Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei schudde hij zijn hoofd. 'Vertel mij er op zijn minst over...' fluisterde hij. 'Ik wil het horen, heel erg graag. Ik zal mij rustig houden, dat beloof ik,' zei hij zacht. Ze pakte zijn handen en drukte haar lippen er op, daarna kroop ze weer tegen hem aan. Hij wilde het nu heel erg graag weten en misschien was het dan iets makkelijker om zich in te houden, omdat ze het wel vertelde. Dan hoefde hij niet echt iets te doen. Tenminste, dat dacht hij dan maar.

Koningin Fay Lahero

"Dat is juist erger lijkt me... dan willen we het ook echt doen." Vertelde ze hem nu. "Ik denk gewoon niet dat dat heel erg slim is." Sprak ze zachtjes. "Jij houdt je misschien wel in, maar ik niet denk ik." Grijnsde ze nu naar hem. Ze keek hem heel eventjes aan en streek zachtjes langs zijn wang heen.

Koning Stephen Lahero

'Oh, alsjeblieft Fay.' smeekte hij haar nu bijna. Ze dacht dat het niet heel erg slim was, hij kon zich wel inhouden, maar ze kon zichzelf misschien niet in houden. 'Ik hou je wel tegen,' zei hij daarop. Ze streek langs zijn wang en daardoor drukte hij zacht en heel lief zijn lippen op haar wang. 'Vertel het mij.... dan zal ik de volgende keer precies doen wat jij wilt,' fluisterde hij, met zijn lippen nog tegen die van haar aan.

Koningin Fay Lahero

Hij smeekte het haar haast en ze glimlachte hierdoor eventjes. Hij zou haar wel tegenhouden. "Dat is echt geen goed idee." Grijnsde ze hem nu toe. Ze voelde zijn lippen zacht op haar wang en ze glimlachte breed. "Echt waar?" Vroeg ze met een glimlach. Ze beet zachtjes op zijn lip.
"Ik zou het gewoon heel romantisch vinden als je me een keertje volledig verrast.. met rozen, een mooie plek... gewoon dat soort dingetjes en dan alles heel voorzichtig en lief, vol liefde." Fluisterde ze hem zacht toe en ze streek langs zijn hals.

Koning Stephen Lahero

Ze vond het nog steeds geen goed idee, maar daarna leek hij haar toch te kunnen overtuigen. Doordat ze even op haar lip beet kreeg hij het wat moeilijk, maar daarna begon ze te vertellen. Ze streek langs zijn hals en hij ademde diep in, maar hij merkte nu al dat hij zich echt niet in kon houden. 'Misschien was het toch niet zo'n goed idee,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij liet zijn handen naar haar heupen glijden en hij trok haar nog dichter tegen zich aan, hij drukte zacht zijn lippen in haar hals. 'Ik kan het ook heel voorzichtig hoor...' fluisterde hij.

Leroy Fullbright

Het ging allemaal eigenlijk wel redelijk goed. Het liep goed tussen hem en Lolita, en eigenlijk ook met Jay. Hij had goede gesprekken met zijn zoon en daar was hij blij mee, maar er waren sommige momenten dat hij het moeilijk had. Hij wist niet zo goed hoe hij daar mee om moest gaan en hij wist al helemaal niet hoe hij het bespreekbaar moest maken met Lolita. Hij was bang dat ze meteen zou denken dat het weer slechter met hem ging, dat ze bang werd. Dat wilde hij niet, daarom hield hij zijn mond maar, al wist hij ook niet of dat nou zo verstandig was. Hij had Jay nog even geholpen en hij liep nu door de gangen, wat in gedachten verzonken.

Koningin Fay Lahero

Nadat ze het vertelde gaf hij aan dat het misschien toch niet zo'n goed idee was. "Ik zei het toch!" Sprak ze plagend tegen hem en ze gaf hem even een duwtje. Zijn handen gleden over haar heupen en trokken haar dichter tegen zich aan. Zijn lippen voelde ze in haar hals en ze kreunde zachtjes. "Weet ik... " Fluisterde ze zachtjes tegen hem terug.



Lolita Fullbright

Eigenlijk schoot ze best wel veel op met haar dochter, ze zagen elkaar vaak en ze hielpen elkaar erg goed en deden vaak leuke dingen samen. Nu liep ze alleen door het grote kasteel heen en kwam halverwege Leroy tegen. "Hé, knapperd." Grijnsde ze hem toe met twinkelende ogen. Ze kwam naar hem toe en drukte haar lippen op zijn wang.

