Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat dit wel een keertje goed voor hem was, dat dacht hij ook wel. Nu deed hij weer een keertje wat anders, dat was altijd wel even fijn. Jason verscheen en ze zei dat het nog wel vroor, maar wel minder als een paar dagen geleden. Hij hoopte dat het dan snel wat minder zou worden, want het was niet alleen voor hem zwaar, ook voor het volk. 'Ja, prima hoor, gezellig.' hoorde hij Jason zeggen, waardoor hij even naar zijn broer glimlachte.

Dany

Jason vond het prima en gezellig, daardoor drukte ze een kus op zijn wang en streelde ze eventjes lichtelijk uitdagend over zijn rug heen. Haar ogen straalden nog steeds en ze wilde het heel erg graag gewoon samen met hem vieren. Dat kwam vanavond wel, nu nog niet. Ze liepen door het dorp heen richting de plek waar iedereen zich verzamelde om te trainen.

Koning Thobias Hiddon

Hij merkte eigenlijk niets van de spanning die tussen Jason en Dany hing, maar hij was dan ook niet echt helemaal helder op dit moment, hij voelde zich doodmoe, maar het was fijn om even buiten te zijn. Eenmaal op de plek ging Jason meteen aan de gang met een groepje van de boeren om te trainen en Thobias keek toe. Hij vond het wel leuk om te zien, maar zijn blik was wat wazig voor zich uit gericht.

Dany

Thobias keek toe naar de training, ze gaf hem een deken om hem warm te houden en ze zag zijn afwezige blik. “Thobias… ga anders lekker naar bed, dat is momenteel veel beter voor je dan hier zijn.” Fluisterde ze hem toe en ze legde haar hand zachtjes even op zijn schouder.

Koning Thobias Hiddon

Dany gaf hem een deken en ze zei dat hij lekker naar bed moest gaan, dat was momenteel veel beter voor hem dan hier zijn. Hij voelde haar hand op zijn schouder en hij pakte haar hand nu stevig vast. 'Ik wil mij niet opstellen als zwakkeling en ik heb genoeg te doen. Ik wil jullie niet alle tijd ontnemen, juist vandaag niet.' fluisterde hij. Hij kneep zachtjes in haar hand en daarna keek hij in haar ogen. 'Ik zal morgen wel wat langer uitslapen.' zei hij zachtjes. Hij kon nu wel naar bed gaan, maar slapen zou ook niet echt helpen, waarschijnlijk.

Dany

Hij pakte haar hand en hij zei dat hij geen zwakkeling wilde zijn en hij had genoeg te doen. Hij wilde hen niet alle tijd ontnemen, juist vandaag niet. “Dat weet ik en het is lief van je, maar het volk ziet je nu als wandelende geest, Thobias, zo zie je er echt uit… Je geeft ze veel meer als je er krachtig en sterk uitziet, want dat doe je wanneer je genoeg hebt geslapen.” Vertelde ze hem zacht. Hij zei dat hij morgen wat langer uit zou slapen. “En vanavond wat eerder naar bed, oké?” Vroeg ze hem serieus.

Koning Thobias hiddon

Ze zei dat ze het wist en het was lief van hem, maar het volk zag hem nu als wandelende geest, zo zag hij er ook echt uit, hij gaf ze veel meer als hij krachtig was, zo zag hij er uit als hij genoeg geslapen had. Hij moest vanavond ook wat eerder naar bed en hij knikte langzaam. 'Ik slaap toch niet echt goed.' zei hij zacht. 'Zie ik er echt zo slecht uit?' vroeg hij daarna. Hij wilde niet dat iemand zou denken dat hij ziek was of het niet aan kon, want dat kon hij wel.

Dany

Hij zei dat hij toch niet echt goed sliep. “Alleen liggen, daarvan rust je al uit.” Zei ze tegen hem terug. Hij vroeg aan haar of hij er echt zo slecht uitzag. “Je bent echt heel erg bleek, Thobias en vermagerd.” Sprak ze hem toe, wel heel erg eerlijk. Ze kneep even zachtjes in zijn hand.
 

