Police Life

Rowan Rivers

Steven leek het met hem eens te zijn, het was niet zo makkelijk om opeens te stoppen en afstand te moeten nemen. Daarna zei hij dat het klonk als een goed idee, hij zou er ook snel klaar mee zijn als hij nutteloos werk zou doen. Hij was beter geweest in de grotere zaken. Hij sloot zijn ogen even en hij wreef langs zijn kaaklijn. 'Ik weet het niet, Steven. Dat was voor dit allemaal gebeurde...' zei hij zacht. Hij wist niet of hij het nog wel in zich had. Er mochten best fouten gemaakt worden en als het echt niet goed ging zou hij had vanzelf zeggen. 'Ik weet het gewoon niet... ik wil geen fouten maken. Ik wil niet horen dat ik iets niet goed doe, al helemaal niet van jou, of van Katelynn.' zei hij. Bovendien kon hij zijn tijd goed gebruiken. Als hij dit werk niet meer zou doen, zou hij meer tijd hebben voor Katelynn, voor Leroy. Misschien kon hij zijn zoon dan wel beter helpen. Aan de andere kant, misschien zou het juist wel het tegenovergestelde zijn. Het was heel moeilijk in te schatten.

Steven Smith

Rowan wist het niet en hij wilde geen fouten maken. Steven haalde zijn schouders even op. "Je moet er gewoon goed over nadenken. Ik kan ook niet beslissen wat het beste voor je is.." zei hij nu. "Maak geen overhaaste beslissingen. Je mag altijd vrije dagen nemen als je wilt, maak daar gebruik van. Dan ben je niet zo verplicht om elke dag te komen en dat haalt de druk er misschien ook een beetje af. Geef gewoon duidelijk aan wat je wilt, dan kan ik dat regelen. Maar je zal zelf de beslissing moeten maken. Dat kunnen Katelynn of ik niet voor je doen.. Je moet doen wat jou het beste lijkt en waar jij vrede mee hebt."

Rowan Rivers

Steven was vreselijk begripvol en zei ongeveer hetzelfde als wat Katelynn al tegen hem gezegd had. Hij wist alleen echt niet wat hij moest doen. Hij wist niet of hij dit nog wel kon, zonder echt grote fouten te maken. Hij wist niet of hij het nog wel in zich had, na wat er gebeurd was. Maar op deze manier doorgaan kon ook niet. Dat zag hij heel erg goed in. Hij bleef een tijdje stil en daarna keek hij weer naar Steven. 'Welke grote zaken heb je op dit moment? Misschien is er iets wat mij interesseert, waarbij ik het gevoel heb dat ik iets kan betekenen... dan probeer ik het uit. Is het niets, dan merk ik dat snel genoeg. Als ik het niet meer kan, merken we dat allebei snel genoeg.' zei hij zacht. Misschien moest hij het gewoon uitproberen en als hij echt fouten zou maken, zou hij per direct stoppen. Hij wilde niet dat het hem nog ongelukkiger zou maken dan hij nu al was.

Steven Smith

Rowan leek even na te denken en Steven gaf hem de tijd. Uiteindelijk vroeg Rowan hem welke grote zaken er nu liepen, dan kon hij uitproberen of dat voor hem zou werken. Als het niets zou zijn, zouden ze dat vanzelf merken. Steven keek even in de stapel dossiers voor hem en trok er een stuk of vijf tussenuit.
"Er lopen op het moment zat grote zaken, dus genoeg keuze," grijnsde hij. Hij duwde de dossiers naar Rowan toe.
"Uit mijn hoofd zit er tussen die dossiers een dossier over een groepje die constant winkels en bedrijven overvalt- gewapend- hier in de buurt, een dossier over wat verkrachtingen die op elkaar lijken en waarschijnlijk aan elkaar gelinkt zijn, een dossier over een of andere verknipte seriemoordenaar die ontzettend gekke sporen achterlaat, een dossier over een vent die zijn eigen familie bedreigd en zo nu en dan aanvalt en een dossier over een vrouw die al voor duizenden euro's dingen gejat heeft hier in de omgeving."

