Medieval Times

Nathan Gerono

‘Ik zeg dat, mijn huis, weet je nog…’ zei hij plagend tegen haar. Het was duidelijk dat het eten haar niet goed afging, maar dat snapte hij wel. Ze bood haar excuses aan, maar hij schudde meteen zijn hoofd. ‘Maakt niet uit, echt niet. Ik begrijp het wel,’ zei hij meteen. Ze vroeg of ze echt in zijn bed mocht liggen en daarna zei ze dat hij er wel bij mocht komen liggen. Het was duidelijk dat het een grapje was, daardoor kwam er een grijns op zijn gezicht te staan. ‘Pas maar op, straks doe ik het, dan heb je spijt van zo’n opmerking,’ zei hij plagend tegen haar. ‘Nee, je gaat niet gewoon op een dekentje liggen, dat wil ik niet hebben. Je gaat gewoon in mijn bed…’

Jay Fullbright

‘Dat hangt niet af van mij, Kayton. Volgens mij is het wel zo netjes als ze mij feliciteert en het initiatief neemt, zoals dat hoort. Ik zal haar gewoon een brief schrijven, maar het kan niet van één kant komen. Ik weet dat het jouw dochter is en ik begrijp dat het voor haar niet allemaal makkelijk is, maar als ze niets met ons te maken wil hebben, heb ik dat ook niet met hun. Zo simpel is het,’ zei hij, omdat hij daar ook een duidelijke mening over had. Kayton wilde niet dat hij dat soort dingen zei, daardoor keek Jay hem direct fel aan. In één keer sloeg de hele sfeer om. ‘Dat bepaal jij niet, Kayton. Het is hoe ik er over denk. Ik heb het nooit iets goeds zien brengen. Mijn vader ging er kapot aan en ik doe dit alleen maar uit respect voor hem en voor jou. Niet voor mezelf, niet voor het volk.’ Zei hij op doordringende toon. Misschien veranderde het nog, maar op dit moment vond hij het eigenlijk nog niet zo boeiend.

Fay Fuego

Gelukkig maakte het hem niet uit dat ze niet alles op at, dat luchtte op, ze wilde niet onbeleefd zijn.
Hij ging mee in haar grapje, ze vond het leuk. "Het was jouw huis toch." Plaagde ze, zijn woorden die hij daarvoor had gezegd herhalend, het was zijn huis dus hij bepaalde het.
"Daarbij denk ik wel dat ik je voldoende kan vertrouwen, toch?" Vroeg ze hem, toch lichtelijk aarzelend. Ze had toch vaak wat moeite met het echt vertrouwen van mensen, oppervlakkig vertrouwde ze iemand al gauw, maar wanneer het verder ging, vond ze het moeilijk. Ze moest en zou in zijn bed liggen, het was lief van hem.
"Oké." Glimlachte ze, ze kwam voorzichtig weer wat overeind.

Nathan Gerono

Ze zei plagend dat het zijn huis was, daardoor schudde hij zijn hoofd. Ze gebruikte zijn eigen opmerking tegen hem. Daarna zei ze op totaal andere toon dat ze hem wel voldoende kon vertrouwen, al was het meer een vraag. ‘Natuurlijk,’ was zijn antwoord. Er was geen reden om hem te wantrouwen en hij had geen reden om haar te wantrouwen, daar moest ze zich geen zorgen over maken, dat was helemaal niet nodig. Ze stemde uiteindelijk in en ze kwam langzaam overeind, hij liep naar haar toe en hij sloeg zijn arm voorzichtig om haar heen. Hij probeerde haar rug zo veel mogelijk te ontwijken. Hij hielp haar naar zijn kamer toe, bij het bed liet hij haar zitten en keek hij haar vragend aan. ‘Gaat het zo een beetje?’ vroeg hij zacht. ‘Of moet ik je ook helpen met uitkleden?’ was zijn volgende vraag, een fonkeling lag in zijn ogen en al snel verscheen de grijns weer op zijn gezicht.

Fay Fuego

Het kwam er zo spontaan uit dat ze hem kon vertrouwen, ze glimlachte erdoor.
Hij schoot haar gelukkig te hulp en nam haar mee naar zijn kamer. Ze zat nu op het bed en hij vroeg haar of hij haar moest helpen met uitkleden, ze zag de twinkeling in zijn ogen, toch dacht ze er wel serieus over na en keek ze naar haar kleding, het shirt was geen enkel probleem, ze had alleen maar een los hemd aan, maar de broek zou moeilijk worden. Ze droeg er bescherming overheen en de broek zelf zat ook hartstikke strak.
"Als je het niet erg vind, heel graag. "Zei ze zacht. Ze keek nu weer naar hem op.

