Griekse Mythologie

Deze RPG gaat over de Griekse mythologie,  over de goden. De goden kijken neer op de mensen en mogen zich in feite niet met de mensen bemoeien. Toch mogen ze wel aan de mensen verschijnen, maar niet in hun eigenlijke vorm. De mensen mogen niet weten dat ze goden onder hun hebben.
De goden verblijven op een soort ‘wolk’.
Het is de bedoeling dat als je een god speelt, je ook de eigenschappen van die god overneemt. Ares is bijvoorbeeld de god van de oorlog en zijn idee is ook echt om oorlog te voeren.
Zeus, Hades en Poseidon zijn de drie broers die de meeste macht hebben over de goden. Vooral Zeus heeft veel te zeggen, daardoor zou er veel ruzie kunnen ontstaan tussen die drie goden. Zeus heeft een bliksemschicht, Hades een tweetand en Poseidon een drietand (Of zoiets… (A)) die drie wapens samen zijn zo sterk dat ze een wereldramp kunnen veroorzaken. Dus als er iemand kwaad in de zin heeft…

Gooi maar een foto neer en een naam. Je mag ook een mens spelen!



Mijn eerste god is Poseidon( God van: Zeeën, paarden en aardbevingen):

Poseidon

De man was wat slecht gehumeurd. Hij liep met een chagrijnig hoofd rond tussen de wolken en met zijn drietand ging hij alles en iedereen uit de weg. Zijn ogen die de zee weerspiegelen leken haast wel storm. Hij gromde en liet een wagen voorrijden. Een gouden koets met vier briesende en onrustige paarden stond vanuit het niets voor zijn neus. Hij stapte op en ging zo een rondje rijden. Hij keek hoe het ging met de mensen en wanneer hij wel dacht dat het wel goed ging, dook hij met koets en al het water in. Hij reed door het water langs het koraal en alle andere prachten die de zee had. Hij kon er nog steeds het meeste van genieten. Dit was echt het mooiste wat er bestond en het kalmeerde hem haast altijd, al ging de zee nu behoorlijk tekeer.

Apollo

Hij zat aandachtig een boek te lezen, zoals wel vaker. Hij was gek op lezen, het hield hem bezig als hij verder niets te doen had, want verveling was iets waar hij heel erg slecht tegen kon. Dan voelde hij zich zo vreselijk nutteloos. Van lezen leerde je tenminste nog wat, daar had je weer wat aan. Als je niets zat te doen, kwam er ook helemaal niets van, daar had je niets aan. Hij kon zich ook vreselijk ergeren aan iemand die nooit iets deed, die zich alleen maar zat te vervelen. Hij hoorde allemaal geluiden buiten, maar dat was niets raars, het was wel vaker zo. Er waren regelmatig ruzies, maar vaak waren er niet eens ruzies nodig om het er heftig aan toe te laten gaan. Het meeste van de tijd trok hij zich er niet zo veel van aan. Hij raakte er niet zo snel bij betrokken, hij had niet zo snel problemen met iemand. Je moest het goed fout doen, wilde je hem tegen je hebben. Als je dat voor elkaar kreeg, was de kans ook niet zo groot dat het nog goed kwam. Hij zuchtte even, nu was hij helemaal uit zijn verhaal gehaald. Hij legde het boek aan de kant en hij kwam overeind, hij zou wel even een stukje rondlopen dan.

Poseidon

Na een tijdje was de god weer rustiger geworden. Het water had hem goed gedaan. De zee werd ook weer kalmer. De mensen op zee waren minder bang. Toch hoorde hij heus wel dat ze tot hem beden. De vissers aanbaden hem en dat vond hij fantastisch. Het zorgde ervoor dat hij machtig bleef. Met een onbloot bovenlichaam en zijn broek nog nat van het water, kwam hij weer terug. Hij schudde even het water uit zijn haren. Een paar spetters kwamen heel ‘per ongeluk’ op Apollo terecht die vlakbij een boek zat te lezen. “Oeps…” Zei Poseidon met een lach rond zijn lippen. Nu was hij weer kalm, nu kon hij wel weer ergens tegen. Hij streek door zijn haren heen en pakte zijn drietand wat steviger vast.

