Fairfield High

Mariano Di Vaio

"Nasha.. Ik ben al onwijs blij met de auto, oké? Ik kan een huis echt niet aannemen.." zei hij nu, omdat Nasha er over door ging en hij bang was dat ze straks nog echt een huis voor hem ging kopen ook. Natuurlijk zou hij best weer in een 'normaal' huis willen wonen, maar hij wilde niet dat zij alles voor hem zou kopen. Hij kon dat gewoon echt niet aan nemen. Hij kende haar net en was bang dat ze op een gegeven moment hem toch wel weer zou verlaten, vanwege zijn leef omgeving en 'werk'.
"Als model, krijg je dan niet onwijs veel publiciteit?" vroeg hij nu door op het andere onderwerp, omdat Nasha het blijkbaar wel serieus had gemeend. Hij wist namelijk niet of hij daar zo goed mee om kon gaan, en als hij soms roddelbladen of kranten zag stonden er vaak hele koppen in over modellen en bekende mensen.
"Vind jij het niet vervelend dat bijna alles wat je doet in de roddelbladen en kranten terecht komt?" vroeg hij nu.

Nasha Catori

Hij vertelde haar dat hij al onwijs blij was met de auto, hij kon een huis echt niet aannemen. "Ik zie gewoon graag dat je hieruit komt, Mariano... voor ze je vermoorden of je echt flink verwonden... Dat lijkt me echt heel erg naar, echt..." Zei ze zacht tegen hem en ze keek hem even doordringend aan.
Hij vroeg aan haar of hij dan niet onwijs veel publiciteit zou krijgen. "Ja, dat wel... dat vind je niet fijn zeker?" Vroeg ze nu aan hem, ze vond het fijn dat hij haar nu wel serieus nam, dat was gewoon heel erg prettig en daardoor ontspande ze ook wat meer en ging ze er ook weer normaal weer in mee.
"Ach, het went wel, ik vind het ook wel leuk, gelukkig sta ik wel altijd goed op de foto." Grinnikte ze nu naar hem. "Het is ook wel weer een uitdaging natuurlijk. Ze liep weer met hem verder door de buurt, ze liep echt haast tegen hem aan aangezien deze buurt toch behoorlijk imponerend voor haar was.

Mariano Di Vaio

Nasha zei dat ze hem gewoon graag hieruit zag komen, voor ze hem zouden vermoorden of flink zouden verwonden. Mariano keek door die woorden even weg. "Ik hoop niet dat het zo ver gaat komen," glimlachte hij nu schaapachtig. Hij was vaak genoeg gewond geraakt, zelfs een aantal keer zwaar gewond. De mensen waaraan hij drugs verkocht zouden hem niet snel iets doen, ze hadden hem immers nodig. Tenzij hij iets verkeerd regelde. Maar zijn concurrenten waren nogal gevaarlijk en aangezien Mariano vrij succesvol was binnen deze stad had hij genoeg concurrentie.
Hij schudde zijn hoofd toen Nasha gokte dat hij de publiciteit niet fijn zou vinden. "Ik zit er niet zo te wachten om elke dag mijzelf in de kranten te zien met rare roddels die niet kloppen," zei hij erover. Hij zou zich daar flink aan gaan irriteren waarschijnlijk. Maar wie weet had ze gelijk en zou het gaan wennen.
Rustig liepen ze een paar blokjes om en door wat steegjes. Het was vrij rustig op straat, waar Mariano wel blij mee was. Hij had geen zin om gestoord te worden nu, hij wilde geen gezeik en hij wilde dat Nasha veilig was.
Toen ze een hoekje om liepen was de rust echter voorbij. Mariano zag een groepje jonge mannen staan en toen hij er een paar herkende trok hij Nasha direct terug het straatje in waar ze vandaan kwamen. Een stoot adrenaline ging door zijn lichaam. Brezzo bleef netjes naast zijn baasje staan en keek omhoog naar Mariano.