Nathan Gerono

Hij moest toegeven dat hij dit even niet verwacht had, maar ze had er over nagedacht en besloten dat ze wel wat hulp kon gebruiken, dat was wel duidelijk. Hij glimlachte naar haar om te laten zien dat hij het geen probleem vond. ‘Natuurlijk wil ik je helpen…’ zei hij dus ook zacht tegen haar. Hij zou eerst de bescherming wel weghalen, hij begon het voorzichtig los te halen van haar benen en zodra hij dat gedaan had legde hij het netjes aan de kant. Hij keek haar even aan, voorzichtig pakte hij haar weer vast en liet hij haar staan, dan ging het net wat makkelijker en zou hij haar waarschijnlijk minder pijn doen. Zijn handen gingen naar haar broek, hij bleef haar aankijken terwijl hij haar broek losmaakte. Zijn ogen stonden constant strak op haar gericht en hij had een doordringende maar vriendelijke blik.

Fay Fuego

"Soms weet ik echt wel dat ik hulp nodig heb." Sprak ze hem nu toe. Hij wilde haat gelukkig wel helpen, alles deed hij heel voorzichtig en op een gegeven moment liet hij haar staan om haar broek uit te trekken, ze pakte zijn schouders vast en ze zag de blik in zijn ogen, heel even bleef ze hem aankijken, maar daarna keek ze weg. Ze wist niet goed wat ze van die blik moest vinden en het maakte haar onrustig.
Ze stapte nu uit haar broek en daardoor ging ze weer op het bed zitten. Ze probeerde nu het hemd uit te trekken, maar de beweging die ze daarvoor moest maken, deed pijn...

Nathan Gerono

Ze had haar handen op zijn schouder gelegd, maar hij zag haar wegkijken, waarschijnlijk voelde dit nogal ongemakkelijk voor haar, dat begreep hij wel. Ze stapte uit de broek en hij raapte die op om het bij de rest van haar spullen te leggen. Ze ging weer zitten, hij zag dat het haar niet lukte. ‘Kom, dit gaat niet zo,’ zei hij zacht. Hij pakte voorzichtig de rand van haar hemd vast, hij trok het net zo voorzichtig over haar hoofd heen. Hij draaide zich weg van haar om de kleding op te vouwen. Hij wist dat ze er goed uit zag, daarvoor hoefde hij niet te kijken, want dat had hij al gezien. Zodra hij de spullen netjes had weggelegd draaide hij zich weer naar haar toe. ‘Gaat het zo, of kan ik nog iets voor je doen?’ vroeg hij zacht aan haar.

Fay Fuego

Hij begon haar weer te helpen, ze deed haar armen langzaam in de lucht en zo ging het hemd over haar hoofd uit, nu zat ze naakt tegenover hem. Hij keek niet naar haar, dat maakte haar eigenlijk vrij weinig uit. Ieder mens had toch een lichaam? Daar schaamde ze zich echt niet voor.
Hij vroeg of het zo ging, inmiddels was ze in bed gaan liggen.
“Zo gaat het wel, bedankt Nathan.” Sprak ze zachtjes. Ze vond het echt heel erg fijn dat hij haar had willen helpen. Ze pakte zijn hand heel even beet en kneep er zacht in.



Kayton Erogate

Hij keek naar de grond toen zijn kleinzoon hem terecht wees over zijn dochter. Hij haalde een hand door zijn haren heen en zuchtte zacht.
“Het spijt me, jij kunt natuurlijk niet goed maken waar ik tekort geschoten ben.” Vertelde hij hem. Hij keek hem weer aan. “Als je haar een brief wilt schrijven, zou ik dat fijn vinden.” Knikte hij nu.
Jay waardeerde zijn reactie absoluut niet. Kayton haalde even diep adem. “Ik zei het alleen omdat het me pijn doet dat je er zo over denkt. Ik vond het mooi, ik genoot er echt van, koning zijn dat was fantastisch.” Jay vergat dat hij ook koning was geweest en bij hem was het altijd goed gegaan eigenlijk.

Nathan Gerono

Ze bedankte hem en pakte zijn hand vast, het liet hem glimlachen. Ze was echt heel lief en dat deed hem goed, daardoor hielp hij haar graag. 'Slaap lekker, als er iets is moet je maar gewoon roepen...' Zei hij zacht tegen haar. Hij bleef haar hand even vasthouden, maar daarna liet hij die los en liep hij de kamer uit. Hij sloot de deur voorzichtig achter zich en hij ging bij Storm zitten. Hij pakte nog wat te drinken en hij staarde in het vuur. Het was wel anders met iemand in huis, maar eigenlijk beviel het hem wel. Het was niet meer zo alleen en Fay was leuk gezelschap. 

