Meta-Humans

Samuel Joseph

Ze vertelde uit dat het ook soort politiewerk was, alleen dan gericht om Meta-humans. Om ze op het goede pad te krijgen en grote ongelukken te voorkomen. Ze vertelde dit echt heel rustig en alsof het iets was dat heel normaal was, terwijl Samuel überhaupt nog nooit eerder van Meta-humans had gehoord en er zelf klaarblijkelijk ook een bleek te zijn.
"Dat klinkt.. Interessant.." reageerde hij gedempt.
Blijkbaar had ze door dat hij zichzelf vergeleek met de man uit het park, want ze zei nu zachtjes en glimlachend dat hij echt niet hetzelfde was als die man. Daardoor glimlachte Samuel ook eventjes opgelucht. Al was hij totaal nog niet echt op zijn gemak.
Toen ze zich voorstelde als Rachel Darling glimlachte hij even knikkend naar haar. "Aangenaam kennis te maken.. Al is de situatie een beetje vreemd," grinnikte hij vertwijfelend.

Rachel Darling

Hij reageerde niet zo enthousiast als ze had gehoopt, ze keek hem lichtelijk teleurgesteld aan, niet in staat om het te verbergen. Zelf was ze zo enthousiast over haar bedrijvigheid, het was jammer dat andere mensen dat niet waren... Hij was ook eigenlijk de eerste die ze erover vertelde, misschien was deze reactie wel te verwachten.
De mensen met wie ze samen werkte had ze allemaal opgeduikeld terwijl ze zelf net zo gedreven zochten naar de oorzaak van de mutaties. Daarom waren zij wel enthousiast en geìnteresseerd.
Hij vond het aangenaam om kennis met haar te maken, al vond hij de situatie een beetje vreemd.
"Een klein beetje, misschien." Plaagde ze hem nu. "Wat wil je? Wil je de werkplek zien? Wil je er even over nadenken en misschien vanavond het samen overleggen tijdens een drankje?" Vroeg ze hem nu. Ze betrapte zich erop dat ze eigenlijk best wel graag een date wilde met deze man.

Samuel Joseph

Hij stak zijn handen in zijn zakken en leek alweer volledig gekalmeerd. Dat kwam eigenlijk vooral door het gesprek met Rachel, het gaf hem afleiding en doordat ze een klein beetje had uitgelegd hoe dit kwam, kon hij het ook beter accepteren. Al was het allemaal nog steeds vrij onduidelijk en wilde Samuel graag meer weten. Het gaf hem toch een klein beetje rust. En hij hoopte ergens ook dat zij hem een beetje kon helpen hiermee. Hij baalde dat ze er niet voor kon zorgen dat dit echt weg ging uit hem, maar als hij ermee wist om te gaan was het allemaal ook vast wel te doen.
"Ja.. Ja, dat klinkt goed," knikte Samuel nu als antwoord op de vraag van Rachel of hij er even over na wilde denken en vanavond met haar wilde overleggen tijdens een drankje. "Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar meer informatie.." glimlachte hij nu. Zijn ogen glinsterden een beetje nu hij weer rustig was en weer echt zichzelf leek te zijn.
"Meer informatie over mijzelf.." plakte hij er lichtelijk grijnzend achteraan, omdat dat vrij raar klonk en dit alles een vrij aparte situatie was. Het feit dat zij op dit moment meer over hem leek te weten dan hijzelf was apart.
Samuel keek Rachel aan in haar ogen en besefte zich nu dat ze eigenlijk best knap was. Hij vervloekte zichzelf even in zijn hoofd, hoe kon hij daar nu nou over na gaan denken?

Rachel Darling

Hij wilde die avond wel een drankje met haar drinken en hij was benieuwd naar meer informatie. Daarna verbeterde hij zichzelf en zei hij grijnzend dat hij sprak over meer informatie over zichzelf. Ze glimlachte naar hem en knikte. “Ja, dat kan ik me heel erg goed voorstellen.” Glimlachte ze hem toe. Hij keek even in haar ogen en ze glimlachte warm naar hem.
“Oké, dan ga ik eerst op zoek naar meer informatie over jou.” Knikte ze hem toe. Later besefte ze zich pas wat ze zei. “Oh, meer informatie over je kracht, je weet wel…” Begon ze wat stuntelig en ze grijnsde een beetje onbeholpen.
“Zie ik je dan vanavond 8 uur in De Zwaan?” Vroeg ze nu om er maar vanaf te zijn.

