Griekse Mythologie

Apollo

Ze vroeg bezorgd of het nu al niet meer ging, want ze wilde er wel rekening mee houden. ‘Het gaat nog wel, maar dit moeten we echt niet te vaak doen…’ zei hij zacht tegen haar. Als ze dit nog een paar keer deed zou het niet meer gaan en ging hij waarschijnlijk meteen al te ver. ‘Ik vind het ook moeilijk om in te schatten wat ik wel en niet kan hebben. Ik heb mezelf geloof ik al heel snel niet meer onder controle…’ zei hij zacht tegen haar. Hij vond het niet leuk, dat was duidelijk.

Aron

Ze keek hijgend naar hem en hij liet zich tevreden naast haar zakken, hij voelde zich echt super goed. Ze zei dat hij echt wat met haar deed. ‘Gelukkig, dat was ook de bedoeling,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Dus mijn fantasieën bevallen je wel?’ vroeg hij plagend aan haar. Waarschijnlijk had ze al wel iets verwacht in deze richting, want het was gewoon een beetje hoe hij was. Het was waarschijnlijk niet echt een verassing voor haar. Hij zoende haar nog eens zachtjes, daarna bleef hij gewoon stil naast haar liggen.

Chayenne Lahero

Hij zei dat het nog wel ging, maar dit moesten ze niet te vaak doen, ze knikte daardoor even. Hij vond het ook moeilijk om in te schatten wat hij wel en niet kon hebben. Hij had zichzelf al heel erg snel niet meer onder controle.
"Oké." Mompelde ze hem toe. "Zeg het me, oké, als je je anders voelt, zeg het me, alsjeblieft." Zei ze nu doordringend tegen hem.


Aphrodite

Het was ook de bedoeling van hem, daardoor glimlachte ze weer naar hem. Hij wilde ook weten of zijn fantasieën haar bevielen en ze knikte overtuigd.
"Oh, echt wel, het was heerlijk... dit wil ik nog veel vaker, ik mag maar hopen dat je meerdere fantasieën hebt." Plaagde ze nu. Ze werd nog een keer zacht gezoend door hem en ze zoende hem liefdevol terug, daarna kroop ze tegen zijn lichaam aan.

Apollo

Ze sprak nu heel duidelijk tegen hem en hij knikte langzaam. Hij moest het meteen zeggen zodra hij zich anders voelde en hij zou zijn best doen om dat heel erg goed in de gaten te houden. Hij wilde niet nog eens in de fout gaan, dus misschien was het ook beter als hij dat meteen aangaf. Hij had het alleen zelf niet zo goed door, dat was juist het lastigste. Hij liep met haar door het paleis heen, al snel kwamen ze in de grote zaal bij de piano en hij glimlachte even naar haar. ‘Kom, ik neem je mee naar buiten, dit is niet zo spannend allemaal..’ zei hij tegen haar.

Aron

Ze had het heerlijk gevonden en ze hoopte maar dat dit vaker ging gebeuren en dat hij meer fantasieën had. ‘Oh, genoeg. Ik hou er van om iemand compleet gek te maken, dus bereid je maar vast voor,’ zei hij lachend tegen haar. Ze kroop tegen zijn lichaam aan en hij sloeg zijn armen om haar heen. Hij drukte zacht zijn lippen in haar hals, maar daarna keek hij weer naar haar. ‘Ik vond het ook echt geweldig, Aphrodite. Je zorgde er bijna voor dat ik mezelf niet meer in kon houden en dat gebeurt niet vaak,’ zei hij plagend tegen haar.

Chayenne Lahero

Ze liepen langs de piano en Apollo zei dat hij haar mee naar buiten nam, want dit was allemaal niet zo spannend.
"Ik hoorde dat je piano speelde." Sprak ze nu met een glimlach. Ze liep wel met hem mee naar buiten.
"Zou je het aan mij kunnen leren? Het lijkt me wel leuk."