Jay Fullbright

'Ik vind niet dat jij tekort geschoten bent, Kayton. Maar Felicia wel. Dat komt niet door jou. Ze zou in moeten zien hoe geweldige vader ze heeft en hoe dankbaar ze moet zijn voor alles, maar ik geloof niet dat ze dat ziet.' Zei hij zacht. 'Er zijn heel veel dingen gebeurt waar ik ook niet blij mee ben, maar ik ben wel dankbaar voor alles wat ik heb, en voor jou....' Zei hij tegen Kayton. Daarom had hij moeite met Felicia, omdat ze zich nergens over heen zette. Daardoor leek het al snel alsof ze alleen aan zichzelf dacht en nergens dankbaar voor was. Kayton had het over zichzelf en Jay glimlachte daardoor weer. 'Maar zoals jij zal niemand het ooit kunnen doen...' Zei hij plagend, al meende hij het wel. Hij ging zijn best doen, maar hij vond het eigenlijk nog niet leuk. 

Fay Fuego

“Doe ik...” Mompelde ze zachtjes, maar haar ogen zakten al half dicht. Na een tijdje viel ze dan ook echt in slaap, ze sliep vreselijk onrustig omdat ze niet goed kon liggen zonder dat het echt pijn deed. Ze lag nu op haar buik en hield haar ogen wel gesloten, toch was ze al een tijdje wakker, ze kon de slaap niet meer vatten.



Kayton Erogate

Gelukkig werd Jay weer rustiger. Daaruit merkte Kayton toch wel dat hij zijn best deed om vooruit te gaan. Hij kon steeds sneller zichzelf weer herstellen na zo’n woede aanval. Hij vond dat Felicia tekort was geschoten, dat kwam niet door hem.
“Misschien heb je gelijk, ik weet het niet zo goed... het is lastig.” Gaf hij aan. Voor Jay was het ook wel eens goed als hij problemen van iemand anders besprak.
“Ik vind dat je wel goed op weg bent, maar ik denk dat Esmeralda zich er wel fantastisch voor inzet, misschien wordt zij wel zo goed.” Plaagde hij Jay terug. “Op zich kunnen jullie het werk prima verdelen, dan is het voor jou ook minder vervelend om te doen.”

Jay Fullbright

'Ik snap dat jij de schuld snel bij jezelf zoekt, maar dat vind ik hierbij njet terecht... Jij hebt alles voor haar gedaan...' Zei hij zacht. Hij wilde zich er echt wel voor inzetten om goed contact met Felicia te houden, maar ze had de afgelopen tijd ook gewoon helemaal niets van zich laten horen. Hij wist eigenlijk wel dat het niet zou verbeteren. Kayton had het over Esmeralda en hij schudde zijn hoofd daardoor. 'Dat is niet goed voor mijn ego. Ik wil de beste zijn...' Zei hij met een glimlachje op zijn gezicht. Kayton had het over het werk verdelen, hij knikte langzaam. Ze zouden sowieso goed moeten kijken hoe ze alles gingen doen. Hij wilde niet dat Esmeralda zich kapot werkte, maar waarschijnlijk dacht ze daar andersom hetzelfde over. 

Nathan Gerono

Hij besloot na een tijdje bij haar te gaan kijken, zodra hij binnen kwam zag hij aan haar houding dat ze wakker was. 'Kan je niet slapen door de pijn?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij kwam bij haar op de rand van het bed zitten en hij keek haar met een bezorgde blik in zijn ogen aan. Hij vond het vervelend voor haar, ze was waarschijnlijk heel moe maar kon toch niet slapen. Dat was niet echt een fijn gevoel. Misschien wilde ze daarom nu wel gewoon wat met hem praten. 

Kayton Erogate

“Weet je, je bent echt net zo slim en wijs als je vader.” Sprak hij nu vol emotie tegen zijn kleinzoon. Hij sloeg zijn armen even om hem heen. Hij zei dat het niet goed voor zijn ego was als Esmeralda beter was, hij wilde de beste zijn.
“Misschien ga je er dan het plezier er wel van inzien.” Glimlachte Kayton hem toe. Dat hoopte hij echt. Samen konden ze alles aan, dat wist hij zeker.



Fay Fuego

Ze hoorde de deur zacht kraken en daardoor keek ze op. Nathan was er weer en hij vroeg haar of ze niet kon slapen door de pijn. Ze slaakte een diepe zucht en schudde haar hoofd. Hij kwam bij haar zitten en ze zag de bezorgde blik in zijn ogen.
“Ik haat dit zo erg.” Mopperde ze. Ze keek naar hem op.


