Medieval Times

Chayenne Lahero

Hij zei dat hij eindelijk gelukkig was en hij hoopte dat ze dat zag. "Ja, dat ziet ze, maar zij had net zo gelukkig met je willen zijn, papa." Zei ze hem heel zacht en ze pakte zijn hand even vast. "Die pijn in je hoofd toen? Dat was zij. Je kon haar alleen niet verstaan en dat frustreerde haar zo erg, dat je toen bijna dood ging..." Ze slikte eventjes. Haar moeder was daar nog best wel gevaarlijk.


Koningin Fay Lahero

Ze keek naar Killian toen hij vroeg wat de spreuk betekende. "Het betekent dat Chayenne een levende dode zal worden. Ze zal anders worden dan wij, maar ze blijft dan in ieder geval in leven." Fluisterde Fay. "Ze zal het eeuwige leven hebben dan... Niet ouder worden."


Elvira Solore

Hij dacht het ook niet en ze zou hem niet horen klagen, dit mocht elke dag, het was geweldig hoe ze hem uitdaagde en hij dacht dat het nog erger kon. "Dan moet ik eerst mijzelf een beetje trainen." Sprak ze zacht tegen hem, met een grijns. "Laten we maar gaan slapen..." MOmpelde ze vervolgens, ze was behoorlijk moe.

Koning Stephen Lahero

Ze zag het, maar ze had zo gelukkig met hem willen zijn. Hij klemde zijn kaken op elkaar en hij sloot zijn ogen. Dit kon hij amper bevatten. Hij had op haar gewacht. Hij had alles voor haar gedaan, alles opgegeven en Felicia had hem laten stikken. Hoe kon ze ooit jaloers zijn? Hoe kon ze hem ooit zo veel pijn doen? 'Ze had mij bijna vermoord...' mompelde hij nu. 'Maar ik... wat heb ik fout gedaan? Ik deed alles voor haar en ze ging weg... ze was een ondankbare egoïstische trut...' zei hij nu, vol woede. Hij wreef langs zijn slapen en hij ademde diep in om een beetje rustig te blijven, maar dit was allemaal veel te veel voor hem.

Killian Fullbright

Door wat er nu verteld werd staarde hij Fay aan. 'Ik begrijp er helemaal niets van en het klinkt niet goed...' zei hij zachtjes. Het klonk niet echt als iets wat normaal was, wat simpel was. Het klonk juist gevaarlijk en eng en hij vond het nu al niets. De rillingen liepen over zijn rug heen. Stephen kon zoiets toch ook nooit goed vinden? Hij wist het allemaal niet, deze dingen waren te vaag voor hem.

Nathan Gerono

'Hm, trainen is goed, toch?' vroeg hij nu plagend aan haar. Ze stelde voor om nu maar te gaan slapen, hij knikte even. hij was ook wel aardig moe nu, het had hem toch flink wat energie gekost allemaal. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij gaf haar nog een kusje, daarna zakte hij langzaam in slaap.

Chayenne Lahero

Ze slikte even door de reactie van haar vader en ze kroop weg wanneer hij boos werd. "Niet boos zijn, alsjeblieft... straks doet ze me vannacht pijn omdat jij boos bent geworden..." Fluisterde ze hees en zachtjes. "Mij kan ze aanraken, jou niet meer... Ik ben het enige waarmee ze jou pijn kan doen, papa, niet boos zijn, alsjeblieft, niet doen." Smeekte ze hem nu.


Koningin Fay Lahero

"Nee, het is echt niet goed... maar als dat onze enige optie is..." MOmpelde ze zachtjes tegen hem. Daarna begon ze weer verder te lezen, op zoek naar oplossingen voor Chayenne. Ze wilde het meisje zo graag redden. Dit was niet eerlijk, ze mocht niet dood...

Elvira Solore

"Hmm... heel goed." MOmpelde ze tegen hem en ze gaf hem een knipoog. Ze kroop tegen hem aan en sliep haast meteen. Dit gaf haar echt voldoening, vooral dat ze zoveel liefde kreeg van Nathan, dat deed haar echt heel erg goed.

