Griekse Mythologie

Apollo

Ze was al bang voor dit antwoord en ze gaf aan dat het alles tussen hun zou kunnen verpesten, daardoor ademde hij even diep in. 'Ik kan je niet beloven dat ik je trouw blijf, nu nog niet...' Zei hij eerlijk tegen haar. Het viel hem zwaar dat hij al zijn vrijheid op ging geven, dat was wel duidelijk. Maar ze was wel heel erg leuk en dat zorgde voor enorm veel twijfeling bij hem. 'Het is ook niet constant... Maar ik... Ik ben denk ik jets anders gewend dan dat normaal is...' Mompelde hij tegen haar. Hij was een god, het was niet te vergelijken en waarschijnlijk zou ze er nooit iets van begrijpen. 'Ik zou er wel eerlijk over zijn, ik zou niet tegen je liegen....' Zei hij zacht. 

Chayenne Lahero

Hij kon haar niet beloven dat hij haar trouw bleef, nu nog niet... ze haalde even diep adem en knikte daardoor even.
"Als je er gewoon eerlijk over bent, dan vind ik het heel erg fijn. Daar maak je me al best wel blij mee." Vertelde ze hem nu met een glimlach.
"Ik hoop gewoon dat het goed gaat..." Mompelde ze verder nog. Ze keek hem weer even aan.
"Wat doe je eigenlijk normaal de hele dag door als god zijnde?" Wilde ze weten, ze was gewoon nog steeds heel erg nieuwsgierig naar hem.

Apollo

Hij maakte haar al best wel blij door gewoon eerlijk te zijn, hij glimlachte even. Hij zou eerlijk antwoord geven op haar vragen, maar uit zichzelf zou hij waarschijnlijk niets vertellen. Zo was hij gewoon niet, alles moest aan hem gevraagd worden op een directe manier, anders kwam hij er onder uit. Ze hoopte gewoon dat het goed ging en hij knikte heel langzaam, dat hoopte hij ook, maar hij wist ook dat hij het nu nog niet kon. Hij kon dat niet allemaal opeens laten, het was veel te verleidelijk en te normaal voor hem. Het was voor hem ook een soort van ontspanning. Ze vroeg wat hij zoal de hele dag deed. 'Mensen in de gaten houden, letten op wat ze denken en van plan zijn en eventueel in grijpen. Het is meestal nogal vermoeiend. Ik overweeg constant of ik in moet grijpen of niet...' 

Chayenne Lahero

Ze besloot gewoon over het onderwerp op te houden, het was goed zo, hij zou er nu over nadenken en dan was het goed, als hij er maar eerlijk over was, al zou ze op een gegeven moment van hem eisen dat hij trouw aan haar bleef, als het echt heel erg serieus was.
Hij legde uit wat hij de hele dag deed, ze zuchtte diep. "Niets voor mij." Grinnikte ze daarna. "Dat is toch echt heel erg saai? Maar op wat voor manier grijp je dan in? Laat je ze dan doodgaan?" Wilde ze weten.

Apollo

'Ja, soms is het best saai. Zeker als je het al eeuwen doet...' Mompelde hij tegen haar. 'Maar het is ook wel eens afwisselend. Het is niet elke dag hetzelfde, gelukkig...' Zei hij tegen haar. Ze vroeg wat hij dan deed, of hij ze dood liet gaan. Daardoor knikte hij langzaam. 'Dat is een optie, dat is wel het makkelijkste en voor mij het snelste gedaan. Vroeger ging ik nog wel eens met iemand praten om achter grote plannen te komen of wat dan ook. Tegenwoordig is daar amper tijd voor, te veel slechte mensen...' Zei hij tegen haar. 'Soms voelt het zo verschrikkelijk nutteloos.. ' verzuchtte hij. 'Maar laten we er maar over ophouden, ik vind het niet echt leuk om over te praten... ' zei hij zacht. 'Zie ik je vanavond nog, of niet meer?' Vroeg hij zacht. 

Chayenne Lahero

Ze knikte door wat hij allemaal vertelde, het leek haar één heel triest beroep en vond het eigenlijk knap dat Apollo nog zo positief in zijn leven stond. Tenslotte zei hij dat hij het niet echt leuk vond om over te praten. Dat begreep ze en ze knikte.
"Ja, je ziet me vanavond weer." Glimlachte ze hem toe en ze streek langs zijn wang.
"Gaan we weer terug?" Vroeg ze nu aan hem. Ze moest nog wat dingetjes op de markt kopen.

