Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Ze gunde het niemand om te sterven, maar het moest wel ophouden. Hij was elke keer anders wanneer hij bij haar geweest was, maar dat kwam de laatste tijd door het poeder. Hij kon het haar maar beter niet vertellen. Zou hij zelf ook aan dat spul kunnen komen? waarschijnlijk wel. Hij kon het af en toe prima gebruiken, dat moest geen probleem zijn. 'Waarom denk jij dan dat ze het doet? heb je enig idee wat er achter zou zitten?' Vroeg hij zacht. Zijn lippen gleden nu af naar haar hals en hij dacht aan de zoen met Dany. Hij had nog steeds zijn idee met Destiney willen bespreken, maar voorlopig zat er waarschijnlijk voor hem zelf ook niets in.

Koningin Destiney Hiddon

"Waarom ben je zo afwezig de laatste tijd?" Vroeg ze hem zachtjes en ze streek door zijn haren heen met haar vingers. "Ik vind het fijn als je eerlijk tegen me bent." Mompelde ze hem toe en ze keek hem doordringend aan. Hij wilde weten waarom zij dacht dat ze het deed.
"Ik denk dat ze je heel erg mist... of iets in die richting." Mompelde ze tegen Thobias. Ze voelde zijn lippen in haar hals en ze sloot haar ogen.

Koning Thobias Hiddon

Ze wilde weten waarom hij zo afwezig was en ze zei ook nog dat ze eerlijkheid belangrijk vond, waardoor hij diep inademde. 'Ik kreeg een soort poeder van haar... Heel onschuldig hoor, maar het gaf mij een heel goed gevoel. Ik werd er echt super vrolijk van.' zei hij tegen haar. Hij zoende haar nog even, hij wilde haar niet te lang hier bij stil laten staan. Dat was niet de bedoeling. 'Ik snap niet dat ze mij mist... Ze wees mij altijd af en nu opeens is het andersom en is het interessant.' Fluisterde hij. 'Hoe voel jij je?' Vroeg hij daarna.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias vertelde haar dat hij een poeder kreeg van Sienna, het was heel onschuldig, maar hij werd er super vrolijk van. "Thobias... doe dat nu alsjeblieft niet, zulke dingen zijn niet goed voor je." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze streek langs zijn wang. Ze zoende hem lief terug en daarna vertelde hij over Sienna.
"Jij kent haar beter dan ik haar ken, Thobias, ik denk dat je wel weet waarom ze dit soort dingen doet." Gaf ze aan. Hij wilde weten hoe ze zich voelde en ze sloot haar ogen eventjes, ze kroop nog dichter tegen hem aan. "Het brand gewoon, mijn hele lichaam lijkt van binnen te branden."

Koning Thobias Hiddon

'Het is helemaal niets ergs, ze doet het zelf ook... Het is echt onschuldig, het voelt alleen heel erg fijn en bijzonder.' zei hij zacht tegen haar. Dany had duidelijk wat anders verteld, maar hij wilde dit liever blijven geloven, want hij wilde er niet mee stoppen. nu moest hij alleen kijken of hij er zelf aan kon komen. Er lag vast nog wat in haar kamer en anders had hij zelf nog wel een beetje. Ze vertelde dat hij het wel moest weten en hij ademde diep in. 'Denk je dat ze iets voor mij voelt nu? Dat ze niet wilt dat jij gaat in de weg staat?' Vroeg hij voorzichtig. Ze zei wat ze voelde en hij keek haar bezorgd aan, daarna zoende hij haar zacht en gleden zijn handen naar haar heupen. Moest hij haar vertellen over Dany? Misschien beter van niet. Hij deed het de laatste tijd al niet goed, hij wist dat hij veel meer over grenzen heen ging. Hij wilde ook steeds meer naar Gwynn, hij vond het moeilijker om afstand te houden.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat het echt onschuldig was en ze had gewoon niet de energie om tegen hem in te gaan, ze liet het maar, ze was niet sterk genoeg om tegen hem in te gaan op dit moment. Hij wilde weten of ze dacht dat Sienna iets voor hem voelde en niet wilde dat zij in de weg stond.
"Dat zou goed kunnen, vooral ook omdat ze je bij me weglokt met dat poeder... straks was je al zover met dat poeder dat je niet door had dat het niet goed met me ging... Dan had ze je voor zichzelf." Fluisterde ze zachtjes tegen hem.
Hij keek haar even bezorgd aan, maar hij zoende haar daarna weer. Ze zoende heel kort terug en keek daarna naar hem.
"Ga maar naar Gwynn, Thobias, dat is beter." Zei ze ineens, al had ze wel tranen in haar ogen, maar ze wist gewoon dat hij dit niet vol ging houden.