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei grinnikte hij een beetje. 'Ik heb er gewoon te veel zin in,' plaagde hij haar. Hij wist nu weer wat ze bedoelde met dat ze het soms enorm vaak deden, dan ging het er meestal zo aan toe. Ze kreunde zacht en zei dat ze het wist. Daardoor glimlachte hij, hij liet zijn hand over haar been glijden en hij zoende haar constant in haar hals. Hij streelde haar heel zachtjes, maar hij raakte haar amper aan. Hij voelde zijn lichaam nog meer afkoelen, maar hij vond dit veel te lekker.

Leroy Fullbright

Hij zag Lolita al en daardoor glimlachte hij, door wat ze zei veranderde die glimlach in een grijns. 'Niet overdrijven hé,' plaagde hij haar. Ze drukte haar lippen op zijn wang en daarna pakte hij haar kin vast en keek hij haar even doordringend aan, daarna drukte hij heel kort zijn lippen op die van haar. Hij zoende haar vrij heftig, maar hij had al gezien dat er niemand in gang stond, hij hield ook vrij snel weer op en hij keek haar weer aan. 'Zullen we een stukje gaan rijden?' stelde hij voor. Hij wilde graag even met haar naar buiten.

Koningin Fay Lahero

"Ja, ik merk het." Lachte ze nu. Door wat hij deed, beet ze zachtjes op haar lip, ze vond het heerlijk, ze sloot haar ogen en genoot met volle teugen van hem. Ze drukte haar lichaam zachtjes tegen hem aan tot ze voelde dat hij heel erg koud werd. "Nee, we moeten het niet doen, Stephen, ik wil niet dat het je vermoeid, echt niet." Sprak ze nu tegen hem. "Nu niet, misschien vanavond als je nog energie over hebt." Mompelde ze zacht.


Lolita Fullbright

Ze moest niet overdrijven. "Zoiets doe ik nooit." Grijnsde ze hem toe. Hij pakte haar kin vast en zoende haar heftig, het duurde maar heel eventjes, maar het was genoeg voor haar. Ze haalde daarna diep adem en keek hem doordringend aan. Hij wilde een stukje gaan rijden.
"Ja, graag, dat lijkt me gezellig." Glimlachte ze nu breed naar hem. Ze pakte zachtjes haar hand vast.

Koning Stephen Lahero

Ze zei lachend dat ze het merkte, hij zag dat ze weer op haar lip beet en net toen hij haar weer wilde zoenen gaf ze aan dat ze het niet moesten doen. Hij ademde langzaam in, dat was niet wat hij nu wilde horen. Ze zouden het vanavond doen, als hij nog energie over had. Ze sprak het zacht uit, hij wist dat ze het ook niet leuk vond, maar dat vond hij ook niet. 'Vanavond heb ik sowieso geen energie meer....' fluisterde hij. Bovendien zou het binnen een paar seconde klaar zijn als hij nu moest wachten tot vanavond, dat had hij ook liever niet, dan schaamde hij zich weer kapot.

Leroy Fullbright

'Nee, natuurlijk niet,' plaagde hij haar een beetje. Het leek haar gezellig, daar was hij blij mee. 'Mooi,' zei hij daarom ook. Ze pakte zijn hand vast en hij nam haar mee naar buiten. De paarden stonden zo klaar en hij steeg op, daarna wachtte hij tot Lolita ook klaar was. Hij twijfelde nog steeds of hij het moest bespreken, hij vond het heel erg moeilijk, maar het zat hem wel dwars.

Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat hij in de avond sowieso geen energie meer had. "Dan doen we het morgen..." Fluisterde ze tegen hem terug. Ze pakte zachtjes zijn gezicht vast. "Ik wil dat je je goed voelt... ik wil gewoon dat je samen met Chayenne leuke dingen gaat doen, dat vind ik echt waar veel belangrijker." Legde ze aan hem uit. Langzaam kwam ze nu het bed uit. Ze wilde niet langer blijven liggen, dat kon niet, dan maakte ze hun beide gek.


Lolita Fullbright

Hij plaagde haar en ze grinnikte zachtjes hierdoor. Hij vond het mooi dat ze het leuk vond en daarna nam hij haar mee naar buiten. De paarden waren behoorlijk snel klaar voor hun en daarna steeg ze op. Ze spoorde haar paard zachtjes aan en keek vrolijk naar Leroy. "Wacht eens even, is er soms iets?" Vroeg ze nu aan hem. Ze zag het aan zijn gezicht.

