Medieval Times

Koning Stephen Lahero

'Maar hij is wel goed,' zei hij. Hij vond het nou eenmaal, Lucius had het hier echt heel erg goed voor elkaar. De manier waarop hij dat deed was misschien wat extreem, maar het was toch echt zo. Lucius was best goed in wat hij deed. Hij keek even opzij naar Fay en hij glimlachte een beetje. 'Misschien ooit... waarschijnlijk gaat het voorlopig nog niet gebeuren,' zei hij zacht. Hij zag het allemaal wel, hij had ook wel genoeg aan White Castle alleen.

Leroy Fullbright

Hij werd hoestend wakker, hij proefde zout en hij merkte dat zijn kleding nat werd. Hij krabbelde overeind, pas na een paar seconde had hij door dat hij op een strand lag. Hij keek omhoog, deze plek kende hij heel erg goed, maar wat deed hij hier? Toen hij om zich heen keek zag hij dat hij niet alleen was, Lolita was hier ook. Hij begreep er steeds minder van en hij hoestte nog eens, daarna ging het wel weer. 'Is dit een droom?' vroeg hij mompelend aan haar, terwijl hij rechtop ging staan.

Koningin Fay Lahero

"Dat vind jij. Niet iedereen is het met je eens." Plaagde ze hem lichtelijk en ze gaf hem zacht een duwtje. "We zien wel hoe het allemaal gaat lopen, Stephen, het komt vanzelf wel goed, dat weet ik zeker." Glimlachte ze hem toe. Ze pakte zachtjes en voorzichtig zijn kin vast en drukte haar lippen zacht en liefdevol op de zijne.


Lolita Fullbright

Ze hoorde gehoest en daardoor keek ze naast zich, ze was niet alleen, Leroy was bij haar, ze kwam naar hem toe en pakte zijn hand vast. Hij vroeg of het een droom was.
"Daar komen we maar op een manier achter." Klonk haar stem ondeugend en ze kneep in zijn arm met een grijns. "En? Is het een droom?" Vroeg ze plagend.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij het vond, niet iedereen was het met hem eens. Daardoor grijnsde hij een beetje. Hij kreeg een duwtje en daardoor greep hij zich wat steviger vast. 'Pas je op? Of probeer jij mij op een subtiele manier naar beneden te duwen?' vroeg hij nu plagend aan haar. Ze zei dat het allemaal goed kwam en daarna voelde hij haar warme lippen op die van hem. Hij streek langs haar wang en daarna stopte hij weer. 'Zullen we terug gaan?' vroeg hij zachtjes. Hij wilde Rysha niet te lang alleen laten.

Leroy Fullbright

Hij voelde dat Lolita zijn hand pakte en door wat ze deed grijnsde hij. 'Jij bent echt heel erg,' plaagde hij. 'Ik kan jou ook knijpen, dan merken we het vanzelf.' zei hij grijnzend. 'Maar nee, volgens mij is dit geen droom. Maar wat doen wij hier dan?' vroeg hij zacht. Hij keek weer omhoog, hij kon zich nog goed herinneren dat hij hier het laatste moment geweest was. Hij ademde diep in en hij keek opzij naar Lolita.

Lolita Fullbright

Leroy vond haar echt heel erg en daardoor stak ze plagend haar tong naar hem uit. Hij dacht niet dat het een droom was, maar waarom waren ze hier.
"De vorige keer had esmeralda mij nodig, maar ik zie haar nergens... Ik zie ook Jay of duke niet.." Gaf ze wat mompelend aan. "Het is echt vreemd... Maar misschien ook wel weer fijn, ik ben nu gewoon gezond." Zei ze met een glimlach.