Koning Stephen Lahero

Misschien was het maar goed dat Felicia dood was. Anders zou hij haar opzoeken en dingen doen die hij zichzelf nooit zou vergeven, waarschijnlijk. Ze moest met haar poten van Chayenne afblijven. Dat was het enige goede dat uit hun relatie was gekomen. Ze smeekte hem om niet boos te zijn en hij kneep zijn ogen dicht. 'Ik doe mijn best.' fluisterde hij, wat benauwd. Nu wilde hij alleen nog maar weg hier. Hij voelde zich zo verschrikkelijk kwaad en in de war, het water dat op tafel stond trilde door zijn onrust.

Nathan Gerono

Hij werd in de ochtend wakker en hij keek naar Elvira, ze lag er zelfs nu vreselijk aantrekkelijk bij. Hij gaf haar zachtjes een kusje en daarna kwam hij overeind en trok hij zijn kleren aan. Hij liet haar liever slapen dus deed hij zo zachtjes mogelijk, daarna vertrok hij naar de smederij. Het was wel een beetje leeg nu, ze hadden best wel veel spullen meegenomen en hij had hier ook niet zo heel erg veel meer te zoeken nu.

Chayenne Lahero

Hij deed zijn best om niet boos te worden en ze zag het water op tafel trillen. Ze keek hem met grote ogen aan en staarde daarna weer naar de grond. Dat was de enige verandering aan haar vader die haar niet zo aanstond. Die kracht die hij had, ze vond het eng en onvoorspelbaar. Ze bleef stil en schudde een klein beetje haar hoofd. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen, welke woorden haar vader rustig zouden maken op dit moment.


Elvira Solore

Ze werd een klein beetje wakker toen ze een kusje voelde en ze opende heel even één van haar ogen. "Ga je zomaar weg..." Mompelde ze hem toe. Ze sloot daarna haar ogen weer en sliep eigenlijk haast meteen weer verder.


KOningin Fay Lahero

"Zoeken jullie nog even verder? Ik heb een afspraak." Klonk haar stem zacht. Haar dochter knikte terwijl ze nog in het boek zat te lezen. Fay kwam overeind en liep weg. Ze was bijna vergeten dat ze met Nathan had afgesproken, maar ze wilde hem wel graag zien, hem vertellen wat er in de tussentijd allemaal voor verschrikkelijke dingen waren gebeurd... Ze liep gehaast naar het dorp toe en klopte kort aan op de deur van de smederij.

Koning Stephen Lahero

Hij kreeg zichzelf wel iets rustiger, maar dit vond hij allemaal heel erg moeilijk. Hij wilde Chayenne niet verliezen, zijn hele leven zou instorten en die gedachte maakte hem helemaal gek. 'Het gaat wel.' fluisterde hij na een tijjde. Hij moest wel, hij wilde Chayenne geen pijn doen door zijn woede. Hij pakte nu zachtjes haar hand vast en hij streek over haar huid. 'Ik hou gewoon heel erg veel van jou en ik wil je geen pijn doen...' zei hij zachtjes.

Nathan gerono

Het duurde even voor er op de deur geklopt werd. Hij kwam overeind en hij trok de deur open, het was Fay. Ze zag er niet echt heel erg vrolijk uit en daardoor pakte hij haar vast en nam hij haar mee naar binnen. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij zachtjes aan haar. Hij liet haar op de bank zitten en hij ging meteen naast haar zitten.

Chayenne Lahero

Na een tijdje zei hij dat het wel ging. Hij pakte haar hand en zei dat hij van haar hield en haar geen pijn wilde doen. Tranen liepen daardoor over haar wangen en ze kwam bij hem op schoot zitten. "Weet ik papa..." Klonk haar stem heel erg zachtjes tegen hem terwijl de tranen langzaam over haar gezicht gleden. "Ik denk dat ik alleen haar slechte kant spreek, niet de goede kant, niet wat ik me van haar herinner... want ze was vroeger wel lief voor mij, toch?" Klonk haar stem zacht en onzeker.


