Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Ze sloeg haar armen over elkaar heen en leunde tegen de muur aan terwijl ze ze bezig zag. Hij nam ook genoegen met minder gaf hij aan. Ze grinnikte. "Ik niet." Zei ze tegen hem terug en ze keek hem even doordringend aan.
"Heb je wel een goed zwaard en dat soort dingen? Ik verwacht natuurlijk wel de beste bescherming." Plaagde ze nu een beetje.

Damion Nario

Ze leunde tegen de muur en ze zei grinnikend dat ze geen genoegen nam met minder. Door wat ze daarna zei keek hij haar beledigd aan, maar er brak al snel een grijns door op zijn gezicht. 'Ik kan jou goede bescherming bieden met mijn blote handen en jij moet een beetje oppassen,' plaagde hij haar nu. 'Maar een beter zwaard is natuurlijk ook welkom,' voegde hij er uitdagend aan toe, als ze hem zo plaagde kon hij dat andersom ook.

Koningin Fay Lahero

Ze zag zijn beledigde blik en niet veel later grijnsde hij. Hij kon haar bescherming bieden met zijn blote handen en ze moest van hem een beetje oppassen.
"Lijkt me niet dat je mij wat aan gaat doen, waar zou ik voor op moeten passen dan?" Vroeg ze nu aan hem met een grijns. "En met je blote handen? Serieus... als iemand je aanvalt met een zwaard, hoe ga je dan in godsnaam jezelf beschermen?" Ze was er nogal sceptisch over. Hij gaf uitdagend aan dat een beter zwaard ook welkom was.
"Misschien wilt Nathan wel iets voor je maken." Gaf ze nu aan.

Damion Nario

'Ik geloof dat je niet tegen kietelen kan,' was zijn reactie, met dezelfde grijns op zijn gezicht. Door wat ze daarna sceptisch tegen hem zei keek hij haar weer beledigd aan. 'Kies straks een willekeurige ridder uit, mét zwaard. Dan laat ik zien wat ik kan met mijn blote handen,' zei hij nu tegen haar. Misschien kon hij dan bewijzen tot wat hij in staat was. Ze zei dat Nathan misschien wel iets voor hem wilde maken. 'Als jij het aan hem vraagt... vast wel.' zei hij daar op. Er was iets tussen die twee. Hij wist nog niet wat, maar er was wel iets.

Koningin Fay Lahero

Hij zei dat hij geloofde dat ze niet tegen kietelen kon. "Dat is gemeen." Gaf ze aan. Ze moest van hem een willekeurige ridder uitkiezen met zwaard, dan zou hij laten zien wat hij kon. "Is goed, ik ben wel benieuwd namelijk." Gaf ze aan.
De vrouwen vroegen nu aan hem of hij even stil wilde staan alsjeblieft, Fay grinnikte hier even zachtjes om.
"Nathan doet alles wat ik vraag." Plaagde ze, dat was zeker waar. Nathan ging echt voor haar door het vuur en niets was hem teveel.

Damion Nario

Ze zei dat het gemeen was. 'Dat is niet gemeen, het is slim,' plaagde hij haar weer. Ze vond het een goed idee, ze was namelijk wel benieuwd. Opeens werd er aan hem gevraagd of hij alsjeblieft stil wilde staan, waardoor hij direct doodstil stond. 'Natuurlijk, 'zei hij glimlachend en hij keek weer naar Fay omdat ze grinnikte. Ze zei dat Nathan alles deed wat ze vroeg, daardoor grijnsde hij weer. 'Dat dacht ik al,' zei hij tegen haar. 'Komt hij elke avond langs? Dan weet ik dat vast...' zei hij op plagende toon tegen haar. Hij kon het echt niet laten, Fay had iets waardoor het leuk was om op die manier met haar om te gaan. Het was echt een bijzondere vrouw, het sprak hem heel erg aan. Toch wilde hij gepaste afstand houden, dat leek ze zelf ook te waarderen.