Apollo

Hij zag vanuit zijn ooghoek iemand naar hem toe komen, hij wist al wie het was, maar toen zijn boek nat werd van het water, wist hij het al helemaal. Zuchtend keek hij op, hij schudde zijn hoofd. ‘Je lijkt wel een hond zo,’ zei hij tegen Poseidon, het klonk serieus, maar het was waarschijnlijk wel duidelijk dat het als een grapje bedoeld was. ‘Heb je de mensen op zee weer zeeziek gemaakt?’ vroeg hij, deze keer verscheen er wel een grijnsje op zijn gezicht, al werd zijn blik wel vrij snel weer serieus. Hij klapte het boek dicht, hij had geen zin meer om te lezen, nu hij aan het praten was, was het ook niet echt meer nodig. Hij haalde een hand door zijn blonde haren heen en hij ademde diep in. Hij had wel eens het gevoel dat hij wat anders was dan de rest hier. Hij wist het niet precies te benoemen, maar hij was niet echt een heethoofd. De meesten hier hielden toch wel van wat ruzie op zijn tijd, wat actie, maar hij had dat niet echt. Dan zat hij liever gewoon alleen, zonder gezeur.

Poseidon

Hij leek wel een hond in de ogen van Apollo en daardoor keek hij de man grijnzend aan. Hij wist wel een beetje hoe hij werkte. Hij werd niet zo heel erg snel boos. “Eerder een woest aantrekkelijke natte god.” Kaatste hij terug en hij gaf een knipoog aan Aphrodite die toevallig langs hem liep. De vrouw rolde met haar ogen en hij grijnsde. Het was toch zo leuk dat ze helemaal niets van hem moest hebben. “Ach, ik heb ze beloond met wat visjes, stervelingen zijn snel tevreden.” Sprak hij Apollo toe en hij grijnsde breed. Hij zag hoe de man zijn boek dichtklapte en Poseidon ging nu voor hem zitten en leunde wat lui achterover.

Apollo

Hij kreeg een opmerking teruggekaatst, waardoor hij zijn hoofd schudde. Poseidon gaf Aphrodite een knipoog, door haar reactie kwam er een grijns op het gezicht van Apollo te staan. ‘Niet zo bijzonder aantrekkelijk dus… maar misschien houdt ze niet van honden. Misschien zijn katten meer haar ding…’ zei hij tegen Poseidon, met een plagende uitdrukking in zijn heldere blauwe ogen. Zolang er niets bijzonders aan de hand was, waren zijn ogen heel lichtblauw. Zodra hij gebruik maakte van zijn krachten, waren ze als vloeibaar goud. Poseidon gaf aan dat hij ze beloond had met visjes, Apollo trok een vies gezicht. Hij vond het helemaal niets. ‘Lekker, vis als je zeeziek bent…’ mompelde hij. Poseidon kwam ook zitten en leunde lui achterover, waardoor Apollo zuchtte. ‘Ga je nu gewoon zitten en niks doen?’ vroeg hij.

Aphrodite: Godin van de liefde etc.





Poseidon

Het was jammer dat Aphrodite niet zo heel erg van hem gecharmeerd was. Apollo merkte op dat de godin misschien niet van honden hield maar juist van katten. Aphrodite draaide zich om. Haar pure gezicht en heldere ogen keken naar Apollo. “Alleen niet als ze zo lui zijn.” Zei ze met een aangename stem. Ze had het over Apollo, hij gedroeg zich af en toe wel als een kat, een echte huiskat. Ze had een hand in haar zij geplaatst en keek de mannen wat uitdagend aan. Beide zaten ze. Apollo hoorde ze zuchten. “Hij kan toch niet zoveel.” Sprak Aphrodite. Poseidon keek op. “Hé hé, je bent wel geschapen uit mijn zee.” Zei hij nu protesterend tegen haar. Aphrodite lachte aannemelijk en ze schudde haar hoofd. “Anderen zeggen weer dat ik de dochter van Zeus ben, met al die kotszieke zeemannen van jou, vind ik de aanname dat ik zijn dochter ben toch wel wat aannemelijker.” Zei ze nu met een grote lach. Ze ging heel dichtbij Apollo zitten.