Leroy Fullbright

'Ik begrijp er niets van...' Mompelde hij. Ze zei dat het wel fijn was, ze was nu weer helemaal gezond. 'Dat is zeker fijn...' Zei hij oprecht. Hij meende het echt. 'Kom, dan lopen we naar het kasteel...' Zei hij tegen haar. Het was wel een stukje lopen, maar toen ze iets verder liepen hoorde hij opeens herkenbaar schel gehinnik. Er kwam een zwarte hengst naar hun toe gelopen, precies van de plek waar Leroy hem achter had gelaten. Hij keek vol verbazing naar het paard, hij moest stokoud zijn nu. 'Ik ben benieuwd hoe het gaat... Wat er veranderd is....' Zei hij zacht.

Lolita Fullbright

Hij begreep er ook niets van, maar hij vond het fijn dat ze weer gezond was. Ze glimlachte hierdoor naar hem. Hij gaf aan dat ze terug gingen naar het kasteel en ze knikte eventjes. "Ja, graag, ik wil Esmeralda en Jay graag weer een keertje zien." Ze was heel erg nieuwsgierig naar hoe het ging met die twee.
Ze hoorde het gehinnik en met een grijns zag ze dat het zijn zwarte hengst was. Zodra hij dichterbij kwam, aaide ze over zijn hoofd heen. Hij was grijs op zijn hoofd.
"Wat blijft het toch een schatje zeg..." Glimlachte ze over het dier. Leroy was benieuwd hoe het ging, wat er veranderd was. "Heel veel, zeker weten." Zei ze hem nu.


Koningin Fay Lahero

Ze sprong uit de boom en ze hielp Stephen ook uit de boom, op dat moment kwam er een wachter naar hun toe.
"Stephen..." Klonk zijn stem licht twijfelachtig. Hij keek even van haar naar Stephen. "Rysha is gevonden, samen met jullie zoon, ze zijn vermoord. We vermoeden dat de heks hier een deel aan heeft genomen." Vertelde de wachter nu. Fay was echt diep geshockt en ze pakte zachtjes de hand van Stephen vast.

Leroy Fullbright

'Ik ook, ik ben vreselijk benieuwd.' Ze liep naar het paard toe en aaide het dier over zij hoofd.'Het is alsof hij hier al die tijd heeft staan wachten,' zei hij grijnzend tegen haar. Het paard stond er alsof hij niet weg geweest was. Leroy tilde Lolita op het dier en daarna klom hij er zelf op, het kwam goed uit, want het was nog best wel een stukje rijden naar het kasteel toe, zo waren ze er een stuk sneller. Hij bleef haar stevig vasthouden en hij genoot van de weg naar het kasteel. Hij had het hier altijd prachtig gevonden.

Koning Stephen Lahero

Er kwam een wachter naar hun toe lopen en hij voelde zich al kwaad worden, Lucius wilde natuurlijk weer iets, dat kon bijna niet anders. Door wat de wachter vertelde staarde hij de man vol ongeloof aan. Wat was dit? Hij kon het niet geloven en hij schudde langzaam zijn hoofd. 'Dat kan niet waar zijn,' mompelde hij dus ook. 'Waar is ze? Ik wil haar zien...' zei hij meteen, zijn stem trilde enorm. Hij voelde dat Fay zijn hand pakte, maar die trok hij meteen los. Hij kon het nu gewoon niet hebben.

Lolita Fullbright

"Ik denk ook dat hij dat heeft gedaan..." Fluisterde ze tegen Leroy over het paard. Ineens werd ze door hem opgetild en ze grijnsde hierdoor eventjes naar hem. Hij kwam achter haar zitten en zo reden ze naar het kasteel toe, het hoefde van haar ook niet snel, al was ze razend nieuwsgierig. Ze streelde zachtjes over de handen van Leroy heen en ze keek om haar heen.



Koningin Fay Lahero

Ze zag de reactie van Stephen hierop, ze begreep echt wel dat dit hem pijn deed, daarom wilde ze hem hierdoor ook graag steunen, maar hij leek het niet te accepteren. Hij trok meteen zijn hand los. Ze beet even op haar lip, maar besloot toch bij hem te blijven.
"Ze liggen in de privé kamer beneden, we hebben ze net binnen gebracht. Het spijt me." Sprak de wachter heel zacht tegen hem.

