Skyrim RPG

Koning Reagan Tridon

Hij moest niet zoveel drinken, ze snapte wel dat hij afleiding wilde, maar ze zat naast hem. Hij moest bij haar komen en hij voelde haar armen om zijn lichaam heen, hij begon te trillen daardoor. Hij had echt verwacht dat hij het verdrongen had, dat het weg was, maar dat was het niet. Helemaal niet. Hij had er alleen nooit meer aan willen denken, maar nu was zij hier en raakte hem aan... daardoor kwam alles terug, in een klap. Hij duwde haar weg en kwam gehaast overeind. Zijn ogen stonden vol angst en hij trilde als een rietje.
"Raak me alsjeblieft niet aan." Smeekte hij haar nu.

Gwynn Hiddon

Ze had dit echt totaal niet verwacht, ze kende Reagan helemaal niet zo en ze schrok er ook nogal van, dit was ze niet gewend. Meestal was een man ontzettend blij als ze aandacht aan hem gaf en Reagan vond het écht afschuwelijk. Hij was in paniek en smeekte haar om hem niet aan te raken, dat was nieuw, dat kende ze niet. Ze kwam nu net zo gehaast overeind. 'Ik ga al.' mompelde ze hem toe, echt ondersteboven van zijn reactie. Ze ging de kamer uit en ze liep direct weg, ze kon beter ergens anders slapen dan hier, bij dit zooitje gekken. Reagan dacht dat hij Thobias kon helpen? Hij had zelf hulp nodig, dat was duidelijk.

Koning Reagan Tridon

Ze ging weg en daardoor begon hij weer langzaam adem te halen. Hij wreef over zijn gezicht heen en ging trillend weer op de bank zitten. Hij was zo ongelooflijk bang en verdrietig... Misschien had hij ergens wel gehoopt dat Gwynn hem kon helpen... daar was hij naar op zoek, naar een vrouw die hem kon helpen... dan kon hij tenminste weer verder met zijn leven... Hij pakte de fles en begon hem leeg te drinken, aan één stuk door, daarna de volgende tot hij zo verdoofd was dat hij wegviel. Zijn ogen nog open en zijn ademhaling zwak door alle drank in zijn lichaam. Zo zat hij half onderuitgezakt op de bank.

Gwynn Hiddon

Ze was in de war door zijn reactie, hij was zo veranderd. Vroeger had hij zo vaak geprobeerd haar aandacht te trekken en altijd had ze hem afgewezen omdat hij de beste vriend van Thobias was, het leek haar niet verstandig. Ze wist hoe jaloers haar broer was, het was gebied waar ze beter niet kon komen. Nu leek het eindelijk oké te zijn en was Thobias getrouwd en dan deed hij zo? Het voelde fout om hem achter te laten, maar hier wist ze geen raad mee, dit kon ze niet. Daarom zwierf ze maar een beetje door het dorp heen, dat was beter dan terug gaan naar Reagan, waarschijnlijk. Ze wilde liever naar Thobias toe, dat was vertrouwd, maar die was waarschijnlijk heel druk bezig met andere dingen.