Koning Stephen Lahero

Ze zouden het morgen doen en daarna zei ze dat ze wilde dat hij zich goed voelde, hij moest leuke dingen doen met Chayenne, dat was veel belangrijker. Dat vond hij niet. Het was allebei belangrijk en hier voelde hij zich ook niet goed bij. Ze ging zelfs uit bed en hij ademde diep in, hij sloot zijn ogen en hij deed zijn best om het gevoel maar gewoon weg te stoppen en te negeren, dat werkte alleen niet zo goed als hij zou willen. Hij baalde er enorm van, waarom was hij nou niet gewoon gezond?

Leroy Fullbright

Ze vroeg opeens of er iets was, waardoor zijn uitdrukking betrok. Hij had gehoopt dat ze het niet direct door zou hebben, maar nu wist hij niet meer wat hij moest zeggen en staarde hij alleen maar voor zich uit. Hoe moest hij het vertellen zonder haar bang te maken en teleur te stellen? Dat kon hij niet, dat gebeurde sowieso. Was het dan niet beter om niets te zeggen en gewoon te hopen dat het gevoel weer weg ging?

Lolita Fullbright

Aan de uitdrukking op zijn gezicht wist ze meteen dat ze gelijk had, er was iet aan de hand. Zijn gezicht betrok en hij zei helemaal niets, staarde alleen maar voor zich uit.. Ze baalde hier flink van en kwam dichterbij met haar paard. "Leroy, je kunt niet net doen alsof het niet bestaat... je maakt me alleen maar ongerust op deze manier." Sprak ze zachtjes tegen hem en ze legde haar hand op de zijne.

Leroy Fullbright

Ze kwam dichterbij en ze begon te praten, hij voelde haar hand op die van hem. 'Ik maak je nog meer ongerust als ik het vertel,' mompelde hij zacht. 'Ik wil je niet teleurstellen, ik wil niet dat je bang wordt... daarom vind ik het zo moeilijk om het te zeggen,' fluisterde hij. Hij pakte haar hand vast en hij keek haar kort aan, daarna staarde hij weer voor zich uit. Hij vond het echt lastig. Het ging zo goed, waarom kwam het gevoel dan nu langzaam weer terug?

Lolita Fullbright

Door de woorden die hij zei, wist ze eigenlijk al wel genoeg. Ze kneep even zachtjes in zijn hand en nu was zij degene die voor har uitstaande. Het was dus weer terug... Leroy voelde weer al die vreselijke dingen, natuurlijk had ze wel verwacht dat het vroeg of laat terug zou komen, maar ze baalde wel. Ze was inderdaad bang dat ze weer angstig werd, dat leek har verschrikkelijk.
"Jij kunt er toch niets aan doen? Ik vind het jammer, maar ik weet ook heel goed dat je het niet expres doet." Zei ze zachtjes.

Leroy Fullbright

'Dat is zo, maar toch... misschien had ik iets anders moeten doen. Misschien is er iets dat ik nog niet weet, waarmee ik het kan stoppen,' fluisterde hij. Hij was er constant mee bezig, maar hij wist het gewoon niet en dat maakte hem bang. Hij was zo bang om alles wat ze juist weer opgebouwd hadden in één klap kapot te maken, maar aan de andere kant werden die gevoelens wel steeds sterker en kon hij het nooit helemaal negeren. 'Ik snap het gewoon niet,' fluisterde hij. Misschien was het deze keer wel minder heftig, omdat hij verder wel meer rust had.

Lolita Fullbright

Hij dacht dat er misschien wel iets was waardoor hij het kon stoppen. "Dan gaan we dat samen uitzoeken,Leroy, dat komt echt wel goed. We komen hier wel uit." Sprak ze nu vol vertrouwen tegen hem en ze kneep even zachtjes in zijn hand. "Niet bang zijn... dan word het alleen maar erger." Fluisterde ze naar hem. Zacht en liefdevol drukte ze een kusje op zijn wang met een glimlach, daarna reed ze weer verder.

Leroy Fullbright

' De vorige keer hebben wij jaren gezocht naar een oplossing en niets gevonden. Waarom zou dat deze keer anders zijn?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij had er gewoon geen vertrouwen meer in. Nu was het terug en vanaf nu zou zijn leven weer verschrikkelijk worden en dat van Lolita er bij. Het was niet echt een leuk vooruitzicht. Hij moest niet bang zijn, maar dat was hij toch wel. Hij was vreselijk bang voor alles dat hun te wachten stond. Hij keek heel kort opzij, daarna keek hij weer voor zich

Lolita Fullbright

"Leroy, we weten nu nog niet precies in welke mate je het voelt. Daarbij ben je nu geen koning meer en hebben we geen stress, we hebben alle tijd van de wereld." Vertelde ze hem nu zachtjes en met een glimlach. Hij keek naar haar opzij en ze glimlachte hem bemoedigend toe.
"Waar wilde je graag naartoe rijden?" Wilde ze nu van hem weten.