Leroy Fullbright

Toen het kasteel in zicht kwam kreeg hij een glimlachje op zijn gezicht. Het wekte een bepaald gevoel in hem op, hij kon het niet eens omschrijven, maar het was heel positief. Meer dan hij gewend was, meer dan hij vroeger had gehad. Hij was vreselijk benieuwd naar hoe het ging, hoe het was met Jay en Esmeralda, maar hij wist dat iedereen waarschijnlijk nogal zou schrikken. Daar bereidde hij zich dan ook op voor, Jay en Esmeralda zouden dat ook wel hebben. Toen ze bij het kasteel waren sprong hij van het paard en daarna hielp hij Lolita er van af.

Koning Stephen Lahero

De wachter zei dat ze beneden lagen, ze hadden ze net binnen gebracht. Het speet hem. Stephen reageerde helemaal niet meer en liep bijna in trance weg naar de kamer. Toen hij naar binnen ging slikte hij moeizaam, hij kon het nog steeds niet geloven, maar nu zag hij ze liggen. Hij kon niet eens bevatten dat dit echt zo was. Hij had het totaal niet verwacht, hij had al zo veel moeite gehad met de dood van het ene kindje en nu dit...

Lolita Fullbright

Zodra ze op het kasteel aankwamen, zag ze haar dochter haast al meteen, die zat verstijfd, niet wetend of ze hier blij moest zijn of niet. Naast haar zat een kleine Leroy, of Jay... het jongetje leek op hun beide...
Esmeralda wist niet wat ze zag, haar moeder en Leroy die kalmpjes te paard de binnenplaats opreden. Moest ze hier blij mee zijn? Ze wist hoe Leroy was, als hij nog steeds dezelfde was... Ze wilde niet dat Killian daar ook maar iets van meekreeg, het was al afschuwelijk dat zij en Jay er zoveel van mee hadden gekregen. Niet hun kleine zoontje, nee, dat wilde ze echt niet. Bovendien.. hoe zat het met Layka? Die was al doodsbang voor Leroy en nu was hij terug, ze zou niet meer normaal kunnen leven. Esmeralda slikte even. Haar moeder... ja, die had ze vreselijk veel gemist, maar ze bleef daar toch verstijfd zitten.


Layka Samira

Vrolijk kletsend met haar zoontje liep ze over het kasteel toe, ze gingen naar Duke, die was iets verderop bezig. Ze had Myles al zoveel geleerd met zijn kracht, hij was er echt heel erg goed in geworden. Ineens stond ze stil, ze haalde haperend adem en werd helemaal bleek, haar handen begonnen ongecontroleerd te trillen en haar knieën knikten. Dit kon niet. Ze wreef in haar ogen, maar ze waren daar nog steeds, Lolita en Leroy... Leroy... alleen al zijn naam gaf haar kippenvel en ze raakte echt behoorlijk in paniek nu.


Koningin Fay Lahero

Met grote passen ging ze achter Stephen aan, af en toe moest ze eventjes rennen, hij ging echt heel hard... Ze wilde meteen achter hem aan de kamer inlopen, maar toch bleef ze steken voor de ingang. Ze besloot om hem wat privacy te gunnen. Daarom sloot ze de deur netjes voor haar neus en bleef ze op de gang wachten op hem.

Leroy Fullbright

Hij klopte het paard zachtjes op zijn hals, de hengst leek totaal kalm te zijn, alsof hij eindelijk rust had. Er kwam niemand naar hun toe, geen stalhulp, niets. Hij keek even rond, maar iedereen leek hun alleen maar aan te staren. Hij had het idee dat er maar weinig mensen blij waren met hun komst, dat stak hem toch. Het kwam door hem, dat wist hij heel goed. Iedereen hield van Lolita, maar ze vonden hem walgelijk. Daar leek het tenminste wel op. Esmeralda kwam niet eens naar hun toe en hij ademde langzaam in. Dit was opeens een stuk minder leuk. Hij keek iets verder, hij zag Layka. Ze rilde van angst. Hij keek weg, hij wilde het niet nog erger maken.

