Medieval Times

Fay Fuego

Hij zei zacht dat ze gelijk had, daardoor glimlachte ze eeen heel klein beetje. Ze drukte zacht haar lippen op die van hem en keek hem doordringend aan.
“Ik zal het niet doen, Stephen en ik zal je zeker niet verlaten.” Fluisterde ze, nu ze wist dat hij gewoon bang was en ze zou het daarom proberen om bij hem te blijven en geen afstand te houden. Ze kroop nog dichter tegen hem aan.
“Ze deed het zelf, je bent veel te lief om afstand van te nemen.”

Koning Stephen Lahero

Ze zou het niet doen, ze zou hem zeker niet verlaten. ‘Je weet niet hoe alles gaat lopen, Fay…’ zei hij zacht. Hij had zelf niet eens door hoe erg zijn vertrouwen weggevaagd was. Ze kroop dichter tegen hem aan en ze zei dat Felicia het zelf had gedaan, hij was veel te lief. Hij schudde langzaam zijn hoofd. ‘Dat kan niet, zoiets komt nooit door jezelf. Ik heb iets gedaan waardoor ze vertrok en waardoor ze wegbleef. Ik ging niet goed met haar om. Zij denkt nu dat ik geen relatie meer met haar wil omdat ze weggeweest is. Maar dat is niet zo. Ik wil het niet meer omdat ik niet langer het gevoel heb dat ik haar kan bieden wat ze nodig heeft….’ Zei hij zacht tegen haar.

Fay Fuego

“Nee, klopt, dat weet ik inderdaad niet, maar als ik het zou doen, dan zou ik sowieso er heel erg goed over nadenken en alles met je overleggen.” Zei ze nu doordringend tegen hem. Het lag niet alleen aan Felicia, hij was niet goed met haar omgegaan. Ze knikte een beetje, ze kon zich er wel een beeld bij vormen.
“Jullie passen gewoon niet echt bij elkaar, Stephen, ik denk dat dat de grootste reden is dat het gewoon niet meer ging, dat het fout ging tussen jullie en dat ze weg is gegaan.” Legde ze hem zachtjes uit.

Felicia Erogate

Nathan zei dat ze hun moest laten doen. Ze schudde even haar hoofd. "Je weet te weinig over Fay om te kunnen oordelen Nathan, veel te weinig. Je weet niet wat er in haar schuilt. Ik kan er weinig over zeggen, dat is aan haar. Ze beloofde mij dat ze me terug zou brengen naar mijn man en kind. Nu gaat ze er met mijn man vandoor." Legde ze hem uit. Ze was kalm en dat straalde ze ook uit. Maar in haar stem was te horen hoe erg ze dit meende. Met een wat warmere blik keek ze hem aan toen hij zei dat hij niet wilde vechten. "Jammer, ik heb mijzelf prima onder controle." Zei ze op een zachte toon tegen hem waarna ze haar zwaard op borg. Zijn opmerking van net was niet echt goed gevallen, ze was het niet met hem eens maar ze had geen zin om de discussie aan te gaan. Ze besloot om weer terug op het hek te gaan zitten. "Ooit was dit hele kasteel van mijn vader, later was het van mij en Stephen en nu ben ik het kwijt. De schoonheid van het kasteel is altijd hetzelfde gebleven, ik zie er naar uit als Chayenne oud genoeg is om het over te nemen." Zei ze tegen hem, om het even over iets anders te hebben. Ze was hier graag, uren lang kon ze hier zitten en genieten van de ware schoonheid van het kasteel dat ooit door haar grootouders was gebouwd.

Koning Stephen Lahero

Ze zou het altijd overleggen en nooit zomaar iets doen. Dat was anders dan dat Felicia was. Als Felicia ergens last van had, zou ze het niet zomaar uitspreken. Ze zou plotseling weggaan en hem in verwarring achterlaten. Of ze zouden erge ruzie hebben, dat was ook wel eens voorgekomen. Het had hem tot waanzin gedreven en dat wilde hij nooit meer. Het hielp niet dat hij nooit sprak over iets, Felicia deed dat ook niet, zo ging het fout. Misschien had Fay wel gelijk en pasten ze gewoon niet bij elkaar. Hij had altijd gedacht dat ze wel goed bij elkaar pasten en dat hij iets fout deed. Hij zuchtte zacht, het bleef frustrerend. Hij draaide zich iets naar haar toe en hij drukte zijn lippen op die van haar om haar zacht te zoenen.

