Skyrim RPG

Dany

Hij zei dat hij teveel van haar hield en dat liet haar eventjes grijnzen. Ze drukte haar lippen zacht op de zijne en knuffelde hem weer. Hij wilde weten of ze met Thobias had kunnen praten. "Nee...Hij deed zichzelf pijn en ik kon het gewoon niet meer houden. De pijn in mijn hoofd van Dany én dan ook nog zijn pijn... dat was teveel voor me." Klonk haar stem heel erg zachtjes.


Koning Reagan Tridon

Ineens zei ze dat ze mee terug ging naar het kasteel. Ze wilde er graag voor Destiney zijn.
"Zeker weten? Ik wil wel dat het goed met je gaat." Klonk zijn stem zachtjes. "Het zou wel beter zijn, voor haar en voor Thobias als je terug komt. Neem het hondje mee, dan heb je daar altijd steun aan." Sprak hij haar toe. Hij zette zichzelf nu eventjes volledig aan de kant. Hij was een beetje klaar met zijn eigen zelfmedelijden.

Jason Hiddon

Ze had niet echt met hem kunnen praten, hij deed zichzelf pijn en ze kon het niet volhouden. 'Dat is ook niet zo gek,' zei hij zacht tegen haar. 'het komt wel goed.' zei hij daarna zacht. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij kwam tegen haar aan liggen, eigenlijk gewoon om haar wat steun te geven. Hij was zelf ook heel erg geschrokken, maar hij had er wel vertrouwen in, het kwam waarschijnlijk wel goed, ze zouden er allemaal alles aan doen.

Gwynn Hiddon

'Ja, ik weet het zeker, ik kan hier echt niet blijven als er daar zo veel aan de hand is en ik wil er graag voor Destiney zijn... en voor Thobias, als dat nodig is,' zei ze zacht. Daarna knikte ze even, ze zou het hondje wel meenemen. Ze zadelde haar paard, pakte wat spullen en klom daarna met het kleine diertje in haar armen op het paard, dan hoefde hij niet zo ver te lopen. Ze wachtte even op Reagan en vertrok daarna naar het kasteel, het was nog wel wat raar, maar nu was het gewoon nodig.

Dany

Hij vond het ook niet zo heel erg gek en daarna gaf hij aan dat het allemaal wel goed kwam. "Ik hoop het..." FLuisterde ze hem toe. Ze vond het heerlijk dat hij tegen haar aan kwam liggen en ze sloot haar ogen en hield hem zachtjes vast. Ze was zo blij dat hij er voor haar was, dat ze er niet alleen voor stond.


Koning Reagan Tridon

Hij knikte door haar woorden. "Oké, ik begrijp het." Sprak hij haar toe. Hij hielp haar een beetje en reed met haar mee terug naar het kasteel. Eenmaal daar steeg hij al gauw af en pakte het hondje van haar over zodat hij niet zo hoog hoefde te springen.
"Heb je hem al een naam gegeven?" Vroeg hij nu op eens aan Gwynn.

Gwynn Hiddon

'Nee, ik weet nog geen goede naam en ik wil wel wat verzinnen dat goed bij hem past.' zei ze tegen hem. Ze zou vast vanzelf ergens mee komen, dat hoopte ze tenminste wel. Ze sprong zelf ook van het paard en gaf het dier af, daarna keek ze op naar Reagan. 'Wil jij even op hem letten? Ik wil graag eerst bij Destiney gaan kijken.' zei ze zacht. Ze ging liever niet meteen naar Thobias, ze vond dat echt nog wel best wel lastig, het kwam wel. Ze wilde eerst Destiney zien.

Koning Reagan Tridon

Ze had nog niets verzonnen voor de pup en ze vroeg of hij op het diertje wilde letten, dan kon ze naar Destiney. Hij knikte daardoor even.
"Dat is goed." Sprak hij tegen haar. Hij nam het diertje met zich mee naar binnen toe, naar zijn kamer en zorgde ervoor dat het daar wat te eten en te drinken kreeg.

