Medieval Times

Koningin Lolita Fullbright

Ze zag aan hem dat hij bang werd door haar woorden, ze streek zacht en kalmerend door zijn haren heen. “Maak je geen zorgen om hem, hij is veilig bij Duke, dat weet ik zeker, echt waar.” Vertrouwde ze hem toe. “Met hem gebeurt niets, echt niet.” Ze drukte een kusje op zijn voorhoofd. “Ik hoop ook dat het hier rustig blijft, maar ik blijf bij je, ik hou alles in de gaten.” Zei ze nu met een glimlach tegen hem.




Esmeralda Samira

“Het doet met denken aan toen... weet je dat nog? Toen je me vond... als je toen iets later was geweest, was ik dood...” Fluisterde ze hem toe, zodat hij begreep waarom ze huiverde. Ze trilde lichtelijk en kneep zijn hand haast fijn. Hij zei dat hij zich wel bedacht dat hij haar pijn deed, maar hij walgde ervan, hij wilde het niet.
“Dat is goed, dan is het goed...” Fluisterde ze tegen hem terug. Het ging ook mis als ze dat niet deed volgens Jay, ze knikte, dan zou ze gewoon zichzelf blijven.

Koning Leroy Fullbright

‘Hij is vast veilig bij Duke, maar wat als hij zelf iets gaat doen? Je weet hoe hij is, Lolita. Hij gaat echt niet braaf bij Duke zitten wachten tot alles voorbij is…’ mompelde hij zacht. Jay zou Kenzo opzoeken en dan kon het twee kanten op gaan, of ze werden echt goede vrienden, of het zou uitlopen op een vreselijke ruzie tussen de twee en dat kon ook nooit goed gaan. Ze zou hier blijven, wat er ook gebeurde. ‘Als ze echt iets willen kan jij ze niet tegenhouden, Lolita. Mijn wachters kunnen het niet eens tegenhouden…’ mompelde hij zacht.

Jay Fullbright

Ze vertelde hem waarom ze bang was, daardoor keek hij haar heel even aan. Zou hij het volhouden als hij helemaal niets mocht doen van zichzelf? Hij wist eigenlijk wel dat het niet zo was. Hoe lang zou hij het volhouden om niets van die gedachten uit te voeren? Het maakte hem zo vreselijk onzeker dat hij niet wist wat hij wel en niet kon. Ze zei dat het goed was dat hij het niet wilde, maar hij wist niet of het goed was. Het kon ook helemaal fout gaan. Hij keek haar kort aan, daarna zoende hij haar, het was gretig, maar redelijk rustig. Hij wilde zien hoe lang hij het vol kon houden om rustig te blijven. Misschien lukte het hem wel een lange tijd.

Koningin Lolita Fullbright

“Ja, hij zal naar Kenzo toe gaan. Maar toen ik daar was, leek hij geen kwaad te willen doen richting Jay en Jay is slim genoeg om uit te zoeken wat hij wel of niet moet geloven.” Vertelde ze hem. Als ze echt iets zouden willen, kon zij ze niet tegen houden. Zelfs zijn wachters konden dat niet.
“Ik wil gewoon dat je weet dat ik er alles aan zou doen om je te beschermen.” Zei ze nu zacht tegen hem. “Ook als dat niet genoeg zal zijn.”


Esmeralda Samira

Jay zei niets meer, hij zoende haar alleen, gretig, maar wel rustig, ze ging er langzaam in mee. Daarna keek ze hem met een kleine glimlach aan. “Ik hou van je.” Zei ze nu tegen hem. Haar blik gleed over de papieren heen en daarna weer naar Jay. “Zullen we dan maar beginnen?” Vroeg ze aan hem.