Nathan Gerono
‘Ik denk dat ik er meer van weet dat jij denkt, Felicia. Je hoeft niet voor mij te oordelen, ik ben wijs genoeg om dat zelf te doen. Misschien ben ik meer gewend dan jij,’ zei hij tegen haar. Het klonk niet veroordelend of verwijtend, maar hij wilde haar laten inzien dat dingen ook anders konden dan op haar manier. Het zou haar op den duur goed doen. ‘Ik begrijp dat je er boos voor bent, maar zie het als een mogelijkheid tot een ander leven. Je kunt nu de dingen doen die je altijd had willen doen. Er ligt altijd een mogelijkheid voor je. Dit is niet het einde van de wereld, er zijn veel ergere dingen. Jij hebt je dochter nog, en als je heel eerlijk bent weet je dat dit misschien wel beter is. Maar ik begrijp heel erg goed dat het veel pijn doet,’ fluisterde hij. ‘Ik weet wel dat jij jezelf onder controle hebt, maar jij bent thuis. Ik moet nog een heel stuk door de kou lopen en over een paar uur werken. Mijn spieren kunnen dat waarschijnlijk niet echt hebben en ik zal ze toch echt nodig hebben voor mijn werk…’ zei hij tegen haar. Ze mocht zijn opmerkingen dan niet leuk vinden, hij wist dat hij haar aan het denken zou zetten en dat vond hij belangrijk. Ze had het over het kasteel en hij keek even op. ‘Uiteindelijk zal het weer van jou zijn, als het van je dochter is…’ zei hij zacht.

Felicia Erogate

In plaats van haar gelijk te geven deed hij het tegenovergestelde. Ze knikte even, ze wist heel goed dat er een kern van waarheid in zat. "Je hebt gelijk, ik moet niet voor jou oordelen. Twee maanden geleden was ik inderdaad niet goed voor het rijk of mijn kind of mijn man, maar dingen kunnen veranderen." Antwoordde ze. Nathan wist haar tegen te spreken om een manier dat het geen onrust bij haar naar boven bracht. Ze werd zich eerder bewust van de situatie. Hij vertelde dat hij niet wilde omdat hij nog terug moest door de kou. Ze knikte, ze begreep het wel. "Kom, dan drinken we nog wat. Binnen, waar het warm is." Zei ze nu met een glimlachje op haar gezicht. Ze wilde niet meer te lang stil blijven staan bij alles wat er gebeurde. Nadenken deed ze liever in haar eigen tijd.

Nathan Gerono

‘Soms lopen dingen anders dan je wilt, maar kan je niet meer doen dan je daar bij neerleggen.’ Zei hij zacht tegen haar. Ze zouden nog wat drinken, maar wel binnen, daar was het warm. Hij keek even naar Storm, maar het dier bleef heen en weer lopen. ‘Ik laat hem wel buiten, hij vermaakt zich wel,’ zei hij tegen Felicia. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zacht in, met een glimlachje op zijn gezicht, alsof hij wilde zeggen dat alles wel goed kwam. Over een paar dagen zou ze zich al veel beter voelen, hij wist zeker dat ze hier sterker uit zou komen, maar dat wilde hij haar ook laten zien. ‘Ik vind het al heel wat dat jij mij nog niet zat bent,’ plaagde hij haar.

Fay Fuego

“Niet over nadenken en niet bang zijn, Stephen, het komt echt allemaal goed. Echt waar. Felicia zal het ook gaan begrijpen en accepteren.” Stelde ze hem gerust, hij was er ontzettend gefrustreerd over. Ze merkte dat hij naar haar toe draaide en ze voelde zijn lippen op de hare, haar handen gleden naar zijn middel en ze zoende hem liefdevol terug.

Koning Stephen Lahero

Hij moest er niet over nadenken en vooral niet bang zijn, daardoor glimlachte hij even. ‘Dat is makkelijker gezegd dan gedaan,’ zei hij zacht tegen haar. Felicia zou het gaan begrijpen en accepteren. Dat moest hij eerst zien voor hij het zou geloven, waarschijnlijk zou ze het hem alleen maar heel erg kwalijk nemen, waarbij ze vergat dat ze zelf de eerste keer was vertrokken en zonder iets te zeggen weg was gebleven. Hij zuchtte, hij merkte gewoon dat hij zichzelf opfokte. Toen hij haar zoende voelde hij haar handen naar zijn middel glijden, waardoor hij weer iets ontspande. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij trok haar dichter naar zich toe.

