Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

'Niet zo, geloof ik. Klopt maar gewoon aan en wacht tot ik aangeef dat het goed is,' zei hij tegen haar. Ze pakte zijn kin vast en hij keek op naar haar, hij ademde langzaam in. Hij kreeg een vrij simpel kusje, terwijl hij gehoopt had op meer. Hij staarde haar even aan en hij luisterde naar wat ze vertelde, hij knikte langzaam. 'Ik begrijp het wel.' zei hij zacht. 'Nee, ik heb niet echt honger, het maakt niet zo veel uit, ik ben dit ritme eigenlijk wel gewend,' zei hij tegen haar. 'Maar jij kan eten zonder mij, dat is geen probleem, toch?' vroeg hij.

Destiney Allard

"Prima, dan doe ik dat voortaan, behalve wanneer het dringend is." Glimlachte ze hem toe. Ze was best coulant en wilde met hem samen tot oplossingen komen. Hij begreep het gelukkig wel en ze glimlachte een beetje.
Hij had niet echt honger en het maakte niet uit, hij was dit gewend. Ze kon zonder hem eten, dat was geen probleem.
"Nee, inderdaad, dat is geen probleem, ik zou het wel fijn vinden om te worden wakker gemaakt met een kusje." Sprak ze met een grijns tegen hem en ze streek even langs zijn wang.

Koning Thobias Hiddon

Ze zou het voortaan doen, behalve wanneer het dringend was. Hij knikte even, hij waardeerde het, hij was nogal gesteld op zijn privacy. Ze kon zonder hem eten, maar ze vond het fijn als hij haar wakker maakte met een kusje. 'Dat kan ik wel doen,' zei hij glimlachend tegen haar. Ze streek langs zijn wang, hij moest vooral wennen aan dat soort dingen. Hij drukte zijn lippen zacht in haar hals en hij trok haar dicht tegen zich aan. 'Zullen we vanmiddag nog wat dingen voor de bruiloft doornemen?' vroeg hij zacht.

Destiney Allard

Hij wilde haar wel wakker maken en daardoor glimlachte ze eventjes naar hem. "Fijn..." Knikte ze hem toe. Ze voelde zijn lippen in haar hals en ze werd tegen hem aangetrokken, ze ging op zijn schoot zitten en keek naar hem toen hij vroeg of ze nog wat dingen voor de bruiloft wilde doornemen.
"Ja, graag, dat lijkt me heerlijk." Knikte ze vrolijk. "Dan ga ik straks nog even bij mijn trouwjurk kijken." Zei ze hem met een grijns.

Koning Thobias Hiddon

'Moeten we nog iets met jouw familie?' vroeg hij aan haar, hij wilde weten wat ze wilde. Hij wilde best meewerken met dingen, als het hem een beetje aan stond. Ze ging op schoot zitten en ze zei dat het haar heerlijk leek om dingen door te nemen voor de bruiloft en ze zou nog even bij haar jurk kijken. 'Is goed. Ik moet nog wat werken, dan zien we elkaar vanmiddag wel. Ik kom wel naar jou toe.' zei hij duidelijk, zodat ze niet weer opeens binnen zou vallen, daar zat hij echt niet zo op te wachten. Ze moest het weten wanneer hij alleen wilde zijn.

Destiney Allard

Hij vroeg of ze nog wat met haar familie moesten doen.
"Ze willen wel komen, ik denk dat ze er de hele dag willen zijn, maar zelf vind ik dat niet heel fijn..." Vertelde ze hem eerlijk. Ze wilde niet de hele dag met hen opgeschoten zitten, dat vond ze helemaal niets.
Hij vond het goed dat ze naar haar jurk ging kijken, hij moest nog wat werken en zou haar opzoeken. "Dat is goed." Knikte ze meteen. Ze kwam weer overeind en zei hem gedag, daarna liep ze de werkkamer weer uit, meteen naar de kleermaaksters toe.

Koning Thobias Hiddon

'Je moet doen wat jij wilt, wat zij willen doet er niet toe,' zei hij tegen haar. Ze vond het goed en ze kwam overeind, daarna vertrok ze al. Hij ging verder met het werken, hij vermaakte zich zo wel. Na een tijdje kwam Sienna binnen, hij overlegde wel vaker wat met haar, hij deed ook wel eens wat andere dingen. Ze vroeg naar Destiney, Sienna was een vriendin van hem en hij kende haar al een tijd, ze hadden het er even over en daarna pakte ze hem vast en werd hij gezoend. Hij liet het maar gebeuren. Hij had Destiney gezegd dat hij het niet met iemand anders zou doen, maar dit stelde niet echt wat voor, dit kon wel. Al snel zat ze op zijn bureau en was de zoen wat uitgebreid.