Samuel Joseph

Rachel zei dat ze het zich kon voorstellen dat hij meer informatie wilde. Daardoor knikte Samuel even kort. Hij vroeg zich echt af hoe dit allemaal kon en sinds wanneer hij dit ineens had. En hij leek ook nog eens niet de enige te zijn met bepaalde krachten. Het leek wel een rare droom.
Rachel zei dat zij dan eerst even op zoek zou gaan naar informatie over hem. Ze verbeterde zichzelf gauw en zei dat ze natuurlijk zijn krachten bedoelde. Daardoor kon Samuel zijn lach niet inhouden. "Je mag best informatie over de rest van mij opzoeken hoor," lachte hij grijnzend. "Maar dan wil ik ook meer informatief over jou," zei hij er knipogend achteraan.
"Vanavond om 8 uur bij De Zwaan is prima," knikte hij nu weer wat serieuzer.

Rachel Darling

Hij begon te lachen door haar gestuntel, daardoor beet ze op haar lip en liep ze helemaal rood aan. Het was ook gewoon een domme opmerking… Het liefste zakte ze gewoon door de grond nu, dat was een veel beter idee. Ze was druk bezig met dingen verzinnen zodat ze alsnog onder hun afspraak uit kon komen, ze had er niet heel erg veel vertrouwen in als hij haar uitlachte, tot hij plots zei dat ze wel informatie over hem mocht opzoeken, maar dan wilde hij ook meer informatie over haar.
Ze keek in zijn ogen en glimlachte nu eventjes naar hem. “Je weet hoe je dat voor elkaar krijgt, je bent agent.” Sprak ze hem nu toe met een kleine grijns. Daarna knikte hij dat hij haar die avond bij De Zwaan zou zien.
“Tot vanavond.” Zei ze tegen hem, daarna zette ze haar helm weer op en stapte ze op haar motor.

Samuel Joseph

Hij grijnsde terug naar Rachel toen zij zei dat hij vast wist hoe hij aan meer informatie over haar kon komen, aangezien hij agent was. Langzaam knikte hij. "Tsja.. Ik kan je even gaan screenen," grapte hij. Hij haalde zijn hand door zijn haren.
"Ja, tot vanavond!" zei hij nog tegen Rachel, voor ze haar helm op zette en op haar motor stapte. Samuel keek even om zich heen liep toen rustig het perron over richting de parkeerplaats waar zijn auto stond. Allerlei gedachten gingen door zijn hoofd, wat een rare weken waren dit zeg. Hij kon het allemaal nog niet echt beseffen.

Rachel Darling

Hij klonk heel vrolijk toen hij haar gedag zei. Ze dacht aan hem terwijl ze met haar motor langs het spoor reed en voorzichtig weer de begaande weg op ging, pas daar gaf ze gas en reed ze regelrecht naar S.T.A.R labs. Haar hoofd vol van Samuel...
Eenmaal aangekomen bij het laboratorium, keek iedereen op naar haar en daardoor wist ze dat ze wilden weten of Samuel met hun mee zou doen. Ze haalde even diep adem om zijn gezicht eventjes wat verder naar de achtergrond te bannen.
"Ik ga vanavond wat met hem drinken en dan hoor ik van hem wat hij wilt." Zei ze tegen haar collega's.
"Rachel heeft een date!" Werd ze gepest. Ze voelde daardoor dat ze wat rood werd en schudde haar hoofd.
"Nee... jullie weten wat ik heb gezegd." Mompelde ze zachter, daardoor werd de sfeer meteen een stuk grimmiger en werd er alleen even zacht gepraat. Rachel slikte even.
"Ik ga naar huis." Zei ze, ze had even tijd voor zichzelf nodig. Ze lieten haar gaan gelukkig.