Koning Stephen Lahero

Hij kreeg tranen in zijn ogen en na een paar seconde barstte hij in huilen uit. Hij had zo gehoopt dat het niet waar was. Dat het gewoon weer een rare achterlijke grap was. Dit kon gewoon niet waar zijn. Hij streek met zijn vingers over de hand van Rysha heen en daarna pakte hij trillend hun zoon op. Hij bleef hem vasthouden en hij werd zelf steeds bleker. De tranen bleven over zijn gezicht lopen, hij was ijskoud, hij kon zichzelf niet meer in de hand houden, hij werd verscheurd door verdriet.

Lolita Fullbright

Ze schraapte haar keel eventjes toen ze zag dat er helemaal geen reactie kwam verder. Ze had gehoopt dat haar dochter naar haar toe kwam gerend, maar het kwam niet, het deed haar pijn. Ze beet op haar lip en kneep in de hand van Leroy, daarna kwam Esmeralda toch naar hun toe en omhelsde haar moeder. Lolita hield haar stevig vast en knuffelde haar prachtige dochter.
"Oh, liefje, wat ben je mooi..." Sprak ze emotioneel uit en ze bleef haar vasthouden.



Koningin Fay Lahero

Toen ze merkte dat de kamer maar kouder en kouder werd, werd ze toch bezorgd. Ze klopte heel even zachtjes aan. "Stephen? Wil je dat ik binnen kom?" Vroeg ze heel zacht. Ze wilde hem alle keuze geven die hij nodig had. Ze wilde dat hij bepaalde wat het was. Ineens werd ze opzij geduwd haast, het was Aurora, de tranen biggelden over haar wangen en ze ging de kamer binnen bij Stephen. Aurora boog zich over Rysha heen. Ze was zoveel samen met haar geweest, ze had echt als een dochter aangevoeld en nu was ze er niet meer...

Leroy Fullbright

Lolita leek net zo teleurgesteld te zijn, maar hij wist dat dit niet door haar kwam, dit kwam door hem. Esmeralda kwam uiteindelijk toch naar hun toe, Lolita kneep kort in zijn hand en daardoor glimlachte hij zwak, ze was lief. Hij liet haar los zodat ze Esmeralda kon knuffelen en hij hield zelf maar wat afstand, het voelde nogal ongemakkelijk. Hij had iedereen hier gemist, maar ze waren andersom al lang over alles heen.

Koning Stephen Lahero

Er werd op de deur geklopt door Fay, maar hij was niet eens in staat om te reageren, hij was zo kwaad en omdat hij zijn kracht zo weinig gebruikte hield hij het gewoon niet vol. Langzaam kwam overal een laagje ijs op. Aurora kwam opeens naar binnen, ze boog over Rysha heen en daardoor liet Stephen haar hand los. Het was klaar. Ze was er niet meer. Zijn zoon was er niet meer. Hij had hier niets meer. Hij kon het niet geloven. Het ijs werd steeds meer, het trok naar het bed toe, de laag werd steeds dikker en hij had het zelf niet eens door.

Koningin Esmeralda Fullbright

Met tranen in haar ogen keek ze haar moeder aan. Ze streelde even langs haar gezicht. "Dit is al de tweede keer... mama, wat onvoorstelbaar..." Fluisterde het meisje, het leek allemaal niet echt... Daarna keek Esmeralda naar Leroy. Ze glimlachte lichtelijk naar hem en besloot al haar vooroordelen voor nu maar in te slikken en ze omhelsde hem ook, ze had hem toch op de een of andere manier wel gemist en Killian was qua uiterlijk echt zijn evenbeeld, ze zag het heel erg goed.
Ze liet Leroy al gauw weer los. "Hebben jullie je kleinzoon al gezien?" Ze streek haar tranen weg en Lolita deed hetzelfde.
"Killian!" Riep ze haar zoon nu. "Wat een prachtige naam..." Zei Lolita ten eerste al zachtjes.



