Skyrim RPG

Jason Hiddon

Ze zei dat ze gezegd had dat kijken niet erg was, zolang hij maar niets deed, dat zou haar hart breken. 'Ik weet dat jij het niet erg vindt, maar wat ik voelde... dat vind ik heel erg. Ik heb dat nog nooit gehad en ik snap het niet. Ik zag altijd alleen maar jou en helemaal niets anders, ik begrijp niet waarom dat nu dan zo anders is.' zei hij zacht tegen haar, en nog steeds wat ontdaan. Hij begreep er zelf gewoon echt niets van.

David Hiddon

Ze gaf het boek aan hem en hij moest het proberen, het was niet erg als het fout ging, daar leerde hij juist veel van. 'Oke, ik wil het wel proberen.' zei hij zachtjes. Hij pakte het boek aan en hij begon met lezen, eerst ging het nogal lastig, maar daarna ging het een stukje beter en ging het iets soepeler dan hij ooit had kunnen lezen.

Dany

Ze luisterde naar zijn ontdane woorden en knikte een beetje door wat hij vertelde aan haar en ze streelde langs zijn wang. "Je bent de broer van Thobias, het viel wel te verwachten dat je dit soort dingen zou voelen..." Vertelde ze aan hem. "Je word zekerder van jezelf, Jason, je ziet haar en je weet dat je haar kunt krijgen. Misschien wil je dat wel niet denken, maar zo is het wel." Legde ze hem zacht uit.


Joy

Hij begon te lezen en ze glunderde helemaal, hij deed het echt heel erg goed. "Wauw, wat gaat het snel beter! Ongelooflijk goed." Complimenteerde ze hem en ze gaf hem een stevige en vrolijke knuffel. Ze was heel erg trots op hem.

Jason Hiddon

Ze zei dat hij de broer van Thobias was, het viel wel te verwachten dat hij dit soort dingen zou voelen, hij werd zekerder van zichzelf, hij zag haar en wist dat hij haar kon krijgen, misschien wilde hij het wel niet denken, maar zo was het wel. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij hield haar dicht tegen zich aan. 'Zo wil ik helemaal niet zijn. Ik wil jou. Alleen jou en ik ben stapelgek op jou.' fluisterde hij.

David Hiddon

Ze zei dat het heel goed ging en ze was trots op hem, hij werd geknuffeld en hij merkte hoe goed het hem deed. Voor het eerst was hij echt enorm trots op zichzelf, hij voelde het helemaal, dit had hij nog nooit zo meegemaakt. 'Ik ben heel blij dat je mij wilt helpen, echt heel erg blij.' fluisterde hij zachtjes, daarna keek hij haar weer aan.

Dany

Ze werd dicht tegen hem aangehouden en hij zei dat hij zo niet wilde zijn, hij iwlde alleen haar want hij was stapelgek op haar. "Ik ook op jou... zolang je dit blijft denken, gaat het wel goed hoor." Zei ze vol vertrouwen tegen hem. Ze gaf hem zachtjes even een kusje en keek hem liefdevol aan.



Joy

Ze grijnsde breed naar hem en hij zei dat hij blij was om haar te helpen, heel erg blij en toen ineens zag ze hem veranderen, er gebeurde iets met hem en ze staarde naar hem, zou hij nu dan echt zichzelf worden? Ze wachtte rustig af en keek naar hem.


Sterre Hiddon

Ineens leek het genoeg te zijn. Ze opende haar ogen na een tijdje en voelde alles weer bij zichzelf terug komen. Het was een heel bijzonder moment voor haar, alle deurtjes gingen weer open in haar hoofd en ze was weer zichzelf. Meteen voelde ze haar armen en wat andere kleine plekjes, allemaal kleine pijnpuntjes. Daardoor liep ze op de automatische piloot haast naar haar vader toe die samen met haar moeder was.
Haar moeder keek op en zag het meteen in haar ogen, ze knuffelde Sterre stevig en het meisje hield haar ook vast. "Ik ben zo blij je weer zo te zien..." Fluisterde Destiney tegen haar.

