Vampiers enzooo

Gabriella Burrell

Ze greens even en knikte duidelijk. "Precies." zei ze even als verduidelijk. Doordat ze erover had gepraat begon ze weer in gedachte te zinken maar ze was er binnen no time weer uit. Dustin liet weten dat hij trakteerde waardoor ze even verbaasd keek. "Wat? Neeee, dat hoeft niet mafkees." zei ze lachend terwijl ze hem volgde naar rechts. Al snel liep ze weer langs hem en keek wat rond op zoek naar een leuk tentje of iets waar ze konden eten. Ze moest nog een plannetje bedenken hoe ze er voor kon zorgen dat hij niet trakteerde, ze voelde zich dan altijd zo gierig. Haar maag maakte tussendoor nog vaak wat knor geluiden waardoor ze haar hand er soms oplegde, zo beschamend. Ze greens er maar een beetje bij.

Dustin Stone
Natuurlijk had hij kunnen weten dat Gabriella alsnog er tegen in zou gaan dat hij zou trakteren. Hij schudde even zijn hoofd. 'Hoort bij de rondleiding.' voegde hij er aan toe met een kleine grijns op zijn gezicht. Hij hoorde haar maag overduidelijk nog tijdens het lopen klagen dat ie leeg was. Hij zag ook toen hij even opzij keek dat Gabriella zich er wat voor leek te schamen. 'Jouw maag lijkt er anders wel mee eens te zijn dat ik trakteer.' zei hij nog.
Ze liepen nog wat verder en uiteindelijk stopte hij voor de deur van een frituur. 'Is dit wat?' vroeg hij. Hij had al jaren, heel veel jaren, niks meer gegeten. Dus hij had totaal geen idee wat mensen het beste konden eten. Er was nog keus uit andere soorten eten vlak bij de frituur, maar dit was het eerste wat hij tegen kwam.

Voor een frituur?

Gabriella Burrell

Ze rolde met haar ogen en greens breed terwijl ze wat weg keek. Ze had haar armen nu wat gekruist over elkaar heen, in hoop dat het het geluid zou dempen maar helaas. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze weer opzij toen hij het erover had dat haar maag het er wel mee eens zou zijn. "Gids en een maag-fluisteraar. Nog meer geheime talenten waar ik niks vanaf weet meneertje?" zei ze grinnikend, plagend. Ze keek weer wat voor d'r uit en stopte iets van een meter voor hem, aangezien ze pas later in de gaten had dat hij stopte. Ze keek wat omhoog en haalde haar schouders op. "Vette hap kan er wel in, why not. Zit ik ook wat sneller vol, hoeft meneer ook niet teveel te trakteren." zei ze met een brede grijns terwijl ze alvast naar de deur liep.

Voor een frituur.

Dustin Stone
Hij grinnikte zelf ook even kort toen hij maagfluisteraar genoemd werd. 'Misschien wel, misschien niet.' antwoordde hij op de vraag of hij misschien nog meer geheime talenten had.
Bij de deur van de frituur hoorde hij wat ze zei hij trok even kort een wenkbrauw op. Hij keek even rond in de straat, terwijl hij stil bleef staan. 'Er is nog genoeg andere keus, als je liever iets minder vettig wilt.' stelde hij nog voor. Hij wilde niet het idee geven dat hij haar alleen goedkope, vette troep wilde laten eten. Hij wist het zelf allemaal niet zo goed meer wat mensen wel en niet deden eten. Hij snapte eigenlijk ook niet zo goed waarom hij zich zo druk maakte om het eten dat Gabriella zou gaan eten. Hoe ging hij het eigenlijk oplossen als ze zou ontdekken dat hij al de hele dag niets at en niets dronk? Hij wist ook niet of het hem slecht zou doen om iets te eten of te drinken wat geen bloed bevat. Hij liet zijn blik even naar zijn horloge ontsnappen om te zien hoe laat het is. Nog een paar uurtjes en dan was het tijd voor zijn dagelijkse portie bloed. Dan moest hij wel echt even weg.

Voor een frituur.