Rowan Rivers

Steven zocht in de dossiers en haalde er wat tussenuit. Hij pakte de stapel op en hij luisterde naar wat Steven te vertellen had. Het eerste was een groepje, gewapende overvallen. Hij schudde zijn hoofd daardoor. 'Geen groepen meer, daar heb ik genoeg van gehad.' mompelde hij. De andere zaak ging over verkrachtingen, ook daar zat hij eigenlijk niet zo op te wachten. Er was iets over een seriemoordenaar, een vent die zijn eigen familie bedreigde en een vrouw die diefstallen pleegde. Hij knikte even langzaam. 'Seriemoordenaar it is.' zei hij uiteindelijk. Hij bladerde alle dossiers even kort door en nam de juiste mee. 'Zeg het alsjeblieft meteen als je het idee hebt dat ik iets niet goed doe.' zei hij tegen Steven. Het was belangrijk voor hem, hij wilde echt geen fouten maken.

Steven Smith

Rowan koos uiteindelijk voor de zaak van de seriemoordenaar. Steven knikte kort. "Probeer niet alles alleen te doen, er zijn vast collega's die je willen helpen. Er zitten er al een paar op deze zaak, dus je kan even nagaan of zij al meer informatie hebben," gaf Steven nu aan. Hij haalde zijn hand even door zijn haren en keek toe hoe Rowan het juiste dossier zocht en ertussenuit haalde. Steven trok de resterende dossiers weer naar zich toe en legde die weer op de flinke stapel.
"Ik geef dat echt wel aan, als ik merk dat het niet goed gaat, maak je daar maar geen zorgen over," zei Steven nu. Hij glimlachte even kort.

Rowan Rivers

Hij moest proberen om niet alles zelf te doen, er waren al mensen mee bezig dus hij kon nagaan of ze al informatie hadden. 'Dat zal ik doen.' zei hij. Hij wist dat samenwerken niet echt zijn sterkste punt was, maar hij wist ook dat hij niet alles alleen kon doen en dat het dan eerder zwaar zou worden, dus Steven had wel gelijk. Hij zou het ook echt wel aangeven als hij het gevoel had dat het niet goed ging, hij moest zich geen zorgen maken. 'Ik zal mijn best doen, bedankt, Steven.' zei hij tegen zijn vriend. Hij liep naar de deur maar hij bleef nog even staan. 'Zou jij eens bij Lincoln willen peilen of hij het misschien een keertje ziet zitten om langs te komen? Ik heb nagedacht over wat je zei en misschien doet het Leroy wel goed. Hij vraag regelmatig naar jullie, blijkbaar is het echt belangrijk voor hem.'

Steven Smith

Hij knikte even goedkeurend toen Rowan aangaf dat hij samen zou gaan werken. Dat was al heel wat, want normaal trok Rowan meer een eigen plan. Maar dat was niet altijd het meest handige.
“Geen dank, ik hoor wel wanneer er dingen zijn of als je het toch anders wilt,” zei hij toen Rowan hem bedankte en naar de deur liep. Hij trok zijn laptop weer naar zich toe.
Rowan begon ineens weer te praten, waardoor Steven weer opkeek.
“Natuurlijk, ik zal het voorleggen bij Linc. Maar ik denk dat hij juist erg graag Leroy weer eens ziet. Dat zal hem ook goed doen,” liet hij weten.

