zijn hele lichaam en toen ze zijn hand vast pakte schrok hij. Hij keek haar aan en pas daarna realiseerde hij zich echt wie ze was. Hij pakte haar nu vast en hij hield haar dicht tegen zich aan. Hij trilde nog steeds een beetje, maar dat begon nu langzaam minder te worden. 'Sorry... Ik weet ook niet goed waar dit nu opeens vandaan komt.' Zei hij zacht tegen haar. Het was lang geleden dat hij op deze manier wakker was geworden, maar blijkbaar had iets er voor gezorgd dat het weer gebeurd was . Hij bleef haar vasthouden en na een tijdje keek hij haar weer aan. 'Ik vind het heel erg dat ik je zo laat schrikken.' Zei hij zachtjes. Hij had geen idee hoe laat het was, maar het zou waarschijnlijk ergens vroeg in de ochtend zijn nu.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan leek even de tijd nodig te hebben om weer tot bedaren te komen en pakte haar toen vast.
"Het geeft niet.. Misschien heb je gewoon weer even te veel aan je hoofd.." sprak ze zachtjes. Ze ging met haar hand langzaam door zijn haren heen en drukte een kusje op zijn wang.
"Het maakt niet uit, hoe vaak heb ik jou wel niet laten schrikken?" glimlachte ze nu. Ze keek even hoe laat het was. Over een halfuur zou haar wekker gaan. Erg vroeg dus, maar op zich niet vreselijk voor haar. Ze zou er wel alvast uit gaan zo, dan had ze gewoon iets meer tijd dan normaal. Ze rekte zich even uit en gaapte kort. Soms had ze echt de neiging om gewoon te blijven liggen. Al was het allemaal wel weer oké als ze eenmaal aan het werk was.

Rowan Rivers

Ze zei dat het niet uitmaakte, misschien had hij gewoon weer even te veel aan zijn hoofd. Hij knikte langzaam, dat was waarschijnlijk het geval. Hij voelde haar hand door zijn haren heen glijden en hij sloot zijn ogen, hij werd wel weer iets kalmer nu. Hij voelde haar lippen op zijn wang en daarna zei ze dat het niet uitmaakte, want ze had hem al ontzettend vaak laten schrikken. Daardoor glimlachte hij zwakjes. 'Dan wil ik het nog niet terug doen.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze rekte zich uit en hij zag haar gapen, waardoor hij even grijnsde. 'Normaal maak jij mij altijd zo vroeg wakker.' plaagde hij haar nu even. Hij wilde het liever helemaal vergeten, die nachtmerries waren vreselijk. Hij pakte Katelynn vast en hij zoende haar even, daarna keek hij haar weer aan. 'Ik zal je zo naar de rechtbank brengen. Het is niet erg als ik wat eerder op het bureau ben.' zei hij tegen haar. Hij wilde vandaag langs de familie van alle slachtoffers gaan en dat zou hem een hoop tijd gaan kosten. Hij kwam langzaam overeind en hij liep de badkamer in, hij trok zijn kleding aan en toen hij klaar was keek hij even naar Katelynn. 'Ik ben benieuwd hoe het met Leroy gaat vandaag...' zei hij zacht. Waarschijnlijk zouden ze vanavond zien of hij echt wilde stoppen of niet, het zou een zware avond worden, waarschijnlijk.

Katelynn Camryn Leighton

"Dan hoef je het nog niet terug te doen," plaagde Katelynn grijnzend toen Rowan zei dat zij hem normaal altijd zo vroeg wakker maakte. Hij pakte haar weer even vast en ze zoenden even. Daarna zei hij dat hij haar zo naar de rechtbank kon brengen, het was niet erg als hij eerder op het bureau was. Katelynn knikte.
"Is goed," zei ze. Ze rekte zich nog eens uit en bleef nog even liggen, maar klom toen ook uit bed en begon haar klaar te maken voor haar werk. Toen ze haar oorbellen in aan het doen was kwam Rowan weer aanlopen en begon hij over Leroy. Katelynn bevestigde de oorbellen en keek toen naar hem om.
"Ik ben ook benieuwd.." zei ze knikkend. "Hopelijk houdt hij het vol.." Ze stond nu op en maakte een speelse knot in haar haren.
"De eerste dagen zullen wel het zwaarst zijn," gokte ze nu hardop.

