Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Ze grinnikte door zijn plagende woorden. "Dan moet je het ook maar niet zo lekker doen, Thobias." Sprak ze plagend tegen hem terug. Zijn hand gleed over haarl ichaam heen en ze sloot haar ogen genietend. Hij deed het echt heerlijk en na een tijdje zakte hij naast haar neer. Ze sloeg haar armen om hem heen en zoende hem zachtjes en vol liefde eventjes.

Koning Thobias hiddon

Destiney sloeg haar armen om hem heen en hij werd door haar gezoend, hij legde zijn hand in haar hals en hij hield haar heel dicht bij zich, daarna keek hij haar weer aan. 'Dat was echt geweldig,' mompelde hij nu. Hij was er echt blij mee, aan alles was te merken hoe leuk hij dit vond. Dit was de spanning die hij nodig had en hij was heel blij dat het er weer was. Toen hij opeens iets hoorde keek hij op, een wachter stond vlakbij en schraapte ongemakkelijk zijn keel. 'Mijn koning, uw zus is aan het bevallen....' sprak de wachter wat ongemakkelijk. Dat kwamen ze dus doen hier. Gwynn had een wachter gestuurd om hem te halen, ze had ook Reagan laten halen. Hij kwam nu snel overeind en hij trok zo snel als hij kon zijn kleding aan.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias hield haar dicht tegen zijn lichaam aan en zo voelde alles opeens weer alsof het goed was. Alsof het weer allemaal het oude was en ze vond het heerlijk. Ze hoorde ineens de stem van een wachter en daardoor veerde ze overeind en trok ze haar jurk recht. Ze pakte de hand van Thobias vast en liep snel met hem mee naar de kamer waar Gwynn aan het bevallen was. Reagan hield haar hand vast en praatte zachtjes tegen haar. Maar zodra hij Thobias aan zag komen, liet hij haar los, hij wilde nu op dit moment geen ruzie met zijn beste vriend, dat kon Gwynn echt niet gebruiken. Hij kwam overeind en liep wat naar achteren toe.

Koning Thobias Hiddon

Destiney nam hem mee naar Gwynn en toen hij binnenkwam zag hij zijn vriend al zitten, natuurlijk. Hij ademde diep in, hij deed zijn best om de jaloezie weg te stoppen en doordat Reagan vrij snel afstand nam, ging dat ook redelijk. Hij wist dat hij hier aan moest wennen en dat probeerde hij ook echt. Hij keek Reagan even dankbaar aan en daarna ging hij naar Gwynn toe, die het nogal zwaar leek te hebben.

Koning Reagan Tridon

Hij zag de dankbare blik van Thobias en hij knikte een klein beetje, al viel dit hem wel heel erg zwaar... hij wilde op dit moment er zo graag zijn voor Gwynn, haar ondersteunen en haar helpen... het kon gewoon niet. Hij keek naar haar en beet zachtjes op zijn lip. Hij probeerde haar zo nog een beetje te ondersteunen, al was aan zijn blik te zien dat hij het vreselijk vond om zoveel afstand van haar te nemen. Destiney bleef vlakbij Thobias en legde zachtjes haar hand op zijn rug.

Koning Thobias Hiddon

Hij wist dat dit niet echt zijn ding was, daarom nam hij na een paar minuten afstand en knikte hij naar Reagan, die zou er veel beter voor Gwynn kunnen zijn nu. Dat was ook waarom hij het accepteerde. 'Ik ben in de buurt als er iets aan de hand is,' zei hij zacht, daarna vertrok hij uit de kamer. Op de gang haalde hij een hand door zijn haren heen, hij vond het heel moeilijk om dit los te laten, om Reagan zijn plek in te laten nemen.

Koning Reagan Tridon

Verrast keek hij op door de woorden van Thobias. Hij gaf aan dat hij in de buurt was als er iets aan de hand zou zijn. "Oké..." Fluisterde hij en hij knikte weer eventjes. Hij wachtte tot Thobias weg was en ging daarna dichtbij Gwynn zitten. Hij depte zachtjes en liefdevol langs haar gezicht en pakte haar hand stevig vast. Hij keek haar aan met een blik vol liefde en vertrouwen.


