Skyrim RPG

KOningin Destiney Hiddon

Sienna ging weg en als er iets was dan moesten ze het laten weten. Thobias knikte alleen en bleef. Ze keek even naar hem op en legde haar hand op zijn wang. "je doet het geweldig." Fluisterde ze zachtjes tegen haar man. Daarna keek ze naar hun zoon die zijn best deed om een glimlach van het kleine meisje tevoorschijn te toveren.

Koning Thobias Hiddon

Destiney zei dat hij het geweldig deed, maar het voelde niet zo. 'Het doet pijn.' zei hij zacht. Hij had het gevoel dat hij het hele leven van Sienna kapot maakte. Al haar hoop en al haar dromen en nu hadden ze ook nog haar kindje hier. Hij zag dat Thomas haar wel een stuk vrolijker kreeg en dat gaf hem wel een goed gevoel, maar toch bleef het pijnlijk voor hem. 'Ik hou van je, ik moet nog even aan deze hele situatie wennen.' gaf hij zachtjes toe. 'Zullen we haar maar meenemen naar haar nieuwe kamer?' Vroeg hij daarna. Dan kon hij daarna aan het werk, hij had de afleiding heel hard nodig nu.

Koningin Destiney Hiddon

"Het spijt me..." Zei ze zachtjes tegen hem toen hij aangaf dat het pijn deed. Thomas kreeg het meisje wel vrolijk en hij was er zelf helemaal blij mee. Thobias zei zacht dat hij an haar hield, maar hij moest nog even aan de situatie wennen.
"Ik hou ook van jou en ik begrijp ook echt wel dat het moeilijk voor je is." Vertelde ze hem zacht en lief. Hij wilde het meisje haar nieuwe kamer laten zien.
"Ja, is goed, ga je mee lieverd?" Vroeg ze aan het kindje en ze stak haar hand naar het meisje uit.

Koning Thobias Hiddon

Ze begreep het gelukkig wel, daar was hij al heel erg blij mee, want hij vond het wel lastig allemaal. Sterre pakte voorzichtig de hand van Destiney vast en daardoor glimlachte hij, daarna liep hij naar haar kamer toe. Hij lag vlak naast die van hun, dat was wel zo handig als er iets aan de hand was. Sienna had haar spulletjes al neergelegd en de kamer was al mooi ingericht. Hij hoopte dat ze het hier heel erg naar haar zin zou hebben, maar waarschijnlijk was het eerst nog flink wennen. Hij knipoogde even naar Destiney.

Koningin Destiney Hiddon

Ze vond het wel prettig dat het meisje haar hand pakte, ook al was het heel voorzichtig, dat vond ze niet erg. Ze liep rustig met haar achter Thobias aan en praatte zacht een beetje tegen het meisje. Eenmaal in de kamer kwam Thomas ook nieuwsgierig mee.
"Wat is het mooi geworden." Zei hij vrolijk en hij liep een rondje door de kamer heen met een glimlach. Destiney keek weer even naar het meisje. "Hier slaap je vanaf nu, dit is je slaapkamer, al je eigen spulletjes liggen hier ook. Als er wat aan de hand is, moet je het tegen een kamermeisje of een wachter zeggen, dan zal die een van ons halen om je te helpen." Sprak ze zachtjes en lief.

Koning Thobias Hiddon

Hij bleef een beetje op afstand,hij vond dit altijd lastig, maar hij was wel blij om te merken dat het meisje heel rustig en beleefd reageerde, misschien viel het dan allemaal toch wel mee. 'Ik ga aan het werk.' zei hij zacht tegen Destiney en Thomas. Meteen daarna vertrok hij ook, hij had het even nodig. Hij liet zich in de stoel zakken en hij sloot zijn ogen even, tot er op de deur gekopt werd. Een jong meisje deed de deur open, het was het frietje van David. Ze huilde, geen goed teken. ' Hij heeft het weer gedaan.' snikte ze zacht. Hij wreef langs zijn slapen, zijn hoofd bonkte.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias ging aan het werk en ze glimlachte hem eventjes toe met een knikje. Daarna bleef ze nog eventjes bij het meisje en Thomas, maar ze zag dat het wel goed ging met die twee samen, daarom ging ze ook al gauw weer weg en liep ze nog even naar Thobias toe. Het meisje stond in zijn werkkamer, ze kende het ding meteen.
"Ik heb je gezegd uit zijn buurt te blijven." Mompelde Destiney zachtjes en ze ging bij Thobias staan en streek even door zijn haren heen.