Apollo

Opeens leek ze aandacht voor hun te hebben, dat had hij niet echt verwacht. Haar heldere blik ving die van hem, waardoor hij haar doordringend aankeek. Ze ging in op zijn grapje, waardoor er weer even de grijns op zijn gezicht te zien was. ‘Daar hou ik ook niet van…’ zei hij zacht, met dezelfde plagende uitdrukking op zijn gezicht. Heel even keek hij naar Poseidon, daarna ging zijn blik weer naar Aphrodite, ze zette een hand in haar zij en ze keek hun wat uitdagend aan. Het was een prachtige vrouw, ze wist wel hoe ze met haar schoonheid om moest gaan, dat was duidelijk. Bij haar opmerking dat Poseidon niet zo veel kon, grinnikte hij. Het was misschien een wat gemene opmerking, maar het was als grapje bedoeld, dan kon het wel. Poseidon ging er direct op in, maar Aphrodite had al een antwoord klaar. Hij vond haar nog mooier als ze die lach liet zien, het stond haar goed. Ze kwam zitten, heel dicht bij hem, hij wist niet zo goed wat hij daar van moest vinden. Hij vond haar wel heel mooi, maar het was duidelijk dat Poseidon interesse in haar had en hij had geen zin in gezeur.

Poseidon

Aphrodite leek totaal niet in hem geïnteresseerd te zijn. Zij was toch wel een beetje de uitdaging van elke god en ook elke sterveling moest hij toegeven. Toch was ze vreselijk kieskeurig. Ze koos de mannen heel precies uit. Ze merkte de warme blikken van Apollo heus wel op en dat vond ze heel erg leuk om te merken. Ze sloeg haar benen over elkaar heen wanneer ze eenmaal naast Apollo zat. Ze grijnsde naar hem en Poseidon zuchtte diep. “Laat ook allemaal maar.” Zei hij hoofdschuddend. Hij was niet eens echt boos. Poseidon vertrok weer de zee in en Aphrodite bleef zitten. “Hij kan ook echt niets hebben hé?” Vroeg ze nu aan Apollo

Apollo

Hij keek weer opzij naar Aphrodite, Poseidon leek het allemaal niet zo leuk te vinden. Hij stond op en verdween weer, Aphrodite bleef bij hem zitten. ‘Nee, hij kan niet zo veel hebben, ik geloof niet dat hij het leuk vindt dat jij hem niet zo veel aandacht geeft…’ zei hij glimlachend tegen haar. ‘Hij komt er wel overheen, denk ik. Genoeg andere vrouwen voor hem,’ zei hij daarna. Hij had niet het idee dat Poseidon er nou weer zo erg mee zat. Hij wist het niet precies, waarschijnlijk zou hij verder iedereen die hij wilde wel kunnen krijgen, dus daar hoefde Poseidon zich helemaal niet druk over te maken. Hij keek weer opzij naar haar, nog steeds bleef ze gewoon zitten. ‘Dus, kan ik iets voor je betekenen?’ vroeg hij haar. Hij was vreselijk behulpzaam en eigenlijk dacht hij bijna standaard dat iemand iets van hem nodig had als ze naar hem toe kwamen.

Aphrodite

“Ach, niemand vind het leuk. Mannen zijn zo vreselijk snel jaloers, echt abnormaal.” Zei ze nu lachend tegen hem. Ze vond dit echt heerlijk. Echt fantastisch. Volgens Apollo kwam Poseidon er wel overheen. “ Natuurlijk komt hij er wel overheen. Poseidon is niet anders van me gewend. “ Ze streek haar blonde haar even achter haar oor en ze keek hem weer aan. “Poseidon komt echt wel aan zijn trekken, waar dacht je anders dat Percy vandaan kwam? Of al die andere halfgoden van hem.” Ze lachte schamper. Zelf had ze nog geen kinderen. Ze was nog zo puur als het maar kon, al maakte ze wel graag gebruik van mannen. Ze vond het heerlijk om op ze in te spelen, maar ver ging het eigenlijk nooit, al dacht iedereen van wel. Ze glimlachte hierdoor. Apollo vroeg of hij iets voor haar kon betekenen. “Is een fijn gesprek soms geen goede voorwaarde?” Vroeg ze nu aan hem. Ze streek met haar hand even langs zijn arm.

