Fairfield High

Nasha Catori

Hij zou best willen dat ze bij hem bleef slapen. Ze glimlachte hierdoor eventjes. Hij dacht dat straks de politie wel kwam, hij wilde niet dat ze straks in de problemen zat.
"Ik kan sowieso niet met jouw auto bij mij thuis aankomen, Mariano, dan heb ik nog een veel groter probleem. Houd me maar op de hoogte, als de politie al is geweest, kan ik makkelijk weer hierheen komen, toch?" zei ze nu met een glimlach. Ze pakte al haar spulletjes bij elkaar en keek hem nog eventjes aan. Ze drukte zacht een klein kusje op zijn wang.
"Pas goed op jezelf, en jij ook, Brezzo." Zei ze nu met een glimlach en ze aaide de hond ook nog even, ze was echt nu al hartstikke gek op de twee.

Mariano Di Vaio

Ze zei dat ze sowieso niet met zijn auto bij haar thuis kon aankomen, dan had ze nog een groter probleem. Ze zei dat hij haar op de hoogte moest houden. Mariano knikte daarop kort. Hij hoopte dat de politie niet zou komen, maar de laatste tijd wisten ze hem wel te vinden. Misschien hadden ze nu geen link naar hem, dat zou een hoop schelen. Maar als die gast toch nog leefde en zou gaan praten.. Mariano beet even op zijn lip.
Hij werd weer uit zijn gedachten getrokken toen Nasha een kus op zijn wang drukte en zei dat hij goed op zichzelf moest passen. Hij glimlachte hierdoor even.
"Ik zal mijn best doen," zei hij terug. "Pas jij dan ook op?" kaatste hij direct terug. Alhoewel de kans dat haar iets zou overkomen kleiner was, zei hij het toch. Hij was gewoon bang dat haar iets zou overkomen.
Brezzo leek Nasha ook wel leuk te vinden nu. Hij stond op toen Nasha tegen hem sprak en kwispelde blij.

Nasha Catori

Hij zou haar op de hoogte houden en paste goed op zichzelf en vroeg daarna of zij ook goed op zou passen. "Natuurlijk, ik zal niet mijn nek breken op mijn hoge hakken." Glimlachte ze hem nu toe. Ze keek nog even naar Mariano en Brezzo en daarna ging ze weg.
"Tot snel." Zei ze nog. Ze stapte in de auto en moest wat wennen, hij reed echt veel trager dan haar eigen autootje. Onderweg maakte ze een telefoontje naar het ziekenhuis, ze vroeg of er een jongen met schotwonden was binnengekomen, ze vertelden haar dat het inderdaad zo was en Nasha vroeg hoe het met hem ging. Hij was in stabiele toestand en zou weer helemaal genezen. Ze haalde even opgelucht adem en zei dat ze de jongen goed kende en ontzettend ongerust was geweest, daarna hing ze weer op en met een tevreden glimlach parkeerde ze de auto op de overdekte parkeerplaats van het modellenbureau. Meteen stuurde ze een berichtje naar Mariano.
"Hij leeft nog en is stabiel xx" Stuurde ze hem toe, daarna zette ze haar mobieltje op stil en gooide hem in haar tas. Vervolgens ging ze naar binnen toe, ze had vandaag een casting voor parfum. Ze hoopte heel erg dat ze de baan kreeg, aangezien ze dan ook nog eens op televisie in een spotje te zien zou zijn, dat leek haar geweldig.

