Medieval Times

Elvira Solore

Fay hield Stephen op de grond, hij moest even bijkomen, even rustig aan doen en een paar keer diep ademhalen voor hij op mocht staan van haar. Elvira keek bezorgd naar Nathan, hij reageerde nergens op. Elvira legde zachtjes haar hand op zijn wang en keek hem doordringend aan.
"Het is allemaal goed... Je bent veilig." Fluisterde ze hem toe.

Koning Stephen Lahero

Hij bleef maar gewoon liggen om wat bij te komen en daarna keek hij weer naar Nathan, wat op zijn hoede. De man keek hem zo vol haat aan dat hij zich zorgen maakte. Hij zag dat Nathan zich los trok en daardoor sprong Stephen overeind. ' Nathan...' Zei hij zacht. Nathan duwde Elvira hard aan de kant en daarna schoot hij de kamer uit. Stephen sloot zijn ogen en hij slikte even. Dit was niet echt goed, hij had geen idee wat dit te betekenen had.

Elvira Solore

Nathan trok zich van haar los en ze werd vervolgens hard aan de kant geduwd. Ze knalde tegen de muur aan en ze zag hem de kamer uit gaan.
"Je had hem niet zoveel energie moeten geven." Sprak ze zachtjes tegen Stephen met een kleine glimlach.
"Ik zorg wel voor hem." Zei ze daarna en ze liep achter Nathan aan.


Koningin Fay Lahero

Ze haalde even diep adem en keek naar Stephen. "Ik was echt net op tijd... ik was zo bezorgd toen je zei dat het niet goed ging met Nathan, dus ik dacht ik kom er meteen aan. Gelukkig maar..." Fluisterde ze, anders was Stephen dus gewoon dood geweest. Ze keek even naar zijn zwaard, naar het bloed wat eraf droop.

Koning Stephen Lahero

Hij ademde langzaam in, zijn lichaam leek het nog steeds aardig moeilijk te hebben. Hij voelde zijn hoofd enorm bonken. Door wat Elvira zei glimlachte hij zwak. 'Ik wilde hem helpen.' Fluisterde hij. Elvira ging achter Nathan aan en hij keek weer naar Fay. Hij trok haar tegen zich aan en hij legde zijn hoofd tegen haar schouder aan. 'Je was net op tijd... Ik snap er niks van... Ik heb je zo gemist...' Fluisterde hij. Hij sloot zijn ogen weer om het gebonk op te laten houden, maar dat werkte niet echt meer.

Koningin Fay Lahero

Ze werd helemaal tegen Stephen aangetrokken en ze sloeg haar armen stevig om hem heen. Haar lippen drukte ze zacht in zijn haren en ze hield hem stevig vast. "Ik heb jou ook verschrikkelijk erg gemist..." Fluisterde ze. Ze streelde met haar hand door zijn haren heen en gebruikte haar kracht om hem wat te laten ontspannen en de pijn in zijn hoofd op te laten houden.
"Hij was echt heel erg ver heen, of niet?" Vroeg ze nu.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde wat ze deed en hij ademde langzaam in. 'Hij was heel ver weg... Je had hem moeten zien... Elvira heeft mij verteld hoe ze hem gevonden heeft...' Zei hij zacht. 'Hij leek haar niet eens te herkennen.' Fluisterde hij daarna. Het was een vreselijk gezicht en Stephen had dit nooit verwacht. Hij had nooit gedacht dat Nathan zoiets zou doen. Misschien waren ze te laat. Hij kwam langzaam rechtop zitten en daarna pakte hij zijn zwaard vast. Zijn eigen bloed droop er af. Het gaf hem een misselijk gevoel. Nathan had hem gewoon vermoord, als Fay er niet was geweest.

Koningin Fay Lahero

Stephen vertelde haar dat hij heel ver weg was en dat ze hem had moeten zien en Elvira had hem verteld hoe ze hem gevonden had. Fay keek even naar de grond, het was vast verschrikkelijk... "Ik kan me voorstellen dat het afschuwelijk is... Ik baal er zo van dat ik hem niet heb kunnen tegenhouden... Dan was dit allemaal niet gebeurd." Fluisterde ze zachtjes. Hij pakte zijn zwaard en ze keek ervan weg.
"Zou het gaan met Elvira en Nathan? Ze ging hem dan wel achterna maar... stel nou dat hij haar echt niet herkent?"