Apollo

‘Niet alle mannen hoor…’ zei hij tegen haar, met een glimlachje op zijn gezicht. ‘Of ik heb gewoon nog niet de juiste vrouw gevonden. Misschien komt het daar wel door,’ zei hij daarna, nadenkend. Dat kon het ook zijn, het maakte hem niet zo heel veel uit, hij had er nooit over nagedacht. Er waren genoeg mooie vrouwen, maar hij was nog niemand tegengekomen waar hij zich mee zou willen binden. Misschien wilde hij dat ook wel helemaal niet, hij zag het allemaal wel. ‘Oh, daar ben ik ook niet bang voor. Volgens mij is dat waar hij vooral druk mee is. Hij moet het zelf maar weten,’ zei hij tegen haar, met een glimlachje op zijn gezicht. ‘Al vind ik het maar niets, al die halfgoden. Hij zou misschien beter op kunnen letten…’ voegde hij er wel nog aan toe. Hij had er gewoon niets mee. Je was een god, of je was het niet. Poseidon moest gewoon beter op dat soort dingen letten. Met een mens, dat was prima, maar zorg er dan voor dat ze niet zwanger raakt. Door haar vraag, glimlachte hij. Hij voelde haar hand over zijn gespierde arm heengaan, waardoor hij langzaam inademde. ‘Je moet weten dat ik niet van plan was om net zo wanhopig achter je aan te huppelen als Poseidon dat doet…’ zei hij zacht tegen haar, wel met een glimlach op zijn gezicht. ‘Je weet waarschijnlijk heel goed dat iedereen je beeldschoon vindt, dat vind ik ook. Natuurlijk. Maar ik was niet van plan om mij door jou zo gek te laten maken, dat ik ergens anders voor een halfgod ga zorgen…’ zei hij, op plagende toon, al meende hij het wel. 'Maar ik sta altijd open voor een fijn gesprek...'

Aphrodite

“Je zou haast denken dat je op mannen viel, Apollo.” Sprak Aphrodite nu wat verveeld toen hij over de juiste vrouw sprak. Zij wachtte misschien ook wel op de juiste man, maar tussendoor kon je dan nog wel plezier hebben. Ze waren toch onsterfelijk. Dus waarom wachten als je al zo lang leefde? Het was voor haar een status. Aphrodite, schoonheid en eeuwige maagd, daarvoor aanbidden mensen haar. Apollo vond al die halfgoden helemaal niets. “Ach, er zijn ook zat godinnen die jou willen hoor, Apollo.” Klonk haar stem zoet en zacht. Ze lachte aannemelijk haar witte tanden bloot toen hij aangaf dat hij niet achter haar aan ging huppelen zoals Poseidon deed. “Dan is het spelletje ook helemaal niet leuk meer. Je lijkt nog zo jong, Apollo.” Zei ze zacht tegen hem en haar vingers gleden over zijn arm richting zijn hand. “Zorg ik ervoor dat de goden een sterveling op gaan zoeken? Daar geloof ik helemaal niets van.” Haar ogen waren wat groot door deze veronderstelling.

Apollo

Door haar veronderstelling schudde hij zijn hoofd. ‘Maak je maar geen zorgen, dat is niet zo,’ zei hij tegen haar, met een glimlachje op zijn gezicht. Ze zei dat er ook zat godinnen waren die hem wilden, haar stem zorgde ervoor dat hij zijn blik amper van haar afkreeg. Zodra hij aan had gegeven dat hij niet achter haar aan ging huppelen, zei ze dat het spelletje dan helemaal niet leuk meer was. Ze zei dat hij nog zo jong leek, haar vingers gleden over zijn arm heen, waardoor hij zijn adem inhield. Ze zei dat ze niet geloofde dat ze er voor zorgde dat de goden een sterveling op zouden zoeken. Daardoor keek hij weer langzaam op naar haar. ‘Ik denk dat je dat mis hebt…’ zei hij zacht, het lukte hem niet meer om te verbergen dat ze zo veel effect op hem had. Hij vond het iets minder erg omdat hij wist dat ze dit met iedereen kon doen, niet alleen met hem. ‘Als je zo door gaat, ben ik misschien wel iemand die dat ook doet… ‘ mompelde hij.

