Skyrim RPG

Leaya Somaraya

Thomas leek blij te zijn om haar te zien, daardoor glimlachte ze even. 'Dankjewel, jij ziet er ook goed uit,' zei ze zacht tegen hem, ze vond het wel lief dat hij het zei. 'Wat is het druk hier zeg...' zei ze daarna, omdat er echt heel erg veel mensen waren, maar het was wel heel gezellig. Het was niet echt een heel vervelende drukte, gelukkig.

Jason Hiddon

'Ik doe het ook niet echt regelmatig zo lang,' plaagde hij haar nu. Hij pakte weer wat te drinken voor hun allebei en hij bleef dichtbij haar staan, hij wilde wel zo veel mogelijk bij haar in de buurt blijven, dat leek hem wel slim. 'Je leert snel... het gaat alsof je nooit anders gedaan hebt,' zei hij over het dansen, omdat het haar echt heel goed af ging.

Koning Thobias Hiddon

'Ben ik zo niet altijd?' vroeg hij grijnzend aan haar. Daarna zei ze dat ze het wel wilde, maar hij moest eerst aan Reagan vragen of hij er geen problemen mee had. 'Hij gaat het nooit goedkeuren,' zei hij zacht. 'Bovendien durf ik het niet te vragen,' voegde hij er nog aan toe. Hij vond het lastig om dat te bespreken, omdat het gewoon niet hoorde. Ook al wist Reagan alles al, het bleef moeilijk voor hem. 'Als Gwynn het wil is het toch goed?' vroeg hij mompelend. Hij wist dat hij Gwynn echt wel zo ver kreeg.

Thomas Hiddon

Ze bedankte hem voor zijn complimentje en zei dat hij er ook goed uitzag. "Dank je." Zei hij en hij maakte een kleine buiging voor haar met een grijns rond zijn lippen. Ze merkte op dat het druk was en hij knikte daardoor even.
"Mijn moeder is eindelijk weer beter, ze willen allemaal zien hoe het nu met haar gaat. Volwassen zijn vreselijk nieuwsgierig." Zei hij tegen haar.



Dany

Hij plaagde haar en ze grinnikte eventjes door zijn woorden. Er werd weer wat te drinken voor haar gepakt en ze pakte het dankbaar van hem aan. Hij vond dat ze snel leerde, alsof ze nooit anders had gedaan.
"Echt waar? Dankjewel, ik vind het wel heel erg leuk om te doen." Zei ze vrolijk tegen hem.



Koningin Destiney Hiddon

"Daarom ben ik ook zo gek op je." Ze gaf hem even een knipoog. Hij dacht dat Reagan het nooit zou goedkeuren en hij durfde het ook niet te vragen. Hij dacht dat het wel goed zat als Gwynn het wilde. "Thobias... Reagan is je beste vriend en je zal hem echt kwetsen als je hem niets zegt..." Vertelde ze hem zachtjes. Ze vond het belangrijk dat het niet stiekem ging.

Leaya Somaraya

'Het is natuurlijk wel heel erg fijn dat ze weer beter is, ik snap wel dat mensen daar graag bij willen zijn,' zei ze tegen hem. 'Alsof jonge mensen niet nieuwsgierig zijn,' zei ze daarna plagend en met een grijnsje op haar gezicht. Er zat waarschijnlijk niet echt heel erg veel verschil in, maar het was wel echt druk hier.

Jason HIddon

'Ja, echt waar, ik vind dat je het super goed doet, alsof je al lang geleden hebt leren dansen. Maar misschien heeft Thobias het je gewoon heel goed geleerd,' zei hij grijnzend tegen haar. De wijn smaakte echt enorm goed, maar hij wilde niet al te veel drinken, want dat was ook niet echt heel leuk voor Dany, waarschijnlijk. Daarom besloot hij er zo maar mee om te houden, maar dit kon nog wel.

Koning Thobias Hiddon

'Ik weet het, maar ik durf het echt niet,' mompelde hij. Dan zou hij het niet bespreken en zou het vanzelf weer een keer gebeuren tussen Gwynn en hem, want hij voelde de spanning tussen hun gewoon enorm oplopen, dat was niet echt heel erg goed, dan zou het vroeg of laat fout gaan, dan zou hij zich er aan over geven. 'Wat moet ik ooit tegen hem zeggen? Hij wil het toch niet...'