Mariano Di Vaio

Hij glimlachte even om Nasha's woorden en keek haar na. Niet veel later hoorde hij de auto starten en wegrijden. Hij zuchtte even zachtjes en wreef met zijn hand over zijn hoofd. Daarna haalde hij de doek weer even van zijn been om naar de wond te kijken. Het zag er minder prettig uit dan hij had gewild en het bloedde nog steeds. Mariano drukte de doek er weer tegenaan en met behulp van touw bond hij de doek er omheen. Daarna stond hij op en deed hij de deur van de caravan op slot, hij wilde het niet riskeren dat iemand zomaar naar binnen kon lopen. Vervolgens liep hij weer naar de bank en plofte daarop neer. Hij ging liggen en sloot zijn ogen even. Net toen hij wat weg leek te zakken maakte zijn mobiel een geluidje en schrok hij weer op. Hij pakte zijn mobiel en keek naar het berichtje dat hij had ontvangen van Nasha. Een kleine glimlach ontstond op zijn gezicht.
"Gelukkig. Succes bij je werk" stuurde hij naar haar terug. Daarna legde hij zijn mobiel weer weg en sloot zijn ogen weer even. Het duurde niet lang voor hij weer wegzakte in een onrustige slaap.
Een tijd later schrok hij wakker door Brezzo die enorm hard aan het blaffen was. Mariano schoot overeind en zag meteen wat er loos was; de hele caravan was gevuld met een dikke rookwalm en hij zag de voorkant in vlammen opgaan. Direct kwam hij in actie. Hij griste de foto van zijn moeder van de vensterbank en stak die in zijn broekzak, waarna hij naar de deur hinkte. Snel ontgrendelde hij de deur en sprong naar buiten, gevolgd door Brezzo. Meer tijd om spullen te redden was er niet. Nog even had Mariano de neiging om terug naar binnen te gaan voor zijn mobiel, maar de brand ging zo snel dat hij dat idee maar gauw uit zijn hoofd zette.
Hij vloekte en keek om zich heen. Dit was sowieso geen toeval, dat was onmogelijk. Hinkend nam hij afstand van de caravan, die steeds verder afbrandde. Rookpluimen stegen op in de lucht. Mariano keek nog eens om zich heen of er niemand op hem lag te loeren, en hinkte toen weg van de caravan.
Een tijdje later kwam hij aan bij een vervallen sporthal. De sporthal zelf was afgesloten, maar de schuurtjes die erbij hoorde niet. Hij zocht beschutting in een van die schuurtjes en plofte daar op de grond neer. Steken trokken door zijn been en hij voelde het bloed langs de doek via zijn been naar beneden glijden. Hij rook volledig naar rook, hij moest blij zijn met Brezzo.. Die had hem op tijd gewekt. Mariano aaide de hond even en bedacht zich wat hij nu moest doen.

Nasha Catori

Ze waren ontzettend enthousiast over haar en Nasha was heel vriendelijk en spontaan tegen ze, daar hielden ze altijd van. Ze mocht een keer proefdraaien voor de tv reclame en daarna mocht ze weer naar huis, ze hadden nog twee andere meiden en wilden kijken wie er het beste uit de verf sprong in het spotje. Nasha bedankte de aanwezigen hartelijk en kleedde zich daarna weer om. Ze spoelde de grote hoeveelheden make-up van haar gezicht af en deed haar haren in een knot.
Heel even checkte ze haar mobiel en ze glimlachte door het berichtje van Mariano. Daarna probeerde ze hem te bellen, ze wilde weten of de politie nog was geweest. Ze probeerde zijn nummer een paar keer te bereiken terwijl ze naar zijn auto liep, maar er nam niemand op... Ze vond het vreemd, al reageerde hij wel eens vaker niet omdat zijn mobieltje dan leeg was. Ze besloot maar gewoon naar hem toe te rijden en belde haar moeder even om te zeggen dat ze nog wat ging drinken bij een vriendin en dan bij haar zou blijven overnachten waarschijnlijk. Haar moeder vond het allemaal prima.
Ze fronste haar wenkbrauwen toen ze werd ingehaald door een brandweerauto die met hoge snelheid door de straten scheurde, ze reed nu wat voorzichtiger en zag dikke rookwolken, haar hart klopte in haar keel en toen ze de straat in reed, zag ze het al meteen. Het was de caravan van Mariano die in de fik stond. Versteend zat ze in de auto voor een paar seconden, haar ogen groot. Daarna zette ze hem vluchtig aan de kant en rende ze op een brandweerman af.
"Was er nog iemand in de caravan aanwezig?" Vroeg ze hem geschokt. De man schudde zijn hoofd. "Weten we nog niet, dametje, tot nu toe kunnen we daar nog niets over zeggen." Haar ogen vulden zich met tranen en ze liep langzaam naar de auto toe, ze had hem ook nergens gezien bij de caravan, waarschijnlijk zat hij gewoon nog binnen, gevangen genomen... eenmaal in de auto gleden de tranen over haar wangen heen en legde ze de zijkant van haar hoofd tegen het raam aan.