Aphrodite

Hij was dus niet van de verkeerde kant, daardoor grinnikte ze een beetje. Hij bleef naar haar kijken alsof hij gehypnotiseerd was door haar en dat vond ze echt fantastisch. Ze schudde haar blonde haren uit haar gezicht en keek weer naar Apollo. Haar vingers hadden zelfs al heel erg veel effect op hem. Ze had het mis volgens hem. Als ze zo doorging, ging hij misschien ook wel naar een sterveling toe. Haar ogen twinkelden. Ze pakte zijn gezicht even beet en keek hem diep in zijn ogen aan. “Het is maar een spel…” Fluisterde ze tegen hem. “Laat je toch niet gek maken.”

Apollo

Hij wist dat ze dit helemaal geweldig vond, daarom vond hij het ook minder leuk. Hij zou willen dat hij haar kon weerstaan, maar dat was hopeloos, dat wist hij zelf ook wel. Niemand zou haar kunnen weerstaan, daar maakte ze goed gebruik van. Hij zag de twinkeling in haar ogen, zijn gezicht werd vastgepakt, waardoor hij haar wel weer aan moest kijken. Ze zei dat het maar een spel was, dat hij zich niet gek moest laten maken. Hij legde zijn hand in haar hals en hij boog naar haar toe, zijn lippen raakten heel kort die van haar, daarna schoot hij overeind. ‘Sorry…. Sorry Aphrodite….’ Stamelde hij, dat had hij helemaal niet willen doen. ‘Je weet heel goed hoe gek je elke man maakt, voor jou is het misschien een spel, voor mij niet echt… en anders vind ik het geen leuk spel…’ zei hij zacht, terwijl zijn blik over haar heen ging.

Aphrodite

Ze voelde de hand van Apollo in haar hals en ze merkte dat hij naar haar toe boog. Hij kuste haar, zijn lippen raakten alleen maar vederlicht de hare en daardoor keek ze hem grijnzend aan. Hij bood zijn excuses aan, maar ze pakte zijn kin beet en drukte haar lippen op die van hem. Ze zoende hem vol lust en liet hem daarna weer los. “Je moet nog veel leren over hoe je een vrouw moet zoenen, Apollo.” Sprak ze met een grote plagende grijns rond haar lippen. Daarna verdween ze razendsnel. Ze hoopte dat hij haar zou volgen. Niet veel later stond de mooie vrouw in Griekenland. Ze droeg een zijdeachtige jurk en haar haren waren netjes bij elkaar gevlochten. Ze zag eruit als een rijke dame, maar minder exotisch en mooi als ze was als de godin Aphrodite. Ze liep over de drukke markt, ze hoopte stiekem dat Apollo haar zou volgen, zodat ze het spelletje verder kon spelen.

Apollo

Toen ze zijn gezicht vastpakte, keek hij haar volledig verbaasd aan. Hij werd door haar gezoend, waar hij eigenlijk meteen in mee ging. Net zo snel hield het weer op en bleef hij beduusd achter. Haar woorden galmden door zijn hoofd, maar daardoor stond er wel een grijns op zijn gezicht. Hij wist heel goed dat ze wilde dat hij achter haar aan ging, dus deed hij dat ook. Binnen een paar seconde stond hij op de markt, hij zag Aphrodite wegschieten. Zijn schoonheid was nu minder intens, het straalde niet echt van hem af, zoals normaal gesproken wel het geval was. Hij leek nu normaler, al was hij nog steeds wel anders dan de normale mensen, dat was eigenlijk wel een beetje te zien. Tussen de mensen door ging hij achter Aphrodite aan, om haar spel mee te spelen. Nu was hij eigenlijk net zo slecht bezig als Poseidon.

Aphrodite

Ze grinnikte wanneer haar zilver gekleurde ogen Apollo opvingen. Hij liep achter haar aan op de markt. Haar wat minder lange haar zwiepte ze over haar schouder. Ze speelde echt een spelletje met hem en hoopte dat hij haar volgde, overal waar ze ging. Ze betaalde een zachte vrucht en at daarvan. Het zoete vruchtvlees smaakte heerlijk en met haar ogen hiel ze Apollo in de gaten. Ze wachtte op hem en leunde daarbij sierlijk tegen de muur van een huis aan. Verschillende mannen spraken haar aan, maar ze keek strak naar Apollo, de rest zag ze wel, maar ze schonk er totaal geen aandacht aan.