Esmeralda Samira

Ze had na een tijdje bij haar vader te hebben gezeten, weer afscheid van hem genomen. Ze had een paar kleermakers bij elkaar geroepen, nu was Jay toch bij Kayton, dus kon ze uitgebreid de plannen bespreken met de kleermakers over haar jurk. Ze wilde hem echt perfect hebben. Allemaal kwamen ze met verschillende ideeën en samen tekenden ze en schetsten ze wat, er kwamen verschillende prachtige stoffen tevoorschijn en Esmeralda koos wat uit. Tevreden liet ze de kleermakers weer gaan en daarna ging ze weer aan het werk. Ze vond het echt leuk om te doen, nu was ze uitnodigingen aan het maken voor de bruiloft en de kroning, al wist ze nog niet precies welke datum ze zouden kiezen, daarom hield ze wat ruimte over.

Jay Fullbright

Door wat Kayton zei keek Jay hem wat verbaasd aan, zijn stem klonk vol emotie en hij voelde de armen van Kayton om zich heen. 'Soms ben ik best slim...' Zei hij plagend. Hij hield hem even zo vast, daarna keek hij hem weer aan. 'Misschien wel. We zullen het vanzelf wel zien...' Zei hij tegen zijn opa. 'Nou, ik zal je wel weer alleen laten, anders komt Carmen nooit meer terug. Dat zou ook niet aardig zijn...' Zei hij plagend. 'Bedankt, Kayton...' Zei hij daarna. Hij legde even zijn hand op de schouder en daarna draaide hij zich om en liep hij naar de deur. Hij moest nog wel wat dingen met Esmeralda bespreken, dat kon hij beter maar meteen doen. 

Zo tentamen, daarna de rest weer haha 

Kayton Erogate

“Vergeet niet dat je ook de goede eigenschappen van hem hebt.” Zei hij nu zacht en lief tegen zijn kleinzoon. Hij streek even door zijn haren heen. Hij gaf aan dat ze het vanzelf wel zouden zien, hij ging weer, anders kwam Carmen nooit meer terug, dat was ook niet aardig van hem. Hij bedankte hem nu en Kayton knikte hem toe
“Geen dank jongen...” Zei hij zachtjes tegen hem. Daarna stond hij op en staarde hij uit het raam. Hij haalde even diep adem terwijl er een traan over zijn wang liep, hij miste Leroy...

Succes!

Nathan Gerono

Ze schudde haar hoofd en zei daarna mopperend dat ze dit zo haatte. 'Mij toch niet hoop ik...' Zei hij plagend tegen haar. 'Ik begrijp dat het vervelend is. Is er niets dat ik voor je kan doen? Misschien moet ik kijken of ik morgen iets kan maken om de pijn te verminderen, maar daar ben ik meestal niet zo goed in...' Zei hij zacht tegen haar. Hij wilde er graag voor zorgen dat ze zich beter voelde, maar hij wist niet echt wat hij daar nu nog aan zou kunnen doen. 'Wil je anders liever bij het vuur zitten? Dan help ik je wel...' Stelde hij voor. 

Jay Fullbright

'Dat is zo, daar ben ik ook zeker blij mee. Ik heb gelukkig ook goede eigenschappen van jou...' Zei hij nog zacht, daarna liep hij de kamer uit en ging hij opzoek naar Esmeralda. Hij wilde graag met haar praten en hij hoopte dat ze dat fijn zou vinden, Esmeralda vond praten ook altijd erg belangrijk. Nu begon hij steeds meer in te zien dat het misschien toch wel goed was. 

Carmen Samira

Na een tijdje was ze weer terug gelopen, Jay was weggegaan en dus kon ze wel weer naar Kayton toe. Hij stond bij het raam en ze liep langzaam naar hem toe. 'Gaat het wel?' Vroeg ze zacht, bezorgd. Hij zag er verdrietig uit en ze hoopte maar dat het niet door Jay kwam. Ze pakte zijn handen vast en keek hem doordringend aan, wel met een lieve blik in haar ogen. 'Is er iets gebeurd?' Vroeg ze daarna aan hem. 