Aphrodite

Hij had genoeg fantasieën gaf hij aan. Hij hield ervan om iemand compleet gek te maken en ze moest zich alvast voorbereiden.
"Aron, ook ik heb een maximum, als ik daar overheen ga, ben ik ook niet echt de liefste meer." Deelde ze wel zachtjes mede. Ze voelde zijn armen om haar heen en hij vond het ook geweldig, zei hij. Ze zorgde er bijna voor dat hij zich niet meer in kon houden en dat gebeurde niet zo vaak.
"Wauw, een hele eer!" Plaagde ze.

Apollo

Ze had gehoord dat hij piano speelde en ze vroeg of hij het haar ook kon leren, waardoor hij glimlachte. ‘Ja, dat moet lukken. Je moeder kan het ook,’ zei hij tegen haar. Door Aphrodite was hij eigenlijk weer begonnen. Hij sloeg zijn arm wat steviger om haar middel heen en eenmaal buiten keek hij om zich heen, het was rustig, maar eigenlijk was het hier nooit heel druk. Goden hadden altijd van alles te doen, zelfs als ze niets te doen hadden gingen ze niet hier rondhangen.

Aron

Ze had een maximum en als ze daar overheen ging was ze ook niet de liefste meer. ‘Je bent voor mij toch altijd de liefste?’ vroeg hij plagend aan haar. ‘Ik weet het, ik hou er rekening mee, maar juist die grens opzoeken maakt het leuk,’ zei hij tegen haar. Het ging wel eens iets minder goed, maar dat maakte hem niet zo veel uit, het maakte het niet minder leuk. Ze plaagde hem dat het een hele eer was, waardoor hij glimlachte. ‘Nou, eigenlijk is het best wel een eer hoor,’ zei hij grijnzend tegen haar.

Chayenne Lahero

Het moest volgens Apollo wel lukken om haar piano te leren spelen, haar moeder kon het ook vertelde hij. "Echt? Leuk." Zei ze vrolijk en glimlachend tegen hem. Ze voelde zijn arm om haar middel en ze liepen zo samen verder. Het was hier hartstikke rustig en ze keek om haar heen.


Aphrodite

Hij vroeg haar plagend dat ze voor hem toch altijd de liefste was. Ze keek hem streng aan. "Ik meen het, Aron." Zei ze nu, zodat hij het wel serieus zou nemen. Hij zei daarna dat hij het wist en dat hij er rekening mee zou houden, maar de grens opzoeken, dat vond hij leuk.
"Dat snap ik ook wel." Glimlachte ze nu. Hij gaf aan dat het toch wel een hele eer was, daardoor grinnikte ze naar hem.
"Oké, het is tijd om eens wat te gaan doen." Ze stapte uit bed en trok haar jurk weer aan.

Aron

Ze moest nog even duidelijk maken dat ze het echt meende en daardoor zuchtte hij. ‘Ja, ja, ja, ik weet het nu wel. Je vond het net anders hartstikke lekker en je overleefd het wel als ik een keertje te ver ga. Tot nu toe heb ik jou nooit een nacht laten wachten,’ zei hij tegen haar. Ze zei dat het tijd was om weer eens wat te gaan doen en ze kwam uit bed, hij kwam daardoor ook iets overeind. Ze trok haar jurk weer aan en hij haalde een hand door zijn haren heen, daarna raapte hij zijn broek op en trok hij die langzaam aan. Hij had duidelijk totaal geen zin om iets te gaan doen, hij bleef liever in bed liggen vandaag.

Apollo

‘En, wat vind je er van?’ vroeg hij nu aan haar. Hij was eigenlijk wel blij dat er bijna niemand was, want dan werden ze ook niet constant lastig gevallen door goden die haar wel heel erg interessant vonden. Hij was aardig jaloers en hij zou het niet goed kunnen hebben, maar misschien hield dat ze ook wel een beetje op afstand. Hij hoopte het maar, hij zat niet op nog meer problemen te wachten, ze hadden al genoeg gezeur.

Aphrodite

Het enige wat ze met zijn woorden deed, was even met haar ogen rollen. Ze deed geen moeite om hierop te antwoorden, naar haar mening was het zo wel goed, verder moest hij zich niet zo extreem aanstellen.
"Kom op, luilak." Plaagde ze hem nu toen ze zag dat hij niet echt heel erg veel zin had om uit bed te komen.