Thomas Hiddon

"Er is alleen een verschil. Er zijn mensen die langskwamen toen ze ziek was omdat ze bezorgd waren en er zijn mensen die alleen maar zeggen dat ze zo bezorgd waren, maar uiteindelijk alleen maar van dit feestje profiteren." Legde hij aan haar uit. Hij had verschillende mensen horen roddelen over zijn moeder en dat maakte hem toch best wel boos. Hij vond het echt niet kunnen.
"Ja, jonge mensen zijn ook nieuwsgierig." Grijnsde hij naar haar terug.


Dany

"Of ik heb er gewoon talent voor." Plaagde ze Jason en ze nam nog een slok van haar wijn. Haar wangen begonnen al wat roder te kleuren, ze was niet zo heel erg veel drank gewend en ze had voor haar doen al best wel wat op.



Koningin Destiney Hiddon

Hij durfde het echt niet en vroeg hoe hij het ooit moest zeggen, Reagan wilde het toch niet.
"Je weet het niet, Thobias... het is niet alleen met jou, maar ook met mij, dit is toch wel anders.... ik vind gewoon dat hij het recht heeft om het te weten." Sprak ze zachtjes tegen hem terug.

Leaya Somaraya

'Tja, mensen zijn nou eenmaal zo, je hebt altijd mensen die profiteren, dat is niet anders,' zei ze, omdat ze dat toch echt wel dacht. Die mensen zouden er altijd zijn, maar dat maakte niet zo heel erg veel uit, het was maar goed dat iedereen heel verschillend was, anders werd het ook heel erg saai. 'Jij bent zeker ook heel blij dat het nu goed met haar gaat...' zei ze tegen hem.

Jason Hiddon

'Dat zal wel moeten, want je doet het geweldig,' zei hij grijnzend. Hij goot zijn wijn achterover en daarna drukte hij heel spontaan zijn lippen op die van haar, iedereen hier had toch al wel door dat er iets was tussen hun, het maakte eigenlijk niets meer uit. 'Zullen we zo een stukje lopen door de tuinen?' vroeg hij haar. Hij wilde wel even wat frisse lucht en wat rust. Beter dan al die drukte hier.

Koning Thobias Hiddon

'Oke, ik zal het wel met hem bespreken dan,' gaf hij mompelend toe, al had hij daar echt geen zin in en hij wilde het helemaal niet. Het was alleen maar vervelend. Hij wilde zijn vriend geen pijn doen en door er over te praten zou dat al gebeuren. Hij wilde niet horen dat wat hij deed belachelijk was, dat hij van Gwynn af moest blijven, hij vond het vreselijk.

Thomas Hiddon

Hij was blij dat ze er hetzelfde over dacht en hij knikte door haar woorden. Daar had ze helemaal gelijk in. Ze wilde van hem weten of hij ook blij was dat het beter met zijn moeder ging.
"Ontzettend blij... het is zo ongelooflijk lang geleden dat ik mijn ouders zo heb gezien... het deed echt pijn dat ik ze niet kon helpen." Zei hij heel erg eerlijk tegen haar met een zachte stem.


Dany

Hij was zo lief voor haar, ze kon er alleen maar door glimlachen en stralen. Ze kreeg heel spontaan een kus van hem en daarna vroeg hij of ze een stukje gingen wandelen door de tuinen heen. "Ja, dat is een goed idee. Het is vast prachtig nu." Het hele kasteel was versierd dus de tuinen vast ook, ze was ook wel toe aan even een rustig rondje.


KOningin Destiney Hiddon

Ze streelde langs zijn wang toen hij zei dat hij het zou bespreken. "Goed zo." Zei ze tevreden tegen hem. Ze gaf hem een klein kusje. "Niet bang zijn, Reagan kent je... hij weet toch hoe je werkt, hij zal je echt niet veroordelen." Sprak ze liefdevol.

