Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Het was niet iets wat hij natuurlijk deed, maar ze konden er wel een spelletje van maken, zodat ze hem een dag vreselijk uit kon dagen zodat hij zo erg naar haar zou verlangen. Ze grijnsde breed naar hem. "Dat vind ik een geweldig idee van je." Lachte ze hem toe. Ze ging bovenop hem zitten en begon hem wat plagend te kietelen, ze vond het heerlijk om hem een beetje te pesten.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam op hem zitten en ze kietelde hem, ze vond het een goed idee en hij legde zijn handen op haar heupen neer. 'Wat een heerlijk uitzicht. Ik weet waar ik vanavond in bed aan zal denken als jij slaapt.' zei hij plagend tegen haar, hij kon het echt niet laten. Hij voelde zich zo goed dat het helemaal niet echt meer uitmaakte. Hij zoende haar zacht en zijn handen gleden omhoog over haar lichaam heen. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij sloot zijn ogen.

Koningin Fay Lahero

Ze voelde zijn handen op haar heupen en vond het een heerlijk uitzicht. "Ik hoop maar dat je hier de hele dag aan denkt." Ze liet haar handen stevig over zijn borst heen glijden en keek hem met een ondeugende blik aan. Ze werd zachtjes door hem gezoend en zijn handen gleden over haar lichaam omhoog. Ze kreunde zachtjes en voelde zijn lippen vervolgens in haar hals. "Je bent zo lekker en lief en leuk." Grijnsde ze hem vrolijk toe.

Koning Stephen Lahero

' De hele dag zou ook echt niet goed zijn, alleen vanavond is meer dan voldoende.' zei hij lachend tegen haar. Hij moest hier echt niet de hele dag aan denken, dan zou het niet zo goed gaan, waarschijnlijk. Hij ademde diep in en hij kreunde zachtjes door haar handen op zijn huid. 'Nu mag jij wel even het werk doen.' zei hij. Hij trok haar iets meer naar zich toe en hij drong bij haar naar binnen. Zijn handen gleden weer naar haar heupen.

Koningin Fay Lahero

"Wat? Denk je maar zo weinig aan me?" Vroeg ze hem nu plagend en ze beet zachtjes even in zijn lip met een grijns. Hij zei dat zij nu wel even het werk mocht doen, Hij drong bij haar binnen en zijn handen gingen naar haar heupen. "Hmm..." Kreunde ze zachtjes en ze begon eerst langzaam en intens te bewegen. Haar nagels gleden over zijn borst heen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze merkte wel dat ze Killian weer wat begon te missen, gelukkig wist ze dat hij nu op White Castle was en dat Kayton ook bij hem was, er zou niets gebeuren, dat wist ze zeker, maar hij was toch haar mannetje en ze miste hem echt wel een beetje. Daardoor bracht ze nu ook extra veel tijd door met Ivan en met haar werk, maar dat vond ze ook gewoon allemaal heel erg leuk om te doen. Nu was ze samen met Ivan in de paardenstallen. Sinds kort kon hij al best wel goed lopen en dat was voor haar ook een stuk beter, hij was te zwaar voor haar om te tillen met haar been.
Hij vond het heerlijk bij de paarden en Esmeralda vermaakte zich ook prima zo met hem.


Lolita Fullbright

Ze dronk een flinke slok water om haar pillen mee door te kunnen slikken. Zolang ze die nam, ging het redelijk goed met haar, maar als ze te lang wachtte, dan werd ze al ziek. Toch was ze heel erg blij dat ze gewoon kon leven en dingen kon doen zonder gek te worden van de pijn. Het maakte haar ook vrolijk en het idee dat ze misschien nog wel een kindje met Leroy kon krijgen, maakte haar nog veel en veel vrolijker. Ze liep naar hem toe en drukte haar lippen liefdevol op zijn wang.


