Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Ze keek het wel een goed idee te vinden om even te praten en door wat ze zei ademde hij diep in. Hij vond het heel moeilijk. 'Ik dacht dat je boos op mij was, daardoor werd ik eigenlijk al kwaad terwijl dat nog helemaal niet aan de orde was.' Fluisterde hij. 'Het spijt mij, ik wil je echt helemaal niet bang maken, maar het gebeurde gewoon... Ik vond dat ik niks verkeerd had gedaan en ik oordeelde te snel over jou.' zei hij zacht tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

Hij dacht dat ze boos op hem was en daardoor werd hij al kwaad. "Ja maar... als ik denk dat jij boos op mij bent, dan zorg ik ervoor dat ik het zo lief mogelijk breng om je niet al te kwaad te maken..." Fluisterde ze hem zachtjes toe, ze begreep niet dat hij deze reactie gaf.
Hij zei ook dat hij haar niet bang wilde maken. "Je wilde me ook nog alleen met die wachters laten, terwijl je had beloofd om bij me te blijven." Ze had tranen in haar ogen staan, want ze vond het echt heel erg eng en het maakte haar heel bang. Ze legde haar hoofd zachtjes tegen hem aan en keek nar hem op.
"Ik vind het ergens wel lief van je dat je Remi hielp... hij is zo gek op jou..." Fluisterde ze zacht.

Koning Thobias Hiddon

'Ik werk gewoon anders... Ik raakte in de war door de situatie, ik dacht het goede te doen en ik wist niet wat ik aan moest met alles...' Fluisterde hij. Dan werkte het gewoon niet zo heel erg goed en dan raakte hij echt in paniek, waardoor hij kwaad werd. 'Dat had ik niet moeten zeggen, maar ik was zo boos dat ik dacht dat het beter voor je was als je niet bij mij zou zijn. Ik dacht niet na...' Fluisterde hij. Ze zei dat ze het wel lief vond, want Remi was zo gek op hem. 'Is dat zo?' Vroeg hij heel zacht. Hij zag dat zelf niet zo.

Koningin Destiney Hiddon

Ze knikte een klein beetje door zijn woorden en glimlachte lichtelijk. "je bedoelt het allemaal best wel goed." Sprak ze zacht tegen hem. Hij was zo boos dat hij het beter vond wanneer ze niet bij hem was. Daardoor kroop ze tegen hem aan. "Ik voel me alleen bij jou veilig, Thobias..." Fluisterde ze zachtjes. Ze pakte hem vast en knuffelde hem. Door zijn zachte vraag knikte ze eventjes.
"Ik weet alleen niet zo goed wat ik ermee aan moet dat jij hem helpt... ik vind het verwarrend." Vertelde ze.

Koning Thobias Hiddon

'Ik deed het echt met de beste bedoelingen, ik wil jou zeker geen pijn doen, ik wilde je juist beschermen tegen mezelf en ik dacht dat ik het goed deed.' Fluisterde hij nu. Hij hoopte dat ze dat wel geloofde, want het was echt zo. Ze kroop tegen hem aan en hij hield haar stevig vast. 'Ik weet het, maar soms vind ik het zelf wel heel erg lastig.' zei hij tegen haar. Ze had het over Remi en hij knikte langzaam. 'Dat snap ik wel, maar ik voel er zelf niks bij... Natuurlijk vind ik het wel spannend, maar het is niet dat ik hem leuk vind of wat dan ook... Echt niet.... Hij heeft mij niet aangeraakt en dat zal waarschijnlijk ook niet gebeuren, ik geloof niet dat ik dat leuk vind....'

Koningin Destiney Hiddon

"Je bent echt lief... ik begrijp je alleen niet altijd even goed... maar dat komt nog wel, we komen er samen echt wel uit." Vertelde ze. "Zolang we het weer goed kunnen maken elke keer, gaat het best goed." Vond ze, zodra ze het goed konden maken, was er eigenlijk niets aan de hand. Ze werd stevig door hem vastgehouden en ze vond het heerlijk.
"Het is ook lastig." Glimlachte ze een beetje naar hem. Hij gaf aan dat hij haar wel begreep, maar hij voelde er zelf niets bij, het was spannend, maar hij vond Remi niet leuk, ook het aanraken niet wanneer Remi het deed.
"Maar dan nog, ik vind het een beetje raar, waarom doe je het? Alleen voor de spanning?" Vroeg ze aan hem.

Koning Thobias Hiddon

'Dat is zo, tot nu toe doen we het volgens mij best wel goed hoor. ' zei hij tegen haar. Tuurlijk waren er enorm veel problemen, maar tussen hun ging het elke keer wel weer goed en ze kwamen tot nu toe overal ook best wel goed uit. Ze zei dat het ook lastig was en daarna vroeg ze waarom hij het deed, of het alleen voor de spanning was. Ze vond het wel een beetje raar. 'Ik weet het niet zo heel erg goed, de spanning is wel heel erg leuk... en ik merkte dat ik hem er echt mee hielp, dat vind ik ook leuk,' zei hij heel eerlijk.