Koning Leroy Fullbright

Lolita zei dat Jay slim genoeg was, daardoor glimlachte hij zwakjes. ‘Ik hoop het maar,’ zei hij zacht. Hij hoopte het echt. Toch was hij er niet echt gerust op. Het was nu al even rustig, hij had niets van Kenzo gehoord, maar dat zorgde er alleen maar voor dat hij bang was voor het volgende dat de jongen zou doen, omdat hij wist dat hij het hier niet bij ging laten zitten. Dat was niet genoeg, hij wist dat zijn zoon hem dood wilde hebben, uiteindelijk. ‘Ik weet het, Lolita, ik weet het heel goed. Maar ik wil niet dat jij jezelf in gevaar brengt voor mij.’ Fluisterde hij. Er werd op de deur geklopt, meteen hoorde hij de stem van Duke waardoor hij niet helemaal in paniek raakte. De man kwam binnen, hij had een dienblad met wat fruit bij zich en Leroy deed zijn best om zwakjes naar hem te glimlachen. Duke wilde dat ze wat zouden eten en drinken, Leroy vond dat hij eigenlijk niet kon weigeren omdat hij heel blij was dat Jay bij hem mocht zijn, daar was hij veiliger dan bij Kenzo, dat zeker. Duke hield het dienblad voor hem, met tegenzin pakte hij een druif. Hij stopte het ding in zijn mond en slikte het in één keer door, hij pakte de hand van Lolita vast, maar al na een paar seconde voelde hij zich niet goed. Hij werd ontzettend misselijk, maar hij dacht dat het kwam omdat hij niets at en nu opeens wel. Toch werd het zo erg, dat hij trilde en hij lijkbleek werd. Hij ademde trillend in, hij voelde zich wazig worden en hij realiseerde zich dat er iets niet goed was. Hij probeerde wat te zeggen, maar hij kwam niet meer uit zijn woorden.

Jay Fullbright

Ze zei dat ze van hem hield, waardoor hij glimlachte. 'Ik hou veel meer van jou,' plaagde hij haar. Ze vroeg of ze maar zouden beginnen, daardoor knikte hij langzaam en gaf hij haar een stapeltje met papieren aan. Hij had er helemaal geen zin in, maar hij wist dat hij zijn vader hier heel blij mee maakte en dat was genoeg reden om snel aan de slag te gaan. Hij nam de papieren door, zijn ogen gleden over de regels en hij werkte eigenlijk heel hard door.

Koningin Lolita Fullbright

“Leroy, ik zou het mezelf niet vergeven als ik meer voor je zou kunnen doen dan dat ik op dat moment doe. Dat weet je. Ik zal het uiterste geven voor je.” Zei ze tegen hem, daarna werd er op de deur geklopt en kwam Duke binnen. Ze glimlachte zwakjes naar hem. Hij had een dienblad vol eten bij zich.
“Dankjewel.” Zei ze zacht tegen hem. Ze zag hoe Leroy een druif pakte, maar daarna leek hij zich niet goed te voelen. Bezorgd keek ze hem aan.
“Rustig blijven, Leroy, ga maar weer even liggen.” Zei ze zacht tegen hem. Ze legde hem voorzichtig op de bank neer en ze keek even wat angstig naar Duke.



Esmeralda Samira

Hij plaagde haar en ze gaf hem een klein duwtje. “Dat is gemeen.” Grinnikte ze omdat hij meer van haar hield. “We houden gewoon evenveel van elkaar.” Besloot ze nu. Hij begon met werken en zelf ging ze ook aan de slag, bij haar ging het allemaal wat langzamer, omdat ze het af en toe wel lastig vond, maar ze wist wel hoe het moest.

Duke Samira

Leroy leek zich helemaal niet goed te voelen. Kwam dat door het eten? Hij had het gewoon gekregen van iemand in de keuken. Hij ademde langzaam in, hij zag dat Lolita Leroy dwong om te liggen. Hij was echt lijkbleek, maar er droop gewoon zweet van zijn gezicht af. Hij zette het eten weg, daarna keek hij weer naar Leroy, zijn ogen draaiden weg. Hij vloekte zacht, daarna pakte hij de man heel voorzichtig vast. ‘Lolita, ik denk dat er iets in het eten zat,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Hij moet water drinken, dan wordt het in ieder geval verdunt… ‘ zei hij meteen. Hij wist dat hij Leroy waarschijnlijk pijn zou doen zo, maar die troep moest gewoon uit zijn lichaam. Hij draaide de man op zijn zij, als hij dan over zou geven zou het in ieder geval niet erger worden daardoor. Leroy reageerde helemaal nergens op, hij maakte wel geluiden, maar hij leek niet in staat te zijn om iets te zeggen.

Koningin Lolita Fullbright

Duke dacht dat er iets in het eten zat, daardoor keek ze geschrokken. Ze was zo geschrokken dat ze niet echt wist wat ze nu moest doen, ze was behoorlijk in paniek door deze constatering. Hij moest water drinken volgens Duke, ze knikte en haastte zich om water te halen, ze struikelde haast over haar voeten. Inmiddels had Duke Leroy op zijn zij geplaatst en keek ze naar hem met tranen in haar ogen.
Ze goot voorzichtig wat water naar binnen, haar handen trilden vreselijk en ze voelde zich ook echt niet goed, al had dat met haar ziekte te maken.
“Kan hij dit overleven, Duke?” Klonk haar stem trillend.

