Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Het duurde niet lang voor hij omsingeld was, maar dat was dan ook precies wat hij wilde. Hij had hier zelf voor gekozen en hij ging praten met die man. Hij reed met de mannen van Damian mee, wel zelfstandig, hij liet zich echt niet vastpakken of vastbinden, hij kwam gewoon om te praten, dat was alles. Dan hoefde er ook geen overdreven gedoe bij, dat was nergens voor nodig. Blijkbaar waren ze er, dus sprong hij zelf ook van zijn paard af, net als de mannen om hem heen deden. Hij bleef naast het dier staan, doodstil, maar verder deed hij niets. Als hij niets deed, zou er waarschijnlijk ook niets gebeuren. Dan kon hij tenminste gewoon praten, daarna was er altijd nog genoeg mogelijkheid om iets te doen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Samen met haar vader had ze heerlijk gegeten die dag, er ging veel meer bij haar naar binnen en ze vond het lekker, hij had waarschijnlijk expres de dingen gehaald die ze lekker vond. Die nacht had ze alweer bij Carmen doorgebracht en nu het ochtend was, wachtte ze weer tot de vrouw wakker zou worden. Ze vond het heel erg fijn dat ze nu gewoon sliep en niet meer zo ver weg was.

Kayton Erogate

Volgens zijn dochter was Damian onmenselijk. "Lieverd, niemand is onmenselijk, hij heeft zo zijn menselijke kanten en als we die kunnen vinden, kunnen we hem gemakkelijk breken." Legde hij aan haar uit en hij streek door haar haren heen.
"We moeten gewoon wat slimmer zijn dan hij." Glimlachte Kayton nu. Ineens begon ze wat bemoedigend te praten.
"Ik weet ook zeker dat ze komen, maar ik vraag me af hoe dat zal verlopen." Mompelde hij.

Carmen Samira

Hoewel ze wel sliep, was het toch alsof ze half na kon denken. Het was niet alsof ze ook maar iets van kracht in haar lichaam had, maar het denken leek redelijk te gaan. Toen ze uiteindelijk ook echt haar ogen opende zag ze dat het Esmeralda was die weer bij haar zat. Ze leek geen seconde van haar zijde te wijken en dat vond ze ontzettend lief. Ze wilde inademen om iets te zeggen, maar meteen kromp ze volledig in elkaar omdat het veel te veel pijn deed. Het ging gewoon niet. Ze kneep haar ogen dicht en ze ademde heel langzaam in en uit om de pijn wat weg te laten zakken, maar het was echt verschrikkelijk.

Verena Stratton
Na een tijdje rondgelopen te hebben, stopte ze bij de deur waar Carmen lag. Tenminste, de vorige keer lag ze in die kamer. Ze nam aan dat dat in die paar dagen niet veranderd was. Ze klopte op de deur en stapte daarna naar achteren, wachtend of de deur geopend werd, en door wie.
Ze had zich vandaag een jurk aan gedaan, iets wat best zeldzaam was bij haar. Of ja, zeldzaam als ze ridder is. Als boerendochter en dienstmeid moest ze haast wel een jurk aan. Maar dit was een nettere jurk, meer vrijetijdsjurk. Ze wilde minder stijfjes over komen, dat ze niet altijd in harnas rond liep. Daarnaast had haar harnas wel hier en daar wat kenmerken van Black Castle en dat kon verwarrend overkomen als ze op White Castle rond liep. Ondanks dat ze haar harnas niet aan had, droeg ze toch haar zwaard om haar middel. Die kon ze toch niet echt missen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Carmen was al een paar dagen wat vaker wakker, Esmeralda vond het fijn, ze zat urenlang aan haar bed om met haar te praten. Ze deed niets liever. Het was zo fijn bij Carmen en ze hield haar graag gezelschap, vooral omdat ze zich verder zo alleen voelde omdat Jay er niet was, nu had ze tenminste altijd iemand en haar vader was er ook weleens, maar die had Myles natuurlijk ook nog.

Carmen Samira

Het was misschien maar goed dat Esmeralda zo veel in de buurt was, het gaf haar afleiding en ze was eigenlijk altijd wel vrolijk, of in ieder geval zorgde ze er wel voor dat Carmen zelf vrolijk werd. Ze voelde zich nog steeds helemaal niet goed. Hoewel ze wel heel veel bij bewustzijn was had ze nog pijn en kon ze eigenlijk helemaal niets. Ze kon amper bewegen en ze vond het verschrikkelijk, maar er was helemaal niets aan te doen. Dat was nog een reden waarom ze blij was met Esmeralda, want die hield haar wel bezig met praten of luisteren.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze had wat drinken en fruit meegenomen voor Carmen en het lag nu op haar nachtkastje.
"Goedemorgen, Carmen. Hoe gaat het met je?" Vroeg ze zorgzaam aan haar tante, ze kwam naast haar op het bed zitten.
"Heb je misschien honger of dorst? Ik heb wat fruit en drinken meegenomen voor je." Zei ze met een glimlach tegen haar.
Nog steeds hadden ze niets gehoord van wat er allemaal gaande was in het noorden, het maakte haar wat angstig en nerveus.