Rowan Rivers

Steven keek op en zei dat hij het zou voorleggen aan Lincoln. 'Bedankt, Steven.' zei hij daarom. 'Voor alles.' voegde hij er aan toe. Met die woorden vertrok hij weer, hij haalde even wat koffie voor zichzelf en daarna liep hij langs de agenten die al aan de zaak bezig waren. Hij liet ze alles vertellen wat ze tot nu toe wisten, maar dat was nog niet zo heel erg veel. Het was wel een interessante zaak, dat wel. Hij haalde nog eens koffie en daarna liep hij naar zijn kantoor toe. Zodra hij de deur opende schrok hij weer op van Femke. Ze zat op de bank en kwam nu overeind. 'Je hebt het toch niet tegen Smith gezegd, toch?' vroeg ze aan hem. Ze leek nog net zo overstuur te zijn. Hij legde het dossier op zijn bureau en hij zette de koffie er naast, terwijl hij ondertussen zijn best deed om zo veel mogelijk ruimte tussen Femke en hem te houden. Hij gaf geen antwoord op haar vraag en daardoor kwam ze naar hem toe. 'Rowan, alsjeblieft. Je bent de enige normale man hier.... je moet het niet verkeerd opvatten.' zei ze nu zacht. 'Normaal?' herhaalde hij mompelend. 'Femke, ik denk dat het beter is als je weg gaat... blijf de middag thuis, dan zien we elkaar morgen weer....' zei hij zacht. 'Maar Rowan, jij bent anders... ik weet het. Jij bent niet zoals de rest.' zei ze tegen hem. Hij keek even kort naar de deur, hij wist dat hij weg moest uit deze situatie. Femke was vreselijk aantrekkelijk en dat had hij altijd al gevonden, maar dit was niet de bedoeling. 'Waarom doe je zo tegen mij? Ik weet wat je denkt...' fluisterde ze. Hij werd vastgepakt en het volgende moment voelde hij haar lippen weer op die van hem. Hij duwde haar wat van zich af en hij keek haar doordringend aan. 'Femke, alsjeblieft... je weet...' stamelde hij, maar ze legde haar vinger op zijn lippen. 'Ik weet van Katelynn, ja. Maar het maakt mij niets uit.' zei ze tegen hem. Het volgende moment werd hij weer door haar gezoend.

Katelynn Camryn Leighton

De dag liep nogal chaotisch. Ze merkte dat ze er toch niet helemaal bij was met haar hoofd en moest echt haar best doen om alles bij te benen. Normaal was zij in de vergaderingen een van de personen die het meest aan woord was, nu was ze juist opvallend stil en afwezig. Pas na een paar uur wist ze zich weer wat beter op haar werk te storten en leek ze het hele Wessel- issue even naar de achtergrond te schuiven. Ze kon er nu toch niets mee dus ze wilde zich er ook niet al te druk om maken. Al was dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Tijdens de lunch haalde ze bij een broodjeszaak om de hoek een broodje en trok zich terug in haar kantoortje om rustig wat te eten. Ondertussen werkte ze al haar mailtjes af en pleegde ze nog wat belletjes.

Rowan Rivers

Na een paar seconde gaf hij op en ging hij mee in de zoen, hij kon niet ontkennen dat het heel veel met hem deed, maar net zo snel dacht hij weer aan Katelynn. Hoe graag hij dit misschien ook wilde, hij kon haar geen pijn doen en ze zou er hoe dan ook achterkomen. Dat wilde hij haar niet aandoen, dat kon hij haar niet aandoen. Hij vond het vreselijk dat het tussen hem en Katelynn op dit gebied niet ging zoals hij wilde, maar daar kon Katelynn ook niets aan doen. Hij duwde Femke weg, wat harder nu. Hij raakte gefrustreerd door haar en dat zorgde ervoor dat hij emotioneler begon te reageren. 'Rowan.' zei ze nu, ze stapte weer naar hem toe en zodra ze hem nog eens aanraakte haalde hij uit. Het was bijna een automatische reactie, hij dacht er niet eens over na, hij wilde haar gewoon weg hebben. Het was alleen wel iets harder dan dat nodig was. Ze klapte naar achteren en viel lelijk met haar hoofd tegen het bureau aan. Hij schrok eigenlijk direct van zijn eigen actie en hij knielde bij haar neer, maar ze leek niet echt bij te zijn. Hij ademde langzaam in en daarna riep hij voor hulp, waardoor er al snel collega's binnenkwam en hij wat afstand nam. Hij liep onrustig door het kantoor heen en hij wreef langs zijn voorhoofd.

Steven Smith

Hij werkte echt flink hard en liep zo nu en dan zijn kantoortje uit om koffie te halen. Ook maakte hij af en toe een rondje door het bureau om te peilen hoe alles verliep. Op een gegeven moment toen hij weer een rondje had gedaan en terugkwam bij zijn eigen kantoortje, hoorde hij gerumoer achter zich en draaide hij zich weer om. Er schoten agenten Rowans kantoortje binnen en Steven keek wat verbaasd op. Daarna beende hij er ook heen en stapte hij er naar binnen. Hij keek even naar Rowan, die onrustig heen en weer liep, en zag toen Femke bewusteloos op de grond liggen.
“Wat is hier nou weer gebeurd?” vroeg Steven aan Rowan. Hij stapte aan de kant toen er al vrij snel ambulancepersoneel verscheen en Femke meenamen op een brancard.