Mariano Di Vaio

Toen hij weer een beetje tot rust was gekomen en zijn been weer iets minder pijn deed, trok hij zichzelf weer overeind. Hij wilde Nasha bereiken, hij wilde zeggen waar hij zat, maar hoe ging hij dat doen zonder telefoon? En hij wist haar nummer ook nog eens niet uit zijn hoofd. Hij zuchtte even en liep samen met Brezzo het schuurtje uit. Hier kon hij niet blijven, 's nachts lag het vol met rare verslaafde gasten en sowieso hield hij niet van plaatsen waar iedereen zomaar kon komen. Hinkend verliet hij het schuurtje en begaf hij zich naar de weg. Hij keek even wantrouwend om zich heen en zag in de verte boven de huizen uit nog rookpluimen. Hij voelde zich machteloos en woedend. Nu had hij helemaal geen woonplaats meer. Zachtjes vloekte hij.
Zou hij naar Nasha's huis gaan? Dat was wel een enorm eind lopen, de halve stad door. Maar het was de enige manier om weer in contact te komen met haar.. Als ze daar heen zou gaan.
Hij besloot maar gewoon die richting op te gaan lopen. Veel keus had hij niet, dit was het enige wat hij kon doen. Langs de weg begon hij strompelend weer te lopen. Brezzo bleef netjes naast hem.

Nasha Catori

Na een tijdje zo te hebben gezeten, kalmeerde ze weer wat, ze gaf eigenlijk de hoop al op dat Mariano ontsnapt was, er was geen ontsnappen aan wanneer een caravan eenmaal in de fik stond. Ze staarde een tijdje naar het stuur en begon daarna te rijden, ze ging heel erg rustig, ze was er gewoon niet helemaal bij met haar hoofd.
Ineens reed ze bijna een stoepje op, bijna raakte ze een jongen met zijn hond, ze kon nog net op tijd flink remmen en ze bonkte naar voren toe, daarna keek ze naar de jongen, ze kon haar ogen niet geloven, ze klikte meteen haar gordel los, zette de auto op de handrem en rende daarna de auto uit om hem te omhelzen.
"Oh god..." Sprak ze trillend uit, ze stond echt te trillen op haar benen.
"Ik dacht... o... ik dacht echt..." De tranen gleden over haar wangen heen.

Mariano Di Vaio

Hij was zich zo aan het concentreren op het lopen, wat flink veel energie vergde van hem en veel pijn deed, waardoor hij niet eens merkte dat er een auto aan kwam. Pas toen hij een auto flink hoorde remmen keek hij achterom en sprong hij automatisch wat opzij, waardoor hij bijna op de grond viel doordat hij teveel gewicht op zijn gewonde been plaatste. Hij wist net aan overeind te blijven en keek weer op naar de auto. De deur ging open en hij zag Nasha uitstappen. Een glimlach ontstond op zijn gezicht. Ze rende op hem af en omhelsde hem. Mariano sloeg zijn armen ook om haar heen.
"Brezzo heeft mijn leven gered, geloof ik," zei hij zachtjes, waarna hij even naar de hond keek.

Nasha Catori

Ze hield hem heel erg stevig vast, hij zei zachtjes dat Brezzo zijn leven had gered.
"Oh, gelukkig maar... jeetje, wat naar voor je... nu heb je geen huis..." Mompelde ze zachtjes tegen hem. Ze keek hem heel even doordringend aan en streek even door zijn haren heen. "ik ben nog nooit zo bang geweest..." Fluisterde ze zachtjes.
"Kom mee, in de auto, je gaat met mij mee naar huis, ik zorg er wel voor dat jullie allebei mogen blijven slapen." Zei ze nu. Haar ouders konden dit ook niet negeren, ze konden hem niet op straat laten leven en een huis kon ze zo in de gauwigheid niet kopen.

Mariano Di Vaio

Nasha hield hem stevig vast. Mariano knikte even kort toen Nasha concludeerde dat hij nu geen huis meer had. Hij was altijd tevreden geweest met de caravan, het had alles gehad wat hij nodig had. Nu had hij niks.
Ineens zei Nasha dat hij met haar mee naar huis ging, ze zou er wel voor zorgen dat ze allebei mochten blijven slapen. Mariano keek haar even doordringend en ietwat verbaasd aan. Meende ze dat nou?
"Maar.." mompelde hij zachtjes. "Hoe ga je dat ooit voor elkaar krijgen?" vroeg hij. Hij zag er normaal nog wel goed uit, alleen de goedkope kleding verraadde dat hij weinig geld had. Maar nu zag hij er ook nog eens niet uit. Hij liep mank, zat onder de roetvegen door de brand en zat onder het bloed.
Hij stapte bij haar in de auto en liet Brezzo achterin op de achterbank springen. Een andere optie was er niet echt, al zat hij er wel tegenop om de burgemeester te ontmoeten. Vooral omdat Mariano er vaak voor zorgde dat de stad niet zo rustig was als de burgemeester de stad graag zag. En hoe moesten ze in godsnaam een schotwond gaan verklaren? Hij zuchtte even zachtjes. Hij moest het maar over zich heen laten komen.

