Medieval Times

Damion Nario

Ze vertelde wie het was en hij moest gewoon een keer gaan praten. 'Hm,' zei hij alleen maar, hij wist het niet zo goed. 'Het is beter van niet, denk ik,' zei hij daarom. Hij geloofde gewoon niet dat Lucius hem met rust zou laten, dat kon hij niet geloven. Hij wilde dat alles niet nog eens meemaken, dat kon hij niet aan. 'Als je naar Stephen wilt mag dat hoor,' zei hij nu opeens met een grijns op zijn gezicht tegen haar.

Lucius Legos

Ze wilde eigenlijk afmaken waar ze in het bos aan begonnen waren, daardoor ademde hij langzaam in. Waarom voelde dit allemaal zo raar? Hij was serieus gespannen. Misschien omdat het gewoon te lang geleden was, omdat het niet meer normaal was. Hij wist het niet. Toch knikte hij even langzaam, hij wilde het namelijk wel. Hij wilde niet dat ze dacht dat hij het geen goed idee vond.

Koningin Fay Lahero

"Ah, kom op nou, Damion, doe het dan ten minste voor mij, alsjeblieft?" Vroeg ze nu aan hem en ze trok even een pruillipje. Daarna zei hij dat ze wel naar Stephen mocht gaan als ze dat wilde.
"Is het al etenstijd? Jeetje, tijd gaat snel. Oké, dan ga ik weer naar hem toe." Ze klonk vrolijk, maar dat was ze ook echt, praten was gewoon zo fijn.


Aurora Legos

Hij was gespannen door haar woorden en ze hield hierdoor haar hoofd iets schuin, toch leek hij het wel te willen, hij knikte namelijk. Ze kwam dichter naar hem toe en duwde hem zachtjes tegen de muur, ze begon hem in zijn hals te zoenen en haar handen gingen strelend over zijn borst.

Damion Nario

Door wat ze zei grijnsde hij een beetje. 'Je mag mij wel aan haar voorstellen, een keertje.' gaf hij nu toch toe. Hij vond het wel leuk, maar hij deed het meer omdat Fay het zo leuk vond, niet echt voor zichzelf. Dat was ook wel een klein beetje te merken, maar hij vond het gewoon leuk om iets te doen wat ze leuk vond. 'Doe hem de groeten van mij,' zei hij glimlachend.

Lucius Legos

Hij werd tegen de muur geduwd en daardoor haalde hij nog eens diep adem, maar hij besloot dit maar over zich heen te laten komen. Hij voelde haar lippen in zijn hals en zijn handen gleden over zijn borst heen. Hij legde zijn handen op haar heupen en hij trok haar dichter tegen zich aan. Het was wel fijn, maar het was nog steeds wennen.

Koningin Fay Lahero

"Leuk! Dat ga ik zeker doen." Zei ze meteen enthousiast doordat hij toch toegaf. Ze glimlachte breed naar hem en gaf hem een knipoog. "Je gaat er geen spijt van krijgen, Damion." Vertelde ze. Ze moest Stephen de groeten van hem doen. "Doe ik!" Zei ze meteen ze liep de kamer uit en haalde het eten op wat ze klaar had laten maken, daarna klopte ze zachtjes op de deur van de werkkamer van Stephen.


Aurora Legos

Lucius vond het niet echt heel leuk als zij de leiding nam, toch liet hij het nu wel toe. Ze voelde zijn handen op haar heupen en ze werd stevig tegen hem aangetrokken. Ze kreunde zachtjes en ze drukte nu zachtjes haar lippen op die van hem en zoende hem passievol.

Damion Nario

'Dat hoop ik dan maar,' zei hij plagend tegen haar. Hij wist het nog niet, maar hij zou het wel zien. Hij bleef nog even in de vensterbank zitten, daarna liep hij de kamer uit. Hij bleef wel in de buurt, hij zou constant in de buurt blijven. Het was echt niet opeens klaar met Lucius, hij wilde nog steeds Fay beschermen.

Koning Stephen Lahero

Er werd op de deur geklopt en hij keek daardoor op. 'Kom maar binnen,' zei hij. Hij wist niet wie het zou zijn, voor zijn gevoel was het helemaal nog geen tijd om te eten, daarom dacht hij niet dat het Fay was. Hij ging verder met het schrijven van de brief waar hij mee bezig was. Doordat hij zo hard werkte, kreeg hij wel heel veel voor elkaar.

