Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

"Fouten mag je maken, David, je stelt ons niet teleur, je liet ons schrikken..." Fluisterde ze nog heel erg zachtjes tegen de jongen. Daarna werd ze vastgepakt door Thobias en die zei dat hij dacht dat David dit zou blijven doen.
"Geloof in hem, Thobias... wanneer hij fouten maakt, moeten we daar meteen op een lieve en rustige manier op in spelen en misschien gaat hij het uiteindelijk wel leren." Legde ze aan hem uit.

Koning Thobias Hiddon

'Moet ik dit allemaal met Gwynn bespreken? Ik wil wel in hem geloven, maar hij heeft het niet door en hij weet niet wat hij er mee moet...' Zei hij zacht. Hij wist niet, hij wist gewoon niet goed wat hij er mee moest en het werd gevaarlijk als David een bepaalde naam zou krijgen. Dat zou niet goed zijn, ook niet voor hun allemaal. Hij streek langs het gezicht van Destiney en daarna zoende hij haar zacht. ' Ga maar lekker slapen nu, het is druk genoeg allemaal...'

KOningin Destiney Hiddon

"Misschien wel verstandig... wij moeten hem bewust hiervan maken en aangeven dat sommige dingen niet mogen." Legde ze zachtjes aan hem uit. Ze werd zachtjes door Thobias gezoend en daarna zei hij dat ze maar lekker moest gaan slapen. Ze knikte eventjes en ze kroop tegen hem aan, langzam sloot ze haar ogen en viel ze in slaap.

Koning Thobias Hiddon

Hij zou het morgen wel met Gwynn bespreken, hij vond het toch lastig en hij wilde er een beetje over nadenken voor hij het allemaal moest bespreken. Hij sloeg zijn armen om Destiney heen en hij bleef bij haar, het was redelijk goed te doen nu en hij zakte zelf ook in slaap. Hij was moe, hij kon het wel gebruiken. Dan kon hij een beetje tot rust komen, anders ging hij zich zorgen maken en werd hij helemaal gek. Hij had zijn armen om haar heen geslagen en hij sliep redelijk goed.

KOningin Destiney Hiddon

Ze had heel erg fijn geslapen, dichtbij Thobias. Hij was ook de hele tijd bij haar gebleven en dat vond ze wel heel erg fijn. Hij gaf haar onwijs veel aandacht, maar dat had ze ook wel echt heel erg nodig. Langzaam werd ze weer wakker en kwam ze een klein beetje overeind, ze streelde langs de wang van Thobias en keek liefdevol naar hem.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd heel langzaam wakker en hij keek in het gezicht van Destiney. Hij was elke keer weer blij om haar te zien. 'Goedemorgen schoonheid...' Fluisterde hij. Hij zoende haar kort en daarna keek hij weer naar haar. 'Heb je een beetje kunnen slapen? Ik kan je wel een hele lekkere massage geven, als je daar zin in hebt...' zei hij zacht. Hij wist niet of ze het wilde, maar het zou wel fijn zijn om haar wat te kunnen helpen en de pijn wat te kunnen verlichten.

Koningin Destiney Hiddon

ze glimlachte wanneer hij haar aankeek en haar schoonheid noemde. Ze wenste hem ook zacht een goedemorgen. Hij vroeg of ze een beetje had geslapen en ze knikte.
"Ja, ik vind het echt heel fijn als je bij me bent." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Hij wilde haar wel een massage geven en ze grijnsde naar hem. "Heel graag, dat lijkt me heerlijk." Daarna gaf ze hem nog een keer een zachte zoen.

Koning Thobias Hiddon

Hij pakte het flesje en hij trok de dekens aan de kant. Hij pakte weer wat van het spul en hij liet zijn vingers over haar huid heen glijden. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij ademde diep in, hij verlangde er wel echt enorm naar en daarom was het wel een beetje lastig. Hij vond dit wel echt heel fijn om te doen. Hij drukte zijn lichaam weer zacht tegen haar aan en hij masseerde haar huid heel zachtjes en lief. Hij vond het zelf wel heerlijk, maar hij deed het vooral voor haar.