Koning Thobias Hiddon

Liggen was ook goed, dan rustte hij ook uit. Daarna zei ze dat hij er echt heel erg bleek uitzag en vermagerd. Hij wist dat hij wel aardig wat was afgevallen, doordat hij veel minder at. Maar hij was er van overtuigd dat het heel snel weer goed zou komen als die kou voorbij was. Ze kneep in zijn hand en hij ademde langzaam in. 'Ik voel mij ook niet zo heel erg goed.' gaf hij nu zachtjes toe. Hij voelde zich zwakjes en een beetje duizelig.

Dany

Hij zei dat hij zich ook niet zo goed voelde. “Ik zie het aan je en ik merk het.” Sprak ze hem zacht toe en ze keek bezorgd naar hem. “Kruip alsjeblieft in bed, Thobias, alsjeblieft.” Klonk haar stem zachtjes. Het was echt heel erg belangrijk dat hij zijn rust op zou zoeken nu, voor hij echt ziek werd.

Koning Thobias Hiddon

Ze kon het aan hem zien en ze merkte het ook, daarna zei ze dat hij in bed moest kruipen, ze smeekte het hem bijna. 'Oké, ik ga wel even een uurtje liggen.' fluisterde hij. 'Zie ik je daarna?' vroeg hij zacht, wat zwakjes. Zijn lichaam had echt moeite met alles, al wilde hij nog wel zo graag. Hij wilde gewoon doorwerken, hij wilde helemaal niet ophouden, maar waarschijnlijk zou het een stuk beter gaan als hij even een beetje kon slapen.

Dany

Hij zei dat hij wel een uurtje ging liggen en vroeg of hij haar daarna zag. “Als ik klaar ben met de training.” Beloofde ze hem. Ze liet hem zachtjes los en keek naar hem. “Lukt het om alleen naar huis te lopen?” Vroeg ze hem zacht. Ze moest nu echt Jason mee gaan helpen namelijk, maar anders liet ze wel iemand met hem meelopen.

Koning Thobias Hiddon

Hij zou haar zien als ze klaar was met de training. Hij knikte daardoor, dat vond hij prima. Ze liet hem los en vroeg of het lukte om alleen terug te lopen. 'Ja, geen probleem.' zei hij zacht tegen haar. Hij wenste haar nog even succes en daarna vertrok hij, richting het kasteel. Eerst ging het prima en had hij het alleen maar een beetje koud, maar na een tijdje merkte hij dat het duizelige gevoel wel heel erg werd. Toen hij ergens zacht gegrom hoorde greep hij automatisch zijn zwaard vast, maar zelfs dat ging langzaam en zwakjes en nog voor hij kon zien waar het beest vandaan kwam, viel hij flauw. Hij was echt helemaal op.

Dany

Hij zei dat het geen probleem was om alleen terug te lopen. Ze liet hem langzaam los en keek hem na, daarna stuurde ze toch nog een wachter achter hem aan om hem in de gaten te houden. Vervolgens voegde ze zich weer in de training tot ze zich duizelig voelde worden. Ineens keek ze weer door de ogen van Thobias, het was ontzettend lang geleden dat dat was gebeurd. De wachter deed zijn best om hem te beschermen, maar hij moest wel zelf ook aan de slag, anders zouden ze het beide nooit overleven. Dany gaf hem alle energie die ze in zich had om hem op te laten staan en te vechten. Hij moest.

Koning Thobias Hiddon

Hij voelde dat hij wakker werd en hij knipperde wazig met zijn ogen. Hij hoorde gegrom, geschreeuw, toen hij weer wat kon zien zag hij een wachter vechten met een enorme tijger. Was dat het dier dat Reagan had aangevallen? Hij voelde de kou tot zich doordringen en hij kwam langzaam wat overeind, maar nog steeds duizelde het hem enorm. De wachter was duidelijk aan het einde van zijn kunnen, hij leek helemaal kapot te zijn. Thobias raapte zijn waard op uit de sneeuw en stortte zich daarna op het grote dier, maar dat was nog niet makkelijk.

