Medieval Times

Nathan Gerono

'Dat is hij nog steeds. Alles wat hij je ooit geleerd heeft, alles wat hij voor je betekend heeft, dat is er nog steeds. Het zit in je hart.' zei hij zachtjes en lief tegen haar. Hij streek langs haar wang en daarna gaf hij haar zacht een kusje, hij hield enorm veel van haar. 'Hij is nog steeds bij je, dat weet je. Je hoeft hem niet echt te missen, hij leeft ook voort in jou.' fluisterde hij vol liefde.

Elvira Solore

Voor iemand die niet goed wist hoe hij haar moest troosten, deed Nathan het geweldig, ze was hem zo dankbaar… Ze luisterde naar zijn zachte en lieve stem en knikte een klein beetje. Ze had alleen zo graag nog meer van hem willen leren… Hij was voor haar zo enorm belangrijk. Ze kreeg een kusje van Nathan en keek in zijn ogen. “Ja… dat weet ik…” Klonk haar stem lief en zacht tegen hem. “Ik ben blij dat ik hem gekend heb…”

Nathan Gerono

Ze knikte een beetje en ze zei dat ze het wist, daar was hij blij mee. 'Ik ook, ik ook heel erg.' fluisterde hij. Hij sloeg zijn armen weer om haar heen en zo bleef hij een tijdje met haar staan, hij vond het wel fijn dat hij iets voor haar kon betekenen, dat gaf hem een heel erg goed gevoel. Hij was heel erg blij dat hij er voor haar kon zijn, daardoor kreeg hij een hoop meer zelfvertrouwen. Hij keek wel even op toen hij zag dat Stephen zonder iets te zeggen weer vertrok.

Koning Stephen Lahero

Hij vertrok maar weer, hij voelde zich ongemakkelijk in de ruimte, zo erg dat hij Elvira eigenlijk niet eens durfde aan te spreken, uit angst dat Nathan ook boos zou worden op hem. Dat wilde hij niet, helemaal niet, het gaf hem best wel een rot gevoel. Eenmaal in de gang zuchtte hij zacht en wreef hij langs zijn voorhoofd, daarna besloot hij op zoek te gaan naar Fay of naar Leroy.

Elvira Solore

Ze glimlachte lichtelijk door zijn woorden en ze knuffelde hem nu eventjes. Ze haalde diep adem en voelde dat het beter ging nu. Ze kwam weer een beetje bij. Wanneer ze Nathan langzaam losliet, was Stephen verdwenen. Ze keek Nathan eventjes aan.
“Waarom ging hij weg? We hebben toch geen ruzie met hem?” Vroeg ze zachtjes aan hem. Ze begreep het niet helemaal. Ze had de laatste keer wel fijn met Stephen kunnen praten.

Koningin Fay Lahero

Ze zag Stephen door de gangen heen lopen en daardoor kwam ze op hem af. “Hé, lieverd… ging het een beetje?” Vroeg ze hem zacht en ze legde haar hand zachtjes op zijn wang terwijl ze hem doordringend aankeek. Hij was maar heel kort weggeweest eigenlijk.

Nathan Gerono

Ze liet hem los en ze vroeg nu aan hem waarom hij weg was, ze hadden geen ruzie met hem. 'Misschien voelde hij zich ongemakkelijk.' zei hij zachtjes. 'Ik heb geen ruzie met hem, maar ik vind het niet leuk allemaal.' zei hij daarna. Hij wist dat Stephen het met Fay besproken had, misschien was het zelfs wel zijn idee. Daarom was hij ergens toch boos op de man, hij kon er niets aan doen.

Koning Stephen Lahero

Fay kwam al naar hem toe en ze vroeg of het een beetje ging. 'Jawel, maar het voelt niet echt fijn om bij Nathan en Elvira te zijn.' gaf hij toe. 'Ik voel gewoon dat Nathan boos is, dat vind ik heel erg vervelend, ik wil dat het goed gaat tussen ons, niet dat er ruzie is of wat dan ook. Dat zou ik heel erg vinden.' fluisterde hij. 'IK denk echt dat je met hem moet gaan praten...'

Elvira Solore

Ze luisterde naar hem en knikte een beetje. “Dat begrijp ik wel… maar probeer wel een keertje met Fay te praten, om van haar de waarheid te horen.” Fluisterde ze hem toe en ze streelde even langs zijn wang. “Kom, laten we even naar Carmen gaan.” Zei ze zachtjes tegen hem.