Samuel Joseph

Hij keek nog even om en zag in de verte Rachel op haar motor wegrijden. Hij keek haar na en liep toen verder het parkeerterrein over naar zijn auto. Diep in gedachten verzonken stapte hij in zijn auto en startte de motor. Rustig reed hij weg, richting zijn huis. Eenmaal thuis nam hij eerst even een bakje koffie en liet alles even tot zich doordringen. Daarna probeerde hij nog wat te werken aan lopende zaken, al was zijn hoofd er niet helemaal bij. Tegen etenstijd bestelde hij een pizza, hij was niet echt iemand die veel kookte. En meestal had hij er eigenlijk ook geen tijd voor. Maar bovenal gewoon geen zin in.
Rond een uur of zes werd de pizza gebracht en at hij het voor de televisie op. Hij keek het nieuws, maar was er opnieuw niet echt bij met zijn hoofd. Hij dacht aan Rachel en aan alle dingen die de afgelopen tijd gebeurt waren. Er waren zoveel vragen..

Rachel Darling

Op de motor had ze er al last van, tranen liepen over haar wangen en verblindden haar haast. Eenmaal aangekomen bij haar huis ging ze zo snel mogelijk naar binnen toe. Ze snikte zachtjes en zakte op de grond in de hal. Haar handen had ze voor haar gezicht en zo bleef ze een hele tijd zitten tot haar tranen op waren. Pas toen kwam ze langzaam overeind en startte ze haar leven weer op. Soms dacht ze er gewoon aan en dat maakte haar zo intens verdrietig...
Ze keek heel even naar de grote canvas aan de muur, maar daarna pakte ze hem en draaide ze hem om. Ze wilde er even niet naar kijken, niet nu. Ze moest verder met haar leven, niet meer erbij stil staan. Even haalde ze diep adem en daarna begon ze met koken, ze was nog wel wat afgeleid, maar het ging redelijk, het eten was al minder aangebrand als de vorige keer.
Zonder trek at ze een paar hapjes, gewoon uit de pan, haar huis was momenteel echt een puinhoop, ze was er ook liever niet, zoveel herinneringen... De afwas bleef staan, ze had al in geen tijden meer gestofzuigd en alle bloemen waren verwelkt... Daarom leefde ze het meeste op haar werk, daar kon ze alles vergeten, ze kon zijn wie ze wilde zijn en een masker opzetten, al wist iedereen dondersgoed wat er was gebeurd, toch sprak niemand erover. Behalve als het net als vandaag vergeten werd en ze er plots weer over begonnen. Ze legde haar vork op het aanrecht en besloot onder de douche te gaan.
Om half acht stond ze voor de spiegel, ze had zichzelf voor het eerst sinds het voorval weer in een jurk gehesen en ze keek naar hoe ze eruit zag, ze was wat mager geworden, dat zag je gelukkig niet heel erg in de zwarte jurk. Hij zat alleen niet meer zo strak zoals hij hoorde te zitten. Ze trok er een jasje overheen aan en een paar zwarte naaldhakken. Haar telefoon, geld en sleutels stopte ze in een tasje en zo ging ze lopend naar De Zwaan dat bijna bij haar op de hoek zat. Van haar uitbarsting was niets meer te merken. Ze ging zitten aan een tafeltje wat achterin en wachtte op Samuel.

Samuel Joseph

Na de pizza was hij per ongeluk even in slaap gevallen op de bank. Hij schrok echter badend in het zweet wakker en schoot direct overeind met ogen als schoteltjes, vol paniek. Zo bleef hij even zitten, voor zich uit starend en proberend om zijn ademhaling weer onder controle te krijgen. Hij haalde zijn ietwat trillende hand door zijn haren en verbaasde zich erover dat hij er nog altijd zo veel last van had.
Gauw keek hij op zijn horloge; hij moest zich echt klaar gaan maken. Hij dook onder de douche en trok daarna een paar nette kleren aan. Ook deed hij zijn luchtje op en fatsoeneerde zijn blonde, korte haren. Hij keek even in de spiegel en knikte goedkeurend, waarna hij schoenen aantrok en de deur uit ging. Hij pakte de auto en reed richting het centrum. Daar parkeerde hij zijn auto vlak bij De Zwaan en stapte uit. Hij stak zijn handen in zijn zakken en liep richting het pand. Daar liep hij naar binnen en keek om zich heen om te zien of Rachel er al was. Terwijl hij stilstond merkte hij dat de lichten die het dichtbij hem hingen lichtjes begonnen te flikkeren- niet heel opvallend, maar duidelijk te zien als je erop lette.
Zijn blik viel op Rachel. Ze zag er prachtig uit. Hij glimlachte en liep naar het tafeltje achterin, waar zij zat.
"Heey," groette hij haar vriendelijk, waarna hij ook plaats nam aan de tafel.