Nasha Catori

Hij hoopte niet dat het zo ver ging komen. "Als het zover is, is het al te laat." Vertelde ze zachtjes tegen hem en ze streek even over zijn arm heen.
Hij zat er niet op te wachten om zichzelf elke dat in de kranten te zien met rare roddels die niet klopten. "Dat zal toch gebeuren... tenminste, als je van plan bent om met mij om te blijven gaan dan." Vertelde ze hem nu doordringend, ze hoopte wel dat hij dat zou beseffen.
Ze liep rustig met hem mee en ineens werd ze weer teruggetrokken door hem, ze voelde de plek die hij beetpakte, gloeien... Ze moest toegeven dat ze echt gek op hem was, hij was echt fantastisch, gewoon zo perfect... Ze hield haar adem onbewust in. Na een tijdje ademde ze weer uit.
"Wat is er?" Vroeg ze fluisterend aan hem.

Mariano Di Vaio

Nasha vroeg hem fluisterend wat er aan de hand was. Hij legde zijn vinger op zijn lippen en maakte een 'shht' gebaar. Hij pakte haar hand nu vast en trok haar mee terug verder de straat in. Zijn hart bonsde in zijn keel. Hadden ze hun gezien? Met grote passen liep hij verder.
Plotseling draaide Brezzo zich om. Hij begon luid te grommen. Mariano keek om en zag de jongens het hoekje om komen lopen. Als ze hem nog niet hadden gezien, zouden ze dat nu wel. Mariano vloekte even zachtjes. Hij hoorde de mannen nu luid dingen zeggen en hoorde dat ze begonnen te rennen. Brezzo begon luid te blaffen en sprong heen en weer, zijn tanden ontbloot. Mariano dacht na en keek even naar Nasha. Zij moest weg. Hij mocht haar hier niet bij betrekken.
"Ren!" zei hij dan ook nu tegen haar. Hij maakte zijn broekriem los en deed die om de kop van Brezzo, waarna hij het uiteinde aan Nasha gaf. Brezzo zou haar wel beschermen onderweg naar de caravan. "Doe de caravan op slot als je daar bent," mompelde hij nog naar haar. Daarna trok hij zijn wapen uit zijn broek, draaide zich om en rende op de mannen af. Zij waren daar even beduusd over, dat ze pas in actie kwamen toen Mariano langs hen was gerend en een ander straatje in ging. Ze schoten achter hem aan en trokken ook hun wapens.

Nasha Catori

Hij legde alleen zijn vinger op zijn lippen en gaf aan dat ze stil moest zijn. Ze slikte hierdoor even en perste haar lippen op elkaar, ze keek opzij naar Brezzo en liep wat langzamer achter Mariano aan. Ze begreep hier vrij weinig van, ineens hoorde ze luid gepraat en hoorde ze voetstappen, Brezzo begon ook te blaffen en ze slikte even stevig.
Ineens zei Mariano dat ze moest rennen. "Wat... maar.. .en jij dan?" Vroeg ze aarzelend en stotterend, hij deed zijn broekriem los en maakte die aan Brezzo vast, het uiteinde werd aan haar gegeven en ze pakte die vast. Ze moest de caravan op slot doen als ze daar was. Hij trok een wapen en ze zette een paar stappen achteruit. Mariano begon te rennen en er gingen een hoop gasten achter hem aan, zij hadden ook wapens.
Nasha keek er met grote ogen naar, ze was totaal geschokt en stond te trillen op haar benen, ze keek naast haar naar Brezzo.
"Oké, kom, jongen..." Fluisterde ze zacht tegen de hond. Ze begon te rennen tussen de steegjes door, maar ze was best wel een beetje in paniek hierdoor en daardoor kon ze ook de weg naar zijn caravan niet meer vinden. Ze bleef na een tijdje stil staan en haalde een hand door haar haren heen.
"Brezzo, waar moeten we nu heen?" Vroeg ze hem, ze beet even op haar lip.
"Zoek je huis..." Zei ze hem nu, in een hopeloze poging, gelukkig begon Brezzo wel te lopen en tot haar opluchting herkende ze na een tijdje de straat en rende ze op de caravan af.

