Griekse Mythologie

Apollo

Zodra hij zijn ogen opende was Chayenne weer het eerste dat hij zag. Deze keer wist hij wonderbaarlijk genoeg een zwakke glimlach op zijn gezicht te toveren. Hij voelde hoe zijn lichaam nog steeds trilde, maar hij realiseerde zich ook dat het Chayenne was die hem af en toe een beetje energie gaf, zodat hij iets meer kracht had om te vechten tegen de pijn. Hij voelde zich nog steeds verdoofd, afwezig en compleet in de war. Hij wist dat het niet zomaar weg zou gaan, maar nu voelde hij zich weer een heel klein beetje veiliger, met Chayenne naast zich. In het paleis zou niemand hem iets aan kunnen doen, dus was hij iets rustiger. Hij keek haar aan, zijn ogen stonden nog steeds paniekerig en wat dof, maar hij kon haar tenminste weer normaal aankijken. Hij zocht heel voorzichtig naar haar hand en toen hij die eenmaal gevonden had kneep hij er net zo zachtjes in. Hij wilde zeggen dat hij van haar hield, maar hij kreeg amper woorden over zijn lippen. ‘Ik… h-hou zo v-veel van jou…’ bracht hij uiteindelijk uit, zijn stem trilde net zo erg als zijn lichaam, maar hij was toch blij dat hij het had kunnen zeggen. Zijn gedachten waren enorm chaotisch, maar juist daarom bleef hij in haar ogen kijken, dat hield hem rustig, dat zorgde ervoor dat hij bij zichzelf bleef en hij niet doordraaide.

Chayenne Lahero

Hij werd wakker, ze keek naar hem, haar mond voelde kurkdroog en het was aan haar te zien dat ze het vreselijk vond dat hij zo erg veel pijn had. Zijn blik was paniekerig, het brak haar hart om hem zo te zien, zo geraakt... zo beschadigd... hij pakte haar hand en kneep er even in, daardoor gingen haar mondhoeken iets omhoog.
Moeizaam zei hij dat hij van haar hield. "Ik ook van jou... ik ben blij dat je de kracht vond... je bent nu veilig en ik blijf bij je, echt waar." Vertelde ze hem. Ze hief haar hand voorzichtig en langzaam op en streek langs zijn gezicht, heel teder en voorzichtig. Tranen stonden in haar ogen, maar ze bleef hem aankijken.

Apollo

Ze hield ook van hem, die woorden leken meer dan ooit zo verschrikkelijk veel betekenis voor hem te hebben. Ze zei dat hij veilig was, dat ze bij hem zo blijven. Dat gaf hem een warm gevoel, ondanks alle pijn wist ze er voor te zorgen dat hij nog meer van haar hield. Hij was compleet gefocust op haar, op dit moment was Chayenne hetgene wat hem hier hield, anders was hij of helemaal geflipt, of hij had daar nog gehangen. Chayenne zorgde juist voor die kracht in hem, anders was dit hem niet gelukt. Hij dit deed voor haar, omdat hij samen wilde zijn met haar. Hij voelde haar langs zijn gezicht strelen en de eerste paar seconde spande hij volledig aan en vond hij het afschuwelijk, maar daarna accepteerde hij het en realiseerde hij zich dat het goed was, het was Chayenne maar en dit deed hem geen pijn. Het was alleen zo moeilijk om dat te blijven zien. Hij wilde dat de herinneringen en de pijn zouden verdwijnen, dat hij zich gewoon weer beter voelde, maar dat zou enorm lang duren en de herinneringen zouden waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen uit zijn hoofd.

Chayenne Lahero

De tranen gleden over haar wangen toen hij aanspande bij haar aanraking. "Oh, Apollo, wat hebben ze met je gedaan? Mijn knappe, mooie en sterke Apollo..." fluisterde ze hoofdschuddend.
"Ik zal je nooit pijn doen... dat weet je toch wel? Ik ben gek op je, Apollo. Ik was zo blij dat ik je gevonden heb..." praatte ze zacht. Ze bleef langs zijn gezicht strelen en veegde de tranen van haar eigen wangen af.