Fay Fuego

“Nee, jou niet.” Er brak nu weer een glimlach op haar gezicht door. Misschien kon hij morgen iets maken om de pijn te verminderen, maar daar was hij meestal niet zo goed in. Ze gniffelde. “Dat is niet nodig, ik wil niet de kans lopen om vergiftigt te worden.” Plaagde ze hem terug. Hij vroeg haar of ze anders bij het vuur wilde zitten.
“Ja graag.” Zei ze met een knikje. Ze haalde de dekens van haar lichaam af en kwam langzaam wat overeind.
“Daar voel ik me toch altijd beter, misschien werkt dat het beste als pijnstilling.” Glimlachte ze hem toe.


Esmeralda Samira

Ze was klaar met het schrijven van de uitnodigingen naar verschillende mensen. Eentje had ze geschreven aan het volk, het zou door een omroeper vertelt worden, zodat de mensen die niet konden lezen en schrijven het ook wisten. Ze las hem nog een keer door en besloot straks te vragen aan Jay wat hij ervan vond.


Kayton Erogate

Carmen kwam al heel erg gauw weer, ze vroeg hem of het ging en hij knikte. “Ja, het gesprek met Jay ging goed, hij werd wel even boos, maar hij kon zichzelf goed herstellen.” Dat had hij echt heel erg fijn gevonden. Hij sloeg zijn armen om Carmen heen.
“Er is niets gebeurd, ik dacht alleen weer even aan Leroy.” Glimlachte hij haar toe. “De antwoorden die Jay af en toe geeft als ik het over mijn eigen leven heb... precies Leroy...” Vertelde hij zacht.

Nathan Gerono

‘Nou zeg, zo erg is het nou ook weer niet,’ zei hij grijnzend tegen haar. Hij zou haar niet vergiftigen, tenminste, dat hoopte hij. Zo fout kon het nooit gaan. Ze wilde toch bij het vuur zitten, hij knikte en zag hoe ze de dekens van haar lichaam af haalde. Nu kon hij toch niet anders dan naar haar lichaam kijken. Ze kwam al iets overeind, hij legde voorzichtig zijn handen op haar heupen en hij zette haar net zo voorzichtig op de rand neer. ‘Misschien is het beter als je even geen kleding aandoet, het zal alleen maar irriteren,’ zei hij zacht. Daarom pakte hij een badjas uit de kast en gaf hij haar die aan, met een glimlachje op zijn gezicht.

Jay Fullbright

Zodra hij Esmeralda gevonden had liep hij de kamer binnen en greep hij haar vast. ‘Ik miste je al!’ zei hij plagend tegen haar. Hij tilde haar op en hij hield haar stevig tegen zijn lichaam aan. ‘Heb je je vader nog gevonden?’ vroeg hij aan haar, omdat hij wel benieuwd was naar de reactie van Duke. Hij hoopte toch wel dat haar vader het fijn vond dat ze gingen trouwen, maar hij verwachtte het eigenlijk wel, Duke was hartstikke aardig.

Carmen Samira

Het was gelukkig goed gegaan. De jongen was even boos geworden, maar had zich snel hersteld en het was duidelijk dat het Kayton goed deed. Daarom glimlachte ze ook. Hij had aan Leroy gedacht, want de dingen die Jay soms zei waren precies Leroy. ‘Dat is goed. Zo is hij nooit helemaal weg. Misschien krijg je met Jay ooit wel wat je met hem had,’ zei ze zacht tegen hem. Jay leek veel op zijn vader, maar toch ook weer niet. Hij was toch altijd zichzelf. Ze voelde zijn armen om haar heen en ze leunde wat tegen hem aan, ze snapte wel dat hij verdrietig was als hij aan Leroy dacht.

Fay Fuego

“Je weet het nooit.” Glimlachte ze naar hem terug toen hij zei dat het zo erg nou ook weer niet was. Zijn handen lagen op haar naakte heupen en ze keek hem even doordringend aan, wat was hij van plan? Gelukkig trok hij haar voorzichtig naar de rand toe zodat ze haar benen eroverheen kon slaan. Het was volgens hem ook beter als ze even geen kleding aan deed.
“Oh ja? Zodat...” Begon ze fel, maar hij pakte een badjas uit de kast. “Oh, dank je, sorry.” Zei ze zacht tegen hem en ze trok dankbaar de badjas aan. Ze knoopte hem vast en kwam nu voorzichtig weer overeind.



Esmeralda Samira

Ze schrok zich rot toen de deur ineens open ging. Gelukkig was het Jay. Hij miste haar al en tilde haar op uit de stoel.
Ze glimlachte hierdoor en sloeg zijn armen om zijn nek heen. “Hoi, lieverd.” Fluisterde ze liefjes tegen hem. Hij vroeg of ze haar vader nog gevonden had, ze knikte.
“Ja, hij vindt het hartstikke leuk dat ik ga trouwen, al blijf ik natuurlijk zijn kleine meisje.” Lachte ze vrolijk naar Jay.
“Maar je was wel geschikt volgens hem.” Plaagde ze haar vriendje en ze gaf hem een kus.
“Hoe was het bij Kayton?” Wilde ze nu van hem weten.