Lucius Legos

Hij hoorde haar zacht kreunen en hij werd door haar gezoend. Hij ging er in mee en hij liet zijn handen over haar lichaam heen glijden. Aurora had een vreselijk goed figuur, maar toch had hij haar de laatste tijd niet meer aangeraakt. Gewoon omdat het voelde alsof Aurora niet meer achter hem stond, maar dat was nu wel wat veranderd.

Koningin Fay Lahero

Ze mocht binnenkomen van Stephen. "Hé, lieverdje." Zei ze met een tedere glimlach rond haar lippen. Doordat ze net zo over hem gepraat had, voelde ze zich onwijs verliefd en kon ze alleen nog maar glimlachen. Ze zette het eten op tafel neer en liep daarna naar zijn bureau toe.
"Kom, het is etenstijd." Glimlachte ze hem toe.


Aurora Legos

Hij ging verder met zijn handen, ze gleden over haar lichaam heen, ze vond het heerlijk dat hij dit deed. Het voelde altijd zo fijn in zijn stevige armen. "Waarom doen we dit zo weinig?" Vroeg ze mompelend terwijl ze haar lippen nog steeds op de zijne had gedrukt.

Koning Stephen Lahero

Het was Fay die binnen kwam, ze had eten bij zich en door wat ze zei glimlachte hij een beetje. Het deed hem goed dat ze zo op hem reageerde, het gaf hem echt een fijn gevoel. Ze liep naar zijn bureau en ze zette het eten op de tafel. Hij kwam overeind en hij pakte heel even haar hand vast, daarna ging hij zitten. Hij keek naar het eten, ze had echt haar best gedaan.

Lucius Legos

Ze leek het echt heel fijn te vinden en door haar vraag stopte hij even en keek hij haar aan. 'Wil jij daar graag een serieus antwoord op?' vroeg hij mompelend aan haar. Hij kon het namelijk wel verklaren, maar als Aurora nadacht dan kon ze daar zelf waarschijnlijk ook wel op komen.

Koningin Fay Lahero

Hij glimlachte een beetje naar haar, hij kwam overeind en pakte haar hand. Ze glimlachte lief naar hem en daarna kwam ze bij hem zitten.
"Heb je nog veel kunnen doen?" Wilde ze van hem weten, hij werkte zo keihard, maar ze hoopte dat het ook echt opschoot, dat hij niet teveel zat na te denken terwijl hij hier alleen was.


Aurora Legos

"Nee, Lucius, dat wil ik niet, ik wil geen serieus antwoord, ik wil samen zijn met jou..." Fluisterde ze hem nu toe en ze streelde zachtjes langs zijn gezicht en zoende hem daarna weer terwijl ze haar lichaam stevig tegen dat van hem aandrukte.

Koning Stephen Lahero

'Ja, wel redelijk. Tussendoor kom ik soms gewoon niet verder, maar heel veel dingen doe ik bijna automatisch, dat gaat wel nu,' zei hij tegen haar. Hij was heel eerlijk, maar hij dacht dat hij daar wel verder mee kwam. Het hielp tot nu toe namelijk wel. Hij had eigenlijk geen honger, daarom keek hij maar gewoon glimlachend naar haar, hij vond het fijn om naar haar te kijken.

Lucius Legos

Door wat ze zei begreep hij haar weer niet, maar hij liet het maar gewoon. Ze kreeg het nu een beetje voor elkaar om hem uit te dagen, dus dan wilde hij daar liever me omgaan. Hij werd weer gezoend en hij voelde haar lichaam tegen zich aan, hij liet opnieuw zijn handen over haar lichaam heen glijden. Het was wat ruw, maar wel onderzoekend, niet echt hard.

Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat het wel redelijk ging, tussendoor kwam hij soms niet verder, maar veel deed hij bijna automatisch. "Anders wil ik de rest wel voor je doen? Dat vind ik geen probleem, echt niet." Stelde ze voor. Ze deed echt alles voor Stephen. Hij keek naar haar met een glimlach, daardoor voelde ze de vlinders door haar lichaam heen stromen, alles tintelde, ze pakte zachtjes zijn hand en streelde daar met haar vingers overheen.
"Ik heb met Damion een beetje over jou gepraat en hij vond het heel bijzonder en heel lief hoe ik over je sprak. Daardoor dacht ik er weer aan hoeveel ik eigenlijk van je hou..." Vertelde ze fluisterend aan hem.