Fay Fuego

Ze glimlachte door zijn antwoorden, ze had wel gemerkt dat dit typisch Stephen was. Ze had echt wel in de gaten dat hij zo was en dat ze dat moest accepteren. Ze glimlachte naar hem.
“Maak je toch niet zo druk.” Plaagde ze hem, aangezien hij zich overal druk over maakte. Ze werd dichter tegen hem aangetrokken. “Voorzichtig.” Mompelde ze zachtjes tussen de zoenen door, ze wilde niet dat hij te ver ging.

Koning Stephen Lahero

Ze zei plagend dat hij zich niet zo druk moest maken, waardoor hij grijnsde. Ze leek steeds beter door te hebben hoe hij in elkaar zat. Tussen het zoenen door merkte hij dat ze zei dat hij voorzichtig moest doen, waardoor hij na een paar seconde stopte en haar aankeek. Hij vond het moeilijk, moeilijker dan hij ooit gedacht had. Hij legde zijn handen in haar hals en hij zoende haar nog eens, maar daarna stopte hij weer en pakte hij haar hand vast. Hij wilde veel meer doen dan dit, het kostte hem moeite om haar verder niet aan te raken, maar hij deed precies wat ze wilde. Hij keek haar glimlachend aan, een ontspannen blik lag in zijn ogen. ‘Je bent gewoon te knap,’ zei hij plagend tegen haar.

Fay Fuego

Hij stopte en keek haar aan, ze voelde zijn handen in haar hals en ze werd nogmaals gezoend, daarna stopte hij al heel erg gauw weer en pakte haar hand. Ze plaatste haar lippen nu in zijn hals en zoende hem zachtjes en liefjes daar. Gewoon om hem te laten zien dat ze het niet heel erg vond, maar blij was dat hij stopte.
Ze was gewoon te knap volgens hem. “Doe niet zo gek.” Lachte ze vrolijk. Ze legde haar hoofd weer op zijn borst en bleef glimlachen.

Koning Stephen Lahero

Zodra ze in zijn hals zoende klemde hij zijn kaken op elkaar en ademde hij diep in. Dit waren gevoelens die hij nog nooit zo had gehad en waarvan hij eigenlijk ook gedacht had het nooit meer te voelen. Toen hij jong was, was het anders geweest, maar met de jaren was het verdwenen. Misschien ook omdat Felicia het niet kon waarderen. Nu kreunde hij zacht door wat ze deed, al verscheen er weer een grijns op zijn gezicht toen ze zei dat hij niet zo gek moest doen. ‘Zo gek doe ik niet, ‘zei hij plagend tegen haar. Ze legde haar hoofd weer op zijn borst neer en hij streelde langzaam met zijn vingers over haar nek heen.

Fay Fuego

Hij leek het echt heel erg fijn te vinden en daar werd ze blij en vrolijk van. Dan kon ze zijn gedachten even verzetten. Hij kreunde zelfs. Hij zei dat hij niet zo gek deed en ze glimlachte. Ze voelde zijn vingers in haar nek en ze sloot haar ogen even.
“Vind je het goed als ik ga slapen? Ik ben heel erg moe...” Fluisterde ze hem toe.

Koning Stephen Lahero

Ze vroeg of hij het goed vond dat ze ging slapen. ‘Natuurlijk, daar heb je geen toestemming van mij voor nodig hoor,’ zei hij plagend. Hij drukte zacht zijn lippen op haar voorhoofd en daarna sloeg hij zijn arm en de dekens wat over haar heen. ‘Ga maar lekker slapen, je moet uitgerust zijn voor morgen, natuurlijk,’ zei hij glimlachend tegen haar. Hij vond het heerlijk om zo met haar te liggen, het voelde goed om iemand te hebben die heel graag dicht tegen je aan lag. Het zorgde ervoor dat hij anders werd, meer zoals vroeger, zoals hij heel lang geleden was. Hij was er wel blij mee, al was het allemaal wel wat onwennig voor hem.

Fay Fuego

"Ik had gewoon het idee dat je nog lang niet wilde gaan slapen, dus ik dacht ik meld het even." Lachte ze hem nu toe. Ze voelde zijn lippen op haar voorhoofd en zijn arm om haar heen. Het was super fijn dat het zo goed voelde tussen hun.
Ze moest gaan slapen en uitgerust zijn voor morgen. Ze knikte daardoor. "Welterusten, knappe koning." Plaagde ze. Daarna sloot ze haar ogen en viel ze al heel erg gauw in slaap.