Rowan Rivers

Hij keek naar Femke, hopelijk had ze gewoon een flinke hersenschudding en zou ze zo weer helemaal fit zijn. Steven kwam binnen en vroeg hem wat er hier aan de hand was. Hij haalde even een hand door zijn haar heen en toen iedereen weg was keek hij zijn vriend aan. Hij wilde niet dat iedereen wist wat er gebeurd was, dat vond hij ook voor Femke niet zo leuk. 'Ik duwde haar vijf keer weg, toen ik het gevoel had dat mijzelf niet meer in kon houden raakte ik in paniek en haalde ik uit.' Zei hij tegen Steven. Hij leunde op het bureau en hij staarde wat voor zich uit. 'Ik heb haar ontzettend vaak gezegd dat ik het niet wilde, dat ze weg moest gaan, maar ze luisterde niet... ' zei hij zacht. 'Ik wilde haar niet echt iets aandoen, ze moest gewoon ophouden en het frustreerde mij dat ze niet luisterde. Ze deed alsof ik dit ook wilde en daardoor werd ik kwaad en wilde ik haar weg hebben.' Vertelde hij heel eerlijk. Hij had haar misschien beter naar buiten kunnen gooien, maar dit was automatisch gegaan.

Steven Smith

De collega’s dropen ook af nu Femke weggehaald was en Steven erbij was gekomen. Steven sloot de deur van het kantoortje even en keek Rowan daarna weer aan, die zijn verhaal begon te vertellen. Femke had blijkbaar opnieuw niet van hem af kunnen blijven en na talloze waarschuwingen had Rowan haar iets te hard aangepakt.
Steven haalde even diep adem en vroeg zich af hoe hij dit moest oplossen. Als het allemaal meeviel bij Femke zou hij het wel laten rusten. Anders was hij verplicht hebt wel te melden en dan kwam het direct ook bij Katelynn terecht.
“Ik snap je wel, ik had denk ik hetzelfde gedaan..” mompelde Steven nu gedempt.

Rowan Rivers

Steven leek even over alles na te denken en hij zei daarna dat hij het wel begreep. Rowan ademde direct opgelucht in, blij dat Steven  dit zei. Hij had het ook helemaal niet verkeerd bedoeld, maar Femke was maar doorgegaan. Uiteindelijk had hij ook een punt dat hij het niet meer kon hebben en dat had ze duidelijk bereikt. 'Het spijt mij, de volgende keer zal ik het anders oplossen, nu raakte ik gewoon in paniek. Ik was bang dat ik het niet vol zou houden en als ze zo door ging zou ik Katelynn pijn doen. Ik reageerde in een opwelling.' Zei hij. Hij zou nog wel met Femke praten, zijn excuses aanbieden. 'Mocht je er problemen mee krijgen, ik zal Katelynn hier over vertellen, dus maak je daar geen zorgen over . Ik heb liever dat Katelynn dit soort dingen van mij hoort dan via iemand hier.' Zei hij. Er werd al genoeg geroddeld, hij kon het haar beter zelf vertellen.

Steven Smith

Rowan vertelde nogmaals dat hij reageerde in een opwelling en dat hij er spijt van had. Daardoor knikte Steven. “Hopelijk valt het allemaal mee,” zei hij nu. “Als Femke er weer is zal ik ook wel even met haar gaan praten,” gaf hij daarna aan.
Rowan zei dat hij het zelf wel aan Katelynn zou vertellen en daardoor knikte Steven opnieuw. “Oké, fijn,” sprak hij. Hij had niet zoveel zin om tussen Rowan en Katelynn in te komen eerlijk gezegd.

Rowan Rivers

'Het valt vast mee.' mompelde hij nu, al was dat meer om zichzelf gerust te stellen. Hij wilde niet dat er door hem iets ernstigs met Femke aan de hand zou zijn, want hij mocht haar wel. Het was juist een van de collega's waar hij wel oké mee om kon gaan, met de rest juist minder. Het zou zonde zijn als hij dat nu volledig verpest zou hebben door deze actie, al moest Femke wel weten dat hij hier niet van gediend was. Steven vond het fijn dat hij het met Katelynn zou bespreken en daardoor grijnsde hij even. 'Jij mag het haar ook vertellen hoor, als je het leuk vindt.' plaagde hij zijn vriend nu. Hij pakte het dossier van het bureau en hij nam een slokje van zijn koffie. 'Ik rij straks even bij haar langs, daarna ga ik even langs de locaties die in het dossier staan.' zei hij tegen Steven, zodat hij wist waar hij uit zou hangen.

