Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam dichterbij en vertelde haar bevindingen, hij knikte even. 'Dat idee had ik zelf ook. Toen wij het met hem bespraken, kreeg ik ook echt niet het idee dat hij bewust iets deed. Hij had het gewoon niet door, ik geloof niet dat hij het deed om haar pijn te doen of wat dan ook.' zei hij tegen haar, omdat hij het daar wel mee eens was. 'Het is vervelend dat zijn lichaam niet meer zo primitief is,' mompelde hij daarna. Anders was dit nooit gebeurd, het kwam omdat David ook ouder werd en andere gevoelens kreeg.

Dany

Hij had hetzelfde idee en daardoor glimlachte ze eventjes, hij liet haar eigenlijk gewoon een second opinion geven op zijn eigen bevindingen, maar dat vond ze wel heel erg goed van hem. Hij wilde zeker zijn over zijn zoon.
"Ik wil hem helpen, Thobias... ik heb het ook gezegd tegen hem. Als ik een tijdje in zijn hoofd zit en zijn hersenen beter kan laten werken zodat hij normaal functioneert, dan zullen er niet zoveel problemen meer ontstaan met hem. Dan zal hij beter weten wat hij moet doen." Zei ze hem nu. Ze verzweeg alleen hoe zwaar het voor haar kon zijn, ze wilde gewoon graag helpen.

Koning Thobias Hiddon

Ze vertelde nu dat ze hem wilde helpen, ze had het ook tegen David gezegd. Hij keek haar onderzoekend aan en daarna pakte hij haar hand vast. 'Je houdt iets voor mij achter, ik zie het aan je. Is het moeilijk voor jou?' vroeg hij haar nu. Waarschijnlijk wilde ze dat niet toegeven omdat hij dan sneller zou weigeren. 'Als dat zo is wil ik het liever even aankijken, Dany. Je hebt al genoeg aan je hoofd met mij,' zei hij tegen haar.

Dany

Hij pakte haar hand en wist dat ze iets voor hem achterhield. Ze slikte daardoor en keek hem aan.
"Als er met jou niets gebeurd, dan is het geen probleem, dan zal het alleen maar heel erg zwaar voor me zijn." Zei ze hem. "Je doet het nu zo goed, ik geloof wel dat het kan, ik vertrouw er wel op dat jij het goed blijft doen." Glimlachte ze, nog steeds wilde ze niet vertellen wat er anders met haar zou gebeuren. Hij zou het te gevaarlijk vinden, dat wist ze zeker.

Koning Thobias Hiddon

Ze gaf iets meer toe, maar hij bleef doordringend naar haar kijken. 'Ik voel gewoon dat er meer is,' zei hij nu. Hun band was de laatste tijd zo sterk geworden, hij had nog steeds het gevoel dat ze dingen achterhield. Het klopte niet. Hij keek diep in haar ogen en zijn blik was wat streng. 'Jij verwacht eerlijkheid van mij, over alles. Anders kijk je zelfs mee in mijn hoofd. Ik kan dat niet, ik moet je kunnen vertrouwen op je woord. Bij alles. Wees eerlijk, alsjeblieft, dat heb ik nodig,'

Dany

Hij voelde dat er meer was en ze knikte eventjes. Ze zuchtte zachtjes door zijn strenge blik. "Ik weet het, ik weet dat ik eerlijk tegen je moet zijn, maar ik wil hem zo graag helpen, ik gun hem zo erg een normaal leven... dan offer ik zelfs liever mijn eigen leven op, gewoon voor hem." Legde ze aan hem uit, ze bedoelde het niet verkeerd dat ze dit achterhield...
"Als ik in zijn hoofd zit met mijn gedachten en er gebeurd iets met jou waardoor ik naar jou toegetrokken wordt, dan wordt mijn lichaam van mijn geest gescheiden en kan ik niet meer terug... dan zit ik vast in het hoofd van David en mijn lichaam zal een leeg omhulsel zijn, maar wel op jou reageren als een soort zombie." Fluisterde ze hem nu toe.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze nu vertelde staarde hij haar even aan. 'Veel te veel risico. Nu snap ik wel dat je het niet wilde zeggen, want hier sta ik natuurlijk niet achter.' zei hij zacht. Hij streek langs haar wang en daarna trok hij haar tegen zich aan en hield hij haar stevig vast. 'We gaan eerst met hem proberen te praten en op die manier wat dingen op te lossen. Als dat niet werkt, kan je verder kijken, maar alleen op de momenten dat ik er bij ben. Meer wil ik niet. Echt niet. Respecteer dat alsjeblieft.' fluisterde hij.

