Medieval Times

Nathan Gerono

Ze vertelde over Damion en hij staarde haar vol ongeloof aan. 'Waar haalt hij het geduld vandaan?' vroeg hij mompelend aan haar. Hij begreep het niet. 'Wil hij je wel dan?' vroeg hij daarna, met een plagende grijns op zijn gezicht. Hoe kon hij het anders zo lang vol houden? 'Ik kan er zeker nog wat van leren dan...' mompelde hij. Hij dacht terug aan het moment tussen hem en Elvira, waarbij hij zich totaal niet in had kunnen houden. Aan de ene kant voelde het als een vernedering, maar aan de andere kant zorgde de gedachte aan dat moment er voor dat hij er naar verlangde.

Zarina
De spanning maakte plaats voor een triestere sfeer. Alsof er iets goed mis gegaan was, maar wat het precies was wist Zarina niet. Pas toen Nathan de kamer weer verliet, kwam Elvira bij haar zitten en vertelde dat er niets aan de hand was. Met grote ogen keek ze haar aan. Ze had zich zo in de hoek gepropt, dat ze er niet uit zou komen zonder dat weer vanalles zou vallen. Ze kon er wel nog uit, ze zat niet vast. Voorzichtig kwam ze uit de hoek vandaan en liep voorzichtig naar Elvira toe. Ze trilde niet meer van angst. Ze wist dat Elvira haar in ieder geval nooit zo maar iets zou doen. En Elvira was niet degene die net kwaad de kamer uit gevlogen was, dat scheelde ook een hoop voor Zarina.

Elvira Solore

"Je bent een rotzooi maker." Zei ze zacht plagend tegen het dier, ze ging op de grond zitten en aaide Zarina eventjes, ze accepteerde het wel tussen Nathan en Fay, maar soms was het wel een beetje moeilijk, toch vond ze het fijn dat hij zich wel nog door haar liet troosten, dat was al heel erg fijn.


Koningin Fay Lahero

Ze duwde hem zacht toen hij vroeg of Damion haar wel wilde. "Ik ben de meest begeerde vrouw van het land, natuurlijk wil hij me wel." Plaagde ze Nathan nu vrolijk en met een knipoog. Daarna keek ze hem weer wat serieuzer aan.
"Wat vind jij ervan? Dat ik mezelf weer wilt terugvinden? Ik wil een middenweg zoeken eigenlijk..." Zei ze zacht.

Nathan Gerono

Hij werd zacht door haar geduwd en door wat ze zei grijnsde hij een beetje. 'Ja, dat zal wel ja, maar als hij zich zo goed in kan houden dan klopt er iets niet,' plaagde hij haar. Ze wilde daarna weten wat hij er van vond en hij ademde diep in. 'Ik zag je vechten met hem... om eerlijk te zijn zie ik je liever zo, zoals je echt bent,' fluisterde hij. 'Ik vind het dus goed van je, ik weet alleen niet hoe het zal gaan als Stephen terug is,' zei hij eerlijk.

Koningin Fay Lahero

"Daar is hij voor getraind, Nathan." Plaagde ze hem nu terug. Ze schudde haar hoofd eventjes door hem. Hij moest niet zo raar doen. Het was echt wel mogelijk, maar ze vond het ook wel weer leuk. Hij zag haar vechten met Damion en hij zag haar liever zo, zo was ze echt. Hij vond het goed, maar wist alleen niet hoe dat ging als Stephen terug was.
"Ik ook niet... maar de tijd zal het leren. Ik heb nu in ieder geval tijd om mezelf te zoeken en dat is ook wel fijn." Zei ze met een lichte glimlach.

Nathan Gerono

'Dat is zeker fijn, ik ben er blij mee. Als je het maar niet allemaal achterhoudt voor mij...' zei hij tegen haar. 'Ik ga weer terug naar Elvira, anders denkt ze dat hier andere dingen gebeuren en dat wil ik niet,' zei hij zacht tegen haar. Hij streek langs haar gezicht en hij drukte heel kort zijn lippen op die van haar, daarna draaide hij zich om en liep hij naar de deur. Hij slikte even, hij vond het nog steeds lastig, ze had hem wel pijn gedaan.