Koning Thobias Hiddon

'Dat is niet wat dat poeder met mij doet... Ik zou altijd bezorgd om jou zijn. Ik zou het altijd doorhebben.' Fluisterde hij nu. hij wilde niet dat ze daar anders over dacht. Dat was niet zijn bedoeling. Ze zei opeens dat hij naar Gwynn moest gaan en daardoor keek hij op. 'Ik wil niet dat je alleen bent. Ik kan ook moeilijk Reagan wegsturen omdat ik bij haar wil zijn. Het gaat niet...' zei hij zacht. Het ging echt niet, ondanks dat hij het heel graag zou willen. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij bleef heel dicht tegen haar aan liggen, zijn vingers gleden over haar lichaam.

Koningin Destiney Hiddon

Ze knikte een klein beetje wanneer hij aangaf dat hij altijd bezorgd om haar zou zijn en ze kroop dichter tegen hem aan. Hij wilde ook niet dat ze alleen was en hij kon Reagan niet wegsturen bij Gwynn.
"Misschien is hij er al wel niet eens meer... praat er met hem over en met Gwynn... ik kan je nu helemaal niets geven van wat je nodig hebt, Thobias, helemaal niets." Ze vond het verschrikkelijk dat het zo was, dat ze niets meer voor haar man kon betekenen voor een lange tijd. Ze sloeg haar armen om hem heen en kroop dicht tegen hem aan.

Koning Thobias Hiddon

Hij moest er over praten met hun en hij knikte langzaam, dat wilde hij wel doen. Dat kon wel. Hij vond het lastig, maar misschien was het beter. 'Ik ga morgen wel bij haar langs. Vanavond ben ik bij jou.' zei hij zachtjes. Hij zoende haar nog eens, het was wel lastig om van haar af te blijven nu, maar hij wilde nu nog even bij haar blijven. Hij hield haar dicht tegen zich aan en hij streek over haar rug heen. ' Ga maar lekker slapen... Ik blijf bij je.' Fluisterde hij.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde er wel over praten met Reagan en Gwynn, daardoor glimlachte ze eventjes naar hem. Hij gaf aan dat hij morgen langs zou gaan, deze avond was hij bij haar en bleef hij bij haar.
"Dankjewel, ik houd van je..." Fluisterde ze liefdevol tegen hem. Ze moest gaan slapen, hij bleef.
"Ook morgenochtend?" Vroeg ze heel zacht en ze keek hem eventjes aan met een liefdevolle blik in haar ogen, toch zag je heel goed de pijn die ze had, maar die ze zoveel mogelijk probeerde te verbergen.