Nasha Catori

Hij vroeg haar hoe ze dat ooit voor elkaar ging krijgen. "Geen idee, maar ik verzin wel wat." Zei ze meteen tegen hem. Brezzo sprong op de achterbank en hij kwam naast haar te zitten.
"Ik ben zo blij dat je er nog bent..." Fluisterde ze zachtjes. Daarna startte ze de auto en reed ze richting huis, wanneer ze de oprit op kwam rijden, kwam haar moeder al meteen op haar af, het was natuurlijk een vreemde auto, het klopte niet. Nasha stapte uit.
"Hoi, mam..." Zei ze zachtjes. "Ik zag je op de tv, Nasha, wat is er gebeurd?" Vroeg haar moeder ongerust, hierdoor bleef Nasha stil en keek haar moeder niet begrijpend aan.
"Ja, bij die brand!" Zei haar moeder nu. Hadden ze haar gefilmd? Nasha slikte even.
"Oh... " Waarschijnlijk zag het er niet uit, zonder make-up, betraande ogen... Ze zuchtte even, het werk van vandaag kon ze wel op haar buik schrijven waarschijnlijk.
"Over die brand gesproken, dit is Mariano, het was zijn huis wat in de brand stond, weet je wel, voor dat project... helaas heeft hij net zijn normale huis verkocht om zich totaal in te leven in het project... mag hij hier slapen vannacht, mama? Alsjeblieft.... ze hebben hem zelfs beschoten vandaag, gewoon omdat hij zijn hond uitliet, het moet toch niet gekker worden?" De moeder van Nasha bleef een tijdje stil en bestudeerde Mariano.
"Je weet dat je vader allergisch is voor honden, toch?" Vroeg ze nu aan Nasha, die alleen maar even grijnsde.
"Ach, hij is toch het hele weekend de stad uit, kom maar, ik laat de schoonmaakster wel een keer extra komen." Zei haar moeder nu. Van binnen juichte ze, ze bedankte haar moeder eventjes. Over haar schouder riep ze nog;"Wel in aparte kamers slapen, hé, popje." Nasha slaakte een diepe zucht. "Ja, mam." Mompelde ze.

Mariano Di Vaio

Nasha zei dat ze wel iets zou verzinnen. Mariano knikte even. Hij zou wel zien hoe het zou lopen. Op straat rond zwerven zou sowieso zijn dood betekenen.
"Ik ook.." zei hij met een kleine grijns op zijn gezicht toen Nasha zei dat ze zo blij was dat hij er nog was. Het had niet veel gescheeld, gelukkig was hij met Brezzo net op tijd de caravan uit gevlucht. Er was waarschijnlijk niets meer over van de caravan nu.
Voor de rest was het stil in de auto naar het huis van Nasha toe. Mariano keek zijn ogen uit in het andere deel van de stad en kreeg wat flashbacks van vroeger, toen hij ook nog in grote en dure huizen had gewoond met zijn beide ouders. Hij glimlachte even waterig, maar zijn gezicht trok weer strak toen Nasha de auto de oprit op reed en een vrouw naar de auto kwam lopen, waarschijnlijk de moeder van Nasha.
Nasha stapte uit. Mariano besloot nog even te wachten. Toen hij uiteindelijk met wat moeite uitstapte en ook Brezzo eruit liet, stelde Nasha hem net voor aan zijn moeder. Hij hoorde de leugens die Nasha haar moeder vertelde en hij probeerde vriendelijk te glimlachen, al was het niet echt overtuigend. De moeder van Nasha leek hem even te bestuderen en hij keek weg, hij voelde zich flink ongemakkelijk. Uiteindelijk werd het blijkbaar wel geaccepteerd dat hij hier zou blijven slapen, wonder boven wonder.
Toen Nasha's moeder weg was gelopen keek Mariano Nasha grijnzend aan. "Is acteren niet iets voor jou?" grinnikte hij nu. Brezzo stond dicht naast Mariano en leek net zo min op zijn plaats als Mariano zelf.