Apollo

Hij bleef haar volgen, zijn ogen waren strak op haar gericht. Hij zag dat ze een vrucht kocht, verschillende mannen zagen haar duidelijk wel zitten, maar ze keek alleen naar hem. Hij liep naar haar toe, zoals ze tegen de muur stond, maakte haar nog mooier. Hij had een wat uitdagende blik in zijn ogen, een blik die je niet vaak zag. Meestal was hij serieus, dit was eigenlijk niets voor hem. Toch greep hij haar vast. ‘Dus jij was in de veronderstelling dat ik nog moet leren hoe je een vrouw goed zoent?’ vroeg hij haar, op lage toon. Hij boog naar haar toe, nu zoende hij haar, zonder aarzelen. Het interesseerde hem niets dat iedereen het kon zien, niemand wist toch wie ze waren. Hij legde zijn handen in haar hals en hij drukte zijn lippen tegen haar aan, het was heel erg intens. Hij hield wel vrij snel op, om haar weer aan te kijken. Hij wilde niet iets doen als Aphrodite het totaal niet zag zitten, maar hij had zo het gevoel dat ze dit helemaal niet erg vond.

Aphrodite

Ze zag de blik in zijn ogen, dat was een goed teken. Apollo moest ook een beetje loskomen af en toe, dat was beter voor hem, dat serieuze gedoe was helemaal nergens voor nodig. Hij stond voor haar en greep haar vast. Haar zilveren ogen lieten zijn ogen niet los. Ze hoorde zijn woorden en daardoor speelde er een lachje rond haar lippen. Hij boog zich naar haar toe en zoende haar intens. De zoen was zoet doordat ze net nog van de vrucht had gegeten, het voelde heerlijk. Ze begon zich te beseffen dat hij vreselijk goed kon zoenen. Na de zoen keek ze hem aan. “Waar heb je dat geleerd?” Vroeg ze plagend en ze nam nog een hap van de zoete vrucht. Ze ging weer tegen de muur aan staan en keek hem weer wat uitdagend aan. Er werd naar haar gefloten door een man en ze zond hem een donkere blik toe. Ze was bezig.

Apollo

Door haar vraag grinnikte hij. ‘Ik ben ook niet zo onschuldig en jong als ik lijk,’ zei hij tegen haar, met een grijnsje op zijn gezicht. ‘Dat ik niet als Poseidon wil zijn, niet met elke knappe sterveling het bed in duik zodat er honderd halfgoden van mij rondlopen, zegt niet dat ik niet af en toe ook ergens naar verlang. Ik let alleen beter op, dat wel.’ Zei hij plagend tegen haar. Ze nam een hap van de vrucht, hij ademde langzaam in. Ze ging tegen de muur staan, hij hoorde dat er gefloten werd, maar de blik van Aphrodite zorgde ervoor dat hij niet eens de moeite nam om te kijken. Ze had toch alleen maar aandacht voor hem nu, eigenlijk vond hij dat wel leuk. Hij ging weer dicht tegen haar aan staan, hij legde zijn handen op haar heupen naar en hij trok haar iets naar zich toe. ‘Maar een sterveling, hoe mooi dan ook, is natuurlijk helemaal niets vergeleken met jou…’ zei hij zacht. Daarna drukte hij kort zijn lippen op die van haar, waardoor hij de vrucht proefde. Het zorgde voor een grijns op zijn gezicht. ‘Lekker…’ zei hij zacht.

Aphrodite

“Je weet net zo goed als ik dat Poseidon echt niet de enige is. Zoveel goden delen het bed met stervelingen. Jij bent juist een uitzondering op de regel.” Sprak ze tegen hem en ze streek even langs zijn gezicht. Op aarde konden ze toch meer doen dan waar ze woonden. Hier letten de goden minder op hen en meer op de rest. Hij kwam dichter tegen haar aan staan en pakte haar heupen beet. Elke sterveling was niets vergeleken met haar en daardoor zuchtte ze zacht. “Het is toch altijd fijn om te horen hoeveel ik gevleid wordt.” Sprak ze plagend tegen hem. Ze werd nogmaals gekust door Apollo. Hij gaf aan dat de vrucht lekker smaakte. Ze rolde even met haar ogen. “We gaan niet overdrijven, hé?” Vroeg ze nu aan hem. Ze zag in zijn ogen dat het geen liefde was en daar was ze stiekem naar op zoek, daarom liet ze iedereen keihard vallen na haar spelletjes. Ze zocht liefde, echte liefde, maar dat zou ze nooit hardop uitspreken.