Medieval Times

Layka Samira

Duke hoopte dat hij de herinneringen kon vervangen en er fijne herinneringen van kon maken. Ze glimlachte daardoor naar hem. "Jij bent daar zeker toe in staat." Fluisterde ze zacht en liefdevol tegen hem.
"Het spijt me zo erg dat ik niet aan jou gevoelens kan voldoen. Dat ik je het niet kan geven wanneer je het nodig hebt en dat je altijd moet wachten tot ik er klaar voor ben..." fluisterde ze, ze vond het echt heel erg. Ze kroop dicht tegen hem aan, nu ging het op zich wel, maar ze had even tijd nodig.
"Ik hou ook echt zielsveel van jou." Zei ze zacht.

Duke Samira

Hij was er zeker toe in staat, daardoor glimlachte hij. Hij was blij dat ze daar vertrouwen in had, want dan kwam het na een tijdje wel goed. Hij had er ook vertrouwen in, hij wist dat hij haar kon helpen, ze moesten gewoon rustig aan zien hoe het ging. Ze zei daarna zacht dat het haar speet dat ze niet aan zijn gevoelens kon voldoen, dat ze het niet kon geven wanneer hij het nodig had en dat hij altijd moest wachten. Ze kroop daarna dicht tegen hem aan. ‘Je weet dat ik het wel kan hebben…’ zei hij zacht tegen haar. Hij zou niet zeggen dat hij het niet moeilijk vond, want dat vond hij wel. Hij vond het soms best wel moeilijk en het was bijna fout gegaan. Op de bruiloft van Esmeralda en Jay had hij het gevoel gehad dat hij het niet meer kon hebben, maar ook toen had hij er niets mee gedaan. Hij zou voor Layka kiezen, altijd, want hij wilde gelukkig worden met haar. Hij moest gewoon wat meer geduld hebben af en toe, dat was alles. Hij drukte zacht zijn lippen op die van haar, zijn handen gleden verlangend over haar rug heen. 'Layka, ben je bang dat ik het niet volhou?' vroeg hij zacht, omdat hij dat wel wilde weten. Hij wilde weten hoe ze er over dacht.

Layka Samira

Hij zei zacht dat ze wist dat hij het wel kon hebben. Ze knikte een klein beetje, daarna vroeg hij of ze bang was dat hij het niet volhield.
“Soms wel, soms heb ik nachtmerries. Dan verander je opeens in Leroy. Ik ben er heel erg bang voor soms, al vertrouw ik je volledig, maar gewoon het idee dat je ineens verandert in Leroy, ik weet dat het niet kan, maar het maakt me heel bang.” Vertelde ze zacht aan hem en huiverde even.

Duke Samira

Ze vertelde haar angsten en daardoor keek hij haar weer aan. ‘Als ik ergens niet op lijk, dan is het op Leroy,’ zei hij zacht tegen haar. Hij was totaal anders en dat was misschien ook waarom het wel goed ging met hem en Layka. ‘Ik zal nooit zoiets doen. Het ergste wat er kan gebeuren is dat ik ongeduldiger word, maar zelfs dan zou ik je nooit pijn doen. Ik zou zeggen dat ik er moeite mee heb en dan zou ik wachten tot een moment dat het voor mij en voor jou goed voelt,’ zei hij. Hij wilde haar wat gerust stellen. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in, daarna keek hij haar weer aan, hij wilde nog iets weten. ‘Ben je niet bang voor Jay, Layka?’ vroeg hij zacht. Jay leek zo ontzettend veel op zijn vader, niet alleen in uiterlijk, maar af en toe ook enorm in gedrag.

Layka Samira

Ze glimlachte een beetje door zijn woorden. “Weet ik.” Zei ze zacht. “Het zijn nachtmerries, daar kan ik niets aan doen.” Vertelde ze hem en ze streek langs zijn gezicht, hij stelde haar gerust en zei dat het enige wat er kon gebeuren was dat hij ongeduldig werd.
“Je bent lief...” Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze glimlachte weer en drukte een kus op zijn lippen.
Hij vroeg haar of ze bang was voor Jay. “Zolang hij me niet zo raar aankijkt, ben ik niet bang. Hij lijkt me nu gewoon alleen aardig te vinden.” Legde ze zacht uit. Ze gleed nu weer met haar handen onder het shirt van Duke.

