Griekse Mythologie

Apollo

Hij voelde zich ontzettend verdoofd en zoiets als dit had hij nog nooit meegemaakt. Aphrodite zei dat hij naar haar toe moest gaan, een lieve vriend zijn, alleen dan kwam ze hier doorheen. ‘Kan ik niets doen? Ik kan toch iets proberen… we kunnen allemaal iets proberen… dit…. Ik…’ zei hij stamelend. Hij zag Aron rustig naar hem kijken, Apollo begreep nergens meer iets van. Wat gebeurde er nou eigenlijk allemaal. Hij stapte wel op Chayenne af en hij ging bij haar zitten, hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. In zijn hoofd was hij nog steeds allemaal dingen aan het verzinnen die hij kon doen, er moest gewoon iets zijn, er moest een mogelijkheid zijn.

Aphrodite

Apollo wilde wat voor haar doen, hij kon wat proberen, ze konden allemaal iets proberen, Aphrodite schudde langzaam haar hoofd.
"We weten niet eens waar hij is..." Fluisterde ze Apollo toe. "Ze zal bovendien nooit willen dat je je eigen leven in gevaar bracht." Zei ze net zo zacht, zodat Chayenne het niet zou horen. Ze keek toe hoe hij bij haar ging zitten. Chayenne sloot haar ogen zodra hij zijn armen om haar heen sloeg. Het was aan haar te zien dat ze hier heel erg veel troost uit putte.
Aphrodite schudde langzaam haar hoofd toen ze zag dat Apollo nog steeds aan het nadenken was.

Apollo

Ze werkte niet echt mee in zijn ideeën en hij vond het geen goede reden die ze opnoemde. Ze schudde haar hoofd en hij zuchtte zacht. ‘We kunnen gewoon zoeken, we vinden hem vast wel en dan kunnen we kijken wat we kunnen doen…’ zei hij, heel erg zacht. Waarschijnlijk kreeg Chayenne er toch niet zo veel van mee of begreep ze het niet. Hij wilde gewoon iets doen, hij kon hier totaal niet tegen, hij wilde altijd helpen, eigenlijk veel te graag. Nu dus ook. Hij vond het prima dat haar vader minder aanwezig was in haar leven, maar totaal niet op deze manier, dit wilde hij niet, echt niet. Dit had niet mogen gebeuren en hij wilde gewoon alles doen wat binnen zijn bereik lag om dit terug te draaien. Maar alleen ging het niet echt lukken en hij zou het ook niet doen als Aphrodite het echt niet wilde, maar misschien was ze nog wel te overtuigen. Hij gleed even met zijn hand langs het gezicht van Chayenne en hij sloot kort zijn ogen, maar daarna keek hij weer op, hij had veel te veel onrust in zijn hoofd.

Aphrodite

"Je weet dat we dan sowieso weinig tijd hebben, binnen 24 uur is het niet meer mogelijk om alles terug te draaien, Apollo. Dan kan zijn geest niet meer terugkomen in zijn lichaam." Vertelde ze hem nu.
"Ik denk niet dat je het moet doen, ik denk niet dat zij het aankan... straks gaat hij weer dood en dan? Dan moest ze twee keer afscheid van hem nemen. Bovendien wil ik ook niet dat jij je leven in gevaar brengt." Zei ze hem nu doordringend. Ze wilde het echt niet. Chayenne opende af en toe haar ogen weer en sloot ze dan weer net zo gauw, ze nestelde zich nog dichter tegen Apollo aan.

Apollo

Er was dus ergens wel een mogelijkheid, nu kon hij het al helemaal niet meer loslaten. Hij moest het gewoon proberen, als het niet lukte dan lukte het niet, ze hadden toch helemaal niets te verliezen? Het zou niet fout gaan, hij wist wat hij deed en hij verwachtte niet dat hij zichzelf hiermee in gevaar bracht. ‘Ik wil het proberen,ik móet het proberen, anders kan ik dit echt niet met rust laten. Als het niet lukt dan lukt het niet, dan heb ik er vrede mee, maar anders zal ik mijzelf dit eeuwig kwalijk blijven nemen,’ zei hij tegen haar. Aron leek totaal geen mening te hebben over alles, hij hield zich volledig afzijdig. Hij voelde hoe Chayenne wegkroop bij hem, maar hij moest haar wel alleen laten, hij wilde zo graag kijken of hij nog iets voor haar vader kon betekenen. Hij keek Aphrodite smekend aan, als hij iets wilde doen moest het wel snel gebeuren.

