Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Carmen had erover nagedacht, ze had nu niets hier en zolang Stephen in het zuiden was kon ze ook niets. Ze wilde een kijkje gaan nemen. Fay begreep wel als ze gewoon wat te doen wilde hebben en ze vond het best een goed idee van haar. Daardoor knikte.
"Ja, ik denk dat het een goed idee van je is. Probeer je dan wel een beetje op de achtergrond te houden... Stephen heeft er een hekel aan als mensen pijn worden gedaan... ik wil niet dat Lucius je ontdekt, want dan hebben we helemaal een probleem." Gaf Fay aan met een lichte glimlach.


Rysha Volantis

Hij vond het leuk en daardoor glimlachte ze breed. Hij kneep in haar hand en zei dat ze rustig aan moest doen, daardoor ging ze weer naast hem lopen.
"Nou vooruit dan maar... omdat je het zo lief vraagt." Glimlachte ze. Eenmaal aangekomen bij de herberg die naast de waterval stond, keek ze Stephen weer even aan.
"Vind je het mooi?" Vroeg ze hem nu glimlachend.

Carmen Samira

'Dat komt goed, dat moet wel lukken,' zei ze tegen Fay. Ze had zoiets wel eens eerder gedaan en het moest wel lukken. 'Ik zal zo snel mogelijk vertrekken, ik hou je op de hoogte, oké?' vroeg ze nu. 'Als er iets is moet je het gewoon tegen mij zeggen. Dat is geen enkel probleem, ik kan altijd kijken of ik iets kan doen, waar ik ook ben...' zei ze tegen haar. 'Wil je dat ik je alles laat weten wat ik daar zie?' vroeg ze zacht.

Koning Stephen Lahero

'Ik ben oud hé, ik hou dat tempo niet meer bij,' zei hij grijnzend tegen haar. Het kwam meer door de pijn in zijn rug, maar het maakte niet uit. Hij kon het wel hebben. De herberg was prachtig, hij keek haar dankbaar aan. 'Net zo mooi als jij,' fluisterde hij, hij meende het duidelijk. Rysha was erg mooi.

Koningin Fay Lahero

Ze glimlachte naar Carmen met een dankbare blik in haar ogen. "Ik zal het tegen je zeggen wanneer er iets is, maar ik wil niet alles weten... echt niet. Ik wil gewoon de belangrijke dingen weten en als ik meer wil, dan zal ik het je schrijven, maar echt... laat het verder maar, het belangrijkste is dat hij gelukkig is." Vertelde Fay haar. Ze wilde niet weten hoe Stephen met Rysha omging, daar sloot ze liever gewoon haar ogen voor en hield ze zich buiten.


Rysha Volantis

"Ach, doe niet zo gek, je bent helemaal niet uit, tenminste, je ziet er in ieder geval totaal niet oud uit en dat scheelt ook." Glimlachte ze nu. Ze zag zijn dankbare blik en hij fluisterde dat het net zo mooi was als zij. Ze hoorde gewoon dat hij dit meende en daardoor begon ze te blozen, ze nam plaats op een prachtige plek in de zon waardoor de ketting prachtig schitterde.
"Ik kwam hier vroeger heel erg vaak, met mijn moeder, wij woonden daar." Ze wees een groot huis aan.

Carmen Samira

'Oké, duidelijk. Dan laat ik het horen als er iets belangrijks is en als jij dan iets wilt weten moet jij het maar gewoon zeggen,' zei ze tegen Fay. Ze kwam overeind en keek Fay even glimlachend aan. 'Het komt wel goed allemaal, ook met Stephen, hij heeft heel erg veel in zich,' zei ze tegen Fay. 'Ik ga mijn spullen pakken, dan kan ik weg. Ik zal jou in ieder geval elke dag iets laten weten, als je dan niets hoort, kan je er vanuit gaan dat er iets aan de hand is. Ik denk niet dat het gebeurt, maar je weet het nooit,' zei ze zacht.