Koningin Destiney Hiddon

Ze volgde Thobias en pakte op de gang zachtjes zijn hand vast. "je doet het goed, Thobias... echt." Sprak ze hem toe en ze drukte een kusje op zijn wang. Daarna streelde ze over zijn hand heen en keek ze hem aan met een glimlach. Ze vond het echt wel knap van hem.

Koning Thobias Hiddon

Destiney kwam naar hem toe en ze zei dat hij het goed deed, hij voelde haar warme lippen op zijn wang en hij slikte moeizaam, hij vond zelf helemaal niet dat het goed ging, het viel hem heel zwaar, hij had hier echt moeite mee en dat nam hij zichzelf kwalijk. Hij kneep zachtjes in haar hand en daarna sloeg hij zijn armen om haar heen en hield hij haar dicht bij zich. 'Ik zou willen dat ik niet zo jaloers was,' mompelde hij.

Gwynn Hiddon

Thobias vertrok weer en al snel was Reagan weer bij haar, ze legde haar hoofd tegen hem aan en ze keek in zijn vertrouwde ogen, het was wel heel fijn dat Thobias dit toe liet, want ze wilde dit moment gewoon graag met Reagan kunnen doorbrengen. Dat was ook belangrijk voor in de toekomst. Het duurde gelukkig niet heel lang voor het voorbij was en ze een zoontje in haar armen had, maar ze was wel echt helemaal kapot.

Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde zijn armen om haar heen en ze hield hem daardoor stevig vast. Hij wilde dat hij niet zo jaloers was. "Dat zou ik ook wel eens willen, maar zo ben je nu eenmaal, Thobias... dan kun je er maar beter gewoon vrede mee hebben, want veel kun je er toch niet aan doen." Sprak ze met een glimlachje tegen hem en ze knuffelde hem zachtjes.


Koning Reagan Tridon

Het voelde echt fijn, hij voelde hoe sterk zijn band was met Gwynn en het was voor hem echt heel bijzonder. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en hij hield haar zachtjes vast en streelde langs haar schouder. Na een tijdje had ze een prachtige zoon in haar armen en hij glimlachte.
"Je deed het fantastisch." Fluisterde hij Gwynn toe en hij drukte een kus op haar voorhoofd. "Je hebt een prachtig kindje..." Hij was er wel wat voorzichtig mee, hij wilde niet heel erg aanhankelijk worden aan het kindje, stel nu dat het niet van hem was? Nu was het nog zo onduidelijk...

Koning Thobias Hiddon

Ze hield hem vast en ze zei dat ze het ook wel eens zou willen, maar hij was nou eenmaal zo en hij kon er beter vrede mee hebben. Hij knikte langzaam, maar het was toch lastig voor hem. Hij werd geknuffeld door haar en hij hield haar heel dicht tegen zich aan, het was heel fijn zo, dit gaf hem steun. Een wachter kwam vertellen dat Gwynn een zoon had gekregen en hij sloot zijn ogen even, maar daarna liep hij weg, naar zijn werkkamer toe. Het was beter als hij daar niet naar binnen ging.

Gwynn Hiddon

Ze glimlachte zwakjes door wat Reagan zei, hij was echt heel erg lief voor haar en daar was ze hem dankbaar voor. 'Ik hoop zo dat het van jou is,' fluisterde ze. Dat zou het beste zijn, behalve als Thobias daar achter kwam. Die wist nog steeds van niets en ze was bang dat hij echt compleet door het lint zou gaan, waarschijnlijk zou dat ook gebeuren.

Koningin Destiney Hiddon

Er werd vertelt dat Gwynn een zoon had gekregen en daarna liep Thobias weg zonder iets te zeggen tegen haar. Ze ging meteen achter hem aan en opende de deur van de werkkamer.
"Vind je het goed als ik bij je blijf?" Vroeg ze hem nu zachtjes, misschien was hij wel liever alleen.