Gabriella Burrell

Ze was net van plan om de zaak in de lopen toen ze zich omdraaide naar hem toe, verbaasd om zijn uitspraak. "Ik ben niet zo'n type die ergens chique gaat eten op de eerste date hoor." zei ze plagend bedoeld op het 'eerste date' gedeelde, ze begon zachtjes te lachen en duwde de deur open terwijl ze gebaarde dat hij naar binnen moest komen. "Kooom. Als ik iets anders wou dan had ik hier niet op in gestemd." voegde ze eraan toe terwijl ze breed greens. Deels zei ze het puur omdat ze wat sneller vol zat van vette hap, samen met de goedkope prijzen maakte het haar maar weinig uit. Ze merkte op dat hij op zijn horloge keek, even schoot haar te binnen dat hij nog iets te doen had aan het einde van de middag. Ze beet even op haar lip, ze had het best gezellig maar wilde ook niet dat hij in de problemen kwam te zitten of dergelijke. Ze glimlachte even aangezien ze weer in gedachte was verzonken en wachtte geduldig af tot hij ook eindelijk naar binnen liep.

In de snackbar.

Dustin Stone
Gabriella gaf aan niet het type te zijn dat chique wilde uit eten op een eerste date. Was dit een date dan? Hij hoorde haar nog zachtjes lachen en wist dat ze dat niet serieus meende. Gelukkig maar, anders had hij iets verkeerd aangegeven. Ze drong er daarna op aan dat hij mee naar binnen liep en stapte de frituur binnen.
Eenmaal binnen had hij wel kleine moeite met de geur die er hing. Het mengsel van gefrituurde aardappelen, gefrituurd vlees en mensenbloed was niet iets dat hij vaak mee maakte. Maar het was uit te houden. Hij stapte naar de balie toe en bekeek de keuze die boven de bakken heet frietvet hing. 'Kies jij maar eerst.' zei hij tegen Gabriella toen hij even gekeken had. Hij durfde het niet aan om wat te nemen, maar dat zei hij natuurlijk niet. Niet op die manier.

Snackbar

Gabriella Burrell

Ze zag zijn blik toen ze grapte over een date en al dat, ze moest een grinnik verbergen door haar vingers wat tegen haar mond te duwen. Ze wachtte tot hij binnenkwam en liet de deur achter hem sluiten, de geur van frituur en vettige snacks vulden haar neusgaten waardoor haar maag nóg hardere geluiden ging maken en ze wat met haar ogen rolde. Toen ze eenmaal bij de balie stond keek ze wat op het menu voor haar en kruiste haar armen wat. "Hmm. Doe maar een normaal bakje met Mayonaise." zei ze vriendelijk tegen de vrouw achter de balie toen ze eenmaal haar keuze wist. Ze keek wat opzij naar Dustin. "En, wat neem jij?" vroeg ze licht nieuwsgierig. De vrouw deed ondertussen alvast het bedrag op de kassa tikken en verzamelde al wat friet in het mandje van de frituur maar wachtte even tot ze het liet zakken.

In de snackbar

Dustin Stone
Hij zag die vingers wel wat Gabriella tegen haar mond drukte, maar er nog op reageren vond hij beetje vaag. Wel moest hij even grinniken van de luidruchtige maag van Gabriella. Hij hoorde haar bestelling en hoorde daarna de vraag wat hij nam. 'Uhm...' begon hij. 'Ik hoef niks. Ik krijg straks bij mijn afspraak nog wat. Dus als ik van te voren eet, zijn ze wat beledigd.' maakte hij zijn antwoord af. Hij had sowieso al jaren geen honger meer.
Hij pakte in de tussentijd het juiste bedrag al uit zijn broekzak om dat op de toonbank te leggen. Hij had altijd kleingeld in zijn broekzak zitten. Kleine gift van zijn voedsel noemde hij het altijd. Al ging hij daar nu natuurlijk niet mee lopen pronken. Zeker niet in een frituur waar meer mensen dan alleen Gabriella aanwezig waren.
De frieten zakten in het vet, het geld werd aangenomen en Dustin keek rond. 'Zullen we dat tafeltje nemen?' vroeg hij, terwijl hij naar een tweepersoons tafeltje knikte.

