Medieval Times

Lucius Legos

Door wat ze zei keek hij haar wat verbaasd aan. Daarna glimlachte hij wel een beetje. 'Het begint te wennen,' zei hij zacht. 'Ik hoop dat het zo blijft,' voegde hij er aan toe. Hij hoopte het echt. 'Je vond mij toch altijd al leuk?' vroeg hij daarna met een zwakke grijns op zijn gezicht. 'Straks vind je mij nog saai, net als alle andere mannen....' voegde hij er aan toe.

Nathan Gerono

Hij kon haar niet troosten, maar hij deed zo ontzettend zijn best. Hij bleef haar gewoon vasthouden en hij ademde rustig in en uit, misschien zou hij haar iets kunnen kalmeren. Hij hoopte het echt heel erg, hij hoopte dat ze rustig zou worden doordat hij zo kalm was. Opeens werd er op de deur geklopt, Nathan keek langzaam op, de deur ging open. Hij zag Stephen binnenkomen, de man keek hem strak aan. 'Mag ik even alleen met Fay praten?' vroeg hij. Het was dan misschien een vraag, maar het kwam ontzettend dwingend over. Nathan liet Fay langzaam los en hij kwam overeind, daarna liep hij weg.

Fay Fuego

Ze werd een klein beetje rustiger, maar echt heel erg veel scheelde het niet, wanneer ze geklop op de deur hoorde, zag ze dat het Stephen was, haar hart ging sneller tekeer en ze keek naar hem. Ze was niet echt bang voor hem, maar voor wat hij nu zou bespreken met haar. Hij wilde alleen met haar praten en Nathan liet haar los. Haar blik was verdrietig en ze wachtte een beetje af, vertwijfeld over wat ze moest zeggen. Ze was gewoon zo erg uit haar doen op dit moment...


Aurora Legos

Hij zei zacht dat het begon te wennen en hij hoopte dat het zo blijft. "Ik ook, Lucius..." Vertelde ze zachtjes. Hij zei dat zij hem toch altijd al leuk vond. "Ja, qua uiterlijk, maar je karakter..." Plaagde ze hem nu. Straks vond ze hem nog saai, ze zette haar glas wijn weg en duwde hem zacht achterover op het bed.
"Nooit." Fluisterde ze in zijn oor en met twinkelende ogen.

Koning Stephen Lahero

Zodra Nathan weg was liep hij naar Fay toe. Hij kwam op de rand van het bed zitten, maar hij pakte haar niet vast. Hij wilde eerst zien hoe ze op hem reageerde en hij wilde weten of hij zelf normaal kon doen. 'Ik heb met Aurora gesproken...' zei hij zacht, waarschijnlijk wist ze het al, maar hij wilde het toch noemen. 'Ze liet mij inzien dat het laatste dat ik wil de mensen waarvan ik hou pijn doen. Dat meen ik, Fay. Ik weet dat ik open moet zijn over mijn gevoelens, zodat jij weet waar je aan toe bent. Maar ik dacht dat het meeviel... ik had nooit gedacht dat ik...' hij onderbrak zijn zin en hij haalde trillend adem. Hij wilde haar zo graag alles vertellen, maar hij kon het nu nog niet.

Lucius Legos

Ze plaagde hem, waardoor hij grijnsde. Ze zette haar glas wijn weg en daarna werd hij achterover geduwd. Ze vond hem nooit saai. 'Weet je dat zeker? Nu ben ik toch bijna normaal?" vroeg hij aan haar. Daarna greep hij haar kin vast en zoende hij haar heftig. Hij trok haar dichter naar zich toe, hij moest toegeven dat hij heel blij was dat ze eerlijk tegen hem zei dat ze hier blij mee was, dat liet hem zien dat hij dit vast moest houden, wat er ook gebeurde. Dat moest hij niet vergeten.