Aphrodite

Hij moest het perse proberen anders kon hij het niet met rust laten, tot overmaat van ramp keek hij haar daarbij ook nog eens smekend aan.
"Apollo." zei ze eerst streng, daarna zuchtte ze diep. "Oké dan... ik ga met je mee." Zei ze nu tegen hem, ze keek wat vertwijfelt op naar Aron, ze kon hem niet vragen om op Chayenne te letten, dat zou het meisje waarschijnlijk niet eens willen, maar ze wilde dolgraag met Apollo mee om in de gaten te houden dat hij geen gevaar liep.

Apollo

Ze sprak hem streng toe, maar daarna zei ze toch dat ze meeging, waardoor hij haar meer dan dankbaar aankeek. Hij pakte voorzichtig het gezicht van Chayenne vast en hij keek haar doordringend aan, al was zijn blik wel wat wazig. ‘Ik moet dit proberen,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Ik ben heel erg snel weer bij je terug, dat beloof ik je.’ Zei hij zacht. ‘Ik blijf hier,’ mompelde Aron daarna. Hij keek even naar Chayenne en daarna naar Aron. ‘Hij zal je niets flikken, want dan maak ik hem af en dat weet hij ook. Bovendien wil hij je nu helpen omdat hij stiekem verliefd is op je moeder…’ zei hij zacht tegen haar, hoewel hij fluisterde voelde hij gewoon de donkere blik van Aron in zijn rug branden. Hij liet haar los en hij kwam overeind. Hij raapte zijn overhemd op en trok die nu wat gehaast aan, daarna keek hij naar Aphrodite, hij was klaar om te gaan.

Aphrodite

Ze vond het heel vertederend om Apollo zo te zien met haar dochter, hij sprak haar toe dat hij dit moest proberen. Het meisje kreeg tranen in haar ogen en Aphrodite vroeg zich af hoe dat kwam, waarschijnlijk omdat hij niet bij haar bleef, waarschijnlijk was dat het enige wat ze nog echt merkte op dit moment.
De woorden over Aron gingen compleet langs het meisje heen.
Aphrodite gaf Aron een knipoog, daarna vertrok ze samen met Apollo.
"Waar beginnen we?" Vroeg ze aan hem.
Chayenne kropte zich op tot een balletje op haar bed met een kussen samengeknepen in haar handen. Haar blik ging af en toe argwanend naar Aron.

Apollo

Hij vond het heel erg dat hij haar nu alleen moest laten, maar hij kon niet anders, het ging gewoon echt niet, hij moest dit doen. Hij ging weg met Aphrodite en ze vroeg waar ze zouden beginnen. ‘Heb je enig idee waar je hem in de rivier hebt zien vallen?’ vroeg hij nu aan haar. Dan konden ze daar beginnen. Hij had totaal niets meegekregen van wat er gebeurd was en hij wist dus ook niet goed waar ze moesten zoeken, maar als ze wist waar hij gevallen was, hadden ze een begin punt en moest hij daar ergens in de buurt zijn. Dan konden ze zijn lichaam wel vinden, dan zouden ze wel iets voelen van waar hij was. Dat hoopte hij tenminste heel erg, want zodra ze hem gevonden hadden, zou het nog moeilijk genoeg zijn om te kijken of er nog iets te redden viel.

Aron

Hij bleef achter bij Chayenne en hij voelde zich daar niet echt lekker bij, maar aan de andere kant wilde hij dit wel graag doen om te bewijzen dat hij het niet zo verkeerd bedoeld had allemaal. Chayenne leek zich helemaal op te rollen en haar argwanende blik zorgde ervoor dat hij af en toe wegkeek. ‘Ik doe niets,’ mompelde hij uiteindelijk. ‘Ik doe je echt niets. Ik bedoelde het allemaal niet zo verkeerd, ik had niet echt door hoe veel invloed het op jou en op Apollo had, geloof ik… maar ik wil dit niet echt ik zal het niet meer doen,’ zei hij zacht tegen haar.