Koning Stephen Lahero

'Dat hoeft niet, ik doe het zelf wel,' zei hij zacht tegen haar. Door wat ze daarna zei keek hij haar nog iets vrolijker aan. Het was bijna niets, maar het was eigenlijk al heel wat. Ze pakte zijn hand en hij voelde haar vingers over zijn huid heen strelen. 'Ik hou ook verschrikkelijk veel van jou,' fluisterde hij. 'Ik... euhm... ik wil vanavond wel bij je liggen... we kunnen wel kijken wat we kunnen doen...' zei hij nu zacht. Hij wilde sowieso wel met haar knuffelen. Fay zorgde ervoor dat hij zijn gedrag redelijk doorbrak, al wilde hij overdag wel alleen zijn.

Koningin Fay Lahero

Ze hoefde hem niet te helpen, dat deed hij zelf wel. Door wat ze vertelde, zag ze hem opvrolijken en dat betekende heel erg veel voor haar. Hij fluisterde dat hij ook verschrikkelijk veel van haar hield en ze keek hem met een glimlachje aan. Door wat hij daarna zei, schoten haar ogen vol met tranen.
"Echt waar? Wil je dat doen? Dat betekent heel erg veel voor me, echt... ik had nooit verwacht dat je dat nu al zou willen, maar het lijkt me zo fijn, het is zo lang geleden..." Fluisterde ze terwijl een traan van geluk over haar wang heen gleed.
"Je maakt me zo gelukkig..." Fluisterde ze hees.

Koning Stephen Lahero

Hij zag tranen in haar ogen en door wat ze zei wist hij dat hij een goede keuze maakte. Het was echt heel lang geleden. Maanden, ondertussen. 'Ik kan je niets beloven, maar ik wil wel wat proberen,' zei hij eerlijk tegen haar. Dat was eigenlijk al heel wat. Hij boog naar haar toe en hij drukte kort zijn lippen op die van haar, maar hij wilde haar nog niet zoenen, daar was hij nu nog niet aan toe.

Koningin Fay Lahero

Ze streek de tranen van haar wangen af en hij gaf aan dat hij niets kon beloven, maar dat hij het wel wilde proberen. "Nee, natuurlijk, dat begrijp ik." Sprak ze meteen enthousiast hierover. Ze kreeg zelfs een kusje van hem en ze staarde hem vol verbijstering en bewondering aan.
"Ik ben echt zo trots... als je nu ook nog wat wilt eten, kan mijn dag niet meer stuk." Zei ze hem nu, ze had een wat ondeugende glimlach in haar ogen, ze wilde hem graag zien eten. Hij moest elke dag iets binnen krijgen.

Koning Stephen Lahero

Hij grijnsde een beetje en hij nam een hap van het eten, daarna drukte hij nog eens kort zijn lippen op die van haar. Hij vond het echt leuk dat ze hier zo mee omging, het deed hem zichtbaar goed. Alsof ze precies wist wat ze moest doen, hij was hier heel blij mee. Hij was bang geweest dat het alleen maar erger zou worden als Fay toenadering zocht, maar ze deed het precies goed.

Koningin Fay Lahero

Hij grijnsde en hij at zelfs wat. Daarna voelde ze weer zijn lippen op die van haar. Ze kwam overeind en draaide een rondje door de kamer heen.
"Oh, Stephen... dit maakt me zo blij." Ze werd er zelfs een beetje hyper van en ze stond haast te springen. "Zullen we dansen of zo? Ik denk dat we dit moeten vieren." Sprak ze enthousiast en snel en ze keek hem met haar hoofd schuin iets aan. Ze kon niet eens stil staan en de blik in haar ogen was zo blij en zo gelukkig.

Koning Stephen Lahero

'Dansen?' herhaalde hij nu verbaasd. 'Wat moeten we vieren? Er is niet echt iets om te vieren...' zei hij iets zachter. Hij vond het gewoon moeilijk. Toch kwam hij wel overeind, hij wilde Fay niet verdrietig maken. Hij legde zijn handen op haar heupen en hij trok haar iets tegen zich aan. 'We kunnen wel rustig dansen, als jij niet zo hyper doet,' plaagde hij haar weer een klein beetje.