Koningin Destiney Hiddon

"Ja, we doen het inderdaad best wel goed." Was ze het met hem eens met een knikje en met een brede glimlach. "Ik hou ook gewoon echt zoveel van je, Thobias." Klonk haar stem zacht. Hij gaf aan dat hij de spanning heel erg leuk vond en dat hij het fijn vond dat het ook echt hielp.
"Ik begrijp wel dat je het leuk vind om hem te helpen, maar is dit wel de juiste manier? Kun je niet beter op zoek gaan naar iemand voor hem?" Vroeg ze zacht.

Koning Thobias Hiddon

'Ik hou ook vreselijk veel van jou.' fluisterde hij. Hij was gek op haar en hij was blij dat het andersom ook echt zo was, hij hoopte dat het zo bleef, dat het goed bleef gaan tussen hun. Door wat ze daarna zei dacht hij even na. 'Hij wil met Gwynn trouwen,' fluisterde hij nu. 'Zodat hij niet meer in gevaar is... het is voor mij en Gwynn ook goed, want dan zal niemand meer zo snel denken dat er iets tussen ons is.' fluisterde hij.

Koningin Destiney Hiddon

Hij hield ook vreselijk veel van haar en ze glimlachte liefdevol naar hem. Ineens zei hij dat Remi met Gwynn wilde trouwen en door zijn woorden knikte ze eventjes. "Op zich wel verstandig... vind jij het wat?" Vroeg ze hem zachtjes. "Het zou zomaar kunnen dat ze ook echt verliefd worden of zoiets." Waarschuwde ze zachtjes en voorzichtig.

Koning Thobias HIddon

Ze vond het wel verstandig en ze vroeg of hij het wat vond. Hij vond het heel moeilijk en ze maakte het nog wat erger door wat ze zei. 'Ik weet het niet... ik vind het heel erg moeilijk. Ik zie wel in dat het heel erg goed is, dat het goed is voor iedereen en dat we een hoop gezeur voorkomen, maar ik vind het heel erg moeilijk,' gaf hij toe. Bij Remi was hij nog wel heel erg positief geweest, maar hij wist dat hij het heel erg zwaar zou krijgen als ze het echt wilden.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het heel erg moeilijk, het was wel heel erg goed en het voorkwam een hoop gezeur, maar hij vond het wel heel erg moeilijk. "Ik ben er voor je om je eroverheen te helpen, lieve Thobias, ik zal je met alles helpen en ondersteunen. Net zoals nu." Sprak ze heel erg lief tegen hem en ze streek met haar vingers over zijn wang heen.

Koning Thobias Hiddon

'Ik wil echt niet dat ze verliefd op hem wordt... echt niet...' zei hij nu zacht. Hij kreeg zelfs tranen in zijn ogen door haar aanraking, hij wilde echt niet dat ze iets voor Remi ging voelen. Hij zou kapot gaan van verdriet. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij ademde langzaam in. 'Het moet wel, ze moeten wel trouwen, het is het beste en hij kan voor haar en voor David zorgen, maar ik wil het niet...' zijn stem trilde nu en hij merkte hoe onrustig hij er van werd.

Koningin Destiney Hiddon

Ze pakte hem stevig vast door zijn woorden en ze streelde over zijn rug heen met haar vingers. "Sst... rustig maar, het is nog lang niet zover, we zien wel hoe het loopt." Knikte ze hem toe. "Misschien wilt Gwynn wel niet met hem trouwen... blijf gewoon goed met ze praten, voorlopig is het nog lang niet zo ver, lieverd." Ze drukte haar lippen zachtjes op de zijne.

Koning Thobias Hiddon

'Als ik dit met haar bespreek zal ze het gevoel krijgen dat ik haar geen geluk gun, dat ik wil dat ze altijd alleen is. Dat wil ik niet, ik wil dat ze gelukkig is,' fluisterde hij. Hij had altijd gehoopt dat het door een wonder wel met hem kon zijn, vroeger had hij gedacht dat hij altijd met Gwynn zou blijven. Dat ze altijd samen waren. Toen hij ouder werd had hij op een harde manier geleerd dat het echt niet kon, waardoor Gwynn was weggegaan uit het kasteel. Hij moest er niet aan denken dat hij haar helemaal kwijt zou raken doordat ze verliefd werd op Remi. Hij zoende Destiney nu zacht en hij probeerde weer wat rustiger te worden.

Koningin Destiney Hiddon

"Misschien niet met Gwynn, maar wel met Remi." Sprak ze hem zachtjes toe en ze streelde langs zijn wang met een kleine glimlach. "Maak je geen zorgen lieve, lieve Thobias." Fluisterde ze hem te. Hij zoende haar zachtjes en ze streelde langs zijn wang terwijl ze hem liefdevol terug zoende. Daarna keek ze hem eventjes aan, ze was zelf wel echt heel erg moe en ze wilde heel erg graag slapen, maar alleen als het goed genoeg met hem ging.