Aphrodite

Apollo vroeg of ze een idee had waar ze hem in de rivier had zien vallen. Ze pakte zijn arm. "Ja, kom maar mee." Zei ze en ze flitste ze naar de plek toe.  Ze stonden nu op een hoge brug met onder hun een wild kolkende rivier.
"Hij viel er aan deze kant vanaf, zijn hoofd raakte die steen daar, hij was op slag dood." Ze wees alles voor Apollo aan. Zijn lichaam was misschien al wel kilometers meegesleept door de rivier.


Chayenne Lahero

Wanneer Aron begon te praten, keek ze hem een tijdje aan. Ze kneep haar ogen samen en luisterde naar hem terwijl ze hem bestudeerde. Uiteindelijk stond ze op en liep ze van hem weg, ze vertrouwde hem voor geen meter. Trillend liep ze naar de werkplek van haar vader en ze ging daar tegen de muur aan zitten. Alles rook hier naar haar vader, ze sloot haar ogen en nam het in haar op.

Apollo

Hij werd meegenomen en zodra ze op de plek stonden staarde hij naar het water. Eerst het lichaam vinden, dat was het belangrijkste nu. Het was duidelijk dat Aphrodite er niet heel erg veel vertrouwen in had, maar hij moest dit gewoon proberen. ‘Probeer aan de kant mij bij te houden, alsjeblieft…’zei hij zacht tegen haar. Daarna trok hij heel snel zijn overhemd uit en sprong hij in het water, voor Aphrodite in staat zou zijn om hem tegen te houden, want dat zou ze zeker doen als ze wist wat hij van plan was. Hij kwam in het water terecht, zonder zich ergens aan te bezeren en hij liet zijn lichaam meevoeren, al zorgde hij er wel voor dat hij geen grote stenen of wat dan ook raakte.

Aron

Ze kwam gewoon overeind en ze liep weg, hij ging op de rand van haar bed zitten en hij vloekte zacht. Hij liet haar alleen, vanaf hier kon hij toch horen of er iets gebeurde of niet, maar als ze zo graag alleen wilde zijn moest ze dat vooral doen. Hij zou wel in de buurt blijven, want hij had geen zin om de schuld te krijgen van wat er ook met haar zou gebeuren.

Aphrodite

"Apollo, niet..." Apollo was al het water in gesprongen. Ze zuchtte. "...doen." Mopperde ze nog. Ze schudde haar hoofd, waarom deed hij dit toch? Het was vreselijk onverantwoord.
Ze rende met hem mee langs de kant en hield hem scherp in de gaten, in haar handen had ze zijn overhemd. Ze was bezorgd en ergens wel heel erg blij dat ze was meegegaan... dit kon hartstikke fout aflopen.

Apollo

Hij snapte niet dat Aphrodite niet begreep dat hij dit wel moest proberen, anders zou hij zich jaren schuldig blijven voelen en kon hij misschien niet eens samen met haar zijn. Hij wilde gewoon niet dat ze pijn had, niet op deze manier, dit was niet eerlijk. Hij keek even opzij, ze was in de buurt, gelukkig. Hij merkte hoe ontzettend veel energie het hem koste om boven water te blijven en hij voelde ook hoe hij steeds harder tegen rotsen aankwam. Hij moest zich ook nog eens concentreren op het vinden van het lichaam en hij mocht niet te veel energie gebruiken, want hij moest ook het lichaam herstellen, als het eenmaal gevonden was. Hij haalde even diep adem om zichzelf bij de les te houden, hij had geen idee hoe lang hij dit vol kon gaan houden en hoe ver ze al waren.

Aphrodite

Ze moest steeds harder rennen om hem bij te houden. Het water ging behoorlijk snel en ze kromp af en toe ineen als ze Apollo met veel vaart ergens tegenaan zag knallen. Na een paar kilometer werd de rivier rustiger.
Dan moest hier ergens het lichaam liggen. Ze keek goed om zich heen en na een tijdje vond ze wat.
"Wat is dat, Apollo?" Riep ze hem toe en ze wees ernaar. Het leek een aangespoeld lichaam, maar dat kon ze niet met zekerheid zeggen.