Elvira Solore

Ze hadden het voor elkaar om haar en Nathan uit elkaar te drijven, ze hadden een fikse ruzie gehad en Elvira werd afgestoten door de groep, ze accepteerden Nathan veel sneller. Aangezien hij ook gewoon veel sterker was. Elvira had flink geprotesteerd en had een duel aangevraagd om te laten zien dat ze echt wel sterk genoeg was. Helaas was haar mond groter dan haar daden. Ze lag te creperen van de pijn beschut tussen de struiken. Ze bloedde flink en werd elke dag zwakker, ze kon niet bewegen en at daardoor ook weinig…. Nathan had hier helemaal niets van meegekregen, ze had ze horen praten en ze zouden Nathan zeggen dat Elvira terug ging naar het kasteel want dit leven was niets voor haar. Tijdens het duel was hij eten gaan halen en nu waren ze allemaal vertrokken en hadden haar zo achter gelaten.

Nathan Gerono

Hij vond het allemaal wel prima zo. Natuurlijk vond hij het heel erg jammer dat Elvira weg was gegaan, maar hij wilde dit wel voor elkaar krijgen en omdat ze hem zo alleen liet, zat hij te overwegen om te blijven. Hij wilde Stephen wel helpen, maar daarna kon hij bij de groep blijven. Zijn relatie leek toch over te zijn en hij had hier vrouwen genoeg die het met hem wilde doen wanneer hij er zin in had en hier kon hij zich echt uitleven, hier werd hij gelukkig van.

Koning Stephen Lahero

'Nee, veel te veel.' zei hij kreunend tegen haar. Hij dacht veel aan haar, maar het was heerlijk. Alleen als hij werkte was het niet goed, maar hij kon zich meestal goed concentreren, dus maakte het hem niet zo heel erg veel uit. Door wat ze deed kreunde hij heel erg diep, dit was vreselijk lekker en het was nu ontzettend goed vol te houden voor hem.

Elvira Solore

Na een tijdje ging het regenen, dat maakte haar iets meer wakker. Ze scheurde voorzichtig een stuk van haar kleding los en maakte dat met trillende handen nat, daarna begon ze langzaam en nauwkeurig haar wonden te verzorgen. Ze was veel gestoken met een zwaard, ze was zo zwaar verwond dat ze hier eigenlijk dood hoorde te gaan, dat was de hele bedoeling... Toch had ze wel een sterke wil en ze hield zielsveel van Nathan... ze hoopte dat hij haar zou missen, maar hij was zo tevreden met zijn plekje in de groep... Na een tijdje werd ze door een jager gevonden, tegen die tijd had ze haar bewustzijn al verloren. Hij tilde haar op en nam haar mee naar zijn huis waar hij haar verzorgde. Ze had geluk met hem, anders had ze waarschijnlijk niet meer geleefd...



Koningin Fay Lahero

Hij kreunde dat hij veel te veel aan haar dacht. "Er is geen veel te veel.... alleen precies genoeg." Plaagde ze hem. Hij kreunde diep door haar bewegingen en zelf vond ze het ook heerlijk. ze verhoogde haar tempo na een tijdje weer een beetje en zoende hem vol passie en liefde.

Nathan Gerono

Hij had aardig wat gedronken, maar toch lag hij wakker. Hij lag op een vrij hard matje op de grond, heel anders dan het bed in het kasteel. Hij dacht aan Fay, hoe zou het met Stephen gaan? Zou hij het nog volhouden? Zou Fay hem ook missen? Hij wilde het niet, maar zijn gedachten dwaalden af naar Elvira. Hij kon niet geloven dat ze hem hier zomaar achter liet, hij had het niet verwacht. Hij had gedacht dat ze hem zou steunen en dat ze zodra het konden terug zouden gaan naar het kasteel. Hij voelde dat na een tijdje zelfs tranen in zijn ogen kwamen, hij mistte haar.

Koning Stephen Lahero

'Precies genoeg dan,' zei hij kreunend. Ze leek het heel fijn te vinden en het tempo ging omhoog, waardoor hij nog dieper kreunde. De zoen was geweldig en hij liet zijn handen over haar lichaam glijden. Zijn borstkas ging heftig op en neer, dit was wel allemaal nogal intens. Hij vond het heerlijk, waarschijnlijk hadden ze het nog nooit zo veel gedaan, maar ze hadden nog wat in te halen. Toen hij klaar was sloeg hij zijn armen om Fay heen en hield hij haar vast.

