Meta-Humans

Rachel Darling

Dankbaar nam hij de aspirine van haar aan en ze glimlachte hem eventjes toe, vervolgens pakte ze er twee voor zichzelf, aangezien ze weer last van haar rug kreeg. Met een zucht slikte ze de twee door en dronk haar glas voor de helft al leeg. Ze keek naar Samuel die begon te vertellen over zijn broer. Zacht legde ze haar hand op zijn rug neer en streek er zachtjes overheen om hem een beetje steun te bieden.
Zijn broer bleek altijd al een lastige jongen te zijn geweest, het werd alleen steeds erger… Ze knikte een beetje door zijn woorden, ze begreep hem, ze snapte wel waarom hij er nooit wat van had gezegd en dat hij het het liefste vermeed… dat was begrijpelijk. Maar op het einde viel het niet meer te negeren, mensen vermoorden… dat kon gewoon niet, dat was te erg.
“Ik begrijp het wel, het was de juiste keuze, Samuel, natuurlijk kon het niet zo doorgaan, het was te erg.” Fluisterde ze hem toe. Zijn broer begon boze brieven te schrijven wanneer ze hem gevangen hadden genomen en toen gebeurde het ongeluk. Samuel had het niet zeker geweten of het zijn broer was geweest en dat was dus waar hij die ochtend een telefoontje van kreeg. Nu begreep ze hem en door dit verhaal vertrouwde ze hem meteen een stuk meer.
Rafik bleek ook een kracht te hebben, daar was hij vandaag achter gekomen… dat was naar, iemand die al zoveel macht had en dan ook nog eens een meta-human was… dat was echt niet oké…
“Ik zal Ramon vragen om te zien of we hem in de gaten kunnen houden…” Fluisterde ze hem toe. Rafik wilde ook zijn kracht hebben en daardoor keek ze wat bedenkelijk. “We laten het niet gebeuren.” Zei ze hem wel zacht, maar het was wel zorgwekkend. Ze dronk haar glas water leeg en zette het op tafel neer. Ze dacht eventjes na, kon dat? Kon hij zomaar zijn kracht wegnemen? Op dit moment dacht ze dat alles mogelijk was…

Samuel Joseph

Rachel zei dat ze hem begreep- hij had de goede keuze gemaakt want het was te erg. Samuel haalde zijn schouders langzaam op. Aan de ene kant was hij er natuurlijk mee eens. Maar aan de andere kant had hij zijn gezin nog gehad als hij niet als klokkenluider had gespeeld. Hij sloot zijn ogen en zuchtte. Het gevoel dat het zijn schuld was geweest was alleen maar groter geworden.
Hij knikte langzaam toen Rachel dat ze zou vragen of Ramon Rafik in de gaten wilde houden. Als dat mogelijk was, was dat natuurlijk een fijne optie.
"Dat zou fijn zijn.. Ik weet alleen niet of het hem goed gaat lukken.. Rafik kan teleporteren.." vertelde hij gedempt. Hij haalde even diep adem en keek Rachel aan.
"Misschien kan ik jullie er beter buiten houden.. Hij is bloedlink en legt iedereen om die in zijn weg staat.." mompelde hij nu twijfelend. Hij wilde geen risico nemen dat Rafik Rachel zou verwonden of het op het laboratorium zou gaan voorzien.

Rachel Darling

HIj haalde zijn schouders een beetje op. Hij was het duidelijk niet echt helemaal met haar eens. Ze streek zachtjes over zijn rug heen.
"Het had altijd verkeerd afgelopen, Samuel, dat denk ik echt... dit had nooit goed gegaan." Klonk haar stem zachtjes tegen hem.
Het leek hem fijn als Ramon hem in de gaten hield, hij wist alleen niet of het hem ging lukken want zijn broer kon teleporteren. "Hmm.. dat maakt het wel wat ingewikkeld, maar het is niet onmogelijk hoor, Samuel." Zei ze tegen hem met een glimlachje.
Hij dacht nu dat hij hen er beter buiten kon houden want hij was hartstikke link en legde iedereen om die in de weg stond. "Nee, laat mij je helpen, Samuel, ik wil graag bij je zijn en ik weet dat het een risico is, maar onkruid vergaat niet... ik overleef het wel, echt. Ik wil je gewoon graag helpen." Zei ze hem zacht en ze legde haar hand nu zacht op zijn wang en liet hem haar aankijken.