In de frituur

Gabriella Burrell

Ze keek even op toen hij zei dat ie niks hoefde, maar bij zijn uitleg, dat ie bij de afspraak iets kreeg, snapte ze het en knikte duidelijk. "Dan is het inderdaad niet zo slim nee om nu te gaan eten." zei ze zacht, ze begreep het wel aangezien ze het zelf ook niet fijn zou vinden. Het geld werd gepakt, friet in de frituur en ze besloot maar om niet nog een keer erover te beginnen. Dustin vroeg waar ze gingen zitten ennwees naar een 2 persoonstafeltje, ze knikte en greens wat. "Is goed." ze liep naar het tafeltje toe en ging er zitten. Haar tas zette ze even op schoot en ze haalde een flesje water eruit. Ze wachtte tot hij ook zat en besloot netjes te zijn door dankjewel te zeggen, in plaats van elke keer te zeggen dat het niet hoefde. "Nog dankjewel voor het trakteren" zei ze uiteindelijk met een grijns. De dop draaide ze van haar flesje en ze dronk een paar slokken. Nadat ze genoeg had gedronken draaide ze de dop er weer op en stopte het weer terug in haar tas. Na enkele minuten werd de friet al voor haar neus gezet, ze zei vriendelijk dankjewel en begon een frietje te eten. "Weet je zeker dat je niks wilt? Niet eens één frietje?" zei ze plagend terwijl ze wat grinnikte.

Snackbar

Dustin Stone
Zijn smoesje leek z'n werk goed te doen. Tenminste, het leek er op dat Gabriella er in trapte. Hij kon natuurlijk geen gedachten lezen. Hij liep met Gabriella mee naar het tafeltje die hij voorgesteld had en ging zitten op een van de twee stoelen. 'Graag gedaan.' zei hij terug met een kleine glimlach op zijn gezicht toen hij bedankt werd. Hij keek enkele secondes hoe dat Gabriella een flesje water uit haar tas pakte en er van dronk, daarna keek hij langs haar door naar de balie. Hij vond het raar om te blijven staren naar dat flesje water.
Hij keek weer naar Gabriella toen ze vroeg of hij echt niets wilde eten. 'Nee, echt niet.' zei hij. 'Maar zal er aan denken als de verleiding toch te groot wordt.' voegde hij er nog met een kleine grijns aan toe. De frietjes met mayo kwamen er na een tijdje aan en werd in het midden van het tafeltje gezet. 'Eet smakelijk.' zei hij tegen Gabriella. 'Ik hoop dat je maag blij met mijn aanbod is.' voegde hij er nog plagend aan toe.

Snackbar

Gabriella Burrell

Rustig at ze van haar frietjes en ze keek even een keer omhoog en greens om zijn opmerking over de verleiding. "Een frietje kan geen kwaad." zei ze plagend toen ze haar mond leeg had. Frietje voor frietje werd het bakje leger en ze keek weer even op toen Dustin haar smakelijk eten wenste. "Dankjewel. Laten we het erop houden dat mijn maag niks te klagen heeft." zei zachtjes lachend. Ze nam even pauze en besloot haar flesje er nog maar eens bij te halen, ze nam een paar slokken en zette flesje dan weer neer op de tafel. Ze keek even op haar horloge en keek dan weer naar Dustin. "Zeg maar hoe laat je op je afspraak moet zijn, dan kan ik rekening houden met me eet-snelheid" zei ze grinnikend, ze was al een eind met eten maar ze kon het altijd voor de zekerheid vragen aangezien ze ook niet wist welke kant hij op moest lopen en hoelang dat duurde et cetera.

Snackbar.