Rachel Darling

Ze zat er nog niet zo heel erg lang, haar ogen staarden uit het raam en ze had haar hand onder haar kin geplaatst. Ze zuchtte even diep en kwam zo even langzaam tot rust, ze had het nodig, even weer rustig worden en kalmeren... Na een tijdje hoorde ze de stem van Samuel. Ze ging daardoor meteen wat meer rechtop zitten en ze keek hem aan.
"Hoi, Samuel." Sprak ze tegen hem met een glimlach. Hij kwam tegenover haar zitten en ze wenkte daardoor de barman eventjes, dan konden ze wat gaan bestellen.
"Ik moet je eerlijk zeggen dat ik helemaal ben vergeten om me verder te verdiepen in jouw kwestie, excuses daarvoor, maar er zijn nog wel genoeg dingen die ik je kan vertellen en als je vragen hebt, kan ik ze ook beantwoorden voor je." Zei ze hem vriendelijk en ze keek daarna op naar de barman die bij hun tafel was aangekomen.
"Een droge witte wijn graag." Glimlachte ze.

Samuel Joseph

Hij trok zijn overhemd netjes en haalde zijn hand door zijn haren. Rachel groette hem glimlachend terug en trok de aandacht van de barman. Tussendoor zei ze nog dat ze helemaal was vergeten om haar beter te verdiepen in zijn kwestie, maar er waren nog wel genoeg andere dingen die ze hem kon vertellen.
"Geeft niet," glimlachte Samuel. "Volgens mij weet je het meeste toch al, of niet?" vroeg hij nu. Misschien was het enige waar ze minder van wist, zijn persoonlijke kwestie. Maar de rest over Meta-humans leek ze wel te weten. En hij wist er echt nog heel erg weinig over. Alleen dat ze bestonden..
"Maar, ik moet dan ook eerlijk zeggen dat ik jou ook nog niet gescreend heb in het politie register," grinnikte hij nu grappend. Natuurlijk was dat ook niet echt zijn plan geweest.
De barman kwam bij hun tafel en Rachel bestelde een droge witte wijn. "Doe mij maar water," zei Samuel nu. Hij dronk sowieso eigenlijk nooit alcohol. En hij was nu ook met de auto, dus die combinatie was sowieso niet zo goed.

Rachel Darling

Hij glimlachte dat het niets gaf en dat ze het meeste al wel wist. Ze haalde daardoor een beetje haar schouders op.
"Misschien wel, maar ik had de onderzoekers kunnen vragen wat ze voor je zouden kunnen betekenen." Vertelde ze hem nu zacht maar wel met een glimlach. Dat was eigenlijk wat ze had willen doen, maar niet had gedaan omdat het meteen weer over dat daten ging en ze wist gewoon niet hoe ze daarop moest reageren.
Hij maakte een grapje, dat hij haar ook niet gescreend had in het register van de politie. "Gelukkig maar." Grijnsde ze. "Ik was net van plan om je te ontvoeren en met jouw kracht de stad over te nemen." Plaagde ze hem een beetje terug.
Samuel wilde water. "Zeker weten geen alcohol?" Vroeg ze hem nu. Voor haar was het gewoon wat raar, misschien omdat ze zelf elke dag wel iets dronk.

Samuel Joseph

"Ach, dat kan je altijd nog doen," reageerde hij simpel op Rachels woorden dat ze de onderzoekers had kunnen vragen wat ze voor hem konden betekenen. "Misschien ben ik wel een one-of-a-kind en weten ze zelf ook nog niks," grinnikte hij nu grijnzend. Hoewel het als grapje bedoeld was, kon het best nog wel waar zijn.
"Oh, dat klinkt gevaarlijk. Maar je ziet er ook wel een beetje gevaarlijk uit," lachte hij nu om haar woorden. Zijn gezicht werd weer iets serieuzer toen ze vroeg of hij zeker wist dat hij geen alcohol wilde.
"Nee, ik eh.." begon hij nu. Hij had eigenlijk geen zin in zware gesprekken of iets. "Ik ben met de auto, dus water is goed," hervatte hij zijn zin. Dat hij nooit alcohol dronk en de reden daarvoor deed er niet toe nu.