Koning Thobias Hiddon

Ze vroeg of hij morgen ochtend ook bleef en daardoor glimlachte hij zwakjes. Meestal ging hij weg en hij wist dat ze het fijner vond als hij bleef liggen, dus knikte hij nu even. 'Ik blijf wel, ga nu maar lekker slapen, je hebt jouw rust hard genoeg nodig nu.' Zei hij zacht. hij streek langs haar gezicht en hij bleef naar haar kijken, het was vervelend om te zien dat ze zo veel pijn had, dat ze zo ziek was. Hij kon daar maar heel erg slecht tegen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat hij zou blijven, ze moest gaan slapen van hem want ze had haar rust hard nodig. Ze knikte eventjes en bleef in zijn ogen kijken.
"Ik ga niet dood." Fluisterde ze schor tegen hem. Ze wilde niet dat hij te bezorgd was om haar. Ze zou hierdoor niet sterven en ze voelde zich ook sterk genoeg om dit te overwinnen, maar wel wanneer Thobias zou helpen...
Langzaam gingen haar ogen dicht en viel ze in een rustige slaap.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze niet dood ging, dat was ook wel waar, maar hij vond het heel erg lastig om dit te moeten zien. Het deed hem pijn en hij kon er niet meer goed mee omgaan. hij vond het echt lastig. Ze zakte in slaap en hij lag een hele tijd wakker en na te denken over alles, over elke ingewikkelde situatie en al zijn gevoelens. Het was heel erg moeilijk voor hem en hij raakte in de war. Uiteindelijk was dat zo erg dat hij zijn armen weer helemaal kapot maakte, het poeder mocht hij niet pakken, Dany had nog wat meer tijd nodig. hij zakte wel in slaap, maar zelfs dat was onrustig.

Koningin Destiney Hiddon

Midden in de nacht werd ze wakker van de pijn. Ze wilde zich zo stil mogelijk houden want Thobias sliep naast haar en ze wilde hem niet storen. Ze kneep haar ogen samen een wiegde een beetje heen en weer met tranen in haar ogen. Het was echt erg, misschien voelde het wel zo erg omdat het weer begon te genezen, ze wist het niet... Wanneer de pijn weer een beetje voorbij leek te zijn, zag zze de armen van Thobias. Verdrietig keek ze naar hem, dit was wat ze met hem deed... dit was haar schuld... ze voelde zich vreselijk schuldig...

Koning Thobias Hiddon


Hij werd wakker toen hij het gevoel had dat er iemand naar hem keek en hij zag dat Destiney wakker was. Hij pakte haar weer vast en hij keek wat slaperig naar haar. 'Heb je pijn? Kan ik iets voor je doen?' Vroeg hij zacht en bezorgd aan haar. Hij wist niet precies of hij echt iets kon doen, maar hij wilde zo graag alles wegnemen, hij wilde haar helpen, maar hij kon het niet. hij maakte het alleen maar erger doordat hij uitvluchten ging zoeken voor zijn gevoel. Dat was altijd al zo geweest.

Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde hoe Thobias haar weer vastpakte en ze streelde liefdevol langs zijn wang. "Het gaat wel..." Loog ze en ze keek hem doordringend even aan. "Ik voel me zo ongelooflijk schuldig... ik doe jou pijn... door mij raak je in de war, weet je niet meer wat je moet doen en daardoor doe je jezelf pijn... wat kan ik doen om dat weg te nemen? Ik wil niet dat je jezelf pijn doet, niet voor mij... echt niet." Fluisterde ze verdrietig tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

'Ik ben gewoon bang... Jij kan er helemaal niets aan doen. Ik wil je niet zo zien, ik weet dat ik niet goed genoeg voor je ben. Dat ik niet kan wachten... Dat je beter verdient. Maar dat kan ik je niet geven, ik maak alleen maar fouten, terwijl ik zo veel van je hou. Ik wil zo graag naar Gwynn, maar ik wil jou echt geen pijn doen...' zei hij zachtjes tegen haar. Hij streek langs haar wang en daarna zoende hij haar kort en zachtjes, het was alleen maar moeilijker voor hem als hij dit deed. 'Ik kan je gewoon niet zo achter laten...'

Koningin Destiney Hiddon

Door zijn woorden trok ze hem tegen haar lichaam aan en sloeg ze haar armen stevig om hem heen. "Lieve schat... jij bent al zo veranderd, zo ongelooflijk veel beter geworden... je bent goed genoeg voor mij." Fluisterde ze zachtjes tegen hem.
"Probeer gewoon te accepteren dat alles gewoon zo is en dat we er niets aan kunnen veranderen, probeer alleen niet teveel problemen op je hals te halen." Glimlachte ze hem lichtelijk toe. Ze voelde zijn vingers langs zijn wang en ze zoende hem zacht even terug.
"Je doet me meer pijn als je het niet meer vol kan houden en dan wat bij mij doet of bij iemand anders... het is beter als we gewoon afspraken maken met Gwynn." Legde ze hem zacht uit.