Dany

Zoals ze wel had verwacht vond Thobias het teveel risico. Ze werd stevig tegen hem aangetrokken en ze legde haar hoofd tegen zijn borst aan. Ze zouden eerst proberen te gaan praten en als het niet werkt, dan kon ze verder kijken, maar alleen als hij er ook bij was, hij wilde niet meer, dat moest ze respecteren.
Ze knikte een beetje. "Maar als het niet gaat, dan ben ik wel bereid om mezelf op te offeren, Thobias... als je dan mijn lichaam verbrand, dan zal David ook geen last meer van me hebben." Fluisterde ze en ze keek hem doordringend aan.
"We moeten hem continu van bewust maken wat hij voelt. Zijn hersenen activeren..."

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze nu zei staarde hij haar vol verbazing aan. 'Heb je enig idee wat je tegen mij zegt, Dany? Hoe veel pijn je mij doet?' vroeg hij heel zacht aan haar. 'Je bent zo verschrikkelijk belangrijk voor mij, ik zou je nooit kunnen verbranden, ik kan je niet missen, ik word misselijk als ik hier aan denk. Dan kan ik net zo goed mezelf er bij verbranden, want ik zal leeg zijn zonder jou.' zei hij zacht. 'Dat gaan we doen, maar op de veilige manier. Misschien werkt dat al heel goed. We bereiken nu ook al heel erg veel...'

Dany

Door wat hij zei, staarde ze hem aan, ze was het helemaal vergeten, ze was weer helemaal in haar werk en daardoor vergat ze dat er iemand was die zoveel om haar gaf dat ze echt belangrijk was. Ze sloeg haar armen om Thobias heen en hield hem stevig vast.
"We doen het niet..." Fluisterde ze meteen resoluut tegen hem. "Sorry, ik was weer aan het werk..." Gaf ze toe. Ze knuffelde hem. "Ik vergeet soms gewoon dat er toch iemand is die om me geeft, die van me houd..." Fluisterde ze hem met veel emotie toe.
"We moeten er veel mensen bewust van maken, hij vindt het ook echt verschrikkelijk dat mensen niet met hem willen praten, Thobias... het doet hem echt pijn." Ging ze weer verder. Ze wilde er gewoon niet te lang bij stilstaan.

Koning Thobias Hiddon

Godzijdank begreep ze zijn gevoel nu, ze zei meteen dat ze het niet deden. Ze was vergeten dat er iemand was die om haar gaf, maar hij deed dat ontzettend veel. 'Ik hou absurd veel van je, Dany. Echt. Ik wil je nooit missen, daarom komt Rianna straks ook langs... dan kan je hier blijven, altijd, bij ons,' fluisterde hij nu. Hij had het allemaal geregeld en doorgenomen. Door wat ze daarna zei knikte hij langzaam. 'Dat kunnen we wel doen. Volgens mij kan hij redelijk met Thomas opschieten, misschien moeten we daar beginnen. Als ze echt vrienden kunnen worden, is dat voor David ook fijn,' zei hij zacht. Hij zou het wel eens met Thomas overleggen, hij wilde wel dat hij zich er ook goed bij voelde. Hij streek voorzichtig langs haar gezicht en hij keek in haar ogen. 'Niet meer vergeten hoe belangrijk jij bent nu... want ik krijg echt nachtmerries door jouw idee van net,' fluisterde hij.

Dany

Normaal was ze altijd sterk en professioneel, maar Thobias prikte daar dwars doorheen, hij maakte haar kwetsbaar... Door wat hij zei, kreeg ze tranen in haar ogen. "Dankjewel..." Snikte ze. Het betekende zo ongelooflijk veel voor haar. Ze kon straks gewoon blijven, het maakte haar echt gelukkig, zo had ze zich nog nooit gevoeld.
Ze knikte eventjes toen hij sprak over zijn andere zoon, te emotioneel om echt te reageren. Daarna keek hij in haar ogen en zei hij dat ze niet meer moest vergeten hoe belangrijk ze was, hij kreeg nachtmerries van haar idee.
Ze snikte zacht en bleef in zijn ogen kijken. "Ik vind het moeilijk...." Fluisterde ze heel zachtjes. "Ik ben normaal niet belangrijk."