Samuel Joseph

Het voelde fijn dat Rachel achter hem stond en hem hiermee steunde. Ze zei dat het niet onmogelijk was om Rafik in de gaten te houden- natuurlijk wel lastig. Samuel knikte en zuchtte even zachtjes. Waarom was Rafik ook niet gewoon een normaal persoon geworden? Waarom moest precies hij nou weer een grote baas worden van de onderwereld?
Rachel zei dat ze hem wilde helpen, ze wist dat het risico groot was maar ze wilde het. Daardoor glimlachte Samuel nu lichtjes naar haar. "Oké."
Hij wreef even over zijn pijnlijke borstkas. "Als je maar oppast. Hij laat echt niet met zich sollen," sprak hij nu zachtjes. Vervolgens leek hij weer een beetje meer opgewekt en keek hij Rachel doordringend aan.
"We zouden nog uit eten gaan, hè?" glimlachte hij nu. Afleiding zou hem goed doen en hij had er oprecht zin in.

Rachel Darling

Hij leek het gelukkig wel goed te vinden als ze hem zou helpen en bij hem zou blijven. Hij glimlachte naar haar en zei dat het oké was. Ze glimlachte daardoor en keek weer naar hem wanneer hij begon te praten. Ze moest oppassen, hij liet niet met zich sollen. Ze wist dat hij bloedserieus was en knikte.
"Ik ben altijd voorzichtig Samuel, echt." Ze keek hem even doordringend aan en haar blik werd nieuwsgierig wanneer hij opgewekter werd. Hij zei ineens dat ze nog uiteten zouden gaan.
"Ja, dat is waar ook." Grijnsde ze nu en ze keek hem vrolijk aan. "Het mooiste cadeautje van mijn verjaardag." Klonk haar stem zacht.

Samuel Joseph

Gelukkig leek Rachel ook nog uit eten te willen. Ze keek hem zelfs vrolijk aan en zei nog eens dat het haar mooiste verjaardagscadeautje was. Daardoor glimlachte Samuel ook weer even breed.
"Heb je een lievelingsrestaurant?" vroeg hij haar nu. Het was natuurlijk voor haar verjaardag, dus hij vond dat zij dan ook mocht kiezen waar ze zouden gaan eten. Hij vond sowieso zo'n beetje alles wel prima.
Hij keek even naar zijn kleding en besefte zich dat hij zich wel echt nog even moest opfrissen en omkleden. Zijn lichaam voelde nog wat stijf, maar leek voor de rest goed te genezen. Dat was wel echt een voordeel, dat dat sneller leek te gaan dan normaal.
"Zullen we over een uur ergens reserveren? Dan kunnen we ons nog even klaarmaken," stelde hij nu opgewekt voor.

Rachel Darling

Hij glimlach te breed toen ze aangaf dat dit toch wel haar mooiste verjaardagscadeau was. Hij wilde van haar weten of ze een lievelingsrestaurant had. Ze haalde haar schouders een beetje op. Ze ging nooit echt uit eten, dus ze wist het ook niet zo goed.
“Weet jij een goed Italiaans restaurant?” Vroeg ze daarom nu aan hem met een glimlach. Hij vroeg haar of het goed was om over een uurtje ergens te reserveren, dan konden ze zich nog even klaar maken.
“Dat is een goed idee.” Knikte ze. Ze had alleen echt geen zin om naar haar eigen huis te gaan en daar stonden wel al haar spullen. Daardoor kwam ze even overeind en keek ze in zijn spiegel. Ze deed haar haren netjes en haalde wat uitgelopen make-up weg met haar vingers en daarna draaide ze zich om naar Samuel.
“Ik ben klaar.” Lachte ze.