Leaya Somaraya

'Dat kan ik mij heel goed voorstellen, maar ik denk eigenlijk wel dat je iets voor ze gedaan hebt. Het doet ze vast goed om jou te zien, om met je te praten. Dat kan ook heel erg veel betekenen, dat is ook heel belangrijk. Je hebt niet niets gedaan,' zei ze tegen hem, omdat ze zeker wist dat hij zijn ouders energie gaf. Dat kon niet anders.

Jason Hiddon

Het leek haar een goed idee, het was vast prachtig nu. 'Dat weet ik wel zeker,' zei hij tegen haar. 'Misschien wel net zo mooi als jij,' zei hij daarna plagend, al meende hij het wel, ze was echt heel erg mooi, ze zag er deze avond ook echt geweldig uit. Hij nam haar mee naar buiten, het was inderdaad echt heel erg mooi en een heel stuk rustiger, dat was ook wel even fijn. Eenmaal in de tuinen pakte hij haar vast en nu zoende hij haar wel uitgebreid.

Koning Thobias Hiddon

Ze was tevreden met hem en ze zei dat Reagan hem kende, hij wist hoe hij werkte en hij zou het niet veroordelen. 'Toch vind ik het eng.' mompelde hij. Hij was bang voor de reactie, echt heel erg bang. 'Wil je er anders bij zijn?' vroeg hij nu zacht. Dat zou het misschien iets minder erg maken, dan zag Reagan ook dat Destiney er wel achter stond.

Thomas Hiddon

"Ja, daar heb je wel gelijk in... maar het was zo moeilijk om vrolijk en positief te blijven terwijl ik zag dat ze zoveel pijn hadden." Hij had het nog steeds niet helemaal verwerkt en als hij eraan terug dacht, kreeg hij nog steeds tranen in zijn ogen. Hij had zichzelf niet de kans gegeven om zichzelf te zijn. Hij wilde perfect zijn, altijd vrolijk en optimistisch, hij liet het zichzelf niet toe om een keer boos te zijn of verdrietig. Al die gevoelens had hij opgekropt en nu pas merkte hij hoe heftig het eigenlijk was geweest.
"Sorry..." Klonk zijn stem schor en wat beschaamd liep hij bij haar weg. Had hij eindelijk de kans om met haar te praten, verpestte hij het zelf...



Dany

"Jason... niet zo plagen." Lachte ze hem toe en ze gaf hem een klein duwtje. Ze kon echt niet zo goed tegen complimentjes. In de tuinen werd ze door Jason vastgepakt en uitgebreid gezoend. Ze ging er langzaam in mee en hield hem dicht tegen haar aan.


Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het eng en vroeg of ze erbij wilde zijn. "Thobias... ik kan niet altijd ergens bij zijn... ik weet echt zeker dat je dit kan." Fluisterde ze zacht en ze drukte een kus tegen zijn slaap.
"Maar ik wil er wel bij zijn, we gaan het samen doen." Stelde ze hem gerust.

Leaya Somaraya

Ze zag de tranen in zijn ogen toen hij zei dat hij het wel moeilijk vond, maar dat was ook heel erg logisch, dat begreep ze eigenlijk heel erg goed. Hij leek het echt moeilijk te vinden en daarna liep hij weg. Heel even bleef ze staan, maar toch ging ze achter hem aan en pakte ze zachtjes zijn hand vast. 'Niet weglopen, ik vind het toch helemaal niet erg... ik snap wel dat het heel moeilijk voor je was.' zei ze zachtjes tegen hem en wat voorzichtig.

Jason Hiddon

'Ik vind het heel erg leuk om je te plagen,' zei hij grijnzend. Ze ging mee in de zoen en hij liet langzaam zijn handen over haar lichaam heen glijden, alles tintelde meteen weer, elke aanraking was zo heftig en zo bijzonder. Hij ademde langzaam in, het was zo absurd dat dit al zo heftig was, dat elk klein dingetje zo veel met hem deed.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei keek hij haar strak aan, de kus maakte het niet veel beter. 'Laat maar zitten. Het was een slecht idee, we doen het wel niet. Hoef je ook niet bij het gesprek te zijn,' zei hij tegen haar. Hij was er al weer helemaal klaar mee. Ze hoefde totaal niet overal bij te zijn, misschien wilde ze er ook wel niet bij zijn als hij het met Gwynn deed, dan was er helemaal geen probleem.

