Skyrim RPG

Sterre Hiddon

Hij lag veel te lekker en daardoor glimlachte ze zwakjes, ondanks de pijn kon ze nog wel functioneren en ze wist niet dat het mogelijk was. Het ging redelijk en daar was ze blij mee. Als het ging, dan mocht ze gaan slapen van hem. Hij bleef de hele nacht. "Ik hou van je, papa... " klonk haar lieve zachte stem en ze sloot haar ogen, ze viel nog niet meteen in slaap. Maar dit was al wel heel prettig.



Koningin Destiney Hiddon

Hij legde aan haar uit hoe ze het ook kon bekijken en ze knikte een beetje. Ze begreep wat hij haar vertelde, dat wel. "Ik kan dat niet... Dat lukt me echt niet... kun je me daarbij helpen? Alsjeblieft? Ik zou dat nooit alleen kunnen." Fluisterde ze hem toe. Ze wilde ook blijven, ze hield zielsveel van Thobias en ze wilde bij haar kinderen blijven...

Jason Hiddon

'Ik kan je een zetje in de goede richting geven en ik weet heel erg zeker dat als wij hier regelmatig over praten, je zelf een heel eind komt.' zei hij tegen haar. Hij legde zachtjes zijn hand tegen haar hoofd aan en hij ging opzoek naar het gevoel van vertrouwen. Dat zat ver weg, maar hij versterkte het een beetje. Ze zou wat meer vertrouwen in de situatie hebben en ze zou weten dat Thobias altijd bij haar terug kwam. Daardoor zou haar gevoel rustiger worden en na een tijdje hield hij weer op.

Koningin Destiney Hiddon

"Heel erg graag." Zei ze tegen Jason met een knikje. Hij wilde haar een zetje in de goede richting geven en dan zouden ze er regelmatig over praten. "Het lijkt me heel prettig. Ik wil het echt." Zei ze zachtjes. Ze voelde zijn hand op haar voorhoofd en ze voelde zichzelf kalm worden, ze trok het zichzelf minder aan, het was minder erg.
"Dankjewel, Jason." Zei ze heel zacht en lief tegen hem. Ze kneep even in zijn hand.
"Dan ga ik hem maar opzoeken." Glimlachte ze hem toe

Jason Hiddon

' Ja, doe dat maar. Ik help je hier graag mee, ook omdat ik weet hoe het voor mij voelt en hoe makkelijk ik er mee om kan gaan. Dat gun ik jou ook heel erg.' Zei hij tegen haar. Hij gaf haar nog even een knuffel. ' Je kan altijd bij mij terecht als er iets is of als jij je er toch heel rot door voelt.' zei hij zacht. daarna vertrok hij en ging hij terug naar Dany. Hij was blij dat hij iets voor haar had kunnen betekenen. Dat vond hij heel erg fijn. Hij ging de kamer in en hij gaf Dany een kusje. 'Ik heb haar wel wat kunnen helpen. Geloof ik.' zei hij

Koningin Destiney Hiddon

HIj hielp haar hier graag mee, hij gunde haar hetzelfde gevoel en daardoor glimlachte ze lief naar hem. `Dankjewel, je bent heel erg aardig. Ik kom zeker naar je toe." Zei ze hem nu en wanneer hij weg was, liep ze de gang op, ze vroeg waar Thobias gebleven was en ze kreeg te horen dat hij bij Sterre op de kamer was. Ze liep heel zachtjes naar binnen toe en keek vertedert naar de twee, wat waren ze lief samen, Thobias was zo goed voor hun kinderen...



Dany

Ze keek op toen Jason weer terug kwam en hij gaf haar een kusje. Hij dacht dat hij Destiney wel iets had kunnen helpen. "Wat fijn... dankjewel, heel erg lief van je, Jason." SPrak ze liefdevol tegen hem en ze trok hem zacht naast haar op de bank.

Jason HIddon

'Ik help haar graag, ze was echt heel erg overstuur en dat is niet nodig. Hij zal haar nooit verlaten, dat weet ik heel zeker, maar dat moet Destiney ook weten.' zei hij zacht. Hij ging naast haar zitten en hij drukte zachtjes zijn lippen in haar hals, hij wist dat ze dat fijn vond en hij vond het ook heel erg lekker. 'Ben je nog steeds in de war door alles of gaat het nu wel?' vroeg hij zacht en wat bezorgd aan haar.

Koning Thobias Hiddon

Hij lag heel dicht tegen zijn dochtertje aan en hij had haar in zijn gespierde armen liggen, maar hij werd toch wat meer wakker toen hij de deur open hoorde gaan en hij knipperde met zijn ogen. Hij zag dat het Destiney was en ze keek op een andere manier, niet meer boos. Daardoor glimlachte hij zwakjes. Hij wilde Sterre niet wakker maken en daardoor pakte hij de hand van Destiney vast en trok hij haar heel voorzichtig dichter naar zich toe. 'Niet meer boos?' vroeg hij heel voorzichtig en zachtejs aan haar.