Rowan Rivers

'Ik zal proberen het voortaan niet terug te doen.' zei hij plagend tegen haar. Katelynn zei ook dat ze benieuwd was en dat ze hoopte dat hij het vol hield. De eerste dagen zouden wel het zwaarste zijn. Hij knikte even. 'Dat is zo. En elk moment dat lastig wordt daarna ook.' voegde hij er aan toe. 'Maar hij moet hier door heen, dat zal hem vertrouwen geven dat hij het wel kan.' zei hij. Hij hoopte echt dat Leroy dit serieus wilde doen. Hij pakte Katelynn vast en hij keek haar aan. 'Je ziet er goed uit. Dat zal meneer rijksrecherche wel leuk vinden.' zei hij tegen haar. Hij was dat duidelijk nog niet vergeten. Hij grijnsde wel even, hij was duidelijk wel jaloers, maar hij probeerde er maar een grap van te maken. 'Nou, moet jij nog eten?' vroeg hij daarna aan haar. Hij sloeg het ontbijt vaak over als het zo vroeg was.

Katelynn Camryn Leighton

Ze knikte nog even naar Rowan. "Ik hoop echt dat het hem lukt. Ik zal niet weten wat we anders moeten doen.." zei ze nu. "Maar tot nu toe vind ik echt dat hij het goed oppakt, dus we moeten vertrouwen hebben," glimlachte ze.
Toen ze klaar was pakte Rowan haar vast en zei dat ze er goed uit zag. Daarna zei hij dat meneer de rijksrecherche dat wel leuk zou vinden. Hij grijnsde, maar Katelynn wist dat hij het diep vanbinnen wel ook meende. Ze grinnikte even en schudde haar hoofd.
"Het maakt hem volgens mij niet uit hoe ik eruit zie hoor," grijnsde ze nu. Die vent slijmde altijd, ook als ze eruit zag als een wrak.
Rustig liep ze naar beneden en liet de hondjes even in de tuin, waarna ze de diertjes weer terugriep en de deur op slot draaide.
"Ik eet wel een bakje yoghurt op kantoor," zei ze tegen Rowan toen hij vroeg of ze nog moest eten. Dat deed ze wel vaker.

Rowan Rivers

'Ja, je hebt gelijk. Hij overtreft ook mijn verwachtingen en door wat hij gisterenavond zei heb ik er wel iets meer vertrouwen in. Hij wilde echt niet dat wij in de problemen zouden komen en dat had ik niet verwacht... hij lijkt oprecht veranderd te zijn. Ondanks dat hij er duidelijk niet al te best aan toe is.' zei hij zachtjes tegen haar. Katelynn grinnikte door wat hij zei over de man en ze zei dat het niet uitmaakte hoe ze er uit zag voor hem, waardoor hij haar even strak aankeek. 'Hij doet er verstandig aan afstand te houden.' mompelde hij nog. Katelynn zorgde voor de honden en hij stopte al zijn spullen in zijn tas, Katelynn zei dat ze wel zou eten op kantoor. Hij knikte even en hij pakte haar hand vast. 'Heb je het druk vandaag? Anders kunnen we misschien wel lunchen samen vanmiddag?' stelde hij voor. Hij was toch constant heen en weer aan het rijden, hij zou makkelijk langs kunnen komen bij haar. Als ze tijd had dan, hij kon het vandaag zelf inplannen. Hij liet haar weer los en hij stak zijn wapen bij zich, daarna pakte hij zijn tas op en liep hij met haar naar de auto.

Katelynn Camryn Leighton

Ze pakte haar tas in en propte als laatst haar laptop er nog bij. Daarna keek ze even gauw om haar heen of ze niet nog wat vergeten was, maar dat leek niet zo. Ze sloeg hing haar tas over haar schouder en Rowan pakte haar hand vast. Hij vroeg haar of ze het druk had vandaag, anders konden ze misschien wel samen lunchen 's middags. Katelynn dacht even na en knikte daarna.
"Ja, dat kan wel denk ik, ik heb pas 's middags een meeting," zei ze. Daarvoor zou ze gewoon op kantoor zitten.
Ze wachtte even tot Rowan alles had gepakt en liep toen samen met hem de deur uit en richting de auto.