Fay Fuego

Hij kwam op de rand van het bed zitten en ze kwam wat meer naar hem toe, maar ze durfde hem nog niet aan te raken, ze wist niet in hoe verre het goed met hem ging, of hij zich helemaal in bedwang had. Hij had met Aurora gesproken en daardoor knikte ze even. Ze liet hem inzien dat het laatste wat hij wilde was de mensen waarvan hij hield pijn doen, dat meende hij, hij wist dat hij open moest zijn, maar hij dacht dat het meeviel.
"Ik heb met Lucius gepraat, ik zal je met rust laten wanneer je dat echt nodig hebt, want je wilt mij geen pijn doen, maar dat gebeurd wel wanneer ik wil helpen..." Fluisterde ze, ze pakte het van hem over, zodat hij even kon nadenken over wat hij wilde zeggen tegen haar.
"Maar... het maakte me gewoon best wel bang." Haar stem trilde, maar ze was wel heel eerlijk tegen hem.


Aurora Legos

Hij wilde weten of ze het zeker wist. "Dat zeg je goed, bijna normaal, je blijft dat randje houden, je blijft echt Lucius." Zei ze met een glimlach. Ze werd bij haar kin vastgegrepen en heftig gezoend. Ze zoende hem vurig terug en kroop bovenop zijn lichaam. Ze vond het heerlijk, ook als hij nog een beetje ruw bleef tegen haar.

Koning Stephen Lahero


Ze vertelde hem wat ze besproken had en daarna zei ze dat ze gewoon best wel bang was. 'Het is logisch dat je bang bent...' Fluisterde hij. 'Ik zal je echt niet uit het niets pijn doen. Ik zal het aangeven als ik voel dat het fout gaat. Dan zal ik tijd voor mezelf nemen. Dan blijf ik zo lang weg als nodig is, zodat ik jullie geen pijn doe...' Fluisterde hij. 'Ik zal er met jou over blijven praten, met Lucius en Aurora en ik zal dit ook met Kayton bespreken. Als het dan nodig is kan ik weg...' Fluisterde hij. Hij vond het ontzettend moeilijk, maar dit moest. 'Ik wil het verder graag stil houden, ook voor Chayenne en Faith...' Zei hij zacht. 


Lucius Legos


'Gelukkig maar...' Zei hij tegen haar, zijn stem klonk laag. Hij zoende haar weer, ze kroop bovenop hem en hij liet zijn handen over haar lichaam heen glijden. Hij wist dat hij echt ontzettend veel geluk met Aurora had, nu waardeerde hij dat ook echt. 

Fay Fuego

Hij vond het logisch dat ze bang was, maar hij zou haar echt niet uit het niets ineens pijn gaan doen, hij zou het aangeven en wanneer hij aanvoelde dat het fout ging, zou hij de tijd nemen, hij wilde er met haar over blijven praten en met Lucius en Aurora, ook zou hij het met Kayton bespreken en als het dan nodig was, kon hij weg.
"Ik ben blij dat je er zo goed over na hebt gedacht..." Sprak ze hem zachtjes toe. Ze glimlachte een beetje naar hem. Hij wilde het verder graag stil houden en ze knikte. "Dat begrijp ik heel erg goed." Zei ze. Ze werd langzaam weer wat positiever. Ze stak wat aarzelend haar hand uit en streelde zachtjes en voorzichtig over zijn rug heen.

Koning Stephen Lahero


Hij glimlachte zwak naar haar, ze stak haar hand uit en ze streek langzaam over zijn rug heen. Hij moest heel even wennen, maar daarna ging het wel. Hij streek voorzichtig langs haar wang en hij drukte kort zijn lippen op haar voorhoofd. 'Hoewel ik heel graag bij je blijf, denk ik dat het beter is als ik zo naar Aurora en Lucius ga en daarna naar Kayton, ik zal Nathan vragen of hij bij je blijft, oké?' Vroeg hij zacht. 