Carmen Samira

Esmeralda kwam bij haar zitten en vroeg hoe het ging. ‘Oh, het gaat wel hoor. Gaat het ook een beetje met jou?’vroeg ze zacht aan het meisje. Ze vroeg of ze honger of dorst had en daardoor schudde ze langzaam haar hoofd. ‘Niet echt… ik eet straks wel wat…’ zei ze glimlachend. Ze pakte de hand van Esmeralda vast en ze kneep er zachtjes in. ‘Niet bang zijn, het komt allemaal wel goed. Geen nieuws is goed nieuws,’ zei ze tegen haar, omdat Carmen heel goed wist dat ze zich zorgen maakte, dat was ook logisch.

Koningin Esmeralda Fullbright

Carmen zei dat het wel ging en vroeg of het met haar ook een beetje ging. “Niet liegen, je hebt vast nog steeds heel erg veel pijn.” Zei ze lichtelijk plagend tegen haar tante en ze glimlachte heel even naar haar. “Met mij gaat het wel, ik ben onrustig, het duurt zo lang...” Mopperde ze.
Ze had niet echt honger en zei dat ze straks wat zou eten.
“Wel doen hoor.” Zei Esmeralda, ze wilde echt dat haar tante weer op krachten kwam. Haar hand werd even door haar vastgepakt en ze kneep erin. Ze moest niet bang zijn, het kwam allemaal wel goed en geen nieuws was goed nieuws. Esmeralda knikte daardoor een beetje, dat wist ze ook wel, maar ze vond het nog steeds drie keer niets.
Ze hoorde nu geklop op de deur, het was haar vader niet, die zou meteen daarna binnen stappen of niet eens kloppen. Ze stond op van het bed, streek haar jurk even glad en opende daarna de deur. Het was Verena.
“Hoi.” Zei Esmeralda tegen haar. “Wilde je met Carmen praten?” Vroeg ze nu.

Carmen Samira

‘Ik lieg nooit,’ zei ze met een zwakke grijns op haar gezicht tegen Esmeralda. ‘Ik kan wel wat hebben. Het gaat wel,’ zei ze daarna vol overtuiging. Ze wilde niet dat Esmeralda zich nog meer zorgen ging maken, dus ook al had ze heel erg veel pijn, maakte het niet uit. Het ging nog steeds wel, ze kon echt wel wat hebben, al was dit iets wat ze nooit meer mee hoopte te maken. ‘Ja, doe ik…’ zei ze zacht. Ze had echt totaal geen honger, eigenlijk sinds ze wakker was niet, maar ze wist dat ze wel wat moest eten. Het kwam wel weer. Er werd op de deur geklopt en hoewel ze graag overeind wilde komen, kon ze alleen maar haar hoofd draaien om te kijken.

Verena Stratton
Ze wachtte een tijdje en de deur werd uiteindelijk open gedaan. Het was Esmeralda die voor haar stond. Ze vroeg of ze met Carmen wilde praten. 'Is ze al weer bij bewustzijn dan?' vroeg ze. Eigenlijk wist ze niet goed waar ze over zou moeten praten. 'Ik wil wel even van dichtbij zien hoe het met haar gaat, als dat kan en mag. Soort ziekenbezoekje. Echt grote vragen of gesprekken heb ik niet voor haar in petto.' antwoordde ze nog op de vraag van Esmeralda.

Koningin Esmeralda Fullbright

Er werd gevraagd of Carmen alweer bij bewustzijn was en daardoor knikte Esmeralda.
"Ja, hoor, ze heeft nog wel pijn, maar dat geeft ze niet zo graag toe." Ze keek even glimlachend naar Carmen. Verena wilde even zien hoe het ging.
"Oh, ja hoor, kom maar binnen." Glimlachte Esmeralda haar toe, ze liep zelf ook weer naar Carmen toe en ging op dezelfde plek zitten bij haar tante.

Carmen Samira

Zodra Esmeralda haar aandacht even op haar richtte, schudde ze langzaam haar hoofd. ‘Je bent heel erg. Het gaat wel, echt,’ zei ze tegen Esmeralda. Verena wilde zien hoe het ging en hoewel ze dat fijn vond, was het niet echt nodig. Misschien zag ze wel gewoon liever niemand als ze zo zwak was, dat kon het ook goed zijn. Maar het maakte niet echt uit, het was goed bedoelde en Verena kende haar ook al even, dus was het nog wat minder erg.