Chayenne Lahero

Apollo wilde weten hoe ze het vond. "Ik denk wel leuk." Glimlachte ze hem toe. "Het is in ieder geval prachtig, echt waar." Zuchtte ze nu zachtjes. ze leunde wat tegen hem aan en keek in het rond. Ze konden vanaf hier ook naar beneden kijken, naar de mensen.
"Hoe kun je nu alles in de gaten houden?" Wilde ze van Apollo weten.

Aron

Hij werd weer door haar geplaagd en hij zuchtte zacht. ‘Ik heb echt totaal geen zin om iets te doen vandaag,’ zei hij tegen haar, al was dat waarschijnlijk wel duidelijk. Hij pakte zijn shirt vast, trok die aan en hij maakte zijn broek dicht. Daarna trok hij Aphrodite meteen tegen zich aan en zoende hij haar even fel, een grijns stond daarna op zijn gezicht. ‘Ik neem aan dat Chayenne vanavond gewoon bij Apollo is en ik dus hier slaap?’ vroeg hij nu aan haar. Hij vond het maar niets dat ze niet tot zijn beschikking stond wanneer hij dat wilde, bij mensen was dat toch anders. Die waren constant aan het wachten op hem, zo veel effect had hij niet op Aphrodite, eigenlijk op geen enkele god. Misschien maar goed ook.

Apollo

Ze vond het in ieder geval echt prachtig, waardoor hij glimlachte. ‘Je raakt er vanzelf aan gewend, ik vind het niet zo bijzonder meer…’ zei hij tegen haar. Ze vroeg hoe hij iedereen in de gaten kon houden , een grijnsje verscheen op zijn gezicht. ‘Dat kan ik niet,’ was zijn simpele antwoord. ‘Ik kan kijken naar wat mensen doen, in bepaalde steden, in bepaalde gebieden. Maar ik kan niet op iedereen letten, dat lukt gewoon niet. Ik probeer naar gedachten en gevoelens te luisteren, zodat ik een beetje weet wie er eventueel gevaarlijk kan zijn of iets van plan is. Dan bepaal ik daarna wat ik er mee doe.’ Legde hij haar nu uit. ‘Maar dat lukt nooit met iedereen en al helemaal niet altijd. Maar dat zou ook niet goed zijn…’ voegde hij er aan toe. Dan zou alles uit evenwicht raken en dat was niet de bedoeling.

Aphrodite

Hij zei nu dat hij totaal geen zin had om iets te doen. Daardoor loep ze weer naar hem toe.
"Hoe komt dat?" Vroeg ze licht bezorgd aan hem. Ze werd tegen hem aangetrokken en hij zoende haar weer even fel. Daarna had hij het over Chayenne.
"Natuurlijk, als jij dat zo graag wilt, meneertje ongeduld." Plaagde ze hem. Natuurlijk kon hij weer naast haar slapen die nacht.


Chayenne Lahero

Ze raakte er vanzelf aan gewend en dan was het vast niet zo bijzonder meer. "Ach, dat duurt nog wel even, denk ik." Glimlachte ze breed naar hem. Hij kon niet iedereen tegelijk in de gaten houden en hij legde uit hoe dat precies zat.
Ze vond het interessant en knikte door zijn woorden, ze snapte wel wat hij aan haar vertelde.
"Ik snap het... maar moet je dan niet altijd opletten?" Vroeg ze hem zacht.

Aron

Ze was direct bezorgd, waardoor hij zwakjes glimlachte. ‘Niet bezorgd zijn, ik heb dat gewoon soms. Eens in de zo veel tijd heb ik een paar dagen dat ik helemaal nergens zin in heb. Het maakt niet zo veel uit, ik overleef het wel,’ zei hij tegen haar, al moest hij toegeven dat hij het fijn vond dat ze er bezorgd om was. Als hij het wilde zou het gebeuren, daardoor grijnsde hij tevreden. ‘Alsof je het zelf zo erg vindt,’ zei hij tegen haar. Hij drukte nog eens zijn lippen op die van haar en daarna liet hij zich weer op het bed zakken, hij trok haar boven op zijn lichaam.