Fay Fuego

Ze voelde hem over haar wang streken en daarna zijn lippen op haar voorhoofd. "Mag ik heel eventjes een knuffel van je?" Vroeg ze zachtjes en lief aan hem. Dat vond ze nog steeds het fijnste wat er bestond. Hij kon niet blijven en wilde alles overleggen, dat was beter. Hij zou Nathan vragen om bij haar te blijven en ze knikte hiervoor eventjes. Dat had ze toch stiekem wel liever dan alleen zijn.

Koning Stephen Lahero


Ze vroeg of ze heel even een knuffel mocht, daardoor glimlachte hij zwak. 'Ja, natuurlijk,' zei hij zacht. Hij pakte haar vast en hij knuffelde haar even, hij streek langzaam over haar rug heen en na een tijdje liet hij haar weer los. Hij voelde de onrust in zijn lichaam en het was beter om niet meer die grens op te zoeken. 'Ik hou van je, dat moet je nooit vergeten. Ik hou zielsveel van je en ik wil je geen pijn doen, nooit....' Fluisterde hij. Hij kwam langzaam overeind, hij moest eerst langs Lucius en Aurora en daarna zou hij naar Kayton gaan. Dan was hij ook weer even weg van het kasteel. Hij wilde niet, maar hij wist dat het moest. 

Fay Fuego

Natuurlijk mocht het, ze werd door hem vastgepakt en geknuffeld, ze voelde hem over haar rug strijken, het was ontzettend fijn, ze hield hier echt van. Hij liet haar weer los en ze keek hem doordringend aan. Hij hield van haar, dat moest ze niet vergeten en hij wilde haar nooit pijn doen. Ze glimlachte daardoor naar hem.
"Dank je, Stephen... ik hou ook heel erg veel van jou." Fluisterde ze hem nu zachtjes toe. Daarna kwam hij overeind. "Heel veel succes, lieverd." Glimlachte ze hem toe, ze voelde zich weer beter nu. Positiever. Ze hoopte wel dat Nathan zo zou komen, dan voelde ze zich nog wat beter.

Koning Stephen Lahero


Eerst zocht hij Nathan op en vertelde kort wat hij ging doen en de man ging direct naar Fay. Stephen liep door naar de kamer van Lucius en Aurora. Hij klopte kort aan en daarna stapte hij naar binnen, hij bleef heel even staan en hij schraapte zijn keel. 'Sorry, ik wilde niet storen...' Zei hij zacht. Zijn stem trilde lichtjes, hij was duidelijk nog echt heel erg gespannen. Hij haalde een hand door zijn haren heen en hij wilde het liefste meteen weg. Hij wilde niet naar Kayton, hij wilde niets meer. Hij zag Lucius wat overeind komen. 'Rustig Stephen, het maakt niets uit. Ik ben blij je te zien...' Zei hij. 

Fay Fuego

Ze was nog wel lekker ondergekropen in haar dekens, ze vond het heerlijk zo diep in haar kussens te liggen. Ze staarde naar boven, dacht aan Stephen, ze had medelijden met hem, vond het ontzettend sneu dat hij hier in feite gewoon alleen voor stond...


Aurora Legos

Ze kwam ineens van Lucius af toen ze geklop op de deur hoorde en niet veel later stapte Stephen binnen, ze kamde met haar handen haar haren weer netjes achter haar oren en glimlachte. "Geen probleem, Stephen, ik ben blij dat je weer terug bent." ZZei ze met een glimlach tegen haar zoon, Lucius kwam overeind om met hem te praten.

Nathan Gerono


Hij liep meteen naar Fay toe en hij klopte op de deur, daarna stapte hij naar binnen. 'Gaat het een beetje met je?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij ging weer bij haar zitten en hij pakte haar handen vast. Hij was wat bezorgd, hij hoopte dat Stephen haar wat rustiger had kunnen maken. 