Koning Stephen Lahero

'Gelukkig,' zei hij grijnzend tegen haar. 'Soms voel ik mij een beetje oud, misschien is dat het,' voegde hij er plagend aan toe. Ze ging zitten en hij keek naar het grote huis, met een glimlach op zijn gezicht.'Het is prachtig,'fluisterde hij. Het was echt heel erg mooi. 'Was het leuk om hier op te groeien?' vroeg hij voorzichtig. Hij wist het helemaal niet.

Koningin Fay Lahero

"Prima, heel erg bedankt, Carmen, ik waardeer het heel erg dat je dit wilt doen." Vertelde Fay haar. Carmen zei dat Stephen heel erg veel in zich heeft.
"Ik weet het, hij moet alleen wat zekerder van zichzelf worden." Vertelde ze met een glimlach. Ze ging haar spullen pakken en dan kon ze weg, ze spraken af dat Carmen elke dag iets liet weten en als ze dan niets zou horen, kon ze er vanuit gaan dat er wat aan de hand was.
"Prima, dat komt goed." Zei Fay met een knik.


Rysha Volantis

Ze grinnikte even door Stephen. "Ik hoop dat je je door mij weer een beetje jong voelt." Zei ze nu met een knipoog. Hij keek naar het huis waar ze had gewoond en zei dat het prachtig was. Hij vroeg haar of het leuk was om hier op te groeien.
"Het was geweldig, tot mijn moeder overleed en mijn vader vond dat ik bepaalde dingen moest gaan leren..." Zuchtte ze zachtjes. "Hij werd toen vriendjes met Lucius en daar begon het allemaal..." Gaf ze aan.

Carmen Samira

'Oké, prima. Tot snel, Fay,' zei ze daarna. Ze liep weg om maar meteen te vertrekken en in de gang zag ze een man aankomen die duidelijk niet van hier was. Hij had een vriendelijke blik op zijn gezicht staan en hij had een aantrekkelijk uiterlijk, ze zag hem aankloppen bij Fay, ze besloot het maar gewoon te laten en ze liep verder om in te pakken.

Koning Stephen Lahero

'Ja, best wel,' zei hij eerlijk tegen haar. Ze vertelde over haar jeugd en hij knikte langzaam. 'Ik kan mij voorstellen dat het niet echt leuk was,' zei hij zacht. 'Al moet ik toegeven dat ik het niet erg vind dat ze jou hebben uitgekozen voor mij. Ik had ook een verschrikkelijke vrouw kunnen krijgen,' zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Het was helemaal niet zo, Rysha was ontzettend leuk.

Koningin Fay Lahero

"Succes Carmen." Glimlachte Fay naar haar. Ze zag Carmen vertrekken en ze leunde nu wat achterover en dronk wat van haar thee, niet zo heel erg veel later werd er op haar deur aangeklopt.
"Kom maar binnen." Zei ze nu maar. Misschien was het Carmen wel weer, dat zou zomaar kunnen. Ze had haar ene been over de andere geslagen en ze wachtte rustig af wie er binnen zou komen.



Rysha Volantis

Hij kon zich voorstellen dat het niet echt heel erg leuk was. Ze haalde haar schouders hierdoor eventjes op. Ze kon er zelf ook niets aan veranderen. Hij vond het niet erg dat ze haar hadden uitgekozen. Ze glimlachte hierdoor breed.
"Gelukkig maar, ik ben ook heel erg blij met jou. Eerlijk gezegd was ik in het begin een beetje bang voor hoe je zou zijn, maar ik vind het echt heel erg fijn met je." Vertelde ze zachtjes. Ze kregen drinken en eten voorgeschoteld en ze keek Stephen even met een grijns aan.