Mariano Di Vaio

Hij was ergens opgelucht dat alle mannen achter hem aan zaten, ze hadden Nasha met rust gelaten gelukkig.
Hij rende hard, de straten door, steegjes door, hij klom over hekken heen en probeerde de mannen af te schudden. Soms keek hij even achterom om te zien hoeveel afstand er tussen hem en de mannen zat.
Er klonken schoten, gelukkig raakte geen van de kogels hem. Hij klom op een grote afvalcontainer en via die container trok hij zichzelf omhoog een dak op. Direct begon hij weer te sprinten, de daken over. Hij had een flinke conditie- gelukkig maar. Al zou de adrenaline er ook voor zorgen dat hij het wel even vol hield.
Hij sprong van dit dak weer naar een ander dak, en daarna sprong hij via een auto weer van de daken af. Razendsnel schoot hij weer een straatje in. Helaas recht in de armen van een van de mannen die op de grond was gebleven schijnbaar. Hij duwde Mariano direct tegen de muur en zijn forse hand klemde om Mariano's keel en kneep zijn luchtpijp dicht. Mariano probeerde los te komen, hij spartelde, maar het had geen nut. Zijn hoofd begon te bonken en hij begon erg duizelig te worden doordat het bloed niet meer naar zijn hoofd kon stromen. Vlekjes ontstonden voor zijn ogen. Met heel veel moeite wist hij zijn hand op te heffen en de trekker van zijn wapen over te halen. Hij haalde de trekker meerdere keer over, uit paniek. Direct voelde hij de greep verslappen en de man zakte neer op de grond. Mariano bleef even happend naar adem tegen de muur aan staan, maar toen hij de andere mannen de hoek om zag komen schoot hij weer op de vlucht. Kogels vlogen hem om de oren, net toen hij een hoekje om wilde gaan boorde er een kogel in zijn kuit. Hij zakte door zijn been en klapte op de grond neer. Hard vloekte hij. Direct krabbelde hij weer overeind. Mank hinkend rende hij door, richting de caravan. Een straatje voordat hij bij het straatje kwam waar de caravan stond bleef hij staan. Hij hijgde hevig en moest echt even op adem komen. Ook wilde hij weten of hij nog gevolgd werd, want dan kon hij niet naar de caravan terug. Hij wilde Nasha niet in gevaar brengen.
Gelukkig bleef het stil. Mariano haalde zijn hand even langs zijn keel, die direct al gekleurd en opgezet was. Hij kreunde even en keek nog eens om zich heen. Nog steeds niemand. Hij zuchtte even en stopte zijn wapen weer in zijn broek. Daarna hinkte hij het laatste straatje in, op de caravan af. Zweet liep over zijn voorhoofd en hij hijgde nog steeds.

Nasha Catori

Ze schoot de caravan in, samen met de hond en deed een verwoede poging om de deur op slot te krijgen, het lukte niet, ze kreeg het niet voor elkaar, haar handen trilden zo erg, ze was ook behoorlijk in paniek, want ze had duidelijk schoten gehoord. Ze zakte langzaam op de grond. Brezzo kwam dichtbij haar zitten, waarschijnlijk om haar wat te beschermen, ze aaide de grote hond, ze besloot ook de riem van zijn kop af te halen, zacht praatte ze tegen het dier en langzaam werd ze weer een klein beetje rustiger, dit was echt niet normaal...
Na een tijdje kwam ze weer omhoog en gluurde ze uit de raampjes, ze zag iemand hinken, ze kneep haar ogen wat samen, het was Mariano! Met net zoveel moeite als ze de deur op slot had gedaan, probeerde ze hem nu weer open te maken, daarna liep ze de straat op en ging naar hem toe, ze sloeg haar arm om hem heen en sleurde hem haast de caravan in terwijl haar hart in haar keel klopte, eenmaal in de caravan deed ze de deur weer op slot.
"Jemig, Mariano, ik schrok me dood, wie waren die lui?" Vroeg ze nu ongerust aan hem. Ze keek hem bezorgd aan en bestudeerde hem. Zijn keel was opgezwollen en wat blauw en er was iets met zijn been gebeurd.

Mariano Di Vaio

Toen hij vlak voor de caravan was ging de deur open en kwam Nasha naar buiten. Ze trok hem mee de caravan in en hij plofte neer op de bank en keek toe hoe ze de deur weer zorgvuldig op slot deed.
Hij haalde zijn hand langs zijn bezweette voorhoofd en probeerde zijn ademhaling onder controle te houden.
Nasha vroeg hem wie die lui waren, waardoor hij weer opkeek naar haar. "Concurrentie," sprak hij gedempt en nog steeds een beetje hijgend. Daarna klemde hij zijn kaken even op elkaar, de pijn begon tot hem door te dringen doordat de adrenaline afnam.
"Sorry, ik had moeten weten dat het een slecht plan was om hier een wandeling te maken met jou. Ik wilde je niet in gevaar brengen," sprak hij nu zachtjes.