Koning Thobias Hiddon

Ze kreeg tranen in haar ogen en snikte een bedankje, waardoor hij lichtelijk glimlachte. Ze knikte maar reageerde niet, ze zei dat ze het moeilijk vond, normaal was ze niet belangrijk. 'Dat snap ik niet. Je bent geweldig. Een dierbare vriendin, iemand die ik nooit zou kunnen missen. Niet omdat ik jouw hulp nodig heb, maar omdat ik jou nodig heb. Als persoon. Als vriendin, als maatje. Zelfs al kon je niets meer met mij, niets in mijn hoofd, dan nog zou ik je nooit willen missen,' fluisterde hij heel oprecht. Het kwam ook recht uit zijn hart, hij gaf echt veel om haar.

Dany

Haar blik werd steeds dankbaarder door wat hij tegen haar zei en ze kneep in zijn hand. "Dit is de eerste keer dat ik het zelf toelaat om geholpen te worden, ik wist niet dat het zo fijn was... dat het zo fijn is om je ergens thuis te voelen, om gehecht aan mensen te raken..." Fluisterde ze zachtjes.
"Jij laat me dat zien, Thobias... dankjewel... je bent echt heel bijzonder, echt waar." Klonk haar stem weer ongelooflijk dankbaar.

Koning Thobias Hiddon

'Misschien had je het ergens eerder moeten doen. Dan had je daar kunnen blijven. Misschien is het stom toeval dat het hier gebeurt,' zei hij zacht tegen haar. 'Maar ik ben er wel blij mee, want ik hou jou heel graag hier,' zei hij daarna met een zwakke grijns op zijn gezicht tegen haar. Hij liet het haar zien, ze bedankte hem en zei dat hij heel bijzonder was. 'Niet zo bijzonder als jij,' was zijn reactie. Met zijn duim streek hij haar tranen weg en daarna werd er op de deur geklopt. Die ging open en het was Rianna die binnen kwam.

Dany

"Nee, dat denk ik niet... ik denk niet dat iemand anders me dit had kunnen geven wat jij kan, hier." Fluisterde ze tegen hem. Hij zei dat hij er wel blij mee was en dat hij haar graag hier hield en daardoor glimlachte ze eventjes. Hij vond haar ook bijzonder en hij veegde haar tranen weg. Daarna kwam er al gauw een vrouw binnen.
Dany glimlachte naar haar en bekeek haar eventjes.

Rianna

Ze glimlachte even naar Thobias en daarna keek ze naar de vrouw. Ze kon de band tussen hun al voelen, ze kon alles voelen bij de vrouw en ze knikte even naar de bank. 'Ik kan wel wat voor jullie betekenen. Ik kan zorgen dat je dit met Thobias houdt, maar dat het ook bij hem zal blijven. Dat er nooit een volgende komt,' zei ze zacht tegen Dany. 'Maar dat moet op het moment dat jullie band het sterkste is. Dan kan ik het aan elkaar koppelen en de rest doorbreken...' voegde ze er aan toe.

Dany

Ze ging langzaam zitten op de bank en luisterde naar de vrouw. "Oke..." Fluisterde ze zachtjes. "Maar zal ik dan nooit meer een band opbouwen met iemand anders?" Vroeg ze aan de vrouw. Ze wilde Thobias als goede vriend houden, niet meer dan dat, soms vond ze dingen zelfs al wat grensoverschrijdend, maar het was niet erg. Ze was niet verliefd op hem. Dat wilde ze alleen wel, verliefd worden op iemand, liefde vinden...

Rianna

Ze vroeg of ze nooit meer een band op zou bouwen met iemand anders en daardoor dacht ze even na en keek ze wat verder. 'Ik voel dat hij het niet wilt, maar het zou wel kunnen. Je houdt de band met Thobias. Misschien wordt het tussen jullie zelfs sterker, maar je zal het ook met iemand anders op kunnen bouwen. Alleen je zal niet meer gedwongen worden om iemand anders te helpen. Dat zal je bij Thobias houden. Die connectie tussen jullie zal blijven, definitief worden, zodat je niet meer verder hoeft.' legde ze uit. 'Je zal verder een totaal normaal leven kunnen hebben,' voegde ze er aan toe. Ze merkte heel goed de jaloezie bij Thobias op. Hij leek niet verliefd op haar te zijn, maar toch was het gevoel sterk, al accepteerde hij het wel allemaal. 'We moeten wel kijken hoe dit werkt. Hoe de gevoelens ontwikkelen, hoe jullie band ontwikkeld. Het is uitproberen hoe we het moeten oplossen, maar ik ben altijd in de buurt als er iets veranderd moet worden. Jullie lopen er geen gevaar mee, we moeten alleen zoeken naar de juiste weg,'