Damion Nario

Hij werd naar binnen geroepen en daarom deed hij dat ook. Hij sloot de deur achter zich en hij stak zijn hand uit. 'Hey, ik ben Damion, je kent mij niet, maar ik heb met Stephen afgesproken dat ik naar je toe zou komen...' Zei hij tegen haar. 'Ik zou een oogje in het zeil houden, voor als hij plannen heeft om hier mensen naar toe te sturen. Lucius heeft wat rare ideeën de laatste tijd...' Sprak hij tegen haar. Ze zag er ontzettend goed uit, Stephen had een vreselijk mooie vrouw, hier maar ook in het Zuiden.

Koningin Fay Lahero

Ze kwam meteen overeind toen ze zag dat het een onbekende was, ze nam zijn hand aan en hoorde dat hij Damion heette. Hij had met Stephen afgesproken om hierheen te komen om een oogje in het zeil te houden voor als Lucius plannen had, hij had de laatste tijd wat rare ideeën.
"Hij heeft Stephen toch niet al te veel pijn gedaan?" Vroeg ze bezorgd aan hem, misschien was het maar goed dat Carmen daarheen ging.
"Mijn naam is Fay trouwens." Glimlachte ze nu. Ze liet zijn hand los en haalde even een hand door haar haren heen. Hij zag er vriendelijk en aardig uit, ze geloofde ook eigenlijk meteen wat hij haar vertelde. Hij leek te vertrouwen.

Damion Nario

'Aangenaam kennis te maken, Fay...' Zei hij tegen haar. Ze wilde weten of hij Stephen niet al te veel pijn had gedaan. 'Ik weet het niet goed. Ik heb alleen zijn plannen gehoord, ik weet niet wat hij al gedaan heeft. Maar hij zal vast niet heel lief zijn...' Zei hij tegen haar. 'Maar ik weet dat hij zich wel zal redden. Hij is meer bezorgd om wat er hier allemaal gebeurd, met jou. Vind je het goed als ik een beetje in de buurt blijf?'

Koningin Fay Lahero

"Insgelijks." Zei ze beleefd tegen de jongeman. Hij wist niet hoe het met Stephen was, hij had alleen de plannen van Lucius gehoord, maar hij wist niet wat hij al gedaan had. Het zou vast niet fijn zijn.
Volgens Damion zou Stephen zich wel redden, hij was meer bezorgd over wat hier allemaal gebeurde. Hij vroeg haar of ze het goed vond als hij in de buurt zou blijven.
"Ach, ik red me ook echt wel hoor, Damion, het is aardig van je aangeboden, maar ik weet best wel hoe ik moet reageren en mijn vrienden zullen me ook helpen." Vertelde ze aan hem.

Damion Nario

'Het is best ondankbaar om mij zo weer weg te sturen hoor, het was een flink stukje rijden,' Zei hij grijnzend tegen haar. Het was niet zomaar iets, het was best ver en hij liet zich niet zo makkelijk afschudden. 'Ik kan niet terug gaan en tegen Stephen zeggen dat je niet op zijn hulp zit te wachten, dat gaat hij echt niet fijn vinden...' Zei hij zacht tegen haar. Hij bleef liever in de buurt. 'Je zult geen last van mij hebben, zie mij maar gewoon als een wachter...' Zei hij glimlachend tegen haar.

Koningin Fay Lahero

"Ja, daar ben ik me bewust van, dan had ik je morgen weggestuurd." Zei ze hem nu met een beleefde glimlach. Hij kon niet terug gaan en tegen Stephen zeggen dat ze niet op zijn hulp zat te wachten, dat ging hij niet fijn vinden.
"Hij weet heus wel dat ik mezelf wel red." Zei ze nu tegen hem, lichtelijk geïrriteerd omdat hij zo erg aanhield. Ze zou geen last van hem hebben, ze moest hem als wachter zien. Ze zuchtte hierdoor even.
"Nou... oké dan maar..." Vertelde ze hem mompelend.