Kayton Erogate

Ze zei dat het goed was, zo was Leroy namelijk nooit helemaal weg en misschien kreeg hij met Jay wel dezelfde soort vriendschap als met Leroy.
“Het zal altijd iets anders zijn, Jay is toch gewoon mijn kleinzoon.” Gaf hij met een glimlach aan.
“Vind je het niet erg? Ze gaan nu eerder trouwen dan wij.” Glimlachte hij haar toe.

Nathan Gerono

Ze reageerde opeens fel op hem, blijkbaar begreep ze hem helemaal verkeerd en het zorgde ervoor dat zijn blik hard werd. Wat dacht ze wel niet van hem? Hij snoof even, haar excuses hoorde hij wel, maar het maakte niet echt uit. Hij kwam overeind en hij liet haar zo zitten, als ze zoiets dacht hoefde hij haar ook niet meer aan te raken. Hij wilde haar alleen maar helpen, maar dan deed ze dat zelf maar. Hij liep de kamer uit, Storm merkte de spanning duidelijk op, de hond liep constant heen en weer. Hoewel Nathan misschien zelf wat moest rusten deed hij dat niet en ging hij aan het werk, deze keer was hij wel bezig met zijn eigen zwaard.

Jay Fullbright

Hij voelde haar armen rond zijn nek en hij keek haar grijnzend aan. Ze had haar vader gevonden en hij vond Jay wel geschikt, daardoor grinnikte hij. ‘Gelukkig maar, anders had hij zeker pech gehad,’ zei hij plagend. ‘Je mag ook wel zijn kleine meisje blijven, maar je bent nu toch meer van mij,’ zei hij daarna, nog steeds op plagende toon. Ze vroeg hoe het bij Kayton was, daardoor zette hij haar neer, al bleef hij haar wel vast houden. ‘Goed, ik heb lang met hem gepraat, ook over wat er gebeurd is,’ zei hij zacht tegen haar.

Carmen Samira

‘Maar toch. Leroy was jouw schoonzoon, dat is uiteindelijk ook anders geworden. Misschien scheelt het wel dat je echt familie bent van hem,’ zei ze tegen Kayton. Natuurlijk zou het anders zijn, maar het zou altijd anders zijn. Hij vroeg of ze het niet erg vond dat ze eerder zouden trouwen en ze haalde haar schouders op. ‘Wat maakt mij dat nou uit? Zolang we maar een keer gaan trouwen vind ik het geen probleem,’ zei ze glimlachend tegen hem. Ze vond het echt niet erg, trouwen was niet nodig om samen te kunnen zijn dus was het geen probleem.

Fay Fuego

Ze hoorde hem snuiven en hij liep de kamer uit, ze hadden elkaar wat verkeerd begrepen. Met een zachte zucht sloot ze haar ogen heel even. Ze verzamelde moed en kwam nu overeind. Ze schuifelde moeizaam naar hem toe. In de kamer leunde ze tegen de muur aan.
“Nathan.” Zei ze zacht. Ze kwam iets dichterbij en keek naar hem. Ze voelde zich alsof ze elk moment in elkaar kon zakken.
“Het spijt me, ik ben gewoon doodsbang dat alles wat ik tot nu toe heb kapot wordt gemaakt. ik zou het vreselijk vinden als ik hier niet mocht blijven of dat we niet meer goed met elkaar om konden gaan. Mijn reactie was overdreven, maar ik begreep je verkeerd.” Ze bood heel voorzichtig en zachtjes haar excuses aan.



Esmeralda Samira

Ze mocht wel het kleine meisje van haar vader blijven, maar ze was nu toch meer van hem, daardoor schudde ze met een grinnik haar hoofd. “Ik was al bang dat je jaloers zou worden.” Plaagde ze hem. Ze werd weer neergezet en hij zei dat het goed was gegaan, hij had lang gepraat met Kayton, ook over wat er gebeurd was.
“Dat heb ik met papa ook gedaan...” Gaf ze zacht aan. Ze wist niet of hij daar boos over zou worden. “Hij heeft me wat geholpen, het begon namelijk wat te ontsteken en ik wist niet hoe ik dat op moest lossen.” Vertelde ze zachtjes, ze legde haar hoofd tegen Jay aan.
“Wat zei Kayton erover?” Wilde ze van hem weten.