Koningin Destiney Hiddon

Diep in de nacht viel ze uitgeput in slaap. Ze had met Thobias zo onwijs veel dingen gedaan dat ze het eigenlijk al niet meer wist allemaal. Ze was erna gaan liggen en meteen in slaap gevallen, doodmoe van zijn wilde spelletjes, maar wat had ze er toch van genoten, hij wist heel erg goed wat hij deed en dat maakte het onwijs lekker.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd langzaam wakker toen hij iets voelde, zijn blik wazig. Hij merkte dat zijn hoofd wat bonkte, maar dat zou wel komen door de drank. 'Hoe laat is het?' vroeg hij schor, maar hij voelde een hand op zijn mond, daardoor werd zijn blik scherper. Het was Gwynn. Wat deed die hier nou? Dit was helemaal niet slim. Ze trok hem omhoog en hij kwam voorzichtig uit bed. Hij trok wat ondergoed aan en hij keek haar vragend aan. Ze pakte zijn hand en nam hem mee de kamer uit, op de gang bleef ze staan en hij keek even rond. Iedereen leek te slapen, maar goed ook. 'Wat is er nou?' vroeg hij zacht. Opeens kroop ze tegen zijn lichaam aan, ze legde haar hoofd tegen hem aan en hij sloeg wat beduusd zijn armen om haar heen. 'Wat is er met Reagan? Hij deed heel raar tegen mij, alsof ik iets verkeerd gedaan heb...' zei ze zacht. 'Euh, geen idee...' was zijn reactie. 'Heb je het met hem gedaan?' vroeg hij daarna aan haar, heel erg doordringend. 'Nee, Thobias... hij had tótaal geen interesse in mij...' zei ze zacht. Dat was raar, Reagan had eerst iets anders aangegeven. 'Je bent nog steeds jaloers. Hoe lang gaat dat nog door?' vroeg ze nu heel direct aan hem en daarna kroop ze uit zijn armen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd langzaam een beetje wakker, maar ze bleef stil liggen, ze luisterde naar de stemmen, de deur zat niet dicht, maar stond nog op een kiertje. Thobias was daar waarschijnlijk, ze zag hem niet meer naast haar liggen en ze luisterde. Waarschijnlijk praatte hij met Gwynn. Ze fronste haar wenkbrauwen even en luisterde verder. Thobias was nog steeds jaloers... waarschijnlijk op Reagan, maar zijn zus had niets met hem gedaan. ze vond het allemaal een beetje vreemd en bleef luisteren.

Koning Thobias Hiddon

'Gwynn, alsjeblieft... niet hier...' fluisterde hij. 'Wat? Er is hier helemaal niemand en iedereen is hartstikke bezopen. Ik pas echt wel op. Jij heb het je nieuwe vriendinnetje ook allemaal verteld, je weet wat wij afgesproken hadden...' zei ze nu tegen hem. Hij ademde diep in. 'Het was niet mijn bedoeling, echt niet. Ze zal het nooit door vertellen, ik zweer het je...' fluisterde hij. 'Wat heb je haar verteld?' vroeg ze daarna. 'Niets, ze weet nog helemaal niets, echt niet. Maar een fractie van alles, ik zweer het je...' zei hij. Gwynn keek hem onderzoekend aan. 'Heb je haar ook verteld over-,' hij pakte haar kin vast en hij schudde zijn hoofd. 'Nee, ik heb niets verteld, echt niet.' zei hij. Ze keek nu naar de grond en ze ademde diep in. 'Het doet pijn, Thobias...' fluisterde hij. 'Ik weet het, ik weet het..' mompelde hij, daarna trok hij haar weer naar zich toe. 'Helemaal als Reagan dan ook nog zo raar doet... ik weet niet wat ik fout heb gedaan,' mompelde ze zacht. Hij streek langzaam over haar rug heen. 'Je hebt niets fout gedaan, dat weet ik zeker. Je bent perfect zoals je bent.' zei hij heel zacht. Ze keek op naar hem en hij keek in haar donkere ogen, het was zo'n vertrouwd gezicht. Daarna pakte ze zijn gezicht vast en werd hij door haar gezoend. Hij ging er even in mee, maar daarna stopte hij. 'Niet doen, het is ontzettend onverstandig hier, het kan echt niet,' fluisterde hij. Ze stonden in de gang, het was véél te gevaarlijk. Hij kon het ook echt niet maken, ook al vond hij dit lastig. Heel erg lastig. 'Kom maar bij ons op de bank liggen, we hebben het er morgen wel over, niet nu, echt niet.' fluisterde hij. Ze knikte even, ze wist dat niemand iets mocht weten.