Apollo

Ze begreep het wel, daar was hij wel blij mee. Anders zou hij zich niet beter voelen. Ze zouden elkaar vanavond weer zien en dat liet hem glimlachen, hij was blij dat hij haar toch veel kon zien. Dat vond hij ook belangrijk, anders zou het nog veel moeilijker voor hem zijn. Ze vroeg of ze terug zouden gaan en hij knikte langzaam. Hij kwam meteen overeind en hij trok haar tegen zich aan, daarna stonden ze weer in de stille steeg vlak bij haar huis. 'Ik zal je dan maar weer alleen laten. Laat je het mij weten als je klaar bent? Je hoeft maar een paar keer mijn naam te noemen en ik hoor het wel...' Zei hij glimlachend tegen haar. 

Chayenne Lahero

Ze zag hem het liefste de hele dag door, ze vond het zo vreselijk leuk en fijn om bij hem te zijn, ze genoot er echt van en ze vond het ook heel erg belangrijk om bij elkaar te zijn. Ze werd weer tegen hem aangetrokken en ze stonden weer vlak bij haar huis. Hij liet haar alleen en vroeg of ze het liet weten wanneer ze klaar was, ze hoefde dan alleen maar een paar keer zijn naam te roepen. Ze knikte daardoor en omhelsde hem even.
"Zal ik doen, Apollo." Glimlachte ze. Ze liet hem weer los en keek hem aan. "Ik ben echt gek op je..." Fluisterde ze nu heel zacht tegen hem.

Apollo

Ze zou het doen, daardoor knikte hij even tevreden. Hij had dan ook even tijd om zijn verplichtingen na te komen en daarna zouden ze weer samen zijn. Hij vond het wel fijn dat hij haar zo veel kon zien, al vond hij het ook heel erg lastig dat ze ook duidelijk voor haar vader koos. Hij was heel erg gewend alle aandacht te krijgen en nu kreeg hij niet alles wat hij wilde. Helemaal niet zelfs. Maar hij moest geduld hebben en dan zou het wel goed komen, dat hoopte hij tenminste wel. Ze zei dat ze echt gek op hem was, waardoor hij haar vastpakte en hij haar heel zacht zoende. 'Jij bent heel erg bijzonder, Chayenne....' Zei hij zacht. Hij liet haar weer los en hij keek haar nog even doordringend aan, daarna verdween hij en stond hij weer op de wolken in plaats van op aarde. Hij zuchtte zacht, hij vond het allemaal wel echt lastig. 

Chayenne Lahero

Ze werd vastgepakt door wat ze tegen hem zei en zacht gezoend, daarna zei hij haar dat ze heel erg bijzonder was, ze glimlachte hierdoor naar hem, haar ogen straalden. Ze werd losgelaten en hij verdween.
"Ik kan niet wachten tot ik je weer zie..." Fluisterde ze naar de wolken. Daarna liep ze de steeg uit. Ze liep in de richting van de markt die een paar straten verderop zou plaatsvinden, omdat er een binnendoor route was tussen de steegjes, nam ze die, die nam ze wel vaker en meestal gebeurde er dan niets. Dit keer wel. Er stonden een paar jongens tegen een muur geleund, ze waren wat aan het smiezen met elkaar en zodra ze er langs wilde lopen, kreeg ze ineens alle aandacht.
"Waar gaat dat heen?" Werd er gevraagd en nog meer in die trant.
"Laat me met rust." Was haar enige antwoord terwijl ze stug doorliep. Ze werd nu vastgepakt en terug getrokken. Eentje pakte haar kin vast.
"Wij maken hier uit wat er gebeurd, dame." Klonk zijn stem wat dreigend, ze keek hem fel aan en rukte zich los, maar toen werd ze alleen maar door meer jongens vastgehouden. Ze voelde hoe sommige handen wat brutaal werden en ze snauwde ze allemaal toe. Maar kreeg meteen een klap in haar gezicht daardoor. Echt heel erg bang was ze niet, ze was eerder boos. Ze wilde gewoon naar de markt, was het nou zo moeilijk om haar met rust te laten?
Aan haar haren werd ze ineens naar achteren getrokken, een donkere steeg in. Ze wilde om hulp roepen, maar haar mond werd meteen gesnoerd.
Zou Apollo voelen dat ze in gevaar was? Ze hoopte het maar, want deze jongens waren voor haar veel te sterk, die kon ze nooit aan. Ze waren met z'n vijven. Wanneer ze op een plek waren waar niemand ze zou zien, werd ze echt betast, ze schopte en sloeg wat ze kon. Helaas pakten ze haar daardoor alleen maar steviger beet... Ze keek omhoog, smekend... Het enige wat ze zag, waren daken, ze kon van hier af aan niet eens de wolken zien, laat staan dat Apollo haar zag...