Dustin Stone
Het was een beetje lastig, omdat hij niet goed wist waar hij naar moest kijken. Hij kon goed stil zitten en niks doen, maar dit was toch net weer anders. Gabriella at haar friet en hij stond er op om niks te nemen, gewoon omdat hij niet wist hoe hij er op zou reageren als hij een reepje gefrituurde aardappel zou eten.
Hij luisterde naar de woorden die Gabriella sprak. Dat een frietje geen kwaad kon en dat haar maag niks te klagen heeft. Het was aardig van haar dat ze hem bedankt en toch aangaf dat hij echt wel een frietje mocht pakken als hij wilde. Hij zag ook hoe ze naar haar horloge keek en hoorde wat ze ei over de afspraak. 'Ik heb nog een uurtje ongeveer.' zei hij daar op terug. 'Dus je hoeft je niet te haasten.' voegde hij er nog aan toe.

Snackbar

Gabriella Burell

Ze merkte snel dat Dustin ergens moeite mee had, waarmee kon ze niet 1,2,3 bedenkenen ze besloot er ook maar niet over door te vragen aangezien hij dat ook niet bij haar deed. Ze knikte met een kleine grijns toen Dustin aan gaf dat ze gewoon op haar gemak kon eten, dat deed ze dus ook maar. Zelfs op dit tempo was ze na een aardige 10 minuten klaar met eten en schoof ze het lege bakje opzij. Ze hing wat achterover op haar stoel, ze zat nu toch wel behoorlijk vol. Haar flesje dronk ze leeg en legde het in het lege bakje, haar tas zette ze weer op schoot en haar blik ging naar hem toe. "Heb je nog genoeg tijd om mee terug te lopen?" vroeg ze vriendelijk, met een kleine onzekere glimlach, aangezien ze nog maar de helft van de route wist te onthouden.

Snackbar

Dustin Stone
Hij keek naar het lege bakje dat opzij geschoven werd. Niet dat hij het jammer vond dat hij niks geproefd had, maar gewoon omdat het zijn aandacht even trok. Hij merkte daarna dat ze nog haar flesje leeg dronk en in het lege bakje legde. Toen ze vroeg of hij genoeg tijd had om mee te lopen, keek hij bijna automatisch even naar zijn horloge. Een vaste tijd die hij precies moest volgen had hij niet, als hij maar rond die tijd zijn 'maaltijd' binnen kreeg. 'Ja hoor, dat lukt nog wel.' zei hij tegen Gabriella. 'Zou ook wel zo netjes zijn van de gids om de klant ook weer netjes terug in bekend gebied te brengen.' voegde hij er nog aan toe met een kleine grijns.
Hij stond daarna al op, pakte het bakje met de fles en bracht dat naar de prullenbak. Daarna liep hij terug om zijn stoel aan te schuiven en te wachten tot Gabriella ook zo ver was om de snackbar te verlaten.

Snackbar

Gabriella Burrell

Ze greens en lachte daarna zacht om zijn opmerking. "Nou wat aardig zeg, wist niet dat dit ook in het pakket zat." zei ze lachend, plagend bedoeld. De maakte op en een gegeven moment maar aanstalten om te gaan maar merkte dat hij al was opgestaan om de troep weg te gooien. Ze wachtte nog even en stond dan op toen hij weer terug kwam. "Okie dan, let's go." zei ze terwijl ze opstond en haar stoel aanschoof. Ze liep alvast naar de deur en slingerde haar tas over haar schouder. De deur hield ze open en wachtte rustig tot hij ook kwam. Buiten was het alweer wat drukker dan eerst waardoor ze, eenmaal buiten, keurig netjes langs hem bleef lopen. De mensenmassa ontwijkend.
De terugweg leek wel korter te zijn dan de heenweg want binnen no-time, voor haar gevoel, waren ze alweer bij het kruispunt gekomen die niet meer zo ver was van haar huis. Bij het kruispunt bleef ze echter stilstaan, de drukte hierop vond ze maar niks en ze had moeite met inschatten wanneer ze zou moeten oversteken. Ze beet wat op haar onderlip en bleef naar van links naar rechts kijken.