Duke Samira

Ze wist het wel maar het waren nachtmerries en daar kon je inderdaad niet zo heel erg veel aan doen, dat begreep hij wel. Hij voelde de zachte aanraking op zijn gezicht en daardoor keek hij haar glimlachend aan. ‘Jij bent ook heel erg lief,’ fluisterde hij. Hij kreeg een kus van haar, die hem liet verlangen naar meer, maar hij deed niets. Hij wilde haar de kans geven zelf stappen te nemen. Zolang Jay niet raar naar haar keek was ze niet bang. Hij leek haar nu gewoon aardig te vinden. ‘Ik denk ook dat hij dat niet zo snel zal doen. Hij is toch wel anders,’ zei Duke nu over de jongen. Duke hoopte alleen heel erg dat Jay het voor elkaar kreeg om Esmeralda niet al te veel pijn te doen, hij wilde toch wel het beste voor zijn dochter. Ze gleed weer met haar handen onder zijn shirt, waardoor hij diep inademde en hij een zachte kreun niet meer kon onderdrukken.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay zei dat ze hem natuurlijk wel zouden helpen en tegen Carmen zei hij dat Ash niets deed. Esmeralda liep weer naar zijn kop en aaide er overheen.
“Als hij weer beter is, mag je vast een rondje met hem vliegen.” Glimlachte het meisje naar haar tante. Carmen wilde weten hoe ze hem gingen helpen.
“Hier dichtbij is een meertje en een groot afdak, daar lag vroeger altijd hout in voor het kasteel, nu wordt dat op het kasteel opgeslagen, daar kan hij wel even blijven.” Zei ze. “Het kasteel is sowieso te klein voor hem, daar kan hij niet heen.” Ze schudde haar hoofd even, bovendien vond ze dat helemaal niets, Ash was nogal lomp namelijk. Hij deed dan wel niets, hij kon wel het kasteel verwoesten. Hij drukte zijn kop even tegen haar aan. Ze beet op haar kaken, het deed pijn. ze zette een stapje van hem weg en keek heel even kort naar de grond.

Carmen Samira

Esmeralda legde uit wat ze wilde doen met de draak en ze knikte langzaam. ‘Jay, misschien moet je Stephen even vertellen dat jullie een draak als huisdier hebben, die nogal groot is,’ zei Carmen tegen de jongen, die daardoor opkeek. ‘Hij krijgt een hartaanval als hij er achter komt,’voegde ze er aan toe, waardoor Jay grijnsde, hij vond het wel grappig. Carmen keek weer naar Esmeralda, die iets in elkaar leek te duiken en pijn had, waardoor ze langzaam opkeek naar Jay. Hij keek al strak naar haar, zijn blik hard en ijzig, hij had iets over zich waardoor Carmen bijna niet durfde te vragen wat er aan de hand was. Ze slikte dan ook en staarde weer naar de draak, de blik van Jay zei genoeg, ze zou haar mond hier over houden, behalve als ze alleen met Esmeralda was. Ze wilde geen problemen met Jay, zeker niet nu Kayton niet in de buurt was, want dan zou het helemaal uit de hand kunnen lopen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay moest misschien aan Stephen vertellen dat ze een nieuw huisdier hadden. Ze grinnikte daardoor zachtjes. Jay deed hetzelfde, maar ze wist wel dat Stephen dit moest weten, het was natuurlijk zijn kasteel, toch zou Ash geen vlieg kwaad doen, dat wist ze zeker. Ze liep alvast met het dier naar de plek toe, ze keek even niemand aan, ze had wel in de gaten dat Carmen het door had.
Wanneer ze de poten van Ash bestudeerde, zag ze dat hij waarschijnlijk vast had gezeten. Er zaten plekken op zijn poten.
“We zullen je straks helpen.” Zei ze zachtjes tegen het dier. Ze legde haar hand op zijn kop en bleef naast hem lopen.

Carmen Samira

Ze had zich zelden zo ongemakkelijk gevoeld in een situatie, maar ze voelde de ogen van Jay op haar branden en ze liep eigenlijk alleen maar mee voor Esmeralda. Af en toe keek ze opzij naar de draak, Jay leek veel om het dier te geven en Esmeralda net zo, het beest reageerde ook enorm op hun. Toch gaf het haar nou niet echt een veilig gevoel op dit moment. De spanning voelde verschrikkelijk. Toen ze bij de plek waren waar Ash zou kunnen blijven voelde ze zich opgelucht, al wist ze dat het nergens op sloeg, want ze moest nog steeds bij Jay en Esmeralda blijven. Ze liep wat meer naar Esmeralda toe en ze wilde eigenlijk gewoon vragen of ze iets kon doen om te helpen, maar op dat moment stond Jay voor haar, uit het niets. Ze had hem ook totaal niet aan zien komen. Zijn fel blauwe ogen boorden zich in die van haar en ze ademde langzaam in, voor ze keihard bij haar keel gegrepen werd door hem. ‘Jij bemoeit je helemaal nergens mee…’ zei hij, zijn stem klonk laag en dwingend.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze hield alles goed in de gaten, Jay kon doordraaien nu, ze voelde het alleen al aan de lucht, daardoor hield ze zich wat minder bezig met Ash en keek ze alleen maar naar haar vriendje. Jay was ineens weg en stond voor Carmen. Hij pakte haar bij haar keel en Esmeralda stond er meteen bij.
“Jay, laat Carmen nu meteen los.” Zei ze dwingend tegen hem. “Laat haar met rust, doe niet zo stom.”