Koningin Fay Lahero

"Ik beloof je dat ik vanaf vandaag elke dag een uurtje voor je vrij zal maken, goed?" Plaagde ze Nathan lichtelijk. Hij ging weer terug naar Elvira zei hij. Ze voelde hem langs haar wang strelen en ze kuste hem zachtjes terug.
"Het spijt me echt." Zei ze nog zacht en oprecht tegen hem. Daarna haalde ze weer even diep adem en keek ze uit het raam.

Zarina
Door de plagende woorden kwispelde ze met haar staart. Ze zag hoe Elvira op de grond ging zitten en sloot even genietend haar ogen toen ze geaaid werd. Ze merkte dat Elvira wat afwezig leek. Misschien wel door wat er net gebeurd was. Ze snapte niet wat er precies gebeurd was, maar ze kon zich goed voorstellen dat Elvira zich er niet heel fijn door voelde. Ze ging tegen Elvira aan zitten. Ze was zelf misschien net bang geweest, maar ze dacht dat Elvira wel meer steun kon gebruiken nu.

Nathan Gerono

Door wat ze zei knikte hij langzaam en ze zei heel zacht dat het haar echt speet. Hij bleef daardoor staan en hij sloot zijn ogen even. Hij draaide zich om en hij liep terug naar haar, hij ging tegen haar aan staan en hij sloeg zijn armen om haar middel heen. 'Ik hou van je, Fay, heel erg veel. Ik weet dat dit goed voor je is, maar wat er ook gebeurd, ik ben er altijd. Ik heb gewoon... ik dacht... ik was bang dat ik niet meer belangrijk voor je zou zijn,' fluisterde hij.

Koningin Fay Lahero

Hij kwam weer naar haar toe en ze voelde zijn armen om haar middel heen. Hij hield van haar zei hij, hij wist dat het goed voor haar was, maar hij was er altijd voor haar, wat er ook zou gebeuren, hij was bang dat hij niet meer belangrijk voor haar was.
"Hé, natuurlijk wel, dat blijf je, altijd." Zei ze zachtjes tegen hem. "Ik zal dit keer uit mijzelf naar je toekomen, oké? Ik weet dat ik het eerder nooit deed omdat ik jou en Elvira niet wilde storen, maar ik zal het gaan doen en dan praten we erover." Glimlachte ze hem nu toe.
"Bovendien heb ik jou heel erg hard nodig, ik wil wel écht mezelf blijven en jij bent denk ik de enige die weet wie dat is, je moet me hierin echt helpen, Nathan... dit kan ik niet zonder jou, want dan sla ik denk ik door." Gaf ze zacht aan. "Ik wil niet weer een gevoelloze gevechtsmachine worden."

Nathan Gerono

Door wat ze zei ademde hij diep in. 'Dat gaat niet gebeuren, Fay. Dat laat ik niet gebeuren,' zei hij zacht tegen haar. Hij pakte haar gezicht vast en hij keek haar diep in haar ogen aan. 'Ik beloof het je, het zal niet gebeuren,' fluisterde hij. Hij keek heel even naar de deur. 'Maar als Damion ook maar één ding verkeerd doet, dan zeg je het tegen mij, oké, dan maak ik hem af...' zei hij nu duidelijk. Hij meende het ook echt. Als Damion haar pijn deed of één ding verkeerd deed dan zou Nathan er voor zorgen dat hij dood ging, nog voor Lucius dat kon.

Koningin Fay Lahero

"Daarom heb ik jou nodig, Nathan, omdat jij het niet laat gebeuren." Zei ze hem zacht maar duidelijk. Hij pakte haar gezicht en keek diep in haar ogen, hij beloofde haar dat het niet ging gebeuren. Maar als Damion ook maar één ding verkeerd deed, moest ze het zeggen.
"Ja, dat zal ik doen, dan kom ik meteen naar je toe." Zei ze hem zachtjes. Ze glimlachte lichtelijk. "Bedankt, ben je nu wel weer mijn beste vriend?" Ze vroeg het met een klein pruillipje aan hem.