Nasha Catori

Ze keek triomfantelijk naar Mariano, hij vroeg of acteren niet wat voor haar was. Ze grinnikte eventjes. "Ja, trouwens, die casting van vandaag... waarschijnlijk mag ik in een reclamespotje spelen." Zei ze vrolijk tegen hem.
"Kom, dan neem ik jullie mee naar jullie kamer." Ze pakte de hand van Mariano vast en liep door de grote hal heen. Het huis was oud, maar prachtig gerenoveerd, het was heel strak, wit met zwart. Nasha liep de grote trap op naar boven, ze ging naar de tweede verdieping, daar waren nog drie slaapkamers, eentje van haar en twee gastenkamers.
Ze opende van eentje de deur. "Dit is jullie nieuwe optrekje, je hebt geluk dat mijn vader dit weekend uit de stad is, hij is vreselijk allergisch." Vertelde ze hem nu.
"Deze slaapkamer heeft een eigen badkamer, daar vind je denk ik ook wel een EHBO doos. Er liggen ook kleren die je mag gebruiken, ik denk dat je deze wel past." Glimlachte ze Mariano toe.
Ze keek even rond in de kamer, ze was hier al zo'n lange tijd niet meer geweest.... alles was veranderd, het was totaal niet meer zo als vroeger, alleen de kleding dan, die lag nog netjes opgeborgen in de laatjes.

Mariano Di Vaio

Door het onderwerp wat Mariano begon leek Nasha zich iets te herinneren wat ze nog wilde vertellen. Ze zei dat ze waarschijnlijk in een reclamespotje mocht spelen bij het bedrijf waar ze vandaag die casting had gehad.
"Wat fijn voor je," zei Mariano glimlachend tegen haar. Hij wist dat ze dat graag wilde en dat zij ook graag in de spotlights stond. Eigenlijk waren hij en Nasha echt het tegenover gestelde in veel dingen.
Nasha zei nu dat ze hun mee zou nemen naar 'hun' kamer. Samen liepen ze de trappen op, dit ging bij Mariano een beetje moeizaam en langzamer dan normaal, maar hij kreeg het voor elkaar om boven te komen.
Hij volgde Nasha een kamer in en ze vertelde hem dat deze kamer voor hem was. Ook zei ze dat hij geluk had dat haar vader dit weekend de stad uit was, hij was vreselijk allergisch voor honden. Mariano grinnikte er even om. Zoiets had Nasha hem inderdaad al verteld, al leek zij er niet veel moeite voor te doen om haar vader zo min mogelijk tot last te zijn met zijn allergie.
Terwijl Nasha vertelde dat deze slaapkamer een eigen badkamer had en vertelde over de EHBO-doos en de kleding, keek Mariano om zich heen en nam alles in zich op. Deze kamer was nog groter dan zijn hele caravan bij elkaar was geweest.
"Bedankt.." zei Mariano nu. Hij keek Nasha weer even aan met een glimlach op zijn gezicht. "Bedankt dat je dit voor mij doet.."

Nasha Catori

Mariano leek het oprecht te menen dat hij het fijn voor haar vond dat ze in het reclamespotje mocht spelen. Ze glimlachte hierdoor breed. Wel merkte ze dat hij moeite had met alle trappen die ze hem op liet lopen.
In zijn kamer aaide ze Brezzo eventjes. Waarschijnlijk vond hij dit maar raar allemaal. Mariano bedankte haar dat ze dit voor hem deed.
"Maar natuurlijk doe ik dit voor je..." Zei ze hem zacht. Ze kwam tegenover hem te staan en streek even over zijn arm heen. "Ik heb het graag voor je over, echt." Fluisterde ze. Daarna liet ze hem weer los en drukte ze de televisie aan.
Meteen zag ze haar eigen gezicht, in de auto, huilend. In het nieuws vragen ze zich af wat Nasha Catori daar deed. Ze lieten een foto van Mariano zien en bespraken dat het geen lieve jongen was, hadden hij en Nasha een relatie.
"Dit meen je toch niet... verdorie.... waarom nou..." Mopperde ze en ze legde haar hoofd in haar handen. Daarna ging haar mobieltje af. Ze zocht hem op en nam op.
"Oh... oké..." Fluisterde ze zachtjes, daarna hing ze weer op. Ze belden vanuit de casting, ze werd niet uitgekozen nadat ze haar op tv hadden gezien, ze wilden hun parfum merk niet in relatie brengen met een crimineel.
"Verdomme." Ze gooide haar mobieltje door de kamer heen.