Aurora Legos

Ze voelde hoe de kamer kouder werd, langzaam ging het in haar ledermaten zitten, normaal zou ze hier vrij weinig last van hebben, maar ze werd nu echt ijskoud. Alles voelde anders...
"Stephen... alsjeblieft, Stephen..." Smeekte ze haar zoon. Ze kwam stijf en moeizaam naar hem toe door de kou en ze gleed elke keer bijna weg, ze pakte zachtjes zijn arm.
"Rustig maar, rustig..." Fluisterde ze met klapperende tanden.

Leroy Fullbright

Esmeralda keek op naar hem en daarna werd hij door haar omhelsd, hij ademde diep in, hij vond het fijner dan hij toe zou geven. Hij was bang geweest dat ze het echt heel erg vond dat hij terug was en dit gaf hem toch wel een goed gevoel. Hij werd los gelaten en door wat ze daarna zei kwam er een fonkeling in zijn blauwe ogen te liggen. Hij vond dit geweldig, hij had hier niet eens op durven hopen. 'Waar is Jay?' vroeg hij heel zacht.

Koning Stephen Lahero

Aurora smeekte en hij keek haar wazig aan. Ze pakte zijn hand en ze zei dat hij rustig moest doen. Het kon niet meer. Het ging echt niet. 'Je moet weg', zei hij, zijn stem trilde echt heel erg, hij kon zich niet inhouden, hij kon het echt niet. Hij zou haar bevriezen als ze hier bleef. Hij hield het kind nog steeds in zijn armen en zelfs de tranen op zijn gezicht begonnen te bevriezen.

Koningin esmeralda Fullbright

Ze eentje haar zoontje dichterbij die allereerst kennis maakte met haar moeder. Leroy wilde weten waar Jay was. "Aan het werk, hij doet het zo fantastisch... Hij is ongelooflijk slim en weet overal een oplossing voor. We zijn bezig met het koninkrijk uit te bereiden en het gaat zo goed." Ze was vreselijk positief en enthousiast over Jay, haar man... Ze keek Leroy weer even aan, hoe zou het gaan verlopen nu hij terug was? Het maakte haar eigenlijk gewoon wat onzeker en dat was een heel slecht teken.


Aurora Legos

Ze moest weggaan. "I-ik.. kan niet meer... w-weg" gaf ze aan met klapperende tanden van de kou. Ze was vastgevroren aan de grond. Nu stond Fay achter Stephen, liefdevol pakte ze zijn schouders en concentreerde zich om hem zo langzaam te ontdooien. Ze sprak zacht en geruststellend tegen hem.

Leroy Fullbright

Ze sprak vol trots op Jay en dat liet hem wat stralen, hij was zelf ook trots. Jay deed het goed... daar had hij zo op gehoopt. 'Vind hij het leuk?' vroeg hij zacht. Hij hoopte het echt, hij vond het heel belangrijk. 'Is het goed als ik even naar hem toe loop?' vroeg hij daarna. Hij wilde hem heel erg graag zien en Jay had duidelijk niet door dat ze hier waren, hij wist alleen niet of Esmeralda en Lolita het wel een goed idee vonden en hij wilde niet zomaar iets doen.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat het niet meer ging en daarna voelde hij warme handen op zijn rug, ze sprak geruststellend tegen hem en uiteindelijk draaide hij zich om en hij sloeg zijn armen trillend om haar heen. Hij was nog steeds ijskoud, hij kon het nog steeds niet inhouden. Hij snikte zacht, hij hield veel van Rysha en al helemaal van het kind, dit brak zijn hart, echt. Na alles wat er gebeurd was kon hij dit gewoon niet geloven.

Koningin Fay Lahero

Hij sloeg zijn ijskoude armen om haar heen. "Ach lieverd toch... arme schat... Het spijt me zo erg voor je..." fluisterde ze eerlijk en oprecht tegen hem en ze hield hem stevig vast. Ze liet zichzelf gloeien en probeerde hem weer warm te krijgen. Hij had eerst al het ene kindje verloren en nu Rysha én zijn andere kind... Het was echt een vreselijke situatie voor hem.