Elvira Solore

ze was echt goed verzorgd en wanneer ze weer bijkwam, legde de man uit waarom hij haar meegenomen had. Met een zwakke stem bedankte ze hem. Ze wilde overeind komen maar hij hield haar tegen. Hij liet het niet toe, ze was nog te zwak. Ze wilde protesteren, maar er kwam niets uit haar mond, alleen een hele diepe zucht. Pas midden in de nacht wanneer hij sliep, kon ze langzaam overeind komen. Alles deed pijn, maar ze zette door, ze strompelde en struikelde alle kanten op. Ze zwalkte een beetje rond en na een lange tijd had ze de groep gevonden. Het was alweer bijna ochtend en ze zocht wat wanhopig naar Nathan. Ze wilde niet dat hij dacht dat ze zomaar weg was gegaan. Na een tijdje had ze hem gevonden. Met trillende handen pakte ze zachtjes zijn hand vast en ze sprak trillend zijn naam uit.


Koningin Fay Lahero

Hij zei kreunend dat het precies genoeg was, hij was het met haar eens en ze grijnsde breed. "Goed zo." Lachte ze even. Hij leek het net zo lekker te vinden als zij het vond en daardoor vond ze het alleen nog maar leuker. Wanneer hij klaar was, kwam ze wel van hem af en kroop ze in zijn armen. "Het is echt fantastisch met je..." Fluisterde ze.

Nathan Gerono

Hij was uiteindelijk toch in slaap gevallen, ondanks al zijn verdriet. Hij werd weer langzaam wakker toen hij zacht zijn naam hoorde, wat was er aan de hand? Hij keek naar wie er bij hem zat, het was Elvira. Hij staarde haar wat verbaasd aan, waarom was ze hier? Wat deed ze hier nu? Hij snapte het echt niet. 'Ik dacht dat jij klaar met mij was,' zei hij dus ook tegen haar, terwijl hij overeind kwam. Hij veranderde wel hier, hij werd een stuk harder.

Koning Stephen Lahero

Ze kroop in zijn armen met de woorden dat het fantastisch was met hem. 'Ik vind het ook erg goed bevallen,' zei hij zacht. Hij zoende haar even en daarna streek hij over haar huid. 'Ik weet niet of ik nog een keer kan hoor...' zei hij daarna lachend. Dit was al heel wat en hij had er ook echt wel van genoten, maar hij kon zeker niet meteen nog eens.

Elvira Solore

Hij werd wel wakker en zei dat hij dacht dat ze klaar met hem was. Ze schraapte haar keel en trilde zo erg. Ondanks dat ze goed verbonden was, zag je het bloed overal door het verband heen lekken.
"I-ik..." Ze had tranen in haar ogen en voelde zich verschrikkelijk. "Ik hou... van je..." Klonk haar stem heel erg hees en ze pakte zijn hand even vast. Ze kon hem niet uitleggen wat er allemaal gebeurd was, dat was veel te veel voor haar.


Koningin Fay Lahero

Het beviel hem gelukkig ook heel erg goed. Hij zoende haar vervolgens even en ze zoende hem zachtjes terug. Hij wist niet of hij het nog een keertje kon. "Ach, dat hoeft ook niet hoor... ik heb op zich best wel genoeg gehad, het was echt fijn." Fluisterde ze hem zacht toe en ze streelde over zijn borst heen met een glimlach.

Nathan Gerono

Hij zag wel dat ze gewond was, maar hij wilde het zich niet aantrekken, hij wilde zich niet schuldig voelen. Ze was weggegaan, ze was klaar met hem, dan ging hij niet nu opeens helpen. Ze zei dat ze van hem hield en ze pakte zijn hand vast, hij keek haar doordringend aan. 'Ik snap het niet. Waarom laat je mij alleen als je zo veel van mij houdt?' vroeg hij zacht. Hij probeerde zich groot te houden, maar dit deed hem heel veel pijn.

