Medieval Times

Lucius Legos

Ze vond het heel erg fijn en hij werd geknuffeld. Dat was nou ook weer niet echt nodig, maar hij liet het wel goed. Ze zei daarna zacht dat hij het echt heel goed deed. Hij reageerde er niet op. Hij vond het helemaal niets. Hij vond het verschrikkelijk dat hij zo begon te worden, al maakte hij Aurora hier misschien wel gelukkig mee. Hij werd er niet echt gelukkiger van, al was dat voor hem sowieso lastig. Wanneer was je nou echt gelukkig? Hij pakte haar gezicht vast en hij zoende haar kort, het was nogal heftig.

Myles Samira

Hij deed meteen wat ze vroeg en even later kwam hij terug met een natte doek, dat moest voor nu wel koud genoeg zijn. Hij ga het haar aan en hij keek bezorgd naar haar. 'Hij weet het dus...' zei hij zacht. Ze had verteld dat ze zwanger was en daarom had Lucius haar dit aangedaan.

Aurora Legos

Ze merkte heel duidelijk aan Lucius dat ze wat overdreven was, maar ze was behoorlijk opgetogen dat hij zo menselijk was en volwassen genoeg om zijn excuses aan te bieden. Ineens pakte hij haar gezicht en werd ze heftig gezoend. Het was niet erg, zelfs lekker als hij dit deed. Ze hield ervan als hij zo onverwachts deed.


Chayenne Lahero

Hij was even weg en kwam daarna terug met een natte doek, ze wilde glimlachen naar hem en hem bedanken, maar het lukte gewoon niet. Met trillende handen pakte ze de doek aan en legde die over haar gezicht heen. Ze sloot haar ogen en slaakte een zachte zucht van verlichting. Daarna kroop ze dicht tegen Myles aan.
"Ja..." Zei ze zacht toen hij aangaf dat Lucius het dus wist. "Misschien mag ik je nooit meer zien..." Haar stem trilde door die woorden, ze vond het verschrikkelijk als Myles echt weg moest, maar ze had toch wel flink duidelijk gemaakt dat ze dat niet accepteerde.

Lucius Legos

Hij stopte weer en hij keek haar aan, daarna zuchtte hij zacht. 'Ik ga eerst wel naar haar toe. Waarschijnlijk is ze wel wakker nu, dan heb ik het maar gehad,' zei hij tegen haar. HIj wilde het niet te lang uitstellen, dan werd hij helemaal gek. Het was beter als hij het snel gehad had, anders zou hij alleen maar opnieuw kwaad worden en dat was helemaal vervelend. Hij tilde Aurora van zich af en hij glimlachte zwak naar haar. 'Ik zie je zo wel weer,' zei hij zacht.

Myles Samira

Ze kroop dicht tegen hem aan en hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen. 'Wat? Dat meen je niet... dat kan niet... ik laat je hier echt niet achter, dan kan hij vergeten,' zei hij geschrokken tegen haar. HIj wilde hier zijn, zeker nu ze zwanger was. Hij moest daar toch gewoon bij zijn? Dat kon Lucius hem niet verbieden.

Aurora Legos

Hij stopte en gaf aan dat hij misschien beter meteen naar haar toe kon gaan, dan had hij het alvast gehad. Aurora knikte hierdoor eventjes. Ze werd van hem afgetild en hij glimlachte naar haar. Het voelde voor haar gewoon even als een teder moment.
"Succes, tot zo." Fluisterde ze tegen hem terug met een knikje.


Chayenne Lahero

"Zachtjes.." Kreunde ze nu, haar hoofd barstte al uit elkaar van de pijn, als hij zich dan ook nog eens opwond, werd het alleen maar erger.
"Ik heb hem duidelijk gemaakt dat het niet ging gebeuren, maar daar was hij het niet mee eens..." Mompelde ze, aangezien ze wel wilde aangeven tegenover Myles dat ze haar best deed voor hem.