Destiney Allard

Het was wel duidelijk dat de vrouwen haar steeds aardiger begonnen te vinden, Destiney praatte ook uitgebreid met ze en was vrolijk en goed gehumeurd. Destiney vroeg meer over de koning en een van de vrouwen gaf aan dat ze moest oppassen voor Sienna. Ze vroeg wat verder en kreeg de informatie dat de vrouw een soort vriendin van de koning was, waar hij ook wat andere dingen mee kon delen. Destiney was hier duidelijk niet echt blij mee en besloot dat ze de verdere passessie later wel uit zou voeren, hier wilde ze meer van weten. De wachter bij de deur van de werkkamer vertelde haar dat de koning het druk had, wanneer ze vroeg met wie, kreeg ze al gauw het antwoord waar ze bang voor was.
Zonder te kloppen, opende ze de deur. Haar ogen schoten vuur door wat ze zag.
"Dus vandaar dat ik eerst moet kloppen." Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek naar de twee.
"Beetje jammer dat ik zo word bedankt voor mijn harde werk." Klonk haar stem minachtend.

Koning Thobias Hiddon

Hij had eigenlijk niet door dat de deur open gegaan was, tot hij de handen van Sienna op zijn borstkas voelde duwen. Hij wilde net een opmerking maken dat hij nu echt niet ging stoppen toen hij een bekende stem tot zich door hoorde dringen, hij draaide zich langzaam om. Hij keek haar strak aan. 'Je zei dat je wilde dat ik het niet met een andere vrouw zou doen tot we getrouwd waren en ik heb je gezegd dat ik mij daar aan zou houden. Volgens mij heb ik die belofte nog niet gebroken en heb jij niets te klagen,' zei hij doordringend tegen haar. 'En ja, dit is precies waarom je eerst moet kloppen, ik verwacht dat je dat in het vervolg ook doet en anders zal ik het je leren,' zei hij daarna. Zijn stem vulde de kamer, al kwam dat misschien ook omdat het verder doodstil was.

Destiney Allard

Ze was echt woedend en kwam dichterbij. Totaal niet o der de indruk van zijn toon of stem.
"We gaan verdomme trouwen. Dat ik moet kloppen betekent alleen maar dat je zelf ook dondersgoed weet dat je ergens mee bezig bent wat eigenlijk niet mag." Vertelde ze hem met een luide stem.
"Dit accepteer ik niet. Je zou het niet met een andere vrouw doen, in mijn. Beleving hoort daar ook deze hele poppenkast bij." Zei ze, ze stond nu vlak voor hem en bleef hem aankijken. "Trouwen betekent geven en nemen. Ik verwacht trouw." Siste ze.

Koning Thobias Hiddon

Ze was duidelijk boos en ze kwam dichterbij. Hij knikte even naar Sienna, die haar kleding rechttrok en vertrok. Hij greep Destiney vast bij haar keel en hij keek haar doordringend aan. 'Maak mij nog één keer belachelijk op zo'n toontje en ik zal jou voor schut zetten voor het hele volk,' siste hij haar toe. Hij kon er écht niet tegen en hij had snel het gevoel dat iemand hem voor schut zette, dan zou hij diegene keihard aanpakken. Hij kon het niet hebben. 'Het interesseert mij niet wat jij wilt en wat niet. Ik ga je geen trouw beloven, dat kan je vergeten. Ik verwacht dat een vrouw het met mij doet wanneer ik dat wil, al is dat tien keer achter elkaar, al is dat wanneer jij het totaal niet wilt, als ik het wil gebeurt het,' gromde hij. Hij liet haar weer los en daarna draaide hij zich om. 'En nu oprotten,'

Destiney Allard

Hij greep haar bij haar keel, ze hapte even naar af en, maar bleef hem aankijken. "U maakt mij belachelijk. Alsof ik het niet waard ben." Siste ze schor, aangezien ze behoorlijk stevig werd vastgehouden. Hij interesseerde zich niet in wat ze wel en niet wilde en hij ging haat geen trouw beloven. Hij dacht daadwerkelijk dat hij het voor het zeggen had, maar dat ging ze hem nog wel leren. Ze werd eindelijk losgelaten en hapte naar adem.
"U vergeet dat ik als koningin evenveel rechten heb. Als u mij geen trouw belooft, doe ik niets meer met u, dan kan u het vergeten. En dan zal ik u zo erg uitdagen dat u eigenlijk geen keuze heeft..." gromde ze naar hem. Ze draaide hem naar haar toe.
"Ik accepteer dit soort dingen niet." Siste ze en ze greep zijn kin even beet. Hij ging het nog heel erg zwaar krijgen met haar. Ze liet zich echt niet zomaar in een hoekje duwen.

