Skyrim RPG

Dany

"Ik doe mijn best om het niet te doen." Zei ze heel rustig tegen hem. Hij was echt heel erg woedend en ze merkte dat dit wel een moment was dat ze in moest grijpen. Door zijn woorden kwam ze overeind en legde ze heel kort haar hand op zijn hoofd. Ze zorgde er zo voor dat hij in slaap zou zakken en hij zijn woede liet afvloeien. In deze slaap waar ze hem in bracht, zou hij langzaam steeds wat minder boos worden.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze haar best deed om het niet te doen en hij ademde diep in. Ze kwam dichterbij en hij voelde haar hand op zijn hoofd, hij merkte dat hij daardoor een ander gevoel kreeg. Hij wist wat ze deed, hij liet het ook toe. Hij wist dat het hem hielp, waarschijnlijk. Hij leunde tegen haar aan en hij voelde zich moe worden, daarom sloeg hij langzaam zijn armen om haar heen en nam hij haar mee naar de bank. 'Blijf bij mij, alsjeblieft, Dany...' fluisterde hij heel zacht en hij legde zijn hoofd tegen haar aan.

Dany

Hij accepteerde het ook. Ze voelde hoe hij zijn armen om haar heen sloeg en haar meenam naar de bank. Hij vroeg of ze bij hem bleef en ze trok hem tegen haar lichaam aan. "Natuurlijk, lieve Thobias... ik wil niets liever dan bij je blijven en ervoor zorgen dat je je goed voelt." Klonk haar stem zacht en liefdevol tegen hem. Ze hield wel echt van hem en ze wilde zo ontzettend graag dat het goed met hem ging...

Koning Thobias Hiddon

Hij werd dicht tegen haar aangetrokken, ze zei dat ze zou blijven, ze wilde niets liever dan bij hem blijven en er voor zorgen dat hij zich goed voelde. 'Dankje.... je bent lief,' fluisterde hij nu. Hij pakte haar hand vast en hij bleef dicht tegen haar aanliggen, nu zakte hij langzaam weg. Hij vertrouwde Dany echt volledig, maar als hij zo overstuur was werd hij gewoon enorm kwaad. Hij kon er niets aan doen, het was om er mee om te kunnen gaan, om niet te verdrinken in verdriet en paniek.

Dany

Ze had duidelijk echt het juiste gedaan zo voor hem. Daar was ze zo ontzettend blij mee. "Ik doe mijn best..." Klonk haar stem zacht toen hij haar lief vond. Hij zakte langzaam in slaap en ze hield zijn hand stevig vast. Met haar vingers streelde ze over zijn schouder heen en zakte ze langzaam ook in slaap, ze was hartstikke moe.

Koning Thobias Hiddon

Toen hij wakker werd, zag hij de zon door het raam opkomen. Hij draaide zich iets om, maar hij schrok van wat hij voelde. Hij werd wel meteen weer rustig toen hij zag dat het Dany was en langzaam begon hij zich alles weer te herinneren. Hij zuchtte zacht, hij wist nog steeds niet wat hij moest doen. Alles was zo verwarrend en het maakte hem zo verdrietig. Hij liet zijn vingers over zijn arm glijden en hij ademde diep in, dan voelde hij zich tenminste niet verdrietig. Hij keek weer even naar Dany en hij zuchtte, daarna sloeg hij zijn armen om haar heen en sloot hij zijn ogen. Hij kon niet meer slapen, maar misschien kon hij nog even rustig blijven liggen, zonder chaos in zijn hoofd.

Dany

Tegen de ochtend voelde ze wel dat Thobias zijn armen weer om haar heen sloeg. Maar hij bleef liggen. Ze streek langzaam door zijn haren heen en liet hem voor een moment alleen zijn, zonder zijn gedachten, zonder moeilijkheden zodat hij even rust had in zijn hoofd. Dat zou hij waarschijnlijk wel fijn vinden...

Koning Thobias Hiddon

Dany leek ook wakker te zijn en hij voelde haar hand door zijn haren glijden, waardoor hij zwakjes glimlachte. Hij voelde hoe alles leek te verdwijnen en hij legde zijn hoofd weer tegen haar aan. 'Ik hou van je, dat weet je toch?' vroeg hij mompelend aan haar. Dany betekende echt enorm veel voor hem, hij wist niet wat hij zonder haar moest. Heel kort dacht hij aan Destiney, hij wist ook niet wat hij zonder haar moest. Zijn gedachten vervaagden langzaam weer en hij bleef dicht tegen haar aan liggen.