Mariano Di Vaio

Hij glimlachte naar Nasha toen ze zei dat ze het voor hem over had. Daarna ging hij naast Nasha zitten en aaide Brezzo even die tegen zijn benen aan kwam zitten. Voor de hond was dit ook een behoorlijk verwarrende situatie en dat merkte Mariano aan hem. Brezzo week namelijk totaal niet meer van zijn zij en was enorm alert.
Mariano keek op naar de televisie die Nasha aan zette. Hij zag direct zijn caravan in beeld die in brand stond. Sinds wanneer werd dat in het nieuws uitgezonden? Normaal gesproken vond niemand het boeiend dat iemand uit Zuid dakloos raakte. Toen hij Nasha zag verschijnen op televisie begreep hij waarom het werd uitgezonden. Hij keek even opzij naar Nasha en haalde zijn hand wat nerveus door zijn haren. Brezzo merkte de spanning en keek omhoog naar zijn baasje.
Mariano zelf kwam ook nog in beeld en er werd even duidelijk benoemd hoe gevaarlijk hij was en wat voor een crimineel hij was. Mariano verstijfde even en balde zijn vuisten. Hij had eerst amper door dat Nasha gebeld werd, pas toen ze weer ophing merkte hij het, omdat ze haar mobieltje door de kamer gooide. Hij keek weg en stond toen langzaam op. Hij beet even op zijn lip, iets wat hij vaak deed in stressvolle situaties.
"Ik.. eh.. Sorry. Ik.. Misschien kan ik beter toch gaan.." zei hij zachtjes. Hij hoopte dat Nasha niet boos op hem was door deze hele situatie, maar hij zou het begrijpen als ze dat wel was.
Hij keek even wantrouwend om zich heen, zijn ontspannen houding leek volledig weggevaagd. Zou haar moeder dit ook hebben gezien? Dan zou ze hem moeten hebben herkend.. Straks stond de politie hier op de stoep.. Hij klemde zijn kaken stijf op elkaar.

Nasha Catori

Ze staarde voor zich uit, verdorie, konden ze dan ook niets doen? Hoe was het mogelijk dat al haar misstappen zo gigantisch groot belicht werden en alles wat ze goed deed, daar zei niemand ooit wat van. Mariano kwam overeind en bood zijn excuses aan, daarna gaf hij aan dat hij misschien beter kon weggaan. Ze keek naar hem en pakte zijn hand vast.
"Blijf alsjeblieft bij me, Mariano, alsjeblieft..." Fluisterde ze zachtjes. Ze had het gevoel dat ze hem nodig had, ze zocht steun en ze wist toch al dat ze dat bij haar ouders helemaal nooit ging krijgen.
"Alsjeblieft... ik verzin echt wel weer wat..." Smeekte ze zacht.

Mariano Di Vaio

Nasha smeekte hem om te blijven, ze pakte zijn hand vast en zei dat ze wel weer wat zou verzinnen. Mariano staarde haar even aan, hij wist niet wat hij moest doen, hij kon eigenlijk geen kant op. Op straat gaan leven was een mogelijkheid, tot hij ergens misschien een verlaten caravan of huis zou vinden. Maar daar waren nogal wat risico's aan verbonden. Hij zou ontzettend kwetsbaar zijn, zeker nu hij gewond was.
"Straks staat de politie hier voor de deur.. Die jongen.. Hij zou vast niet zijn mond dicht hebben gehouden tegenover de politie.. Ik.. Ik heb geen zin om de bak in te draaien wegens poging tot moord.." zei hij. Zonder het door te hebben zei hij het vrij zachtjes, hij was bang dat Nasha's moeder naar boven zou komen. Wat zou hij dan moeten? Hij voelde zich in het nauw gedreven.
"Je moeder moet dit ook gezien hebben Nasha.. Dan weet ze dat je liegt.. En je vader.." hij schudde even zijn hoofd en sloot zijn ogen even. Misschien was het toch een slechter idee geweest dan hij had gedacht, om met Nasha om te gaan. Hij bracht haar alleen maar in de problemen.