Koningin Fay Lahero

Het ging wel met hem, het voelde alleen niet fijn om bij Nathan en Elvira te zijn. Ze luisterde naar de rest en knikte ernstig. “Dat snap ik wel en ik wil ook echt met hem praten om het goed te maken, maar ik vind het moeilijk. Ik wil hem ook wel de tijd geven om alles te verwerken, dat verdient hij.” Fluisterde ze.

Nathan Gerono

'Ik weet het niet, Elvira. Ik weet niet of ik er over wil praten, het maakt mij gewoon heel boos en verdrietig, dat wordt ruzie als we het gaan bespreken. Het wordt altijd ruzie.' mompelde hij. Het maakte hem al boos als hij er over dacht. Ze streelde langs zijn wang en ze zei dat ze even naar Carmen gingen. Hij knikte en liep met haar mee naar Carmen, die meteen iets te drinken voor hun inschonk.

Koning Stephen Lahero

'Ja, dat is ook wel zo, maar misshcien blijft er nu juist spanning hangen, terwijl dat helemaal niet nodig is. Dat is ook niet goed, daar wordt niemand echt gelukkiger van.' zei hij zachtjes tegen haar. 'Het maakt niet uit, ik red het wel, jij moet kijken wat voor jou fijn voelt. Dat is het belangrijkste, voor iedereen.' zei hij zachtjes. 'Dan komt het uiteindelijk wel weer goed.' voegde hij er aan toe. 'Ik had niet verwacht dat hij hier zo heftig op zou reageren.'

Elvira Solore

“Het spijt me, Nathan… ik wilde je niet boos maken.” Klonk haar stem zacht tegen hem. Ze had vandaag wel even genoeg aan haar hoofd dan om hem te pushen om met Fay te praten. Hij liep met haar mee en Carmen schonk meteen wat te drinken in. Elvira glimlachte lichtelijk naar haar. “Hoe gaat het met jou?” Vroeg ze Carmen zacht en ze dronk langzaam van het drinken.



Koningin Fay Lahero

“Nee, dat is ook zo, maar Nathan heeft tijd nodig om erover na te denken, om het te gaan begrijpen, om even wat afleiding te krijgen.” Zei ze zacht tegen Stephen, ze kende Nathan inmiddels best wel goed. Hij redde het wel, maar zij moest kijken wat voor haar fijn voelde, dat was het belangrijkste en dan kwam het uiteindelijk wel goed.
“Ik mis hem nu al…” Mompelde ze zachtjes en ze keek even naar de grond. “Ik had het wel verwacht, daarom durfde ik het hem niet te vertellen…” Fluisterde ze.

Nathan Gerono

'Het maakt niet uit.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij kalmeerde wel weer een beetje, Elvira kon er immers ook niets aan doen, die deed dit ook niet om hem te pesten. ze kon er niets aan veranderen. Carmen vertelde dat het wel goed ging, maar dat ze het zich nog niet echt kon beseffen. Dat kwam allemaal wel, het had tijd nodig. Hij vond het bijzonder hoe positief te vrouw kon zijn. 'Ik heb een brief, van Kayton.' zei Carmen nu zachtjes en ze gaf de brief aan.

Koning Stephen Lahero

'Jij kent hem beter dan ik.' zei hij zacht tegen haar. Hij sloeg zijn arm om haar heen, hij vond het wel fijn om haar bij zich te hebben, het voelde goed. Ze zei nu dat ze hem nu al miste en ze had het wel verwacht, daarom durfde ze het niet te vertellen. 'Ik denk dat hij jou ook heel erg mist, dat hij daarom zo doet, ook tegen mij.' zei hij zachtjes tegen haar. 'Is dit hoe je het vast wilt houden? Ook in de toekomst?' vroeg hij.

Elvira Solore

Ze kneep even zacht in zijn hand toen hij zei dat het niet uitmaakte, ze was blij met hem, met hoe hij was en hoe hij voor haar zorgde. Met Carmen ging het gelukkig wel goed. Ze kon het zich alleen nog niet heel erg beseffen en vervolgens gaf ze aan een brief te hebben van Kayton. Ze kreeg de brief en glimlachte waterig. Langzaam opende ze de envelop en er viel een ring uit. Ze pakte het, haar naam stond in de binnenkant gegrafeerd samen met haar geboortedatum… het liet haar langzaam glimlachen. Hij had altijd geweten dat ze er was, deze ring had hij altijd gedragen, ze herkende het, ze had alleen nooit geweten dat hij met die ring aan haar dacht… ze las langzaam zijn lieve brief door. Hij schreef aan haar dat hij trots was op haar en dat ze zich niet schuldig hoefde te voelen. Hij wilde dat ze hem herinnerde hoe hij was. Haar vader, haar wijze vader. Langzaam gleden de tranen over haar wangen heen. Het was zo lief geschreven en de woorden waren haar enorm dierbaar.
“Dankjewel, papa…” Fluisterde ze wanneer de brief gelezen had en langzaam weer dichtvouwde..