Koningin Destiney Hiddon

Ze geloofde haar oren niet wat ze allemaal hoorde. Er was duidelijk meer. Ze wist alleen niet wat, iets deed pijn, ze wilde daar meer van weten, ze was vreselijk nieuwsgierig. Ook hadden ze het weer over Reagan. Ze slikte even en luisterde ernaar. Wanneer ze gezoen hoorde, wilde ze uit bed stappen, maar Thobias stopte het. Gelukkig maar...
Wanneer ze hun kamer inkwamen, zat ze rechtop.
"Wat is dit allemaal? Waar gaat dit over?" Vroeg ze doordringend aan de twee. Toch was haar blik vol onbegrip en wat verward, ze was een beetje bang voor wat er verteld zou worden...

Koning Thobias Hiddon

In eerste instantie schrok hij doordat hij merkte dat ze wakker was. Ze had hun gehoord, dat kon niet anders. Hij dacht heel erg snel na, maar er was niets uitgesproken, ze kon niets weten. Hij kon haar ook echt niets vertellen. Hij zou het een keertje alleen met haar bespreken, maar niet nu met Gwynn erbij, want die zou helemaal gek worden als hij ook maar iets zou vertellen. ' Ga maar slapen, Destiney. Het is niets, het is heel erg laat en Gwynn en Reagan hadden het even niet zo leuk samen.' zei hij zacht. Hij voelde de nagels van Gwynn in zijn hand en hij keek even opzij naar haar. Waarom vertrouwde ze hem niet? ' Kom.' zei hij zacht. Hij liet haar op de bank liggen en daarna greep hij een deken vast en gaf hij die aan.

Koningin Destiney Hiddon

Er werd haar niets verteld, ze moest gaan slapen, toch had ze door dat gwynn en Thobias het niet met elkaar eens waren. En Thobias had haar vertelt dat hij het haar zou uitleggen. "Hoe gaat het met Reagan dan?" Vroeg ze maar, ze vond het moeilijk om haar nieuwsgierigheid te bedwingen. Met een zucht ging ze liggen in het bed en kroop ze onder de dekens.

Koning Thobias Hiddon

Ze zuchtte en hij hoopte zo dat ze het hier bij zou laten. Dit mocht echt niet nu besproken worden, dat kon niet en Gwynn zou hem aanspreken op elk woord dat hij er over zou zeggen. 'Ik weet niet hoe het met Reagan is. Ik ga morgen ochtend wel naar hem toe.' Mompelde hij. Hij was nu wel weer aardig chagrijnig, hij voelde zich ook niet zo geweldig doordat hij moe was en hij zijn hoofd voelde bonken. Hij keek even naar Gwynn om te kijken of ze goed lag op de bank en ze blies de kaars uit waardoor het heel donker was, hij zag geen hand voor ogen. Ze pakte hem heel zacht vast en daarna voelde hij haar lippen heel kort op die van hem. 'Ik mis je, Thobias.' Fluisterde ze heel dicht bij zijn oor. 'Blijf dan even een tijdje in het kasteel... Wij vinden dat echt geen probleem, je bent altijd welkom.' Zei hij zacht. Hij voelde haar vingers op zijn borstkas en hij ademde trillend in. Hij kon niets zeggen, dan had Destiney het door. Hij wilde ergens ook niet dat ze ophield en nog steeds had hij te veel last van de drank om helder na te denken. Ze legde haar hoofd weer tegen hem aan en hij sloeg zijn arm voorzichtig om haar heen. 'Het komt allemaal goed, als je bij ons wilt blijven is dat echt geen probleem...' Fluisterde hij. Hij gaf enorm veel om haar. Hij voelde dat ze met haar vingers over zijn spieren gleed, hij had alleen maar zijn ondergoed aan, dus ze kon er nogal makkelijk bij. ' Misschien doe ik dat wel... Misschien is het even beter.' zei ze zacht. Hij hoorde de trilling in haar stem, een teken dat ze het echt moeilijk had. Dat was waarschijnlijk ook waarom ze hem zo aanraakte, ze wilde afleiding. Ze werkte hetzelfde als hij. Opeens drukte ze haar lippen op zijn buik. Het was maar goed dat ze haar hand op zijn mond legde, want dit was weer heel heftig. Haar tong gleed over zijn strakke spieren heen. Hij was gelukkig niet in één klaar nu, want dat zou Destiney hoe dan ook merken, maar ze liet het verlangen in hem flink oplaaien. Hij voelde haar hand in zijn onderbroek glijden en ze begon hem nu te strelen. Hij sloot zijn ogen, dit kon echt niet, Destiney lag heel dichtbij. Het voelde alleen zo fijn, het was echt heerlijk en hij vergat al zijn zorgen. Na een paar seconde voelde hij ook haar lippen en nu leek hij weer in trance te gaan, zo lekker was het en dat gevoel was enorm fijn. Na een paar seconde leek hij opeens bij te komen en hij nam afstand. 'Niet doen... Morgen praten we er over, dat is verstandiger.' Fluisterde hij. In het weinige licht kon hij tranen in haar ogen zien flikkeren.'Het is niet jouw schuld, dit is geen oplossing, jij kan er niks aan doen. Morgen bespreken we het.' Fluisterde hij. Hij streek langs haar wang en hij stopte daarna alles weer weg in zijn ondergoed. Hij kroop naast Destiney en hij ademde diep in door het brandende verlangen. Hij kroop wel voorzichtig naar haar toe, hij had wel steun nodig en hij wilde tegen haar aanliggen, al kreunde hij op een ingehouden manier toen hij langs haar kont schuurde. Ze zou het vast niet zo leuk vinden dat hij er nu zo veel zin in had.