Dany

Langzaam zakte ze op de grond en gaf Thobias alles wat ze maar kon en ze liet maar één ding door zijn hoofd gonzen. Hij moest vechten, hij moest dit winnen van dit grote beest. Dat was de enige kans op overleven, om zichzelf te kunnen redden. Ze hapte naar adem, maar ze bleef doorgaan.

Koning Thobias Hiddon

Het kostte hem zo ontzettend veel kracht, het dier was heel groot en hij was ontzettend uit vorm. Normaal trainde hij veel en was hij fit, vol energie en kracht, maar daar was niets van over. Hij merkte wel dat hij ergens energie van kreeg en dat hij het gevoel had dat hij echt niet op mocht geven, maar het was nog steeds enorm moeilijk om kracht te houden en ook echt door te gaan, om niet op te geven. Uiteindelijk had hij het beest geraakt en was het gevecht over, maar Thobias zat zelf ook onder de wonden. Hij keek even naar de plekken, maar hij kon het niet goed inschatten. Hij hielp de wachter overeind en hij keek om zich heen, nu nog terug naar het kasteel.

Dany

Ze kon hem helpen tot voor het kasteel, toen was haar energie helemaal op en viel ze neer in de koude sneeuw met haar ogen gesloten. Haar hart klopte heel erg zwak en ze leek haast niet meer te ademen, maar ze had Thobias kunnen redden en dat was voor haar het belangrijkste. Hij leefde nog in ieder geval…


Koningin Destiney Hiddon

Ze had hem toevallig zien aankomen, daardoor liep ze naar de voorkant van het kasteel toe en ondersteunde ze haar man. “Oh lieverd… gaat het wel?” Klonk haar stem bezorgd, De wachter werd ook geholpen en zo liepen ze heel langzaam richting de ziekenzaal.

Jason Hiddon

Hij was eigenlijk heel erg druk aan het trainen en daardoor had hij niet zo goed door wat er gebeurde, tot Dany in elkaar zakte. Hij schoot meteen op haar af en hij tilde haar tegen zijn lichaam aan, hij voelde meteen hoe weinig energie ze had. Hij legde zijn ene hand op haar buik en de ander in haar hals, direct liet hij zelf de helft van al zijn energie tot haar door dringen. Het was maar goed dat hij helemaal uitgerust was, hij had genoeg kracht en hij voelde zich ook goed, daardoor kon hij een hoop aan haar geven.

Koning Thobias Hiddon

Hij zag Destiney dichterbij komen en opeens was alle energie weg en leunde hij zwaar op haar. Hij kon ook niet echt reageren, hij hoopte alleen maar dat dit met een dag over zou zijn, dat het wel meeviel en dat hij gewoon meteen weer aan het werk kon, daar hoopte hij heel erg op, maar hij wist dat hij daar totaal geen invloed op had. Hij merkte dat zijn benen hem echt bijna niet meer konden dragen.

Dany

Na een tijdje gingen haar ogen langzaam open en kroop ze tegen Jason aan, ze bibberde helemaal van de kou. “Thobias kwam de tijger tegen…” Fluisterde ze heel erg zacht tegen hem. Dat verklaarde een hoop waarom ze zo zonder energie in elkaar was gezakt.



Koningin Destiney Hiddon

Thobias leunde zwaar op haar en ze sprak zachtjes tegen hem terwijl ze hem haast helemaal optilde en hem liet liggen in een van de bedden. Ze liet een dokter halen om hem te verzorgen. Zacht pakte ze zijn hand vast en keek ze bezorgd naar zijn gezicht.

Jason Hiddon

Ze kroop tegen hem aan en bibberde van de kou, waardoor hij zijn jas om haar heen sloeg en hij haar dicht tegen izhc aanhield, zodat ze zijn warmte kon voelen. Ze vertelde wat er gebeurd was en hij knikte langzaam. 'Hoe is het met hem? Red hij het?' vroeg hij meteen. Als het niet goed ging, moesten ze er hulp naar toe zoeken, waarschijnlijk wist Dany precies hoe het met hem ging, kon ze dat voelen.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd in bed geholpen en ze pakte zijn hand vast, hij glimlachte heel zwakjes naar haar. 'Het gaat wel.' fluisterde hij. Het ging ook wel, ondanks dat hij wel geraakt was. het had veel erger kunnen zijn, dit viel nog mee. De dokter kwam om zijn wonden te verzorgen en te verbinden en daarna keek hij weer naar Destiney.