Samuel Joseph

"Hmm, Italiaans.. Daarvan weet ik er genoeg," grijnsde hij. Hij at altijd het liefst Italiaans, al van jongs af aan. Hier in de buurt zaten wel een aantal verschrikkelijk goede Italiaanse restaurants.
Rachel zei dat het een goed idee was om over een uur te reserveren, zodat ze zich nu nog klaar konden maken. Ze kwam overeind en keek in de spiegel, waar ze haar haren gauw even goed deed en haar make-up wat deed. Vervolgens draaide ze zich weer om en lachte ze dat ze klaar was. Daardoor moest Samuel ook lachen.
"Zo snel ben ik niet hoor," grinnikte hij. "Ik ga even snel douchen en schone kleren aantrekken, dit kan echt niet zo," sprak hij er grijnzend achteraan, terwijl hij zijn shirt even beetpakte. Het zal vol bloedvlekken en schrammen, net als hijzelf.
"Ik kom er zo aan," knikte hij nu, waarna hij naar boven ging. Eerst belde hij even een restaurant om te reserveren en daarna stapte hij onder de douche.
Uiteindelijk verscheen hij volledig opgefrist weer beneden. "Let's go!" klonk zijn stem opgewekt.

Rachel Darling

Hij lachte om haar en ze gaf hem een knipoog. Hij zei haar dat hij niet zo snel was. Hij ging zich even douchen en schone kleding aantrekken. “Neem je tijd.” Zei ze tegen hem met een glimlach. Hij ging naar boven toe en daarna begon zij een beetje rond te lopen in zijn kamer. Ze keek naar alles om haar heen. Het was een verzorgd en netjes huis, duidelijk was nog de vrouwelijke touch. Zijn vrouw had een goede smaak, dat moest ze haar wel nageven.
Hij kwam weer terug en ze keek hem glimlachend aan. Opgewekt zei hij dat ze moesten gaan. Ze grijnsde en knikte eventjes.
“Gezellig.” Ze liep naar hem toe en drukte zacht een kus op zijn wang.

Samuel Joseph

Rachel liep naar hem toe en drukte zacht een kus op zijn wang. Samuel glimlachte breed en keek haar glunderend aan- even alle problemen vergetend. Dit deed hem goed. En hij wist zeker dat dit etentje hem ook goed ging doen. En hopelijk Rachel ook.
Samuel haalde zijn hand even door zijn haren en pakte vervolgens Rachel haar hand vast en nam haar mee het huis uit. Op zijn gezicht waren nog wat schrammen te zien, maar het was lang niet zo heftig meer als een uur terug. Toch een groot voordeel van een meta-human zijn.
Rustig liep hij met Rachel richting zijn auto en opende het portier voor haar. "Mevrouw.." grijnsde hij naar haar, waarna hij even kort knikte als teken dat ze in kon stappen. Hij hield de autodeur vast en wachtte tot ze in zou stappen.

Rachel Darling

Samuel keek haar even glunderend aan en daardoor glimlachte ze hem toe. Hij pakte haar hand en nam haar met zich mee maar buiten toe. Ze bestudeerde heel eventjes zijn gezicht, dat er gelukkig al veel beter uitzag dan toen ze hem vond. Hij liep met haar naar zijn auto toe.
"Oh? Chique vervoer?" Plaagde ze hem, aangezien hij haar al best wel vaak op zijn rug had vervoerd omdat hij zo ontzettend snel was. Ze gaf hem een knipoog en stapte daarna grijnzend in zijn auto. Ze klikte meteen haar gordel vast en keek weer naar Samuel. Het was echt een hele leuke man en ze was heel blij dat ze zich een beetje met hem kon vermaken.