Koningin Fay Lahero

Nathan had meteen door dat er iets aan de hand was. Ze werd op de bank gezet en hij kwam bij haar zitten. Ze legde haar hoofd tegen hem aan. "Chayenne gaat dood..." Fluisterde ze hees tegen hem. "Ik ben zo bang dat Stephen het niet aan kan, dat hij gek word..." Zei ze wat paniekerig tegen haar vriend.

Koning Stephen Lahero

Tranen liepen over haar gezicht heen en ze kwam bij hem op schoot zitten. Ze zei dat ze het wist, ze dacht dat ze alleen de slechte kant sprak, niet de goede kant. 'Ze was vroeger heel lief voor je... ze was echt gek op je, Chayenne. Echt. Ik kan amper geloven dat ze je pijn zou willen doen.' zei hij zachtjes tegen haar. Nu liepen zelf ook de tranen over zijn gezicht heen en hij hield haar heel dicht tegen zich aan.

Nathan Gerono

Ze legde haar hoofd tegen hem aan en ze zei dat Chayenne dood ging, ze was bang dat Stephen het niet aankon, dat hij gek werd. 'Wat? Ze gaat dood?' vroeg hij zachtjes aan haar. Dat was dan wel heel plotseling. 'Je moet er gewoon heel goed voor hem zijn, dan kan hij er vast wel tegen, dan is hij sterk genoeg.' zei hij zacht. Toch wist hij ook heel goed hoe belangrijk Chayenne voor de man was. De kans was heel groot dat hij het hier heel moeilijk mee ging krijgen.

Chayenne Lahero

Haar vader vertelde hoe haar moeder vroeger was. Hij kon het niet geloven dat ze haar pijn wilde doen. “Dan moet ik haar loslaten… dan zie ik haar niet meer.” Fluisterde ze hem toe. Ze hield haar vader heel erg stevig vast en sloot haar ogen. Ze vond het wel heel moeilijk allemaal.


Koningin Fay Lahero

Hij vroeg haar zacht of ze dood ging en Fay knikte eventjes. “Ze schijnt heel erg ziek te zijn, ik probeer met Faith te zoeken naar een oplossing, maar dat valt echt niet mee.” Zuchtte ze eventjes. Hij vond dat ze er gewoon voor Stephen moest zijn, hij was sterk genoeg als zij hem ondersteunde. Daardoor knikte ze langzaam eventjes. “Het zou zo’n gemis zijn wanneer ze er niet meer is… het lijkt me verschrikkelijk zonder haar.” Fluisterde ze zacht.

Koning Stephen Lahero

Hij reageerde niet echt en hij bleef Chayenne heel stevig in zijn armen houden, vol liefde. 'Ik hou heel erg veel van jou, kleine. Ik hoop dat je dat nooit zult vergeten.' Fluisterde hij. Hij hield haar alleen maar dicht tegen zich aan en verder zei hij nu niets meer, dat was ook niet echt nodig. Hij wilde haar gewoon dicht bij zich hebben, dat was het enige dat belangrijk was nu. Hij kwam ook weer een klein beetje tot rust zo, maar nog steeds voelde hij de spanning wel.

Nathan Gerono

' Is er wel een oplossing voor dan?' Vroeg hij haar nu heel zachtjes. Hij bleef haar vasthouden en hij keek haar aan, nog steeds was zijn blik vol ongeloof. ' Je moet er ook voor hem zijn. Ik denk niet dat je je volledig moet focussen op het zoeken naar iets.. Ik denk dat je er dan juist minder voor hem bent...' zei hij zachtjes tegen haar.

Chayenne Lahero

Haar vader hield haar vast, het was heel erg liefdevol en ontzettend fijn om zo bij hem te zijn. Hij hield van haar en dat moest ze nooit vergeten. “Dat weet ik heel goed, papa, ik hou ook heel erg veel van jou… je bent echt de beste vader die ik me ooit kan wensen.” Fluisterde ze hem toe. Ze sloot haar ogen en bleef dicht tegen hem aan zitten.


Koningin Fay Lahero

“Er zijn oplossingen, ja, dat wel… maar ze hebben allemaal consequenties…” Vertelde ze zachtjes aan Nathan. Hij zei dat ze er voor Stephen moest zijn en zich minder moest focussen op het zoeken naar een oplossing, dan was ze er juist minder voor Stephen. Hij had gelijk… zo liet ze Stephen juist in de steek.
“Ik ga zo wel naar hem en Chayenne toe.” Fluisterde ze.