Nasha Catori

Mariano ging op de bank zitten, ze keek hem nog steeds met grote en geschrokken ogen aan, ze was echt heel erg ongerust. Hij zei gedempt dat het concurrentie was.
"Wat? Maar..." Zelf dacht ze ook niet meer zo heel erg goed na, ze dacht voor even dat de concurrentie om haar ging, maar nee, dan zouden ze niet gaan schieten. Haar mond stond nog wat haperend open, maar nu sloot ze hem weer wijselijk en dacht ze eerst even goed na.
"Drugs?" Vroeg ze hem nu zachtjes. Ze zag aan hem dat hij pijn had en dat vond ze verschrikkelijk. Hij gaf zachtjes aan dat hij had moeten weten dat het een slecht plan was om hier met haar een wandeling te gaan maken, hij wilde haar niet in gevaar brengen.
"Je bracht alleen jezelf in gevaar..." Vertelde ze hem zachtjes. "Wat kan ik voor je doen om je te helpen?" Wilde ze nu weten.

Mariano Di Vaio

Hij knikte kort toen Nasha vroeg of het om de drugs ging. Natuurlijk ging het om die verdomde drugs, alles hier ging om drugs. Af en toe was Mariano er wel klaar mee.
"Ik bracht jou ook in gevaar," mompelde hij nu toen Nasha zei dat hij alleen zichzelf in gevaar had gebracht. Nasha had nu kunnen vluchten maar voor hetzelfde geld hadden ze haar erbij betrokken omdat zij samen met hem rondliep. Hij sloot zijn ogen even en haalde diep adem. Hij zag het hoofd van de jongen die hem had proberen te wurgen weer voor zich. Het was misschien wel zelfverdediging geweest, maar Mariano vond het een rot gedachten dat hij de jongen neer had geschoten en misschien zelfs dood had geschoten.
Buiten klonken sirenes. Mariano herkende het als ambulance en als politie. Hij beet even op zijn lip en trok zijn broekspijp omhoog om naar zijn kuit te kijken. Zijn been was rood van het bloed.
"Kan je wat water pakken? En een doek?" vroeg Mariano nu. Hij keek Nasha even aan. Hij voelde zich enorm schuldig tegenover haar. Fijne date was dit..
Hij pakte het scherpe mes dat op tafel lag en veegde het lemmet zo schoon mogelijk.

Nasha Catori

Hij mompelde haar toe dat hij haar ook in gevaar bracht. Ze knikte eventjes hierdoor. "Ja, dat klopt, maar mij is niets overkomen, ik schrok alleen ontzettend...." Vertelde ze hem zachtjes.
Ze hoorde de sirenes loeien en keek daardoor even uit het raam, ze kon horen dat ze vlakbij waren. Daarna was haar aandacht weer op Mariano gevestigd. Hij trok zijn broek iets omhoog, ze voelde zich misselijk worden door al dat bloed. Hij vroeg haar om water te pakken en een doek. Ze zocht naar een emmer in de kastjes en vond een bak die wel groot genoeg was, ze liet die vollopen met water en trok uit een ander kastje een theedoek, Daarna liep ze weer naar hem terug en zette de spullen bij hem neer. Hij pakte een mes en ze keek ernaar.
"Wat ga je daarmee doen?" Vroeg ze hem terwijl ze zo min mogelijk naar zijn been probeerde te kijken.

Mariano Di Vaio

Nasha pakte een emmer water voor hem en een doek. Mariano bedankte haar even en pakte de doek en probeerde het bloed wat weg te deppen, hoewel het nog steeds flink bloedde. Toch werkte het wel, hij kon de wond al beter zien.
"De kogel moet eruit," antwoordde hij op Nasha haar vraag wat hij met het mes ging doen. Hij pakte het mes weer op en probeerde met de scherpe punt de kogel uit de wond te wippen. Zijn kaken klemde hij stijf op elkaar omdat het flink pijn deed. Het lukte niet direct, hij hield zijn adem in en ademde pas weer uit toen hij de kogel te pakken had.
Nu maakte hij de doek nat en probeerde de wond wat schoon te maken en het bloeden te stoppen door de doek erop gedrukt te houden.