Koning Thobias Hiddon

Hij kon het wel proberen, hij kon het wel met Remi bespreken. Hij wist alleen niet of het ook echt makkelijker zou worden dan. Hij moest zich geen zorgen maken en hij knikte langzaam. Hij keek in haar ogen, hij kon duidelijk zien dat ze moe was. 'Ga maar lekker slapen, het is al laat genoeg,' fluisterde hij. Ze hadden al genoeg meegemaakt vandaag en hij vond het niet erg, hij wilde niet dat ze helemaal kapot was.

Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje fluisterde hij haar toe dat ze maar lekker moest gaan slapen, want het was al laat genoeg. "Hmm... kan jij dan ook een beetje slapen? Ik wil niet dat je heel de nacht wakker ligt..." Klonk haar stem liefdevol tegen hem en ze drukte een kusje op zijn wang. Ze keek hem nog even doordringend aan en glimlachte lichtelijk maar vermoeid.
"Blijf je morgenochtend bij me liggen?" Vroeg ze zacht.

Koning Thobias Hiddon

'Ik ga mijn best doen,' zei hij glimlachend tegen haar. Hij kon haar niets beloven, maar hij zou wel echt zijn best doen om te gaan slapen, maar hij vond het vooral belangrijk dat Destiney haar rust kreeg. 'Ja, ik zal bij je blijven liggen en we zullen samen ontbijten,' zei hij tegen haar. Hij streek langs haar wang. 'Nou, slapen jij, ons kindje heeft ook rust nodig,' plaagde hij haar nu een beetje.

Koningin Destiney Hiddon

Hij ging zijn best doen en daardoor knikte ze met een glimlach. Hij wilde ook bij haar blijven liggen en samen met haar ontbijten, daardoor keek ze hem vol liefde aan. "Fijn..." Fluisterde ze tegen hem. Hij plaagde haar vervolgens en ze kroop dichter tegen hem aan. "je hebt gelijk." Grijnsde ze en ze streek even over haar buik heen, daarna sloot ze haar ogen en viel ze al heel erg snel in slaap

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij gelijk had en ze streek over haar buik heen. Ze viel al heel snel in slaap en hij drukte zachtjes zijn lippen op haar wang. Ze was echt heel erg lief voor hem, maar hij merkte dat hij het wel heel erg moeilijk had met alles. Hij wilde niet dat Gwynn echt iets voor Remi ging voelen, hij wilde dat ze dat alleen bij hem had, maar dat kon ook niet. Eigenlijk vond hij zichzelf walgelijk dat hij er zo over dacht. Na een tijdje hield hij het niet meer en maakte hij zijn armen weer kapot. Hij wist het redelijk te beperken, maar hij kon het niet helemaal inhouden. Hij ging wel weer bij Destiney liggen en hij pakte haar hand vast, daarna zakte hij zelf ook in slaap.

Koningin Destiney Hiddon

De volgende ochtend opende ze langzaam haar ogen, ze had echt heerlijk geslapen en rekte zichzelf even uit.ze staarde naar de dekens en naar haar armen, er zaten overal bloedvlekken op. Ze raakte in paniek, hoe kon dat nou? Ze zocht naar de oorzaak. Meteen was ze bang dat ze misschien haar kindje had verloren, maar uiteindelijk bleek dat Thobias zijn armen nog een beetje open lagen. Ze ademde even diep in en keek naar hem. Zacht streelde ze langs zijn wang en wachtte ze even tot hij wakker werd, dan konden ze eerst even samen in bad.

Koning Thobias Hiddon

Uiteindelijk sliep hij wel rustig, dat had hij ook wel nodig, anders werd de onrust in zijn lichaam altijd alleen maar meer. Hij voelde een hele zachte aanraking en hij knipperde met zijn ogen, het was Destiney. Hij pakte haar vast en hij trok haar iets dichter tegen zijn lichaam aan, hij had nu alweer zin in haar. Hij zoende haar ook meteen en hij liet zijn hand langzaam over haar lichaam heen glijden. Hij had niet eens door dat alles nogal vies was door hem.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd meteen tegen Thobias aangetrokken wanneer hij wakker werd. Ze grinnikte even en zoende hem vervolgens zacht en liefdevol terug. Daarna keek ze hem aan.
"Lieverd, laten we eerst samen in bad gaan, want je hebt het hele bed vies gemaakt." Plaagde ze hem en ze pakte zijn kin zacht even vast.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze eerst in bad moesten gaan, hij had het hele bed vies gemaakt. Hij keek daardoor naar de dekens en hij ademde diep in, hij werd zelfs een beetje rood. 'Sorry... Ik probeerde het in te houden.' Fluisterde hij. Hij bekeek zijn armen even en hij zag inderdaad dat er overal nog flink wat opgedroogd bloed zat. ' Ja, laten we maar in bad gaan....' zei hij zacht. Hij had er nu ook spontaan een stuk minder zin in.