Nathan Gerono

' De dood is er voor gemaakt om definitief te zijn, Fay. Ik weet niet of je daar al te veel mee moet rommelen. Dat kan nooit goed zijn...' zei hij zachtjes tegen haar. Ze zou zo wel naar Stephen en Chayenne toe gaan. Hij knikte even. Als ze dat niet zou doen, zou Stephen waarschijnlijk steeds meer zichzelf gaan afsluiten en dat was niet wat ze wilde. Hij pakte haar hand stevig vast en hij keek haar aan. ' Je kunt altijd bij mij terecht als je even weg wilt of er over wilt praten.... Altijd.' zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

Nathan zei dat de dood definitief was en daardoor kreeg ze tranen in haar ogen, dat wilde ze niet accepteren. Echt niet. Chayenne hoorde niet dood te gaan. Dat mocht nog niet. Hij knikte even toen ze zei dat ze naar Stephen toe zou gaan en daarna gaf hij aan dat ze altijd bij hem terecht kon als ze even weg wilde of erover wilde praten. Ze knuffelde hem daardoor. “Dankjewel, lieve Nathan.” Sprak ze zachtjes. “Ik ben zo blij dat jij er bent… “

Nathan Gerono

Hij hield haar in zijn armen en hij streek over haar rug heen. 'Ik hou van je, Fay. Ik zal er echt altijd voor jou zijn, ik wil je met alles steunen.' zei hij zacht tegen haar. Hij gaf haar een kusje op haar wang en hij keek weer naar haar. 'Ik weet dat je het moeilijk vindt als Stephen zich afsluit, maar als er iemand is die tot hem door kan dringen op die moeilijke momenten, dan ben jij het wel. dat weet ik heel erg zeker.' Zei hij zachtjes tegen haar.

Koningin Fay Lahero

Hij streelde over haar rug heen en zei dat hij van haar hield, hij zou er altijd voor haar zijn en wilde haar met alles steunen. "Dankjewel, Nathan, ik ben gek op je... ik vind het zo fijn dat jij er bent, dat ik op je kan rekenen." Klonk haar stem zacht tegen hem. Ze kreeg een kus op haar wang en daarna begon hij te vertellen, dat zij het wel kon, zij kon tot Stephen doordringen. Het liet haar een beetje glimlachen.
"Ik ga naar ze toe." Zei ze nu zachtjes en ze knuffelde Nathan nog even. "Sorry, dat ik dan maar kort bij je ben, maar ik denk dat het nu heel belangrijk is..." Fluisterde ze tegen hem.

Nathan Gerono

Hij werd nog geknuffeld en hij ademde langzaam in. 'Ik vind het niet erg, dit is veel belangrijker nu.' zei hij zacht en lief tegen haar. ' Zie ik je morgen weer?' Vroeg hij daarna. Hij wist niet wat ze allemaal wilde, misschien had ze het wel te druk met alles en hoefde ze hem even niet meer te zien. Eigenlijk had hij willen praten over de vorige keer, over zijn gevoel, maar dat kwam later wel. Dat had duidelijk genoeg aan haar hoofd en daardoor zou het waarschijnlijk niet nog eens gebeuren.

Koningin Fay Lahero

"Dankjewel Nathan... het betekent heel veel voor me dat je jezelf opzij kan zetten hiervoor." Zei ze en ze streek even langs zijn gezicht. Hij vroeg of hij haar morgen zou zien.
"Ja, morgen, zullen we dan weer samen lunchen?" Vroeg ze aan hem met een kleine glimlach.
"Ik hou van je Nathan, dankjewel." Zei ze nogmaals heel dankbaar en ze kwam langzaam overeind.