Jason Hiddon

Ze was ook gek op hem en zolang hij dit bleef denken, ging het wel goed. Hij vond het fijn dat ze zo vol vertrouwen was en hij kreeg een kusje van haar, hij streek langs haar gezicht en hij zoende haar langzaam en vol liefde. 'Jij bent alles wat ik nodig heb.' zei hij zacht. Hij had dit gevoel gewoon nog nooit eerder gehad en daardoor was hij van slag, hij moest er aan wennen en hij hoopte dat het niet veel erger zou worden.

David Hiddon

Opeens gebeurde er iets met hem, hij voelde dat zijn gevoel veranderde, dat alles weer voelde zoals vroeger. Dat betekende dat hij weer zichzelf was en Sterre ook. Het was raar, maar ergens voelde dit wel vertrouwd. Hij keek langzaam naar Joy, ze keek hem onderzoekend aan en hij glimlachte zwakjes. 'Ik hoop dat ik er niet ook nog anders uit zie.' plaagde hij haar nu een beetje. Hij vertrouwde haar heel erg, dus voelde hij zich eigenlijk nog net zo op zijn gemak bij haar.

Koning Thobias Hiddon

Hij lag dicht tegen Destiney aan, hij voelde zich nog niet echt heel erg goed, hij had pijn, maar dat was redelijk te doen. Het was meer dat hij echt zijn rust nodig had, terwijl hij eigenlijk gewoon wilde werken. De deur ging open en Sterre verscheen, ze leek weer zichzelf te zijn en Destiney merkte het duidelijk ook. Hij glimlachte een beetje naar zijn dochter en hij haalde een hand door haar haren heen.

Dany

Hij streelde langs haar gezicht en zoende haar nu langzaam en vol liefde. Hij zei dat zij alles was wat hij nodig had en dat liet haar glimlachen. "Je bent heel erg lief en ik hou van je... wees maar niet bang, zolang je goed weet wat je wilt, is het niet erg allemaal. Zolang je maar niet in de war raakt." Zei ze hem lief en zachtjes.


Joy

Hij glimlachte naar haar en plaagde haar. Daardoor haalde ze even opgelucht adem. "Nee, je bent nog net zo leuk." Lachte ze hem nu vrolijk toe en ze knuffelde hem weer. "Ik was alleen bang dat je ineens anders ging praten ofzo." Grinnikte ze.


Sterre Hiddon

Ze voelde hoe haar vader zijn hand door haar haren haalde en ze keek hem weer eventjes aan met een glimlach. "Je hebt pijn hé..." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze legde haar hand op zijn arm en zonder ook maar al te veel moeite te doen, genas ze hem weer en voelde ze zelf ook dat het met haar beter ging. "Zo, dat is beter." Knikte ze meteen.

Jason Hiddon

'Ik doe mijn best om niet in de war te raken, maar het gevoel is wel nogal verwarrend en ik heb geen idee wat ik er mee moet.' gaf hij haar eerlijk toe. Hij wist dat hij echt alleen voor Dany wilde gaan en dat gaf hem zekerheid, maar toch was het gevoel raar en maakte het hem ergens ver weg misschien wel nieuwsgierig, maar hij wist dat hij zichzelf zo ontzettend schuldig zou voelen, zelfs als hij er alleen maar over fantaseerde had hij dat, dus het kon toch niet.

David Hiddon

Ze was opgelucht en zei dat hij nog net zo leuk was, maar ze was alleen bang dat hij ineens anders ging praten, daardoor glimlachte hij een beetje. 'Misschien wat minder.' gaf hij toe, omdat hij het lastig vond om veel uit zichzelf te zeggen, maar hij dacht niet dat het heel erg zou zijn. Hij pakte voorzichtig en wat aarzelend haar hand vast, hij vond haar ook nog net zo leuk, maar nu waren alle gevoelens wel weer wat anders, hij moest er weer een beetje aan wennen.

Koning Thobias Hiddon

'Ja, een beetje.' zei ze zacht. Daarna legde ze haar hand op zijn arm en was het voorbij, ze vond het zelf ook beter en daardoor grijnsde hij. 'Je bent een kleine schat.' zei hij. Hij was ook wel benieuwd hoe het met David zou gaan, of het nu beter met hem ging of weer hetzelfde als eerst.