Koning Reagan Tridon

Ze fluisterde hem toe dat ze hoopte dat het van hem was. "Ik ook... maar dat zien we pas als hij wat ouder is..." Fluisterde hij haar toe. Als de jongen op latere leeftijd niet zo door zou slaan zoals Thobias en David deden, dan was de kans heel erg groot dat het van hem was. Hij had ook niet dezelfde kleur ogen als die van Remi, al kon dat misschien nog wel veranderen.
"Hoe ga je hem noemen?" Vroeg Reagan haar nu zacht.

Koning Thobias Hiddon

Hij schonk een groot glas sterke drank voor zichzelf in en toen hij zich omdraaide zag hij Destiney staan, ze vroeg of hij het goed vond als ze bij hem bleef en hij knikte langzaam. Dat was misschien beter ook. Hij nam een paar slokken en daarna liet hij zich op de bank zakken. Hij staarde voor zich uit en hij sloot daarna zijn ogen even om wat meer tot rust te komen, maar dat was nog niet zo heel erg makkelijk voor hem.

Gwynn Hiddon

'Ja, dat is zo, helaas,' zei ze zacht, ze wist het liever gewoon nu al, maar dat ging niet. Reagan wilde weten hoe ze het kindje ging noemen, maar daar had ze nog helemaal niet over nagedacht. 'Ik weet het niet goed.' gaf ze eerlijk toe. Ze kon hem niet zo makkelijk naar iemand vernoemen, omdat ze niet wist wie de vader was en dat zou Thobias waarschijnlijk nog meer pijn doen.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias leek het geen probleem te vinden als ze bij hem bleef en daardoor glimlachte ze eventjes. Ze ging achter hem staan en begon zachtjes en liefdevol zijn schouders te masseren. Het leek haar wel een goede manier om hem een beetje tot rust te kunnen krijgen, hij had het duidelijk hard nodig.


Koning Reagan Tridon

"Het is alleen maar goed, Gwynn... Tegen die tijd kan Thobias het misschien wel hebben." Vertelde hij aan haar en hij streelde door haar haren heen. Daarna zei ze eerlijk dat ze niet wist hoe ze haar zoontje moest noemen.
"Voor David heb je toch ook een mooie naam verzonnen? Misschien dat je hier Thobias maar bij moet betrekken, dan hoeft hij zich niet helemaal jaloers te voelen." Sprak hij haar zachtjes toe.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam achter hem staan en hij voelde haar handen op zijn schouders. Hij ontspande na een tijdje wel wat meer, het was echt heel erg lief van haar dat ze dit allemaal voor hem wilde doen. Hij leunde wat naar achteren en hij goot zijn glas in één keer achterover. Hij wilde zo graag dat hij alles gewoon kon accepteren. Dat het geen probleem was, dat hij Reagan en Gwynn dit gunde. Dat deed hij ook, maar het bleef zo moeilijk voor hem.

Gwynn Hiddon

'Ik kan het niet... als het jouw kind blijkt te zijn, zou het vreselijk zijn als Thobias daar bij betrokken is.' zei ze zacht. 'Denk je niet dat het beter is om hem de waarheid te vertellen? Voor hij er vroeg of laat toch achter komt...' zei ze nu zacht. Het was moeilijk om constant tegen Thobias te moeten liegen, maar ze was echt doodsbang voor zijn reactie als hij er achter kwam dat ze het toen al met Reagan gedaan had.

Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje begon Thobias gelukkig wel wat te ontspannen, ze ging nog wel een tijdje door bij hem en drukte haar lippen zachtjes in zijn hals.
"je kunt het wel, je moet het alleen niet te graag willen. Wanneer je gewoon rustig blijft en een paar keer diep ademhaalt weet ik zeker dat je het wel kan en volhoud..." Vertelde hij haar zachtjes.


Koning Reagan Tridon

Hij knikte een beetje door de woorden van Gwynn. "Hij verdient net zo'n mooie naam als David. "Sprak hij zachtjes tegen haar. Ze opperde om de waarheid te vertellen voor Thobias erachter zou komen.
"Hij vermoordt hem, Gwynn." Zei hij meteen. Hij wist zeker dat Thobias dat echt niet zou accepteren... "En ons erbij waarschijnlijk..." Sprak hij zacht.