Koning Stephen Lahero


Hij ademde diep in en hij keek naar de grond. 'Wat wil je gaan doen, Stephen?' Vroeg Lucius aan hem. 'Ik moet naar Kayton... Ik moet het hem vertellen, zodat hij het over kan nemen als ik weg ga...' Zei Stephen, Lucius knikte langzaam. 'Ik snap dat je dat wilt, maar weet je zeker dat dit het goede moment is?' Vroeg Lucius aan hem. 'Ik moet wel, anders doe ik het niet meer...' Zei hij eerlijk. 'Dan moet je het doen, maar doe voorzichtig. Je kan je niet uitleven op Kayton en je zal het heel erg moeilijk vinden om het hem te moeten vertellen...' Zei Lucius. 

Fay Fuego

Nathan kwam naar binnen toe en vroeg of het met haar ging. Ze knikte. Hij kwam bij haar zitten en pakte haar handen vast. "Bedankt dat je altijd voor me klaarstaat, Nathan... ik vind het zo fijn dat jij er altijd voor me bent, daar ben ik zo ongelooflijk blij mee." Sprak ze zachtjes tegen hem. Ze legde haar hoofd tegen hem aan. "Het gaat wel weer een beetje, ik vind het jammer dat hij meteen weg moest...." Sprak ze zacht.

Aurora zegt niets XD

Nathan Gerono


'Dat snap ik wel... Maar hij was wel... Aardig?' Vroeg hij voorzichtig. 'Natuurlijk sta ik altijd voor je klaar. Dat doe jij bij mij ook...' Zei hij zacht. Hij keek haar even glimlachend aan, daarna drukte hij zacht zijn lippen op die van haar, het was meer een simpel kusje, gewoon om te laten zien dat hij echt om haar gaf, heel veel. Daarna sloot hij haar weer in zijn armen. 


Koning Stephen Lahero


'Ik ga maar meteen, dan zie ik jullie daarna...' Zei hij zacht. 'Meteen hier naar toe komen, wat je ook voelt...' Zei Lucius tegen zijn zoon. Stephen knikte even, daarna liep hij weg. Hij zadelde zijn paard zelf, hij kon echt niemand spreken of onder ogen komen, dan ging het fout. Daarom reed hij ook al heel snel richting het landgoed. Hij aarzelde enorm. Hij kon ook gewoon doen wat hij wilde, naar het dorp gaan, dan was alles opgelost. Eenmaal voor het landgoed hield hij zijn paard in en ademde hij trillend in. Hij stapte langzaam af. Dit kon gewoon niet goed gaan. 

Fay Fuego

Hij vroeg voorzichtig of Stephen aardig tegen haar was. "Hij was lief." Zei ze met een knikje tegen hem en met een glimlach. Daarna zei hij dat hij altijd voor haar klaar stond, want dat deed ze ook bij hem. "Dat klopt..." Fluisterde ze. Ze voelde zijn lippen zacht op de hare. Gewoon een klein kusje, daarna leunde ze tegen hem aan.


Kayton Erogate

Ze zouden nog naar Jay en Esmeralda toe gaan, tot hij merkte dat er iemand naar hun toe kwam, hij keek uit het raam en merkte dat het Stephen was. Hij glimlachte even en liep de trappen af naar beneden om hem buiten te kunnen ontvangen. "Stephen! Dat is lang geleden." Zei hij, zich van geen kwaad bewust. Hij moest ook nog naar Stephen toe lopen.

Nathan Gerono


'Daar ben ik heel erg blij mee...' Zei hij zacht tegen haar. Ze leunde tegen hem aan en hij streek langzaam langs haar gezicht. 'Ik hou van je, Fay. Ik wil dat je gelukkig bent...' Mompelde hij zacht. Dat vond hij het belangrijkste nu, ze moest wel gelukkig blijven en hij hielp daar graag aan mee. 


