Medieval Times

Leroy Fullbright

Esmeralda vertelde dat ze Jay had weggestuurd, Leroy wist niet eens dat hij terug was. Ze vertelde dat Jay haar pijn had gedaan, ze dacht dat hij het nodig had om te kalmeren, maar hij kalmeerde niet. Hij kwam langzaam dichterbij en hij ging voorzichtig naast haar zitten. 'Zal ik je meenemen naar Lolita? Dan kan je bij ons blijven en bij ons slapen...' stelde hij zachtjes voor. Dan wist hij meteen zeker dat Jay haar niet zomaar nog iets aan zou doen en dan kon Lolita haar helpen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij kwam bij haar zitten en vroeg of hij haar zou meenemen naar haar moeder dan kon ze bij hun slapen. "Nee, Jay komt niet terug." Zei ze nu tegen Leroy en ze keek hem even doordringend aan. "Hij komt voorlopig niet meer terug." Ze schudde haar hoofd nog een beetje, ze was er zeker van. Stijf en pijnlijk kwam ze overeind en wikkelde ze de deken om haar lichaam heen, ze begon langzaam en voorzichtig wat scherven op te ruimen.

Leroy Fullbright

'Ik wil niet dat je hier alleen blijft vanavond.' zei hij zacht tegen haar. Ze was er enorm zeker van dat Jay niet terug kwam en zo te zien was het er echt heftig aan toe gegaan, dat vond hij heel erg. 'Het is beter als je dit met je moeder bespreekt, dat helpt... Ik wil je heel erg graag helpen, maar ik weet niet zo goed hoe ik dat moet doen. Ik wil het wel heel graag...' zei hij eerlijk tegen haar. Hij wilde er alles aan doen om het makkelijker te maken..

Koningin Esmeralda Fullbright

Leroy drong heel erg aan, hij wilde niet dat ze die avond alleen was. Ze moest dit met haar moeder bespreken en hij wilde ook heel erg graag helpen. Ze keek hem daardoor weer een tijdje aan. "Ik wil alleen zijn..." Fluisterde ze hem nu toe. Ze was echt liever eventjes helemaal alleen, dan kon ze weer wat bijkomen en even in bad, dat wilde ze graag.

Leroy Fullbright

'Ik wil niet dat je alleen bent... Alleen zijn maakt alles erger, ik weet nog hoe het bij Lolita en mij ging...' Fluisterde hij. 'Ik wil je wel nu alleen laten, als je daarna maar naar ons toe komt... Je zal nachtmerries krijgen en dan is het fijn als er iemand is om je gerust te stellen, echt...Ik beloof het je, anders kan je weer naar je eigen kamer...' zei hij zachtjes. Zijn blik was nog steeds bezorgd, maar heel erg rustig. Hij wilde haar zo goed mogelijk helpen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij wilde niet dat ze alleen was, ze mocht nu wel even alleen zijn, maar daarna moest ze naar hun toekomen. Ze zou waarschijnlijk nachtmerries hebben en dan was het fijn als iemand haar gerust kon stellen.
"Misschien heb je gelijk..." Knikte ze nu een beetje. "Ik kom straks wel." Fluisterde ze zachtjes tegen hem en ze probeerde wat naar hem te glimlachen, hij bedoelde het wel heel erg goed.

Leroy Fullbright

Hij was blij dat ze toch toegaf, hij was er van overtuigd dat het beter voor haar zou zijn als ze bij hun was. Hij glimlachte zwakjes naar haar en hij pakte voorzichtig haar hand even vast. 'Tot straks.' zei hij rustig tegen haar. Hij kwam weer overeind en daarna liep hij weg, naar Lolita toe. Hij opende de deur en hij ging naar binnen toe. 'Jay is terug en hij is nogal wild geweest met Esmeralda... Ze is er vreselijk aan toe...' zei hij zacht.