Koning Stephen Lahero

'Op zich? Anders doe je de rest zeker zelf...' zei hij nu plagend tegen haar. Ze streek over zijn borst en hij sloot zijn ogen, hij was toch wel moe nu, maar het was heel erg fijn geweest. 'Straks paardrijden?' vroeg hij zacht aan haar. Hij wist dat ze het leuk vond en het zou voor haar ook heel handig zijn als ze dat kon.

Elvira Solore

Hij keek haar doordringend aan en ze zag aan hem dat het hem ook pijn deed. Hij begreep haar ook niet, hij begreep niet dat ze hem alleen liet en ze sloot haar ogen eventjes. Hem was natuurlijk verteld dat ze hem achter had gelaten.
"Ik... euh... ik wilde mezelf bewijzen..." Fluisterde ze. "Ik wilde een duel... maar ik kon het niet meer... ik ben niet meer zo... hij versloeg me en liet me achter. Ik wilde niet weg, ik wilde geen ruzie met je maken, na het duel wilde ik alles goedmaken, maar ik werd voor dood achter gelaten." Haar stem trilde heel erg en was zo zacht dat ze bijna niet te verstaan was.



Koningin Fay Lahero

"Zo bedoelde ik het helemaal niet." Grijnsde ze hem nu toe. Hij wist waarschijnlijk toch wel dat het niet zo was. Hij wilde weten of ze straks wilde paardrijden met hem. "Dat lijkt me heel erg leuk... Zullen we eerst nog een klein dutje doen?" Vroeg ze grijnzend aan hem en ze drukte haar lippen op zijn wang.

Nathan Gerono

Ze zei dat ze zichzelf wilde bewijzen, maar ze kon het niet meer. Hij versloeg haar en liet haar achter, ze wilde helemaal niet weg. Ze wilde het goedmaken, maar werd voor dood achter gelaten. 'Ik dacht dat je klaar met mij was omdat ik het hier wel naar mijn zin heb,' fluisterde hij. Hij pakte haar heel zachtjes vast. 'Kom, ga maar liggen, dan help ik je en dan kunnen we naar huis. Ik heb met Rick geregeld dat hij mee kan, dan kan hij Stephen helpen..' fluisterde hij, terwijl hij wat spullen bij elkaar zocht om haar te helpen.

Elvira Solore

Ze keek hem aan door zijn woorden, maar ze schudde haar hoofd. "Natuurlijk niet... ik wil bij je zijn." Fluisterde ze hem toe. Ze werd door hem vastgepakt, ze moest gaan liggen, hij zou haar helpen en dan konden ze naar huis. Rick ging mee, dan kon hij Stephen helpen, ze knikte hierdoor een beetje. Ze ging langzaam liggen en kroop in elkaar, ze bleef trillen, ze zweette ook heel erg en viel zo langzaam weg, al was het niet eens echt in slaap, haar lichaam was gewoon uitgeput.

Nathan Gerono

Ze wilde bij hem zijn. Dat was toch een flinke opluchting, want door alles hier begon hij wel enorm te twijfelen en dat was niet goed, want hij kon daar slecht tegen. Als hij twijfelde wilde hij helemaal niets meer en liep hij weg van alles en iedereen. Ze knikte en ging liggen, ze trilde helemaal, maar zakte wel weg. Misschien maar beter ook, want nu kon hij heel voorzichtig haar wonden wat beter verbinden en schoonmaken. Toen dat klaar was dekte hij haar toe en kwam hij naast haar liggen.

Elvira Solore

Wanneer hij bij haar kwam liggen, kroop ze onbewust heel dicjt tegen hem aan voor wat warmte, ook al deed dit veel meer pijn. Tegen de ochtend werd ze plotseling meegesleurd en maakte ze haar grof wakker met een stomp in haar maag, ze klapte voor over en hoestte bloed op door de harde knal. De mannen die het meeste te zeggen hadden in de groep, liepen om haar heen, vroegen haar of ze niet duidelijk genoeg waren. Ze hadden haar een kleine kans op overleven gegund en die verspilde ze nu door terug te komen, ze hadden haar niet nodig, ze wilden Nathan en als zij er nog was, zouden ze Nathan nooit meer krijgen. Ze antwoordde niet waardoor ze hard in haar gezicht geslagen werd. Het gonsde helemaal na in haar hoofd en ze voelde zicb afschuwelijk.. Ze stond echt te tillen op haar benen terwijl ze haar best bleef doen.om te blijven staan.