Thomas Hiddon

zijn hand werd vastgepakt en hij keek voorzichtig op naar Leaya met de tranen nog in zijn ogen. Ze zei dat hij niet moest weglopen, ze vond het niet erg en ze begreep dat het moeilijk voor hem was.
"Ik wil niet dat je het ziet... ik wil er niemand mee lastig vallen, vooral jou niet. Ik lijk hartstikke zwak zo." Klonk zijn stem zacht en schor terwijl er een traan over zijn wang gleed die hij meteen wegveegde.



Dany

"Jason..." Fluisterde ze wanneer zijn handen over haar lichaam gleden. "We zouden gaan wandelen." Sprak ze hem toe en ze pakte zijn gezicht in haar handen, maar daarna werden opeens haar ogen paars en keek ze van het een op het andere moment door de ogen van Thobias. Hij had een meningsverschil met Destiney.



Koningin Destiney Hiddon

Doordat hij zo strak naar haar keek, wist ze meteen al dat ze het fout had gedaan. Hij zei dat ze het maar moest laten zitten, ze zouden het niet doen en dan hoefde ze ook niet bij het gesprek te zijn.
"Thobias... doe dit alsjeblieft niet... alsjeblieft... ik heb alles voor je over, ik vind het niet erg om bij het gesprek te zijn, echt niet.." Legde ze zacht en smekend aan hem uit, ze wilde geen ruzie, niet vanavond, niet nu alles zo perfect was.

Leaya Somaraya

'Maar het tonen van emoties is juist totaal niet zwak. Daarom vind ik het juist helemaal niet erg.' zei ze zacht tegen hem. 'Ik vind het juist heel fijn om te zien dat je zo veel om haar geeft, dat doet mij goed, dat vind ik belangrijk in iemand, ook bij jou,' zei ze zachtjes. Ze zou het juist niet goed vinden als het hem niets zou doen.

Jason Hiddon

Ze noemde zijn naam en zei daarna dat ze zouden gaan wandelen. Dat was waar, maar het was zo heftig voor hem dat hij amper van haar af kon blijven, hij wilde dit bijzondere gevoel elke keer voelen. Opeens veranderde er iets en hij bleef naar haar kijken, waarschijnlijk kwam dit door Thobias, hij wist nu hoe het werkte. Was er iets aan de hand?

Koning Thobias Hiddon

Ze smeekte hem, ze wilde dit niet, ze wilde geen ruzie, ze had alles voor hem over. 'Waarom zeg je dat dan?' vroeg hij donker aan haar. Hij vond het echt niet leuk, alsof ze overal bij moest zijn, alsof hij altijd zo zwak was. Hij ademde langzaam in en hij probeerde het van zich af te zetten. 'Het is al goed, laten we er maar over ophouden,' zei hij, wel dwingend. Het moest wel, anders zou hij echt heel boos worden waarschijnlijk. Dan konden ze er beter later over praten.

Thomas Hiddon

Ze was wel heel erg lief voor hem, ze vond het niet zwak, het was juist helemaal niet erg, het was fijn om te zien dat hij zoveel om zijn moeder gaf. Dat vond ze belangrijk in iemand. Hij knikte daardoor een beetje en glimlachte lichtelijk naar haar.
"Je bent wel echt heel erg lief." Sprak hij zachtjes met nog wat waterige ogen.



Koningin Destiney Hiddon

"Ik zei het niet om je te kwetsen, ik weet niet eens waarom ik het zei... Thobias, alsjeblieft, wees niet zo hard voor me. Ook ik maak wel eens een foutje." Sprak ze zachtjes tegen hem. Hij zei dwingend dat ze er over op moest houden. Ze slikte even en zei niets meer. Haar vrolijke bui was over nu... Echt over. Hij kon zo erg omslaan en dat had ze gewoon helemaal niet meer verwacht.