Nasha Catori

Ze slikte door wat hij allemaal zei, hij wilde niet naar de gevangenis wegens poging tot moord. "Dan koop ik je weer vrij." Zei ze zacht tegen hem, als dat zou gebeuren, zou ze ervoor zorgen dat hij weer vrij kwam, ze zou het niet accepteren als hij de bak in zou draaien. Haar moeder moest dit ook hebben gezien en haar vader...
Ze beet zachtjes op haar lip en keek hem wat wanhopig aan. "Mijn moeder zou mij niet verraden, dat weet ik zeker..." Fluisterde ze. Ze kwam overeind en pakte zijn gezicht zachtjes vast.
"Alsjeblieft, Mariano, ik verzin echt wel wat, echt... desnoods..." Ineens klaarde haar gezicht op en glimlachte ze.
"Ik kan natuurlijk ook mijn eigen foundation opzetten..." Mompelde ze nu. "Een foundation om kinderen zoals jij een kans te bieden, om ze uit het circuit te halen." Ze begon heen en weer te lopen.
"Ik bied ze een huis en een studiebeurs aan om te zien hoe ze zich verder gaan ontwikkelen." Vertelde ze. "Om te beginnen bij jou, als je dat tenminste wilt... maar dan lieg ik niet meer, dan ga ik dit echt doen. Dit wil ik echt volhouden." Vertelde ze. Ze klonk behoorlijk enthousiast.

Mariano Di Vaio

Hij bleef staan. Nog steeds met de intentie om hier weg te lopen en de straat op te gaan. Nasha leek dat alleen echt niet te willen.
"Daar zullen je ouders nooit mee akkoord gaan.." mompelde hij zachtjes toen Nasha zei dat ze hem wel vrij zou kopen als hij vast kwam te zitten. Nasha kwam nu ook overeind en pakte zijn gezicht vast. Ze bleef herhalen dat ze wel iets zou verzinnen.
Mariano keek even weg, hij wist niet wat hij moest doen, hoe hij moest reageren. Hij keek Nasha weer aan toen ze met een plan leek te komen. Opnieuw wist Mariano niet hoe hij daarop moest reageren.
"Hoe gaan je ouders reageren als je ze verteld dat dit alles een leugen was?" vroeg hij aan haar. Haar moeder was blijkbaar niet heel erg lastig, maar haar vader leek meer het probleem te zijn.
"Ik wil er best aan meewerken.." zei hij nu. "Ik weet alleen niet of het gaat werken.."
Het was zo enorm lastig. Hij wilde echt graag bij Nasha zijn, maar hij wilde haar ook weer niet in gevaar brengen. En dat deed hij nu wel constant. Hij bracht haar in gevaar en zorgde voor problemen op haar privé en werk gebied..

Nasha Catori

"Maar zij mogen misschien wel mijn ene creditcard beheren, die andere is echt van mijzelf, daar hebben ze niets over te zeggen, dus kan ik je gewoon vrijkopen." Glimlachte ze hem nu triomfantelijk toe.
Mariano wilde weten hoe haar ouders gingen reageren als ze vertelde dat het allemaal een leugen was. Ze haalde haar schouders even op, dat zag ze dan wel weer. Hij wilde er wel aan meewerken. Hierdoor drukte ze haar lippen op die van hem en zoende hem.
"Dankjewel." Zei ze daarna met lichte blosjes op haar wangen. Hij wist alleen niet of het ging werken.
De bel ging en haar moeder riep haar, de nieuwsbladen en de tv wilden uitleg van haar.
"Let's find out..." Zei ze met twinkelende ogen tegen Mariano. Zo kwamen ze vanzelf wel te weten of het zou werken.
"Blijf maar even hier..." Gaf ze zacht aan, dan zou ze zelf de pers wel te woord staan.

Mariano Di Vaio

Wat zou hij graag zoals Nasha zijn, pas kijken naar de consequenties als het eenmaal zover was en er eerder niet druk om maken. Gewoon kijken hoe het zou lopen, niet vooruit kijken. Hij zuchtte even zachtjes.
Nasha zoende hem even, hij zoende haar terug en keek haar daarna met een kleine glimlach aan. Hij had nooit- maar dan ook nooit- verwacht dat hij ooit met de dochter van de burgemeester zou gaan.. Wat een grap.
Toen hij de bel door het huis hoorde galmen, verstijfde hij automatisch. Was dat de politie? Toen Nasha's moeder riep dat het de pers was keek hij Nasha even aan om te peilen hoe zij hierop zou reageren. Zij leek het alleen maar spannend en gaaf te vinden, haar ogen twinkelden en Mariano kon niet anders dan even grijnzen.
"Succes.." zei hij nog even glimlachend tegen haar. Hij zakte weer neer op de bank op 'zijn' kamer en aaide Brezzo die bij zijn voeten kwam liggen.