Koningin Destiney Hiddon

Ze luisterde naar het gepraat van de twee en viel bijna in slaap, tot ze verontrustende geluiden hoorde. Ze luisterde en voelde hoe ze hier ongelooflijk verdrietig van werd, het raakte haar echt en zorgde ervoor dat ze echt niet meer kon slapen. Ze had ze zelfs kunnen zien, dit was meer dan alleen broer en zus... Ze zag hun donkere schaduwen...
Thobias kroop weer bij haar in bed. Ze draaide zich naar hem om en begon zachtjes te snikken. Ze keek naar hem op in zijn ogen, vol verdriet. Het deed echt pijn... echt heel veel pijn.

Koning Thobias Hiddon

Destiney draaide zich naar hem om en hij hoorde haar snikken, daardoor ademde hij diep in. Hier kon hij niet tegen. Hij wilde haar echt geen pijn doen. Ze keek in zijn ogen, zo veel verdriet raakte hem enorm. Hij pakte haar vast en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Niet verdrietig zijn,' fluisterde hij, bijna smekend. Hij vond het heel erg, hij wilde het goede doen voor iedereen. Voor Reagan, voor Gwynn, maar zeker ook voor Destiney. 'Kom, we gaan even een rondje lopen buiten, zo kunnen we toch niet slapen,' fluisterde hij. Ze had waarschijnlijk duizend vragen en hij wist dat Gwynn niet wilde dat hij iets besprak, maar hij wilde Destiney geen pijn doen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd door Thobias vastgepakt en hij zei haar dat ze niet verdrietig moest zijn. Hij smeekte het haar. "Ik kon jullie zien..." klonk haar stem trillend. Daarna zei hij ineens dat ze een rondje buiten gingen lopen. Ze knikte eventjes, dat klonk wel erg fijn. Ze kwam langzaam overeind en trok zacht snikkend wat kleding aan. Daarna keek ze Thobias aan en pakte ze trillend zijn hand vast. Als hij dit eerder had gedaan, was het minder een probleem, maar nu was ze echt gek op hem..