Koning Thobias Hiddon

Toen Destiney kwam en iets zei snikte het meisje zachtjes. 'Ik was thuis... Hij kwam bij mij langs...' zei ze in paniek. ' We lossen het op, het zal niet nog eens gebeuren.' zei hij zacht. Het meisje vertrok uiteindelijk en hij zuchtte zacht. 'Ik weet niet wat ik met die jongen moet... Hoe moet ik dit jou allemaal oplossen? Hij snapt het gewoon niet en volgens mij bedoelt hij het niet eens echt verkeerd. Hij weet niet wat hij moet.' zei hij zacht tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

David kwam bij het meisje thuis langs en ze slikte daardoor eventjes moeizaam. Waarom deed hij dit toch?
Ze keek Thobias aan wanneer het meisje weg was en ging voorzichtig bij hem op schoot zitten.
"Bestaat er hier geen therapie voor? Misschien kan Dany hem helpen? Ik vind dit echt heel beangstigend want het zal alleen maar erger worden." Sprak ze zorgelijk uit.

Koning Thobias Hiddon

'Ik zal het straks wel even met Dany overleggen. Misschien kan ze wel iets doen...' zei hij zacht. Hij leunde tegen haar aan en daarna zuchtte hij zacht. Hij vond dit echt moeilijk, hij wilde dat het goed ging. niet dat zijn zoon iemand pijn deed. Hij had gehoopt dat het na de vorige keer klaar was geweest. Hij drukte nu heel zachtjes zijn lippen in haar hals. 'Ik ga wel naar Dany, dan heb ik de rest van de dag voor jou...' zei hij zacht tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zou naar Dany gaan en dan had hij de rest van de dag tijd voor haar.
"Wacht maar even, je hebt ontspanning nodig..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem en ze streelde langs zijn wang. Zachtjes drukte ze haar lichaam tegen de zijne aan en ze zoende hem verlangend en vol passie. Ze voelde zich vandaag erg goed, dus ze wilde het proberen met hem, het kon wel, ze wist het zeker.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij even moest wachten, hij had ontspanning nodig. Ze streelde langs zijn wang en drukte zelfs haar lichaam tegen hem aan, waardoor hij zachtjes kreunde. Het was allemaal heel heftig, maar hij vond het wel lekker. Het was zo lang geleden. Hij werd verlangend en vol passie gezoend, waar hij graag in mee ging. 'Weet je het heel zeker?' vroeg hij zachtjes aan haar, na de zoen. Zijn handen gleden al over haar lichaam heen, hij wilde het echt heel erg graag.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kreunde zachtjes en ging mee in haar verlangende zoen. Daarna vroeg hij aan haar of ze het heel zeker wist. "Ja... als je rustig en zacht kan zijn voor me, dan weet ik het heel zeker." Fluisterde ze hem terug en ze streek weer langs zijn wang. Ze voelde zijn handen over haar lichaam glijden en ze sloot genietend haar ogen.

Koning Thobias Hiddon

'Vooruit, dan zal ik deze keer rustig en zachtjes zijn voor jou,' zei hij grijnzend en plagend tegen haar. Hij zette haar op de rand van zijn bureau en hij maakte haar kleding los, het ging echt heel rustig. HIj had nog steeds wat geduld over, hij was al blij dat dit kon en blijkbaar leerde hij het uiteindelijk toch wel. Hij hoopte wel dat ze alles dubbel konden inhalen als het echt weer beter ging. Hij maakte zijn overhemd los en daarna zoende hij haar weer.

Koningin Destiney Hiddon

Hij plaagde haar en ze pakte zijn kin vast. "Als ik weer beter ben... dan gaan we weer spannende dingen proberen." Zei ze hem uitdagend. Ze werd op het bureau gezet en daarna werden haar kleren door hem losgemaakt. Ze werd weer gezoend en liefdevol zoende ze hem terug. Ze trok hem dicht tegen haar aan en maakte zijn broek langzaam los.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei grijnsde hij weer, Destiney wist precies wat hij leuk vond en daar was hij heel erg b lij mee. Het betekende veel voor hem. 'Ik heb er enorm veel zin in en ik kijk er naar uit om nieuwe spannende dingen te ontdekken', zei hij tegen haar. Ze maakte zijn broek langzaam los en hij keek diep in haar ogen, hij was echt vreselijk blij met haar. Hij legde zijn hand in haar hals en hij fluisterde dat hij van haar hield. Daarna stapte hij uit zijn broek en drukte hij haar voorzichtig achterover op het bureau, om daarna zachtjes bij haar naar binnen te dringen. Hij bleef bezorgd kijken, hij wilde het meteen weten als het niet ging.