Apollo

Haar woorden maakten hem alleen maar meer duidelijk hoe gebroken hij was. Hij wist dat het wel weer beter zou worden, maar het had tijd nodig, tijd voor zijn lichaam hersteld was en nog veel meer tijd voor hij zelf hersteld was, voor de gedachten naar de achtergrond gevaagd zouden zijn en hij weer normaal kon functioneren. Waarschijnlijk zou hij haar niet eens kunnen vertellen wat ze gedaan hadden. Hij wist het niet eens precies, maar het was afschuwelijk geweest. Ze hadden zo’n beetje alles wat je op een lichaam kon testen uitgeprobeerd, ze hadden er alles aan gedaan om hem zo veel mogelijk pijn te doen en dat was gelukt. Ze zei dat ze hem nooit pijn zou doen en ze vroeg of hij dat wist. ‘Ja….’ Zei hij, het klonk heel zacht, maar hij wilde wel op haar reageren. Hij wilde wel met haar praten, enigszins communiceren zou hem helpen en dat wist hij ook wel. Ze was gek op hem en blij dat ze hem gevonden had. ‘Ik ook,’ fluisterde hij. Hij bracht zijn hand heel erg langzaam omhoog en hij streelde langs haar gezicht, om haar tranen nog wat weg te vegen. ‘Zonder jou had ik o-opgegeven…’ fluisterde hij.

Chayenne Lahero

Hik wist dat ze hem nooit pijn zou doen, dat was genoeg voor haar, als hij het wist, dan was het goed... hij gaf ook aan dat hij ook blij was dat ze hem gevonden had, want zonder haar had hij opgegeven.
"Ik wil er niet aan denken..." mompelde ze hoofdschuddend. Ze kon echt niet zonder Apollo. Ze voelde hoe hij langs haar gezicht streek en daardoor sloot ze heel even haar ogen.
"Het spijt me alleen dat ik niet kan voelen wanneer je in gevaar bent... dan had dit allemaal niet hoeven gebeuren... jij hebt me zo vaak precies op tijd gered en nu... nu was ik gewoon bijna te laat... het spijt me... het spijt me echt heel erg." Snikte ze zachtjes.

Apollo

Ze wilde er niet aan denken dat hij zou opgeven, ze zei daarna eigenlijk meteen dat het haar speet. Het speet haar dat ze niet kon voelen wanneer hij in gevaar was, dat ze bijna te laat geweest was. Hij legde zijn trillende hand tegen haar gezicht en hij bleef haar strak aankijken. ‘Het moet je niet spijten,’ zei hij heel zacht. ‘Je was op tijd, dat is genoeg,’ zei hij daarna. Zo simpel was het voor hem. Het was al een wonder dat ze daar uit gekomen waren en hij was haar meer dan dankbaar, maar dat kon hij haar nu niet zo goed duidelijk maken, anders had hij dat wel gedaan. Ze was alles voor hem, meer dan dat. Hij gaf vreselijk veel om haar, anders had hij nu hier niet gelegen. ‘Ik neem je niets kwalijk, ik ben je dankbaar..’ bracht hij uit.

Chayenne Lahero

Ze voelde zijn hand op haar wang en ze keek hem aan. Het moest haar niet spijten, want ze was op tijd geweest en dat was genoeg.
"Ik wil gewoon niet zien dat je pijn hebt." Mompelde ze hem toe. Hij gaf aan dat hij haar juist dankbaar was, ze vond het lief van hem.
"Mag ik tegen je aan komen liggen? Ik wil je gewoon heel erg graag vasthouden." Klonk haar stem heel zacht nu. Ze wilde niets liever...