Samuel Joseph

"Ja, anders zitten onze haren en kleren straks weer door de war," grinnikte hij tegen Rachel na haar opmerking over het vervoer. Hij wachtte rustig tot ze in de auto zat en liet daarna de deur dichtvallen. Vervolgens liep hij om de auto heen en stapte hij zelf ook in. Hij startte de motor en reed rustig weg.
Ongeveer een kwartiertje later parkeerde hij op een vrij druk parkeerterrein voor het restaurant. Vanaf de buitenkant leek het restaurant niet zo heel speciaal. Maar vanbinnen was het prachtig en ontzettend luxe. En niet al te onbelangrijk: Het eten was voortreffelijk.
Samuel stapte uit de auto en liep richting Rachel, hielp haar glimlachend uit de auto en hield haar hand vast terwijl hij haar mee nam richting de ingang van het restaurant. Hij duwde de deuren open en liep naar binnen om zich vervolgens te melden bij de balie. Ze werden naar hun tafeltje gewezen- naast het raam, een heel gezellig plekje.
Samuel nam plaats op een van de twee stoelen en nam de kaart aan die de bediende hun aanreikte.
"Waar heb jij zin in?" vroeg Samuel nu aan Rachel. "Een lekkere pasta? Lasagne? Pizza? Een salade? Ik kan nooit kiezen hier, dus je moet mij wel een beetje helpen hoor," grinnikte hij.

Rachel Darling

Ze grinnikte eventjes door zijn woorden en deed haar gordel vast. Ze keek een beetje om zich heen terwijl hij begon te rijden en wanneer ze er waren, keek ze nieuwsgierig naar het restaurantje. Ze ging eigenlijk nooit uit eten. Vroeger met Trent al helemaal niet, hij nam haar nooit ergens mee naartoe…
Samuel was echt heel charmant. Wanneer ze er waren, deed ze haar gordel los en wilde ze uitstappen, maar hij kwam al naar haar toe en hielp haar de auto uit. Even keek ze hem met een warme blik aan, het was zo prettig om bij hem te zijn. Rustig liep ze met hem mee terwijl ze stevig zijn hand vast hield en binnen werd hen een plaatsje gewezen. Ze ging rustig zitten en pakte de kaart. Nog voor ze erop kon kijken, vroeg Samuel al aan haar wat ze wilde.
“Mag ik misschien eerst even kijken wat erop staat?” Vroeg ze hem met een grijns en ze gaf hem een knipoog. “Dat jij nu iedere dag uit eten gaat…” Plaagde ze hem vervolgens. Ze sloeg de kaart open op tafel en keek die eventjes door om te zien wat erop stond.
“Ik moet eerlijk toegeven, het kiezen hier is wel lastig.” Ze keek weer even naar hem op met een grijns.

Samuel Joseph

Hij lachte even toen Rachel vroeg of ze eerst even mocht kijken wat er op de kaart stond. "Nou.. Goed dan," plaagde hij grinnikend. Zelf opende hij de kaart nu ook en keek naar de gerechten. Eigenlijk vond hij alles lekker wat ze hier aanboden. Hij had sowieso een zwak voor Italiaans eten.
Zelf twijfelde hij nu tussen lasagne en pasta. De vorige keer dat hij hier gegeten had- met zijn baas, voor werkoverleg- had hij lasagne gegeten. Die was ontzettend lekker geweest. Maar hij wist dat de pasta hier ook echt voortreffelijk was.
"Ik hoopte toch dat jij gewoon een keuze kon maken," grijnsde hij na de woorden van Rachel. "Dan kan ik gewoon hetzelfde kiezen."
Zijn blik ging even rond in het restaurant om te kijken of hij bekende zag. Hij kwam hier al heel erg lang, vroeger zelfs bijna wekelijks met zijn vrouw. Hoewel het dubbel voelde dat hij hier nu met Rachel zat, voelde het toch heel vertrouwd en fijn. Hij wist zeker dat zijn overleden vrouw het hem gunde.