Apollo

Hij kon zich totaal niet concentreren en hij had geen idee hoe het kwam, maar het werd steeds erger en op een gegeven moment raakte hij compleet gefrustreerd. Dat had hij niet vaak en het liet hem inzien dat er iets aan de hand was, dit gebeurde niet zomaar. Langzaam drongen er stemmen tot hem door, hij hoorde vooral Chayenne. Hij kon haar gedachten horen, ze had hem nodig. Daarom voelde hij zich zo. Hij sloot zijn ogen en hij stond direct in de steeg, hij keek kort naar wat de jongens deden en hij klemde zijn kaken op elkaar. Hij greep degene die het dichts bij hem stond vast bij zijn kraag en hij gooide hem keihard tegen de muur, je hoorde het gekraak van botten.de volgende was daarna aan de buurt, hij sloeg hard met zijn vuist in het gezicht van de jongen. Deze jongens waren niets waard, ze waren slecht en ze konden net zo goed niet bestaan. Hij was verschrikkelijk snel en hij wist duidelijk goed wat hij deed, want binnen een paar seconde lagen ze allemaal op de grond. 

Chayenne Lahero

Haar kleren hadden ze gescheurd en net voor de eerste bij haar binnen wilde dringen, verscheen Apollo. Ze kreeg tranen in haar ogen toen ze hem zag. Ze was zo opgelucht dat hij hier was... Als dit echt was gebeurd, dan zou ze zich zo ellendig en waardeloos voelen... nu was dat nog beperkt, maar ze merkte wel dat ze stond te trillen op haar benen, ze dacht dan wel dat ze niet bang was, nu merkte ze wel degelijk dat ze doodsangsten uit had gestaan. Ze kroop weg in een hoekje van de steeg en ging maar gewoon zitten, want haar benen leken haar niet langer te kunnen dragen. Ze sloot haar ogen en wilde eigenlijk niet zien wat Apollo met de jongens deed.

Apollo

Hij keek naar Chayenne, die er nu zo verschrikkelijk breekbaar uitzag. Logisch ook. Hij ging naar haar toe, trok zijn shirt uit en trok het aan bij haar, zodat ze zich iets beter zou voelen. 'Kom, we moeten weg hier...' Zei hij zacht. Hij sloeg zijn arm stevig om haar middel heen en hij nam haar mee de steeg uit. Hij wilde niet te veel in de problemen komen, hij nam al zo veel risico. 'We gaan naar je vader toe...' Zei hij tegen haar. Ze konden beter naar binnen gaan, dan zou ze zich waarschijnlijk ook een stuk veiliger voelen. Hij merkte goed aan zichzelf hoe woedend dit hem maakte, maar dat waren zulke sterke en diepe frustraties dat hij het toch niet kwijt zou raken. Hij ondersteunde haar en nam haar zo mee naar het huis toe.

Chayenne Lahero

Ze voelde zijn arm stevig om haar heen en hoe hij zijn shirt bij haar aantrok. Ze kroop tegen hem aan en snikte zachtjes. Hij zei dat ze naar haar vader gingen, maar op dit moment vond ze alles prima. Ze zag er niet uit... haar haren piekten alle kanten op en haar gezicht was vlekkerig door de tranen.
"D-dankjewel..." Haar stem piepte door de woorden, maar ze wilde wel tegen hem zeggen dat ze hem onwijs dankbaar was dat hij was gekomen... anders was het heel anders afgelopen voor haar.
Haar vader deed de deur meteen open en nam hen mee naar binnen.
"Oh god, wat is er gebeurd?" Vroeg hij nu aan Apollo. Het was voor hem zo wel duidelijk dat de man zijn dochter juist geholpen had. Ze hield zich zo stevig aan hem vast. Hij wreef even zacht over de rug van zijn dochter en drukte een kus op haar voorhoofd.
"Rustig maar, lieverd..." Fluisterde hij, behoorlijk bezorgd.