Rachel Darling

"Dat is waar." glimlachte ze toen hij het allemaal niet erg leek te vinden dat ze de onderzoekers niets had gevraagd. Hij zat er duidelijk echt niet mee. Daarna zei hij dat hij misschien wel de enige was die zo was en wisten ze niets.
"Dat is meestal zo bij Meta-humans, waarschijnlijk vinden we niet iemand die hetzelfde is als jij." Gaf ze nu duidelijk aan, maar wel met een glimlach.
Hij lachte om haar grapje en ze gaf hem een knipoog, Samuel was iemand waar ze duidelijk heel makkelijk en luchtig mee om kon gaan, ze hadden een klik, dat merkte ze duidelijk, hij liet haar alles heel makkelijk vergeten. "Ik ben onwijs gevaarlijk." Grijnsde ze nu.
De drankjes werden gebracht en hij begon over waarom hij geen alcohol wilde, door de manier waarop hij sprak, merkte ze meteen dat er wel iets achter zat, maar ze wilde er niet naar vragen. Het moest een luchtig gesprek blijven.
"Maar wel een beetje saai." Plaagde ze hem toen hij aangaf dat water goed was.

Samuel Joseph

Rachel vertelde dat bij Meta-humans het meestal wel zo was dat ze geen twee personen vonden met exact dezelfde krachten, dus ze vonden waarschijnlijk niemand die hetzelfde was als hij. Hij schrok er een beetje van, al klonk het aan de andere kant ook wel weer interessant. Hij wist gewoon nog niet echt goed wat hij ervan moest vinden.
"Maar.. Meta-humans zijn dus mensen met een soort.. Kracht..?" vroeg Samuel nu nieuwsgierig. "En hoe komen we daaraan? Ik bedoel, ik heb er nog niet heel lang last van.. Eigenlijk pas sinds ik een tijd terug een ongeluk heb gehad.." vertelde hij nu. Hij was toen echt bijna dood geweest, ze hadden hem moeten reanimeren en wonder boven wonder hadden ze hem weer tot leven gewekt.
De drankjes werden gebracht en Samuel nam meteen een paar slokken water. Daarna keek hij even naar de lamp die boven hun tafel hing en zachtjes flikkerde. Het idee dat dat gebeurde door zijn aanwezigheid was best grappig.
Plotseling verdween het licht langzaam, de lamp ging uit en Samuel voelde zichzelf krachtiger worden, alsof hij het geabsorbeerd had. "Oops, volgens mij deed ik dat.." klonk zijn stem zachtjes. Het was wel duidelijk dat hij zijn krachten nog totaal niet onder controle had.

Rachel Darling

Hij begon nieuwsgierig te worden, dat was goed, dan hoefden ze niet over lastige onderwerpen te praten. Hij vroeg verder over de meta-humans.
"Ja, het zijn allemaal mensen met een kracht of een zintuig dat versterkt is." Legde ze aan hem uit. Hij begon te vertellen over dat hij een ongeluk had gehad.
"Enige weken geleden is de deeltjesversneller van het laboratorium ontploft, de stoffen die op dat moment vrijkwamen hebben de hele stad aangetast, maar ook sommige mensen, als jij net op dat moment met stroom in contact bent gekomen, is dat de reden waarom jij deze kracht nu hebt." Vertelde ze hem duidelijk en met een lichte glimlach.
"Wat voor ongeluk heb je gehad?" Vroeg ze nu nieuwsgierig aan hem en ze hield haar hoofd iets schuin.
Ze dronk een slokje van de wijn en keek omhoog wanneer de lamp flkkerde, ineens verdween het licht en daardoor ging haar blik naar Samuel. Ze grijnsde even toen hij zelf door leek te hebben dat hij het was.
"Ontspan maar, dan krijgen we ons licht terug." Zei ze tegen hem. Ze keek weer naar de lamp.
"Voelt het goed om te doen?" Wilde ze van hem weten.