Duke Samira

Lolita ging meteen weg om water te pakken, ze kwam heel snel terug. Hij zag dat ze water bij Leroy naar binnen goot, hij begon meteen over te geven, maar dat was nu waarschijnlijk alleen maar goed. ‘We moeten alleen opletten dat hij niet ontzettend uitdroogt nu…’ zei hij zacht. Lolita vroeg of hij dit kon overleven, daardoor keek Duke weer even naar Leroy. ‘Ik denk het,’ zei hij heel zacht. ‘Hij is al heel zwak, maar als Kenzo hem meteen dood had willen hebben, had hij wel ander vergif gebruikt. Dan was hij al dood geweest, maar dat is niet zo…’ zei hij zacht. ‘Het zal wel iets zijn wat zijn maag enorm van slag maakt en waar hij heel ziek van wordt, maar ik denk dat hij dit wel overleefd… ik hoop het…’ zei de man zacht. Leroy hing als een slappe pop op de bank, het was een vreselijk gezicht. Hij had zijn ogen nog wel open, maar dat maakte het alleen maar enger, omdat je vooral oogwit zag. Het was maar goed dat niemand anders dit nu zag. ‘Hij zal wel nooit meer willen eten nu,’ zei hij heel zacht.

Koningin Lolita Fullbright

Ze zag Leroy overgeven en ze beet zacht op haar eigen lip terwijl ze toekeek, ze kon haast niets doen voor hem en dat vond ze afschuwelijk. Ze moesten opletten dat hij niet ontzettend uitdroogde en daardoor knikte Lolita even. Ze bevochtigde de lippen van Leroy een beetje en keek daarna op naar Duke. Hij begon te praten, ze voelde zich een leeghoofd omdat ze het zelf allemaal niet meer leek te kunnen bedenken, haar hoofd zat vol, vol met chaos die haar ziekte veroorzaakte. Ze legde haar hoofd een beetje tegen Duke aan en keek hopeloos naar Leroy, het zag er angstaanjagend uit en tranen liepen over haar wangen, ze trilde helemaal.

Duke Samira

Hij sloeg zijn arm om Lolita heen en hij keek haar even aan, daarna ging zijn blik naar Leroy. De man bleef overgeven en Duke hoopte echt dat hij hier wel weer bovenop zou komen. Als Jay nu koning werd, zou het nooit goed kunnen gaan. Hij liet Lolita los en hij legde zijn hand op het voorhoofd van Leroy neer. Hij was gloeiend heet, het zag er niet echt goed uit. 'Hij wordt veel te warm...' Mompelde Duke zacht. Hij wist ook niet meer wat ze konden doen nu. Hij wilde alles doen om er voor te zorgen dat dit goed kwam, maar hij wist het nu echt niet meer. Het leek ook geen nut te hebben om tegen hem te praten, Leroy leek nergens meer op te reageren. Toen de deur opeens openvloog en er iemand binnen kwam keek hij strak op. De jongen leek vreselijk veel op Leroy en op Jay. Dit moest Kenzo wel zijn. Hij keek met een tevreden blik in zijn ogen naar Leroy op de bank, hij kwam dichterbij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Nu is hij niet zo aantrekkelijk en charmant meer, hé...' Zei de jongen tegen Lolita. 'Ik kan hem nog helpen, wat denk je, wil hij nog gered worden?' 

Koningin Lolita Fullbright

Duke zei dat Leroy veel te warm werd, daardoor maakte ze zich nog meer zorgen, haar hoofd deed pijn en ze kreunde zacht doordat ze weer een aanval voelde aankomen. Ze verzette zich ertegen en ineens sloeg de deur open. Ze zag Kenzo wel, maar haar zicht werd steeds minder scherp. Ze keek hem aan. “Help hem... help hem, alsjeblieft... red hem...” Klonk haar stem vaag en zacht. Ze begon weer hevig te trillen en klapte op de grond neer. De aanval was hevig en langdurig, ze kronkelde als een gek heen en weer. Het enige wat zo half haar mond verliet waren klanken die de naam ‘Leroy’ moesten vormen.