Verena Stratton
Ze mocht naar binnen toe en Esmeralda liep alvast naar het bed toe. Verena deed achter haar de deur dicht en liep daarna zelf ook naar het bed toe. Ze nam onderweg een krukje mee, zodat ze kon zitten. Dat vond ze zelf fijner dan zo staand op de rest neerkijken. Dat was niet haar positie, zat niet in haar aard om op mensen neer te kijken.
'Fijn om te zien dat je er een stuk beter uitziet.' zei ze tegen Carmen toen ze de kruk naast het bed had neergezet en ging zitten. 'Ik moet toegeven dat ik mij echt zorgen heb gemaakt een paar dagen terug, maar dat gelukkig heb je een goeie oppas.' zei ze daarna.

Koningin Esmeralda Fullbright

Volgens haar tante was ze echt heel erg en daardoor stak ze haar tong even naar haar uit om haar gewoon wat te pesten. Dat vond ze leuk. Ze grinnikte nog even lichtjes en pakte haar hand weer vast.
Verena begon te praten en zei uiteindelijk dat ze een goede oppas had, Esmeralda glimlachte daardoor even. Tja, ze deed echt alles voor haar tante... alles. Ze was ook gewoon heel erg blij dat ze nog leefde en het verder ook zou overleven.

Carmen Samira

Verena kwam dichterbij en ze glimlachte zwak door wat er gezegd werd. ‘Ja, mijn oppas is echt geweldig. Ze laat mij geen seconde alleen en dat is nu alleen maar goed,’ zei ze tegen Verena. ‘Ik ben ook blij dat het beter gaat,’zei ze daarna. Dat ze eigenlijk niets kon, liet ze maar even achterwegen. Ze vroeg zich af in hoeverre dit zou herstellen. Ze wilde er niet aan deken dat niet meer alles kon, maar ze wist dat ze er wel rekening mee moest houden.

Verena Stratton
Ze zag hoe dat Esmeralda de hand van Carmen vastpakte. Het was wel mooi om te zien hoe Esmeralda zo over Carmen ontfermde. Daarna keek ze weer naar Carmen die terug reageerde. 'Ieder stapje vooruit is er weer een.' zei ze zachtjes.
'Het spijt mij nog dat ik zonder iets te laten weten gewoon vertrokken was al die jaren terug. Ik had beter eerst tot rust kunnen komen, voordat ik zo'n beslissing maakte. Ik hoop dat je er niet te veel last door had gehad.' zei ze nog. Dat wilde ze wel echt even kwijt. Het heeft haar de hele tijd dat ze weg was van dit kasteel dwars gezeten. Carmen was wel degene die haar van straat geplukt had, voordat ze misschien op een verkeerd pad kwam. Dankzij haar had ze de boerderij goed kunnen opknappen om te verkopen door enkele ridders te mogen lenen. En zo waren er nog wel meer situaties waar ze Carmen heel dankbaar voor mocht zijn.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze luisterde een beetje naar het gesprek, maar eigenlijk ging het haar niet echt zo heel erg aan, daardoor stond ze op.
"Ik ga mijn vader weer even opzoeken." Zei ze en ze excuseerde zich. Daarna liep ze de kamer uit en klopte ze op de kamerdeur van haar vader om te zien of hij daar was.

Carmen Samira

‘Oh, Verena, maak je daar alsjeblieft niet druk over. Ik heb je nooit iets kwalijk genomen en dat zal ik ook niet zo snel doen. Jij moet doen waar je je goed bij voelt en dat is het, dan ben ik tevreden,’ zei ze glimlachend tegen haar. Ze vond het echt niet erg, ze was juist blij dat iemand zelf goede keuzes maakte en dat wilde ze ook wel duidelijk maken. Ze vond het geen enkel probleem. Esmeralda ging opzoek naar haar vader, Carmen knikte. ‘Doe hem maar de groeten,’ zei ze plagend.

Duke Samira

Hij hoorde geklop op de deur, waardoor hij opkeek. Hij was een boog aan het maken, puur omdat hij zich verschrikkelijk verveelde hier. ‘Kom maar binnen,’zei hij, hij verwachtte dat het of Myles of Esmeralda was, verder was hier niet echt iemand die binnen zou kunnen komen, die iets te zoeken had in deze kamer. Hij keek weer naar de boog, het ding begon al een goede vorm te krijgen. Hij zuchtte zacht, hij kon er echt niet tegen om ergens te zitten en eigenlijk niets te doen te hebben.