Apollo

Ze wilde gewoon niet zien dat hij pijn had. Dat kon hij wel begrijpen, hij liet het ook liever niet zien, maar op dit moment kon hij gewoon niet anders. Hij had heel erg veel pijn, hij kon dat niet goed verbergen nu, anders had hij het wel gedaan omdat hij niet wilde dat ze ongerust was, dat hij haar pijn deed. Ze vroeg heel voorzichtig of ze bij hem mocht komen liggen, hij aarzelde daardoor. ‘Het mag wel,’ zei hij uiteindelijk. Waarschijnlijk zou het eerst enorm wennen zijn, maar hij wilde eigenlijk ook gewoon niets liever dan haar dichtbij zich hebben en daarvoor accepteerde hij heel erg veel wat hij misschien zelfs niet goed kon hebben. Hij wilde enorm graag doorzetten en hij moest hier toch weer aan wennen, het was heel belangrijk.

Chayenne Lahero

Ze mocht bij hem komen liggen. "Ik beloof je dat ik voorzichtig doe." Zei ze nu, ze haalde de dekens wat aan de kant en kwam naast hem liggen, haar armen sloeg ze voorzichtig om hem heen en haar hoofd legde ze een beetje tegen hem aan.
Zachtjes begon ze te neuriën, gewoon om hem wat gerust proberen te stellen, langzaam ging het over in zacht gezang. Ze had een prachtige en heldere stem.

Apollo

Ze beloofde hem nog dat ze voorzichtig deed, daarna deed ze de dekens aan de kant en kwam ze inderdaad heel voorzichtig bij hem liggen. Hij vond het nog steeds afschuwelijk en hij was duidelijk doodsbang, het liefste ging hij weg, deinsde hij achteruit, maar daar had hij allemaal geen kracht voor. Hij voelde haar armen om zijn lichaam heen, waardoor hij het nog benauwder kreeg, maar toen begon ze zacht te neuriën, even later ging het over in zingen. Langzaam verdween de paniek een beetje uit zijn ogen en sloot hij zijn ogen zelfs. Zijn spieren ontspanden een beetje en het duurde niet lang voor hij weer wegzakte. Hij had heel veel slaap nodig en dit was wel een teken dat hij rustiger werd, al kon dat in één seconde compleet omslaan in de staat waarin hij nu was.

Chayenne Lahero

Ze bleef zachtjes zingen, het zorgde ervoor dat hij ontspande en daardoor glimlachte ze een beetje, gelukkig maar, hij had het nodig. Ze liet hem slapen terwijl ze zacht door zong en hem dicht tegen haar aanhield, na een tijdje viel ze zelf ook weer in slaap, ze was echt doodop...

Apollo

Toen hij weer wakker werd, zag hij dat Chayenne sliep. Hij vond het niet zo raar, waarschijnlijk was ze al dagen wakker bij hem. Ze mocht best slapen, hij wilde juist dat ze zich ook goed voelde, dat vond hij belangrijk. Hij keek naar haar gezicht, ze was echt heel erg mooi. Heel zachtjes gleed hij met zijn vingers langs haar wang, maar daarna liet hij zijn arm weer op het bed zakken. Zijn lichaam voelde nog steeds enorm pijnlijk aan, maar hij merkte dat hij langzaam wat meer kracht terugkreeg, hij hoopte dat hij zich dan snel wat beter zou voelen. De herinneringen aan wat er gebeurd was stonden wel nog heel duidelijk op zijn netvlies en zodra hij er aan dacht begon hij weer helemaal te trillen.