Lolita Fullbright

Leroy kwam al gauw binnen en gaf aan dat zijn zoon terug was en nogal wild was geweest met Esmeralda, hij zei dat ze er vreselijk aan toe was. "Is het echt zo erg? Waar is ze nu?" Vroeg Lolita meteen bezorgd aan hem en ze pakte Leroy zachtjes vast terwijl ze hem wat ongerust aankeek.


Koningin Esmeralda Fullbright

Wanneer Leroy wegging, ging ze weer verder met het opruimen van de glasscherven. Wanneer ze die weg wilde gooien, sneed ze zichzelf met één van de scherven. Ze klemde haar kaken even op elkaar en keek naar haar hand waar het bloed uitdruppelde, juist op dat moment kreeg ze een idee. Ze moest sterker worden, sterker zodat ze het niet meer erg vond als Jay haar pijn deed, ze moest leren om de pijn te verbijten. Ze pakte de glasscherf en gleed ermee over haar arm heen, het deed pijn en de tranen rolden over haar wangen heen, ze mocht niet huilen, niet verdrietig zijn, dat betekende dat ze het niet aankon om bij Jay te zijn. Ze ging door met waar ze mee bezig was, tot ze met de scherf een ader raakte. Er kwam veel bloed uit, dit was niet de bedoeling.... Esmeralda zat onder de sneeën en na een tijdje verloor ze haar bewustzijn.

Leroy Fullbright

'Ze is in haar kamer... Ik probeerde haar mee te krijgen, maar het lukte niet. Ze wilde niet meteen mee, ze wilde eerst in bad en ze zou zo naar ons toe komen...' zei hij zacht tegen haar. 'Had ik haar niet alleen moeten laten?' Vroeg hij. Misschien niet. ' Ga maar naar haar toe, het is beter als jij het doet, ik kan dit soort dingen niet en ik maak haar vast heel erg bang, dat wil ik echt niet... Ga jij maar..' zei hij zacht tegen haar..

Lolita Fullbright

Leroy zei dat ze in haar kamer was, ze wilde niet met hem meekomen, ze zou straks komen. Hij vroeg of hij haar niet alleen had moeten laten. "Weet ik niet..." Fluisterde ze . Zij moest naar Esmeralda gaan want hij kon dat soort dingen niet en maakte haar vast bang.
"Ik geloof niet dat je haar bang maakt." Ze drukte zachtjes haar lippen op zijn wang en pakte zijn arm om hem mee te nemen, waarom wist ze niet, maar er was iets fout, ze voelde het. Wanneer ze de deur opende, bleef ze happend naar adem in de deuropening staan. Esmeralda lag op de grond, helemaal besmeurd met bloed... ze had een bebloede glasscherf in haar hand en lag daar doodstil. Had ze zichzelf vermoord? Lolita bleef met grote en angstige ogen naar haar kijken. ""Dokter? Help! Dokter!" Begon ze op een gegeven moment te schreeuwen en daarna leek ze pas in beweging te kunnen komen. Ze knielde bij Esmeralda neer en voelde de tranen over haar wangen glijden.

Leroy Fullbright

Hij werd door Lolita meegenomen, maar hij wist niet of dat nou wel zo'n goed idee was, hij vond het niet echt nodig. Eenmaal in de kamer staarde hij naar haar, Lolita begon te schreeuwen en hij ging zelf ook bij Esmeralda zitten. Hij scheurde zijn overhemd kapot en hij trok de stof meteen heel strak om haar arm heen. Het bloeden moest stoppen, dan pas maakte ze kans. Hij kneep de wond dicht met zijn hand en daarna kwamen er dokters binnen die alles van hem over namen.

Lolita Fullbright

Ze huilde wanneer Esmeralda door doktoren werd meegenomen en ze staarde naar haar handen die helemaal onder het bloed zaten, daarna legde ze haar hoofd tegen Leroy aan en hield hem stevig vast.
"Mijn kleine meisje... mijn arme kleine meisje..." Fluisterde ze hees tegen hem en ze verstopte haar gezicht in zijn kleding terwijl ze bleef snikken. De doktoren zouden haar nu helpen en Lolita hoopte zo erg dat ze het zou overleven...