Koningin Destiney Hiddon

Ze sloot haar ogen wanneer hij haar masseerde en zijn lichaam drukte hij tegen haar aan. Zachtjes kreunde ze door hem en ze gleed met haar vingers zachtjes door zijn haren heen. Ze was heel lief en ze vond het zo fijn. De pijn werd langzaam minder op alle plekken die hij aanraakte met het spul.

Koning Thobias Hiddon

Hij was Dany echt heel erg dankbaar en hij zou vandaag wel naar haar toe gaan om met haar te praten, zoals hij beloofd had. Misschien konden ze wel samen even wat drinken, dan was hij ook weer een keertje weg van het kasteel, misschien was dat wel goed voor hem. Ze kreunde en streek met haar handen door zijn haar, waardoor het verlangen meteen nog sterker werd en hij ademde diep in. 'Ik ben zo blij dat dit werkt,' fluisterde hij. Na een tijdje hield hij weer op en kwam hij wat overeind. 'Destiney...' begon hij zacht. 'Wil jij met Gwynn praten over wat er met David gebeurd is?'

Gwynn Hiddon

Het viel haar best wel zwaar dat het zo slecht ging met Destiney en Thobias. Het deed pijn om te zien dat haar broer zichzelf zo enorm veel pijn deed, ze had zijn armen gezien, het was echt vreselijk. Bovendien gaf ze enorm veel om Destiney en gunde ze de vrouw zo veel beter dan dit, allemaal door die Sienna. Er moest iets achter zitten, dat kon niet anders. Daarom was ze zelf wat op onderzoek uit gegaan, ze had het niet met Thobias overlegd want die zou het nooit goed vinden, maar ze wilde weten waarom die vrouw zo veel toenadering zocht, waarom ging ze zo ver? Het leek alsof ze hartstikke verliefd was, maar toen Thobias haar een paar jaar geleden een aanzoek had gedaan, had ze hem glashard geweigerd. Ze wist nog dat hij het niet verwacht had, dat hij er van geschrokken was, dat hij er niets van snapte. Ze was er zelf blij mee, Destiney was stukken beter. Na flink wat zoeken en praten had ze uiteindelijk een ontdekking gedaan, maar nu ze dit wist, kon ze er niet mee naar Thobias. Dat zou veel te heftig zijn voor hem. Ze wilde ook Destiney niet meteen lastig vallen, ze moest het eerst met Reagan overleggen. Hij kon inschatten wat er met de info gedaan moest worden. Ze stapte de kamer in en ze dacht nog even na over alles. 'Ik heb iets ontdekt over Sienna...' zei ze zacht.

Koning Reagan Tridon

Hij hield zich eigenlijk zoveel mogelijk van alles vandaan. Hij wilde gewoon liever niet per ongeluk dingen zien waar hij niet tegen kon tussen Gwynn en Thobias. Hij werkte af en toe maar wel in zijn eigen kamer, zodat hij niet iets zou zien als ze samen bijvoorbeeld de werkkamer in zouden gaan. Het ging zo best goed vond hij zelf, hij dacht er ook gewoon liever niet al teveel over na.
Hij keek op wanneer de kamerdeur open ging. Het was Gwynn en ze zei hem dat ze iets had ontdekt over Sienna.
Hij keek haar daarna doordringend aan. "Wat heb je ontdekt?" Vroeg hij zacht aan haar terug.