Dany

Hij deed echt zijn best en zei dat het gevoel nogal verwarrend was en d at hij geen idee had hoe hij ermee om moest gaan. "Misschien moet je daar een keer over praten met Thobias... misschien dat dat een beetje helpt." Legde ze zacht aan hem uit.


Joy

Hij ging misschien wat minder praten. "Dat is niet erg, dan praat ik wel wat meer." Lachte ze hem toe. Hij pakte haar hand vast en ze kneep er daardoor eventjes in. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en ze keek naar het boek wat nog bij hem lag, ze wilde hem eventjes de kans geven om tot rust te komen.


Sterre Hiddon

Hij vond haar een kleine schat en ze glimlachte breed naar hem. "Ik voelde het... " Fluisterde ze tegen hem, ze had zijn pijn gevoeld en daarom was ze meteen naar hem toegekomen. Dat was het enige wat ze niet gemist had, haar sterke band met haar vader....

Jason Hiddon

'Maar hij is zo vaak vreemdgegaan, dat was ik niet echt van plan.' zei hij zacht tegen haar, omdat hij dat echt niet wilde, totaal niet. Hij wilde bij haar blijven en haar geen pijn doen. 'Ik kan het wel proberen, maar ik bespreek het liever met jou. Ik schrok er gewoon een beetje van, maar misschien gaat het wel helemaal niet vaker gebeuren.' zei hij zachtjes tegen haar.

David Hiddon

Ze vond het niet erg, ze zou wel wat meer praten. 'ik vind het leuk als je praat.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze had altijd leuke dingen te vertellen. Ze kneep in zijn hand en hij streek met zijn duim over haar huid heen, hij vond het ook fijn dat ze haar hoofd tegen hem aan legde, ze gaf hem echt een goed gevoel. 'Ik vind je echt heel leuk.' fluisterde hij na een tijdje, wat voorzichtig.

Dany

"Nu niet meer, nu houdt hij zich heel erg goed in." Vertelde ze aan hem terug. Hij kon het wel proberen, maar hij besprak het liever met haar en hij was er gewoon wat van geschrokken, hij dacht dat het misschien wel niet veel vaker zou gebeuren. "Misschien... ik begrijp wel dat je ervan schrok en ik vind het ook echt niet erg als je het met mij bespreekt, ik vertrouw je heel erg." Fluisterde ze hem liefdevol toe.


Joy

Hij vond het leuk als ze praatte en daardoor keek ze hem met twinkelende ogen aan. Hij sreelde over haar hand heen en hij fluisterde dat hij haar echt heel leuk vond. "Ik jou ook, David... ik vind het zo fijn om bij je te zijn." Klonk haar stem heel zacht.

Jason Hiddon

'Gelukkig maar, ik zou niet willen dat je mij niet vertrouwd, want dat is nergens voor nodig. Als ik het al zo vreselijk vind om naar iemand te kijken, zou ik waarschijnlijk nooit meer kunnen doen.' zei hij zacht. 'Heb jij het dan nooit? Dat je opeens het gevoel hebt dat je misschien in gedachten te ver gaat of zoiets?' vroeg hij zacht aan haar.

David HIddon

Ze vond hem ook leuk, het was fijn om bij hem te zijn. 'Zullen we het boek meenemen en naar mijn kamer gaan?' vroeg hij haar zachtjes. Hij vond het fijner om daar nog even te zitten, dan konden ze straks ook gaan slapen, als ze nog even bij het vuur hadden gezeten.

Dany

Hij zou niet willen dat ze hem niet vertrouwde want dat was nergesn voor nodig, hij vond het al verschrikkelijk om naar iemand te kijken. "Daarom." Glimlachte ze hem toe en ze gaf hem even een knipoog. Hij vroeg of zij het nooit had. "Niet zo.. ik kijk wel eens naar een man en dan denk ik zoiets als dat hij een lekker kontje heeft of wat dan ook, maar meer niet eigenlijk." Legde ze aan hem uit.