Leroy Fullbright

Hij trok haar heel dicht tegen zich aan en hij hield haar zo stevig vast. 'Het spijt mij zo... Ik had haar mee moeten nemen. Het spijt mij echt.' zei hij zacht tegen haar. Hij voelde zich enorm schuldig. Hij had dit moeten zien. Hij had bij haar moeten blijven. Hij gaf zo ontzettend veel om Esmeralda en toch had hij dit laten gebeuren. Dat voelde echt vreselijk en hij had er een rot gevoel over. Hij bleef haar heel stevig vasthouden. 'Zullen we naar haar toe gaan?' Vroeg hij zacht. Hij moest wel even een nieuw overhemd aandoen, maar hij wilde ook bij Esmeralda zijn.

Lolita Fullbright

"Het is niet jouw schuld, ze had elk moment aangegrepen om alleen te zijn en dit te doen denk ik... het is niet jouw schuld..." Fluisterde ze met een licht trillende stem tegen Leroy. Hij vroeg of ze naar Esmeralda gingen en ze knikte hierdoor eventjes. In de ziekenzaal liet ze zich op een krukje zakken bij het hoofd van Esmeralda, de doktoren waren nog gehaast met haar bezig en ze zag er heel erg bleek en slecht uit. Lolita pakte stevig de hand van Leroy vast en merkte dat haar handen vreselijk trilden.

Leroy Fullbright

Hij reageerde niet echt op Lolita, hij vond het lastig want hij voelde zich wel heel erg schuldig. Hij vond het heel pijnlijk dat hij dit wel had kunnen voorkomen, hij had bij haar moeten blijven, dat was beter geweest. Hij pakte Lolita weer vast toen ze bij Esmeralda waren. Het was raar dat Jay er niet was. Hij wist niet hoe zijn zoon hier op zou reageren, maar eigenlijk moest hij er bij zijn, want Leroy wist hoe veel de jongen van haar hield. 'Jay moet er bij zijn.' zei hij dus ook zacht.

Lolita Fulbright

Ze vond het fijn dat Leroy haar vasthield, ze staarde naar haar arme dochter, waarom deed ze dit toch? Na een tijdje keek ze op naar Leroy die aangaf dat Jay erbij moest zijn. Ze knikte hierdoor even. Hij had inderdaad gelijk, Jay hoorde hierbij te zijn.
"Zal ik hem gaan zoeken?" Vroeg ze hem zacht eventjes. Ze wist niet zo goed wat hij wilde.

Leroy Fullbright

'Dat is goed, maar alleen als je heel erg voorzichtig bent... Ik wil niet dat er iets met je gebeurd. Ik zal op Esmeralda passen, ik zal haar nu echt geen moment meer alleen laten, dat beloof ik je...' zei hij zacht tegen haar. Hij zou echt over Esmeralda waken. Tegenwoordig was ze echt als een dochter voor hem en zo veel hield hij ook van haar. Hij vertrouwde haar enorm en ze hielp hem zo vaak, dat wilde hij andersom ook. Hij wilde er zijn en hij voelde zich echt schuldig dat hij dit fout had gedaan.

Lolita Fullbright

Het mocht van hem, maar alleen als ze heel erg voorzichtig was, hij wilde niet dat er ook maar iets gebeurde. "Maak je maar geen zorgen, lieverd." Fluisterde ze. "Pas goed op mijn kindje." Ze drukte haar lippen op het voorhoofd van Esmeralda en daarna knuffelde ze Leroy even stevig. Vervolgens ging ze op zoek naar Jay. Ze liep het dorp door en vroeg aan mensen of ze hem gezien hadden, al gauw kreeg ze te horen dat hij in een herberg zat. Ze klopte niet zo heel erg veel later aan op zijn deur en wachtte.