Verena Stratton
Carmen gaf al snel aan dat ze zich daar niet te druk om moest maken. Ze had haar nooit wat kwalijk genomen. 'Ik had het mijzelf wel kwalijk genomen.' zei ze daar op terug. Ze keek Esmeralda even na toen ze haar vader ging zoeken, maar op een vriendelijke manier.
'En ik heb mij er ook niet goed bij gevoeld. Maar ik ga dat proberen anders aan te pakken. Ik ben weer ridder, maar dan op Black Castle. Ik heb nu een paar daagjes vrij, omdat Devlyn hier graag nog wat langer wilt rondlopen. Ik wil graag wat beters maken van mijn leven nu, dus ik ga maar eens kijken hoe ik dat aan kan pakken.' vertelde ze daarna nog.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze liep naar binnen toe toen ze de stem van haar vader hoorde dat ze binnen mocht komen. Ze glimlachte naar hem en zag dat hij een boog aan het maken was.
“Je maakt er een bende van.” Plaagde ze haar vader. Ze kwam dichterbij en gaf hem een kus op zijn wang.
Hij miste Layka vast ook heel erg en hij verveelde zich duidelijk, dat zag ze aan alles.

Damian

Stephen werd onder de begeleiding van zijn mannen naar binnen toegebracht. Hij werd niet vastgehouden, maar ze maakte ook zeker dat hij geen moment de kans zou hebben om ook nog maar iets tegen hem uit te halen. "Welkom, koning Lahero..." Sprak hij de man nu vol respect aan. Het was het omgekeerde van hoe hij Felicia en Kayton behandelde en juist dieomslag maakte hem zo manipulatief. "Ik had u graag onder andere omstandigheden ontmoet, maar het is zoals het is." Zei hij op een toch wel vriendelijke toon.

Koning Stephen Lahero

Hij klemde zijn kaken op elkaar, hij wilde zo veel dingen tegen die man zeggen, maar hij hield zichzelf heel goed in. Er brak een zwakke glimlach door op zijn gezicht, maar hij moest er aardig moeite voor doen. ‘Wat wilt u?’ vroeg hij heel direct. Hij wilde zo snel mogelijk zien dat hij dit af kon handelen, dan konden ze allebei verder met hun leven. Hij wist dat Damian waarschijnlijk iets onrealistisch ging vragen, maar dan zag hij dat wel weer. Dan had hij in ieder geval een poging gedaan om dit normaal op te lossen. Hij wist dat Jay en Fay klaar stonden om aan te vallen als er iets gebeurde, maar hij overlegde eerst liever zelf. Hij hoopte enorm dat hij daar geen spijt van ging krijgen. ‘Ik wil u alvast duidelijk maken dat u niet veel voor elkaar gaat krijgen zolang ze vast zitten. Het lijkt misschien handig om te onderhandelen, maar het zorgt ervoor dat ik niet echt bereid ben om ergens aan mee te werken,’ zei hij duidelijk.

Sorry, Myrthe maar we willen wel gewoon graag verder...


Kayton Erogate

Een tijdje werd hij weggehaald bij zijn dochter in de kerker, ze spraken op hem in, Damian had al vertelt dat hij hem wel klein zou krijgen, nu, dat lukte hem ook. Kayton stond te trillen uiteindelijk, van de agressie, van de pijn... alles raasde in een hoog tempo door zijn lichaam. Hij zei niets meer tegen zijn dochter, helemaal niets. Ineens werden de cellen open gemaakt en mochten ze eruit.
Het bleek dat Stephen hun eruit had geluld, Kayton wist niet hoe hij dat voor elkaar gekregen had, maar hij was hem er oprecht dankbaar voor. Ze mochten weer mee naar boven en werden aan Stephen meegegeven, Kayton knikte de man dankbaar toe. Daarna steeg hij op het paard dat hem toegewezen werd en keek recht voor zich uit om zich zo weer bij de rest te voegen. Hij zat ijzig stil en hij leek haast emotieloos. Binnen in hem was hij veel dingen aan het verwerken, maar hij sloot zich steeds verder af. Het enige wat hem nog bij de werkelijkheid hield was de gedachte aan Carmen en haar kindje. Dat hield zijn hoofd boven water en alleen daarom wilde hij het nog proberen.
Hij reed helemaal vooraan en zijn houding drukte eigenlijk meteen de stemming van anderen. Fay werd hier behoorlijk nerveus van en keek af en toe vragend naar Stephen, want wat had dit te betekenen? Kayton leek op een bom die ieder moment kon barsten. Ze begreep het niet. Hij en Felicia waren weer vrij...