Koning Thobias Hiddon

'Nee, jij maakt mij belachelijk door ten overstaande van míjn mensen zo tegen mij te praten, alsof je hier na een dag al bepaald wat er gebeurd, dat gaat niet gebeuren,' gromde hij. Door wat ze daarna zei werd zijn blik nog donkerder. 'Dat gaat je niet lukken. Zo ver zal je mij nooit krijgen,' beet hij haar toe. Ze kon hem nooit zo erg uitdagen dat hij niet meer kon weigeren, zeker niet als hij het met iemand anders deed, wat hij nu zeker ging doen. Ze draaide hem naar zich toe en ze greep zijn kin beet, ze zei dat ze dit soort dingen niet accepteerde. Hij was het echt niet meer gewend dat iemand zo ver ging bij hem, het maakte hem heel kwaad. Hij haalde dus ook meteen uit en hij gaf haar een flinke klap in haar gezicht. 'Jij moet leren wat je plek is...' gromde hij.

Destiney Allard

"Ik heb daar alle recht toe, ik word uw vrouw. Ik mag tegenover uw mensen zo praten. Het worden tenslotte ook mijn mensen en het eerste wat hier gebeurd wanneer ik koningin ben, is die Sienna ontslaan." Vertelde ze hem. Hij leek echt woest te worden, prima, zij kookte ook van woede. Ze liet zich niet als vuil behandelen.
Ze kreeg een flinke klap van hem, het deed pijn, haar wangen kleurden rood en hij gaf aan dat ze moest leren wat haar plek was.
"Pardon? Ik ben verdomme geen hond! Hoe durft u te slaan! Mijn plek is op datzelfde voetstuk als dat van u." Gromde ze laaiend. "Ik ga me niet eens verlagen tot uw niveau. Bedankt voor het laten zien hoe zwak u wel niet bent." Ze draaide zich om en liep met grote passen de werkkamer uit. Ze had echt op het punt gestaan om terug te slaan, maar ze moest zich niet zo verlagen. Slaan was zwakte. Woedend sloeg ze tegen d e muur aan waar ze langs kwam en ze vloekte binnensmonds op hem.

Koning Thobias Hiddon

'Vergeet het maar... als je dat doet snij ik je kop er af, verwaande trut,' gromde hij haar toe. Ze maakte hem echt heel kwaad, het was lang geleden dat hij zo veel woede had gevoeld, het was ongelofelijk. Ze zei dat ze geen hond was, ze vroeg hoe hij durfde te slaan en haar plek was hetzelfde als die van hem. Daar was hij het totaal niet mee eens, ze was niets. Dat ze met hem trouwde betekende helemaal niets. Ze bedankte hem voor het laten zien hoe zwak hij was en daarna was ze weg. Hij was eerst vooral heel kwaad, maar daarna verdween het een beetje. Hij liet zich op zijn stoel zakken en hij steunde met zijn hoofd in zijn handen, hij haalde trillend adem. Wat gebeurde er allemaal? Wat deed ze met hem? Hij kneep zijn ogen dicht, dit wilde hij helemaal niet. Misschien moest hij alles afblazen, maar dat kon hij ook niet maken. Het deed nu al pijn, hij wilde dit niet, hij wilde niet zo zijn. Dit maakte hem ongelukkig. Misschien was ze toch niet geschikt en was het een grote fout.

Destiney Allard

Ze was een tijdje naar de slaapkamer gegaan om tot rust te komen, ze moest doorzetten, niet vergeten dat dit was wat ze wilde. Dat het allemaal echt wel goed kwam en ze daarin moest geloven. Wanneer het allemaal weer ging, liep ze naar de kleermaaksters terug en glimlachend liet ze haar jurk verder aanpassen, straks zou e wel weer met hem praten. Dat kwam wel.

Koning Thobias Hiddon

Hij sloot zichzelf op in zijn werkkamer en hij had de getekende papieren in zijn hand. Hij had zo erg de neiging om ze door te scheuren en de hele boel af te blazen, maar dat kon hij niet, er was iets wat hem tegenhield. Misschien omdat hij gisteren weer een sprankje geluk had gezien, misschien kon hij het daarom niet. Toch voelde hij daar nu niets meer van, hij was verdrietig, hij voelde zich op dit moment diep ongelukkig. Hoe had ze hem zo ver kunnen krijgen dat hij haar sloeg? Ze had hem zelfs zwak genoemd. Misschien was het beter om te trouwen en gescheiden te leven.