Nathan Gerono

Hij werd wakker door wat hij hoorde, wat was er aan de hand? Elvira lag niet meer bij hem, dat was niet goed. Hij schoot naar buiten, hij zag wat er gebeurde en hij greep Elvira meteen vast, hij ging beschermend voor haar staan en hij trok direct zijn zwaard. Hij wilde haar beschermen met zijn leven, zeker nu hij wist dat het nog goed was tussen hun. Hij werd natuurlijk meteen aangevallen, maar hij kon afschuwelijk goed vechten, zeker nu hij weer actief meetrainde. Daarom wist hij zich goed te redden.

Elvira Solore

Ze werd flink in elkaar geslagen omdat ze geen enkele vraag kon beantwoorden, ze leek gewoon niet te kunnen praten...Ineens voelde ze iemand haar vastgrijpen en keek ze met een wazige blik naar Nathan. Dat was het laatste dat ze zag, vervolgens viel ze in elkaar op de grond terwijl Nathan voor haar leven vocht. Ze maakte er helemaal niets meer van mee, met al haar verwondingen had ze het al zwaar genoeg.

Nathan Gerono

Hij voelde het zweet over zijn lichaam lopen. Hij vond het afschuwelijk dat hij dit moest doen, hij was ook echt helemaal kapot, maar hij bleef doorgaan. Hij slachtte iedereen af, de hele groep kwam aan de beurt, hij moest wel. Hij moest Elvira helpen, ook al moest hij dit daarvoor doen. Hij had alles voor haar over. Na een tijdje lagen er allemaal lijken op de grond, alleen Rick stond nog overeind, maar die had Nathan geholpen. Had hij tenminste nog één vriend over.

Elvira Solore

Na een tijdje kwam ze weer wat bij, ze keek wazig uit haar ogen en het bloed stroomde uit haar neus, met trillende vingers voelde ze er even aan. Haar lichaam was echt helemaal bont en blauw... moeizaam keek ze op naar Nathan met tranen in haar ogen, het was zo stil, ze wist wel wat er gebeurd was... Haar blik gleed voorzichtig rond en dat bevestigde haar vermoeden. Ze probeerde zo sterk mogelijk te zin en probeerde langzaam overeind te komen, maar ze leek wel een jong hertje, keer op keer klapte ze weer op de grond.

Nathan Gerono

Elvira werd weer wakker en hij hielp haar heel voorzichtig overeind. 'Je moet echt rusten, dan pas kunnen we naar huis,' fluisterde hij. Hij legde haar zachtjes neer op zijn bed en hij keek haar diep in haar ogen aan. 'Ik hou van je,' zei hij zacht. Hij zat zelf ook helemaal onder het bloed, maar het ging eigenlijk wel oké met hem, al was hij helemaal opgefokt. Rick kwam hem helpen, hij verzorgde Elvira weer zo goed mogelijk.

Elvira Solore

Hij vond dat ze moest rusten, pas daarna konden ze naar huis. Heel even knikte ze. Ze wilde dolgraag naar huis, maar ze was ook echt uitgeput. Ze werd door hem opgetild en op het bedje neergelegd. Hij zei dat hij van haar hield wanneer ze eenmaal lag. Ze keek hem hierdoor doordringend en liefdevol even aan. Ze voelde hoe hij haar verzorgde en wanneer ze gerust genoeg was, viel ze langzaam in slaap.

Nathan Gerono

Ze viel weer in slaap, hij ruimde met Rick alle lichamen op en daarna ging de man ook nog even slapen, Nathan ging in het gras zitten en hij staarde voor zich uit. Hij voelde zich nu wel slecht, hij had dit nooit willen doen, maar hij had geen keuze gehad. Nu was alles weg. Hij zou nooit meer terug kunnen gaan, hij had geen uitweg meer van alles en dat benauwde hem, het zorgde ervoor dat hij in de war raakte, want dit was zijn leven geweest, het was altijd alles voor hem.