Lucius Legos

Hij bleef in zijn hoofd herhalen dat hij pas echt zwak was als hij dit deed, al ging het nogal tegen zijn natuur in. Hij klopte aan op de deur en daarna ging hij naar binnen. Ze was dus wakker en de slappeling zat aan haar bed. Hij ademde diep in en hij kwam dichterbij. 'Ik ben blij om te zien dat je wakker bent en ik wilde mijn excuses aan bieden, mijn reactie was overdreven, impulsief en onnodig,' zei hij met heldere stem tegen haar. Hij moest dit gewoon doen, het was bijna alsof hij van iemand een bevel had gehad en dat uitvoerde.

Chayenne Lahero

Zodra ze Lucius zag binnenkomen, kroop ze overeind om te laten zien dat ze niet opgaf. Dat ze sterk was. Dat ze niet het gevoel had dat haar hoofd uit elkaar barstte. Hij was blij om te zien dat ze wakker was en hij wilde zijn excuses aanbieden. Het klonk niet echt, toch besloot ze het maar te accepteren.
"Bedankt Lucius, ik bied ook mijn excuses aan, mijn reactie was ook overdreven." Vertelde ze hem zacht, maar zo helder mogelijk.
"Heb je al een beslissing genomen?" Wilde ze weten van hem.

Lucius Legos

Ze bood zelf ook haar excuses aan, waar hij toch wel blij mee was, al was het niet te zien. Hij wilde gewoon niet dat hij de enige was die dit deed. Ze wilde daarna weten of hij al een beslissing had genomen. 'Hij mag voor nu blijven,' zei hij tegen haar. 'Maar ik hoop dat het duidelijk is dat ik dit soort dingen niet waardeer. Je slaapt maar op de bank of zo.' gromde Lucius naar Myles. Hij was er nog steeds kwaad over. Chayenne had goed bloed, maar dat kind zou niks zijn door die slappeling, dat was gewoon heel erg zonde.

Chayenne Lahero

Ze bedankte Lucius zachtjes door zijn woorden. "Nee, we begrijpen het, het zal niet meer gebeuren, Lucius." Vertelde ze hem nu vluchtig. Ze keek even op naar Myles met een doordringende blik in haar ogen, dat gold ook voor hem, ze moesten zich er nu wel echt aan gaan houden...

Lucius Legos

Hij zag haar naar Myles kijken en daardoor deed Lucius dat zelf ook. 'Als je haar op die manier aanraakt breek ik al je vingers,' zei hij. Nu was het wel weer genoeg. 'Als je verzorging nodig hebt kan je naar de ziekenzaal. Ik hoop dat het snel beter gaat,' zei hij daarna tegen Chayenne. 'En je bent morgen vrij,' voegde hij er aan toe. Hij vertrok, ze moest hier heel blij mee zijn en het was wel weer even genoeg zo, hij liep meteen terug naar Aurora.

Chayenne Lahero

"Oh, nee hoor, het gaat prima." Zei ze meteen luchtig toen hij over de ziekenzaal begon. Daarna voegde hij eraan toe dat ze morgen vrij was. "Bedankt." Knikte ze zachtjes en pas wanneer hij helemaal weg was, zakte ze vermoeid terug in het bed en kroop ze weer tegen Myles aan. Ze zweeg en staarde maar wat voor zich uit.

Myles Samira

Ze kroop weer tegen hem aan toen Lucius weg was en hij bleef stil. Hij hield niet zo van die dreigementen en hij wist niet zo goed wat hij met dit soort dingen moest doen. Hij had niet zo veel te maken met Lucius dus hij wist ook niet hoe serieus het allemaal was. 'Kan ik niet meer bij jou in bed slapen?' vroeg hij nu. Hij had echt wel gezien hoe ze naar hem had gekeken toen Lucius dat allemaal zei.

Chayenne Lahero

Hij vroeg haar nu of hij echt niet meer bij haar in bed kon slapen. "Ik weet het nu even niet, Myles... alles doet pijn, ik kan niet normaal denken." Mompelde ze hem zachtjes toe en ze depte zachtjes haar gezicht met de doek.