Koningin Fay Lahero

Ze knikte een klein beetje en voelde zijn arm om haar heen. Hij dacht dat Nathan haar ook miste en dat hij daarom zo deed, ook tegen Stephen. Ze knikte een beetje, dat zou best nog wel eens waar kunnen zijn. Hij wilde ook weten of ze het zo wilde houden.
“Ja, het liefste wel. Ik wil het bij jou houden, samen met jou onze weg zien te vinden, want we kunnen het echt wel.” Fluisterde ze, heel zeker van haar zaak.

Nathan Gerono

Elvira maakte de brief open en haalde er een ring uit, ze keek er naar en daarna las ze de brief door. Hij sloeg zijn arm weer om haar heen en hij streek heel langzaam over haar rug heen. Hij deed echt zijn uiterste best voor haar, dat probeerde hij in alles te laten zien en dat was ook zo'n beetje alles waar hij mee bezig was, om zichzelf wat af te leiden. Anders werd hij gek, hij wilde het graag goed doen.

Koning Stephen Lahero

Ze wilde het het liefste bij hem houden, samen hun weg vinden, dat konden ze echt wel. 'Ja, ik denk ook wel dat wij het kunnen, maar ik wil gewoon dat jij gelukkig bent. Dat je geen ruzie met hem hebt, want ik zie dat het je pijn doet.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij gaf haar een kusje en daarna knuffelde hij haar. 'Het komt vast vanzelf goed, dat moet wel.' zei hij daarna tegen haar.

Elvira Solore

Ze vond het heel prettig dat Nathan er zo voor haar was. Ze keek weer naar de ring en schoof het voorzichtig om haar eigen vinger heen. Waarschijnlijk had haar vader hem kleiner laten maken, want hij paste haar precies.
“Heb jij ook een brief van hem gehad?” Vroeg ze nu zachtjes aan Carmen en ze keek haar aan met een waterige glimlach.



Koningin Fay Lahero

Stephen kende haar, hij zag dat het haar pijn deed en ze merkte meteen dat het bij haar een gevoelige snaar raakte. Ze knuffelde hem om even de tranen proberen te bedwingen. Ze wilde niet zo emotioneel erover zijn, maar hij had wel gelijk, het deed haar ook echt pijn. Hij dacht wel dat het vanzelf goed kwam. Langzaam knikte ze. “Ik hoop het…” Klonk haar stem zacht.

Carmen samira

Ze zag dat Elvira de ring omdeed en daarna vroeg ze of zij ook een brief had gehad. 'ja, ik heb hem alleen nog niet gelezen. Dat komt wel, als de rust weer een beetje wedergekeerd is.' zei ze zachtjes. Ze had er vandaag nog niet echt zo veel behoefte aan, het kwam wel als ze alleen was, het goede moment zou vanzelf komen, dat wist ze zeker.

Koning Stephen Lahero

Ze knuffelde hem en hij zag hoe veel het met haar deed, daardoor pakte hij nu haar gezicht vast. 'lieve Fay, laat dit niet juist alles kapot maken. Ik weet hoe veel je om hem geeft en hij om jou. Je zult nooit gelukkig worden als jullie ruzie hebben. Wij zullen nooit gelukkiger worden dan.' fluisterde hij. Hij streek langs haar wang en hij gaf haar even een kusje. 'ik hou van je, met heel mijn hart. Maar hij ook en jij ook van hem. Je moet er voor zorgen dat het goed komt...'

Elvira Solore

Carmen had ook een brief gehad. Ze had hem alleen nog niet gelezen, dat kwam wel weer. Ze knikte daardoor langzaam. “Ja, dat begrijp ik wel.” Glimlachte ze haar een beetje toe. “Weet dat we altijd voor je klaarstaan, Carmen, als je het nodig hebt.” Fluisterde ze nu en ze legde haar hand zacht op die van de vrouw.



Koningin Fay Lahero

Hij pakte haar gezicht en ze keek in zijn ogen. Ze knikte een beetje door zijn woorden, wat triest, ze wist dat hij gelijk had namelijk. Ze kreeg een kus van hem en hij zei dat hij van haar hield, maar Nathan hield ook van haar en ze moest ervoor zorgen dat het goed kwam. “Ik weet het…” Fluisterde ze hem toe. Ze keek nu naar de grond en zuchtte zacht.
“Moet ik nu dan naar hem toe gaan? Hier?” Vroeg ze voorzichtig.