Destiney Allard

Wanneer de jurk eenmaal goed was, had ze eigenlijk gehoopt dat hij naar haar toe oh komen, maar dat deed hij niet. Daardoor liep ze weer naar zijn werkkamer toe en klopte eventjes aan op de deur. Dit keer wachtte ze netjes, ze geloofde niet dat hij het vandaag nog een keer zou doen. Als hij dat lef had, dan zou ze weggaan.

Koning Thobias Hiddon

Hij keek wazig op toen er op de deur geklopt werd, hij had geen zin om iemand te zien, Sienna zou vandaag waarschijnlijk niet meer naar hem toe komen en verder wilde hij niemand zien. 'Laat mij met rust, ik heb het druk!' Riep hij dus ook. Eigenlijk had hij al die tijd nog niets anders gedaan dan nadenken, maar hij wilde echt niemand onder ogen zien, hij had geen zin om te praten. Hij had helemaal nergens zin in. Hij leunde achterover en hij sloot zijn ogen.

Destiney Allard

Ze zuchtte even door zijn geschreeuw. Ze moest hem met rust laten want hij had het druk. "Mijn koning, ik wilde graag met u praten over wat er net is gebeurd." Vertelde ze hem aan de deur en ze slikte eventjes. "We moeten gewoon nog wat aan elkaar wennen." Vertelde ze er nog achteraan. Ze hoopte echt dat hij het wilde, dan konden ze tot.oplossingen komen.

Koning Thobias Hiddon

Toen hij haar stem hoorde ademde hij diep in, hij wilde er niet over praten, hij wilde dat ze afstand van hem nam, dat was beter. Toch kon hij dat ook niet van haar verwachten. ' Kom maar.' zei hij na een paar seconden. Ze dacht dat ze nog aan elkaar moesten wennen, hij wist niet of het ook echt dat was of dat ze elkaar echt niet lagen, want daar leek het nu eigenlijk een stuk meer op. Hij vond dat heel erg, want hij voelde zich daardoor verschrikkelijk.

Destiney Allard

Ze mocht van hem binnenkomen en daardoor opende ze langzaam de deur. Ze liep langzaam naar hem toe en ging aan de andere kan van zijn bureau staan, tegenover hem. Momenteel zag ze er wel onzeker uit, hij je haar bij haar keel gegrepen en geslagen... Ze was dan wel wat gewend, maar dit was best heftig geweest.
"Het spijt me... maar ik was wel echt boos... Ik wil u niet delen..." Fluisterde ze tegen hem en ze keek hem doordringend aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam tegenover hem zitten en hij keek haar pas aan toen ze begon te praten. Dat ze boos was geweest, dat was duidelijk. 'Waarom maakt het je überhaupt iets uit wat ik doe? We trouwen dan wel met elkaar, maar daar is ook alles mee gezegd. Jij kan doen wat je wilt, met wie je wilt, wanneer je wilt. Ik kan mij er niet druk over maken. Ik ga niet mijn hele leven aanpassen aan jou. Je krijgt een rol in het kasteel, een toekomst, een onbezorgd leven waarbij je je niet druk hoeft te maken om wat dan ook en in ruil daarvoor krijg ik kinderen voor míjn toekomst. Verder hoeven we niets met elkaar te maken te hebben. Je zal je eigen kamer krijgen en we zullen het met elkaar doen om kinderen te krijgen en verder niet. Dat lijkt mij het beste.' zei hij.

Destiney Allard

E luisterde naar wat hij wilde, maar dat zag ze echt niet zitten. "Ik wilde nooit om die reden met u trouwen." Vertelde ze hem zachtjes. "Ik adoreer u, u bent de reden dat ik dit wil,als u arm was geweest, had ik het nog steeds gewild. Ik wil u... Ik wil van u houden en bij u zijn." Legde ze aan hem uit en ze kwam nu wel naar hem toe. Ze streelde zachtjes langs zijn wang en keek hem doordringend aan.
"Ik hoopte dat u dat ook wilde... Dat ik echt uw vrouw kan worden, van u alleen..." Fluisterde ze.
"Ik wil met u den een toekomst opbouwen, van elkaar houden, samen oud worden..."

Koning Thobias Hiddon

Ze had nooit om die reden met hem willen trouwen, daarna vertelde ze wat dan wel de reden was, maar hij vond dit heel moeilijk. 'Er is één groot probleem,' zei hij zacht. 'Ik wil niet van je houden, Destiney, ik wil je haten. Ik wil dat het mij niets uitmaakt als je dood neervalt. Dat is wat ik wil. Daarom is het zo veel makkelijker om boos te worden, want dat voelt veiliger.' Hij slikte even en daarna keek hij haar weer aan. 'Bovendien zijn wij te verschillend, jij wilt dingen die ik je niet kan bieden en andersom. Dat werkt niet. Mijn leven is te anders geworden, ik kan niet meer zo zijn,' zei hij.