Koningin Fay Lahero

Ze grinnikte toen hij verbaasd was en ze schudde haar hoofd. "Ach, lieverd... ik ben gewoon zo blij dat je zo reageert, dat ik je zie glimlachen, dat je bij me wilt slapen en dat ik kusjes van je krijg, ik voel me zo gelukkig en vreselijk verliefd. Het liefste knuffel ik je en houd ik je vast, maar ik weet dat je dat nu niet fijn vind." Vertelde ze hem nu. Hij kwam wel overeind en pakte haar heupen beet, ze werd iets tegen hem aangetrokken. Ze konden rustig dansen, als ze niet zo hyper deed.
"Ik tril zelfs helemaal, wat doe je toch met me..." Vertelde ze hem nu. Het was echt heel erg, maar ze was zo blij... echt... ze wist gewoon van gekheid niet meer hoe ze moest reageren op hem.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei kreeg hij nu tranen in zijn ogen. Ze zei dat ze zelfs helemaal trilde. Hij voelde het, maar hij vond het wel leuk dat hij dit voor elkaar kreeg. 'Zullen we naar onze kamer gaan?" vroeg hij zachtjes aan haar. Hij streek langs haar wang en nu zoende hij haar toch langzaam. Het lukte wel, hij moest gewoon de tijd nemen voor alles, dan kwam het wel goed.

Koningin Fay Lahero

Hij kreeg ook tranen in zijn ogen en ze keek hem vertederd en liefdevol aan. Hij vroeg zacht of ze naar hun kamer zouden gaan.
"Weet je het zeker? Ik wil echt niet dat het morgen minder goed gaat, ik wil dit vasthouden, koesteren..." Vertelde ze heel erg eerlijk aan hem. Hij streek langs haar wang, zijn vingers lieten tintelingen achter op haar huid en ze werd langzaam gezoend door hem. Wat had ze dit gemist... Ze ging er net zo langzaam in mee en legde haar handen heel voorzichtig en zacht op zijn borst, haar vingers trilden echt heel erg.

Koning Stephen Lahero

Hij dacht even na over wat ze zei en hij schudde zijn hoofd. 'Dat gaat niet gebeuren, echt niet... als ik het gevoel heb dat het niet goed gaat, dan zal ik dat aangeven en dan houden we op. Echt, daar moet jij mij op vertrouwen, ik beloof het je,' fluisterde hij. Hij vond het wel lastig, maar hij wist dat het wel goed kwam. Hij voelde haar handen op zijn borst, haar vingers trilden. 'Heb je het zo erg gemist?' vroeg hij zachtjes.

Koningin Fay Lahero

Het ging niet gebeuren, wanneer hij het gevoel had dat het niet ging, zou hij het aangeven en dan zouden ze ophouden, daarop moest ze hem vertrouwen, hij beloofde het. Ze knikte eventjes. "Dankjewel, dat vind ik fijn." Gaf ze zachtjes aan. Hij vroeg zacht of ze het zo erg gemist had. "Nee, ik heb jou zo erg gemist, je glimlach, je warmte ook al ben je koel... Ik voel me ook gewoon zo verliefd... Het is gewoon niet te bevatten, daarom tril ik zo erg denk ik... maar als je het echt wilt proberen, dan zeg ik zeker geen nee, want ik heb het wel echt gemist." Vertelde ze aan hem. Ze was zo eerlijk en ze vertelde echt alles.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei grijnsde hij weer een beetje. 'Ik dacht al dat jij het niet zo heel erg zou vinden,' plaagde hij haar nu. 'Misschien helpt het wel als we gewoon weer wat verder gaan, misschien maakt het wel genoeg bij mij los. Ik weet het niet, maar ik wil het echt graag proberen,' zei hij eerlijk. Hij streek langs haar wang en daarna pakte hij haar hand vast. 'Kom, we nemen het eten mee en dan gaan we...'

Koningin Fay Lahero

"Je weet heel erg goed hoe ik ben." Ze gaf hem even een knipoog daarbij. Hij wilde kijken of het hielp om verder te gaan, misschien maakte het genoeg bij hem los, hij wilde het gewoon graag proberen. Ze knikte eventjes.
"Ik wil het ook proberen, echt heel erg graag." Zei ze meteen tegen hem. Hij streelde even langs haar wang en daarna werd haar hand vastgepakt. Ze pakte de borden op en liep met hem mee naar de slaapkamer, ze had echt het gevoel alsof ze zweefde.