Apollo

‘Nee, dat hoeft niet. Wel regelmatig. Maar de mensen die in de gaten moet houden, heb ik wel onthouden. Die hoor ik eigenlijk constant in mijn hoofd. Als er dan iets is, kan ik meteen ingrijpen,’ legde hij haar uit. Het was niet altijd fijn, maar het werkte wel op die manier. ‘De rest van de tijd probeer ik andere mensen in de gaten te houden en dat kost nogal wat energie,’ voegde hij er aan toe.

Aphrodite

Hij gaf aan dat hij dit gewoon soms had, eens in de zoveel tijd had hij dat gewoon. Hij overleefde het wel.
"Oh, ik vind het heerlijk... " Fluisterde ze. Ze vond het heel erg fijn om naast hem te slapen, fijner dan ze ooit had verwacht. Ze werd weer door hem gezoend en bovenop hem getrokken.
"Ik moet zelf nog wel een paar dingetjes doen, Aron." Mompelde ze hem toe.


Chayenne Lahero

"Ik vind het leuk om te horen hoe je dit allemaal doet, echt waar, ik vind het heel erg interessant allemaal." Zei ze nu waarderend met een glimlach tegen hem. Ze legde haar hoofd nu wat tegen hem aan en keek naar beneden, naar de mensen, naar alles wat daar was.

Apollo

‘Het is niet zo heel erg boeiend. Ik vind dat ik er al genoeg mee bezig ben, met jou wil ik het over andere dingen hebben,’ zei hij glimlachend tegen haar. Hij drukte even zacht zijn lippen op haar wang en hij pakte haar hand steviger vast. ‘Ik wilde je nog wel even zeggen dat het mij echt heel erg spijt van wat er gebeurd is… ik heb je nooit pijn willen doen,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Ik bedoelde het allemaal niet echt zo, ik was mezelf niet en ik voel mij er schuldig over…’ voegde hij er aan toe. ‘Is er iets wat ik kan doen om het een beetje goed te maken? Misschien een romantisch diner op het strand ?’ stelde hij voor met een glimlach op zijn gezicht.

Aron

Ze mompelde dat ze zelf nog wel een paar dingetjes moest doen. ‘Dingen met mij?’ vroeg hij plagend aan haar, hij wist wel dat ze dat totaal niet bedoelde. Hij liet haar daardoor weer los en hij kwam een beetje overeind. ‘Ik begrijp het, ik zal je wel met rust laten. Ik moet zelf eigenlijk ook gewoon wat dingen doen op aarde en ik zie je dan vanavond wel weer,’ zei hij nu. Hij wilde ook niet constant bij haar in de buurt zijn, dan ging die spanning er af en dat zou er voor zorgen dat hij het waarschijnlijk niet zo boeiend meer vond.

Apollo

Het was allemaal beter gegaan, al merkte hij nog steeds aan zichzelf dat het niet zo goed ging. Er was iets wat er voor zorgde dat hij niet zichzelf leek te zijn, waardoor hij binnen een seconde compleet flipte en niets meer tot hem doordrong. Dat ging niet weg en daardoor raakte hij constant nog meer gefrustreerd. Maar dat was niet wat hem nu bezig hield. Op dit moment had hij wel andere dingen aan zijn hoofd. Hij hing in een kamer, hij had een doek om zijn ogen en kettingen om zijn armen en om zijn benen. Hij hing hier al even, hij wist niet of het uren of dagen waren, want hij was totaal gedesoriënteerd. Hij wist niet wie of wat hem dit aandeed, hij wist niet hoe lang dit ging duren en ook niet wat hun doel was. Maar pijnlijk was het wel. Nu hing hij alleen, hij hing echt aan de kettingen, hij kon met zijn voeten net niet bij de grond. Bloed liep over zijn huid heen, de wonden herstelden wel, maar steeds langzamer omdat hij zo ontzettend veel energie verbruikte. Het stonk in de ruimte, het rook naar rare chemische troep en bloed. Het maakte hem kostmisselijk en hij kon toch een hoop hebben. Hij leek niet door te kunnen dringen tot de rest, iets wat hij normaal toch wel kon. Hij wist niet of hij op aarde was, of juist niet. Hij had echt geen idee. Hij gokte het er op dat hij hier hing omdat iemand meer over de goden wilde weten. Omdat ze dingen op hem aan het uitproberen waren. Hij wist niet eens echt wat er gebeurde. Hij wist niet wat er gebruikt werd om hem zo verschrikkelijk te martelen, maar hij wist wel dat het goed werkte, hij voelde zijn lichaam enorm verzwakken en het ging steeds sneller. Hij verging van de pijn, zijn botten werden gebroken, spieren en pezen doorgesneden en er werden manieren gezocht om hem alleen maar meer pijn te doen en hij wist niet eens waar hij tegen moest vechten. Hij had niet eens de kans om iets te doen.