Koning Thobias Hiddon

Hij voelde haar warme lippen in zijn hals en daardoor kreunde hij zachtjes. Ze zei dat hij het wel kon, maar hij moest het niet al te graag willen, wanneer hij rustig bleef en diep adem zou halen, zou hij het wel volhouden. 'Het voelt als een onmogelijke opgave,' fluisterde hij eerlijk. Hij pakte haar hand vast en hij keek op naar haar, daarna kwam hij overeind en schonk hij zijn glas bij. Het was gewoon een afschuwelijk gevoel, hij hield nog zo veel van Gwynn, maar nu kon hij niet anders dan haar los laten.

Gwynn Hiddon

'Wat dacht je van Saylon? Dat vind ik altijd al een mooie naam en dan is hij naar niemand vernoemd... dan kan Thobias ook niet boos worden,' zei ze zacht tegen hem. Door wat Reagan daarna zei ademde ze diep in. 'Denk je echt dat hij dat zou doen?' vroeg ze heel zacht. Ze herinnerde zich nu weer hoe hij gereageerd had toen hij er achter kwam dat ze zwanger was. Hij was echt helemaal geflipt, terwijl hij volledig in de veronderstelling was dat het zijn eigen kind was.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kreunde zachtjes door wat ze deed bij hem en daardoor glimlachte ze een beetje. Het leek hem een onmogelijke opgave. "Dat is het niet, want je bent al halverwege, je bent al zo ongelooflijk ver." Fluisterde ze zachtjes in zijn oor. Hij pakte haar hand en ze keek hem liefdevol eventjes aan.
"Je mag nog steeds van haar houden, maar langzaam moet je het gaan accepteren dat ze ooit bij Reagan gaat horen." Vertelde ze hem zachtjes.


Koning Reagan Tridon

Gwynn kwam met een naam en daardoor glimlachte hij. "Een prachtige naam voor je mooie kleine zoontje." Vertelde hij haar met een glimlach en hij drukte zachtjes een kusje op haar voorhoofd. Ze vroeg hem heel zacht of Thobias het echt zou doen en Reagan knikte.
"Ik ben bang van wel... en dat zou ik echt nooit willen, nooit." Vertelde hij haar zachtjes.

Koning Thobias Hiddon

'Zo voelt het niet.' zei hij zacht tegen haar. Hij nam een slok van de drank en hij keek weer in haar ogen. Ze zei dat hij nog steeds van haar mocht houden, maar langzaam moest hij accepteren dat ze ooit bij Reagan ging horen. 'Ik twijfel er steeds meer aan of ik dat wel kan.' fluisterde hij. Hij had zo erg het gevoel dat het onmogelijk was om alles achter zich te laten, alles dat hij ooit met Gwynn had gehad.

Gwynn Hiddon

Ze glimlachte dankbaar door wat Reagan zei, ze vond het fijn dat hij het een mooie naam vond, want misschien was het ook wel zijn zoon. Ze streek langs zijn gezicht en hij zei dat hij bang was van wel, dat zou hij niet willen. 'Dan zeggen we het niet... ik ben gewoon zo bang dat hij er ooit achter komt, dat hij iets gaat vermoeden en dat hij dan juist doordraait,' fluisterde ze nu.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei haar dat het niet zo voelde en ze streek over zijn rug heen met haar vingers. "Maar het is echt zo... je moet er niet aan twijfelen, je kunt het, ik merk het aan alles, je bent er meer dan ooit klaar voor. Je bent stabieler dan ooit." Sprak ze hem complimenterend toe. Ze vond het echt, hij deed het namelijk fantastisch de laatste tijd.


Koning Reagan Tridon

Ze gaf aan dat ze het dan niet zouden zeggen, ze was alleen bang dat hij er ooit achter kwam... "Thobias en ik lijken op elkaar qua uiterlijk... bovendien kan de jongen jouw goede eigenschappen hebben. Dus hij hoeft daarin niet eens op Thobias te lijken... bovendien weten we echt niet van wie het is." Sprak hij haar zacht toe.

