Medieval Times

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij fluisterde dat hij haar niet wilde vermoorden en hij was in de war, hij vroeg haar van alles en ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig vast.
"Ik hou ook van jou..." Sprak ze met tranen in haar ogen. "Jij zei dat ik niet meer aantrekkelijk was, ik wilde bewijzen dat ik dat wel ben... Iedereen zei dat ik de mooiste vrouw was die ze ooit hadden gezien... je maakte me zo onzeker, ik had het gewoon nodig om te horen. Ik wil met niemand anders naar bed, alleen met jou, maar niet als je zo boos bent en me pijn doet. Doe me alsjeblieft geen pijn meer, Jay... ik wil zo graag weer gewoon samen met je kunnen zijn, plezier hebben, dat verdienen we samen."

Koning Jay Fullbright

'Ik was gewoon bang... Ik hoopte dat je zou denken dat niemand je meer aantrekkelijk vond, zodat je bij andere mannen weg zou blijven... Ik was bang dat je het met iemand anders wilde omdat ik het niet kon...' Fluisterde hij. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij sloot zijn ogen. 'Ik wil je geen pijn doen, maar ik ben elke keer zo kwaad... Dan moet ik wel... Ik kan niets anders doen en het doet mij ook pijn....' Fluisterde hij, zijn stem trilde.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Jay.. sinds ik jou heb, heb ik het nooit met iemand anders gewild... alleen het idee al maakt me bang. Het is niet de manier... als ik me onaantrekkelijk ga voelen, ga ik me slecht voelen, verdrietig en eenzaam... dan komen we er sowieso nooit meer uit, want dat is niet de vrouw die jij wilt en zoals je nu bent, ben je niet de man die ik wil... schud die woede van je af, laat het los en vergeet het, alleen dan kunnen we weer echt samen zijn." Fluisterde ze zachtjes en ze streelde over zijn rug heen. "Je moet alle woede loslaten, ook tegenover je vader... alleen dan kan het weer werken tussen ons." Ze sloot haar ogen en bleef hem stevig vasthouden.

Koning Jay Fullbright

Door wat ze vertelde bleef hij stil, maar hij vond dit zo ontzettend lastig. 'Ik weet dat je gelijk hebt, maar ik kan het niet... Ik weet niet hoe ik het moet doen en ik ben gewoon zo bang voor alles...' Fluisterde hij. Het was echt zo, hij was bang voor elk gevoel en daardoor was hij constant zo woedend dat hij niet eens wist wat hij deed. Hij sloot zijn ogen weer, hij hield Esmeralda dicht tegen zich aan. 'Ik hou van je... Ik wil dit allemaal niet.... Ik begrijp gewoon niet wat er met mij gebeurd...'

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij wist wel dat ze gelijk had, maar hij kon het niet, hij wist niet wat hij moest doen en hij was bang voor alles. Ze streelde zachtjes langs zijn wang. Gelukkig gaf hij aan dat hij dit helemaal niet wilde. Ze pakte nu zacht zijn gezicht vast en keek hem doordringend aan.
"Je moet je laten vallen, Jay, laat alles los en laat je in het diepe vallen. De put zal eindeloos lijken, maar uiteindelijk ben ik daar. Ik zal je uit de put halen, ik laat je niet verdrinken. Het enige gevoel wat je vast mag houden is onze liefde." Fluisterde ze zachtjes tegen hem.
"Sluit je ogen en laat alles los, alles... stukje voor stukje, beetje bij beetje..." Ze streelde langs zijn wang.

Koning Jay Fullbright

Hij sloot zijn ogen en hij deed wat ze vroeg. Hij liet alles los, hij liet zich vallen in zijn gevoel, in het diepe. Na een tijdje pakte hij Esmeralda snikkend vast. 'Ik... Ik heb je verschrikkelijk behandeld....' zei hij zacht, hij was echt overstuur. Zijn blik ging naar het lichaam naast hun en hij haalde diep adem, het maakte hem misselijk. Hij realiseerde zich nu alles, hij had echt hele erge dingen gedaan. Het sloeg nergens op. Hij verborg zijn gezicht tegen Esmeralda aan en hij haalde trillend adem, terwijl de tranen over zijn gezicht bleven stromen. 'Ik had zelfs mijn vader bijna vermoord... Ik wilde... Ik wilde het ook allemaal echt doen....' Snikte hij.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze bleef zachtjes langs zijn wang strelen en na een tijdje huilde hij en pakte hij haar vast. Ze sloeg haar armen stevig om hem heen en drukte haar lippen op zijn wang.
"Sstt... niet kijken, het is voorbij." Fluisterde ze toen hij naast hun naar de vrouw keek. Hij verborg zijn gezicht tegen haar aan en ze voelde hoe wankelend ze stond, maar ze hield hem stevig vast.
"Kan je je vader nu vergeven en weer met hem praten?" Vroeg ze hem fluisterend.

Koning Jay Fullbright

Ze zei dat hij niet moest kijken, het was voorbij. Hij deed precies wat ze vroeg. Hij werd stevig vastgehouden, maar hij merkte ook wel hoe wankel ze stond, daarom sloeg hij zelf ook zijn armen wat steviger om haar heen. 'Ja, ik denk het wel... als jij en Lolita er bij zijn...'fluisterde hij. Hij durfde het niet met zekerheid te zeggen, want hij had zo veel vreselijke dingen gedaan, hij was gewoon bang dat het zo zou blijven, dat dit vaker ging gebeuren, dat hij vaker helemaal doordraaide. 'Ik wil weg....' zei hij, hij keek haar even aan, daarna legde hij zijn hoofd weer tegen haar aan.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze voelde zijn armen ook stevig om haar heen, hij hield haar staande en ze was hem heel erg dankbaar. Hij dacht wel dat hij nu met zijn vader kon praten als zij en Lolita erbij waren.
"Gelukkig... daar ben ik blij om." Fluisterde ze hem toe, dat was wel weer heel fijn dat hij het weer wilde. Hij zei haar nu dat hij weg wilde. Ze gaf hem een klein kusje.
"We gaan weg. Vind je het erg dat Carmen meegaat in de koets?" Wilde ze van hem weten. "Kom..." Ze moesten nog een klein stukje lopen voor ze er weer waren, ze nam hem zachtjes mee.