Koningin Esmeralda Fullbright

Leroy wilde naar Jay toe. Esmeralda keek hem hierdoor eerst doordringend aan. "Ik ga wel eerst om zijn reactie te peilen." Gaf ze aan. Als Jay het niet wilde, zou ze Leroy en haar moeder weer wegsturen, dan was het niet anders. Ze liep maar de werkkamer toe en klopte op de deur, daarna kwam ze naar binnen toe en drukte een kus op zijn wang.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde haar armen om zich heen, ze zei dat het haar heel erg speet voor hem. Hij haalde trillend adem, hij vond dit zelf ook echt afschuwelijk. Hij keek weer naar het bed, naar Stef, naar Rysha. Ze was nog zo onschuldig en hij had haar hier in mee gesleept. Ze had een prima leven kunnen hebben, samen met Stef, hij had meteen weg moeten gaan, dan was dit vast niet gebeurd. Hij maakte zich weer los uit de greep van Fay en hij pakte opnieuw het kindje vast, hij werd wel weer heel koud, maar dat maakte hem zelf niet uit.

Koning Jay Fullbright

Er werd op de deur geklopt, Esmeralda kwam binnen en hij kreeg een kus op zijn wang, daardoor glimlachte hij. 'Wat leuk dat jij even komt helpen,' zei hij plagend tegen haar. Waarschijnlijk was dat niet echt wat ze kwam doen. Hij zoende haar zachtjes en daarna keek hij haar weer aan. 'Is er iets?' vroeg hij. Ze kwam vast niet zomaar voor niets.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze zoende hem zachtjes terug en daarna vroeg hij of er iets was. Ze knikte. "Ja, en ik heb Geen flauw idee hoe ik je dit ga vertellen." Zei e meteen heel eerlijk. Ze kroop op zijn schoot en streek door zijn haren. "Mijn moeder en jouw vader zijn opgestaan uit de dood... En nu... Nu zijn ze hier en hij wilt je zien, ik denk mijn moeder ook..." fluisterde ze.

Koning Jay Fullbright

Er was iets en ze had geen flauw idee hoe ze het hem moest vertellen. Ze kroop op schoot en hij voelde haar hand door zijn haren glijden, hij wilde haar net weer zoenen toen ze begon te praten. Door wat ze zei staarde hij haar vol ongeloof aan, even keek hij of ze wel helemaal helder was, maar ze leek dit echt te menen. 'Euhm, ik weet niet wat ik moet zeggen,' gaf hij toe. Hij had veel verwacht, maar dit toch echt niet. 'Ik wil ze wel zien hoor,'zei hij daarna zacht. Graag zelfs. Als hij heel eerlijk was had hij ze veel meer gemist dan hij verwacht had.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij keek vol ongeloof naar haar en ze grinnikte even zachtjes hierdoor. Hij wist niet wat hij moest zeggen. "Eigenlijk dacht je dat ik flink aan de drank had gezeten zeker." Plaagde ze hem nu met een grinnik. Hij zei nu dat hij ze wel wilde zien. "Echt? Ik dacht... eigenlijk dacht ik dat je ze helemaal niet wilde zien." Vertelde ze zachtjes en ze keek hem even aan.
"Ik vind het moeilijk, Jay, wat nu als je vader zo wordt zoals hij vroeger was? Dan is iedereen hier weer van slag..." Gaf ze zachtjes aan.


Koningin Fay Lahero

Stephen maakte zich weer los uit haar greep en pakte zijn zoontje weer vast. Ze legde haar handen zachtjes op zijn schouders en liet hem warm worden, ze liet de warmte tot hem doordringen om hem te helpen.
"Lieve Stephen toch... we gaan ze een mooie begrafenis geven, zo eentje die ze echt verdienen." Vertelde ze hem zacht.