Gwynn Hiddon

Ze was blij dat hij het wilde en ze keek hem even dankbaar aan, daarna liep ze zelf door naar waar Destiney lag. Ze schrok toch wel toen ze haar zo zag liggen en ze ging eigenlijk meteen naast het bed zitten en ze pakte zachtjes haar hand vast. Ze streek langzaam met haar vingers over de hand van Destiney heen, terwijl ze bezorgd naar de vrouw bleef kijken. Ze was echt wel geschrokken, als Destiney nou gewoon gebleven was... waar zou de ruzie over gegaan zijn? Waarom over haar?

Koningin Destiney Hiddon

Ze was echt behoorlijk zwaar getroffen. Haar lichaam zat onder de wondjes en ze had ook behoorlijk wat gebroken, maar dat was allemaal nog niet het ergste, ze was echt in een diepe coma beland en ze had heel erg veel tijd nodig om daar uit te komen.

Gwynn Hiddon

Na een tijdje kwam ze overeind, ze twijfelde over wat ze moest doen. Wat zou Destiney er van vinden als ze naar Thobias ging? Misschien zou ze het wel fijn vinden, als het hem hielp. Ze klopte aan bij de werkkamer en ze hoorde een wat vaag antwoord. 'Thobias, ik ben het... mag ik binnenkomen, alsjeblieft?' vroeg ze zacht. Het was een tijdje stil, maar daarna ging de deur open. Thobias stond voor haar en door hoe hij er uit zag schudde ze langzaam haar hoofd. Zijn armen lagen echt helemaal open, de wonden waren diep en hij had niets gedaan om het bloeden te stoppen. 'Kom, ga eens zitten. Dan help ik je,' fluisterde ze. Ze liet hem op de bank zitten en maakte daarna alles schoon.

Dany

Ze had te horen gekregen dat inmiddels Gwynn weer op het kasteel was gearriveerd en dat ze bij Thobias was. Dany vond het niet erg, op dit moment vond ze het juist fijn, want zelf wist ze echt nog niet wat ze met hem aanmoest. Ze vond het echt heel erg moeilijk. Nu was ze weer terug bij Jason en ze omhelsde hem, ze had heel erg veel behoefte nu om dicht bij hem te zijn.

Jason Hiddon

Hij sloot Dany in zijn armen en hij hield haar dicht bij zich. 'Ik wil straks even kijken of ik Destiney kan helpen. Misschien haar lichaam een zetje in de goede richting geven.' zei hij tegen haar. Hij streek langs haar wang en daarna gaf hij haar zachtjes een kus. Hij hoopte dat het Dany ook een beetje zou ontlasten en dat Thobias zich daardoor misschien wat minder zorgen maakte, al leek die best wel de weg kwijt te zijn.

Dany

Hij vertelde haar dat hij wilde kijjken of hij Destiney kon helpen, misschien kon hij haar lichaam een zetje in de goede richting geven. "Pas op jezelf, Jason..." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze keek hem even doordringend aan. "Ik wil niet dat je jezelf overvraagt, bovendien denk ik dat Destiney pas wakker zal worden, wanneer Thobias haar vergeeft... ik denk dat we dat moment sowieso af moeten wachten, als je dat oké vind." Klonk haar stem zacht tegen hem en ze zoende hem heel zacht en lief.

Jason Hiddon

Hij moest op zichzelf passen, ze wilde niet dat hij zichzelf ging overvragen. Hij knikte langzaam, hij wist dat hij op moest passen, ook omdat hij al veel voor Dany gedaan had. Dat had hem aardig wat kracht en energie gekost, maar hij wilde haar gewoon helpen, hij wilde dat ze zich goed voelde. Dat verdiende ze. 'Ja, je hebt gelijk, maar daar kan ik niet mee helpen. Jij kan beter met hem praten, Dany,' zei hij zacht. Daarna ging hij mee in de zoen, hij liet zijn handen langzaam over haar lichaam glijden, tot hij geklop op de deur hoorde. 'Ik ben het, mag ik binnenkomen?' hoorde hij, het was Gwynn. Waarschijnlijk kwam ze bij Thobias vandaan.