Koning Stephen Lahero

'Het was afschuwelijk ja... Ik begrijp dit ook echt niet... Ik had nooit verwacht dat hij ooit zoiets zou doen, maar blijkbaar toch wel...' Fluisterde hij. Hij baalde er wel heel erg van, want dit had nooit moeten gebeuren en nu kwamen ze zo in een hele moeilijk situatie en zijn lichaam had het al zwaar genoeg met alles. 'Ik weet het niet... We gaan wel even kijken...' Zei hij.

Nathan Gerono

Er liep iemand achter hem aan en daardoor draaide hij zich om. ' Je laat mij met rust en als je dat niet doet snij ik je keel door.' beet hij de vrouw toe, met een dodelijke blik in zijn ogen. Hij wilde niet gevolgd worden, ze moesten hem met rust laten en hij wilde weg hier. Dat was enorm belangrijk, dat was het enige dat hij nu moest doen.

Elvira Solore

Het was echt een.klap in haar gezicht dat Nathan haar totaal niet herkende. Hij beet haar toe dat ze hem.met rust moest laten want anders sneed hij haar keel door.
Hij had echt een doodenge blik in zijn ogen.
"Nathan, alsjeblieft... Ik ben het, Elvira. Luister even naar me, alsjeblieft." Fluisterde ze zacht.

Nathan Gerono

Ze vertelde wie ze was en dat hij even naar haar moest luisteren. Hij vond dat niet echt nodig, maar toch bleef hij nu stil staan. 'Ik meen het... Het maakt mij niet uit wie je bent, wat je bent en wat je wilt doen, ik zal je afmaken als je mij volgt. Ze hadden al gezegd dat dit zou gebeuren en ik trap er niet nog eens in. Jij kunt niets voor mij betekenen, jij bent niets meer voor mij. Dat leven ligt achter mij. Zeg maar tegen de koning dat zijn dagen geteld zijn..' beet hij haar toe, daarna liep hij weer verder, naar de uitgang van het kasteel.

Elvira Solore

Hij meende het, het maakte hem niet uit wie ze was, hij zou haar gewoon afmaken en ze hadden hem al gezegd dat dit zou gebeuren en hij trapte er niet in. De dagen van de koning waren geteld en zij was helemaal niets meer voor hem.
"Je wilt je missie volbrengen, maar daar heb je mij voor nodig, ik ben gestuurd om je te helpen op deze missie." Ze besloot het maar zo te spelen want zo te zien hadden ze hem behoorlijk gehersenspoeld. Ze zou Stephen heel erg teleurstellen, maar Nathan betekende gewoon heel erg veel voor haar.

Nathan Gerono

Hij staarde haar even aan en daarna dacht hij na. Had ze gelijk? Misschien wel, bovendien wilde hij het nu echt goed doen. 'Dan kom je maar met mij mee...' Zei hij dus ook tegen haar. Hij greep haar pols nogal ruw vast en hij sleurde haar mee. Ze zouden terug gaan naar de groep en dan zou hij kijken hoe snel hij dit voor elkaar ging krijgen. Hij voelde wel dat zijn hele lichaam pijn leek te doen, maar hij herinnerde zich niets van wat er gebeurd was.

Elvira Solore

Hij greep ineens haar pols en sleurde haar met zich mee. Ze zou met hem mee moeten komen. Hij was echt helemaal gek geworden, ze wilde absoluut niet terug naar de groep, ze moest Stephen helpen en ze wilde gewoon Nathan terug.
"Nathan, je weet dat ze je heel veel pijn hebben gedaan toch? Ze hebben je helemaal verrot geslagen, waarom doen we dit niet gewoon met z'n tweeën? We hebben vroeger al zoveel mensen verslagen, wij kunnen dit wel." Sprak ze hem nu toe.


Koningin Fay Lahero

"Ik denk echt dat ze een beetje verloren zijn.. Stephen, ik weet niet wat we nu moeten gaan doen..." Fluisterde ze zacht. Ze wreef even over haar gezicht heen en kroop tegen Stephen aan. Ze was echt kapot gewoon van alles en ze kon zo haast meteen in slaap vallen, rustig worden... dat terwijl er eigenlijk heel veel was om zich druk over te maken.

Nathan Gerono

Ze vroeg of hij wist dat ze hem heel veel pijn gedaan hadden. 'Je lult onzin. Daar zou ik mee op houden als ik jou was...' gromde hij. Ze vroeg waarom ze dit niet met zijn tweeën deden. 'Wil je mij helpen om hem te vermoorden?' vroeg hij nu. 'Je weet dat het niet daar bij blijft, toch? Er is daarna nog veel meer te doen en dan zal je daar ook aan mee moeten werken, dat kan jij niet aan, dat weet ik zeker,' zei hij doordringend tegen haar. 'Ik kan het wel, maar ik twijfel er aan of jij dat kunt, als je het niet kunt zal ik gedwongen zijn om jou ook af te maken, dus laat mij met rust, dat is veel beter,' zei hij kortaf.