Joy

Hij wilde het boek meenemen en naar zijn kamer gaan. "Ja, dat vind ik wel goed, het is ook al laat natuurlijk." Sprak ze zacht tegen hem. Ze pakte het boek op en nam die met haar mee. Ze pakte zijn hand weer vast met een brede glimlach, ze merkte amper het verschil eigenlijk, dat was wel een hele grote opluchting.

Jason Hiddon

Ze had het niet zo, ze keek wel eens naar een man en dacht daar wat bij, maar meer niet. Dat liet hem zachtjes zuchten, hij had het erger gevonden als Dany ook wel eens die verleiding voelde, dat het niet alleen aan hem lag, maar dat was dus wel zo. Ze had er verder helemaal geen last van en hij had dat wel, dat voelde heel erg vervelend en daardoor bleef hij eigenlijk ook best wel stil.

David Hiddon

'Ik vind het ook gewoon gezellig met jou bij het vuurtje zitten.' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. Ze pakte zijn hand weer vast en hij nam haar mee naar zijn kamer, hij sloot de deur achter hun en daarna pakte hij alvast wat dekens en hij legde die op de bank neer. 'Je mag echt in mijn bed, ik vind het niet erg hoor.' zei hij, omdat ze het misschien toch wel wilde.

Dany

Hij was stil en zuchtte alleen even zachtjes. Ze keek hem doordringend even aan. "Lieverd... Alsjeblieft, ik hou van je... denk er niet al te veel over na, oké?" Vroeg ze aan hem en ze streelde langs zijn wang met een lichte glimlach rond haar lippen. Ze was stapelgek op hem en wilde niet dat hij zich er teveel zorgen over maakte.


Joy

"Ja, dat is ook heel gezellig." Grijnsde ze naar hem. Eenmaal in zijn kamer pakte hij wat dekens en legde die op de bank neer. Hij zei nogmaals dat ze wel in zijn bed mocht slapen. "Nee joh, laat mij maar lekker op de bank, dat ziet er perfect uit voor mij." Zei ze hem meteen en ze ging voor het vuur zitten met een glimlach. Alles was hier mooier en prettiger. Zo voelde dat echt voor haar.

Jason Hiddon

'Ik vind het gewoon niet leuk. Ik wil niet dat ik dit heb. Het zou minder erg zijn als jij het ook zou hebben, maar jij bent zo perfect en dat wil ik voor jou ook zijn.' zei hij heel zacht tegen haar. Hij maakte zich er daarom ook echt heel erg druk over, hij wilde het niet, hij wilde dit niet voelen, hij vond het echt belachelijk en het frustreerde hem best wel.

David Hiddon

Ze vond het heel gezellig en ze wilde echt niet op zijn bed, de bank zag er perfect uit voor haar. 'Dat is goed, dat mag ook natuurlijk.' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Hij schonk wat te drinken voor hun in en daarna pakte hij haar hand vast en trok hij haar langzaam naast zich op het kleed voor het vuur. Hij sloeg zijn arm om haar heen en hij gleed heel voorzichtig met zijn vingers over haar rug.

Dany

"Dat begrijp ik ook wel... het is voor jou ook niet leuk, dat snap ik. Ik ben ook niet perfect Jason, echt niet." Zei ze meteen tegen hem en ze glimlachte hem toe. "Niet gefrustreerd raken, dat maakt alles erger, Jason." Zei ze hem rustig.


Joy

Het was zo heerlijk rustig bij hem, Hij schonk wat te drinken in en pakte haar hand vast, daarna sloeg hij zijn arm om haar heen en streelde hij over haar rug heen. Ze leunde tegen hem aan en langzaam viel ze zo in slaap, ze had de vorige nacht bijna geen oog dichtgedaan en daardoor viel ze zo makkelijk in slaap bij hem.

Jason Hiddon

'Jij bent wel perfect en je doet nooit iets verkeerd. Echt niet.' zei hij zacht tegen haar. 'Je bent een soort prachtige en perfecte engel.' fluisterde hij daarna. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij deed zijn best om het een beetje uit zijn hoofd te zetten nu, maar dat was nog niet zo makkelijk, omdat hij hier echt heel erg van baalde. 'Wil je nog langs Thobias?' vroeg hij zachtjes aan haar. Hij had er eigenlijk geen zin meer in.