Nathan Gerono

'Ik doe het graag voor je, altijd.' zei hij zacht. Hij had heel erg veel voor Fay over, misschien nog wel meer dan ze zich realiseerde. Ze wilde morgen wel graag met hem lunchen en daardoor knikte hij. 'Spreken we dan hier af? dan kunnen we daarna samen ergens naar toe gaan...' stelde hij voor. Hij kwam overeind en hij streek langs haar wang. ' Je kunt dit wel.' zei hij zacht en lief en daarna nam hij weer wat afstand van haar. Hij wilde het niet te moeilijk maken.

Koningin Fay Lahero

Hij vond het gelukkig wel een goed idee en stelde voor om hier af te spreken, dan konden ze samen ergens naartoe gaan. "Goed idee." Glimlachte ze naar hem. Hij streelde langs haar wang en zei haar dat ze het wel kon. "Met jouw hulp wel..." Fluisterde ze tegen hem terug. "Tot morgen..." Zei ze hem zacht en daarna ging ze de smederij weer uit. Ze stapte op haar paard en reed naar het landgoed van Carmen toe. Daar liep ze rustig naar binnen toe en zag al gauw Chayenne en Stephen. Chayenne zat bij hem op schoot.
"Hé liefjes." Zei ze zachtjes tegen de twee.

Nathan Gerono

Hij bleef nog even in de smederij, maar daarna ging hij rustig terug naar het kamp. Hij moest alles nog even wat tot hem door laten dringen. Chayenne ging dood, dat was nogal wat. Dat was wel het laatste dat hij verwacht had te horen. Eenmaal terug ging hij dus ook meteen naar Elvira toe om het haar te vertellen. 'Er is iets heel ergs aan de hand.' zei hij zacht tegen haar.

Koning Stephen Lahero

Hij was nu wel weer redelijk rustig, al vond hij het heel lastig om dit allemaal te beseffen en als hij te lang nadacht over Felicia werd hij weer heel erg boos. Dat wilde hij nu alleen niet voor Chayenne, maar hij voelde het toch wel. Opeens verscheen Fay, waardoor hij wat verbaasd opkeek. Hij glimlachte wel, vol liefde. Het was fijn om haar te zien.

Koningin Fay Lahero

Stephen keek haar verbaasd aan, maar daarna zag ze zijn liefdevolle glimlach. Ze pakte een stoel en kwam bij ze zitten. Chayenne vond het ook fijn om haar te zien.
"Wat zullen we vandaag gaan doen?" Vroeg ze aan Chayenne. Het liet Chayenne even glimlachen. "Ik wil eigenlijk heel graag nog een keer schaatsen." Daarop keek ze naar haar vader. Er lag nu geen ijs en het was zelfs best wel warm, maar hij kon er wel voor zorgen dat er ijs lag. Als hij het wilde en aan kon. Fay grinnikte daardoor even en keek ook naar Stephen.


Elvira Solore

"Wat ben jij snel." Zei ze tegen Nathan. Ze kwam hem tegemoet gelopen toen ze hem zag. Hij zei haar dat er iets heel ergs aan de hand was. Ze bleef daardoor stil en keek hem aan. "Wat?" Vroeg ze hem zacht en ze pakte zijn handen voorzichtig vast.


Abbygail Ladell

Dat Chayenne ziek was, was geen wonder. Abbygail had bedacht dat ze Stephen en Fay wel uit elkaar konden drijven, maar waarom niet gewoon alle erfgenamen langzaam uitmoorden? Chayenne en Elvira waren naast Diablo de enige erfgenamen van Kayton, de enige mensen die echt bloedrecht hadden op de troon. Op haar reis had ze kennis gemaakt met een heks, ze had haar wat dingen geleerd die haar konden helpen en daardoor sleepte ze Elvira en Chayenne langzaam de dood in en er was niets wat haar hieraan kon verbinden, want ze deed het van een afstandje. Dat was hun voordeel...

Koning Stephen Lahero

Chayenne zei dat ze heel graag een keertje wilde schaatsen, daardoor haalde hij diep adem. Hij wist dat hij daar dan voor moest zorgen, want het was veel te warm. Hij wreef langs zijn voorhoofd, misschien zou het hem wel ontspanning geven als hij ijs zou maken, dan kon hij zijn kracht ergens in kwijt. 'Ik zal mijn best doen, maar laat mij maar heel even alleen.' zei hij zacht. Hij zette Chayenne op de stoel neer en daarna ging hij naar buiten. Het was veiliger als er niemand in de buurt was.