Koning Stephen Lahero

Hij werd nog even door haar geplaagd en hij keek haar even uitdagend aan, daarna legde hij zijn hoofd weer neer en sloot hij zijn ogen. Hij kon aan de ademhaling van Fay horen dat ze in slaap was gevallen en hij bleef haar nog steeds hetzelfde vasthouden. Het voelde gewoon heel goed, hij wilde niet eens meer loslaten. Hij lag nog iets langer wakker, maar uiteindelijk viel ook hij in een vrij rustige slaap. Hij bleef stil liggen, constant hield hij haar in zijn armen, het ging eigenlijk gewoon bijna automatisch. Het lag heerlijk zo.

Fay Fuego

Ze werd die ochtend echt uitgeslapen wakker. Vandaag zou anders zijn dan alle andere dagen, vandaag zouden ze naar het andere kasteel gaan en zouden ze daar een bruiloft en een kroning bijwonen. Ze haalde even diep adem, het was nogal wat, ze werd meteen in het diepe gegooid.
Ze lag nog in de armen van Stephen, ze bleef heel stil liggen en streek zachtjes over borst heen.

Koning Stephen Lahero

Hij werd wakker toen hij een zachte aanraking op zijn borstkas voelde, hij opende zijn ogen en zag dat het Fay was. Natuurlijk was het Fay. Het liet hem glimlachen, het was geweldig om zo wakker te worden. Hij kwam iets overeind en hij bleef haar stevig vasthouden. ‘Heb je er wel een beetje zin in?’ vroeg hij plagend aan haar. Hij liet haar los en hij haalde een hand door zijn warrige haar heen, hij schraapte zijn keel een beetje. Hij had opzich wel zin in vandaag, maar hij vond het wel anders dat het nu met Fay was.

Fay Fuego

Ze zag hoe vrolijk hij was toen hij wakker werd. Zou dat echt alleen maar door haar komen? Ze vond het fijn, het was prettig dat hij zo op haar reageren, daardoor had ze echt het gevoel dat hij haar aanwezigheid waardeerde. Ze werd stevig door hem vastgehouden en hij vroeg of ze er een beetje zin in had.
"Ja, eigenlijk wel, ik vroeg me alleen af of Felicia ook ging... dat lijkt me heel erg raar." gaf ze zachtjes aan. Ze kwam wat overeind toen hij haar losliet.

Felicia Erogate

Ze waardeerde het dat hij nog even bij haar wilde blijven. Het was al laat, maar ze wist heel goed dat ze voorlopig toch geen oog dicht zou kunnen doen. Hij zei dat Storm buiten bleef en ze knikte kort. Toen hij haar hand opnieuw vastpakte en er bemoedigend even in kneep glimlachte ze even naar hem. Ze miste het lichaamscontact, iets wat ze jaren niet had gehad. Normaal gesproken had ze al meer dan genoegen aan korte aanraking. Door de tijd dat ze opgesloten had gezeten was dat wel veranderd, Lamos wist ze steeds meer achter zich te laten. Ze hield zijn hand vast tijdens het lopen tot dat ze in het zicht van andere mensen kwamen. Ze was netjes opgevoed en ze wilde geen geruchten verspreiden tot het moment dat Stephen en zij het hadden uitgepraat. Ze nam Nathan mee naar de werkkamer, het was een van de weinige plekken waar ze nu een beetje rust zouden hebben. Onderweg sprak ze weinig, pas toen ze binnen waren begon ze weer te praten. "Wat kan ik je te drinken aanbieden?" Vroeg ze hem als allereerst.

Nathan Gerono

Hij liep met haar mee, ze leek het fijn te vinden dat hij haar aanraakte. Toch liet ze hem weer los toen ze in het kasteel waren en mensen tegenkwamen, maar dat vond hij geen probleem, het sierde haar. Ze vroeg wat hij te drinken wilde. ‘Rode wijn zal wel smaken,’ zei hij grijnzend tegen haar, daarna zette hij een stap naar haar toe en legde hij zijn handen losjes op haar heupen. ‘Geniet, Felicia. Ontspan en geniet van dit moment, van de rust, van mij aanwezigheid… ik zal het je wel leren,’ zei hij glimlachend tegen haar. Hij vond dit heerlijk. Hij kon zo veel geluk halen uit kleine momenten, dat wilde hij met haar delen. Als ze ook zo ging leven, zou ze gelukkig zijn met heel erg weinig. Het zou haar goed bevallen. Hij keek haar doordringend aan, daarna drukte hij voor een seconde zijn lippen op die van haar, meteen keek hij haar grijnzend aan. ‘Zie je, ik leer het je wel,’ plaagde hij haar. Daarna liep hij naar het grote raam, hij wilde het uitzicht wel eens zien.