Koning Stephen Lahero

'Ik hoop niet dat Elvira zich verloren voelt... ik hoop dat ze weet wat ze voor mij betekent,' mompelde hij zacht tegen Fay. Hij ademde langzaam in en hij legde zijn hoofd tegen Fay aan. 'Hoe lang blijf je hier?' fluisterde hij. Hij had het nodig, hij had Fay nodig om zich weer te beseffen hoe veel hij van haar hield. Hij had die zekerheid nu harder nodig dan ooit te voren. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in.

Elvira Solore

Ze lulde onzin volgens hem. Ze pakte nu zijn shirt en scheurde die open. "Nou? Wat is dit dan?" Vroeg ze hem nu uitdagend en ze wees naar de wonden die Stephen nog niet compleet had kunnen genezen bij Nathan. "Je moet blij zijn dat Stephen je kon genezen, want je was echt meer dood dan levend door hun, Nathan." Vertelde ze doordringend.
"Oh, dus je wilt mij niet afmaken? Voel je wel wat voor me? Nathan... ik hou onwijs veel van je, alsjeblieft... luister gewoon naar me."


Koningin Fay Lahero

Ze slikte even. "Ze betekent dus echt veel voor je." Fluisterde ze zachtjes tegen Stephen en ze beet even op haar lip, ze vond het vreselijk, maar ze was zo onwijs jaloers... Stephen wilde weten hoelang ze bleef bij hem.
"Ik weet het echt niet... Tot ik daar weer echt nodig ben..." Sprak ze zacht. Hij kneep in haar hand en ze drukte zachtjes haar lippen op zijn wang.



Koningin Esmeralda Fullbright

Ze had gevraagd of Leroy en Lolita kwamen samen met Jay, dan konden ze het over haar idee hebben want ze wilde heel erg graag kijken wat ze ervan vonden om een kindje te adopteren. Het leek haar echt geweldig en ze kreeg er steeds meer zin in, Jay had er nu ook een paar nachtjes over kunnen slapen en ze hoopte dat hij net zo enthousiast werd als haar.

Nathan Gerono

Ze greep zijn shirt en scheurde het open, hij staarde haar even aan. Ze wees naar de wonden en hij staarde er even naar. Hij wist het niet. Hij wist het antwoord niet, maar er was vast een logische ervaring. 'Dat komt door trainen, het is niets,' zei hij dus ook tegen haar. 'Ik moet niet blij zijn, het is mijn eigen schuld, ik had hem eerder af moeten maken,' zei hij tegen haar. Door wat ze daarna zei ademde hij langzaam in. Ze bracht hem in de war en hij wist niet zo goed wat hij hier mee moest. 'Ik weet het niet, maar het is beter als jij je hier buiten houdt,' gromde hij.

Koning Stephen Lahero

'Ja, het spijt mij Fay,' fluisterde hij. 'Ik weet niet precies wat ik nou allemaal voel, maar ze is wel heel belangrijk, maar het is op een andere manier dan dat jij belangrijk voor mij bent. Jij bent geweldig, jij bent mijn vrouw en ik zal mijn leven met jou willen delen en niet met iemand anders, altijd. Maar ik geef wel veel om haar...' fluisterde hij. Hij gaf echt heel veel om Elvira, maar zijn hart hoorde bij Fay, dat was nou eenmaal zo. 'Wanneer ben je daar echt weer nodig?' vroeg hij mompelend. Hij had haar nodig, zeker als Elvira niet meer terug kwam.

Leroy Fullbright

Esmeralda en Jay wilden met hun praten, dus liep hij nu met haar naar hun kamer toe. Hij vroeg zich af waar dit over ging, hij was heel erg benieuwd. Hij keek even opzij naar Lolita en hij glimlachte naar haar. Hij voelde zich nu wel weer wat beter, maar het was nog steeds allemaal een beetje raar. Hij hoopte gewoon dat het zichzelf op zou lossen.