Rachel Darling

Ze mocht van hem wel eventjes op de kaart kijken en ze glimlachte hem even breed toe. Het voelde echt heel erg goed om met hem hier samen te zijn, heel natuurlijk. Na een tijdje gaf hij aan dat hij hoopte dat zij een goede keuze kon maken, zodat hij hetzelfde kon kiezen.
“Ik ga voor de pasta, met gamba’s.” Zei ze nu tegen hem en ze legde de kaart weer neer. “Goede keuze?” Vroeg ze hem nu met een glimlach. Ze voelde dat ze zich eindelijk kon ontspannen zo, de pijn in haar rug trok een beetje weg en ze had helemaal niet meer zoveel behoefte aan drank.
Ze zag hoe Samuel in het rond keek. “Je kwam hier zeker vaak?” Vroeg ze hem zachtjes. Het zag er wel naar uit dat hij hier regelmatig kwam namelijk. Ineens schoten haar ogen in het rond. Er gebeurde iets om hun heen, een golf geroezemoes. Meteen was ze alert en gespannen. Wat was er aan de hand?

Samuel Joseph

Na een korte stilte zei Rachel dat ze voor de pasta met gamba's zou gaan. Ze vroeg hem glimlachend of het een goede keuze was. Daardoor grijnsde Samuel weer. "Prima keuze," knikte hij. Hij vouwde zijn kaart dicht en legde die op tafel.
"Ja, ik was hier bijna wekelijks, jaren terug," vertelde hij Rachel na haar vraag of hij hier vaker kwam. Hij glimlachte en dacht even terug aan alle mooie herinneringen die dit restaurant hem had gegeven. Echter trok wat geroezemoes hem weer uit zijn gedachten en merkte hij dat Rachel zich flink aanspande.
"Wat is er aan de hand?" klonk zijn stem zachtjes, terwijl hij even naar Rachel keek en daarna om zich heen keek.

Rachel Darling

Samuel vond het een prima keuze. Hij vertelde haar vervolgens dat hij hier bijna wekelijks kwam, dat was jaren terug. “Met je vrouw?” Vroeg ze hem zacht. Ze wilde er wel over blijven praten met hem, dat vond ze belangrijk. Zijn vrouw en kinderen konden niet zomaar vergeten worden.
Hij vroeg haar wat er aan de hand was en ze kwam langzaam en voorzichtig overeind terwijl ze de zaak overzag. Wanneer er niets aan de hand leek te zijn, ging ze weer langzaam zitten.
“Niets…” Fluisterde ze. “Ik ben wat alerter geworden sinds de meta-humans, soms kunnen ze zo in één keer omslaan en meestal is dat geroezemoes er een voorteken van. Mensen zien wat gebeuren, gaan erover praten en dan ineens begint zo’n meta-human een ravage aan te richten.” Vertelde ze zacht aan Samuel.

Samuel Joseph

Opnieuw knikte hij weer om de vraag van Rachel. "Ja, met mijn vrouw," zei hij. "En ook zo af en toe met collega's of met mijn baas."
Rachel kwam overeind en keek rond. Daardoor keek Samuel ook direct weer even om zich heen, maar hij kon niet echt iets opmerken. Vervolgens keek hij weer richting Rachel, die weer ging zitten en zei dat er niets aan de hand was. Ze was alerter geworden sinds de meta-humans.
"Logisch ook," glimlachte Samuel. Hij wist immers hoeveel schade die meta-humans aan konden richten en als je daar middenin zat was het echt geen pretje. Opnieuw keek hij weer even om zich heen om te kijken of alles echt nog 'normaal' was. Hij had er geen zin in dat Rafik de boel hier kwam verzieken tijdens een gezellig etentje. Maar daar leek het nog niet op, gelukkig.
Een ober kwam naar hun tafel om te vragen of ze hun keuze hadden kunnen maken. Samuel glimlachte vriendelijk naar de man en knikte.
"Jazeker. Twee keer een pasta met gamba's," vertelde hij. De ober zette het in het systeem en pakte de kaarten van de tafel. Ook vroeg hij of ze nog wat drinken wilde.
"Doe mij maar een colaatje," zei Samuel, waarna hij naar Rachel keek.