Koning Jay Fullbright

Ze was er blij om. Hij wist niet goed waarom dat was, wat maakte het haar uit? Hij besloot het niet te vragen, want zo belangrijk was het niet en hij had al genoeg om over na te denken nu. Hij kreeg een klein kusje van haar en daarna vroeg ze of hij het erg vond dat Carmen mee ging, hij schudde zijn hoofd. 'Het maakt mij niets uit,' zei hij zacht. Ze nam hem mee, hij volgde haar direct. Hij sloeg zijn arm om haar middel heen, dan zou het een stuk minder zwaar voor haar zijn om te lopen. Hij was nogal in zichzelf gekeerd, maar hij was tenminste wel weer Jay, hij kon weer normaal nadenken. Dat zorgde er ook voor dat hij zich heel erg rot voelde, over alles.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij gaf aan dat het niet uitmaakte dat Carmen meeging en hierdoor haalde ze opgelucht adem, ze voelde zijn arm om haar middel heen en ze keek hem even met een klein glimlachje aan.
"Ik ben heel blij dat je er weer bent... ik was bang dat ik je kwijt was." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. De koets stond wat verder achteraf al klaar. Ze keek om zich heen om te zien of Carmen er ook was.
"Ik hou van je, lieve Jay, het spijt me dat ik zulke extreme maatregelen heb moeten nemen, dat vond ik zelf ook niet leuk... maar ik ben wel blij dat het werkte." Gaf ze aan.

Koning Jay Fullbright

Ze was blij dat hij er weer was, ze was bang dat ze hem kwijt was. 'Jij bent mij nooit kwijt, ik zal altijd van jou zijn, hoe achterlijk ik mij ook gedraag,' fluisterde hij. Hij zag Carmen naar hun toe komen, hij durfde haar niet eens echt aan te kijken, maar Carmen zei niets. Hij had verwacht dat hij nu al te horen zou krijgen hoe verschrikkelijk hij was, maar dat was niet zo. Hij voelde zelfs heel kort haar hand op zijn schouder, waardoor hij iets meer ontspande. Hij hielp Esmeralda de koets in en hij ademde diep in. 'Ik ook,' fluisterde hij. 'Het is vreselijk om gevangen te zitten in je eigen gevoel en niets te kunnen doen om het te stoppen....' zei hij daarna heel zacht.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Daar ben ik heel blij mee, maar ik heb je liever zo..." Fluisterde ze hem toe. Carmen kwam op hun af en Esmeralda keek haar opgelucht aan. Jay ontspande gelukkig ook wat en daarna werd ze de koets in geholpen, ze legde haar hoofd tegen Jay aan en haalde even diep adem. "Ik kan het me wel voorstellen dat het vreselijk is..." Mompelde ze, ze keek Carmen weer aan en pakte even haar hand vast.

Koning Jay Fullbright

'Ik ook,' mompelde hij zacht. Hij had dit ook veel liever, nu kon hij tenminste nadenken en zelf bepalen wat hij deed. Esmeralda legde haar hoofd tegen hem aan en hij ademde diep in. Ze kon zich voorstellen dat het vreselijk was. Dat was het ook echt, hij kon niet eens uitleggen hoe erg het gevoel was. Hij was zich niet bewust van het contact tussen Esmeralda, hij was helemaal uitgeput en hij wilde alleen maar naar huis.Hij had zijn ogen gesloten en hij probeerde alle schuldgevoelens een beetje te negeren, zodat hij niet opnieuw onrustig zou worden.Na een tijd kwamen ze op bekend terrein en hij slikte even.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze streelde bezorgd over zijn rug heen en neuriede zachtjes om hem gewoon rustig te houden en hem ergens anders aan te laten denken, niet veel later kwamen ze aan op het kasteel. Ze zag Jay even slikken.
"Het enige wat iedereen wilt is dat je weer jezelf bent, Jay... niet bang zijn..." Fluisterde ze zachtjes. "Bovendien is je vader doodsbang voor je en verder luistert iedereen naar mij. Ik heb ze gezegd dat ik het op zou lossen en jouw vader en mijn moeder laten me dat ook doen." Vertelde ze aan hem met een zachte stem, hij hoefde nergens bang voor te zijn.

Koning Jay Fullbright

Hij was blij dat Esmeralda dit allemaal deed, anders werd hij waarschijnlijk weer gek, door de spanning. Hij kon er gewoon niet tegen en dit viel hem allemaal echt zwaar, maar hij moest hier doorheen en dit mocht niet nog eens gebeurden, hij moest er van leren. Ze zei dat hij niet bang moest zijn, iedereen wilde alleen maar dat hij weer zichzelf was. Zijn vader was doodsbang en ze luisterden naar haar, ze zou dit oplossen. 'Oké,' fluisterde hij. Hij hielp Esmeralda uit de koets en daarna pakte hij haar weer stevig vast. 'Ik laat jullie even alleen,' sprak Carmen zacht, die daarna het kasteel al in ging. Jay staarde ernaar alsof er een monster voor hem stond. Hij wilde hier niet zijn. Hij was liever samen met Esmeralda en Ivan, gewoon ergens weg van het kasteel.

-------

https://justrpgforum.actieforum.com/viewtopic.forum?t=37