Gwynn Hiddon

Reagan wilde meteen weten wat ze ontdekt had, logisch ook. Ze ging naar hem toe en ze kwam bij hem zitten. 'Ik probeer al een tijdje meer te weten te komen en ik dacht eigenlijk dat haar ouders dood waren, maar van het personeel hoorde ik dat haar moeder nog leeft. Toen ik met haar ging praten, wilde ze eigenlijk niet zo vertellen, maar uiteindelijk kreeg ik te horen dat ze een dochtertje had... het kindje is op mysterieuze wijze verdwenen,' sprak ze zacht. 'Ik denk dat het van Thobias was...'

Koning Reagan Tridon

Ze kwam bij hem zitten en daarna begon ze te vertellen over dat de moeder van Sienna nog leefde en de vrouw wilde niet al te veel vertellen. Ze zei haar dat ze een dochter had en dat het op mysterieuze wijze was verdwenen. Hij fronste zijn wenkbrauwen en keek haar aan.
"Dus Sienna heeft waarschijnlijk een kind van Thobias? Daarom wil ze nu ineens met hem trouwen?" Hij begreep het namelijk nog niet helemaal, dat was toch alsnog niet echt een reden?

Gwynn Hiddon

'Ik denk niet dat ze met hem wilt trouwen. Ik denk dat ze het niet durfde te zeggen, dat ze bang was dat hij er achter kwam, dat ze het kind iets aangedaan heeft en dat ze spijt heeft,' zei ze zacht. Ze dacht dat Sienna opeens spijt had gekregen en nu ze zag hoe gelukkig Thobias met Destiney was, ze jaloers werd en alsnog iets met hem wilde. Daar leek het namelijk wel op. 'Sienna is niet achterlijk, waarschijnlijk had Thobias niets met haar te maken willen hebben als hij wist van dat kind...'

Koning Reagan Tridon

"Zou je denken dat ze het kindje iets heeft aangedaan?" Vroeg hij haar nu voorzichtig en hij hield zijn adem even in, dat zou wel echt heel erg zijn, zelfs voor Sienna om zoiets te doen... Ze gaf ook aan dat Sienna niet achterlijk was en Thobias had waarschijnlijk niets met haar te maken willen hebben met kind.
"Maar nu wilt ze hem dus wel omdat het kind ineens weg is..." Mompelde hij langzaam en hij zuchtte even, dat was echt wel heel erg.

Gwynn Hiddon

'Ik denk het wel...' zei ze zacht tegen Reagan. 'Wat moeten we nu? Moeten we dit Thobias en Destiney vertellen of niet? Het gaat al zo slecht, ik wil het niet nog moeilijker maken, maar nu weet hij niet wat er aan de hand is. Hij snapt er niets van en als ze straks wel een keer wakker wordt, is ze nog steeds gevaarlijk,' zei ze zacht tegen Reagan. Misschien wist hij een goede oplossing, maar ze wist niet of ze het allemaal kon verzwijgen voor haar broer.

Koning Reagan Tridon

Gwynn dacht wel dat Sienna het kind wat had aangedaan en vroeg wat ze nu moesten.
"We weten nog niets zeker, Gwynn..." Vertelde hij zacht aan haar. "We kunnen het wel aan ze vertellen, zeggen dat we denken wat het geval is en dan is het aan Thobias wat hij hiermee wilt doen, ik hoop dat hij het voor elkaar krijgt om de waarheid uit Sienna te halen." Gaf hij zacht aan en hij streek even door de haren van Gwynn heen en keek haar aan.

Gwynn Hiddon

Ze legde haar hoofd tegen Reagan aan, het was wel fijn om even bij hem te zijn. 'Dat is misschien het beste. Waarschijnlijk zal ze eerder eerlijk zijn tegen hem, als het echt zo is. Ik krijg in ieder geval de waarheid echt niet uit haar,' zei ze zacht tegen hem. Reagan waarschijnlijk ook niet, Sienna mocht hun niet meer zo. 'Hoe is het met jou?' vroeg ze nu zacht. Ze pakte zijn hand en streek langzaam over zijn huid heen.