Elvira Solore

Het kwam door het trainen volgens Nathan. Ze zuchtte hierdoor eventjes en keek hem doordringend aan. "Geloof je het zelf?" Vroeg ze hem nu. Hij gaf aan dat het zijn eigen schuld was en dat hij hem eerder had af moeten maken.
"Vroeger had je er zo'n groot geheim van gemaakt en niemand wist wat je missie was, waarom nu ineens wel? Waarom laat je me nu zo goed weten dat het Stephen is die je gaat vermoorden?" Vroeg ze nu aan hem. Ze merkte dat ze hem wel wat in de war maakte.
"Nee, jij bent mijn verantwoordelijkheid." Ze ging zich hier echt niet buiten houden. "Moet ik je laten voelen hoe goed het altijd heeft gevoeld, wij samen?" Ze keek hem met een doordringende blik aan.


Koningin Fay Lahero

In eerste instantie maakte het haar heel verdrietig, maar door wat hij daarna echt duidelijk maakte, glimlachte ze weer. Hier was ze blij mee. Hij was heel duidelijk en daardoor sloeg ze haar armen stevig om hem heen en knuffelde ze hem. "Dankjewel, ik hou onwijs veel van je." Fluisterde ze. Ze pakte nu zijn hand en keek naar de trouwringen die nog om zijn vinger zaten. Hij wilde weten wanneer ze echt weer nodig was.
"Als Chayenne echt voor problemen gaat zorgen, ze was het er niet mee eens dat ik hierheen ging."


Koningin Esmeralda Fullbright

Ze zat met een glimlach op haar gezicht te wachten tot iedereen binnenkwam. Leroy had ze al die tijd nog niet gezien, dit was de eerste keer sinds ze haar been niet meer had. Ze keek heel even naar de lege plek waar haar been hoorde te zitten en ze zuchtte even zachtjes. Daarna kwamen hij en Lolita binnen. Ze keek ze even aan en glimlachte wat.

Nathan Gerono

Ze vroeg of hij het zelf geloofde. HIj wist het niet. Het kon toch? Hij wist het gewoon niet, hij wist niet waar het vandaan kwam, het kon van alles zijn. Door wat ze daarna ook nog eens vroeg raakte hij helemaal van slag. Hij wist het niet meer. Ze zei dat hij haar verantwoordelijkheid was. 'Dat is niet meer zo,' zei hij zacht tegen haar. 'Jij hebt het net zo goed verpest... jij zal de volgende zijn,' zei hij tegen haar. Ze wilde hem laten voelen hoe het altijd samen was. Hij wist niet goed wat ze bedoelde en hij wist niet goed wat hij hier van moest denken. Hij staarde haar aan en de pijn in zijn lichaam leek steeds erger te worden.

Koning Stephen Lahero

Ze sloeg haar armen om zijn lichaam heen en hij kroop tegen haar aan. 'Ik wil niet dat je twijfelt, ik hou van jou en ik zal je nooit verlaten, het is gewoon ingewikkeld,' fluisterde hij. 'Volgens mij is ze het helemaal nergens mee eens...' mompelde hij. Hij geloofde niet dat zijn dochter zich bewust was van alles en dat was misschien maar beter ook, maar soms deed het hem wel pijn. Hij zou willen dat ze wist hoe veel ze voor haar deden en dat ze niet boos was.

Leroy Fullbright

Hij stapte naar binnen en hij glimlachte even naar Jay, maar die keek hem nog steeds heel strak aan. Hij wist niet of zijn zoon blij was om hem te zien of helemaal niet, maar hij liet het in ieder geval niet echt zien. Hij raakte kort de hand van Esmeralda aan en daarna ging hij naast Lolita zitten. 'Waar wilden jullie het met ons over hebben?' vroeg hij. Jay leek bijna zenuwachtig te zijn en dat begreep Leroy helemaal niet.

Elvira Solore

Hij vond niet dat hij haar verantwoordelijkheid was. “Je zal altijd mijn verantwoordelijkheid zijn, altijd…” Sprak ze zachtjes. Hij vond dat ze het net zo goed verpest had en dat zij de volgende zou zijn. “Dat zien we dan wel weer.” Mompelde ze hem toe. Hij staarde haar aan door haar woorden en hierdoor drukte ze zacht haar lippen op die van hem en zoende hem vol liefde.


Koningin Fay Lahero

“Dankjewel, ik ben heel erg blij dat je dit allemaal met zoveel zekerheid kan zeggen.” Glimlachte ze nu naar hem. Hij dacht dat zijn dochter het nergens mee eens was. “Nee, dat denk ik ook… ze heeft toch heel veel van Felicia weg.” Mompelde ze, die kant kwam steeds meer naar boven, al hoopte ze gewoon dat het na de zwangerschap over zou zijn. Ze pakte zacht zijn gezicht vast en zoende hem zachtjes.