Rachel Darling

“Ah dus ik heb wel een beetje bij je gescoord toen ik zei dat ik Italiaans wilde eten?” Vroeg ze aan hem met een plagende grijns. Hij gaf namelijk aan dat hij hier met zijn vrouw kwam en ook af en toe met zijn collega’s of met zijn baas.
Hij vond het wel logisch dat ze zo reageerde op de situatie. Het liet haar even glimlachen en ze pakte even zacht zijn hand vast. Hij maakte zich vast ook zorgen om zijn broer als er zoiets gebeurde. Ze moest er wel echt aan denken dat die man heel snel gestopt moest worden, daar moest ze echt even alert op zijn.
Hij vertelde aan de ober die bij hun tafel kwam staan wat ze wilde eten. Daarna begon hij over het drinken en ze beet even op haar lip. “Doe maar een spa rood.” Zei ze uiteindelijk met een kleine twijfeling, nu even geen drank. Dit was een prettige situatie, ze had hier geen drank bij nodig…

Samuel Joseph

Hij lachte even en knikte na Rachel haar opmerking. "Ja, je heb zeker bij mij gescoord, ik ben dol op Italiaans eten," vertelde hij breed glimlachend.
Niet veel later pakte Rachel zijn hand zachtjes vast en Samuel keek haar glimlachend aan. Zijn ogen straalden. En de zorgen op Rafik verdwenen alweer naar de achtergrond.
Het duurde niet lang voor het drinken werd gebracht, en een tiental minuten later kwam ook het eten. Samuel keek tevreden naar het volle bord pasta en voelde zijn maag knorren.
"Nou, eetsmakelijk dan maar!" sprak hij opgewekt, waarna hij het bestek pakte en de eerste hap nam.

Rachel Darling

Hij lachte door haar en gaf aan dat hij echt dol was op Italiaans eten. Ze gaf hem even een knipoog. Het was leuk om hem te zien stralen, om hem zo onbezorgd te zien, ze kneep even in zijn hand en liet hem los wanneer het drinken werd gebracht.
Na een tijdje kwam het eten en Samuel wenste haar opgewekt een smakelijke maaltijd. “Jij ook, Samuel, geniet ervan.” Zei ze glimlachend. Ze begon vol smaak te eten, het was echt heel erg lekker.

Samuel Joseph

De pasta smaakte goed, echt heel erg goed. Hij genoot er zichtbaar van en maakte af en toe zijn mond schoon met het servet dat naast zijn bestek lag.
"Hmm, dat genieten lukt zeker," kaatste hij terug op Rachel haar woorden. Hij glimlachte naar haar en at rustig verder terwijl hij tussendoor soms een slokje cola nam. "Ging jij ook weleens uit eten, vroeger?" vroeg hij haar nu nieuwsgierig. Hij wist dat haar relatie niet zo heel goed was geweest, maar misschien was dat in het begin van de relatie beter geweest. Of gingen ze ondanks de slechte relatie toch uit eten, je wist het nooit.

Rachel Darling

Hij zei haar dat het genieten zeker wel lukte. "Hmm, ja, zeg dat wel, het smaakt echt uitstekend." Glimlachte ze breed naar hem. Ze ging weer verder met eten en hij vroeg haar na een tijdje nieuwsgierig of ze ook wel eens uit eten ging vroeger.
Ze legde daardoor even haar bestek neer en keek naar hem. "Voor ik trouwde met Trent, gingen we echt bijna elk weekend uit eten, hij nam me overal mee naar toe, het was altijd gezellig. Hij veranderde pas toen hij die ring rond mijn vinger schoof, ineens was alles anders..." Vertelde ze hem zacht.