Koning Reagan Tridon

Hij voelde hoe ze haar hoofd tegen hem aanlegde en hij glimlachte een beetje naar haar. Ze dacht dat Sienna wel eerlijk tegen Thobias zou zijn, zij zou de waarheid niet uit de vrouw krijgen. "Niemand denk ik, behalve Thobias." Mompelde hij zacht tegen haar. Hij voelde hoe ze zijn hand pakte en ze vroeg hem hoe het met hem was. Hij keek haar daardoor doordringend aan.
"Ik mis je..." Fluisterde hij zacht. "Het is ook vermoeiend, ik ontwijk jullie het liefste." Klonk zijn stem eerlijk. Dan ging het ook wel goed verder. Hij sloeg zijn arm zachtjes om haar heen en trok haar zacht tegen zich aan.

Gwynn Hiddon

'Ik denk dat je gelijk hebt,' zei ze zacht tegen hem. Ze zei dat hij haar mistte, dat begreep ze wel, want dat voelde ze zelf ook. Het was vermoeiend, hij ontweek hun het liefste. 'Dat snap ik wel, maar dat is niet echt nodig,' fluisterde ze. 'Er gebeurd bijzonder weinig tussen ons,' voegde ze er nog iets zachter aan toe. Het was lastig, ze wilde er zo veel mogelijk zijn voor Thobias en Destiney, ze mistte hoe hij eerst was, zo gelukkig. Nu zag ze vooral de pijn. 'Ik mis jou ook, maar ik ben blij om even bij je te zijn...'

Koning Reagan Tridon

Ze begreep hem wel, maar het was niet nodig. "Dat dacht ik al wel, maar zolang ik er gewoon niets van zie, voel ik ook geen jaloezie en kan ik je gewoon laten, dan kan ik het accepteren." Legde hij haar zachtjes uit. Ze zei dat ze hem ook miste en daardoor trok hij haar zachtjes tegen zijn lichaam aan.
"Misschien moeten we het vaker doen." Fluisterde hij. Hij drukte zachtjes zijn lippen op haar wang en glimlachte lichtelijk naar haar.

Gwynn Hiddon

'Je bent ontzettend lief, misschien wel te lief voor mij,' fluisterde ze. 'Wat wil jij vaker doen?' vroeg ze daarna plagend. Ze pakte zijn kin vast en ze zoende hem langzaam en intens, ze was wel echt heel erg blij met hem. Reagan gaf haar een goed gevoel, hij was bijzonder en ze vond het enorm fijn met hem, eigenlijk steeds beter. Ze kreeg het ook niet zo benauwd meer als ze veel samen met hem was, al gebeurde dat nu ook niet echt. Het gevoel werd steeds beter.

Koning Reagan Tridon

"Je hebt het nodig, Gwynn... ik zie het aan je." Fluisterde hij terug tegen haar. Ze had altijd naar de pijpen van Thobias gedanst, ze was altijd met hem geweest en hij wist ook heel goed dat Thobias niet altijd lief was voor haar. Ze had het nodig om vertrouwen te krijgen in hun relatie. Hij merkte dat aan alles, nu had hij voldoende tijd om erover na te denken en nu begon hij het langzaam in te zien. Ze vroeg plagend wat hij vaker wilde doen en hij grinnikte zachtjes. Daarna zoende hij haar liefdevol terug en trok hij haar dicht tegen zich aan.

Gwynn Hiddon

'Ja, dat is zo. Ik ben dit allemaal echt niet gewend,' fluisterde ze. Reagan wist dat ook, daarom ging het misschien ook langzaam beter, want het was echt moeilijk. Ze had nog nooit een normale relatie gehad en ze had eigenlijk gedacht dat het nooit zou komen, maar met Reagan voelde het echt goed. Hij grinnikte en ze werd tegen hem aan getrokken. Ze liet haar handen langzaam over zijn lichaam glijden en ze drukte haar lippen zachtjes in zijn nek.