Steven Smith

“We hopen het maar,” reageerde hij nog op Rowan zijn woorden. Hij wist dat Rowan dat vooral zei om zichzelf gerust te stellen.
“No thanks, tegen jou is Katelynn misschien heel lief maar soms is ze vreselijk genadeloos,” grijnsde Steven nu, toen Rowan zei dat hij het ook wel aan Katelynn mocht vertellen.
Rowan zei nu dat hij straks even bij haar langs zou gaan en daarna naar locaties zou gaan die in het dossier stonden. Daardoor knikte Steven. “Is goed, ik zie je wel weer,” reageerde hij daarop. Hij keek nog even naar Rowan en verliet zijn kantoortje toen om weer naar zijn eigen te lopen.

Rowan Rivers

'Ook bij mij is ze soms genadeloos hoor,' zei hij grijnzend tegen Katelynn. Steven leek het daarna allemaal wel goed te vinden en hij vertrok weer, waardoor Rowan hetzelfde deed. Hij ging eerst maar naar Katelynn, dan kon hij haar dit vertellen en dan kon hij ook zeggen wat hij besloten had met betrekking tot het werk. Hij stuurde haar een berichtje zodat ze wist dat hij er aan kwam, al was het altijd maar afwachten of ze tijd had of niet. Als het niet zo was ging hij wel meteen door naar de locaties uit het dossier. Hij stapte in zijn auto en hij reed naar de rechtbank, hij stopte het wapen in zijn dashboard kastje en daarna liep hij door de beveiliging naar de balie, waar hij bleef wachten.

Katelynn Camryn Leighton

Na de lunch had ze nog een tijdje op kantoor gezeten tot ze niet veel later naar een zaal liep om een vergadering bij te wonen. Er was flink wat onrust door grote drugskartels door het hele land heen en daar probeerden ze zoveel mogelijk aan te doen. Er was nu ook een commissaris van het landelijk team aanwezig.
Vlak voor de vergadering afgelopen was kwam de receptioniste de ruimte in lopen en vroeg haar zachtjes hoe lang het nog duurde en of ze daarna naar de receptie kon komen omdat iemand voor haar er was. Katelynn gaf aan dat het nog zo’n tien minuutjes zou duren en de vrouw verdween de zaal weer uit.
Na de vergadering liep Katelynn mee met de commissaris van het landelijk team tot aan de receptie, aangezien hij ook die kant op moest. Eenmaal daar zag ze Rowan staan bij de balie.
Ze schudde de man nog even de hand en bedankte hem, waarna ze bij hem wegliep en naar Rowan ging.
“Hey,” groette ze hem. “Zullen we naar mijn kantoortje lopen?” vroeg ze hem nu, aangezien hier praten niet heel fijn was.

Rowan Rivers

Hij had koffie gekregen en hij vond het niet zo erg om even te wachten, dan kon hij ook bedenken wat hij precies wilde zeggen tegen haar. Hij zag Katelynn aan komen lopen en hij hield afstand van haar tot ze naar hem toe kwam. Ze begroette hem en vroeg of hij meekwam naar haar kantoor. 'Natuurlijk.' zei hij tegen haar. Hij liep met haar mee en eenmaal in het kantoor keek hij haar aan. Daarna pakte hij haar vast en drukte hij kort zijn lippen op die van haar, voor hij weer wat afstand nam. 'Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen...' zei hij zacht. 'Ik heb uitgehaald naar Femke en ze is naar het ziekenhuis. Toen ik vanochtend op het bureau kwam deed ze heel raar. Ze was heel emotioneel en ontzettend aanhankelijk, ik heb haar meerdere keren verteld dat ik niet gediend was van haar gedrag, maar ze was vervelend opdringerig. Ik ging praten met Steven, kwam terug en toen deed ze hetzelfde. Ze luisterde niet naar mij en bleef doorgaan, waardoor ik gefrustreerd raakte en in paniek. Toen haalde ik uit. Ik wil dat je het weet voor je het per ongeluk van iemand anders hoort. Het was nooit mijn bedoeling om haar echt pijn te doen, ik wilde gewoon dat ze ophield.'