Carmen Samira

Het koste haar moeite om niets te doen, maar ze wist dat het het beste was om dit gewoon te laten. Om Esmeralda dit op te laten lossen, waarschijnlijk werkte dat beter dan dat ze tegen Jay ging vechten. Hij leek haar sterk te zijn en als hij echt doordraaide kon ze altijd nog iets proberen. Ze probeerde adem te halen, maar dat ging gewoon totaal niet, zijn greep was krachtig. Esmeralda greep in, ze zag Jay opzij kijken naar haar, na een paar seconde werd ze losgelaten en hapte ze naar adem. Ze twijfelde tussen Jay strak in de gaten houden of hem totaal niet aankijken, maar het maakte duidelijk niet echt uit wat ze deed want ze voelde hoe ze meteen weer overeind gesleurd werd door hem. ‘Als je hier ook maar met één woord over spreekt…’ dreigde de jongen nu. ‘Jay, als je het gewoon had gelaten, was er niets gebeurd…’ zei Carmen zacht tegen hem, ze kon het gewoon niet laten. Ze merkte ook meteen de gevolgen van haar actie, want Jay sloeg haar keihard in haar gezicht. Ze had in kunnen grijpen, maar nog steeds deed ze helemaal niets en klapte ze dus ook achterover door de kracht waarmee hij sloeg. Ze verbaasde zich een beetje over hoe kil hij was. Ze wist wel dat Jay ook dit soort buien kon hebben, maar dit kwam echt volledig uit het niets en hij leek wel iemand anders te zijn.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay liet Carmen gelukkig los, waardoor ze even ademhaalde. Meteen daarna greep hij de vrouw weer vast en bedreigde haar.
"JaY!" Riep ze weer, wat ontzet tegen hem. Ze vond het echt niet leuk wat hij deed.
Ineens gaf hij Carmen een klap. Ze pakte hem daardoor beet bij zijn schouders en keek hem aan.
"Ze weet toch helemaal niets." Siste Esmeralda. "Ik vind het echt zwak van je dat je zo reageert. Je slaat toch geen zwangere vrouwen? Sowieso sla je niemand als je daar geen reden voor hebt, en dat heb je nu ook niet." Zei ze woedend tegen hem. Dit was echt onzin.

Koning Jay Fullbright

Esmeralda werd alleen maar boos op hem, maar het leek niet echt tot hem door te dringen wat hij deed. Voor hem was dit volkomen logisch en hij wist niet hoe dat zo kwam. Carmen lag op de grond, het bloed liep uit haar wenkbrauw over haar gezicht heen en Jay keek haar nog net zo kil en dreigend aan. Volgens Esmeralda wist ze helemaal niets. ‘Ze weet alles,’ gromde hij naar haar. Waarschijnlijk kwam het daar gewoon door dat hij zo heftig reageerde, omdat Carmen dingen wist raakte hij onbewust in paniek. Esmeralda reageerde woedend en hij keek haar kort aan, maar het deed hem niet zo veel. Hij greep haar vast en hij trok haar tegen zijn lichaam aan. ‘Ik doe dit ook voor jou hoor…’ mompelde hij, iets kalmer. ‘Ik wil je alleen maar beschermen,’ zei hij daarna.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Normale mensen praten eerst. Je kan niet zomaar overal van uit gaan." Ze zuchtte even diep. Ze werd daarna door hem vastgegrepen en hij zei dat hij dit ook voor haar deed. Hij wilde haar beschermen.
"Beschermen? Waar tegen dan? Je probeert alleen jezelf in te dekken door mensen te bedreigen. Dat is niet hoe het werkt Jay. Misschien in jouw wereld daar ergens in je hoofd, maar niet in de echte wereld." Vertelde ze hem en ze maakte zich weer los uit zijn greep.