Samuel Joseph

Hij luisterde aandachtig naar Rachel. Ze legde uit dat Meta-humans inderdaad allemaal mensen waren met een kracht of een versterkt zintuig. Samuel knikte kort. Ze vertelde verder; er was enkele weken geleden een deeltjesversneller van het laboratorium ontploft. Daardoor is de hele stad aangetast, maar ook sommige mensen. Toen ze zei dat als hij op dat moment met stroom in contact was gekomen, hij waarschijnlijk door die reden zijn kracht had, fronste hij zijn wenkbrauwen bedenkelijk.
"Ik was aan het werk en de stroom was uitgevallen op het politiebureau. Ik ben daarnaar gaan kijken en van wat ik heb gehoord ontplofte de hele elektriciteitskast en ben ik geëlektrocuteerd. Eigenlijk was ik praktisch dood. Ze hebben mij moeten reanimeren. En tot grote verbazing van de artsen ontwaakte ik na vier dagen uit de coma, zonder verdere complicaties," vertelde hij aan Rachel. Hij dacht terug aan het ongeluk. Het laatste wat hij zich ervan kon herinneren was dat hij alles om zich heen zag oplichten en dat hij voelde hoe de elektriciteit dwars door zijn lichaam trok. Daarna was alles zwart geworden.
Rachel zei hem te ontspannen, dan zou het licht terug komen. Samuel keek weer richting de lamp en ademde rustig uit, eerst leek er weinig te gebeuren maar op een gegeven moment ging de lamp heel langzaam weer branden en werd weer steeds feller. Gauw keek Samuel weg, bang dat hij de lamp zou laten doorbranden. Rachel vroeg of het goed voelde om te doen. Daardoor glimlachte Samuel lichtjes.
"Eerlijk gezegd wel," knikte hij. "Het voelt alsof ik er meer energie van krijg, alsof ik sterker wordt," legde hij uit.

Rachel Darling

Hij keek wat bedenkelijk en begon toen te praten over dat de stroom was uitgevallen en hij werd geëlektrocuteerd. Rachel luisterde aandachtig naar hem en knikte af en toe een beetje.
“Waarschijnlijk werd je net op dat moment geëlektrocuteerd toen de deeltjesversneller ontplofte en daardoor kreeg je deze kracht. Het verklaart ook dat je zonder complicaties bent ontwaakt uit een coma, je kracht maakt je sterk, het gaf je de energie om door te zetten en misschien genees je ook wel sneller.” Sprak ze hem toe met een glimlach rond haar lippen. Het zou veel verklaren voor hem.
Ze keek naar het licht en naar Samuel, hij werd langzaam rustig en de lamp ging gelukkig weer branden, wel steeds feller en daarna keek hij weg. De lamp werd weer normaal en ze glimlachte eventjes.
Hij vond dat het goed voelde, alsof hij er meer energie van kreeg en sterker werd. “Dat is goed, ik ben blij dat het je geen pijn doet.” Glimlachte ze terwijl ze dronk van haar glas wijn.

Samuel Joseph

Ze luisterde naar zijn verhaal en zei erna dat hij waarschijnlijk net op het moment was geëlektrocuteerd toen de deeltjesversneller ontplofte. Daardoor had hij waarschijnlijk deze kracht. Ze vertelde ook dat hij daarom zonder complicaties ontwaakt was uit zijn coma. De kracht maakte hem sterk en misschien zou hij ook wel sneller genezen dan normaal. Samuel keek haar geïnteresseerd aan. Het was nog altijd lastig te beseffen dat dit over hem ging. Dat dit hem was overkomen. Hij wist nog steeds niet of hij het als iets positiefs of als iets negatiefs moest zien. Misschien wel gewoon beide.
"Voor jou is dit misschien dagelijkse kost en vrij normaal... Maar ik vind het echt nog best bizar. Alsof ik in een of andere gekke film terecht ben gekomen," grinnikte Samuel nu. "Maar.. Jij denkt dus dat ik jullie zou kunnen helpen? En op wat voor manier dan?" vroeg hij nu nieuwsgierig. Hij kon zich voorstellen dat ze sowieso wat testjes wilden doen om te kijken hoe hij 'werkte' maar ze had ook iets gezegd over soort politiewerk bij hun maar dan tegen de 'slechte' Meta-humans. Nog even en hij begon zich superman te voelen.. Hij grijnsde even om die gedachten.