Koningin Fay Lahero

Het was niet gemeen, het was slim. "Én gemeen." Zei ze tegen hem terug. Hij stond meteen doodstil, wat Fay nog harder liet grinniken. Hij vroeg ook aan haar of Nathan elke avond langskwam. Ze schudde meteen haar hoofd.
"Nee, dat niet, soms, hij heeft ook een vriendin, Elvira." Vertelde ze met een glimlach aan hem. De klerenmaaksters hadden verschillende kleding voor hem weten te fabriceren en legden het stapeltje voor Damion klaar.



Elvira Solore

Ze lag nog wat lui in bed, op sommige dagen kon ze vreselijk lui zijn. "Ik dacht dat Fay nog langs zou komen?" Vroeg ze aan Nathan, ze gaapte eventjes en rekte zich helemaal uit als een kat. Daarna vouwde ze haar armen onder haar hoofd en keek naar Nathan.

Damion Nario

'Helemaal niet, ik ben juist hartstikke aardig en vriendelijk,' ging hij grijnzend tegen haar in. 'Helemaal tegen jou.' voegde hij er op dezelfde toon aan toe. Ze schudde haar hoofd, hij kwam niet elke avond, hij had een vriendin, Elvira. Dat verraste Damion. Hij had het niet verwacht, Nathan was daar niet het type voor en hij had het idee gehad dat Nathan Fay wel leuk vond. Blijkbaar zat dat toch wat anders. De kleding was klaar en hij keek Fay even dankbaar aan, hij vond het heel erg fijn.

Nathan Gerono

'Die is denk ik met iets anders bezig,' zei hij tegen Elvira. 'Er is een man, Damion. Gestuurd door Stephen,' legde hij haar uit, zodat ze dat ook meteen wist en niet zou denken dat Damion kwaad in de zin had. Ze rekte zich uit en keek naar hem, hij glimlachte naar haar. 'Heb je goed geslapen?' vroeg hij. Het zag er wel zo uit, ze leek nogal lekker te liggen.

Koningin Fay Lahero

"Ja, ja..." Zei ze nu met een glimlach tegen hem. Ze zag de verraste blik in zijn ogen toen ze zei dat Nathan een vriendin had. "Ja, echt waar. Ik had het ook nooit verwacht, hij zelf niet eens, maar ze past bij hem. Ze horen echt bij elkaar." Glimlachte Fay. Hij keek haar dankbaar aan door de kleding die hij kreeg.
"Je moet ze wel zelf sjouwen." Plaagde ze, daarna ging ze hem voor het pand uit.


Elvira Solore

Nathan dacht dan dat ze met iets anders bezig was, hij vertelde meteen dat er een man was, Damion, gestuurd door Lucius.
"Oh, echt? Waarom dat?" Vroeg ze nu. Hij glimlachte haar toe en vroeg of ze goed had geslapen.
"Heerlijk, kom je nog eventjes bij me liggen? Ik ben wel toe aan wat ochtendgymnastiek." Zei ze hem met een ondeugende blik in haar ogen.

Damion Nario

Ze vertelde dat ze het zelf nooit verwacht had, maar ze pasten wel bij elkaar, ze hoorden zelfs bij elkaar. Daardoor glimlachte hij even. 'Ik had eigenlijk verwacht dat hij een oogje had op jou,' gaf hij nu eerlijk toe. Hij was eigenlijk ontzettend eerlijk, in alles. Soms te erg, bij Lucius kon je soms beter helemaal niet eerlijk zijn. 'Dat is niet echt een probleem, dat moet nog wel lukken,' zei hij. Hij pakte de kleding op en daarna liep hij weer met haar mee.