Koning Thobias Hiddon

Ze streek over zijn rug en ze zei dat het echt zo was, hij kon het en hij moest niet twijfelen, hij was er meer dan ooit klaar voor, hij was stabieler dan ooit.Het voelde voor hem alleen niet zo, het voelde vreselijk, het maakte hem nog elke keer zo kwaad en het deed hem pijn. Het ging dan wel beter dan eerst, het was nog steeds pijnlijk. Hij dronk zijn glas weer leeg en hij pakte Destiney vast, hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij ademde diep in, hij wilde het er liever niet meer over hebben.

Gwynn Hiddon

'Dat is zo, we weten het niet... misschien weten we het wel nooit. Maar straks is er iemand die wel iets weet, die weet wat er gebeurd is. Je weet het hier nooit, Reagan. Er kan altijd een manier zijn waarop hij er achter komt en daar ben ik bang voor,' zei ze zacht tegen hem. Vroeg of laat zou hij er achter komen, dat kon gewoon niet anders. Thobias kwam altijd overal achter en dit zou hij niet leuk gaan vinden.

Koningin Destiney Hiddon

Hij sprak niet meer en pakte haar alleen maar vast. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en ze hield hem zachtjes vast en streelde door zijn haren heen. Ze sloot haar ogen ook en bleef verder stil. Ze vond het fijn om zo bij Thobias te zitten.


Koning Reagan Tridon

"Nee, want niemand weet wat er tussen ons is gebeurd, Gwynn." Sprak hij haar toe. "We zorgen er gewoon voor dat Thobias altijd zal denken dat het zijn kind is, dat het de omgeving is dat het kind anders maakt dan David, dan hem." Sprak hij haar toe. Hij streek zachtjes langs het kleine wangetje van de jongen.

Gwynn Hiddon

'Maar Reagan, als hij dan ouder wordt, zal hij zelf ook geloven dat Thobias zijn vader is. Thobias zal hem willen zien, hij zal controle willen houden.... Dat wil ik niet als het van jou is, Reagan. Dan wil ik dat het ook écht jouw kind is en dat hij zo behandeld wordt. Niet als één of ander misbaksel.... Ik heb dat één keer meegemaakt met Thobias en ik wil niet nog een keer dat hij zo veel controle wil houden, maar dat gaat hij nooit loslaten als hij denkt dat het zijn kind is.' zei ze zacht. 'Ik weet niet of ik wel tegen hem kan blijven liegen.' zei ze nog zachter en ze legde haar hoofd tegen Reagan aan.

Koning Reagan Tridon

Hij dacht een tijdje na over de woorden van Gwynn terwijl hij langzaam door haar haren streelde en langs haar schouders.
"Ik vind het moeilijk." Gaf hij eerlijk toe. "Als jij bij mij op het kasteel komt wonen, heeft Thobias al veel minder grip... misschien moet ik het maar met hem erover hebben dat ik de zorg van dit kindje op mij wil nemen zodat niemand denkt dat het zijn zoon is, want dat wil niemand nog een keer meemaken. Ik hoop ook dat Thobias het dan voldoende los kan laten." Sprak hij zachtjes tegen haar. "Ik weet dat het moeilijk is om te liegen... maar denk aan je kindje, Thobias is er nu echt nog niet aan toe..." Mompelde hij.

Gwynn Hiddon

Ze ademde diep in, het deed haar echt pijn dat ze zo tegen haar broer moest liegen. Dat ze niet eerlijk kon zijn over alles, want dat was vroeger heel anders geweest. Nu was hij zo jaloers dat het bijna niet te doen was en dat deed pijn, omdat ze de band die ze met hem had wel belangrijk vond. Ze wilde dat ze over alles eerlijk kon zijn, maar Reagan had gelijk, hij zou echt heel boos worden, waarschijnlijk. 'Oké, het zou fijn zijn als jij dat met hem wilt bespreken. Dat helpt al een hoop.' zei ze zacht.

Koning Reagan Tridon

Ze zou het wel fijn vinden als hij het met haar broer wilde bespreken, dat zou al een hoop helpen. Hij knikte een beetje en glimlachte. "Ik doe alles voor je." Sprak hij liefdevol tegen haar en hij streelde met zijn vingers zachtjes langs haar gezicht.