Koning Stephen Lahero

Ze vroeg zich af of Felicia ook ging. ‘Grote kans van wel,’ was zijn reactie. ‘Het zal minder raar zijn dan je nu denkt. Ze kent iedereen en ze zal waarschijnlijk liever uit onze buurt blijven, denk ik,’ zei hij zacht tegen haar. Felicia zou waarschijnlijk bij Carmen en Kayton in de buurt blijven, hij zuchtte zacht. Dat betekende dus dat hij daar niet kon zijn, want hij jammer vond. Hij mocht ze graag, maar het waren de mensen van Felicia. Niet van hem. Het was gepast als hij dan afstand hield, dat wist hij ook. Hij pakte een schoon wit overhemd en een broek die hij aantrok, hij maakte zijn riem dicht en trok daarna ook een net jasje aan. Zodra hij klaar was draaide hij zich weer naar Fay.

Felicia Erogate

Nathan zei dat ze moest genieten, opnieuw glimlachte ze even naar hem. Hij legde zijn handen losjes op haar heupen. Het was een aanraking die ze had gemist. Toen hij kort haar lippen op de hare drukte bleef ze staan. Ze had haar adem in gehouden en langzaam liet ze die nu ontsnappen. Nathan maakte wat bij haar los, maar dit ging tegenalles in wat ze had geleerd. Ze wist nog geen dag dat Stephen een ander had. Ze draaide zich om, om de wijn in te schenken waar Nathan om had gevraagd. De gemengde gevoelens zorgde ervoor dat het glaswerk uit haar handen viel. Haar blik ging direct naar Nathan toe. Ze haalde even diep adem voordat ze tegen hem begon te praten. "Het is beter als je nu gaat," Zei ze zacht tegen hem. "Dit is de eerste dag zonder mijn echtgenoot en ik kan het me dit niet veroorloven. Ik heb je eerder niet tegengehouden omdat je wel wat bij me losmaakt." Zei ze heel eerlijk. De rode wijn kleurde het tapijt. "Voel je nergens schuldig over, maar ik heb mezelf niet ander controle anders." Zei ze op een zachte, maar dwingende toon. Ze wilde aboluut niet dat dingen uit de hand liepen of dat ze zich schuldig ging voelen. Ze hoopte dat Nathan het begreep en dat hij de fout niet bij zichzelf zocht. Dat had Stephen immers altijd gedaan. Voor nu was ze nog niet zover op Stephen achter haar te laten.

Nathan Gerono

‘Denk je dat ik je zo achterlaat? Echt niet…’ zei hij zacht. ‘Kom, ik help je, daarna zal ik vertrekken. Maak je niet druk, Felicia. Alsjeblieft niet.’ Zei hij daarna. Hij maakte iets bij haar los en hij wist zelf niet zo goed wat hij daar mee moest, maar voor hem was dit minder ingewikkeld dan voor haar. Hij pakte haar hand vast en hij keek haar doordringend aan. ‘Kalmeer. Dit is geen ramp. Je bent niemand iets verplicht, ook jezelf niet. Niemand zal je ooit iets kwalijk nemen als je ooit voor je eigen geluk gaat. Die tijd is voorbij. Iedereen die van je houdt ziet je het liefste gelukkig, zelfs ik zie je het liefste gelukkig en ik weet dat ik dat kan bereiken. Ik weet dat jij dat kan bereiken, want je hebt zo veel in je…’ zei hij tegen haar. Hij raapte het glas op en zette het op het bureau neer. ‘Wat kan er gebeuren? Jij kan te ver gaan, maar ik zal je tegenhouden, want ik wil niet dat je jezelf teleurstelt. Het zou niet gebeuren…’ stelde hij haar gerust. ‘Kom, we praten nog wat, dan kan je daarna met een gerust hart gaan slapen…’

Fay Fuego

Er was een grote kans dat Felicia er wel was. Maar het was minder dan ze dacht. Ze kende iedereen en bleef bij hun uit de buurt. “Maar ik wil zo graag met haar praten en het goedmaken.” Zei ze zachtjes tegen hem. Dat wilde ze echt heel erg graag. Stephen stond op en ze keek toe hoe hij zijn kleren aantrok, haast schaamteloos. Ze stond na een tijdje op en huppelde naar hem toe. Ze keek hem met vrolijke en twinkelende ogen aan en drukte een zoen op zijn lippen.
“Moet ik al meteen die nette jurk aantrekken? Of niet?” Wilde ze graag weten.