Nathan Gerono

'Ik weet het niet precies, ik heb maar een paar seconde met hem gesproken en met Fay ook niet echt veel.' zei hij tegen haar. 'Maar je vindt hem vast leuk, zelfs ik kon zien dat hij ontzettend knap is,' plaagde hij haar daarna. Ze had heerlijk geslapen en ze wilde dat hij er nog even bij kwam, ze was toe aan wat ochtendgymnastiek. Haar blik was ondeugend en daardoor liep hij naar het bed toe. 'Daar zal ik nooit nee tegen zeggen, geloof ik,' zei hij glimlachend.

Koningin Fay Lahero

"Heeft hij ook, soort van." Zei ze, ze haalde haar schouders even op toen het ging over Nathan, dat hij een oogje had op haar. "Hij houdt van me, maar hij is mijn beste vriend. Ik ben verliefd op Stephen en met Nathan zal ik geen toekomst hebben. Zo is het beter." Gaf ze net zo eerlijk aan. Het sjouwen van de kleding ging hem wel lukken.
"Hoe vind je het hier tot nu toe?" Vroeg ze aan hem en ze begon weer terug naar het kasteel te lopen.


Elvira Solore

Hij wist het niet precies, hij had maar heel even met hem gesproken en ook niet veel met Fay. Maar ze vond hem vast leuk, zelfs Nathan zei dat hij ontzettend knap was. "Hmm... dan moet het wel een echte god zijn." Plaagde ze. "Misschien wilt hij wel een keertje met ons meedoen." Ze gaf Nathan een knipoog, pakte hem beet bij zijn kraag en trok hem bovenop haar. Ze zoende hem traag en intens.

Damion Nario

'Oh, oké, dan begrijp ik het,' zei hij tegen haar. Ze wilde weten wat hij er van vond. 'Het is wennen, het is anders dan het zuiden, maar het is hier ook wel mooi. Zoals je zei, de mensen zijn erg leuk en vriendelijk. Dat ben ik niet zo gewend,' zei hij tegen haar. Misschien zorgde dat er ook wel voor dat hij echt ontspannen was, want iedereen hier was vreselijk aardig, Fay gaf hem zelfs hele dure kleding. Dat was hij echt niet gewend.

Nathan Gerono

Ze zei dat het wel een echte god moest zijn en misschien wilde hij wel een keer meedoen. 'Wie weet,' zei hij grijnzend tegen haar. Ze pakte zijn kraag en hij werd bovenop haar getrokken, hij werd traag maar intens gezoend. Hij ging er makkelijk in mee, het was heerlijk. Hij liet zijn handen over haar lichaam heen glijden, het was zachtjes en gevoelig, niet wild zoals hij ook kon zijn.

Koningin Fay Lahero

Hij begreep het nu, daardoor gaf ze hem even een knipoog. Hij vond het hier wennen, het was anders dan het zuiden, maar wel mooi. Zoals ze al had gezegd, de mensen waren leuk en vriendelijk.
"Is iedereen in het zuiden zoals Lucius? Jij bent toch ook gewoon aardig?" Klonk haar stem nu vragend, ze keek even naar hem naast haar.


Elvira Solore

Ze grinnikte door de woorden van Nathan. Hij ging makkelijk mee in haar trage zoen, ze kreunde zachtjes toen ze zijn handen op haar lichaam voelde.
"Hmm... jij bent toch echt de god van de lust..." Plaagde ze hem nu eventjes. Ze beet zacht op zijn lip en gleed daarna met haar lippen naar zijn hals om hem daar te zoenen.

Damion Nario

'Nee, niet iedereen is zoals Lucius. Gelukkig niet. Maar mensen in het Zuiden zijn egoïstisch, meer dan hier, geloof ik...' Zei hij tegen haar. 'Misschien ga ik ook niet met de goede mensen om. Er zijn ook zeker aardige mensen, maar ik geloof dat je meer op moet passen met wie je vertrouwd en wie niet...' Legde hij haar uit. Daarna legde hij opeens zijn hand op haar rug. Hij keek strak voor zich uit. Iets verder op stond een man. Die keek hem even aan en draaide daarna om. Hij verdween meteen weer.