Rachel Darling

Hij was duidelijk wel geïnteresseerd in alles en dat vond ze eigenlijk ook wel heel erg leuk. Hij wilde er graag meer over weten en gaf ook aan dat dit voor haar misschien normaal was, maar hij had het gevoel alsof hij in een of andere gekke film terecht was gekomen.
"Zo blijft het voelen." Deelde ze mee, met een waterig glimlachje. Hij vroeg haar nieuwsgierig of ze hem konden helpen en op wat voor manier.
"Dat ligt eraan wat jij wilt. Misschien kunnen ze wel handschoenen of polsbandjes ontwikkelen zodat je geen last hebt van je kracht. Anders kunnen ze je ook leren om het beter te controleren door testen uit te voeren en aan de hand daarvan tips te geven. Als je dan wilt dan kun je samen met mij en nog twee anderen het politiewerk blijven doen, maar dan puur gericht op Meta-humans om zo de bevolking zoveel mogelijk te onttrekken hieraan, want waarschijnlijk zullen ze er niet veel van begrijpen." Legde ze rustig aan hem uit, ze vond het wel heel erg leuk om erover te praten en je zag ook aan haar dat ze enthousiast was, maar toch nog wat terughoudend door wat er vroeger allemaal gebeurd was.
Bij de ober bestelde ze nog een wijntje en ze vroeg aan Samuel of hij ook nog iets wilde drinken.

Samuel Joseph

"Daar kan ik mij wat bij voorstellen," grinnikte hij toen Rachel zei dat het zou blijven voelen alsof ze in een film waren beland.
Verder vertelde Rachel dat ze bijvoorbeeld handschoenen of polsbandjes konden ontwikkelen waardoor hij minder last had van zijn kracht. Of ze konden wat testjes doen en aan de hand daarvan tips geven. Samuel knikte langzaam als teken dat hij het begrepen had.
Het helpen met het politiewerk tegen de Meta-humans klonk wel interessant. Dat zou hij dan wel combineren met zijn werk, dat lukte vast wel.
"Nee, dankje," glimlachte Samuel toen Rachel vroeg of hij nog wat te drinken wilde. Hij wachtte even tot de ober weer weg was en keek Rachel toen weer aan.
"Hoe ben jij in dit wereldje beland trouwens? Want jij heb geen krachten, toch?" vroeg hij nu nieuwsgierig.

Rachel Darling

Hij kon het zich wel voorstellen dat het constant voelde alsof je in een film was. Ze glimlachte weer en knikte eventjes. Ze zag zijn interesse wel, maar hij reageerde niet meteen op haar woorden, waarschijnlijk had hij wat tijd nodig om erover na te denken. Dat kon ze ook wel weer begrijpen, want het was wel een lastige keuze.
Hij wilde niets meer te drinken en ze knikte eventjes. Niet veel later kreeg ze nog een glaasje wijn. Ze nam meteen een slokje en keek hem aan toen hij vroeg naar haar, hoe zij in deze wereld beland was. Zij had geen krachten volgens hem.
Ze bleef daardoor stil en keek naar haar glas. “Daar heb ik het liever niet over.” Klonk haar stem heel erg zacht, haast onverstaanbaar. Ze voelde zich haast meteen weer rot en verdrietig.

Samuel Joseph

Na zijn vraag hoe Rachel in het wereldje van de Meta-humans terecht was gekomen, leek haar hele gedrag in één klap te veranderen. Ze staarde stilletjes naar haar glas en Samuel had meteen al spijt van zijn vraag.
Rachel zei nu dat ze het daar liever niet over had. Samuel knikte kort dat hij het begreep. "Dat geeft niet.." sprak hij gedempt. "Sorry. Je hoeft er niet over te praten als je dat niet wilt," glimlachte hij nu waterig, in een poging haar weer wat op te vrolijken.
"Maar ik denk dat ik het wel zie zitten om samen met jullie te gaan werken," zei hij nu om weer terug te komen op het vorige onderwerp. "Ik ben benieuwd hoe alles in zijn werk gaat en ben benieuwd wat ik nog meer allemaal uit mijn kracht kan halen."