Chayenne Lahero

Ze begon nu toch wat ongerust te worden, normaal was Apollo altijd bij haar in de buurt, maar nu kon ze hem nergens vinden. Hij was ook niet rond of in het paleis, hij was nergens. Ze beet wat op haar lip en besloot af te dalen naar de aarde, dit kon ze nu zelf, ze had flink goed geoefend. Eenmaal daar, wist ze eigenlijk helemaal niet meer waar ze moest beginnen. Ze had echt geen flauw idee en dwaalde op straat om maar een glimp op te kunnen vangen van Apollo. Normaal wist hij het wanneer ze pijn had en was hij dan binnen no time bij haar, zou ze dat moeten proberen? Zichzelf opzettelijk pijn doen, zodat hij dan kwam... Nee, ze durfde het eigenlijk niet eens zo heel erg goed. Piekerend liep ze over straat tot ineens haar moeder voor haar stond.
"Waar is Apollo?" Vroeg ze aan Chayenne, het meisje haalde haar schouders op. "Ik ben hem aan het zoeken..." Mompelde ze. Aphrodite slikte even. Ze had hier een vreselijk slecht gevoel over.
"Ga weer terug, hier is het niet veilig voor je Chayenne." Zei ze doordringend tegen haar dochter, daarna verdween ze weer om Apollo te zoeken. Chayenne mopperde wat, ze kon heus wel voor zichzelf opkomen als er wat zou gebeuren.
Toch was dat niet helemaal waar... er werd ineens een zak over haar hoofd getrokken en haar handen werden achter haar rug vastgebonden. Ze werd opgetild en meegenomen ergens naartoe, ze begon ertegen te vechten, maar het had geen invloed, totaal niet. Na een tijdje werd ze ergens op de koude grond gegooid, het stonk vreselijk en de zak werd van haar hoofd getrokken met een grof gebaar.
Ze moest even wennen aan het licht, maar daar zag ze Apollo. Ze keek met open mond naar hem. Haar ogen vulden zich haast meteen met tranen.
"A-apollo..." Fluisterde ze.

Apollo

Hij ademde diep in en uit, maar hij had zo verschrikkelijk veel pijn en het werd niet minder. Hij kon er niets aan doen. Hij was dan ook half van de wereld, zijn gedachten waren een chaos en hij voelde ook niet alles meer goed. Hij kreeg vaag mee dat de deur open ging, hij hing trillend in de kettingen en hij hoorde zacht dat iemand zijn naam zei, maar hij had niet eens door dat het Chayenne was. Hij reageerde dus ook niet echt, hij kon ook niet zo veel doen. Hij had geprobeerd weg te komen. Dat ging niet en nu had hij geen energie meer, ze braken hem hier en dat lukte ze ook. Zeker als Chayenne of iemand anders hem zo zou zien, hij vond het afschuwelijk. Hij wilde van die pijn af. 

Chayenne Lahero

"Apollo!" Riep ze nu, haar stem sloeg over en ze probeerde bij hem te komen, maar ze zat vast, met haar handen op haar rug gebonden.
"Apollo! Ik ben het, ik hou van je, Apollo... alsjeblieft, luister naar me. Je kan dit, je bent sterk." Klonk haar stem overstuur.