Dany

Hij knikte wel langzaam en ze zag aan hem dat hij wist dat ze serieus was hierover. Dat hij echt op moest passen op zichzelf. Hij vond dat hij daar niet mee kon helpen, zij kon beter met hem praten en daardoor knikte ze eventjes. "Ja, als dat lukt..." Mompelde ze tegen hem. Hij ging mee in de zoen en ze kwam dichter tegen hem aan staan daardoor. Niet veel later hoorde ze een klopje op de deur, het was Gwynn.
"Ja, kom maar binnen." Zei Dany meteen, ze was heel benieuwd naar hoe het was gegaan.

Gwynn Hiddon

Ze opende de deur toen ze hoorde dat het goed was en ze glimlachte even naar Jason en Dany. 'Ik weet niet wat ik met hem aanmoet.' zei ze meteen. 'Hij is in zijn kamer nu, hij was kapot en ik ben bij hem gebleven tot hij in slaap viel, maar ik weet niet wat ik verder kan doen. Zijn armen lagen helemaal open, zijn kamer was een bende en hij had gedronken, maar hij was vooral overstuur, ik kon amper met hem praten.'

Dany

Ze luisterde naar Gwynn en knikte langzaam bij haar woorden. "Ik vind het zo verschrikkelijk om hem zo te zien, om zijn pijn te voelen." Fluisterde ze zacht tegen haar. "Jij kon tenminste nog naar binnen en je hebt hem kunnen laten slapen, dankjewel, ik kreeg niets voor elkaar bij hem." Sprak ze zacht tegen Gwynn met een klein glimlachje. "Ik weet niet goed wat we kunnen doen om het beter te maken voor hem. Ik vind het heel lastig." KLonk haar stem eerlijk.

Gwynn Hiddon

'Ik weet het ook niet. Normaal gesproken zou ik kijken of Reagan iets kan bereiken, maar dat is op dit moment ook niet zo'n heel goed idee, geloof ik.' zei ze zacht. Ze wist niet hoe erg Thobias het Reagan kwalijk nam, maar op dit moment was hij zo in de war dat hij waarschijnlijk niemand zou accepteren. 'Ik kan kijken of ik morgen gewoon even met hem kan praten... misschien hem wat helpen met het werk, niets diepzinnigs. Maar dan ben ik een beetje in de buurt.' stelde Jason nu voor. 'Je kan het proberen. Ik ben alleen bang dat hij je direct wegstuurt.' zei ze zacht.

Dany

Ze gaf aan dat ze normaal zou kijken of Reagan iets kon bereiken, maar het leek haar geen goed idee. "Nee, dat denk ik ook niet. Thobias liep meteen weg wanneer Reagan het tegen hem zei... Ik heb hem Reagan nog nooit zo zien behandelen." Gaf Dany aan. Jason wilde het proberen en Gwynn leek het geen goed idee te vinden.
"Ik probeer het anders wel, rustig aan. Met uitzondering van vandaag heeft hij me altijd toegelaten... of jij moet nog een paar dagen bij hem blijven, Gwynn." Klonk haar stem zacht. Ze wist niet goed wat Gwynn wilde.

Gwynn Hiddon

'Hij vergeeft het Reagan wel. Hij zal hem waarschijnlijk altijd vergeven. Ik denk dat hij gewoon teleurgesteld is en in de war door de hele situatie. Dan kan hij niet nadenken, dan valt hij helemaal weg in zijn eigen gedachten. Zo gaat het altijd met hem, hij is niet anders gewend en het is altijd moeilijk om hem er uit te krijgen. Daarom heeft hij hulp nodig.' zei ze zacht. Door wat Dany daarna zei schudde ze langzaam haar hoofd. 'Ik wil wel in de buurt blijven, ik kan wel een paar dagen hier blijven, maar ik kan niet te veel bij hem zijn. Dat brengt hem alleen maar enorm in de war, hij moet op dit moment aan haar denken, niet aan mij.' zei ze zacht.

Dany

Ze dacht dat Reagan wel vergeven zou worden. Waarschijnlijk was Thobias gewoon teleurgesteld en in de war door de situatie. Het zorgde ervoor dat hij niet kon nadenken en zich naar binnen keerde, alleen met zijn eigen gedachten. Het was moeilijk om hem eruit te halen, daar had hij hulp bij nodig.
Gwynn wilde in de buurt blijven voor een paar dagen, het zorgde er alleen wel voor dat ze in de war was. Hij moest aan Destiney denken, niet aan haar.
"Destiney heeft hem vreselijk veel pijn gedaan..." Fluisterde Dany zacht. "Ik kan wel wat dingen proberen zodat hij aan haar denkt." Knikte ze vervolgens.