Koningin Destiney Hiddon

"Ja, ik ook." Gaf ze fluisterend toe, ze kon echt niet wachten tot het weer goed met haar ging, tot ze goed genoeg was om samen met hem weer spannende dingen te ontdekken. Hij keek diep in haar ogen en ze voelde hoeveel dat met haar deed. Ze vond het geweldig en ze hield zo ongelooflijk veel van hem.
"Ik hou ook van jou..." Klonk haar stem schor. Hij drong zachtjes bij haar naar binnen en ze kreunde genietend, al merkte ze wel dat de lijn heel dun was, als hij te hard was, zou het pijn doen, ze voelde zo wel dat ze echt nog lang niet beter was...
Hij keek bezorgd naar haar en ze drukte haar lippen zacht op de zijne.
"Ik zou bijna denken dat je het niet lekker vind." Plaagde ze hem nu.

Koning Thobias Hiddon

Ze kreunde en het was duidelijk niet van pijn, dat stelde hem iets gerust, al wist hij dat hij echt heel voorzichtig moest blijven, anders zou het waarschijnlijk veel te heftig voor haar zijn. Hij kreeg een kus van haar en daarna zei ze plagend dat ze bijna zou denken dat hij het niet lekker vond, dat liet hem grijnzend. 'Ik vind het heerlijk, maar ik wil het niet verpesten,' zei hij zacht. Het was al lastig genoeg om heel voorzichtig te zijn. Hij bewoog zo zachtjes al mogelijk voor hem was en hij zoog in haar hals.

Koningin Destiney Hiddon

Hij grijnsde door haar woorden en daarna zei hij dat hij het heerlijk vond, maar het niet wilde verpesten.
"Je bent zo lief... dankjewel, Thobias." Klonk haar stem zacht tegen hem. Hij begreep haar op de een of andere manier en daar was ze zo blij mee... Hij bewoog heel zachtjes en zoog in haar hals. Ze kreunde van genot, het was echt heel erg fijn en het enige wat ze deed was Thobias vasthouden, dat was al genoeg voor haar.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij lief was en ze bedankte hem, maar hij was degene die dankbaar moest zijn dat ze er nog was en dat ze zo veel voor hem over had. Ze leek het nu goed te kunnen hebben en ze hield hem vast. Hoewel het op deze manier voor hem eigenlijk altijd vreselijk saai geweest zou zijn, kon hij hier nu wel van genieten. Het was lang geleden, het voelde wel fijn, maar echt heel bijzonder was het niet. Het bijzondere was dat het eindelijk weer kon. Hij zou dit waarschijnlijk een uur kunnen volhouden, maar hij liet zich in zijn gedachten wat meer gaan waardoor hij uiteindelijk redelijk snel klaar was, dat was voor Destiney waarschijnlijk alleen maar beter.

Koningin Destiney Hiddon

Wanneer hij klaar was, kroop ze dicht tegen hem aan en viel ze meteen in slaap. Het was genoeg voor haar, precies genoeg, langer had ze het niet volgehouden, maar dit was goed. Ze vond het fijn en ze had zo erg naar hem verlangen, nu hadden ze het weer gedaan en zorgde dat voor een stukje meer rust in haar hoofd.

Koning Thobias Hiddon

Ze viel meteen in slaap en hij was even bang dat hij te ver was gegaan, maar ze leek wel heel rustig te zijn. Hij tilde haar op en hij legde haar op de bank, daarna pakte hij een deken en legde hij die over haar heen. Hij trok zijn kleding aan en hij ruimde alles even op, daarna haalde hij een hand door zijn haren. Ze was rustig, dan kon hij wel even met Dany gaan praten over David. Hij liep zijn kamer uit en hij ging opzoek naar Dany.

Dany

Ze was op zoek naar Thobias, ze voelde dat er wat veranderd was in zijn lichaam, maar ze kon het niet helemaal plaatsen. In de gang liep ze bijna tegen hem aan en begroette hem daarna vrolijk.
"Wat is er gebeurd? Ik voel een soort opluchting." Vroeg ze aan hem met een vragende blik in haar ogen.

Koning Thobias Hiddon

Dany liep bijna tegen hem aan en hij werd vrolijk begroet, door wat ze zei grijnsde hij. 'Dat is dus wat seks met iemand doet, je zou het eens moeten proberen,' plaagde hij haar nu. Hij pakte haar hand vast en zijn gezicht betrok een beetje doordat hij aan David dacht. 'Ik moet iets met je bespreken, maar het moet hoe dan ook tussen ons blijven,' zei hij zacht.

Dany

Ze grinnikte door zijn geplaag. "Ah, vandaar... nou ik voel me er ook beter door nu." Plaagde ze hem terug. Hij pakte haar hand en ze liep met hem mee naar haar eigen slaapkamer. Hij zei haar dat hij iets moest bespreken, maar het moest tussen hun blijven. Ze knikte daardoor. "Dat is geen probleem, vertel het me maar." Zei ze zachtjes.