Onderweg naar Gabriella's huisje

Dustin Stone
Hij schudde grinnikend ook even zijn hoofd toen Gabriella zich verbaasde dat het bij het pakket inbegrepen was. 'Ik zou het nogal onbeschoft vinden als de gids opeens er vandoor gaat en de persoon die rondgeleid wordt geen idee heeft waar hij of zij terecht is gekomen.' voegde hij er nog aan toe met een kleine grijns op zijn gezicht.
Hij liep met haar mee naar buiten toe, over de stoep heen terug naar het drukke kruispunt. Hij merkte dat Gabriella kort bij hem bleef lopen. Hij zei er niets van, maar hoe later het werd, hoe moeizamer het toch wel was voor hem. Al had hij wel nog genoeg controle over zichzelf, mede dankzij het regelmatig bloed drinken.
Bij het kruispunt stond hij zelf ook weer stil en keek meerdere keren naar links en naar rechts. Zelfs voor hem was dit een gevaarlijk kruispunt. Zijn vampier-zijn kan vooral ontdekt worden bij een ongeluk, en daar had hij niet zo'n zin in. 'Ik sleep je zo weer mee de straat over.' waarschuwde hij Gabriella alvast. Hij dacht namelijk een goed gaatje gevonden te hebben als de auto's, of vooral de chauffeurs, een beetje meewerken. Na enkele secondes legde hij dan ook weer een hand op Gabriella's rug, zodat ze goed mee zou lopen, en stak de straat over.

Kruispunt

Gabriella Burrell

Ze grinnikte wat en haalde haar schouders oo. "Je hebt er van die gidsen bij zitten.." zei ze iets zachter deze keee, met een plagende grijns keek ze weer voor d'r uit.
Bij het kruispunt hoorde ze de opmerking over dat ze wel meegesleept zou worden. Eerst trok ze verbaasd een webkbrauw, daarna moest ze echter wat lachen/grinniken aangezien ze een hilarisch beeld in haar gedachte kreeg.
Opnieuw voelde ze een koude hand op haar rug, net zoals eerst. Deze keer liet ze het niet merken, ze begon zich echter meer af te vragen hoe hij zo'n koele hand kon hebben met dit vrij warme weer. Op zijn tempo stak ze het kruispunt over, deze keer kwam ze wel veilig aan de overkant. Voor even voelde ze haar hart in haar keel kloppen vanwege de angst van de vorige keer, bang dat ze bijna wer geschept zou worden.
Haar straat was bijna in zicht waardoor ze alvast in haar tas begon te graaien naar haar huissleutels. "Ik zal zo meteen je fles wijn van de tafel graaien, zodat je meteen door kunt naar je afspraak." zei ze met een kleine glimlach terwijl ze haar straat uiteindelijk in liepen.

Onderweg naar Gabriella's huis

Dustin Stone
Ze leek niet zo gespannen als toen ze eerder vandaag de straat over gestoken hadden. Hij hield zichzelf maar voor dat het kwam dat hij waarschuwde van te voren. Hij wist natuurlijk amper iets van Gabriella, dus wie weet had ze wel iets meegemaakt waardoor plotseling aanraken angst op wekte of zo. Wist hij veel.
Eenmaal aan de overkant duurde het niet lang meer voor ze in de straat van Gabriella's huisje waren. Hij keek even opzij toen hij Gabriella vanuit zijn ooghoek wat zag doen met haar tas en wist dat ze waarschijnlijk sleutels aan het pakken was. Hij hoorde wat ze nog zei over de wijn. Die was hij alweer bijna vergeten. 'Is goed. Dan zal ik even wachten, voordat ik straks in een weg doorloop.' zei hij nog. Eenmaal bij de juiste deur stopte hij met lopen.

Voor Gabriella's huis

Gabriella Burrell

Bij haar voordeur bleef ze stilstaan en friemelde de sleutel in het sleutelgat, ze draaide een aantal keer en daarna ging de deur eindelijk open. "Moment." zei ze glimlachend terwijl ze over haar schouder kijkend naar binnen liep. Ze legde haar tas en sleutels op de keukentafel en graaide daarna de fles wijn van tafel. Snel liep ze weer naar de voordeur en steunde met een hand tegen de deurposten en met haar andere hand hield ze de fles naar hem toe. "Alsjeblieft. Nogmaals dankjewel voor vandaag, vond het erg gezellig. Ga nu maar snel naar je afspraak toe voordat je te laat komt." zei ze met een brede grijns op haar gezicht, ze lachte aan het einde wat.