Dany

Hij kon het zo simpel zeggen en dat was wel heel erg fijn. Hij vertelde wat er aan de hand was en ze knikte eventjes. "Wat fijn..." Fluisterde ze. HIj kwam bij haar zitten en ze voelde zijn lippen even in haar hals. Hij wilde weten of ze nog steeds in de war was.
"Een beetje... maar als jij er bent, dan voelt het beter." Glimlachte ze hem liefdevol toe.



KOningin Destiney Hiddon


Ze kwam bij Thobias liggen. Hij vroeg of ze niet meer boos was en ze schudde haar hoofd. "Het is goed..." Fluisterde ze hem toe en ze gaf hem een kusje op zijn wang. "Ik ga wat vaker met Jason praten om het zo voor mezelf een beetje op te lossen, zodat ik er niet gek van word." Klonk haar stem zacht.

Jason Hiddon

'Waarom ben je zo in de war? Wat zorgt ervoor dat je dat gevoel hebt?' vroeg hij zacht aan haar. Hij streek langs haar wang en daarna keek hij in haar mooie ogen. 'Je hoeft je toch nergens druk om te maken of ben je bang dat hij meer van je wilt?' vroeg hij zachtjes aan haar, wel heel erg lief. Hij wilde haar ook graag steunen.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat het goed was en daarna zei ze dat ze wat vaker met Jason ging praten om het voor haarzelf op te lossen. 'Ja, dat is goed, ik zou het fijn vinden, want ik wil niet dat je verdrietig bent, helemaal niet...' zei hij zachtjes tegen haar. 'Ik hou heel erg veel van je.' fluisterde hij en hij sloeg zijn armen nu om haar heen, maar hij bleef ook heel dicht tegen Sterre aan liggen.

Dany

Hij wilde weten wat er aan de hand was en ze keek hem liefdevol aan. "Ik ben inderdaad bang dat hij meer wilt. Hij is verliefd op me, Jason... hij zal vast wel meer willen." Fluisterde ze tegen hem. Ze zuchtte eventjes en kroop dicht tegen hem aan.



Koningin Destiney Hiddon

Hij zou het fijn vinden, hij wilde niet dat ze verdrietig was, helemaal niet. "Weet ik liefje... ik hou ook heel erg veel van jou." Sprak ze hem liefdevol toe. Ze legde haar hoofd tegen hem aan. "Ik vind het gewoon heel erg moeilijk en ik hoop wel dat je begrip voor me hebt als het even niet lukt." Klonk haar stem zacht.

Jason Hiddon

'Ja, dat is ook zo.' zei hij uiteindelijk alleen maar zacht. Het was nog wat raar om het echt te beseffen zo. 'Maar dat zegt toch niet dat hij dat ook gaat doen? Ik bedoel, als jij niet wilt, dan gaat hij je echt niet dwingen. Dat geloof ik niet, hij wilt je geen pijn doen.' zei hij zacht tegen haar. ze kroop tegen hem aan en hij sloeg daarom zijn armen om haar lichaam heen en hij glimlachte naar haar.

Koning Thobias Hiddon

'Ja, ik heb zeker begrip voor je als het even niet lukt, dat wil ik alleen maar heel erg graag. Ik wil je heel erg graag helpen en steunen en er voor je zijn, want ik snap ook wel dat dit voor jou echt vreselijk moet zijn en dat wil ik niet.' fluisterde hij zachtjes. Hij drukte zijn lippen even kort op die van haar en hij streek langs haar gezicht. 'ga nu maar lekker slapen, dan hebben we het er morgen nog wel even over.' zei hij zachtjes.

Dany

Ze glimlachte omdat hij zo lief en rustig was. "Je hebt gelijk, hij zal het vast niet doen. Ik wil het ook echt niet." Fluisterde ze tegen hem. Hij sloeg zijn armen om haar heen en ze vond het heerlijk.
"Zullen we zo maar lekker gaan slapen?" Vroeg ze hem lief en ze drukte haar lippen zachtjes even in zijn hals.