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze hun kon zien en hij ademde diep in, dat was niet zijn bedoeling, hij wilde niet dat ze hier zo veel van meekreeg. Het was al erg genoeg dat ze het wist en nu had ze ook nog eens veel te veel gezien. Ze kwam overeind en trok haar kleding aan, hij deed hetzelfde. Ze keek op naar hem en hij kneep zachtjes in haar hand, daarna nam hij haar mee. Eenmaal buiten ging hij weer op een bankje zitten en hij trok haar dicht naar zich toe. 'Ik hou van je, ik wil je geen pijn doen... ik bedoel het allemaal echt niet verkeerd,' fluisterde hij, heel oprecht. Het was de eerste keer dat hij zei dat hij van haar hield en hij meende het ook echt.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd door hem meegenomen en hij ging op een bankje zitten en ze kroop dicht tegen hem aan. Ze kroop echt in zijn armen en luisterde naar hem. Hij hield van haar, dat maakte haar warm. "Ik hou ook van jou, daarom doet het pijn... we hebben het fantastisch gehad samen en toen ineens doet zij dit..." klonk haar stem vol onbegrip.
"Ik begrijp het niet, jullie zijn familie..." fluisterde ze. Hij kon niet verliefd zijn op zijn zus, dat kon niet... Hij zei ook dat hij al heel lang niet meer verliefd was geweest toch?

Koning Thobias Hiddon

Ze kroop dicht tegen hem aan en hij sloeg zijn armen om haar heen. Ze zei dat ze ook van hem hield, daarom deed het pijn. Ze hadden het fantastisch gehad en dan gebeurde dit. Ze begreep het niet, ze waren familie. 'Ssh, zachtjes, alsjeblieft,' mompelde hij. Hij wilde echt niet dat ze er al te veel over uitsprak. 'Ik weet dat het niet te begrijpen is, ik heb het zelf ook nooit begrepen, maar misschien helpt het als ik iets meer vertel over hoe ik opgegroeid ben... ik wil al je vragen beantwoorden, Destiney, echt... jij bent mijn toekomst,' fluisterde hij. Hij zou het enorm zwaar krijgen, maar hij wist dat hij hier doorheen moest, hij wilde met haar verder. 'Wat wil je allemaal weten?' vroeg hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Ze moest zachtjes zijn, daardoor perste ze haar lippen op elkaar. Hij wist dat het niet te begrijpen was, maar misschien hielp het als hij meer over zijn jeugd vertelde.
"Graag... Misschien begrijp ik het dan." Fluisterde ze tegen hem. Hij zei dat zij zijn toekomst was en daardoor drukte ze zacht haar lippen op die van hem. "Het is vast moeilijk om je verleden los te maken..." Sprak ze al een stuk meer begripvol.
"Waarom is dit tussen jullie?" Fluisterde ze heel zacht.

Koning Thobias Hiddon

Ze wilde graag dat hij meer vertelde, dat had hij al wel verwacht, maar hij vond het toch moeilijk. Ze drukte nu zacht haar lippen op die van hem en hij legde zijn hand heel zacht en teder in haar hals. 'Moeilijker dan ik ooit gedacht had...' fluisterde hij. Hij had het nooit helemaal los kunnen laten en opeens leek alles weer helemaal terug te komen, dat wilde hij niet. Ze vroeg waarom dit was tussen hun en hij leunde wat achterover. 'Mijn ouders zijn jong overleden. Het was nogal tragisch. Gwynn en ik waren altijd al erg close en vanaf het moment dat wij onze ouders dood vonden, hadden we alleen nog maar elkaar. Natuurlijk waren er leraren, we werden goed begeleid, we kregen les in alles, maar niemand verteld een jonge kroonprins aan het begin van zijn pubertijd wat hij met zijn verlangen moet doen. Ik had geen idee. Ik wist niets, mijn ouders waren er niet, er was niet echt iemand waar ik het mee kon bespreken, alleen Gwynn...' begon hij. Hij sloot zijn ogen en hij slikte moeizaam, het voelde vreselijk om dit te moeten vertellen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze legde haar hoofd nu zacht op zijn borst en sloot haar ogen terwijl ze naar hem luisterde over hun verleden. Ze streek met haar vingers over die van hem heen en bleef zo heel zacht en lief voor hem.
Zijn ouders waren al vrij jong overleden en hij had vanaf toen alleen nog maar Gwynn.
"Dat kan ik ergens wel begrijpen... maar jullie lijken niet van elkaar af te kunnen blijven... hoe ging dat met he vorige vrouw?" Wilde ze weten.