Nathan Gerono

Hij grijnsde een beetje door wat ze vroeg en hij liet zijn vinger langs haar lip glijden. Hij ademde diep in, het was echt tijd om weg te gaan. 'Ja, dat ben ik. Altijd. Wat er ook gebeurd en wat ik ook zeg, jij bent mijn beste maatje, Fay... echt...' fluisterde hij. Hij pakte haar gezicht vast en hij zoende haar nu iets heftiger, maar daarna hield hij toch op. 'Het is tijd dat ik ga,' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. 'Bovendien is Damion toch zo goed,' plaagde hij haar, hij kon er nu wel grapjes over maken. Hij liep naar de deur. 'Veel plezier met hem,' zei hij nog met een knipoog tegen haar.

Koningin Fay Lahero

Zijn vinger gleed langs haar lip en ze keek naar hem op. Ze had de neiging om langs zijn vinger te likken of erop te zuigen... maar ze deed het niet. Hij was altijd haar beste vriend, wat hij ook zei tegen haar. Ze glimlachte hierdoor weer stralend. "Gelukkig maar..." Zei ze terug tegen hem. Hij zoende haar heftiger dan daarvoor en hij zei daarna grijnzend dat het tijd was dat hij ging. "Dat denk ik inderdaad ook." Plaagde ze hem terug. Hij zei dat Damion toch zo goed was. "Ach, Nathan, jij bent ook geweldig op je eigen manier." Ze schudde haar hoofd weer eventjes.
"Jij ook met Elvira." Zei ze vrolijk tegen hem terug.

Nathan Gerono

Door wat ze zei grijnsde hij nog even en daarna liep hij weg, hij knikte Damion even toe. De man ging weer bij Fay naar binnen en hij schudde zijn hoofd even, zelf liep hij door naar Elvira. Hij ging de kamer in en hij keek kort van de hond naar Elvira, hij ademde langzaam in. 'Ik weet dat het lastig voor je is dat ik zo'n band met Fay heb, maar ik wil dat je weet dat ik ontzettend blij ben met jou. Als jij hier niet was, was ik allang weggegaan en had ik mezelf waarschijnlijk dood gevochten. Ik ben echt gek op je, Elvira... ik weet dat ik wat raar ben, maar ik hou van je,' fluisterde hij.

Elvira Solore

Ze knuffelde wat met de hond, het was leuk om eventjes wat afleiding te hebben. Na een tijdje kwam Nathan weer binnen. Hij gaf aan dat hij wist dat het lastig voor haar was, maar hij wilde dat ze wist dat hij ontzettend blij was met haar, als ze hier niet was geweest was hij weggegaan en zichzelf dood gevochten. Hij was echt gek op haar. Ze voelde de vlinders in haar buik. Hij wist dat hij raar was, daardoor begon ze te lachen en ze pakte zijn hand en trok hem naast haar op de grond. Ze legde zijn arm om haar heen en leunde tegen hem aan.
"Wij zijn allebei gewoon een beetje raar." Glimlachte ze hem toe en ze drukte vanaf zijn oor kusjes over zijn kaaklijn en de laatste drukte ze op zijn lippen.
"Maar ik hou ook zielsveel van je, ik heb nog nooit zoveel pijn gevoeld als toen ik jou zo gebroken zag, je bent een deel van mij dat ik nooit meer kwijt wil." Zei ze met een glimlachje.

Nathan Gerono

Hij werd naast haar op de grond getrokken, haar arm lag om hem heen en ze leunde tegen hem aan, ze vond zichzelf ook een beetje raar. 'Dat valt toch wel mee,' zei hij grijnzend. Hij voelde haar lippen op zijn huid en daarna op zijn mond. Hij wilde haar net zoenen toen ze weer verder ging met praten en hij bleef heel even stil. 'Ik ben blij dat ik jou heb,' fluisterde hij. Hij streek langs haar gezicht en daarna trok hij haar bovenop zich en zoende hij haar zacht.