Gwynn Hiddon

Dany zei dat Destiney hem vreselijk veel pijn gedaan had, daardoor haalde ze langzaam adem. Ze wist dat de ruzie over haar gegaan was, maar niet precies waarom en ze wist ook niet of ze dat wel wilde weten. 'Het zou heel fijn zijn als je hem ergens mee kunt helpen en hem anders een beetje in de gaten houdt... dat heeft hij nodig. Ik wil niet dat hij weer helemaal doordraait.' zei ze zacht. Niet zoals de vorige keer. 'Ik zoek wel een kamer hier, dan kunnen jullie zo ook slapen,' zei ze daarna.

Dany

Ze gaf aan het heel erg fijn te vinden als ze kon helpen en hem in de gaten kon houden. Ze wilde niet dat hij helemaal door zou draaien. "Dat begrijp ik." Sprak ze zachtjes tegen Gwynn terug. "Moet er nu niemand bij hem zijn?" Vroeg ze voorzichtig toen gwynn een kamer ging zoeken zodat zij ook konden slapen. Ze vond het geen prettig idee om Thobias alleen te laten...

Gwynn Hiddon

Dany vroeg of er niemand bij hem moest zijn, waardoor ze even nadacht. 'Ik weet het niet,' gaf ze uiteindelijk toe. 'Maar jullie hebben ook rust nodig en ik denk niet dat het goed is als ik de hele nacht bij hem blijft, het moet juist minder ingewikkeld worden voor hem, het wordt niet beter als hij wakker wordt en ik ben er om hem te helpen.' zei ze zacht. Dat zou hoe dan ook fout gaan en dat wilde ze echt niet.

Dany

Gwynn wist het niet, maar zij hadden ook rust nodig en het was niet goed als Gwynn de hele tijd bij hem bleef om het ingewikkelder te maken.
"Ik ga wel naar hem toe." Zei Dany nu. Ze drukte een kusje op de wang van Jason en keek Gwynn aan. "Ik vind het fijn dat je er bent om te helpen." Zei ze zachtjes tegen haar. Daarna liep ze de werkkamer binnen.

Gwynn Hiddon

Dany zou wel naar hem toe gaan. Ze zei Jason nog gedag, ze vond het lief om te zien hoe veel ze om elkaar gaven, ze was er blij mee. Ze verdienden het allebei en ze was blij om te zien dat het goed ging met Jason. Dat Dany hem zo goed deed. Ze zei hem nog even gedag en vertrok daarna ook, ze kon wel wat slaap gebruiken eigenlijk, maar ze wilde eerst nog langs Reagan. Hij zou overal aardig mee zitten en ze wilde er voor hem zijn, daarom klopte ze aan op zijn kamerdeur.

Koning Thobias Hiddon

Hij had maar heel kort geslapen, nu was hij vooral onrustig. Hij liep heen en weer door de kamer en hij keek op toen er iemand binnenkwam, het was Dany. Hij keek haar kort aan, maar daarna ging hij zwijgend bij het raam staan. Hij wist niet wat hij moest zeggen, hij wilde nergens over praten en hij zou toch de woorden niet kunnen vinden.

Koning Reagan Tridon

Op de een of andere manier had hij het los kunnen laten. Wanneer Thobias zo was, kon hij toch niet echt iets doen om hem te helpen. Dan kon hij het zich beter niet al te veel aantrekken, want dan zou het verkeerd gaan met hem. Hij speelde met de puppy en genoot van het vrolijke beestje om hem heen. Niet veel later hoorde hij een klop op de deur.
"Kom maar binnen." Zei hij meteen.



Dany

Thobias was alweer wakker geworden. Hij keek naar haar en daarna ging hij bij het raam staan. Ze ging langzaam op de bank zitten en zweeg een hele tijd.
"Vind je het fijn dat Gwynn hier is?" Vroeg ze hem na een paar minuten met een zachte stem.