Koning Jay Fullbright

'Ja, ik dacht dat je of helemaal bezopen was of niet goed werd,' zei hij plagend tegen haar. Hij had het echt gedacht, dat ging hij niet ontkennen. Ze zei dat ze had gedacht dat hij ze helemaal niet wilde zien, daarna legde ze uit waarom. 'Ik wil ze wel zien, ik heb ze gemist,' mompelde hij. 'Laten we er vanuit gaan dat het niet zo is en anders dan maak ik duidelijk dat hij beter weg kan gaan,' zei hij tegen haar.

Koning Stephen Lahero

Ze liet de warmte zijn lichaam weer in gaan en hij bleef zijn zoontje vasthouden, alsof hij dacht dat hij gewoon wakker werd zo. Ze zei dat ze een mooie begrafenis gingen geven, die ze verdienden. 'Dat wil Lucius nooit,' zei hij. Hij wilde niet dat ze begraven werden, dan was het zo definitief. Hij ademde trillend in en hij ging op het bed zitten, hij bleef Stef vasthouden. Zijn zoon. Hij trilde zachtjes, hij kon dit echt niet hebben.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Ja, dat dacht ik ook toen ik ze aan zag komen." Sprak ze met een grinnik. Ze gaf hem een kus op zijn wang. Hij wilde ze zijn, hij had ze gemist. Ze glimlachte weer. "Ik ook eigenlijk." Hij gaf aan dat ze er vanuit gingen dat het niet zo was en anders zou hij hem duidelijk maken dat hij beter weg kon gaan.
"Oké, nou, kom op, dan gaan we naar ze toe. Ze vinden Killian helemaal geweldig." Zei ze vrolijk. Ze kwam van zijn schoot af en trok hem mee naar de deur.
"We kunnen vanavond wel gezellig met z'n allen eten, dat lijkt me leuk." Zei ze vrolijk.


Layka Samira

Het duurde een tijdje voor ze zich echt weer kon bewegen en nu ging ze zo snel als ze kon naar Duke. "Duke?" Haar stem klonk vol angst en ze pakte zijn hand zachtjes vast.
"Ik... euh... hij is terug en..." Haar stem trilde helemaal en ze keek verward en angstig uit haar ogen. "Samen met Lolita en... ik..." Ze haalde diep en trillend adem.



Koningin Fay Lahero

Hij zei dat Lucius het nooit wilde. "Jawel, anders bekijkt hij het maar, dit is iets voor jou." Gaf ze zachtjes aan, maar toch wat fel. Stephen ging op het bed zitten met het jongetje en ze nam naast hem plaats. Ze streelde zachtjes over zijn arm heen om hem wat te kalmeren.

Koning Jay Fullbright

'Je weet zeker dat je niet dronken bent?" vroeg hij plagend aan haar. Ze zei dat ze naar hun toe konden gaan, ze vonden Killian helemaal geweldig. Dat liet hem grijnzen, hij vond het heel erg leuk om te horen. Hij zei dat ze vanavond met zijn allen konden eten, dat vond ze leuk. 'Ja, ik ook, dat is een erg goed idee...' zei hij zacht tegen haar. Hij kwam meteen overeind en hij liep met haar mee.

Duke Samira

Layka kwam naar hem toe en hij had net gehoord dat blijkbaar Lolita en Leroy terug waren. Dat was ook precies wat ze probeerde te vertellen. 'Rustig aan, het is goed. Ik begrijp jouw angst, maar ik laat je niet alleen. Je bent bij mij nu, constant, ik zal je beschermen en hij zal je niets doen, hij zal de kans niet eens krijgen,' fluisterde hij doordringend.

Koning Stephen Lahero

Hij knikte langzaam, ze had gelijk en hij was blij dat ze aan zijn kant stond. Ze kwam naast hem zitten en ze streek over zijn arm, hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij ademde diep in en uit. De tranen verdwenen, maar hij was nog steeds intens verdrietig. Hij bleef ook gewoon zitten terwijl de tijd voorbij leek te vliegen.