Dany

De vrouw zij dat Thobias het niet wilde. Daardoor keek ze de man even aan. "Waarom niet? Ik wil dat... ik wil normaal kunnen leven... wij zijn alleen vrienden, Thobias, wel hele goede vrienden en ik weet dat die connectie het nog specialer maakt, maar... jij hebt Destiney, ik wil dat ook..." Fluisterde ze. Ze wilde eerst alles weten voor ze het toe ging laten. Nu zorgde de band ervoor dat ze niet verliefd werd, maar dat kon wel, als ze het zo hoorde van de vrouw. Ze kon dus wel verliefd op Thobias worden en dat wilde ze niet.
"Ik wil eerst alles duidelijk..." KLonk haar stem zacht tegen de vrouw die al verder aan het denken was.

Koning Thobias Hiddon

Dany sprak tegen hem en door wat ze daarna tegen Rianna zei, bleef de vrouw stil. Hij schraapte zijn keel even en hij dacht over alles na. 'Ik wil ook dat je normaal kunt leven, het is gewoon... ik vind het moeilijk. Ik wen er wel aan, echt. Ik gun het je enorm en het komt wel goed.' fluisterde hij. 'We worden niet verliefd op elkaar. Dat gaat niet gebeuren, daar moet je geen zorgen over hebben. Wij hebben een hele bijzondere vriendschap, dat is het. Dat is speciaal en daardoor zullen wij elkaar ook speciaal behandelen en anders zien, maar het is vriendschap. Geen verliefdheid.' zei hij daarna, vol vertrouwen. 'Dit is je kans op een normaal leven. Dat zal je anders nooit hebben. Het zal zoeken zijn en misschien is het aan het begin moeilijk, maar daarna kan je doen wat je wilt. Met wie je wilt. Daarna kan je hier een leven op bouwen, misschien wel een gezin. Ik gun het je echt.' fluisterde hij. Hij pakte haar hand vast en hij keek haar doordringend aan. 'Ik wil het wel. Ik moest alleen even wennen aan het idee. Ik wil dat jij gelukkig wordt, dat je de perfecte man vindt. Ik meen het...'

Dany

Ze luisterde naar Thobias en knikte af en toe een beetje door wat hij haar vertelde. Hij gaf aan dat ze niet verliefd zouden worden, het bleef vriendschap. Dit was haar kans op een nieuw leven en hij gunde het haar ook. Ze werd bij haarh and gepakt en ze keek hem doordringend aan in zijn ogen.
"Oké... dan wil ik het doen." Knikte ze nu en ze glimlachte naar Rianna.

Koning Thobias Hiddon

Gelukkig wilde ze het, dit was haar kans en die moest ze echt aannemen, hij ging er niet vanuit dat ze ooit verliefd op elkaar zouden worden, daarvoor was hun vriendschap te bijzonder en hield hij te veel van Destiney. Dany zag hem niet op die manier, dus hij maakte zich geen zorgen. Rianna kwam nu voor hun zitten en pakten hun handen vast. Ze keek van hem naar Dany en hij ademde diep in. 'Dit gaan jullie niet leuk vinden, maar jullie moeten elkaar zoenen. Het is maar een seconde, dan heb ik tijd genoeg. Maar jullie band is op dat moment het heftigste, door de kracht van Dany,' zei ze zacht.

Dany

Rianna pakte hun handen vast en keek naar hen. Ze haalde even diep adem en merkte dat Thobias precies hetzelfde deed. Even glimlachte ze. Daarna gaf Rianna aan dat ze elkaar moesten zoenen, dan was hun band het heftigste.
"Oké..." Zei ze alleen zachtjes. Ze keek weer naar Thobias en drukte daarna haar lippen zacht op de zijne.

Rianna

Ze leken het allebei niet erg te vinden en zodra ze de kracht van Dany kon voelen, gebruikte ze de energie. Ze keek naar de twee, ze zouden wel een leuk stel zijn. Al vond ze Thobias en Destiney ook heel erg leuk. Ze gebruikte de kracht van Dany en van haarzelf om de band die ze hadden voor altijd zo te laten zijn. Om Thobias de enige te laten zijn die ze wilde en kon helpen, zodat ze niet meer door hoefde naar iemand anders, voor haar eigen gezondheid. Ze zag dat Thobias haar bleef zoenen, daarna hield de man op en keek naar haar. 'Het is geregeld. Jullie moeten zelf maar kijken hoe het voelt, als er iets niet klopt, kan ik dat herstellen.'