Koning Jay Fullbright

‘Oh, dus ik ben niet normaal?’ vroeg hij aan haar, zijn stem donker. ‘Fijn dat je het zo nadrukkelijk zegt. Zeg dan gewoon meteen dat ik gestoord ben…’ beet hij haar woedend toe. Toen ze daarna ook nog zei dat het zo werkte ergens in zijn hoofd, had hij het gevoel dat hij helemaal gek werd. Nu was het Esmeralda die hij bij haar keel greep en dicht tegen zijn lichaam aantrok. ‘Je weet niet waar je het over hebt…’ gromde hij, zijn stem trilde helemaal. Hij had zijn hand tot een vuist gebald en hij wilde uithalen, maar precies op dat moment kreeg hij een flinke klap tegen zijn zwaard, met iets van ijzer. De achterkant van het zwaard van Carmen. Hij zakte direct slapjes in elkaar en hij bleef op de grond liggen, bewusteloos. Carmen stopte haar zwaard weg en keek verontschuldigend naar Esmeralda. ‘Sorry, maar ik moest gewoon íets doen…’ zei ze zacht tegen het meisje. Ze keek even naar Jay. ‘Hij wordt straks wakker met hoofdpijn, maar verder overleefd hij het wel,’ zei ze daarna, omdat ze heel goed wist wat ze deed.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ash werd bang, ze hoorde het aan het geluid dat hij maakte. Hij kon niet stil zitten en fladderde een beetje heen en weer, niet wetend of hij tussen zijn baasjes moest komen of niet.
Ze moest dan maar meteen zeggen dat Jay gestoord was. Ze haalde even diep adem en wilde zeggen dat ze het helemaal niet zo bedoelde. Ze werd bij haar keel gegrepen, dat had Jay nog nooit gedaan. Ze keek hem met grote ogen aan. Ze hief haar handen voor haar gezicht toen hij uit wilde halen, maar Carmen gaf hem een klap.
Daardoor gromde Ash naar haar. Hij wist niet wat hij ermee aan moest.
"Rustig maar, het is al goed." Fluisterde ze tegen het dier, ze had tranen in haar ogen en knuffelde de kop van het grote beest.
"Het spijt me, Carmen." Snikte het meisje nu, ze vond het afschuwelijk dat dit gebeurd was.

Carmen Samira

Ze keek langzaam op door de draak die duidelijk niet blij was met wat ze deed, maar Esmeralda zorgde ervoor dat hij ophield, daarna bood ze haar excuses aan. ‘Kom eens hier,’ zei ze zacht, daarna pakte ze Esmeralda vast en sloeg ze haar armen om haar heen. ‘Jij hoeft nergens je excuses voor aan te bieden, want je kan hier helemaal niets aan doen. Ik neem je niets kwalijk, echt niet, ‘ zei ze zacht tegen haar. Ze keek even naar Jay, maar hij lag nog roerloos op de grond. Misschien maar goed ook, want hij zou niet blij zijn als hij wakker werd, waarschijnlijk. ‘We moeten Jay naar het kasteel brengen, Esmeralda. Als hij nu wakker wordt hebben we een probleem,’

Koningin Esmeralda Fullbright

Volgens Carmen kon zij er niets aan doen. Ze werd door de vrouw omhelsd en ze hield haar stevig vast en begon zacht te snikken. Ze vond het echt afschuwelijk. Ze kon er niets aan doen volgens Carmen en ze haalde haar schouders even op wat zorgde voor pijn in haar rug. Ze moesten Jay naar het kasteel brengen.
"Zou hij nog boos zijn?" Vroeg ze zacht aan Carmen. Ze keek naar Jay en daarna weer naar Ash.
"Ik kom zo weer terug, vriendje." Zei ze zacht. Daarna tilde ze Jay wat op, als Carmen haar kon helpen, zouden ze hem gemakkelijk terug kunnen brengen,