Koningin Fay Lahero

Hij vertelde dat niet iedereen zoals Lucius was, maar ze waren wel egoïstisch en bleken niet te vertrouwen te zijn. "Hoe weet je dan wie je wel en wie je niet kan vertrouwen?" Vroeg ze nu aan hem, ze was er best wel in geïnteresseerd en wilde graag meer over het Zuiden weten, over de plek waar Stephen was.
Ineens voelde ze zijn hand op haar rug, ze keek hem even aan daardoor en daarna volgde ze zijn blik naar voren, er stond een man. Heel even maar, hij verdween al gauw weer.
Toen hij weg was haalde ze de hand van Damion van haar rug af.

Damion Nario

'Het is vaak een beetje geluk hebben en je moet leren het te herkennen. Ik ga er zelf gewoon vanuit dat niemand te vertrouwen is, dat werkt ook...' Zei hij zacht. Zijn hand werd van haar rug gehaald en daardoor keek hij haar doordringend aan. 'Waarom doe je dat? Je realiseert je dat het iemand van Lucius was, die je in de gaten houdt?' Vroeg hij nu aan haar. 'Ik wil je beschermen, dat is alles.'

Koningin Fay Lahero

"Dat lijkt me eenzaam..." Gaf ze zachtjes aan en ze keek even naar hem. "Heb je geen vriendin? Of is dat soms niet toegestaan?" Vroeg ze aan hem.
Hij vroeg haar waarom ze zijn hand weghaalde, ze moest zich realiseren dat het iemand van Lucius was die haar in de gaten hield. Hij wilde haar alleen maar beschermen.
Ze keek even naar de grond. "Het voelt niet fijn." Mompelde ze alleen zachtjes en wat in zichzelf gekeerd. Daarom had ze zijn hand weggehaald.

Damion Nario

'Ik ben het gewend, ik heb altijd dit leven gehad.' Zei hij tegen haar. Ze wilde weten of hij een vriendin had en hij schudde zijn hoofd. 'Het mag niet. Ik heb het één keer gehad. Ik was stapelverliefd en we zouden een kindje krijgen. Ze werd vermoord en het kindje lag dood voor mijn deur,' Zei hij tegen haar. Dat liet hem wel zien dat het nooit meer ging gebeuren. Ze vertelde dat het niet fijn voelde. 'Waarom?' Vroeg hij nu zacht. Hij begreep het niet.

Koningin Fay Lahero

"Dat is ziek, echt ziek..." Fluisterde ze wat aangedaan door wat hij haar zo even snel vertelde. Ze schudde haar hoofd even vol ongeloof en staarde wat naar hem, compleet geschokt door wat hij haar zei. Hoe konden ze zo hard zijn.. iedereen had toch liefde nodig?
"Hoe kun je dan nog zo vrolijk zijn?" Vroeg ze zacht. Als zij Stephen en Faith zou verliezen, zou ze nooit zo kunnen zijn. Waarschijnlijk zou ze dan net zo als Felicia eindigen.
Hij wilde weten van haar waarom het niet fijn voelde. Ze haalde even diep adem. "Ik heb moeite met vertrouwen van mannen de laatste tijd. Het geeft me kippenvel." Vertelde ze hem zachtjes. "Pasgeleden ben ik al een keer verkracht." Ze slikte even moeizaam en haar stem viel weg toen ze het woord ook daadwerkelijk uitsprak.