Chayenne Lahero

Ze voelde iets langs haar wang en daardoor werd ze langzaam wakker. Ze keek op naar Apollo en glimlachte. Ze legde haar hand op zijn arm en gaf hem weer een klein beetje meer energie.
"Gaat het?" Vroeg ze zacht aan hem. Hij trilde en daardoor streelde ze hem zacht en bezorgd

Apollo

Ze werd wakker, hij keek haar diep in haar ogen aan en ze vroeg hem of het ging. Ze gaf hem opnieuw energie en daardoor glimlachte hij zwak. 'Het gaat,' zei hij zacht. Lichamelijk was hij gewoon enorm verzwakt, maar het ging wel. In zijn hoofd was het alleen wel een enorme chaos. 'Ik hou van je,' fluisterde hij. Hij sloot zijn ogen weer even en hij ademde langzaam in. 'Ik was zo bang... bang dat ik je nooit meer zou zien... dat ik je teleur zou stellen... dat ik je zou vergeten...' zei hij heel zacht, zijn stem klonk schor en trilde lichtjes.

Chayenne Lahero

Hij glimlachte zwakjes en zei dat het wel ging. Ze knikte daardoor een beetje, gelukkig maar dat het weer wat ging. Hij hield van haar.
"Ik ook van jou." Fluisterde ze tegen hem terug. Hij sloot heel even zijn ogen en haar vingers gleden weer voorzichtig over zijn gezicht.
"Ssst... lieverd... je zal me niet teleurstellen, echt niet..." Fluisterde ze.
"Zou je me echt vergeten?" Vroeg ze zachtjes.

Apollo

Ze gleed zacht met haar vingers langs zijn gezicht, het was maar goed dat ze zo voorzichtig deed, want hij vond het nog steeds heel erg moeilijk. Ze zei dat hij haar niet zou teleurstellen, maar daarna vroeg ze toch heel voorzichtig of hij haar echt zou vergeten. ‘Ze konden nog heel veel dingen verzinnen om te doen. Ik was bang dat ik mezelf kwijt zou raken en ik hield mij alleen maar vast aan jou,’ mompelde hij. Meer wilde hij er niet over zeggen, dit was al moeilijk genoeg. Het had kunnen gebeuren, hij had haar kunnen vergeten door alles wat ze deden.

Chayenne Lahero

Hij zei dat ze wel heel veel dingen gedaan hadden en nog meer konden doen met hem. Hij was bang dat hij zichzelf zou kwijtraken. Hik had zich aan haar vastgehouden en ze drukte haar lippen op zijn wang.
"Het komt goed, lieverd, echt waar. Je bent nu weer veilig en we gaan ervoor zorgen dat het beter gaat en dat je het kan vergeten langzaam aan." Legde ze hem zachtjes uit.

Apollo

Ze stelde hem wel wat gerust, maar de dingen in zijn hoofd verdwenen daar niet door. Dat zou gewoon heel veel tijd kosten en hij wist dat het nog moeilijk werd. Maar hij was nu tenminste weer hier, bij haar. Dat was voor dit moment het aller belangrijkste. ‘Voortaan moet je mij niet meer zelf gaan zoeken,’ zei hij nu zacht tegen haar. ‘Als jou iets overkomt is dat nog veel erger,’ voegde hij er zacht aan toe. Hij pakte haar hand weer vast en hij legde zijn hoofd voorzichtig tegen haar schouder aan. De onrust in zijn lichaam gaf een vreselijk gevoel, maar door Chayenne vaagde dat iets naar de achtergrond.

Chayenne Lahero

Ze moest hem voortaan niet alleen gaan zoeken, vond hij. "Mijn moeder zei dat ook al, maar ik kan toch niet nutteloos toekijken? Ik was vreselijk bang dat er wat gebeurd was of dat je bij iemand anders was en mij niet meer wilde..." fluisterde ze. Hij pakte haar hand en legde zijn hoofd tegen haar schouder. Ze hield hem vast en drukte een kus tussen zijn haren.