Nasha Catori

Hij vertelde dat de kogel eruit moest. Ging hij dat serieus met dat mesje doen? Ze hield haar adem in en sloeg haar hand voor haar mond. "Jemig, je bent gek..." Mompelde ze hem toe. Hij haalde gewoon de kogel uit zijn eigen kuit.
Dit was echt misselijkmakend, ze keek een tijdje de andere kant uit. "Moet je niet naar het ziekenhuis?" Vroeg ze nu, terwijl ze nog steeds naar buiten keek, ze kneep met haar handen in een kussen, het was echt een ingewikkelde situatie en ze begreep er vrij weinig van, wat een gedoe... waar was ze toch in beland? Eigenlijk wilde ze gewoon naar huis, maar ze wilde Mariano hier niet alleen achter laten..

Mariano Di Vaio

Nasha noemde hem gek en vroeg later of hij niet naar het ziekenhuis moest. Hij schudde zijn hoofd even op die vraag. Nee, met een kogelwond zou hij sowieso ook met de politie moeten praten en daar had hij echt geen zin in, vooral omdat hij iemand neergeschoten had.
Hij sloot zijn ogen even en probeerde wat te kalmeren. Daarna keek hij weer even naar de wond. De wond zou wel moeten stoppen met bloeden op een gegeven moment.. Anders moest hij wel naar het ziekenhuis.
"Ik begrijp het als je naar huis wilt.." zei hij nu. Hij zou het zelfs begrijpen als ze hem nooit meer wilde zien. Dit moest sowieso een tegenvaller voor haar zijn. En dit was precies waar hij steeds bang voor was geweest.
Hij vloekte even zachtjes, puur om de gedachten dat hij iemand - misschien wel dodelijk- verwond had.

Nasha Catori

Hij schudde zijn hoofd, hij wilde niet naar het ziekenhuis toe. Ze keek hem bezorgd en twijfelachtig aan. "Maar... straks heb je wat gebroken..." Klonk haar stem zachtjes.
Ineens zei hij dat hij het begreep als ze naar huis wilde, ze schudde hierdoor haar hoofd. "Ik wil helemaal nog niet naar huis... ik wil niet dat jij hier alleen zit, dat vind ik veel te onveilig, Mariano, echt..." Sprak ze zacht en bezorgd uit. Ineens vloekte hij zachtjes.
Ze legde voorzichtig een hand in zijn hals en streek over zijn verwondde nek heen, heel zacht en heel voorzichtig. Daarna tilde ze zijn kin een stukje op en keek hem aan. Haar lippen drukte ze heel zachtjes op de zijne. Ze kon zich niet meer inhouden... Hij was gewoon zo leuk...

Mariano Di Vaio

"Ik kan nu niet naar het ziekenhuis.." sprak hij nu, waarna hij Nasha even aankeek. Ze zouden hem sowieso linken met de andere gewonde en dan een onderzoek gaan starten naar hem en sowieso kruitsporen vinden op zijn handen. En hij had geen zin om al de gevangenis in te verdwijnen.
"Dat vind ik erg lief van je, Nasha.." zei hij nu, toen Nasha zei dat ze niet naar huis wilde omdat ze niet wilde dat hij hier alleen zat. "Maar ik wil jou niet nog een keer in gevaar brengen.. Straks komen ze ook hierheen.." zei hij er zachtjes achteraan. Hij was echt bang dat ze hierheen zouden komen. Straks zouden ze Nasha iets aandoen. Hij kon nu niet veel.
Plotseling legde Nasha haar hand heel voorzichtig in zijn hals en streek over zijn nek. Hoewel ze het heel zachtjes deed, voelde hij toch een klein beetje pijn. Ze tilde zijn kin een stukje omhoog en drukte toen ineens haar lippen zachtjes op die van hem. Mariano schrok er eerst wat van, maar sloeg toen zijn armen om Nasha heen en zoende haar terug, zacht en intens. Na de zoen keek hij haar even aan, even leek hij tevreden, maar daarna schudde hij zijn hoofd.
"Dit moet ik niet doen.. Nasha.. Jij verdiend een beter iemand.." zei hij nu gedempt. Wat had ze nou te zoeken bij hem? Hij zou haar alleen maar in gevaar brengen, verdomme.