Dany

Jason vroeg hoe het met hem was en of hij het zou redden. “Ja, hij is alleen ook wat ziek, maar het gaat wel met hem.” Klonk haar stem zacht. “Ik was net op tijd…” Ze wreef even over haar gezicht heen. Het was wel fijn dat Jason haar zo warm hield.
“Zullen we alles afblazen voor vandaag… Ik kan echt niet meer.” Zei ze zacht.


Koningin Destiney Hiddon

“Gelukkig… ik schrok me dood.” Mompelde ze heel erg zachtjes. “Blijf alsjeblieft vandaag in bed liggen, oké?” Vroeg ze hem bezorgd en ze streelde even langs zijn wang. De dokter was gelukkig snel klaar met hem en daarom kroop ze naast Thobias in bed en glimlachte ze even naar hem. Ze sloeg zachtjes haar armen om hem heen.

Jason Hiddon

'Gelukkig maar...' zei hij zacht tegen haar. Hij wist echt niet wat ze moesten doen als Thobias het niet zou overleven, wie nam de hele boel hier dan over? HIj zag het niet zitten, maar als het moest, tot Thomas het kon, dan zou hij het misschien wel doen. Hij wist dat Dany het echt afschuwelijk zou vinden, waarschijnlijk zou ze aardig kapot zijn als hij echt zou overlijden. 'Ja, we gaan terug naar huis, het is wel even goed zo.' zei hij zachtjes en hij hielp haar overeind.

Koning Thobias Hiddon

Ze kroop tegen hem aan en hij hield haar dicht bij zich. 'Ja, ik blijf vandaag wel even in bed, dat is goed.' fluisterde hij. Hij kon het wel gebruiken, dan kon hij morgen weer aan het werk. Dit was wel even goed, hij had toch al wat uit willen rusten. De pijn viel wel mee, maar dat kon ook komen omdat hij echt heel erg moe was.

Dany

Ze knikte eventjes toen hij zei dat het maar gelukkig was. Hij zei ook dat ze naar huis gingen, het was wel weer even goed zo. Ze knikte daardoor en liet hem haar overeind helpen. Ze sloeg haar arm om zijn middel heen en liep dicht tegen hem aan terug naar het kasteel toe.
“Ik wil weer een keer samen met je in bad.” Zei ze hem nu zacht en ze keek hem even aan.


Koningin Destiney Hiddon

Hij zou die dag in bed blijven, het liet haar toch wel even glimlachen en ze gaf hem een kusje op zijn wang. “Was het diezelfde tijger?” Vroeg ze hem nu zacht. Ze leunde met haar hoofd in haar hand terwijl haar ellenboog op het bed stond en ze keek naar hem. Haar vingers gleden lief langs zijn schouder.  

Jason Hiddon

eenmaal in het kasteel zei ze dat ze wel weer een keer samen met hem in bad wilde, daardoor glimlachte hij een beetje. 'Daar zal ik niet zo snel nee tegen zeggen.' zei hij plagend tegen haar. Hij liet haar langzaam los en hij liet het bad vol lopen, daarna begon hij langzaam haar kleding los te maken, hij drukte zijn lippen zachtjes en lief op die van haar, terwijl hij de koude kleding van haar lichaam af haalde.

Koning Thobias Hiddon

Ze wilde weten over de tijger en daardoor dacht hij na. 'Ik denk het.' zei hij zachtjes. 'Het beest was enorm.' mompelde hij daarna. Ze keek naar hem en hij voelde haar vingers langs zijn schouder glijden, waardoor hij glimlachte naar haar. 'Ik hou van je... ' fluisterde hij. Hij hield ook zielsveel van haar, maar toch leek zijn gevoel een beetje in de war te zijn.