Koning Thobias Hiddon

'Ik doe wel heel erg hard mijn best...' zei hij zacht tegen haar. Hij wilde constant het beste doen voor haar, al viel dat hem soms heel erg zwaar en had hij het nu wel moeilijk. Ze zei dat de liever goede afspraken maakte met Gwynn en hij knikte langzaam. 'Ik kan morgen ook vragen of ze hier naar toe willen komen, dan ben jij er bij... Dat heb ik liever. Ik wil afspraken maken waar Reagan en jij het ook in kunnen vinden, dan maak ik mij misschien iets minder zorgen om alles...' zei hij zacht tegen haar. Hij wist dat hij op moest passen met wat hij deed, maar dat was lastig.

Koningin Destiney Hiddon

"Ja, je doet vreselijk hard je best...." Fluisterde ze liefdevol tegen hem. Ze streek door zijn haren heen. "Daarom is fouten maken ook niet erg." Glimlachte ze hem toe. Hij vroeg aan haar of hij anders Gwynn naar het kasteel moest laten komen en ze knikte daardoor. "Ja, dat is goed." Het gesprek zou wel pijnlijk voor haar zijn, maar het was wel beter, dan wist ze tenminste wat er besproken was.
"Lukt het om nu weer te slapen?" Vroeg ze zachtjes aan hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze vond gelukkig ook dat hij zijn best deed, want dat was het belangrijkste. hij wilde vooral dat Destiney vond dat hij het goed deed. Ze vond het ook goed als Gwynn zou komen en hij zou haar morgen ochtend meteen een brief sturen. Ze vroeg of hij kon slapen nu en hij knikte langzaam. hij kon het nu wel weer en hij was ook aardig moe. Hij kon zijn rust wel gebruiken, want door dat poeder sliep hij een heel stuk onregelmatiger. Hij kreeg er te veel energie van en daarna was het opeens op.

Koningin Destiney Hiddon

Ze kroop dicht tegen hem aan en sloot haar ogen, langzaam viel ze weer in slaap, dit keer een stuk rustiger en kalmer, de pijn leek minder te zijn en ze sliep nog heel erg goed. Ze bleef hem de hele nacht stevig vasthouden en de volgende ochtend werd ze redelijk goed wakker.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd langzaam wakker en hij lag super dicht tegen Destiney aan. Uiteindelijk had hij wel redelijk geslapen, maar alle gevoelens waren alsnog lastig voor hem. hij drukte zacht zijn lippen in haar hals en hij zag daarna dat ze wakker was. 'Ik hou van je.' zei hij zacht tegen haar. Hij drukte zijn lichaam zacht tegen haar aan en hij streek met zijn vingers over haar arm heen. Hij hoopte enorm dat ze zich snel beter zou voelen, maar waarschijnlijk ging het nog een lange tijd duren. De moeder van Serena zou dat niet zomaar zeggen. 'Zal ik Gwynn schrijven?' Vroeg hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde de lippen van Thobias zachtjes in haar hals en ze glimlachte naar hem. "Goedemorgen lieverd... ik hou ook van jou." Fluisterde ze zachtjes tegen hem terug. Ze voelde hoe hij zijn lichaam tegen haar aandrukte en ze voelde zijn vingers over haar arm. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en luisterde naar zijn stem. "Ja, is goed." Knikte ze naar hem.

Koning Thobias Hiddon


'Ik lig nu eigenlijk wel heel erg lekker...' zei hij grijnzend tegen haar. Zijn hand gleed nu via haar buik ietsjes omhoog en hij bleef heel dicht tegen haar aan liggen. Het was best wel fijn zo, al wist hij dat hij niet verder kon gaan dan dit. Hij kwam dus ook overeind en hij schreef kort naar Gwynn dat hij graag wilde praten en of ze langs wilde komen hier. Daarna keek hij weer naar Destiney en kwam hij bij haar zitten op het bed. Hij keek naar zijn armen, naar het opgedroogde bloed en de nieuwe plekken die hij gemaakt had.