Damion Nario

Hij was wel naar binnen gegaan, maar hij stond nog steeds bij de deur. Hij wilde afstand houden, Lucius mocht niets doorhebben en het leek hem beter om dan maar ook gewoon te doen alsof hij alleen maar hier was om orders op te volgen. Dat zou wat moeilijker worden nu, maar hij had hier genoeg discipline voor, dat wist hij zelf ook wel. 'Hoe ging het praten met Nathan?' vroeg hij nu wel zacht aan haar.

Elvira Solore

"Ik heb wat met jou, dan ben ik toch een beetje raar." Plaagde ze hem nu terug. Hij fluisterde dat hij blij was dat hij haar had en daardoor glimlachte ze hem liefdevol toe. Ze sloot haar ogen toen hij langs haar gezicht streek en wanneer ze bovenop hem werd getrokken, zoende ze hem liefdevol terug.
"Hmm... ik hou van je... ik geloof dat je me gewoon een beetje klef maakt." Plaagde ze hem nu.


Koningin Fay Lahero

Damion bleef bij de deur staan, ze wist echt wel waarom dat was. Hij vroeg hoe het praten ging met Nathan.
"Goed, beter dan ik had gehoopt. Daar ben ik wel heel erg blij om, ik zou hem nooit kwijt willen of pijn willen doen." Gaf ze zachtjes aan.
"Wat zullen we eens gaan doen?" Vroeg ze nu aan hem met een glimlach.

Zarina
Ze werd geknuffeld, tot Nathan weer terug de kamer in kwam. Ze was even op haar hoede, maar zag al snel dat er niks meer aan de hand was. Het was zelfs weer alsof er nooit iets gebeurd was. Als ze elk woord zou verstaan en begrijpen had ze kunnen weten dat er wel nog over gepraat werd, maar dat kon ze niet. Ze snapte enkel een paar commando's en de rest haalde ze uit de manier hoe iets gezegd werd.
Ze besloot dat ze niet zo heel hard meer nodig was bij de twee mensen, die leken nu meer aandacht voor elkaar te hebben. Ze stond dan ook op en liep van ze weg. Ze dwaalde wat door de kamer heen, zoekend wat ze kon gaan doen.

Nathan Gerono

'Ja, dat is zo,' mompelde hij. 'Je bent vooral raar omdat je het volhoudt,' voegde hij er grijnzend aan toe. Ze zei dat ze klef van hem werd en daardoor grinnikte hij. 'Jij doet dat ook met mij,' zei hij zacht. Hij zoende haar weer en daarna hield hij toch op. 'Zullen we anders een stukje wandelen? Ik wil graag iets te doen hebben...' zei hij zacht tegen haar.

Damion Nario

Ze vertelde dat het beter was gegaan dan gehoopt en daar was hij zelf ook blij om. Ze vroeg wat ze eens zouden gaan doen en hij haalde zijn schouders op. 'Doe wat je wilt doen, ik blijf wel in de buurt,' zei hij zacht. Hij vond het moeilijk om er niet flirterig op in te gaan, want hij vond haar toch wel erg leuk en het klikte heel erg goed. Hij dacht aan wat er gebeurd was en daardoor haalde hij diep adem, misschien kon hij er beter niet aan denken. Hij kon zich wel inhouden, maar zijn lichaam reageerde wel op alles en dat vond hij vervelend genoeg.

Elvira Solore

HIj vroeg om een stukje te gaan wandelen en ze schudde haar hoofd. "Nee, we gaan op jacht, Nathan." Zei ze hem nu doordringend en ze kwam overeind. Ze draaide een mesje in het rond en keek hem weer even aan.
"Hierbij open ik de jacht op Joshua, het moet gebeuren, Nathan." Zei ze weer. Ze wilde dat ze niet meer continu over haar schouder hoefde te kijken, ze wist dat Joshua veel trucjes kende.
"Aangezien hij zijn mes heeft laten liggen en wij hier een hond hebben die getraind is, kunnen we hem vast wel vinden." Sprak ze met een grijns.



Koningin Fay Lahero

Ze moest doen wat ze wilde, hij bleef in de buurt. Ze zuchtte hierdoor zacht, het was zo al meteen een stuk minder leuk allemaal.
"We gaan wel gewoon wandelen." Mompelde ze nu. Ze opende de deur en liep haar kamer uit. Ze liep met vlotte stappen en haar haren deinden met haar mee.