Koning Thobias Hiddon

Ze streek over zijn vingers en daardoor bleef hij redelijk rustig, al was het niet zo makkelijk voor hem. 'Ik denk dat het komt door alles bij elkaar,' zei hij zacht. 'Ik ontdekte alles met haar, eerst viel het nog wel mee en was het wat experimenteel, maar later werd het meer, veel te veel. Ik ontdekte dat het mij een goed gevoel gaf als ik constant naar meer verlangde, ik verwerkte de dood van mijn ouders niet echt en zorgde ervoor dat ik gewoon te veel dacht aan het verlangen zodat ik niet aan iets anders kon denken. Gwynn deed hetzelfde en we hadden altijd elkaar om dat gevoel te krijgen,' legde hij uit. 'Ze wist het niet echt...' fluisterde hij. 'Gwynn kwam af en toe langs en als ik op reis was ging ik bij haar langs. Ik kreeg het voor elkaar om eigenlijk van haar af te blijven, op wat kleine dingen na. We hadden nooit meer echt seks, maar één keer. Toen ging het ook meteen goed fout,' fluisterde hij. 'We begonnen zo jong, we hadden geen idee waar we eigenlijk mee bezig waren...' zei hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Ze knikte een beetje door zijn woorden. Ze liet haar vingers omhoog glijden en streelde liefdevol langs zijn hals. Hij gaf aan dat hij steeds meer verlangden het had ook te maken met de dood van zijn ouders en ze knikte een klein beetje. Zijn vrouw wist het niet.
"Ik snap dat niet ik merkte het meteen..." mompelde ze hem toe. Ze hadden maar een keer seks gehad en toen ging het fout.
"H-hebben jullie een kind?" Vroeg Ze aarzelend aan hem en ze beet op haar lip. Ze hadden geen idee gehad en ze schudde haar hoofd eventjes. "Ik wil gewoon dat he van mij bent... helemaal van mij. Want ik vind je zus heel aardig, ik wil niet jaloers op haar zijn, echt niet... Ze is je zus, ik wil normaal met haar om kunnen gaan."

Koning Thobias Hiddon

'Misschien wist ze het en accepteerde ze het. Dat zou heel goed kunnen... we hebben het nooit besproken, ik denk dat ze het maar liet gebeuren... zeker toen ze ziek was.' fluisterde hij. 'Toen we nog heel jong waren is ze vaker zwanger geraakt. We hielden er geen rekening mee dat het kon gebeuren, we wisten niet hoe het werkte, we hadden écht geen idee. Ze heeft meerdere keren een miskraam gehad zonder dat wij echt doorhadden wat er gebeurde,' fluisterde hij. 'Later werden we voorzichtiger, het mocht niet nog een keer gebeuren, het kind zou nooit gezond kunnen zijn. Die keer hielden we het niet uit, het gebeurde toch en ze raakte zwanger. Het kind werd deze keer wel geboren,' fluisterde hij. Hij rilde helemaal, hij vond het zelf ook echt heel erg en Gwynn zou het hem zo kwalijk nemen, ze hadden gezworen dit nooit te vertellen. 'Dat wil ik ook echt... dat zou ik het liefste willen, ze is wel echt belangrijk voor mij...'

Koningin Destiney Hiddon

"Dat zou heel erg goed kunnen, maar ik kan het echt niet accepteren..." fluisterde ze en ze streek langs zijn wang, ze was wel heel erg eerlijk tegen hem. Ze keek hem met medelijden aan door wat hij vertelde aan haar. Ze sloeg haar arm om hem heen en drukte haar lippen op zijn wang. "Wat lijkt me dat verschrikkelijk... vooral dat jullie het niet wisten..." mompelde ze zachtjes.
"Hoe gaat het met dat kind? Weet hij het zelf?" Vroeg ze hem zachtjes. Hij wilde het ook echt en zijn zus was belangrijk voor hem. "Dat kan ik heel erg goed begrijpen... maar dan kan het niet meer gebeuren. Echt niet... Ik ben zo jaloers anders... Ik ben gek op je."