Carmen Samira

'Ja, dat weet ik, jullie zijn heel lief. Ik red het wel, ik weet toch nog niet echt wat ik wil gaan doen verder, ik heb geen idee hoe ik verder wil nu. Zodra ik een beslissing heb genomen horen jullie het.' zei ze met een zwakke glimlach op haar gezicht tegen de twee. Ze kwam er vanzelf wel uit, maar voorlopig had ze nog even tijd nodig om tot een beslissing te komen.

Koning Stephen Lahero

Ze fluisterde dat ze het wist en ze keek naar de grond. Ze vroeg of ze nu naar hem toe moest gaan, hier. 'Jullie kunnen ook samen een stukje lopen, of samen terug reizen richting het kasteel. Dan rij ik wel met Elvira mee, dat vind ik geen probleem. Als je dat niet ziet zitten, kan je ook wachten tot we allemaal weer thuis zijn. Het is wat jij wilt.' zei hij tegen haar, nog steeds vol liefde. Hij wilde haar graag gelukkig maken.

Elvira Solore

Ze glimlachte en knikte eventjes. “Ik begrijp het wel. Dit plekje is van jou en dat kan sowieso niemand je afnemen.” Sprak Elvira haar nu toe met een knikje.
“Zullen we weer naar huis gaan, Nathan?” Vroeg ze. Ze had er nu redelijk vrede mee, de brief gaf haar wel echt reden om te weten dat het haar niet hoefde te spijten, dat haar vader het goed vond zo… “Als je hulp nodig hebt om de begrafenis te regelen, moet je het aangeven hoor, Carmen.” Zei ze zacht tegen de vrouw.


Koningin Fay Lahero

Hij stelde wat dingen voor en ze knikte een klein beetje. “Misschien moet ik het maar zo snel mogelijk gedaan hebben… ik wacht wel tot ze naar buiten komen en zal proberen om met hem te praten en samen met hem tot een oplossing te komen.” Klonk haar stem zacht tegen Stephen die echt onwijs lief voor haar was.

Nathan Gerono

Carmen leek er best wel rustig onder te zijn en dat vond hij knap, het was ook wel fijn om te zien. 'Ja, laten we maar naar huis gaan, het is goed zo.' zei hij tegen haar. Hij kwam overeind, hij pakte meteen haar hand vast en daarna keek hij naar Carmen. 'Ja, we willen met alles helpen als het nodig is.' stemde hij in. 'Ik laat het meteen weten als ik jullie hulp nodig heb, dat beloof ik.' zei Carmen. Nathan glimlachte even naar haar en nam daarna Elvira met zich mee naar buiten.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei knikte hij even, hij vond het een goed idee, het was ook wel zo verstandig. 'Daar heb je ze.' zei hij zachtjes met een knikje, omdat hij Nathan en Elvira zag. Nathan leek hun nog niet opgemerkt te hebben. 'Je kunt dit wel, pak het gewoon rustig aan en wees eerlijk. Ik heb vertrouwen in je, heel erg veel vertrouwen.' zei hij.

Elvira Solore

Nathan pakte haar hand en kwam overeind. Ze liep met hem mee en glimlachte nog een beetje naar Carmen. Buiten stonden Stephen en Fay. Ze keek op naar Nathan om te kijken hoe hij dit vond. “Wil je met haar praten?” Vroeg ze hem heel erg zachtjes en voorzichtig.



Koningin Fay Lahero

Ze keek om toen Stephen zei dat ze eraan kwamen en ze haalde eventjes diep adem. Hij dacht dat ze dit wel kon, ze moest rustig zijn en eerlijk, hij had vertrouwen in haar. “Je bent lief… bedankt…” Fluisterde ze hem toe.

Nathan Gerono

Hij keek langzaam op toen hij Fay en Stephen zag staan. Elvira keek naar hem , ze vroeg of hij met haar wilde praten en daardoor staarde hij weer naar Fay. Hij wist het niet. Hij wist echt niet wat hij moest doen. Fay had hem recht in zijn hart geraakt en hij wist nog niet hoe hij daar mee om moest gaan. 'Ja, ik wil het wel, maar ik kan niet beloven dat ik rustig blijf.' mompelde hij nu. Hij wist niet of hij niet boos kon worden op haar.

Elvira Solore

“Dat maakt niet uit, zolang je het maar wel wilt…” Fluisterde ze. “Ik houd van je Nathan, ik doe er alles aan om je te helpen.” Klonk haar stem zacht. Ze drukte haar lippen op zijn wang en keek hem bemoedigend aan.
Fay kwam aarzelend dichterbij. “Nathan… zou je met me willen praten?” Vroeg ze heel zacht aan hem en heel voorzichtig.