Leroy Fullbright

Ze stelde hem met deze woorden wel wat gerust, ze had gelijk. Het was zo anders nu, hij was verder gewoon rustig, helemaal niet zoals hij eerst was. Misschien ging het daarom wel veel makkelijker, Lolita leek er wel vertrouwen in te hebben. 'Je hebt gelijk,' zei hij daarom dus ook. Ze wilde weten waar hij graag naar toe wilde, daardoor verscheen er zelfs weer een glimlach op zijn gezicht. 'Het strand,' zei hij tegen haar. Hij pakte haar hand weer vast en hij keek haar even aan, zijn blik was rustig, vol liefde.

Lolita Fullbright

Hij zei uiteindelijk dat ze gelijk had, hierdoor glimlachte ze weer breed naar hem. "Gelukkig maar." Lachte ze vrolijk naar hem. Hij gaf aan dat hij naar het strand wilde en hij keek haar liefdevol aan. Ze keek diep in zijn ogen terug met een lieve blik in haar ogen.
"Doen we." Glimlachte ze nu. "Ik ben nog een paar keer terug geweest naar naar de plek waar je gestorven bent..." Fluisterde ze zachtjes. "Het voelt zo raar..." Mompelde ze nu.

Leroy Fullbright

Hij vond het fijn dat ze zo reageerde, dat ze wel gewoon vrolijk was. Daardoor voelde hij zich iets zekerder, dat was beter. Ze vertelde hem dat ze terug was geweest naar de plek waar hij gestorven was. Het voelde raar. 'Waarom heb je dat gedaan? ' vroeg hij zacht aan haar. Hij vond het niet zo fijn, ze moest juist uitgaan van de positieve dingen en niet dat soort herinneringen ophalen, dat was niet goed.

Lolita Fullbright

Hij vroeg haar waarom ze het gedaan had. "Ik weet het niet zo heel goed..." Mompelde ze eerst. "Misschien omdat het voelt als een afgesloten hoofdstuk? Dat ons oude leven weg is?" Opperde ze zachtjes.
"Als ik daar ben, vraag ik me vaak af waarom je die plek gekozen hebt. Wat er was gebeurd als je het niet had gedaan... of ik dan alsnog was teruggekomen." Fluisterde ze zachtjes tegen hem.

Leroy Fullbright

'Ik kan je het allemaal opnoemen, ik kan elke vraag beantwoorden, want ik heb er zo lang over nagedacht,' zei hij rustig tegen haar. 'Kom, we rijden eerst daar langs. Misschien geeft het je iets van rust als ik vertel wat er in mij omging en waarom ik die plek gekozen heb.' fluisterde hij nu. Het was toch niet zo ver omrijden en hij wilde haar graag laten zien dat hij nog steeds wel zichzelf was, ondanks de rare gevoelens.

Lolita Fullbright

Hij reageerde echt heel rustig op haar, hij kon elke vraag van haar beantwoorden. Ze had het niet verwacht dat hij dat zou willen doen, echt niet. Hij fluisterde dat het haar misschien rust gaf als ze alles wist.
"Dankjewel, je bent heel lief." Glimlachte ze nu naar hem en ze reed met hem mee naar de plek toe waar hij was gesprongen. Ze reed haar paard wat dichterbij en steeg uiteindelijk af. Haar paard zette ze vast aan een boom en ze liep omhoog de klif op, eenmaal daar ging ze zitten en staarde ze naar de zee. Ze wachtte tot Leroy bij haar kwam.

Leroy Fullbright

Ze bedankt hem en hij was echt heel lief, daardoor glimlachte hij naar haar. Eenmaal op de plek bonden ze de paarden vast, Lolita ging zitten en staarde naar de zee. Hij liep langzaam naar haar toe en hij ging naast haar zitten, hij pakte haar hand vast. 'Ik ben hier heel erg vaak geweest, nog voordat ik ook maar het idee had om er een einde aan te maken. Het gaf mij rust. De wind, het razen van de zee, er komt hier nooit iemand. Dit was de enige plek waar ik nog écht rust in mijn hoofd kreeg, dat werd steeds iets minder. Daarom heb ik voor deze plek gekozen, omdat ik eindelijk rust wilde, voor altijd. Ik kon niets beters verzinnen dan hier. Bovendien wilde ik nooit gevonden worden. Ik weet nog dat ik mijn vader vond in de werkkamer, hoe verschrikkelijk dat voelde. Dat zou ik Jay of Esmeralda nooit aan willen doen,' vertelde hij haar.