Katelynn Camryn Leighton

Ze liepen samen door de gangen naar haar kantoor. Eenmaal daar aangekomen ontgrendelde Katelynn de deur door haar pasje ervoor te houden en stapte ze naar binnen. Ze sloot de deur achter Rowan. Hij pakte haar vast en drukte een kus op haar lippen. Daarna zei hij dat hij maar meteen met de deur in huis zou vallen en vertelde hij dat hij uitgehaald had naar Femke en dat zij nu in het ziekenhuis lag. Katelynn schrok even van deze woorden maar liet Rowan uitpraten. Hij vertelde dat Femke zich raar had gedragen en opdringerig was geweest. Aanhankelijk. Rowan had meerdere malen aangegeven dat ze moest stoppen maar dat had ze niet gedaan.
“Wat deed ze dan?” vroeg Katelynn nu, aangezien dat nog niet zo heel duidelijk was. Ze haalde haar hand door haar haren en bleef Rowan aankijken.

Rowan Rivers

Katelynn liet hem gelukkig wel uitpraten en ze vroeg nu wat ze gedaan had. 'Ze zoende mij. Meerdere keren. Ze raakte mij aan en ik heb haar heel vaak gezegd dat ik er niet van gediend was. Ze heeft al wel vaker wat toenadering gezocht, maar ik heb het elke keer afgehouden. Maar ze was zo enorm opdringerig en ik was bang dat ik het niet meer vol kon houden en ik dacht aan jou. Ik raakte in paniek. Ik weet dat het tussen ons op dit gebied niet echt goed gaat, maar ik wilde je geen pijn doen. Het frustreerde mij dat ze niet luisterde en voor dat ik het wist haalde ik naar haar uit. Zonder slechte bedoelingen, ik wilde gewoon geen fouten maken.' Vertelde hij haar eerlijk. Hij pakte haar vast en hij keek haar aan. 'Niet boos zijn, alsjeblieft... Ik wilde dit niet, maar ik wilde niet de controle verliezen... Ze zei dat ik het wel wilde en ze bleef maar doorgaan. ' Fluisterde hij.

Katelynn Camryn Leighton

Toen Rowan zei dat Femke hem gezoend had en aan hem had gezeten, betrok haar gezicht een beetje. Hij zei dat hij gefrustreerd was geraakt en dat hij toen uitgehaald had. Katelynn keek naar de grond en had hier eigenlijk een beetje gemengde gevoelens over. Natuurlijk was het niet goed van Rowan dat hij Femke geslagen had, maar eigenlijk had Katelynn het erger gevonden als hij het niet had gedaan. Als hij met haar mee was gegaan en zich had laten gaan; dat had ze pas erg gevonden.
Langzaam keek ze weer omhoog naar Rowan.
“Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen,” zei ze nu eerlijk. Rowan zei haar dat ze niet boos moest zijn, maar dat was ze ook niet. Ze zou eerder boos zijn als hij niet geslagen had. En dat verwarde haar een beetje.
“Ik ben niet boos..” zei ze dus ook gedempt. “Ik had het erger gevonden als je niet uitgehaald had..” gaf ze toe.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze gemengde gevoelens had hier over en daarna zei ze zelfs dat ze het erger had gevonden als hij niet uit had gehaald. 'Steven zei gelukkig ook dat hij het wel begreep. Maar ik had misschien moeten proberen het op een andere manier op te lossen. Maar goed, ik ben ook blij dat ik tenminste iets deed.' Zei hij zacht. Hij had echt op de grens gestaan om wel met haar mee te gaan doen en hij wist dat hij het wel echt moeilijk had. Dit soort dingen vielen hem zwaar en Katelynn kende hem goed, die wist dat ook. 'Ik vind het wel moeilijk.' Zei hij eerlijk tegen haar. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij hield haar stevig vast. 'Ik hou zo veel van je.... Ik wil geen fouten maken, nooit. Dat verdien je niet.' Zei hij vol liefde tegen haar. Toch brachten dit soort situaties heb wel wat in de war. Zeker omdat Femke echt haar best had gedaan en hij op het punt had gestaan overstag te gaan.