Apollo

Hij was toch wel heel erg blij dat het water rustiger werd, want hij voelde gewoon dat hij op wat plekken flink geraakt was. Hij kon gelukkig een hele hoop hebben, maar lekker was het niet en een verkeerde klap in het water kon duidelijk al snel fataal zijn. Aphrodite wees hem ergens op, direct zwom hij er naar toe. Hij bekeek het lichaam even en zag dat het inderdaad haar vader was. Het zou helemaal erg zijn als ze nu een ander lichaam zouden vinden. Hij pakte hem vast en tilde hem voorzichtig het water uit, daarna volgde hij zelf. Hij negeerde de wonden die hij op zijn lichaam had, als hij er geen aandacht aan zou besteden zou Aphrodite dat misschien ook niet doen.

Aphrodite

Ze klauterde naar beneden toe, aangezien het nog best wel een afgrond was naar de rivier toe. Het lichaam lag op een soort strandje. Ze legde haar hand op de schouder van Apollo.
"Kom eerst een klein beetje bij, Apollo, we hebben nog tijd genoeg..." Fluisterde ze hem toe. Ze bekeek de vader van Chayenne even. Duidelijk was dat hij ook nog eens verschillende botten had gebroken. Het zag er niet fijn uit, helemaal niet...

Apollo

Hij voelde de hand van Aphrodite op zijn schouder, hij moest eerst een beetje bijkomen, ze hadden nog tijd genoeg. Hij knikte langzaam, hij zag wel in dat ze gelijk had, hij moest ook even bijkomen, anders kon hij zo nog niets. Hij liet zich langzaam op het strand zakken en hij sloot zijn ogen even, hij ademde een paar keer diep in en uit om weer een beetje op adem te komen. Hij probeerde er voor te zorgen dat hij weer rustiger werd, maar dat was nog niet zo makkelijk nu. Hij kwam vrij snel weer overeind, hij wilde kijken wat hij alvast kon doen bij het lichaam, als hij dan uitgeput raakte wachtte hij wel weer even. Aphrodite stond ook te kijken, de plek op zijn hoofd was duidelijk, maar ook dat er verder nog veel schade aan het lichaam was.

Aphrodite

Ze zag hoe Apollo zich op het strand liet zakken met zijn ogen gesloten. Ze merkte hoe hij een poging deed om weer rustig te worden, maar het leek hem niet echt te lukken en veel te snel kwam hij alweer overeind.
Hij moest het zelf maar weten, dit keer ging ze er niets van zeggen.
Ze zat geknield bij het lichaam en legde alles een beetje recht neer.
Ze keek nu weer op naar Apollo, eigenlijk hoopte ze er nu inmiddels ook wel op dat het goed ging.

Apollo

Hij keek even naar Aphrodite en hij glimlachte naar haar. ‘Het komt wel goed, ik weet wat ik doe hoor,’ zei hij plagend tegen haar. Hij had dit wel eens vaker gedaan, maar dat waren meestal toch wel andere situaties dan dit en hij wist dat hij aardig kapot was door het zwemmen in de rivier en alles wat daar aan vooraf was gegaan. Maar meer dan ooit wilde hij dat dit lukte. Hij legde zijn hand op het hoofd van de man, om daar alles te herstellen. Hij bleef diep in en uit ademen en hij merkte aan zichzelf dat het hem meer tijd kostte dan anders. Hij had gewoon heel weinig energie over. Zodra hij klaar was met het hoofd ging hij opzoek naar alle gebroken botten en andere beschadigingen om die één voor één te genezen. Pas als zijn lichaam weer sterk genoeg was, kon hij terugkomen naar het lichaam. Hij merkte bij elk stukje van het lichaam dat hij herstelde hoe zwak hij werd, waarschijnlijk zou hij dit wel een paar dagen merken, maar dat maakte hem niet uit.

Aphrodite

Ze keek nieuwsgierig toe naar wat Apollo deed met het lichaam, ze vond het bijzonder om te zien. Dat hij dit kon... zij kon wat dat betrof vrij weinig en bleef het meestal beperkt bij mensen knapper maken, mensen op elkaar verliefd laten worden... al moest ze toegeven dat het ook iets moois was. Ze had het bij Apollo en Chayenne wel mooi voor elkaar gekregen.
Ze legde weer een hand op de rug van Apollo en gaf hem wat van haar eigen energie op deze manier.