Apollo

Nog een keer galmde zijn naam door zijn hoofd, wie deed dit? Hij begreep niet waarom dit gebeurde, maar hoe meer diegene sprak, hoe meer hij zich begon te realiseren dat het niet zomaar iemand was. Dit was Chayenne. Ze was hier. Wat deed ze hier? Kwam ze hem helpen? Dat kon bijna niet. Ze hadden haar gepakt. Ze hadden verdomme Chayenne gepakt. Nu was er geen mogelijkheid dat hij hier ooit nog uit zou komen, hij kon haar niet helpen. Hij had zo gehoopt dat dit goed kwam, dat hij een manier zag om weg te komen, maar dat zou niet zo snel meer gebeuren. Ze zei dat hij dit kon, dat hij sterk was. Op dit moment voelde dat heel anders. Hij hing echt te rillen in de kettingen en zijn hele lichaam ging kapot van de pijn. Ze hadden van alles in hem gespoten en ze hadden nog meer geprobeerd, waardoor hij zich heel slecht voelde en hij enorm in de war was. ‘J-Je m-moet… w-weg hier…’ wist hij meer dan moeizaam uit te brengen, hij was amper te verstaan.

Chayenne Lahero

Ze huilde zacht door hoe hij eruit zag, hoe hij leek te lijden, wat hadden ze allemaal met hem gedaan? Hoeveel pijn had hij wel niet? Ze moest weg hier.
"Niet zonder jou, nooit ga ik weg zonder jou." Fluisterde ze hem zachtjes toe. Ze haalde uit haar broekzak voorzichtig een mesje en sneed daarbij het touw rond haar polsen door, zo kon ze langzaam overeind komen. Ze liep voorzichtig naar Apollo toe en streek liefdevol langs zijn wang. Zachtjes gaf ze hem een kus.

Apollo

Ze zei dat ze niet ging zonder hem, ze zou nooit zonder hem weg gaan. Hij wilde zeggen dat ze weg moest, dat hij wilde dat ze wegging, dat ze veilig was. Dat ze niets meer voor hem kon doen. Maar hij kon het niet. Hij wilde haar bij zich hebben en hij wilde niets liever dan er voor zorgen dat ze hier uit kwamen, maar dat kon hij niet. Hij was niet in staat om nog maar iets te doen en hij wist dat ze hulp van buitenaf nodig zouden hebben om hier weg te komen, of Chayenne moest iets heel geniaals kunnen verzinnen. Hij kon niets meer, hij kon waarschijnlijk niet eens op zijn benen staan. Opeens voelde hij een aanraking en hoewel hij het niet echt wilde dook hij in elkaar en trok er een schok door zijn lichaam heen. Hij trilde alleen maar meer, hij kon niets meer hebben en hij voelde zich vreselijk. ‘J-Je moet h-hier weg…’ mompelde hij. ‘W-We moeten w-weg…’ zei hij daarna. Hij ging dit niet veel langer volhouden, zijn lichaam was gesloopt en als hij hier zo nog dagen hing, zou hij het niet volhouden. Ze maakten hem helemaal kapot en hij merkte gewoon aan zichzelf dat hij aan het opgeven was, iets wat niet snel gebeurde. Hij had gewoon zo vreselijk veel pijn.

Chayenne Lahero

Hij dook in elkaar door haar aanraking. "Oh, Apollo... het spijt me..." Mompelde ze, ze had sneller moeten gaan zoeken toen ze hem kwijt was geraakt... Maar ze dacht dat hij gewoon wat tijd voor zichzelf nodig had gehad. Hij zei dat ze hier weg moest, dat ze hier samen weg moesten.
"Weet ik." FLuisterde ze tegen hem terug. Ze streek zachtjes langs zijn wang en gaf hem wat energie van haar. Dat was het enige wat ze voor hem kon doen als halfgodin.
"Je kunt dit, doe het voor mij, Apollo, doe het voor mij... ik kan niet zonder je, echt niet... ik hou zoveel van je..." Fluisterde ze.