Gabriella's huis

Dustin Stone
Hij keek toe hoe Gabriella de deur opende, naar binnen verdween en weer terug kwam met de fles wijn die van hem was. 'Dankje.' zei hij toen hij de fles aannam en luisterde naar het bedankje dat Gabriella hem gaf. Met de waarschuwing dat hij beter snel kon gaan, voordat hij te laat kwam. Ze moest eens weten wat voor afspraak hij had. Dat kwam echt niet op een paar minuutjes aan. Maar dat ging hij natuurlijk niet hardop zeggen tegen haar.
'Graag gedaan.' zei hij nog over de rondleiding. 'Wil je morgen al gelijk een ander deel van de stad zien, of ga je wat voor jezelf doen?' vroeg hij toch nog even. 'Mijn afspraak vind het niet zo erg als ik een paar minuutjes later ben. Is een goeie bekende van mij.' voegde hij er nog aan toe. Al was dat niet echt de waarheid, maar dat maakte hem niet veel uit.

Gabriella's huis

Gabriella Burrell

Zodra hij de fles aannam kruiste ze haar armen wat over elkaar en merkte zijn vraag op over morgen, of ze dan het andere deel wou bekijken. Op dat zelfde moment kwam een jongetje de post bij haar deur brengen, het jongetje noemde haar bij haar achternaam waardoor ze even moest lachen. De jongen bracht het elke dag in de straat waardoor ze hem wel kende nu. "Dankjewel, doe je moeder de groeten." zei ze zachtjes lachend terwijl ze wat over de enveloppen keek, eentje was van haar werk waardoor ze even haar wenkbrauwen verbaasd optrok. Ze keek dan even op en legde de enveloppen ondertussen op het tafeltje bij de voordeur, ze bekeek ze later wel. "Sorry" zei ze met een kleine glimlach. "Kleinzoon van de vrouw van de winkel hiernaast, voel me altijd oud als hij me bij achternaam noemt." zei ze lachend en kwam toen weer terug op zijn vraag. "Maargoed, Ehm. Ik heb morgen niks bijzonders te doen, misschien even langs werk maar dat kan ook altijd vantevoren." bedoelend op de brief die ze net kreeg aangezien ze niet wist of ze haar wouden spreken, ze al een opdracht heeft gekregen of juist eerder/later moet beginnen met haar baan. "Ik ga er denk ik heen zodra ze open zijn, ergens vroeg in ochtend rond een uur of 9. Dus als je er rond een rond of 11 bent, dan kunnen we het volgende rondje lopen." voegde ze eraan toe. "Of je moet het niet erg vinden dat ik tussendoor even er naar toe ga, ligt er natuurlijk ook aan hoe jouw planning er morgen uit ziet." zei ze zachtjes lachend.

Gabriella's huis.

Dustin Stone
Hun gesprek werd even onderbroken door de postjongen. Hij vond het niet erg, de jongen moest ook gewoon z'n werk doen natuurlijk. Hij was wel wat nieuwsgierig naar wat ze voor post kreeg, maar dat ging hem eigenlijk helemaal niks aan. Gabriella bood haar excuses aan en legde uit hoe ze de jongen kende. Hij glimlachte zelf even om de uitleg.
Daarna kwam het antwoord over morgen en hij knikte even. 'Ik heb alleen 's avonds steeds die afspraken staan. Rest van de dag heb ik gewoon vrij, mag ik zelf indelen.' vertelde hij. 'Dus kijk maar hoe laat je even bij je werk langs moet. Ik vind het geen probleem om tussendoor even een pauze in te lassen als je weg moet en het kan niet 's ochtends.' voegde hij er nog aan toe. 'Dus zal ik gewoon rond 11 uur weer voor je deur staan?' vroeg hij nog.