Koning Stephen Lahero


Hij hoorde Kayton al snel en hij voelde direct dat hij trilde over zijn hele lichaam. Zijn hengst werd onrustig door hem en begon flink te dribbelen, Stephen deed niet eens een poging om hem te kalmeren, het zou toch niet werken. Hij reageerde echt niet op Kayton, hij was veel te druk bezig met al zijn gevoel in te houden, Kayton zou zo teleurgesteld zijn. Hij zou spijt hebben van zijn beslissing om hem koning te laten zijn. Stephen raakte door al die gedachten alleen maar meer de controle kwijt. 

Fay Fuego

Hij was er heel erg blij mee en daardoor glimlachte ze even. "Ik weet gewoon wel dat hij keihard zijn best doet voor mij en dat vind ik al heel erg fijn." Vertelde ze zacht aan Nathan. Hij zei dat hij van haar hield en dat hij wilde dat ze gelukkig was, ze glimlachte daardoor. "Ik ook van jou, Nathan..." Mompelde ze zachtjes tegen hem.


Kayton Erogate

Hij bleef op een paar meter afstand staan, de hengst van Stephen was wild, Stephen reageerde niet echt, dit zat fout. Kayton bleef vriendelijk kijken naar Stephen en wachten tot hij alles weer onder controle zou hebben. Dat leek op dit moment heel erg belangrijk te zijn voor de man, Kayton zag het helemaal aan hem.

Nathan Gerono


Ze hield ook van hem, daardoor glimlachte hij even. Daarna herinnerde hij zich weer wat er gebeurd was. Wat hij allemaal gevoeld hij bij Chayenne, wat ze besproken hadden. Misschien vond Fay het helemaal niet erg, maar Stephen wel. Hij zou sowieso niet blij zijn dat hij Faith uit het oog verloren was. Hij wilde het met haar bespreken, hij wilde alles met Fay bespreken, maar nu durfde hij niet goed. 


Koning Stephen Lahero


Hij ademde trillend in. Hij liet zijn paard los, het dier kalmeerde weer een beetje en Stephen slikte. Hij keek op naar Kayton. 'Ik... Ik wilde even met je praten...' Zei hij zacht tegen hem. Hij vond het echt verschrikkelijk, hij wilde dit helemaal niet. Hij wilde niemand teleurstellen en dat deed hij nu heel erg. Hij wist eigenlijk niet eens wat hij moest zeggen. 

Fay Fuego

Nathan was daarna stil, ze keek hem eventjes aan. "Je zit ergens mee, of niet soms?" Vroeg ze hem zachtjes en ze keek hem doordringend aan, ze kende haar vriend goed genoeg om dat te herkennen.



Kayton Erogate

Stephen liet zijn paard even los en zei zacht tegen hem dat hij even met hem wilde praten. "Dat kan, geen enkel probleem." Reageerde Kayton vriendelijk op hem. Hij wenkte de enige stalhulp die er werkte. "Wil je even voor het paard zorgen?" Vroeg hij aan de man, daarna keek hij Stephen weer aan.
"Wil je het binnen bespreken of buiten?" Het was namelijk prachtig weer.

Nathan Gerono


Ze dacht dat hij ergens mee zat, ze kende hem goed genoeg. 'Er is wat gebeurd, toen ik met Chayenne en Faith ging zwemmen...' Zei hij eerlijk tegen haar. Hij slikte even en daarna staarde hij voor zich uit. 'Ik dacht dat Stephen daarom zo kwaad werd, dat hij daarom zo op mij reageerde...' Zei hij zacht tegen haar. 


Koning Stephen Lahero


'Buiten,' zei hij zacht. Hij keek naar de stalhulp, de woede leek alleen maar erger te worden, maar hij liep wel met Kayton mee. Hij wilde buiten blijven, dan kon hij snel weg als het hem te veel werd. Hij was bang dat het niet lang zou duren. Hij had het gevoel dat Kayton maar één ding hoefde te zeggen voor Stephen door zou draaien. 