Damion Nario

Ze zuchtte zacht en zei dat ze wel gewoon gingen wandelen. Hij knikte langzaam, hij vond het ook niet leuk om zo te moeten doen, maar vanavond laat, of als ze zo echt alleen waren, dan durfde hij het wel om iets meer risico te nemen. Hij wilde gewoon nog niet afgemaakt worden en Lucius had overal mensen. 'Wandelen is misschien nog niet zo verkeerd,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij liep achter haar aan en hij liet zijn blik kort over haar heen glijden, daarna ging hij naast haar lopen.

Nathan Gerono

Door wat ze zei grijnsde hij een beetje. 'Is dat wel het beste idee nu?' vroeg hij daarna. Hij wist dat hij nog steeds een hoop spanning in zijn lichaam had en hij zou zich niet in kunnen houden, maar dat hoefde ook niet echt. 'Oké, we zoeken hem wel, maar als we hem gevonden hebben wil ik alleen met jou zijn, oké?' vroeg hij plagend. Hij wilde wel beloond worden voor wat hij deed.

Zarina
Ze stopte met rondlopen en keek naar Elvira die een mes in de lucht hield en het woord jacht uitsprak. Dat kende ze wel. Dan moest ze iets zoeken met dezelfde geur. Dat was haar zo geleerd, dat dat woord dat betekende. Ze stopte met rondsnuffelen in de kamer, liep naar Elvira toe en ging naast haar zitten. Ze keek omhoog, wachtend op haar opdracht.

Koningin Fay Lahero

Hij knikte alleen en zei later grijnzend dat wandelen niet zo verkeerd leek. Ze knikte even, na een tijdje kwam hij naast haar lopen. Ze bekeek alles, dit maal met een andere blik, met een blik die ze vroeger had, alles viel haar op, alle kleine details, ze vond het leuk om te doen, het was een soort training voor haar.
"Lijken de tuinen in het zuiden op deze?" Vroeg ze nu aan Damion.


Elvira Solore

Hij vroeg of dat wel het beste idee was nu en ze knikte meteen. "Ik had geen beter moment kunnen bedenken." Plaagde ze. Toen gaf hij ineens toe, ze gingen hem zoeken, maar als ze hem gevonden hadden, wilde hij alleen met haar zijn. Ze rolde even met haar ogen. "Jij bent elke avond alleen met mij." Plaaagde ze hem en ze gaf hem een zacht en pesterig duwtje. Ze pakte het mesje en liet hem aan Zarina ruiken.
"Zoek hem, Zarina." Zei ze.

Damion Nario

Ze stelde een vraag over het zuiden en door wat ze zei glimlachte hij. 'Niet echt,' zei hij eerlijk. 'Het zuiden is anders. Zonniger, warmer, dat zie je duidelijk terug in de natuur.' legde hij haar uit. 'Het is wel mooi hoor, maar het is ietsje groener hier, ik weet niet precies hoe ik het moet omschrijven... rustiger. Het is zo massaal en druk in het zuiden, dat is hier minder,' zei hij tegen haar. Het beviel hem wel. 'Fay, ik weet dat het niet leuk is als ik zo tegen je doe, maar als Lucius iets door heeft van wat ik doe... Als hij iets merkt... Ik denk dat het het beste is om alleen maar iets te doen als wij helemaal alleen zijn, in de badkamer of in de nacht, zelfs te veel met elkaar praten kan er voor zorgen dat hij het door heeft,' fluisterde hij. Hij vertrouwde de wachters hier ook niet honderd procent.

Nathan Gerono

Ze had geen beter moment kunnen kiezen, daardoor grijnsde hij. 'Ja, je weet heel goed wat ik bedoel.' zei hij daarna tegen haar. 'We kunnen misschien wel een van jouw spelletjes spelen,' zei hij daarna tegen haar. Ze liet Zarina zoeken en hij bleef wachten, hij moest toegeven dat hij dit heel erg leuk vond. Zeker nu.