David Hiddon

Ze leunde tegen hem aan en hij zag dat ze in slaap viel, hij glimlachte een beetje, ze was echt heel erg lief en heel erg mooi. Hij liet zijn blik even over haar heen glijden, hij wilde haar best wel graag een keertje zonder kleding zien, hij was zo nieuwsgierig, maar hij wist dat hij op haar moest wachten. Hij tilde haar nu voorzichtig op en hij legde haar op de bank neer, hij dekte haar zachtjes toe en daarna trok hij zijn kleding uit en ging hij in het bed liggen.

Dany

Ze werd verlegen door zijn lieve woorden en ze kroop dicht tegen hem aan. "Dankjewel, je bent zo ongelooflijk lief..." Mompelde ze tegen hem. Hij vroeg of ze nog langs Thobias wilde gaan. "ja, eigenlijk wel... ik wil weten of het weer beter met hem gaat." Sprak ze hem zacht toe. Hij leek er duidelijk niet zoveel zin meer in te hebben, maar ze wilde toch graag even kijken bij hem.


Joy

Midden in de nacht schrok ze opeens wakker. Ze zat rechtop op de bank en ademde angstig. Ze had niet in de gate nwaar ze was, maar na een tijdje kalmeerde ze weer, ze was bij David, ze lag bij hem op de bank. Het was allemaal goed... Nu pas hoorde ze waarvoor ze bang was geworden, het onweerde verschrikkelijk, ze had daar zo'n hekel aan, meestal was ze dan de hele dag van slag... vooral omdat ze dan alleen in het kleine hutje lag. Ze keek eventjes naar het bed, naar David.
"David." Fluisterde ze om te kijken of hij wakker was en ze slaakte een gilletje toen ze de bliksem hoorde.

Jason Hiddon

'Natuurlijk, zo zie ik het ook echt.' zei hij zacht tegen haar. Ze wilde wel naar hem toe, ze wilde weten of het weer beter ging. Hij bleef even stil en daarna zuchtte hij zacht.'vind je het heel erg om alleen te gaan? Ik ga liever even wat lezen.' zei hij zachtjes. Dan kwam hij wat meer tot rust, dan was hij liever even alleen, want hij was hier nog steeds wat chagrijnig door en dat wilde hij niet aan de rest laten merken.

David Hiddon

Hij sliep lichtjes, maar opeens hoorde hij iets en knipperde hij met zijn ogen, daarna hoorde hij een harde knal en kwam hij overeind. Het was nogal slecht weer, dat was duidelijk. Hij zag dat Joy het nog veel erger vond dan hij en daardoor kwam hij overeind en ging hij bij haar zitten. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij trok haar dicht tegen zich aan. 'het is goed, we zijn veilig hier.' fluisterde hij lief.

Dany

Hij wilde niet, hij ging liever wat lezen. Ze knikte daardoor eventjes, ze vond het wel heel erg jammer eigenlijk, maar ergens begreep ze het ook wel. "Oké, dan zie ik je zo wel." Fluisterde ze hem zacht toe. Ze drukte zachtjes een kusje op zijn lippen en liep daarna richting Thobias.


Joy

David kwam dichtbij haar zitten en trok haar tegen zich aan. Hij zei dat ze hier veilig waren. Ze trilde lichtjes en kroop dicht tegen hem aan. "Ik vind het altijd zo eng...." Fluisterde ze schor tegen hem. "Ik kan er echt niet tegen." MOmpelde ze hem toe.

Koning Thobias Hiddon

Hij vond het eigenlijk heel erg fijn om even met Sterre samen te zijn zo, hij merkte dat het hem goed deed en haar waarschijnlijk ook, de band met zijn kinderen werd eigenlijk steeds sterker en ook steeds belangrijker voor hem, maar dat vond hij wel heel erg fijn. Hij hechte er meer waarde aan. Hij keek op toen hij Dany zag en hij glimlachte naar haar, het was fijn om haar even te zien, heel fijn zelfs.