Nathan Gerono

Ze zei dat het niet uitmaakte, als hij het maar wilde. Ze hield van hem en ze zou er alles aan doen om hem te helpen. 'Dankjewel, je bent lief.' fluisterde hij. Fay kwam dichterbij, hij slikte moeizaam, hij kreeg nu al bijna tranen in zijn ogen. Ze vroeg of hij met haar wilde praten en weer aarzelde hij, maar uiteindelijk knikte hij alleen maar. Hij kon niet eens echt reageren, hij was zo kapot door wat er gebeurd was, door haar woorden. Hij kon niet eens omschrijven wat dat met hem had gedaan.

Koningin Fay Lahero

Nathan knikte alleen maar en ze zag hoe kapot hij was en dat was haar schuld. Ze beet op haar lip en keek naar hem. Haar mond haperde, maar er kwam niets uit. Ze wilde zoveel tegen hem zeggen, maar het lukte haar niet… Elvira ging langzaam weg en liet de twee alleen staan terwijl ze zelf naar Stephen liep.
“Het spijt me zo…” Klonk de stem van Fay na een tijdje heel erg zacht en schor.

Nathan Gerono

Fay beet op haar lip, ze leek iets te willen zeggen, maar dat deed ze niet. Hij zag Elvira weglopen en hij haalde langzaam adem, hij dacht niet dat Fay zich voor kon stellen hoe dit voor hem was. Hoe het voor hem voelde. Waarschijnlijk niet. Ze zei nu heel zacht en schor dat het haar heel erg speet, waardoor hij haar doordringend aankeek. 'Dat kan ik mij moeilijk voorstellen.' mompelde hij alleen maar. Hij keek weer naar de grond, hij kon niet zomaar die excuses aannemen, zo werkte het niet.

Koning Stephen Lahero

Elvira kwam naar hem toe en hij nam ook nog wat afstand van de twee, zodat ze rustig konden praten. Hij keek even naar Elvira en heel voorzichtig sloeg hij zijn armen om haar heen. 'Gecondoleerd, Elvira. Ik weet hoe gek je op hem was.' zei hij zachtjes. Daarna liet hij haar los, hij wist nog steeds niet of ze het wel goed vond dat hij dit deed. 'Je bent toch niet boos op mij?' vroeg hij nu heel zacht aan haar. 'Hoe erg is het met Nathan?' vroeg hij daarna.

Koningin Fay Lahero

Hij kon het zich moeilijk voorstellen en daardoor slikte ze even. Ze begreep dat hij het moeilijk vond en dat hij dacht dat ze hem niet begreep. “Ik heb je hart gebroken… keihard, zonder er echt over na te denken hoe het voor jou zou voelen. Het was gemeen van me…” Klonk haar stem heel zachtjes.



Elvira Solore

Ze voelde de armen van Stephen om haar heen en ze hield hem vast. “Jij ook gecondoleerd, Stephen, ik weet hoeveel je van hem geleerd hebt vroeger…” Fluisterde ze tegen hem. “Heb je ook een brief van hem gehad?” Vroeg ze zachtjes aan hem. Hij vroeg of ze boos op hem was. “Nee, waarom zou ik…” Zei ze tegen hem. Hij vroeg hoe erg het met Nathan was.
“Verschrikkelijk… hij neemt het jou zelfs kwalijk terwijl het toch echt de beslissing van Fay was…” Fluisterde ze.

Nathan Gerono

Door wat ze zei ademde hij trillend in. Dat had ze inderdaad gedaan. Ze had er voor gezorgd dat hij niet eens meer aan haar kon denken. Dat hij overstuur raakte bij elk klein dingetje, dat hij intens verdrietig was als hij er over nadacht. 'Ik hoop dat je gelukkig bent met je keuze. Dat het het waard was.' zei hij zacht tegen haar. Hij hoopte het echt, hij hoopte dat ze hem niet voor niets zo intens veel pijn had gedaan. Hij zag niet in hoe dit nu verder moest, maar voor Fay zou het allemaal wel goed zijn.

Koning Stephen Lahero

'Carmen heeft mij een brief gegeven, ik was van plan hem thuis te lezen.' zei hij tegen haar. Met Nathan ging het duidelijk allemaal niet zo heel erg goed. 'Ik had gehoopt dat het wel mee zou vallen, dat hij er snel over heen zou zijn en het hem niet zo veel pijn zou doen.' zei hij eerlijk tegen haar. 'Ik hoop dat ze het een beetje uit kunnen praten, want zo gaat het niet, ook niet voor Fay.' zei hij zachtjes tegen haar.