Apollo

Hij kreeg amper nog iets voor elkaar en hoewel hij enorm bleef doorzetten, hielp het een hele hoop dat hij wat energie van Aphrodite kreeg. Meteen ging het weer beter, al was het een hele opluchting toen hij klaar was met het lichaam, hij was echt helemaal kapot en dat was ook wel aan hem te zien. Hij zou nu wel een nacht goede slaap kunnen gebruiken, waarschijnlijk. Hij liet zich weer op de grond zakken en hij gaf zijn lichaam wat rust, ook al wist hij dat hij nu waarschijnlijk nog moest zorgen dat hij terugkwam in het lichaam. De meeste mensen waren niet in staat om dat zelf te doen, omdat ze niets begrepen van wat er gebeurde. Maar hij moest eerst even bijkomen voor hij nog meer voor elkaar kreeg.

Aphrodite

Ze zag dat het hielp en na een tijdje was hij klaar met het lichaam en zakte hij op de grond neer. Ze glimlachte lichtelijk.
"Je doet het uitstekend, Apollo." Gaf ze met een glimlach aan, om hem ook zo wat meer energie te geven.
Ze was heel erg benieuwd of de man terug wilde keren in zijn eigen lichaam..

Apollo

Nu kwam het deel dat hij eigenlijk het verschrikkelijkste vond. Genezen van een lichaam stelde voor hem niet zo heel erg veel voor, maar een ziel van iemand terughalen was toch iets heel anders. Dat vond hij ook nog niet zo erg, maar om die ziel terug te halen moest hij het lichaam openstellen daarvoor en alleen haar vader teruglaten, terwijl er waarschijnlijk honderden zielen wel in het lichaam wilden. Dat vond hij akelig en het was iets wat hem enorm uit kon putten en wat ook fout kon gaan. Als hij zijn energie verbruikte en iemand anders in het lichaam liet, een slechte ziel, kon het nog wel eens vreselijk uit de hand lopen. Aphrodite zei dat hij het uitstekend deed, waardoor hij naar haar glimlachte. ‘Dankje,’zei hij zacht tegen haar. Hij kwam weer overeind en hij staarde even naar het lichaam, daarna legde hij zijn handen rond het hoofd van de man. Hij sloot zijn ogen om zich helemaal te concentreren en daarna stelde hij het lichaam open en begon het werk om alle slechte zielen buiten te houden. Hij hoopte maar dat haar vader snel terug naar zijn lichaam kwam, want dit vond hij echt vreselijk en het kostte hem verschrikkelijk veel energie.

Aphrodite

Hij bedankte haar en ze glimlachte naar hem terug. Hij ging weer aan het werk en ze zag wat hij deed, zelf kon ze de zielen zien, maar die van de vader van Chayenne zat er niet bij... Ze zocht naar hem, maar ze kon hem nergens vinden... hij was niet meer in de buurt, wilde hij dan niet meer bij zijn dochter zijn? Was dit het dan? Gaf hij zich zo makkelijk over? Ze wist niet wat ze ooit in die man gezien had, wat een watje...
"Ik geloof dat je werk tevergeefs is, Apollo, hij wilt niet meer terug.." Fluisterde ze zachtjes.
"Hij is weg en ik kan hem nergens vinden... ik denk dat Chayenne uiteindelijk toch niet zo onwijs veel voor hem betekende... of hij vind dat ze veilig is in jouw handen." Zei ze zacht.

Apollo

Hij merkte zelf ook dat hij niet terugkwam, Aphrodite bevestigde dat nog even, maar hij bleef doorgaan. Zijn gezicht was verbeten en hij was duidelijk aan het vechten, ook al zat hij doodstil. ‘Ze betekende wel veel voor hem…. Hij wordt vast tegengehouden… hij moet ergens zijn…’ zei hij, zijn stem klonk donker en trilde enorm. Hij wilde niet opgeven, niet na al die moeite die ze al gedaan hadden. Hij moest gewoon terugkomen, maar Apollo merkte heel goed dat hij met elke seconde enorm veel kracht verloor. De stemmen van alle zielen drongen langzaam zijn hoofd binnen en galmden na. Het was voor hem niet erg, ze konden toch zijn lichaam niet in, maar het was wel een vreselijk gevoel. Zijn handen trilden op het lichaam en hij merkte dat zijn ademhaling constant sneller en sneller ging.