David Hiddon

'Snap ik, het is ook eng.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze kroop dicht tegen hem aan en hij hield haar stevig en beschermend vast. 'Ik was ook altijd bang voor het weer... zelfs voor de sneeuw, vroeger.' zei hij met een zwakke grijns op zijn gezicht tegen haar. Hij wist het nog goed, maar dat was nu gelukkig voorbij, maar hij begreep haar wel.

Dany

Ze keek naar Thobias en Sterre. Het meisje was duidelijk weer zichzelf en dat vond ze heel fijn om te zien. 'Hallo lieverd." Zei ze tegen het meisje dat haar ook begroette.
"Hoe gaat het met je?" Vroeg ze bezorgd aan Thobias en ze keek hem doordringend aan. Ze hoopte echt heel erg dat het beter met hem ging.


Joy

Hij vond ook dat ze gelijk had, het was eng en hij hield har beschermend vast. Het was zo fijn... het was zo lief wat hij deed en daar was ze hem heel dankbaar voor. Hij gaf haar echt een beschermend gevoel. Hij zei dat hij altijd bang was voor het weer vroeger, zelfs voor de sneeuw.
"Echt waar? Hoe kwam dat?" Vroeg ze aan hem.

Koning Thobias Hiddon

Dany vroeg hoe het met hem ging. 'Nu een heel stuk beter, Sterre heeft mij geholpen, ze is weer helemaal haarzelf en David ook dus.' zei hij tegen haar. Hij pakte voorzichtig de hand van Dany vast, hij hoopte dat ze zich goed voelde, maar waarschijnlijk was ze echt enorm gelukkig dat ze zwanger was, dus dat zou wel goed zitten. Hij had Destiney nog niets verteld, hij vond dat Dany zelf maar moest bepalen wanneer ze het allemaal wilde delen met iedereen.

David Hiddon

Ze wilde weten hoe het kwam en hij haalde zijn schouders op, hij moest er lang over nadenken, maar hij wilde haar wel antwoord geven. 'Omdat het anders was, denk ik. Ik begreep het niet, daarom vond ik het eng, waarschijnlijk.' zei hij uiteindelijk tegen haar. 'Maar nu begrijp ik het en is het wat minder erg, ik weet dat het verder geen pijn doet.' legde hij haar uit. Hij deed duidelijk echt moeite voor haar.

Dany

"Wat fijn en wat lief van Sterre." Het meisje glunderde eventjes en ze liep de kamer weer uit, ze nam haar moeder mee, Destiney wilde even samen met haar zijn en Dany en Thobias zouden zich wel redden samen.
Dany keek naar Thobias en ze haalde diep adem. "Thobias... Jason begint opgewonden te raken van andere vrouwen." Fluisterde ze, ze moest het gewoon aan hem kwijt, ze moest het hem gewoon vertellen en met hem overleggen.


Joy

Ze luisterde naar hem en knikte even, het was fijn dat hij met haar praatte en haar afleidde. Dat vond ze heel erg fijn. Hij dacht dat het anders was, hij begreep het niet en dat was eng. "Had niemand dan vertelt dat je niet bang hoefde te zijn?" Vroeg ze nu een stuk rustiger aan hem en ze keek naar hem. "Maar onweer... dat kan wel pijn doen, als het inslaat." Fluisterde ze een beetje bang.

Koning Thobias hiddon

Destiney nam Sterre mee, zodat hij even alleen met Dany was. Ze keek op naar hem en ze haalde diep adem, daarna zei ze iets over Jason. Hij keek haar wat verbaasd aan, dit was voor het eerst dat hij hier wat over hoorde, al had ze de vorige keer al aangegeven dat ze ruzie met hem had gehad ergens over. 'heb je dat met hem besproken? Waardoor kwam het?' vroeg hij zachtjes aan haar.

David Hiddon

'Jawel, maar ik begreep het gewoon niet en waarschijnlijk luisterde ik ook echt niet zo heel erg goed.' zei hij zachtjes tegen haar. 'Ja, dat is ook zo, maar in het kasteel kan dat niet gebeuren. Hier hoef je niet bang voor te zijn... en de kans dat het gebeurd ergens anders is ook niet zo groot. Echt niet.' zei hij zelfverzekerd tegen haar. Hij wilde haar heel graag helpen, ze hoefde niet bang te zijn hier.