Gabriella Burrell

Ze dacht nog even na en knikte. "Is goed 11 uur, ik ga vantevoren wel gewoon. Wordt er zelf te nieuwsgierig door om te weten wat ze van me willen." zei ze lachend en greens nog wat na. "Veel.. Eh, succes op je afspraak en ik zie je morgen." zei ze een beetje bedenkend op het feit of ze het wel succes of dergelijke zou moeten noemen. Ze schudde haar hoofd wat terwijl ze naar achteren stapte en de deur dicht maakte. Ze graaide de stapel post van het tafeltje, draaide alles op slot, sloot alle gordijnen en liep uiteindelijk naar boven. Ze zette de tv aan op haar kamer, kleedde zich om en opende allereerst de brief van haar werk zodra ze op bed was beland. Het was haar eerste opdracht waar ze alvast mee kon beginnen, deze week kon ze het ophalen maar het onderwerp liet haar fronzen. Ze legde het blaadje aan de kant, ze zette de tv uit en kroop in bed. Ze zou morgen wel horen wat ze kon verwachten. Haar wekker stond klaar om half 9 zodat ze rond 9 uur kon aanlopen, met moeite viel ze uiteindelijk in slaap.

Gabriella's huis

Dustin Stone
Hij knikte nog even bij de planning die Gabriella hem vertelde. 'Dankje en jij ook veel succes op je werk morgen.' zei hij terug tegen Gabriella. De deur ging dicht en hij liep weg bij de deur. Met de fles wijn in een papieren zak in zijn hand. Openbaar met de fles rondlopen mocht niet, dus zat het in een niet doorzichtige, papieren zak.
Hij liep wat door de stad heen de rest van de middag, avond en nacht en had zorgvuldig een slachtoffer uitgekozen, gevolgd en uiteindelijk van het leven beroofd, zodat hij weer zijn nodige portie bloed binnen had gekregen. Het lichaam had hij daarna goed weggewerkt en vervolgens was hij een verlaten gebouw binnen gedrongen om daar de rest van de avond en nacht in door te brengen, terwijl hij de inhoud van de fles wijn naar binnen werkte. Hij vroeg zich toch wel af waarom hij eigenlijk zo graag Gabriella wilde rondleiden in de stad. Hij snapte er zelf niet zo veel van.

Oud gedeelte van de stad, verlaten gebouw.

Gabriella Burrell

Al vroeg in de ochtend werd ze wakker door de zon die door haar raam scheen, vergeten de gordijnen te sluiten dacht ze toen ze haar ogen met moeite open kon houden. Ze had een rustige nacht gehad, beter dan die van de nacht er voor. Uiteindelijk, toen ze de zon niet meer kon ontwijken met haar dekens, besloot ze uit bed te gaan. Ze kleedde zich om in wat meer zomerse kleding, het was nu al vrij warm en met een lange broek ging ze dus echt niet lopen. Ze liep uiteindelijk naar beneden toe en zette wat koffie, nadat ze deze had opgedronken was het tijd om aan te lopen. Ze greep een dun jasje van de kapstok en deed deze aan maar liet de rits open, ze graaide haar tas van de tafel en nadat ze alles op slot had gedraaid liep ze aan. Na enkele minuten was ze bij haar werk aangekomen, na een half uurtje ongeveer kwam ze weer naar buiten met een vrij dik mapje. Snel liep ze weer naar huis thuis, ze legde eenmaal binnen haar map op tafel en legde alles verspreid over de tafel. Ze had nog een uurtje om alvast alles te bekijken, het blaadjes wat bovenop lag trok al meteen haar aandacht. ' Opnieuw mensen verdwenen, lichamen nergens te vinden. ' stond er als koptekst. Ze bladerde verder en kwam alleen maar tegen, het verbaasde haar aangezien ze het er gisteren nog over had met Dustin. Ze kon eerlijk gezegd niet wachten tot ze het hem kon vertellen, wie weet kon hij haar helpen.

Gabriella's huis