Koning Jay Fullbright

Hoe wel hij wel gedacht had dat hij zich zou kunnen vermaken, bleek dat niet waar te zijn. Hij was al heel snel in bed gaan liggen. Hij lag te huilen, zo erg was het. Esmeralda wilde hem waarschijnlijk nooit meer zien, dus Lolita en zijn vader ook niet. Dan kon hij niet meer terug naar het kasteel en hij had ook al zulke erge ruzie met Kenzo. Hij kon helemaal nergens heen. Waarschijnlijk zou het niet eens iemand uitmaken als hij zou verdwijnen nu, als hij er echt niet meer was. ' Ga weg,' riep hij naar de deur. Vast weer iemand die dronken was en de weg kwijt was. Hij wilde niemand zien. Hij verborg zijn hoofd in het kussen en hij snikte zacht.

Lolita Fullbright

Voor ze had aangeklopt was ze nog bang geweest, bang dat Jay haar zou aanvliegen, dat hij door de dolle was, maar ze hoorde hem huilen, ze moest ook weggaan.
"Jay... Je moet terugkomen... je moet echt mee." Zei ze tegen de dichte deur. "Er is iets gebeurd met Esmeralda..." Ze voelde de tranen weer in haar ogen branden. Haar arme meisje...

Koning Jay Fullbright

Lolita zei dat hij moest komen. Hij kwam overeind, hij had niet verwacht dat het Lolita zou zijn. Hij veegde zijn tranen zo goed als het ging weg, maar het was heel duidelijk dat hij daar al even zo had gelegen. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg hij heel zacht aan haar. 'Ik kan niet mee, ze wil mij niet meer zien. Het is ook beter als ik haar nooit meer zie. Je kan mij maar beter alleen laten en voor haar zorgen, echt...' Fluisterde hij. Waarschijnlijk was dit de druppel en waren ze uit elkaar, Esmeralda was vast doodsbang voor hem.

Lolita Fullbright

Ze opende langzaam de deur en zag dat Jay echt flink gehuild had. Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig vast.
"Ze heeft zichzelf gesneden, Jay... heel ernstig, haar armen lagen allebei helemaal open en ze heeft heel erg veel bloed verloren, ik weet nog niet eens of ze het wel red." Fluisterde ze met een licht trillende stem.
"Ga met me mee... alsjeblieft... ze heeft jou nodig, jullie houden van elkaar, jullie hebben elkaar nodig." Sprak ze hem toe.

Koning Jay Fullbright

Zodra ze hem vast pakte brak hij helemaal. Hij voelde zich zo slecht. De tranen liepen weer over zijn gezicht heen en hij had amper tijd om adem te halen. 'Ik kan niet mee... Dat doet ze door mij... Ik zal het erger maken en ze houdt niet meer van mij, echt niet... Ik moet uit haar buurt blijven, dan wordt ze wel gelukkig. Niet met mij, echt niet.. het is klaar, ze haat mij... Het werkt niet meer.' Zei hij snikkend. Het was allemaal voorbij.

Lolita Fullbright

Hij huilde ook en ze streek over zijn rug heen terwijl ze hem stevig vast bleef houden. Hij kon niet mee want ze deed dit door hem. "Ze voelt zich ongelukkig, Jay... alleen jij kan haar gelukkig maken." Sprak Lolita hem heel erg zacht toe. "Ze is stapelgek op je..." Fluisterde ze. "Ze haat je niet, jij haat haar toch ook niet?" Vroeg ze aan hem.
"Maar, Jay, je moet misschien wel ophouden om het steeds weer op te blijven nemen voor Kenzo... hij is echt heel slecht voor je, hij is de reden dat het nu zo fout ging tussen jullie." Vertelde ze hem nu doordringend.

Koning Jay Fullbright

'Ik weet het niet... Ik haat haar nooit, maar ze doet mij nooit pijn en ik haar altijd dus ze moet mij wel haten. Ik maak haar niet gelukkig, juist ongelukkig.' zei hij zacht tegen haar. Ze begon over Kenzo en hij keek weg. 'Kenzo is de enige vriend die ik heb.... Die ik had... Ik heb niemand. Iedereen vind Esmeralda geweldig en ik ben altijd maar alleen. Ik heb niemand verder, echt helemaal niemand.' zei hij heel zacht. 'Ik ga wel mee...' Mompelde hij daarna.