Nasha Catori

Hij kon nu niet naar het ziekenhuis, de manier waarop hij haar aankeek, liet haar het begrijpen. "Oh..." Zei ze alleen zacht tegen hem, daarom hoorde ze dus die sirenes, Mariano had ook geschoten... waarschijnlijk nog raak ook. Het maakte haar best wel van slag, deze wereld was zo anders dan de hare en toch.. toch wilde ze zo graag bij hem zijn, ze vond hem zo leuk...
Hij vond het lief dat ze niet naar huis wilde, maar hij wilde haar niet nogmaals in gevaar brengen.
"Ik kan niet eens weg, mijn auto staat nog op school, weet je nog?" vroeg ze hem nu zacht. Ze kon hem nu ook niet laten rijden, dat zou zielig zijn.
Wanneer ze hem zoende, sloeg hij zijn armen om haar heen en zoende haar terug, het was intens en ze voelde iets wat ze nog nooit had gevoeld, iets wat haar nog meer vastberaden maakte. Na de zoen keek hij haar aan en ze glimlachte even naar hem, daarna schudde hij zijn hoofd waardoor haar gezicht ook meteen betrok.
Hij moest dit niet doen, ze verdiende een beter iemand. "Het is nu al te laat daarvoor... ik... de enige die ik wil, ben jij..." gaf ze zacht aan en ze legde haar hand op zijn wang.
"Het maakt mij niet uit wie je bent, wat je doet... je hebt een goed hart, Mariano en... je hebt de mijne gestolen." Fluisterde ze.

Mariano Di Vaio

Nasha had nog gezegd dat ze niet eens naar huis kon, want haar auto stond nog op school. Mariano wilde nog zeggen dat ze zijn auto mocht pakken, maar na de zoen kwam dat er niet echt meer van en dacht hij er ook niet meer over na.
Ze vertelde hem dat het nu al te laat was voor een ander, de enige die zij wilde was hem. Het maakte haar niet uit wie hij was en wat hij deed, hij had een goed hart en hij had die van haar gestolen.
Mariano slikte even. Hij voelde Nasha's hand op zijn wang. Zelf pakte hij de doek weer en hield die tegen de schotwond. Misschien moest hij het zelf gaan hechten, maar eigenlijk wilde hij dat niet, omdat dat behoorlijk pijnlijk was.
Hij staarde in Nasha's ogen. Op een of andere manier kreeg zij iets voor elkaar wat niemand anders voor elkaar kreeg bij hem: namelijk de toegang tot zijn emoties te openen. Zijn ogen brandde, hij beet op zijn lip om de tranen tegen te houden. Hij had nog nooit iemand vermoord. Verwond vaak genoeg, maar dit keer had hij meerdere keren de trekker overgehaald. Hoe vaak precies wist hij niet eens meer, het was een moment van paniek geweest, hij had niet eens nagedacht. Het gezicht van de jongen die hij neergeschoten had met de wegdraaiende ogen en hoe hij op de grond klapte.. Het deed hem meer dan hij ooit verwacht had. Hij trilde er nog van.
"Ik.. Ik heb zojuist iemand neergeschoten, Nasha.." klonk zijn stem nu trillend van emotie. "Misschien is hij wel dood nu.. Ik.." Hij haalde even diep adem en sloot zijn ogen. Daarna keek hij Nasha weer aan. "Straks ben ik een moordenaar.." klonk hij toen fluisterend.

Nasha Catori

Hij zei niets meer tegen haar, hij hield zich bezig met zijn wond en daarna staarde hij naar haar, ze hield haar hoofd wat schuin en keek naar hem terug, ze zag hoe zijn ogen wat begonnen te tranen, wat was er? Deed ze soms iets verkeerds? Ze slikte even en streek even zachtjes langs zijn wang. Ineens begon hij trillend te praten. Hij had net iemand neergeschoten. Ze slikte weer eventjes. Misschien was hij nu wel dood, straks was hij een moordenaar. Hierdoor beet ze even op haar lip en staarde ze hem even aan, daarna kwam ze langzaam naast hem zitten en sloeg ze een arm om hem heen.
"Deed je het expres?" Vroeg ze fluisterend. "Of kon je niet anders?" Wilde ze van hem weten. "Weet je, Mariano... als je niets anders kon en het niet de bedoeling was om hem te vermoorden, ben je geen moordenaar... dan was het een ongeluk, een reactie uit zelfverdediging." Klonk haar stem zachtjes.