Duke Samira

Hij wilde Lolita helpen, maar hij was druk bezig om de jongen in de gaten te houden. Lolita smeekte hem bijna om te helpen, Kenzo grijnsde alleen maar. Hij liep naar Leroy toe en pakte zijn hoofd vast, het ging allemaal nogal ruw. ‘Voor een koning is hij wel nogal smerig,’ zei de jongen spottend. Hij pakte een klein flesje en goot een vloeistof in de mond van Leroy, daarna draaide hij zich naar Duke. ‘Het zal even duren voor hij wakker wordt, en als hij wakker wordt zal hij zich waarschijnlijk niet zo lekker voelen. Zijn maag is naar de kloten, dus eten zal wel niet kunnen… ohja, alcohol is ook niet zo goed voor hem, dat zal hij wel niet zo leuk vinden,’ zei de jongen, die daarna meteen vertrok. Duke knielde bij Lolita neer en hij pakte haar voorzichtig vast.

Gallïus

Verena begon vroeg hem welke zaakjes zij moest oplossen. Volgens haar had ze alles opgelost op 1 ding na. Het zorgde voor wat verwarring toen ze er aan toevoegde dat ze hem daar voor nodig was. Er schoten al een aantal dingen daar zijn hoofd heen. Verena bleef een tijdje stil en vragend keek hij achterom. Toen ze zei dat ze verliefd op hem was draaide hij abrupt zijn hoofd om. Zijn pas werd wat trager. Dit kon niet, dit had hij moeten zien aankomen. Natuurlijk, hij had er wel eens over nagedacht. Ze begon erover dat ze zich meerdere malen zorgen had gemaakt. En zei dat hij haar moest kwetsen als het niet wederzijds was.
Hij draaide zich naar haar om. "Het is inderdaad niet wederzijds. Ik ben nog teveel bezig met mijn vorige vrouw Verena. Je bent aantrekkelijk, spontaan en ik mag je graag. Maar daar blijft het bij." Legde hij haar voorzichtig uit. Het was zelden dat hij zo voorzichtig was met wat hij zei. "Ik ga je niet kwetsen, je bent een goede vriendin van me." Voegde hij er aan toe. Verder wist hij ook niet echt veel te zeggen.

Felicia Erogate

Toen het er uit was kreeg ze gelijk al weer spijt. Misschien had ze het helemaal niet meoten vertellen. Dat gevoel werd alleen maar sterker toen Stephen begon te praten. "Je hebt gelijk!" Riep ze wanhopig. "Ik ben nu eerlijk over waarom ik weg was. Maar je begrijpt me niet. Hoe vaak moet ik je nog vertellen dat ik fout was, dat het me spijt, dat ik om je geef en dat ik het allerbeste wil voor ons alle drie?" Vroeg ze hem. Ze merkte dat de spanning toenam. Hijzei dat hij alles van haar zou accepteren. Maar dat ze hem buiten hield van haar hele leven. Ze slikte even. Ze wist wel wat hij bedoelde. Ze leunde tegen de muur aan en ze staarde naar hetzelfde punt. Ze liet de woorden stroom over zich heen komen. Zij wilde ook dat het anders zou zijn. Maar misschien kon ze het wel gewoon niet. Stephen ging verder over dat hij zich nog nooit zo alleen had gevoeld, dat ze moest gaan inzien dat het niet kan en dat hij het niet veel langer vol hield. Zijn stem trilde en de gedachte dat zij hun relatie op deze manier om zeep zou helpen en dat ze alleen achter bleef zorgde er voor dat ze in paniek raakte. Ze snelde zich naar hem toe en ze pakte stevig beide handen beet. "Je kunt met niet alleen laten na alles wat we hebben meegemaakt! Ik hou van je en ik wil het allemaal zo graag veranderen. Stephen, alsjeblieft je kunt niet bij me weggaan..." Vroeg ze hem snikkend. Haar schouders schokte en de tranen liepen over haar wangen. Ze voelde haar hart in haar keel kloppen en ze bleef hem aan kijken. "Ik wil veranderen echt..." Voegde ze er heel zacht aan toe.