Kayton Erogate

“Misschien wel.” Knikte hij met een glimlach. Het maakte haar niets uit, daardoor lachte hij. Ze wilde gewoon een keer trouwen, dan vond ze het geen probleem. “Weet ik, ik plaagde maar wat, lieverd.” Zei hij tegen haar. Hij drukte een kus op haar wang.
“We gaan eerst iets moois maken van de bruiloft en kroning van Jay en Esmeralda.” Sprak hij zacht.

Nathan Gerono

Hij keek op toen hij zijn naam hoorde, Fay bood haar excuses nog eens aan. Ze wilde gewoon niet dat alles kapot ging, dat ze niet meer normaal met elkaar om konden gaan. ‘Het maakt niet uit. Ik wil gewoon niet dat je zo over mij denkt. Ik zou nooit iets doen als iemand het niet wilt, zo ben ik niet.’ Zei hij tegen haar. ‘Ik wilde gewoon helpen,’ mompelde hij daarna. ‘Het is al goed,’ zei hij nog eens, want het was in zijn ogen ook alweer goed. Hij hoopte gewoon dat ze zich realiseerde dat hij zoiets nooit zou flikken, hij kon het niet eens. Ze zag er uit alsof ze elk moment in elkaar kon storten, daarna liet hij zijn spullen liggen en kwam hij naar haar toe. Hij pakte haar vast, hij keek haar niet meer aan en hij zette haar voorzichtig bij het vuur neer, daarna liep hij weer terug naar het zwaard.

Jay Fullbright

Ze was al bang dat hij jaloers zou worden, daardoor grijnsde hij. ‘Je moet gewoon uit de buurt van mannen blijven, dan is er geen probleem. Je vader gaat nog net, ‘zei hij plagend. Ze vertelde dat ze het met haar vader had besproken en dat hij haar geholpen had omdat het was gaan ontsteken. Daardoor keek hij haar kort doordringend aan en ademde hij diep in. Waarom vond hij dit zo erg? Hij wilde niet dat iemand dit van hem wist, maar toch snapte hij wel dat Esmeralda het met haar vader wilde bespreken. ‘Is hij boos op mij?’ vroeg hij zacht aan haar. Ze wilde weten wat Kayton had gezegd. ‘Heel veel… hij denkt dat het toch een soort verslaving is en het uitdagen moeten we voorzichtig doen. Daarbij kan het fout gaan. Ik heb hem gezegd dat ik elke keer twijfel of ik toe moet geven aan het gevoel of juist niet, maar hij denkt dat ik het niet moet negeren, omdat het dan toch alleen maar erger wordt. Dat vind ik lastig, want als ik steeds meer wil, vind ik dat heel vervelend voor jou,’ zei hij eerlijk.

Fay Fuego

Hij zei dat het niet uitmaakte, hij wilde gewoon niet dat ze zo over hem dacht, hij zou nooit iets doen als iemand het niet wilde, zo was hij niet. Hij wilde alleen helpen.
“Ik weet dat je niet zo bent. Maar ik voel me zo kwetsbaar op dit moment... dan bescherm ik mezelf wat meer dan normaal gesproken.” Legde ze hem uit. Ze werd weer door hem vastgepakt en dit maal bij het vuur neergelegd.
“Dankjewel...” Mompelde ze tegen hem. Ze ging op het kleed liggen en trok de badjas weer uit. Ze sloeg een deken om haar lichaam heen en lag vreselijk dichtbij het vuur. Het leek haar rug te strelen en vermoeid viel ze nu toch in slaap.



Esmeralda Samira

Hij plaagde haar weer en daardoor schudde ze lachend haar hoofd. Ze wist dat het wel echt zo was. Doordat ze het had gezegd dat haar vader het wist, keek hij haar doordringend aan. Ze zweeg en wachtte af op wat er zou komen. Hij wilde weten of haar vader boos op hem was. Ze schudde haar hoofd.
“Nee, hij weet dat je er niets aan kunt doen, hij vindt het alleen moeilijk, maar hij is er wel van overtuigd dat we er samen wel uit kunnen komen.” Glimlachte ze haar vriendje toe. Hij vertelde heel eerlijk waar hij het allemaal over gehad had met Kayton, volgens haar was hij er nog nooit zo open over geweest.
“Ik ben echt trots op je, dat je het me gewoon kunt vertellen.” Fluisterde ze nu. Ze streek even zacht langs zijn gezicht.
“Vind je dat hij gelijk heeft?” Vroeg ze hem. “Ik weet dat je het heel vervelend voor me vind, maar misschien is dat de compensatie die ik moet maken als jij er meer over wilt vertellen.” Fluisterde ze.