Myles Samira

'Sorry,' mompelde hij alleen maar, daarna pakte hij de doek van haar over en begon hij heel voorzichtig op de opgezwollen plekken te deppen. Hij wilde haar helpen en vooral geen pijn doen, maar hij had echt moeite met dit soort dingen. Hij begreep het gewoon niet. Ze waren nu al zo lang samen, wat was nou het probleem? Waar deed Lucius moeilijk over? Was hij echt zo ongeschikt voor haar? Hij kon niet ontkennen dat hij niet echt een bijzondere afkomst had of wat dan ook, maar als haar vader het goed vond was het toch goed?

Chayenne Lahero

Myles pakte de natte doek van haar over en daardoor hing ze tegen hem aan met gesloten ogen. Ze merkte hoeveel pijn alles deed, hoe diep ze hierin zat. Tranen gleden langzaam over haar wangen heen, dit was voor het eerst dat ze haar vader wilde zien, dat ze bij hem wilde zijn, dat hij haar kon beschermen... Ze was zwanger... dit kon niet vaker gebeuren, dat zou nadelig zijn voor het kindje...

Myles Samira

Hij had zijn ogen gesloten, maar hij wist wel dat Chayenne huilde, ook al was het niet echt te merken. Hij kende haar gewoon heel erg goed. Hij opende zijn ogen weer en hij streek langs haar wang, hij raakte haar bijna niet aan maar hij haalde de tranen weg. 'Ik vind het verschrikkelijk om je zo te zien... ik wil je beschermen, wat kan ik voortaan doen? Moet ik gewoon met je mee gaan? Misschien vindt hij mij dan voortaan wat sterker...' zei hij nu zacht. Hij wilde niet meer hier zitten en afwachten.

Chayenne Lahero

Ze voelde zijn vingers over haar wangen glijden en hoewel hij echt zijn best deed, voelde ze zijn aanrakingen wel, alles bonkte gewoon zo verschrikkelijk. Hij gaf aan dat hij haar wilde beschermen en vroeg haar wat hij kon doen of hij mee moest gaan.
"Dat is onverstandig." Gaf ze zacht aan. "Dan zal hij om mij pijn te doen, jou gebruiken, dat wil ik niet. Ik kan het wel." Zei ze nu zelfverzekerd, ze kon het ook wel aan, maar nu met het idee dat haar kindje misschien wel iets zou meekrijgen, dat stond haar echt niet aan.

Myles Samira

'Chayenne... vind je niet dat het een keertje genoeg is? We hebben al zo veel geaccepteerd... het is afschuwelijk om te zien hoe hij jou pijn doet, elke dag weer. Hoe je gemarteld wordt, hoe ver hij gaat... dat kan ik ergens nog wel accepteren, omdat jij dit zo graag wilt. Maar ons kindje dan? Denk je dat die dit wilt? Wat als Lucius een keer te ver gaat en je in jouw buik slaat? Wat doen we dan?' vroeg hij zacht aan haar.

Chayenne Lahero

Ze zakte nog verder onderuit doordat Myles verder ging, ze wilde hier allemaal niet over nadenken. Hij deed gewoon veel te moeilijk, dat was nergens voor nodig.
"Ik kan hem aan, Myles. Dat heb ik vandaag gezien. Ik kan hem maken en breken, zoals hij dat ook bij mij doet. Ik heb heel veel van hem geleerd." Vertelde ze aan hem.
"Tot nu toe raakt hij toch alleen maar mijn gezicht en die zwellingen gaan tot nu toe altijd weer gewoon mooi weg."