Samuel Joseph

Tevreden glimlachte hij naar Rachel toen ze zei dat het uitstekend smaakte. Hij had dat ook wel verwacht, maar smaken verschillen. Gelukkig vond Rachel het ook lekker. Het was tenslotte haar verjaardag.
Ze vertelde dat ze bijna elk weekend uit eten ging met Trent, voordat ze getrouwd waren. Hij was pas veranderd toen hij de ring om haar vinger had geschoven.
"Vreemd hè, je zal je vast afvragen waarom dat zo ineens veranderd is.." sprak Samuel gedempt. Toch hoorde hij het vaker, dat mensen veranderden wanneer ze getrouwd waren. Hij vond het altijd heel raar. Bij hem was er niets veranderd na het trouwen. Ze waren zelfs hechter geworden juist.
Rustig at hij zijn bord leeg en dronk zijn drinken op. "Wil je nog een dessert hierna?" vroeg Samuel nu aan Rachel. "Het is jouw feestje," grijnsde hij daarna met een knipoog. Hij haalde het servetje langs zijn mond en keek alvast even op de dessertkaart. De keuze om een lekker toetje te kiezen was net zo lastig als het hoofdgerecht.
Plotseling, zonder ook maar iets gemerkt te hebben, verscheen Rafik naast hun tafel. Geteleporteerd. En zonder ook maar een poging te doen om zich normaal te gedragen in dit restaurant en het een andere keer uit te vechten, sloeg Rafik met gebalde vuisten van staal op tafel en maakte enorme kraters. Vervolgens smeet hij de tafel door de ruimte heen.
Samuel was al opgestaan en was uit reflex voor Rachel gaan staan. De andere mensen renden gillend en schreeuwend het restaurant uit.
Rafik vloog op Samuel af en greep hem bij zijn keel. Maar na een paar seconden liet hij hem opeens los en richtte zich tot Rachel.
"Zo zo, broertje... Nieuw vriendinnetje?" vroeg hij sluw. Hij bekeek Rachel van top tot teen en keek daarna weer even naar Samuel. "Wat was er ook alweer met je vorige liefje gebeurd?" vroeg hij nu met een grote, smerige grijns op zijn gezicht. Samuel klemde zijn kaken stijf op elkaar en sprak geen woord. Hij wist dat hij toch alleen maar verkeerde dingen kon zeggen, Rafik zou alles tegen hem gebruiken en om alles flippen.
"Oh ja... Een tragisch ongeluk, nietwaar?" antwoordde Rafik nu lachend op zijn eigen vraag- hij wist dat het een zeer pijnlijk en gevoelig onderwerp was voor Samuel.
Dit was het harde bewijs dat Rafik erachter had gezeten. Het was natuurlijk al een soort van bewezen, maar nu was het echt zeker. Samuel moest moeite doen om zich in te houden, kleine flitsen gingen langs zijn gebalde handen. Hij wist niet hoe hij het kon winnen van Rafik. Dat was het enige wat hem ervan weerhield zijn broer aan te vallen.

Rachel Darling

Hij sprak erover dat het vreemd was dat hij ineens zo veranderd was en ze knikte een klein beetje daardoor. "Ik denk dat ik het nooit meer aandurf..." Fluisterde ze, doelend op het trouwen. Ze wilde het gewoon niet meer. Ze vond het moeilijk en onbegrijpbaar dat iemand haar zoveel pijn kon doen.
Even staarde ze voor zich uit en wanneer Samuel vroeg of ze nog een dessert wilde, keek ze even naar hem op en knipperde met haar ogen waardoor ze weer terug kwam met haar gedachten naar het moment. "Lekker." Zei ze met een grijns. Ze at nu haar bord helemaal leeg en depte haar gezicht even met het servetje. Daarna schoof ze het bord van haar af en glimlachte ze even voldaan. Het was echt een mooie avond...
Ineens schrok ze op toen er een man naast hun tafel verscheen. Hij sloeg op de tafel en ze sprong overeind. Samuel kwam voor haar staan en ze legde zacht haar hand op zijn schouder om aan te geven dat hij haar niet hoefde te beschermen.
Ze tikte met haar vinger op de armband van Ramon en binnen no-time schoot haar wapen door de zaak heen en belandde in haar hand.
Wanneer Rafik zich op haar richtte en haar van top tot teen bekeek, zond ze hem een vuile blik toe. De woorden die hij sprak waren bedoeld tegen Samuel, om hem pijn te doen, en dat lukte hem zeker.
"Laat hem met rust." Zei ze doordringend. Ze richtte het futuristische wapen op Rafik en je zag blauw licht verschijnen van binnen. "Rot op of ik sta niet voor de gevolgen in." Gromde ze en ze liep nog even een stukje op hem af.