Leaya Somaraya

Hij knikte en glimlachte nu, ze was blij dat het hem goed deed, dat hij niet boos werd omdat ze achter hem aan kwam. Hij zei dat ze echt heel erg lief was en daardoor glimlachte ze nu zelf ook. 'Ik wil gewoon niet dat jij je hier rot over voelt, ik vind het juist goed als je het laat zien,' zei ze eerlijk. 'Dat moet je wel weten, ' voegde ze er aan toe.

Koning Thobias Hiddon

Hij moest niet zo hard zijn, ze maakte wel eens een foutje. 'Net zoals ik zeker. Ik doe het alleen ontzettend vaak,' zei hij. Het was duidelijk voorbij, de leuke avond was voorbij en dat was zijn schuld. Waarschijnlijk nam ze het hem nog flink kwalijk ook. 'Oke dan,' mompelde hij, daarna draaide hij zich om en liep hij weg. Hij had hier echt helemaal geen zin meer in. Hij ging wel gewoon naar bed.

Thomas Hiddon

Ze wilde niet dat hij zich rot voelde, het was goed dat hij het liet zien. Hij knikte even en haalde diep adem. "Dank je, ik vind het wel fijn om dat te horen. Maar het blijft best wel moeilijk." Gaf hij aan. Daarna zag hij ineens zijn vader langskomen.
"Pap? Wat is er?" Vroeg hij wat verbaasd, hij zag er echt niet blij uit....



Koningin Destiney Hiddon

Daar stond ze dan, verbijsterd en aan de grond genageld terwijl ze Thobias nakeek... Ze vond het verschrikkelijk wanneer hij zo deed, maar hij zou boos zijn en ze zou niet met hem kunnen praten. Hij zou alleen maar kwaad worden. Ze haalde diep en trillend adem en verliet ook het feest om buiten op een bankje te gaan zitten.



Dany

"Sukkel..." Mompelde ze uiteindelijk wanneer ze weer door haar eigen ogen keek en ze keek Jason aan. "Hij kan soms zo impulsief zijn." Zuchtte ze en ze schudde haar hoofd een beetje. Ze mopperde nog wat woorden. Thobias kon zich soms afschuwelijk gedragen zoals nu tegenover Destiney.

Koning Thobias Hiddon

Hij liep bijna tegen Thomas aan, zijn zoon vroeg aan hem wat er aan de hand was en daardoor bleef hij stil staan. 'Niets, laat het maar even. Geniet maar gewoon van jou avond,' zei hij zachtjes. Hij glimlachte zelfs even, maar daarna liep hij door. Hij wilde niet iedereen zijn avond verpesten dus gebruikte hij al zijn energie om wel aardig tegen Thomas te doen, hij was zelf gewoon ontzettend verdrietig door hoe dit gelopen was. Door het feit dat hij het weer verpeste. Daar kon hij niet tegen.

Jason Hiddon

Ze had het nu over Thobias en ze zei dat hij zo impulsief kon zijn. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij dus ook zachtjes aan haar. Hij hoopte dat het niet al te erg was, maar Dany leek er niet zo blij mee te zijn, dan was het niet goed. Ze rende niet meteen naar Thobias toe, dus echt heel ernstig zou het dan wel weer niet zijn.

Thomas

Zijn vader zei dat er niets aan de hand was en dat hij hem moest laten, hij moest van zijn eigen avond genieten. Hij wilde zoveel dingen nog vragen aan zijn vader, maar hij liep alweer weg. Hij ademde even diep in en keek weer naar Leaya. "Wat zullen we doen? Weer terug naar het feest?" Vroeg hij zachtjes aan haar.


Dany

Jason wilde weten wat er aan de hand was. "Hij doet zichzelf en Destiney pijn." Zei ze tegen hem. "Ik ga naar hem toe, oké? Wil jij kijken hoe het met Destiney is?" Vroeg ze aan hem. Ze wachtte geen antwoord af en liep meteen naar de slaapkamer van Thobias toe. Ze liep naar binnen toe en ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig vast.


Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde de tranen over haar wangen lopen, waarom had ze het nu toch weer verpest? Het was haar schuld, zij had het Thobias gezegd en daardoor knapte er weer iets in hem. Ze wreef over haar gezicht heen en staarde daarna voor zich uit naar de lichtjes in de tuinen.

-------

https://justrpgforum.actieforum.com/viewtopic.forum?t=56