Myles Samira

Door wat ze zei ademde hij langzaam in. 'Chayenne... komt het misschien in je op dat ik dit niet langer kan?' vroeg hij zacht. 'Ik mag niks doen. Ik kan niet eens door het kasteel lopen omdat ik dan misschien Lucius tegen kom, ik mag niets doen om je te helpen en nu ben je zwanger en kan ik niets doen om je te helpen. Ik word er helemaal gek van... als dit de rest van ons leven is, als jij constant moet werken en in gevaar bent, waar sta ik dan? Ben ik er alleen maar op de momenten dat je het moeilijk hebt en niet alleen wil zijn?' vroeg hij zacht aan haar.

Chayenne Lahero

Ze schrok door wat hij zei allemaal. Ze had het nooit doorgehad. "Ik bedoel het echt niet verkeerd... ik wil je alleen beschermen, ik heb hiervoor gekozen en niet jij... daarom vind ik het oneerlijk als jij pijn hebt." Vertelde ze hem nu zacht en rustig. "Dit duurt tot ik koningin ben, dan is het afgelopen, dan zal het gewoon normaal zijn." Zei ze hem zachtjes.

Myles Samira

'Weet je dat zeker? Wat ga ik doen als jij koningin bent? Zit ik dan ook de hele dag te wachten tot je klaar bent? Ik heb niks geleerd, ik ken niks van het koninkrijk, ik weet helemaal niets van hier,' zei hij tegen haar. 'Ik heb liever pijn als ik jou kan beschermen dan dat ik elke avond maar af moet wachten hoe erg het vandaag weer geweest is...' zei hij daarna eerlijk tegen haar.

Chayenne Lahero

Ze keek weg van hem door wat hij allemaal zei. Het voelde als een verwijt, ze wilde alleen maar het goede doen... ze dacht dat hem beschermen beter was dan hem blootstellen aan alle gevaren die hier op de loer lagen, maar hij leek dat niet zo te zien. "Het spijt me." Mompelde ze zacht, het voelde haast als falen, dat ze niet het juiste had gedaan.
"Misschien... je kunt denk ik wel trainingen van Carmen krijgen, maar dat moet dan wel in het geheim gebeuren, niemand weet verder dat zij hier nog is." Vertelde ze zacht.

Myles Samira

'Het hoeft je niet te spijten, ik wilde gewoon dat je mijn gevoel zou begrijpen. Ik weet dat jij het beste voor mij wilt, maar mij in bescherming nemen is niet per definitie het beste als ik hier later met jou moet wonen...' zei hij zacht tegen haar. Daarna zei ze dat hij wel in het geheim trainingen van Carmen kon krijgen. 'Dat zou denk ik al heel erg veel helpen...' zei hij dankbaar. Hij pakte haar hand stevig vast en hij keek haar diep in haar ogen aan. 'Ik hou van je,'

Chayenne Lahero

"Ik dacht zelf van wel..." Gaf ze eerlijk aan toen hij zei dat hem in bescherming nemen, niet het beste was per definitie. Hij was haar dankbaar door wat ze hem vertelde en ze kreeg hierdoor toch een glimlachje rond haar lippen. Haar hand werd door hem gepakt en hij zei dat hij van haar hield.
"Ik ook van jou..." Fluisterde ze terug. "Je moet zelf Carmen zien te regelen, ik kan hier niet zomaar van het kasteel weg en een brief schrijven zou helemaal opvallen." Zei ze nu nog tegen hem.

Myles Samira

'Dat snap ik,' fluisterde hij. 'Ik zou jou gewoon ook wel eens in bescherming willen nemen,' zei hij tegen haar. Hij moest zelf Carmen zien te regelen. 'Enig idee waar ik haar kan vinden?' vroeg hij haar nu. Hij had geen idee. Hij ging wel eens naar buiten, maar hij wist ook wel dat Carmen waarschijnlijk niet naar hem toe zou komen als hij bij het kasteel liep. Dat zou hij zelf ook niet echt doen. 'Heb je het je vader al laten weten?" vroeg hij daarna aan haar. Eigenlijk hoopte hij dat haar vader zou zeggen dat ze beter naar huis konden, tot na de zwangerschap. Dat zou veel veiliger zijn.