Damion Nario

Ze was duidelijk heel erg geschrokken en ze wilde weten hoe hij nog zo vrolijk kon zijn. 'Het is mijn manier om het te vergeten,' Zei hij eerlijk tegen haar. 'Ik had mezelf ook af kunnen maken, maar dat deed ik niet. Ik heb het gevoel dat ik nog mensen kan helpen, door vrolijk te zijn kan ik er mee om gaan.' Zei hij. Het lukte niet altijd, hij had het ook echt wel eens moeilijk, maar het ging wel. Ze vertelde eerlijk wat er gebeurd was en nu pakte hij stevig maar lief haar hand vast. 'Je bent een vreselijk mooie vrouw en ik begrijp jouw angst volledig. Weet alsjeblieft wel dat ik nooit zoiets zou flikken, ik zou het niet kunnen. Bij mij ben je veilig... Ik zal mijn best doen om wat afstand te houden, als dat beter voelt,' Fluisterde hij.

Koningin Fay Lahero

Hij zei haar eerlijk dat het zijn manier was om het te vergeten. Hij had zichzelf ook af kunnen maken, maar hij had het gevoel dat hij nog mensen kon helpen.
"Wat knap van je, ik vind het heel erg goed dat je dit zo doet." Vertelde ze hem met een glimlachje. Door wat ze vertelde, pakte hij haar hand. Hij begreep haar angst volledig nu ze het had vertelt. Maar hij zou nooit iets flikken, ze was veilig bij hem, hij deed zijn best om afstand te houden als dat beter voelde. Ze knikte hierdoor.
"Ik heb heel veel tijd nodig..." Fluisterde ze zachtjes. Ze kneep even in zijn hand, maar liet hem daarna weer los en liep met hem verder.

Damion Nario

Ze vond het knap van hem en daardoor glimlachte hij dankbaar. Hij was complimentjes niet gewend, dat was goed te zien. Het zorgde ervoor dat hij weer wat opvrolijkte. Ze vertelde dat ze veel tijd nodig had en ze kneep in zijn hand, daarna werd hij losgelaten. 'Ik begrijp het. Als ik iets voor je kan doen of als je er over wilt praten, ik ben altijd in de buurt,' hij zei het met een glimlach op zijn gezicht, maar het waren hele oprechte woorden, het kwam uit zijn hart en hij meende het ook echt. Ze verdiende het om alle hulp te krijgen die ze nodig had.

Koningin Fay Lahero

Ze zag weer die dankbare glimlach op zijn gezicht, dat terwijl zij het gewoon automatisch zei, ze bedoelde het niet eens echt complimenterend, ze meende het echt. Hij gaf weer aan dat hij haar begreep, ze vond het fijn. Hij vroeg haar dat als hij wat kon doen of als ze erover wilde praten, hij altijd in de buurt was.
"Dank je, maar tot nu toe kan ik gewoon nog niets aan je kwijt, dat zal tijd kosten." Gaf ze aan.

Damion Nario

'Ach, dat maakt ook niet uit, ik heb de tijd. Waarschijnlijk wel een paar maanden...' Zei hij glimlachend tegen haar. Hij vond het niet zo erg, hij had het gezellig met haar en dat vond hij leuk. 'Nogmaals bedankt voor de kleding... Het was echt niet nodig. Of wil je gewoon dat ik er leuk uitzie?' Vroeg hij plagend aan haar, met een grijns op zijn gezicht. Het kasteel verscheen weer en hij keek er even naar, het was hier toch wel mooi.

Koningin Fay Lahero

Het maakte niet uit volgens hem, want hij had de tijd, waarschijnlijk wel een paar maanden. Ze beet even op haar lip, ze zou Stephen nog een paar maanden moeten missen... het leek zo'n eeuwigheid... Ze vond het verschrikkelijk.
"Ja, je hoort er wel een beetje goed uit te zien en ach, als je hier nog een paar maanden blijft, hoor je ook goede kleding te hebben." Vertelde ze hem met een glimlach. Op het kasteel ademde ze weer even diep in en keek ze om zich heen, iedereen deed wat hij hoorde te doen, de hele dag door. Het leek haar zo saai.
"Ik ga even een brief schrijven naar Stephen." Glimlachte ze naar Damion.