Damion Nario

Door wat ze zei staarde hij haar even aan. 'Meen je dit nou? Ik doe hartstikke aardig en ik kom hier naar toe om je te helpen. Omdat Lucius je het liefste laat verkrachten. Ik wil je niet irriteren of in de weg lopen, ik doe dit om te helpen,' Zei hij zacht tegen haar, heel vriendelijk. Hij bedoelde het echt goed. 'Je hoeft niet eens met mij te praten, als je daar geen zin in hebt... Ik wil er gewoon zijn om Stephen wat gerust te stellen, zodat hij weet dat er niets gebeurd. Dat kan hij wel gebruiken, denk ik..' legde hij haar nu uit. 'En stiekem ben ik beter gezelschap dan de gemiddelde wachter...' Zei hij grijnzend.

Koningin Fay Lahero

Ze zuchtte even en haalde een hand door haar haren heen. "Je vind me een heks zeker..." Mompelde ze. "Ik kan er gewoon niet zo heel goed tegen dat ik blijkbaar gecontroleerd wordt." Vertelde ze aan hem. "Ik ben graag zelfstandig en los mijn eigen probleempjes op." Legde ze aan hem uit. Ze hoefde niet eens met hem te praten als ze daar geen zin in had, hij was er gewoon om Stephen gerust te stellen. Zodat hij wist dat er niets gebeurde.
"Lucius heeft dus echt gedreigd om mij pijn te doen?" Vroeg ze nu, dan begreep ze wel dat Stephen daar bang voor was. Hij was beter gezelschap dan de gemiddelde wachter.
"Dat hoop ik dan maar, ik verveel me dood hier." Glimlachte ze nu. Ze besloot maar gewoon redelijk te zijn tegen hem.

Damion Nario

'Oh, nee hoor. Ik ken een paar heksen en die zijn lang niet zo mooi en vriendelijk als jij,' Zei hij grijnzend tegen haar. Hij kon wel wat hebben, hij was wel meer gewend dan dit, het was geen probleem. 'Ja, natuurlijk. Zo is hij. Hij laat Stephen vreselijke dingen doen en hij dreigt om hier mensen naar toe te sturen.' Zei hij tegen haar, zodat ze wist hoe het zat. 'Met mij hoef jij je niet te vervelen hoor, zeker niet... Hou je van wijn?' Vroeg hij grijnzend aan haar.

Koningin Fay Lahero

Hij kende een paar heksen en die waren lang niet zo mooi en vriendelijk als zij. "En dat terwijl ik er vandaag niet eens mijn best op heb gedaan." Sprak ze met een kleine grijns rond haar lippen. Hij vertelde over Lucius en ze knikte even, dan begreep ze het wel beter. Ze snapte wel dat Stephen dan iemand naar haar toe sturen en blijkbaar vertrouwde hij deze man, dus zat het wel goed. Ze zou zich niet vervelen met hem en hij vroeg of ze van wijn hield.
"Natuurlijk houd ik van wijn." Zei ze met een grijns tegen hem terug en ze plofte weer terug in de bank en legde haar benen ook op de bank.

Damion Nario

Hij grijnsde door haar reactie. 'Je hoeft er niet je best op te doen. Sommige mensen zijn van nature erg aantrekkelijk.' Zei hij tegen haar. Ze hield natuurlijk van wijn en ze plofte op de bank neer. Hij liep dus maar naar een tafeltje toe waar hij een karaf met wijn zag staan. Hij schonk twee glazen in en hij zette ze neer, daarna pakte hij haar benen vast. Hij ging zelf ook op de bank zitten en hij legde haar benen over zich heen, hij keek haar weer grijnzend aan en daarna pakte hij zijn glas.

Koningin Fay Lahero

Ze hoefde er niet haar best voor te doen, sommige mensen zijn van nature erg aantrekkelijk. "Hmm, bedankt." Glimlachte ze hem toe. Hij pakte twee glazen wijn.
"Maar, jij bent toch eigenlijk aan het werk?" Vroeg ze nu lichtelijk plagend aan hem. Hij zette de glazen neer, pakte haar benen en ging zitten met haar benen op schoot. Ze trok een wenkbrauw omhoog, toch besloot ze dat dit heel erg onschuldig was en niets voorstelde.
"Dus, kan je ook masseren?" Wilde ze van hem weten en ze wiebelde even met haar voeten.