Koningin Esmeralda Fullbright

Ze hield de hand van Jay stevig vast en ze voelde hoe Leroy haar hand even aanraakte en van haar moeder kregen zij en Jay een kus op hun wang. Leroy wilde weten waar ze het over wilde hebben met hen.
“Nou… ik had een idee en ik wilde weten wat jullie ervan vinden.” Begon ze voorzichtig. “Ik zou heel graag toch een kindje willen hebben en misschien… als er een kindje in het dorp is waarvan de ouders zijn overleden, misschien kunnen we die wel adopteren?” Sprak ze zacht.

Nathan Gerono

Hij zou altijd haar verantwoordelijkheid zijn en de rest zagen ze later wel. Daarna kwam ze dichterbij en voelde hij haar lippen op die van hem. Het duurde even, maar daarna ging hij er wel in mee. Het maakte iets in hem los. Hij wist niet wat het was, maar het voelde apart, hij gaf dus wel echt om haar, maar hierdoor raakte hij alleen maar heel erg in de war. Uiteindelijk nam hij afstand en ademde hij trillend in. De pijn drong meer tot hem door, hij had het gevoel dat hij moest zitten, zo erg werd het.

Koning Stephen Lahero

'Natuurlijk,' fluisterde hij. Ze vond dat Chayenne toch wel erg veel van Felicia weg had. 'Ja, dat is zo... ik hoop toch echt dat ze ook heel erg veel van mij heeft...' fluisterde hij. Anders werd het allemaal nog heel lastig, het deed hem ook echt pijn om dit te horen. Chayenne leek helemaal niet meer zo veel rekening met hem te houden. Ze pakte zijn gezicht en hij werd door haar gezoend, hij ging er langzaam in mee, maar daarna herinnerde hij zich weer wat er gebeurd was de laatste keer met Elvira, direct hield hij op. Hij wilde het niet, de spanning was meteen enorm.

Leroy Fullbright

Esmeralda begon te vertellen, heel voorzichtig. Toen ze klaar was keek hij even naar Jay, maar die liet nog steeds niet echt iets zien. Leroy dacht er even over na. 'Ik vind het heel nobel,' zei hij als eerste. Hij vond het ook echt. 'Als jullie daar gelukkig van worden, dan is er niets dat ons reden zal geven om te weigeren, toch?' vroeg hij daarna, hij keek even naar Lolita. Diep van binnen deed het hem wel pijn en maakte hij zich enorm veel zorgen om de toekomst van het koninkrijk, maar hij wilde niet het geluk van Jay en Esmeralda belemmeren, dus sprak hij dat nu niet uit.

Elvira Solore

Hij zoende met haar mee en ze merkte dat hij nog steeds om haar gaf, het maakte hem duidelijk in de war, maar dat maakte niet uit, als hij er maar bij stil stond en rekening ermee zou gaan nemen. Hij nam afstand en ze zag dat hij nog steeds heel veel pijn had.
“Kom, ga even zitten… je hebt vast hartstikke veel pijn…” Fluisterde ze zacht tegen hem.


Koningin Fay Lahero

“Jawel, maar nu, door al het gedoe… het maakt haar behoorlijk gek.” Mompelde ze zacht tegen Stephen. De zoen werd heel direct afgekapt en ze keek Stephen bezorgd aan. “Lieverd… wat is er met je aan de hand? Ik dacht dat jij het ook wel fijn zou vinden…” Merkte ze zachtjes op en ze streelde even zachtjes langs zijn wang.


Koningin Esmeralda Fullbright

Leroy vond het heel nobel van hun, hierdoor glimlachte ze even en kneep ze even in de hand van Jay. Hij zei dat als zij er gelukkig van werden dat er dan geen reden vond om het te weigeren. Lolita knikte hierdoor. “Ik vind het een heel goed en fijn idee als jullie dit willen doen, maar overhaast alsjeblieft niets. Het kindje moet wel goed gescreend worden op mogelijke probleem ouders of wat dan ook.” Vertelde ze nu met een glimlach. “Jullie zijn echt heel erg goed bezig en oh, Jay, Duke vroeg me wanneer je wilde gaan beginnen, hij kan niet wachten.” Glimlachte ze breed.