Apollo

Haar vader deed meteen open en liet hun binnen, hij was duidelijk geschrokken en vroeg wat er gebeurd was. 'Lastig gevallen door wat jongens. Ik had niet veel later moeten komen...' Zei hij zacht, al klonk zijn stem wel heel erg hard omdat hij nog steeds woedend was. Dat zou ook nog wel even zo blijven. Haar vader leek haar te willen kalmeren en hij glimlachte zwakjes. 'Ik wil jullie wel weer alleen laten, volgens mij is mijn hulp niet echt meer nodig...' Zei hij nu. Ze was nu bij haar vader en hij kon zich niet voorstellen dat die hem er graag bij had en Chayenne was wel veilig hier, anders merkte hij het ook snel genoeg, hij zou nu nog meer opletten. 

Chayenne Lahero

Haar vader knikte door de woorden van Apollo. "Bedankt.. ik ben heel erg blij dat je op haar let." Zei hij nu oprecht tegen hem. Hij wilde hun weer alleen laten want zijn hulp as niet echt meer nodig. Chayenne keek even naar hem op.
"Kom je straks wel weer terug?" Haar stem trilde nog een beetje. Ze vond het op zich wel fijn dat hij haar alleen liet met haar vader, dat was nog steeds het meeste vertrouwt. Toch wilde ze straks ook nog steeds wel even samen met Apollo zijn, misschien kon hij haar helpen om in slaap te komen die avond, want ze had nu al het idee dat slapen niet echt zou gaan.

Apollo

'Ik zou alles voor haar doen,' zei hij tegen de man. Hij wist zijn naam niet eens, ze hadden zich niet eens fatsoenlijk voorgesteld aan elkaar, maar hij had nu het idee dat het wel kwam. Misschien begon hij nu in te zien dat Apollo niets fout wilde doen. Hij hoopte het maar. Chayenne vroeg of hij wel weer terug kwam straks en hij knikte langzaam. 'Natuurlijk, als jij dat wil doe ik dat. Gewoon mijn naam zeggen,' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Hij streelde even langs haar wang, daarna verdween hij weer. Hij merkte aan zichzelf dat hij af en toe rust nodig had, maar er gebeurde veel te veel in zijn hoofd. Hij liet zich op de wolken zakken en hij sloot zijn ogen even. 

Chayenne Lahero

Ze glimlachte heel even door de woorden van Apollo, ze voelde hoe hij langs haar wang streelde en keek hem even na.
"Lieverd, zal ik een bad voor je klaarmaken? Dan voel je je daarna vast wel weer wat beter." Haalde haar vader haar weer uit haar gedachten, ze leunde wat tegen hem aan en knikte een beetje, dat zou ze wel heel erg fijn vinden.
"Kom, pak je kleren maar alvast, dan laat ik het water lopen. " Zei hij zacht. Ze liep naar haar kamer toe en pakte daar haar badjas en haar pyjama. Haar vader had het bad inmiddels klaargemaakt en het rook heerlijk. Hij zei dat hij het eten alvast klaar zou maken.
"Kan je koken dan?" Vroeg ze verbaasd aan hem, hij glimlachte en knikte. "Hoe denk je dat we ons vroeger gered hebben." Sprak hij plagend, daarna verliet hij de badkamer weer. Chayenne kwam heerlijk tot rust in het bad. Het trillen van haar handen verdween langzaamaan.

Apollo

Hij bleef met zijn ogen gesloten liggen, na een paar minuten voelde hij zich nog niet beter en hij kwam iets overeind. Misschien moest hij even met Aphrodite gaan praten, dat was zo’n beetje de enige waarmee hij dit kon bespreken. Hij ging staan en hij haalde een hand door zijn haren heen. Hij liep het paleis in en zijn voetstappen galmden door de ruimtes. Eenmaal in de grote zaal liep hij naar de piano toe. Als ze in de buurt was zou ze er naar toe komen, dat wist hij zeker. Als hij begon te spelen, zou ze komen. Hij ging zitten, zijn vingers gleden langzaam over de toetsen heen en daarna begon hij te spelen, vrij snel ging hij er helemaal in op en dat deed hem eigenlijk ook al goed.