Koning Stephen Lahero

Hij kneep zijn ogen dicht, ze wilde het beste voor hun alle drie, maar hoe kon dat als ze weg was? Hij ademde langzaam in, hij was bang dat het nu over was, dat ze hier niet meer uitkwamen. Dat veranderde toen ze opeens naar hem toe kwam, zijn handen werden vastgepakt en ze stond snikkend tegen hem aan. Hij sloeg zijn armen stevig om haar heen en hij hield haar dicht tegen zijn lichaam aan. ‘Ik ga niet weg,’ fluisterde hij. ‘Ik ga nergens heen, ik zal hier zijn, voor jou, voor iedereen. Maar als we samen gelukkig willen worden, moeten er dingen gaan veranderen,’ zei hij zacht. Hij vond het heel moeilijk op deze manier en hij wist dat het kapot zou gaan als ze zo doorgingen. Er moesten dingen veranderen, maar als Felicia dat ook wilde, wist hij dat ze er samen wel uit zouden komen.

Koningin Lolita Fullbright

Langzaam werd ze weer wakker, ze was vol pijn en keek dof uit haar ogen. Ze zag Duke en wendde haar blik moeizaam richting Leroy. Ze beet weer op haar lip en keek daarna weer naar het plafond. “W-wat...” Klonk haar stem schor. Ze wilde heel erg graag weten wat Kenzo met Leroy had gedaan, het deed haar pijn dat Kenzo hun zo kapot probeerde te maken, het was echt afschuwelijk.


Chayenne Lahero

Ze kon er echt niet tegen, ze was al ontzettend verdrietig en nu kon ze haar ouders ook nog eens horen ruzie maken. Ze hield haar handen voor haar oren, maar ze kon ze horen, aangezien haar kamer tegenover die van de werkkamer lag. Het maakte haar intens verdrietig. Ze vluchtte haar kamer weer uit en klopte eenmaal kort op de deur van haar opa en Carmen. Huilend vloog ze naar binnen toe. Gelukkig had Kayton zich net weer aangekleed en zat hij nog wat te kletsen met Carmen.Hij kwam overeind toen Chayenne binnen kwam en sloot zijn armen om haar heen. Hij zette haar op zijn schoot en liet haar even uithuilen terwijl hij over haar rug streelde. Zijn ogen gingen naar Carmen, wat vragend, want wat zou er aan de hand zijn met zijn kleindochter?
“Z-ze hebben niet eens mijn struik gezien.” Snikte het meisje heftig. “Toen waren ze er niet met eten en ze hebben ruzie.” Hevig gesnik klonk tussendoor en Kayton suste haar zachtjes. Hij wist nu wel meteen over wie het ging.

Duke Samira

Lolita werd na een tijdje weer wakker, maar Leroy lag er nog steeds hetzelfde bij. Ze wilde duidelijk weten wat Kenzo gedaan had, maar dat wist hij eigenlijk ook niet echt, dus haalde hij zijn schouders op. Het leek in ieder geval nog niet echt beter te gaan, maar misschien had dat ook gewoon even de tijd nodig, dat kon ook heel erg goed. ‘Rust alsjeblieft wat uit, je moet echt iets bijkomen. Als het niet goed gaat met jou, zal Leroy zeker nooit zijn best doen om te herstellen en dat moet wel…’ fluisterde hij. Hij drukte zacht zijn lippen op haar voorhoofd en hij tilde haar simpel op, voorzichtig legde hij haar naast Leroy neer. ‘Ik ga schoonmaken…’ mompelde hij zacht, omdat het niet echt lekker was zo, het was handiger als hier even opgeruimd werd en hij wist dat het niet zou helpen als hij hier onbekende mensen naar binnen liet gaan om schoon te maken.

Carmen Samira

Uit het niets kwam Chayenne naar binnen, ze leek vreselijk overstuur te zijn en al snel bleek waarom. Blijkbaar had Stephen dus wel verteld wat er gebeurd was. Ze pakte voorzichtig de hand van Chayenne vast en ze kneep er zachtjes in. ‘Weetje, Chayenne. Ik weet zeker dat papa en mama hier wel uit komen. Ze houden heel erg veel van elkaar en ze willen alleen maar samen blijven. Als je dat allebei wilt, kom je er wel uit. Straks zijn ze vast uitgepraat en ik denk dat dat een heel goed moment is om ze jouw struik te laten zien. Het zal ze vast opvrolijken en ik weet zeker dat ze heel trots op je zullen zijn… het is heel lief van je en dat vinden zij ook,’ zei ze zacht tegen het meisje.


-------

https://justrpgforum.actieforum.com/viewtopic.forum?t=18