Apollo

Doordat haar stem tot hem doordrong wist hij dat hij moest blijven vechten. Hij voelde hoe hij energie van haar kreeg, hij voelde hoe zijn lichaam iets van kracht terug kreeg, maar nog steeds was hij enorm zwak en ontzettend uitgeput. Ze bleef op hem inpraten en hij kneep zijn ogen dicht. Hij wist dat dit hem zo vreselijk veel energie ging kosten en het zou intens veel pijn doen, maar hij moest er bovenop komen en hij wilde samen zijn met haar. Hij wist alleen niet wat hij allemaal voor troep in zijn lichaam gekregen had. Hij trok iets aan de kettingen, het stelde niet veel voor, maar daarna gaf hij er een enorm harde ruk aan, waardoor het ijzer in één keer van het plafond af schoot. Het zat nog steeds om zijn armen, maar hij zakte wel op de grond. De kettingen om zijn armen maakten niet zo veel uit, nu was hij tenminste niet meer gebonden aan deze ruimte. Hij pakte de hand van Chayenne vast en met zijn laatste beetje energie zorgde hij er voor dat ze terug in het paleis waren. Hij zakte meteen in elkaar, de kettingen hingen nog steeds aan zijn lichaam en hij was compleet uitgeput.

Chayenne Lahero

Hij trok aan de kettingen, eerst zachtjes, maar daarna trok hij zichzelf los. Hij zakte op de grond waardoor ze hem meteen ondersteunde. Hij pakte haar hand en ineens waren ze in het paleis. Vanaf daar ging alles onwijs snel. Haar moeder was er ineens, ze kreeg op haar donder omdat ze niet goed had opgelet en niet had geluisterd, daarna werd Apollo naar een bed gebracht en verzorgd. Haar moeder kon hem dan niet genezen, ze kon er wel voor zorgen dat hij zich beter voelde. Chayenne zat snikkend aan zijn zijde en kneep af en toe zachtjes in zijn hand. Ze praatte zacht tegen hem, na een tijdje verdween haar moeder weer.
Hij was verlost van zijn kettingen nu en alles was netjes verzorgd.

Apollo

Hij wist niet hoe lang hij zo gelegen had en wat er allemaal precies gebeurd was, maar uiteindelijk werd hij heel langzaam wakker en keek hij op naar degene die bij hem zat. Het eerste wat hij deed was in elkaar duiken, hij was doodsbang voor de pijn en hij voelde nog steeds best wel wat pijn, waardoor die reactie nog erger werd. Hij kalmeerde wel weer iets toen hij zag dat het Chayenne was. Waarschijnlijk accepteerde hij nu bijna niemand in zijn buurt, maar Chayenne vertrouwde hij. Ze zou hem nooit pijn willen doen. Hij trilde meteen weer helemaal en hij voelde hoe vreselijk zwak hij was, het leek alsof zijn hele lichaam samentrok. Waarschijnlijk door die troep die ze ingespoten hadden. Hij sloot zijn ogen weer en hij voelde nu dat ze zijn hand vast had. Hij wilde haar zo graag bedanken en hij wilde haar laten merken hoe veel hij van haar hield, maar hij kon het niet, want hij zakte alweer wat weg, zo lag hij weer uren doodstil in bed, zijn lichaam had het herstel nodig. Het was eigenlijk pas weer de volgende dag dat hij weer een beetje wakker werd.

Chayenne Lahero

Ze zorgde heel erg goed voor hem, hij was haar grote liefde, ze moest wel, ze wilde niet dat hij dood ging. Toen hij even zijn ogen opende, wilde ze van alles tegen hem zeggen, maar zodra ze eenmaal wat woorden over haar lippen kon krijgen, was hij alweer weggezakt. Ze druppelde af en toe wat water tussen zijn lippen en die nacht was ze heel erg laat in slaap gevallen, totaal uitgeput van het waken over hem. Zijn hand hield ze stevig in de hare. In de ochtend werd ze weer wakker, opnieuw schonk ze hem wat energie. Hij moest weer beter worden...