Nathan Gerono

Hij moest gaan zitten, ze dacht dat hij nog hartstikke veel pijn had. Hij wilde eigenlijk gewoon weg, maar hij voelde dat het niet meer ging, zijn lichaam werkte nogal tegen. Het zat allemaal nog niet goed. Hij ging daarom ook zitten en hij staarde voor zich uit. Wat moest hij nu doen? Nu kon hij niet doen wat hij moest doen. Hij kon hier niet blijven, hij moest terug. Hij kreunde zacht, het deed echt heel erg veel pijn. Hij keek even naar Elvira, daarna keek hij weer voor zich uit.

Koning Stephen Lahero

Alles maakte Chayenne behoorlijk gek. 'Dat zal wel, maar een groot deel hiervan komt door haar,' mompelde hij nu. Dat moest ze niet vergeten. Chayenne had naar hem moeten luisteren, dan was nu alles anders geweest, maar dat had ze niet gedaan. Fay keek bezorgd naar hem en hij ademde diep in. 'Sorry, ik heb er geen zin in en ik praat er ook liever niet over,'fluisterde hij eerlijk tegen haar, maar hier zou ze vast niet blij mee zijn. Ze hadden elkaar zo lang niet gezien en hij wilde haar niet aanraken.

Leroy Fullbright

Lolita dacht hier gelukkig wel hetzelfde over en door wat ze daarna zei knikte hij, dat was namelijk wel heel erg verstandig, dan was het allemaal ook zo veilig mogelijk. Hij hoopte dat het hun goed zou doen, maar hij wist niet echt wat Jay hier eigenlijk van vond, maar hij kon het ook niet vragen, dat zou de jongen niet waarderen, dat wist hij zeker. Door wat Lolita daarna zei zag hij Jay even glimlachen. 'Ik zal zo wel even naar hem toe lopen,' zei de jongen.

Elvira Solore

Hij ging uiteindelijk zitten en ze kwam naast hem zitten, ze sloeg haar arm om hem heen en trok hem wat tegen haar aan. “Rustig aan… doe rustig aan… het komt goed met je, echt waar.” Fluisterde ze zachtjes. “Je was echt heel erg ziek… en nog steeds wel een beetje denk ik.” Sprak ze zachtjes en ze drukte haar lippen even op zijn wang.


Koningin Fay Lahero

“Het komt goed met haar, zeker weten, ze vind het ook gewoon heel erg eng ook om zwanger te zijn.” Fluisterde ze zacht tegen Stephen. Toen ze hem bezorgd aan had gekeken, bood hij zijn excuses aan en hij had geen zin om erover te praten.
“Stephen, alsjeblieft… we zouden eerlijk zijn tegen elkaar, vertel het me… ik wil je heel graag zoenen eigenlijk…” Vertelde ze zacht en ze pakte weer stevig zijn hand vast.



Lolita Fullbright

Jay glimlachte door wat ze zei, dat vond ze leuk om te zoen. Hij zou zo naar Duke toelopen. “Leuk… ik ben zelf ook heel benieuwd.” Glimlachte ze breed naar hem. Esmeralda knikte hierdoor ook.
“Jay, ben je het ook met het idee van Esmeralda eens? Ik weet heel goed hoe enthousiast ze kan zijn en haar idee kan doordrammen.” Plaagde Lolita nu eventjes en Esmeralda grijnsde, maar werd wel wat rood.

Koning Stephen Lahero

'Dat begrijp ik wel denk ik,' zei hij zacht tegen haar. Hij snapte wel dat ze het eng vond en dat het lastig was, maar ook daar voor had hij haar eigenlijk wel gewaarschuwd, hij hoopte nu vooral dat het allemaal wel goed kwam, maar Chayenne kon het wel, ze moest het vertrouwen alleen zelf ook nog even vinden, maar uiteindelijk kwam dat wel goed. Door wat ze daarna zei ademde hij langzaam in. 'Ik weet dat je dat wilt en het is logisch, maar ik kan het nu gewoon even niet, echt, ik zal het alleen maar erger maken door er over te praten, ik durf het niet, Fay, sorry,' fluisterde hij.

KOning Jay Fullbright

Hij had er een tijdje over nagedacht en misschien was dit wel een goed idee, maar hij vond het toch allemaal wel wat lastig en hij was ook bang voor de negatieve kanten, hij maakte zich gewoon zorgen. Door wat Lolita nu vroeg aarzelde hij dus ook een beetje. 'ik vind het lastig, maar ik wil wel zien hoe het voelt... ik denk dat het ons misschien wel kan helpen, maar er zijn ook dingen waar ik mij meer zorgen over maak, 'zei hij dus ook tegen haar.