Koningin Destiney Hiddon

Hij had er zeker wel begrip voor, hij wilde haar helpen en steunen. Hij begreep dat het vreselijk moest zijn en dat wilde hij niet. "Ik hou van je...." Sprak ze daardoor zacht tegen hem. Ze kreeg een klein kusje van hem en hij zei haar dat ze lekker moest gaan slapen, dan zouden ze het de volgende dag erover hebben.
"Dat is goed..." Knikte ze. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en viel langzaam in slaap.
Sterre sliep nu ook veel fijner, veel ontspannender en zonder pijn, het was meteen aan haar te zien en het voelde goed.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd de volgende ochtend wakker, hij lag tussen Sterre en Destiney in en dat liet hem een beetje glimlachen, maar hij kroop toch uit bed en hij ging naar zijn werkkamer. Hij wilde liever even over alles nadenken en een klein beetje tot rust komen. hij was geschrokken van alles en wat in de war door zijn gevoelens. Hij durfde niet eens meer Dany bij zich te vragen, omdat hij heel erg bang was dat ze hem vervelend vond, hij wilde niet dat hij haar een slecht gevoel gaf.

Dany

De volgende ochtend kwam ze langzaam uit bed. Ze was wat misselijk en ze wist dat dit een van de bijwerkingen awren van het kindje, maar het voelde niet heel erg fijn. Ze ging op de rand van het bed zitten en streek langzaam over haar buik heen om te kijken of ze zo wat meer tot rust kon komen. De verwarring in haar hoofd hielp er niet echt aan mee, het kwam van Thobias af en ze wilde wel weer eventjes met hem praten eigenlijk, maar dat kwam straks wel, eerst hoopte ze dat de misselijkheid wat weg zou zakken.

Jason Hiddon

Toen hij wakker werd zag hij haar op de rand van het bed zitten en ze leek zich niet echt heel erg goed te voelen. Hij kwam overeind en hij legde zijn hand zachtjes op haar rug neer. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij streek zachtjes met zijn vingers over haar rug. 'Gaat het? Ben je misselijk?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij wist dat het er bij hoorde, maar hij vond het wel echt heel erg vervelend voor haar. Hij had liever dat ze zich goed voelde.

Dany

Ze merkte dat Jason wakker werd en ze leunde tegen hem aan toen hij met zijn vingers over haar rug streek. Ze sloot haar ogen en genoot van deze zachte beweging.
"Een beetje misselijk, maar het valt wel mee. Het hoort erbij." Fluisterde ze hem toe. "De verwarring bij Thobias is erger, ik voel het helemaal..." Mompelde ze.

Jason Hiddon

Ze zei dat ze een beetje misselijk was, maar dat hoorde er bij. De verwarring van Thobias was erger, ze voelde het helemaal. 'Waardoor? door zijn gevoelens voor jou of door Destiney?' Vroeg hij zacht aan haar. Het kon ook best zijn dat Destiney alsnog boos op hem was geworden of dat hij daar nog moeite mee had, maar het kon ook zo zijn dat al zijn gevoelens voor Dany verwarrend waren. Dat was heel logisch, dat zou hij zelf in zijn situatie ook vinden. ' Ga je naar hem toe? Dan loop ik straks na het trainen even langs Destiney...'

Dany

"Ik weet het niet zo goed..." Fluisterde ze, ze kon er even niet zo goed over nadenken. Ze hield hem zachtjes vast. Hij wilde weten of ze er naartoe ging, dan ging hij daarna langs Destiney.
"Ja, ik denk het wel. Zullen we daarna samen een rondje maken door het dorp? De sneeuw is nu weg dus we kunnen even kijken of het overal goed is verlopen." Glimlachte ze nu een beetje naar hem. Ze pakte zachtjes zijn kin en zoende hem liefdevol.

Jason Hiddon

' Ja, dat is goed. Dat vind ik toch alleen maar leuk. Ik wil graag mee een rondje lopen buiten, het is altijd fijn om bij je te zijn.' zei hij tegen haar. Hij werd door haar gezoend en hij ging er langzaam in mee. Hij streek langs haar gezicht en hij gaf haar daarna nog een kusje. 'Ik ben ontzettend gek op je.' zei hij zacht. Hij kwam helemaal overeind, hij moest zich maar eens gaan klaarmaken om te trainen, hij had er een hekel aan om te laat te zijn en mensen te laten wachten.

Dany

Hij vond het goed en alleen maar leuk, het was fijn om bij haar te zijn. "Daarom stel ik het ook voor, ik wil heel graag wat met jou samen doen, want we kunnen wel elke keer voor andere mensen klaar staan, maar we moeten onszelf niet vergeten." Klonk haar stem zachtjes tegen hem en ze glimlachte liefdevol naar hem. Hij zei haar zacht dat hij ontzettend gek op haar was. Haar ogen twinkelden en ze zei zacht dat ze ook stapelgek op hem was.
Ze kleedde zichzelf aan en gaf hem nog een klein kusje, daarna liep ze naar de werkkamer van Thobias toe en klopte ze zachtjes aan.