Fay Fuego

Hij zei dat er wat was gebeurd toen hij met Chayenne en Faith ging zwemmen, daardoor keek ze hem doordringend aan, hij dacht dat Stephen daarom zo kwaad werd. "Wat heb je gedaan, dan? Vertel het me gewoon, Nathan." Ze had een hekel aan het omheen gedraai.


Kayton Erogate

Stephen wilde buiten met hem praten, daardoor knikte hij. "Prima, kom, dan zoeken we een bankje op in de zon." Glimlachte hij. Hij liep door de tuin heen en ging zitten. Hij keek naar Stephen en wachtte maar gewoon af. Hij wist dat het ongeveer hetzelfde was als met Jay en Leroy als hij uit zijn slof zou schieten.

Nathan Gerono


'Ik heb niet echt iets gedaan. Ik heb met Chayenne gepraat, dat is het... Maar doordat ik nogal druk bezig was met haar ben ik Faith uit het oog verloren... En ik besprak wat dingen met Chayenne waar Stephen niet blij van zou worden...' Vertelde hij eerlijk. Hij deed daar ook niet moeilijk over, hij zou eerlijk tegen haar zijn, altijd. 


Koning Stephen Lahero


Hij liep met Kayton mee en hij ging zitten, daarna was het stil. 'Ik wil je weer om hulp vragen...' begon hij zacht. 'Ik... Vandaag... Ik....' Zei hij zacht. Hij kon het gewoon niet uitleggen. Hij wist niet eens wat er gebeurd was, hij kon niet eens vertellen wat er in hem omging. Hij stond op, dit was een vergissing, hij moest weg hier.

Fay Fuego

Hij had met Chayenne gepraat en hij had het daar nogal druk mee en was Faith uit het oog verloren. Daardoor ademde ze trillend in. Haar kleine meisje waar ze zo voorzichtig mee was en die ze aan Nathan toevertrouwde ze wist dat hij op haar zou letten... Ze was Fay zo dierbaar, maar ze kon ook gevaarlijk zijn als er plotseling wat zou gebeuren. Hij had ook dingen besproken met Chayenne waar Stephen niet al te blij van zou worden.
"Je hebt haar hopelijk met geen vinger aangeraakt." Sprak Fay nu tegen hem, ze kende Nathan en ze wist ook dat er een grote uitdaging in Chayenne lag.

Kayton Erogate

Het werd weer stil, daarna vroeg Stephen om zijn hulp. Hij wilde iets vertellen, maar kwam niet uit zijn woorden, hij stond op en leek weg te willen.
"Stephen, je kan me echt vertrouwen... ik wil je dolgraag helpen, maar ik moet wel weten waarmee ik dat moet doen." Sprak hij zachtjes tegen Stephen.

Nathan Gerono


'Het spijt mij enorm Fay, ik zal haar voortaan geen seconde uit het ook verliezen, echt niet... Ik ben mij kapot geschrokken, maar ik ben ook geen kinderen gewend...' Zei hij zacht tegen haar. Door wat ze zei slikte hij even en schudde hij langzaam zijn hoofd. 'Het spijt mij,' mompelde hij, dit kon hij dus niet met haar bespreken. Hij staarde voor zich uit, hij moest maar blij zijn dat er verder niets gebeurd was. 



Koning Stephen Lahero



'Ik kan niemand vertrouwen...' Zei hij nu woedend. 'Ik heb je hulp niet nodig, dit was een vergissing. Laat het maar zitten.' Voegde hij er woedend aan toe. Hij liep weg, naar de stallen, hij duwde de stalhulp heel hard aan de kant en hij pakte zijn hengst. De jongen was totaal overdonderd en hij kwam langzaam overeind, maar Stephen trapte hem meteen weer naar de grond. De witte hengst leek helemaal gek te worden, Stephen veroorzaakte het zelf, de hengst was dit niet gewend.