Mariano Di Vaio

Hij schudde zijn hoofd lichtjes toen Nasha vroeg of hij het expres had gedaan. "Natuurlijk heb ik het niet expres gedaan.." zei hij zachtjes. Mariano haalde even diep adem. "Hij probeerde mij te wurgen.. Ik.. Ik ben op een gegeven moment gaan schieten.." zei hij nu. Hij haalde zijn hand even langs zijn opgezwollen, gekleurde en pijnlijke keel.
Nasha zei dat als hij niets anders kon en het niet de bedoeling was om hem te vermoorden, hij geen moordenaar was. Toch dacht Mariano daar momenteel anders over. Natuurlijk zou hij die gast niet missen, het tegengestelde eerder, maar hij vond het vreselijk dat hij hem misschien wel van het leven beroofd had.
"Ik.. Misschien kan ik dit niet eens vragen.. Maar.. Zou je dit tussen ons kunnen laten?" vroeg hij nu. Hij was bang dat ze iets tegen haar vader zou zeggen, en haar vader zou sowieso een klopjacht beginnen naar de relschoppers van deze stad, waaronder hij dus.

Nasha Catori

Hij zei dat hij het natuurlijk niet expres had gedaan. De jongen probeerde hem te wurgen en toen begon hij te schieten. "Zie je, dat is geen vermoorden, Mariano..." Vertelde ze hem zachtjes en lief. Daarna vroeg hij ineens of hij dit tussen hun zou kunnen laten.
"Ja... ja, natuurlijk doe ik dat. Geen probleem, Mariano." Zei ze hem nu meteen.
Ineens hoorde ze het deuntje van haar iPhone afgaan, ze zuchtte even en begon verwoed in haar tas dat ding te zoeken. Ze nam op.
"Nasha Catori." Zei ze. Ze luisterde naar de andere kant van de lijn.
"Om 5 uur?" Ze keek even op haar horloge. "Ja, natuurlijk, geen probleem, dan ben ik er." Zei ze, daarna verbrak ze het contact weer en keek ze Mariano eventjes aan.
"Ik moet zo weg... naar het modellenbureau, hoe gaan we dat nou doen met de auto's?" Zei ze tegen hem en ze keek hem wat vragend aan.

Mariano Di Vaio

Hij staarde wat voor zich uit en bedankte Nasha toen ze zei dat het tussen hen zou blijven. Het volgende moment hoorde hij dat Nasha's mobiel af ging en even was hij bang dat het misschien haar vader zou zijn, die vermoedens had over zijn echte identiteit.
Blijkbaar maakte ze een afspraak en niet veel later hing ze op. Ze vroeg hem hoe ze het gingen doen met de auto's. "Pak mijne maar," zei hij daarop. Hij had wel eens waar zijn oude barrel aan een vriend gegeven die geen auto had gehad, maar Nasha had deze auto voor hem geregeld en hij vond dat zij hem meer nodig had dan hij nu.

Nasha Catori

Van Mariano mocht ze zijn auto wel pakken. "Zeker weten? Dan breng ik hem als ik klaar ben wel weer naar je terug, goed? Oh, dat is ook lastig... hoe kom ik dan zelf weer thuis..." Mompelde ze in zichzelf.
"Of ik zeg gewoon dat ik bij een vriendin blijf slapen... dan blijf ik hier." Zei ze zacht, ze wilde er echt heel erg graag voor hem zijn en hem helpen... Hij had haar nu gewoon nodig vond ze en ze wilde klaar staan om hem te helpen.
Dan kon ze tussendoor nog eventjes wat dingetjes regelen, ze wist dan wel niets af van het verzorgen van wonden, ze kon Mariano wel voorzien van de spullen die hij nodig had om zich goed te kunnen verzorgen.

Mariano Di Vaio

Nasha vroeg of hij het zeker wist en hij knikte. Daarna bedacht ze zich dat haar auto nog op school stond natuurlijk, dus als ze de auto terug bracht had ze zelf weer niks. Ze bedacht er meteen een idee op: Ze zou gewoon zeggen dat ze bij een vriendin zou blijven slapen en dan zou ze hier blijven.
"Ik zou best willen dat je hier blijft slapen.." antwoordde hij daarop. "Maar.. Straks komt de politie hier wel.. Ik wil niet dat jij straks ook in de problemen zit door mij.." zei hij. "Hou de auto maar voor even, ik regel wel wat als ik een auto nodig heb.."