Nathan Gerono

Ze zei dat hij snel terug was en ze wilde weten wat er aan de hand was. 'Chayenne gaat dood. Ik weet niet precies wat er allemaal is, maar Fay vertelde het mij. Stephen is natuurlijk nogal van slag en ze maakt zich heel erg veel zorgen.' zei hij zachtjes. 'Ze ging nu weer naar stephen toe, daarom ben ik zo snel terug...'

Koningin Fay Lahero

"Niet doen als het niet lukt..." Klonk de stem van Fay heel zacht tegen Stephen die langs zijn voorhoofd wreef. Hij zei dat hij zijn best zou doen, maar ze moesten hem alleen laten. Chayenne gaf hem daardoor een kusje op zijn wang en ging zitten op de stoel. Fay keek even hoofdschuddend naar Stephen, maar wel met een glimlach. Het zou wel leuk zijn als ze dit konden doen. Dat gaf ontspanning en goede herinneringen, dat was goed....


Elvira Solore

Hij zei haar dat Chayenne dood ging. Ze hapte daardoor even naar adem. "Nee... echt? Is ze ziek?" Vroeg ze aan hem en ze omhelsde hem eventjes stevig. "Ja, ik begrijp dat het ze wel heel erg van streek heeft gemaakt." Fluisterde ze hem toe. Fay ging naar Stephen toe en daarom was hij zo snel terug. "Vind je dat jammer?" Wilde ze heel eerlijk van hem weten.

Koning stephen Lahero

Het duurde een tijdje voor hij alleen al genoeg water op de juiste plek had kunnen krijgen, het was toch best wel zwaar voor hem, maar hij wist dat hij zich hierna waarschijnlijk een heel stuk rustiger zou voelen en daar deed hij het dan maar voor. Na een tijd had hij genoeg bevroren en hij maakte het heel koud, zodat het ook een tijdje zou blijven liggen. Hij liet zich naast het ijs in het gras zakken en hij ademde diep in. Hij voelde zich vreselijk.

Nathan Gerono

'Ja, ik denk het...' mompelde hij. Hij wist niet echt precies wat er aan de hand was. Elvira wilde weten of hij het jammer vond en hij knikte langzaam. 'Ik begrijp het heel goed en dit is ook belangrijker nu, maar ik had gehoopt even met haar te kunnen praten en dat kon helemaal niet.' zei hij zachtjes tegen haar. 'Maar misschien is het maar beter zo, misschien moet ik er helemaal niet over willen praten.' zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

Ze keek uit het raam naar hoe het ging met Stephen, of hij het zou redden. Hij deed echt goed zijn best en het ijs zag er geweldig uit, helemaal spiegelglad.
"Kom, je vader is klaar." Glimlachte ze naar Chayenne en ze pakte haar hand eventjes vast en nam haar mee naar buiten toe.
"Oh, papa, sorry, gaat het wel?" Vroeg Chayenne toen ze zag dat haar vader in het gras zat en duidelijk vermoeid leek te zijn. Ze gaf hem een knuffel.


Abbygail Ladell

Ze had gemerkt dat de geesten niet meer zo heel erg goed mee wilde werken die ze gebruikte voor Chayenne. Nu zou de volgende stap komen, het wat hardere geschut. Toch liet ze het meisje voor nu even met rust en richtte ze zich op Elvira. Eens zien hoeveel die kon hendelen.


Elvira Solore

Hij dacht dat Chayenne ziek was en ze knikte een klein beetje. Hij vond het wel jammer, maar hij begreep het wel heel goed en het was belangrijk nu. Hij had alleen gehoopt even met Fay te kunnen praten en dat kon nu niet. "Ga anders vanavond nog even naar haar toe, het is juist belangrijk dat je er wel over praat met haar. Dat zorgt ervoor dat jullie band sterker word." Zei ze zachtjes.
Ineens werd ze een klein beetje duizelig en daardoor kneep ze in de handen van Nathan. Er kwam vanuit het niets een behoorlijke hoofdpijn op zetten.