Dany

Hij glimlachte en legde zijn hoofd tegen haar aan. Hij zei dat hij van haar hield en dat ze dat wist. "Ja... ik weet het, ik houd ook zielsveel van jou, Thobias..." Gaf ze zacht aan. Ze was gewoon echt gek op hem, ze hadden een connectie samen. Het was heel anders dan met Jason, maar op Jason was ze ook gewoon stapelverliefd. Dat was anders. Ze was niet verliefd op Thobias, ze hield gewoon van hem. Ze ging zachtjes door tot hij aan zou geven dat het goed genoeg voor hem was.

Koning Thobias Hiddon

Ze wist het, ze hield ook zielsveel van hem. Daardoor glimlachte hij even zwakjes. Hij vond het toch wel heel erg fijn om te horen. Ze hadden ook al zo enorm veel meegemaakt samen, het was bijna niet te geloven. 'Misschien wil ik zo even bij Destiney kijken... als jij mee wilt.' zei hij daarna zacht en hij keek haar aan. Hij vond het doodeng, maar hij wilde haar wel zien, hij wilde heel even bij haar zijn.

Dany

Ze vond het wel heel erg fijn dat hij glimlachte en ze keek hem eventjes aan. Hij gaf aan dat hij zo bij Destiney wilde kijken, als zij meeging. "Ik ga met je mee... ik vind het heel erg goed dat je dat wilt, echt. Ik vind het heel knap van je." Moedigde ze hem aan en ze knikte hem toe. Ze wilde wel dat hij wist dat wat hij zei ook echt goed was, dat ze trots op hem was.

Koning Thobias Hiddon

Hij glimlachte zwakjes omdat ze zei dat ze mee ging en dat ze het knap vond. 'Het is meer jouw werk dan dat van mij, geloof ik.' fluisterde hij. Hij staarde even naar zijn bureau, hij moest wel werken vandaag. Hij wist niet of hij zijn aandacht er bij kon houden. Hij kwam langzaam overeind en hij rekte zich een beetje uit. 'Bedankt.' zei hij nu zacht. Waarschijnlijk had hij totaal niet kunnen slapen zonder haar.

Dany

"Sorry Thobias, maar ik zag even geen andere oplossing... ik had liever gewild dat je het zelf op zou lossen... je had het alleen echt nodig m tot rust te komen, dat zie ik ook doordat je het zo makkelijk accepteerde." Vertelde ze hem zachtjes toen hij aangaf dat het meer door haar kwam.Hij kwam overeind en bedankte haar, waarschijnlijk voor het slapen. "Geen dank..." Fluisterde ze zachtjes. Ze ging nu zelf ook staan.
"Zullen we naar Destiney?" Vroeg ze zacht.

Koning Thobias Hiddon

'Maakt niet uit. Beter iets dan niets.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij wist dat hij het graag zelf allemaal goed wilde doen, maar op dit moment ging dat gewoon niet en had hij hulp nodig. Dat was niet heel erg. Ze wilde nu naar Destiney gaan en hij knikte even, hij vond het heel erg lastig, maar hij wist dat hij het daarom maar beter meteen kon doen, anders ging hij er tegenop zien en dat zou echt helemaal niet meewerken. Hij wilde niet constant bang en gespannen zijn. Hij pakte haar hand vast en liep zo naar Destiney toe, voorzichtig ging hij naar binnen.

Dany

Duidelijk vond hij het helemaal niet erg, daardoor glimlachte ze naar hem. Wel heel blij dat hij er zo over dacht. Dan zou hij daar niet gefrustreerd over zijn. Ze werd bij haar hand gepakt en ze nam hem met haar mee naar Destiney. De vrouw zag er slecht uit... lijkbleek... Het leek alsof ze al overleden was. Maar ze ademde nog. Het was een akelig gezicht.

Koning Thobias Hiddon

Hij staarde naar haar lichaam, het was echt afschuwelijk om te zien,hij voelde zich er niet goed door. 'Ik... Ik weet niet of ik dit nog een keer kan.' zei hij heel zacht. De vorige keer dat ze zo ziek was, was echt afschuwelijk geweest en hij wist niet of hij dit nog een keer zou kunnen. Hij ademde trillend in en daarna draaide hij zich om. Het maakte hem enorm misselijk en intens verdrietig, hij wilde het niet zien. Ze zag er echt heel erg slecht uit.