Carmen Samira

Esmeralda vroeg of Jay nog boos zou zijn. ‘Of niet meer, of hij is nog bozer, denk ik…’ zei ze zacht. De jongen zou er vast niet blij mee zijn dat ze hem bewusteloos geslagen had, waarschijnlijk. Zolang hij dat niet op Esmeralda afreageerde, vond Carmen het niet zo erg. Esmeralda tilde hem iets op, Carmen hielp haar meteen en zo waren ze vrij snel bij het kasteel. ‘Kan jij iemand gaan halen om ons te helpen?’ vroeg ze aan het meisje. Jay begon al iets meer te bewegen, het leek er op dat hij niet al te lang meer bewusteloos zou blijven, waarschijnlijk kon hij elk moment wakker worden en als hij weer zo ging reageren als net, zo ontzettend onberekenbaar, was het beter als er iemand bij was die daar wat mee kon. ‘Je vader misschien?’ stelde ze voor. Waarschijnlijk wilde Esmeralda niet zomaar iemand halen en Duke kon aardig met Jay omgaan, had ze gehoord. Ze wist ook dat hij hier was, dus moest dat kunnen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze hadden Jay in het kasteel gekregen. Hij lag op het bed en Carmen vroeg of ze iemand kon halen. Ze knikte een beetje en ging naar dr slaapkamer waar haar vader en Layka waren. Ze klopte aan.
"Papa? Wil je even komen, alsjeblieft." De tranen stonden weer in haar ogen. Ze liet een zachte snik horen.
Layka trok meteen de lakens over haar lichaam heen. Ze waren echt net klaar... seks met Duke was fijn, mooi en zo rustig... ze had er echt van genoten. Maar nu ze iemand aan hoorde kloppen, lag ze toch liever onder de lakens.
"Ga maar naar haar toe." Fluisterde Layka en ze drukte een kus op zijn lippen.

Duke Samira

Hij drukte zacht zijn lippen op die van Layka, tot er op de deur geklopt werd en hij de stem van Esmeralda hoorde. Ze had echt geen minuut eerder moeten komen. Eigenlijk wilde hij niet weg, hij wilde bij Layka blijven en nog even van haar genieten. Layka zei dat hij moest gaan, aan de stem van Esmeralda te horen was er ook echt iets aan de hand. Hij werd nog door haar gezoend, waar hij even in meeging, maar daarna kwam hij toch overeind. ‘Ik kom er aan,’ zei hij. Hij pakte Layka nog eens vast en hij zoende haar heftig, daarna keek hij haar met een glimlachje op zijn gezicht aan. Hij kon er gewoon geen genoeg van krijgen. Hij trok zijn broek aan, maakte zijn riem vast en daarna trok hij snel zijn shirt aan. Hij ging naar buiten en zodra hij Esmeralda zag keek hij haar vragend aan. Alles van net vaagde naar de achtergrond en al zijn aandacht was voor Esmeralda. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg hij zacht.

Layka Samira

Ze had het goed gedaan dit keer, ze merkte het aan Duke, hij was niet weg te krijgen. Nog even werd ze heftig door hem gezoend, waar ze inmiddels behoorlijk goed mee om kon gaan. Daarna trok hij snel zijn kleren aan.
"Tot zo..." fluisterde Layka.
Haar vader opende de deur en ze sloeg haar armen om hem heen. "Ik.. euh.. Jay.. hij... hij sloeg Carmen... en toen... wilde hij mij ook slaan, maar Carmen zorgde ervoor dat hij bewusteloos werd. Maar straks is hij heel boos en..." ze slikte even en pakte daarna de hand van haar vader vast om hem mee te nemen naar Jay. Ze keek naar Carmen, het bloed op haar gezicht was inmiddels opgedroogd.

Duke Samira

Esmeralda hing meteen in zijn armen, waardoor hij nog bezorgder werd. Wat was er gebeurd dat ze zo overstuur was? Ze begon meteen te vertellen en eerst begreep hij er niets van, maar opeens drong het tot hem door. Zijn hand werd vastgepakt en hij liep gewillig met haar mee, eenmaal in de kamer keek hij eerst naar Carmen, naar het bloed op haar gezicht. Hij legde kort zijn hand op haar schouder. ‘Ga het maar schoonmaken, ik red dit wel,’ zei hij zacht tegen haar, ze knikte dankbaar en hij zag hoe ze Esmeralda nog even omhelsde maar daarna de kamer verliet. Hij pakte de hand van zijn dochter vast en hij kneep er zachtjes in. ‘Hoe lang doet hij al anders?’ vroeg hij zacht aan haar, omdat hij heel goed wist dat dit niet het enige was wat Jay deed als hij zo was. Hij keek even naar het bed, de jongen bewoog een beetje en knipperde soms moeizaam met zijn ogen, hij zou snel wakker worden.

Koningin Esmeralda Fullbright

Haar vader wilde weten hoe lang hij al anders deed, ze keek naar de grond en slikte even, ze vertelde het liever niet...
"Al de hele dag doet hij wat raar, maar toen... naja, je weet wel... toen heeft hij mijn rug open gekrabd... maar hij had het niet door. Carmen merkte dat er wat met me was en ze keek Jay alleen maar aan, daardoor greep hij haar bij haar keel en sloeg hij haar. Ik werd boos en toen greep hij mij ook bij mijn keel... het drong niet eens tot hem door..." fluisterde ze tegen haar vader.