Nasha Catori

Ze gaf Mariano nog een knipoog en daarna snelde ze naar beneden toe, de pers stond aan de voordeur te wachten. Ze glimlachte en haalde een hand door haar haren heen. Meteen vuurden ze allemaal vragen op haar af.
"Ho, ho, even rustig aan, voor dat jullie van alles bedenken, wil ik even wat zeggen." Sprak ze rustig tegen de mensen.
"Ik was van plan om een foundation op te starten, een foundation die kinderen in zuid helpt om uit een crimineel circuit te stappen. Ik wilde ze die kans geven, een kans om zich te gaan ontwikkelen, om naar school toe te gaan en te leren. Wanneer ze goed hun best doen, zal ik ze een studiebeurs geven, zodat ze verder kunnen met hun leven en echt wat kunnen gaan betekenen in de wereld. Op dit idee ben ik gekomen door Mariano, ik wilde mijn idee eerst op hem testen om te zien hoe dat werkte, ik vertelde mijn ouders dat ik een schoolproject met hem deed zodat ik er met hem over kon praten, maar doordat jullie je ermee gingen bemoeien, pakte het allemaal even wat anders uit. Mijn foundation zit nog in de testperiode en wanneer het werkt, wil ik zeker ook andere kinderen helpen." Legde ze duidelijk uit, het werd muisstil en toen ze uitgesproken was, leken ze behoorlijk tevreden te zijn in haar.
"Bedankt allemaal." Glimlachte ze, daarna sloeg ze de deur weer dicht, haar moeder stond achter haar en schudde langzaam haar hoofd. Nasha haalde alleen maar haar schouders weer even op en ging naar boven toe. Waarschijnlijk werd dit net live uitgezonden op tv en had Mariano alles kunnen zien, maar goed dat ze het eerst even met hem besproken had.
Ze glimlachte breed naar hem toen ze de kamer weer binnen kwam, haar mobieltje ging wel meteen af. Haar vader.
"Nasha, waar ben je verdomme mee bezig, schaam je diep, hoe kun je nou een dochter van mij zijn. Zuid hoort opgeruimd te worden, die criminele bende, het zijn ratten, nog even en ze plukken ons allemaal kaal." Raasde hij aan de telefoon. Nasha rolde met haar ogen.
"Ik ben niet zoals jou, gelukkig maar. Oh, en Mariano is hier nu in huis, ik zou maar alles controleren wanneer hij weer weg is, want stel voor dat hij iets steelt." Klonk haar stem sarcastisch en ze gaf Mariano een knipoog. "Ik probeer al jouw stomme fouten goed te maken, pap, bedanken mag je me later." Zei ze nog, nog voordat hij wat terug kon zeggen, drukte ze haar mobieltje uit.

Mariano Di Vaio

Hij staarde wat naar de televisie waar allemaal bullshit gepraat werd en bleef Brezzo aaien. Op een gegeven moment kwam Nasha op tv en begon hij wat meer op te letten. Eerst kneep hij zijn ogen iets samen toen iedereen vragen op haar aan het afvuren was. Toch leek ze het voor elkaar te krijgen om eroverheen te praten en niet veel later viel iedereen stil en werd er aandachtig geluisterd. Hoe kreeg ze het ook voor elkaar.. Mariano schudde zijn hoofd even glimlachend.
Toen Nasha later weer de kamer binnen kwam lopen glimlachte hij breed naar haar. "Ongelooflijk hoe je dat toch steeds voor elkaar krijgt.." zei hij lachend. Daarna ging haar mobieltje af en Mariano luisterde naar wat ze allemaal zei. Blijkbaar was het haar vader, die er minder blij mee was. Hij beet even op zijn lip, maar Nasha leek er weinig van aan te trekken.
Met wat moeite hees hij zichzelf van de bank en stapte toen op Nasha af. Hij sloeg zijn armen om haar heen en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Brezzo sprong ook op en blafte een keer luid, alsof hij bang was dat hij geen aandacht meer zou krijgen vanaf nu.

Nasha Catori

Ze zag Mariano breed glimlachen, daardoor voelde ze haar hart sneller staan, wat was hij leuk, vooral zo op deze manier... Hij zei lachend dat het ongelooflijk was hoe ze het toch steeds voor elkaar kreeg. Ze glimlachte hierdoor en zei dat het niets was.
Na het telefoontje met haar vader kwam hij van de bank af, ze voelde zijn armen om haar heen en een kusje op haar voorhoofd, het was lief... echt heel schattig. "Waar heb ik dit aan te danken?" Vroeg ze plagend met een twinkeling in haar ogen.
Brezzo sprong omhoog en blafte. "Hé, ssst, je wilt toch niet uit huis worden gezet." Plaagde ze de hond, ze maakte zich los van Mariano en knuffelde het dier even.