Nathan Gerono

‘Ik begrijp het wel, ik had misschien niet zo weg moeten lopen. Ik vind het lastig om niet te doen wat er als eerste in mij op komt,’ zei hij tegen haar. Ze ging liggen bij het vuur en trok een deken om haar heen, hij zag dat ze uiteindelijk toch in slaap viel. Hij hield op met het zwaard en hij liep ook naar het vuur, hij liet zich op het kleed zakken en hij sloot zijn ogen. De grote hond kwam naast hem liggen en hij glimlachte zwak naar het dier, daarna keek hij weer naar Fay, hij kon haar zien door het vuur heen. Na een tijdje zakte hij zelf ook in slaap.

Jay Fullbright

Duke was niet boos, hij vond het wel moeilijk maar was er van overtuigd dat ze er samen uit kwamen, dat liet hem glimlachen. Hij was blij dat Duke niet boos was, want hij wilde dat echt niet. Ze zei dat ze heel trots was dat hij dit zo kon vertellen, daardoor glimlachte hij zwakjes. ‘Ik doe mijn best,’ was zijn reactie. Hij wilde graag laten zien dat hij echt wel iets deed met wat ze tegen hem zei. Hij voelde haar aanraking op zijn gezicht, het liet hem weer glimlachen. Ze vroeg of hij vond dat Kayton gelijk had, door wat ze daarna zei keek hij haar weer doordringend aan. Hij wist niet of hij dit wel wilde, maar aan de andere kant, misschien werkte het wel het beste. ‘Ik denk dat hij wel gelijk heeft…’ zei hij dus ook zacht. ‘Ik weet het niet goed, maar we zullen het wel merken, denk ik. Ik weet wel dat het nooit goed kan zijn om te proberen het te negeren. Daardoor wordt het juist erger en ik word daar helemaal gek van…’

Fay Fuego

Die ochtend was ze best vroeg weer wakker geworden, ze voelde zich al stukke beter, dat was zeker. Haar blik gleed over de omgeving heen. Nathan lag vlakbij eigenlijk. Ze bestudeerde hem nu eens goed, ze had er zo mooi de tijd voor, hij lag toch nog te slapen. Hij zag er eigenlijk gewoon best goed uit. Ze kon zijn verleden als huurling op zich wel thuisbrengen, hij had toch een wat apart uiterlijk.



Esmeralda Samira

Jay glimlachte uiteindelijk toch, gelukkig maar. Dan zat het toch redelijk goed. Hij zei nu dat hij zijn best deed. “Daar ben ik blij om.” Glimlachte ze naar hem terug. Ze vond het heel erg fijn dat hij wel zijn best deed. Ze zag zijn doordringende blik, maar keek er liefdevol in terug. Hij dacht wel dat Kayton gelijk had en daardoor knikte ze.
“We zien wel hoe het zal gaan.” Fluisterde ze zachtjes tegen Jay en ze sloeg haar armen voorzichtig weer om hem heen en hield hem dicht tegen haar aan.
“Wanneer gaan we trouwen?” Vroeg ze nu met een glimlach aan hem.

Nathan Gerono

Hij sliep eigenlijk wel goed, het was warm bij het vuur en hij was ook best moe, dus sliep hij aardig door. Toen hij wakker werd knipperde hij met zijn ogen, langzaam kwam hij overeind, hij voelde Storm bewegen. Het duurde even voor hij door had dat hij niet in zijn eigen bed lag, maar zodra hij besefte waar hij was keek hij naar Fay. Ze was al wakker en hij glimlachte naar haar. 'Nu ben ik zeker degene die het ontbijt moet maken...' Plaagde hij haar, zijn stem klonk nog aardig schor van het slapen. Hij stond op en hij rekte zich uit, daarna keek hij haar weer aan. 'Hoe gaat het?' Vroeg hij. 

Jay Fullbright

Ze was er blij om en ze zouden wel zien hoe het ging. Dat dacht hij zelf ook wel. Ze vroeg daarna wanneer ze gingen trouwen, meteen kreeg hij een glimlach op zijn gezicht. 'Over een week,' was zijn antwoord, daarna drukte hij zijn lippen op die van haar en zoende hij haar uitgebreid. 'Al mocht het van mij ook morgen zijn...' Zei hij daarna plagend. 'Heb je nu even tijd voor mij?' Vroeg hij daarna. Hij hield zijn armen om haar heen geslagen en hij keek haar met een lieve en rustige blik in zijn ogen aan. 'Wat dacht je van een avondje bij de openhaard, met een glaasje wijn, gewoon samen...' Zei hij zacht tegen haar.