Dany

Hij wist niet of hij dit nog een keer kon. "Jason kan haat helpen. Thobias en ik ook, deze keer is anders, we kunnen haat hieruit halen." Sprak ze hem bemoedigend toe. Hij draait zich om en ze pakte zacht zijn hand vast en legde die op die van Destiney. Ze kreeg meteen meer kleur in haar gezicht en ze zag er veel beter uit. Nu leek het alsof ze gewoon sliep en haar ademhaling verbeterde behoorlijk.

Koning Thobias Hiddon

Hij luisterde naar haar en hij knikte langzaam, al vond hij het duidelijk nog steeds heel erg lastig. Het was voor hem moeilijk om zo op alles te vertrouwen, het voelde alsof dat niet echt kon en dat was een vreselijk gevoel. Hij keek toe naar wat er gebeurde en hij ademde langzaam in, nu boog hij naar Destiney toe en drukte hij zacht zijn lippen op haar voorhoofd. Hij was nog steeds kwaad en in de war, maar hij hield echt van haar. Dat wel. Hij keek nu weer naar Dany. 'Zullen we gaan?' Vroeg hij zacht.

Dany

Ze keek naar Thobias en glimlachte toen hij zijn lippen op het voorhoofd van Destiney drukte. De vrouw leek er ook op te reageren, alsof ze wat levendiger werd. "Ondanks alles is het fijn om te zien hoeveel jullie van elkaar houden..." Fluisterde ze zacht tegen Thobias. Hij wilde weer gaan en ze knikte eventjes. Ze pakte zijn hand en nam hem de ziekenzaal weer uit.

Koning Thobias Hiddon

Hij glimlachte zwakjes door wat ze zei, hij vond het lastig, want het houden van deed hem best wel vaak pijn, dat wilde hij echt niet. Hij wilde die pijn niet constant voelen. Het was vervelend. Hij nam haar mee naar zijn werkkamer en daar liet hij haar los. ' Hoe lang denk je dat dit gaat duren? voor ze weer wakker wordt?' Vroeg hij zachtjes. Dan kon hij zich er misschien op voorbereiden en er een beetje rekening mee houden, meestal hielp hem dat wel een beetje.

Dany

In zijn werkkamer liet hij haar weer los en hij vroeg hoe lang het zou duren voor ze wakker zou worden. "Als jij eraan toe bent dan zullen Jason en ik eraan beginnen, dan duurt het hooguit twee dagen voor ze wakker word." Zei ze tegen.hem, ze moest wel zeker weten dat hij er klaar voor was.

Koning Thobias Hiddon

'Ik ben er waarschijnlijk nooit echt helemaal aan toe, maar het is oneerlijk om haar dan in coma te laten terwijl jullie haar kunnen helpen. dat vind ik oneerlijk. Maar doe het rustig aan, ik wil niet dat je jezelf overvraagd. Het heeft ook geen haast, maar ik wil niet wachten tot ik er ooit aan toe ben. Dat gaat toch niet echt gebeuren, maar ze moet zich wel steeds beter voelen, want dit verdient ze ook echt niet. Ik kan het haar niet aan doen. '

Dany

Ze luisterde naar Thobias en knikte af en toe een beetje. "Je hebt gelijk, het is niet eerlijk." Klonk haar stem zachtjes tegen hem. "We zullen de tijd ervoor nemen die we nodig hebben. Ga je mee of zal ik het alleen met Jason doen?" Wilde ze graag van hem weten.
"Neem anders de tijd om met Gwynn te overleggen, kijken of jullie iets kunnen regelen samen." Sprak ze hem zacht toe en ze legde haar hand even zacht op zijn schouder.

Koning Thobias Hiddon

'Doe het maar met Jason, dan heb je ook niet zo veel last van mij daar.' zei hij tegen haar. Dan was het beter als hij er niet bij was, hij zou het toch moeilijk vinden en dat was niet fijn. 'Wat moet ik met haar overleggen? Ik weet dat Destiney niet zou willen dat ik bij haar ben en ik weet dat ik dan iets doe waardoor ze weer boos zou worden. Het is beter als ik niet te veel bij haar ben. Als Destiney dan wakker wordt en dat hoort zal ze mij meteen niet meer vertrouwen.

Dany

Ze knikte even door zijn woorden dat ze het beter samen met Jason kon doen, dat dacht zelf ook, ze wilde ook niet dat Thobias wat overkwam doordat hij erbij was.
Hij wist ook niet wat hij met Gwynn moest overleggen, Destiney zou het niet willen en hij kon beter niet teveel bij haar zijn. Dany knikte eventjes. "Ik dacht dat je misschien wilde weten of Destineys woorden waar zijn. Daarom leek het me slim." Gaf ze eerlijk aan.