Aphrodite

Ze was bezig met wat kinderen die geboren werden, zij kon bepalen hoe die eruit zagen, sommige mensen gunde ze een prachtige baby. Na een tijdje was ze er klaar mee, ze hoorde pianomuziek, hoewel dat helemaal aan de andere kant van het rijk was waar ze in leefden, hoorde ze het heel helder en wist ze eigenlijk meteen wie dat was.
Ze stond nu voor het paleis en ging naar binnen toe, het was inderdaad Apollo.
"Alsof je nooit anders hebt gedaan." Zei ze met een grijns.

Apollo

Hij had gelijk, ze kwam binnen en ze zei dat het was alsof hij nooit anders gedaan had, daardoor verscheen er een glimlachje op zijn gezicht en hield hij op met spelen. ‘Ik wilde even met je praten, maar ik geloof dat ik nu al niet meer weet wat ik moet zeggen,’ zei hij tegen haar. De glimlach verdween en hij staarde kort naar de piano, daarna keek hij weer op naar haar. ‘Ik heb nog nooit zoiets verwarrends meegemaakt en ik krijg er hoofdpijn van, jij moet mij helpen…’ mompelde hij, al verscheen er wel even een grijnsje op zijn gezicht.

Aphrodite

Ze steunde met haar handen op de piano en keek hem vragend aan toen hij expliciet aangaf dat hij met haar wilde praten, daarna zei hij dat hij al niet meer wist wat hij moest zeggen. Ze grinnikte daardoor. Daarna werd hij ineens heel serieus en gaf hij aan dat hij nog nooit zoiets had meegemaakt wat hem zo in de war maakte en zij moest hem helpen.
"Geen alsjeblieft?" Plaagde ze hem nu aangezien hij gewoon zei dat ze hem moest helpen.
"Maar vooruit, er was wat gebeurd met Chayenne he?" Zelf had ze het niet zo erg meegekregen, wel een beetje een onrustig gevoel maar ze wist dat Apollo er ook voor haar dochter was.

Apollo

‘Nee, ik ga niet smeken, dat kan ik niet,’ zei hij plagend tegen haar. Dit alleen al deed hem heel erg goed. Misschien was het wel gewoon gezelschap dat hij nodig had, een goede vriend. Iets wat hij nu ook vond in Aphrodite. Ze zei dat er iets gebeurd was met Chayenne en hij knikte langzaam. ‘Ik was echt net op tijd, ze werd bijna verkracht…’ zei hij zacht tegen haar. Hij had het zelf niet door, maar het was vooral angst die hem enorm dwars zat, waardoor hij zich ook nog niet over durfde te geven aan alles. Hij was veel te bang dat hij zich enorm aan haar ging hechten en dat er iets fout ging. Dat ze zou sterven. Vandaag was hem duidelijk geworden dat hij haar niet altijd kon helpen, het was nu al bijna fout gedaan en dat was nogal snel.

Aphrodite

Hij ging niet bij haar smeken zei hij. Daardoor glimlachte ze hem weer toe. Hij vertelde dat hij net op tijd was, haar dochter werd bijna verkracht. "Gelukkig maar... arme meid..." Sprak ze vol medelijden.
Ze wierp even een blik op aarde, naar haar dochter, ze zat met haar vader aan tafel, ze was wel stiller dan normaal, maar het leek goed met haar te gaan. Ze haalde zelf even diep adem.
"Waar wil je dat ik je mee help?" Vroeg ze nu aan hem.

Apollo

Ze leek blij te zijn dat het niet gebeurd was, maar hij had ook niet anders verwacht, ze gaf duidelijk om haar dochter. Ze vroeg nu waar ze hem mee kon helpen en hij leunde wat op de piano en hij haalde zijn schouders op. ‘Ik weet het niet goed,’ zei hij zacht tegen haar. Hij wist het echt niet. Hij wist wel dat hij hulp kon gebruiken, maar hij wist ook niet goed waarmee en hij wist niet eens echt wat hem dwars zat. ‘Kan je niet gewoon even met mij praten?’ vroeg hij nu aan haar met een zwakke glimlach op zijn gezicht. ‘Ik zit gewoon ergens mee, maar ik weet niet goed wat er is. Mijn hoofd lijkt wel te ontploffen van alles en ik voel mij waardoor zo slecht dat ik eigenlijk alleen maar afstand van haar wil nemen…’ legde hij zacht uit.