Apollo

‘Ik zou niet bij iemand anders zijn… ik zou je niet ongerust willen laten worden, echt niet.’ Fluisterde hij. ‘Bovendien wil ik jou altijd, echt altijd. Ik zou je nooit zomaar in de steek laten, dat gaat niet gebeuren,’ mompelde hij nog. Hij wilde wel dat ze wist dat hij niet zo zou doen. Hij kon haar misschien niet altijd trouw blijven, maar hij gaf veel te veel om haar en hij zou haar nooit laten stikken, zodra hij zou merken dat ze bezorgd was zou hij altijd bij haar terugkomen. Nu was dat alleen niet gelukt, hij had daar niet weg kunnen komen. Hij was te zwak geweest, het was pas gelukt toen Chayenne bij hem was. ‘Je moet ook gewoon naar je moeder luisteren voortaan,’ zei hij nog wel tegen haar, met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij kwam heel moeizaam iets overeind, maar zijn lichaam trilde nog steeds best wel erg en zijn spieren deden pijn.

Chayenne Lahero

Hij zou haar niet ongerust willen laten worden en hij liet haar niet zomaar in de steek. Ze knikte een klein beetje daardoor.
"Maar... je kunt me niet trouw blijven." Ze slikte even, ze wist wat hij toen gedaan had, of in ieder geval had ze de vrouwelijke lucht geroken die niet van haar was. Haar moeder en Aron hadden erover gezwegen en zij had het in het begin ook gedaan.
Voortaan moest ze naar haar moeder luisteren en ze zuchtte daardoor even. "Ze was ook boos..." mompelde ze hem toe. Hij kwam iets overeind en ze ondersteunde hem voorzichtig.

Apollo

Door haar opmerking keek hij haar even strak aan, daarna zuchtte hij zacht. ‘Nog niet,’ mompelde hij. Ze hadden het hier eerder over gehad en hij had aangegeven dat hij dat niet zomaar kon. Nog niet. Misschien over een tijd, hij verwachtte het wel, hij wilde oud worden met haar. Het was alleen een enorme omslag voor hem en dat kon hij niet in één keer, misschien wilde hij het ook wel niet. Het was tot nu toe nog maar één keer gebeurd en eigenlijk vond hij dat heel erg meevallen. Misschien gebeurde het ook wel gewoon nooit meer, dat wist hij niet. ‘Ach, ze vergeeft het je wel,’ zei hij zacht. Aphrodite zou nooit lang boos kunnen blijven op Chayenne. Hij voelde hoe hij wat ondersteund werd, daardoor ging het iets makkelijker. Hij kon tenminste rechtop zitten, hij zou straks wel een stukje lopen. Zijn lichaam moest wel in beweging blijven, anders werd het alleen maar erger.

Chayenne Lahero

Hij zei dat hij het nog niet kon, er was dus nog hoop? Ze glimlachte een heel klein beetje, als hij het wel zou proberen, dan zou ze het heel erg fijn vinden, echt heel erg fijn... Ze knikte een beetje toen hij aangaf dat haar moeder het haar wel zou vergeven. Dat hoopte ze maar.
"Doe je voorzichtig?" Vroeg ze met een klein glimlachje aan Apollo. Ze streek even zacht over zijn rug heen.

Apollo

‘Ik doe altijd voorzichtig,’ zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. ‘Ik moet gewoon een beetje bewegen, anders krijg ik alleen maar meer pijn. Ik herstel wel, het kost alleen even tijd,’ zei hij zacht. Hij was over het algemeen best positief en nu dus ook. Hij ging de rand van het bed zitten en hij kwam voorzichtig overeind. Zijn hele lichaam trilde nog steeds, het hield maar niet op en het kon nog wel even duren. Hij wist niet wat voor troep er in zijn lichaam zat en hoe lang het ging duren voor hij daar geen last meer van had, maar hij had nog steeds enorm veel pijn. Hij wilde gewoon bewegen, hij kon niet stilliggen, daardoor raakte hij alleen nog maar meer in paniek. Hij wilde het gevoel hebben dat hij weg kon, dat hij iets kon doen als er iets gebeurde.