Damion Nario


Ze wees hem op het feit dat hij aan het werk was en daardoor grijnsde hij. 'Dat is zo, maar is mijn baas hier in de buurt? Volgens mij niet...' Zei hij grijnzend tegen haar. Ze wilde weten of hij een beetje kon masseren en ze bewoog haar voeten. 'Nou, toevallig...' Plaagde hij haar. Hij goot de wijn achterover en daarna liet hij zijn handen over haar benen glijden. Hij schoof haar jurk aan de kant en hij masseerde haar benen en voeten. Hij vond dit helemaal niet zo erg om te doen.

Koningin Fay Lahero

"Oh, dus zo werkt dat bij jou? Hmm, misschien moet ik dat dan maar aan je baas laten weten." Plaagde ze eventjes. Ze nipte aan haar wijn, hij goot hem meteen achterover. Hij kon toevallig masseren. Haar jurk werd iets aan de kant geschoven, niet teveel gelukkig. Hij masseerde haar benen en haar voeten, ze leunde wat achterover en sloot haar ogen een beetje, ze vond dit heerlijk.

Damion Nario

'Dat zou je kunnen doen... Maar ik geloof niet dat mijn baas het echt heel erg zal vinden. Ik kan er vrij goed tegen, gelukkig...' Zei hij grijnzend tegen haar. Ze vond de massage duidelijk lekker. 'Dus, nu mag ik zeker wel blijven?' Vroeg hij plagend aan haar. Hij bleef doorgaan , hij vond het heel erg leuk om te doen. Ze had echt een mooi lichaam. 'Krijg ik wel een massage terug? Of valt dit onder mijn takenpakket?' Plaagde hij haar weer een beetje.

Koningin Fay Lahero

Hij geloofde niet dat zijn baas het heel erg zou vinden. "Wat heeft hij dan allemaal als je taak beschreven?" Wilde ze van hem weten. Had Stephen hem gestuurd omdat hij zich schuldig voelde? dat ze met Damion mocht doen wat ze wilde? Ze deed het liever niet... ze was Stephen liever gewoon trouw.
"Ja, je mag wel blijven." Knikte ze nu. Hij vroeg of hij een massage terugkreeg of dat het onder zijn takenpakket viel.
"Helaas, dit valt onder je takenpakket. Ik ga jou geen massages geven." Grinnikte ze.

Damion Nario

Ze wilde specifiek weten wat hij moest doen. 'Bij jou blijven... Voor je zorgen...' Zei hij zacht tegen haar. Hij bleef haar aankijken, ze vroeg hier zo duidelijk naar. 'Je bent hem trouw als hij weg is...' Vulde hij het nu zelf in. 'Maak je geen zorgen, Fay. Ik ben hier als je het nodig hebt maar ik kan je ook gewoon beschermen, voor de zekerheid. We kunnen het leuk hebben als vrienden, als het zo ver komt. Maar dat zien we wel. Geen verplichtingen...' Zei hij tegen haar, hij streek langzaam over haar been. 'Ik heb een hele lange reis gemaakt hoor, ik kan wel wat ontspanning gebruiken....' Grijnsde hij

Koningin Fay Lahero

Hij moest bij haar blijven, voor haar zorgen, ze was hem trouw wanneer hij weg was. Ze knikte hierdoor. Ze moest zich geen zorgen maken, hij was er als ze het nodig had, maar hij kon haar ook beschermen. Ze konden het leuk hebben als vrienden.
"Ja, we zien het wel." Glimlachte ze hem meteen toe. Hij gaf aan dat hij een hele lange reis had gemaakt en dat hij wat ontspanning kon gebruikten.
"Die zoek je maar lekker bij iemand anders." Plaagde ze hem terug. Ze vond het wel leuk om hem een beetje te pesten, maar ze zou hem niet masseren, dat was niet de bedoeling.