Jason Hiddon

Hij vond dat Dany helemaal gelijk had en hij wilde er ook zijn best voor doen, het was nu rustiger, ze hadden nu meer de tijd en daarom wilde hij ook graag samen wat meer tijd doorbrengen en eigenlijk ook al beginnen met het bouwen van het huis. HIj wist dat Thobias hem wilde helpen met de materialen en hij zou vast wat mensen mee kunnen krijgen om te helpen, als hij dan elke dag een paar uur aan de slag ging, zou het in ieder geval beginnen.

Koning Thobias Hiddon

Hij kon zich niet echt concentreren, hij was wel blij dat hij wist dat Destiney niet echt meer boos op hem was, maar verder had hij het wel moeilijk met het feit dat hij zelf in de war was en zo veel voelde wat hij niet wilde voelen. Hij wilde zijn dierbare vriendschap niet verpesten en hij wist dat hij dat wel ging doen, hij kon het gewoon voelen. Dat brak zijn hart, want hij wilde niemand in een vervelende positie zetten. Hij werd zo onrustig dat hij het mes uit de la pakte en hij haalde zijn kleding aan de kant, maar toen werd er opeens op de deur geklopt, daardoor legde hij het mes weer aan de kant. 'Kom maar binnen.' zei hij tegen de gesloten deur.

Dany

Ze mocht binnenkomen van hem. Ze opende daardoor de deur en glimlachte lichtelijk naar Thobias. Ze liep naar hem toe en knuffelde hem stevig. Ze had het gevoel dat hij dat wel kon gebruiken. Ze hield hem dicht tegen haar aan.
"Had je Destiney al gesproken?" Vroeg ze hem zachtjes, ze wist natuurlijk van Jason dat hij met Destiney was gaan praten en ze hoopte heel erg dat het beter ging.

Koning Thobias Hiddon

Het was Dany die binnenkwam en hij stond op het punt om te zeggen dat ze beter weg kon gaan, toen ze naar hem toe kwam en hem een stevige knuffel gaf. Eerst deed hij niets, maar daarna sloeg hij zijn armen om haar heen en hield hij haar even vast. Hij werd heel dicht tegen haar aangehouden en hij vond het fijn, zo had hij tenminste niet het gevoel dat ze alleen maar afstand van hem hield. ze vroeg of hij Destiney had gesproken en hij knikte langzaam. 'Eerst werd ze echt enorm boos, maar daarna had ze het met Jason besproken. Ik wilde weg lopen, maar Sterre kwam mij achterna en uiteindelijk ben ik bij Sterre gebleven en kwam Destiney ook, zei ze dat ze niet boos was, dat Jason haar helpt, maar dat ze het soms nog wel lastig zal vinden en dat snap ik.' fluisterde hij.

Dany

Hij begon te vertellen en ze glimlachte door zijn woorden. "Wat fijn dat Sterre je een beetje kon helpen... ik ben heel erg blij dat je bij haar bent gebleven, daardoor heb je jezelf geen pijn gedaan." Klonk haar stem lief tegen hem en ze streek langs zijn wang met een glimlach.
"Ja, Destiney zal het heel moeilijk gaan vinden denk ik, maar daar komen jullie wel uit, dat weet ik zeker. Jason helpt haar heel erg graag." Zei ze hem lief.
"Maar je bent nog wel heel erg in de war..." Klonk haar stem zacht.

Koning Thobias Hiddon

' Ja, je hebt gelijk, ik ben er ook heel erg blij mee. Ze is ontzettend lief en daardoor heeft ze mij ook echt geholpen.' zei hij zacht tegen haar. 'Ik ben ook nog steeds in de war ja, maar dat komt meer omdat ik jou echt geen pijn wil doen en ik weet dat ik het jou moeilijk maak. Dat vind ik vreselijk. Ik ben zo bang om onze vriendschap kwijt te raken en dat is mij zo veel waard, dat wil ik nooit.' zei hij heel zacht. 'Bovendien is het heel raar om opeens zulke sterke gevoelens voor jou te hebben.'

Dany

Hij was er heel erg blij mee en Sterre had hem echt geholpen. Ze glimlachte daardoor breed. Hij was nog steeds in de war en hij vertelde haar waarom dat was. Ze knikte eventjes. Ze begreep hem wel.
"Ik wil gewoon niet verder gaan dan dit. Dit is echt de grens, Thobias." Fluisterde ze hem toe en ze drukte haar lippen zacht op die van hem. Dat was voor haar gewoon genoeg.
"Ook wil ik gewoon weer een beetje terug naar zoals we het vroeger hadden... Vroeger liep ik altijd binnen wanneer ik wilde en hadden we het gewoon gezellig, nu word ik elke keer gehaald door een wachter, dat voelt zo dwingend..." Legde ze aan hem uit en ze streek door zijn haren heen.