Medieval Times

Koning Stephen Lahero

'Ik ben echt gek op je, lieve Fay. Echt... Ik laat het misschien niet genoeg zien en ik weet dat ik veel afstand wil en heel veel werk, maar ik hou echt enorm veel van je.' zei hij zacht, maar eerlijk tegen haar. Hij was echt gek op haar. Hij zoende haar heel zachtjes en daarna keek hij haar glimlachend aan. 'Zullen we beginnen met een wandeling nu? Het is koud, maar verder is het wel mooi weer...' zei hij. Het was echt best wel fris elke keer.

Koningin Fay Lahero

Hij zei haar zachtjes dat hij echt gek op haar was en het misschien niet genoeg liet zien, maar hij hield enorm veel van haar. "Ik ook van jou... het spijt me dat ik je af en toe zo push, maar ik mis het gewoon en ik word dan echt gek..." Fluisterde ze hem zachtjes toe. Ze werd zachtjes door hem gezoend, het was heerlijk en ze genoot er echt van. Hij vroeg of ze zouden beginnen met een wandeling, het was koud, maar wel mooi.
"Dat lijkt me heel erg fijn... van de kou heb ik geen last." Plaagde ze hem nu zachtjes. Ze streek even zachtjes langs zijn wang. "Ik hou echt heel erg veel van je..."

Koning Stephen Lahero

'Het maakt niet uit, ik weet wel dat je alles goed bedoeld en dat het door mij komt. Ik snap het.' zei hij zacht tegen haar. Hij begreep wel dat het voor haar ook moeilijk was als hij zo deed, want het was voor haar niet leuk. Ze zei dat ze graag wilde wandelen en hij glimlachte even. ' Je bent lief.' Fluisterde hij. ' Jij hebt geen last van de kou, maar ik misschien wel...' zei hij grijnzend tegen haar. Hij tilde haar op en hij pakte haar vast. Hij deed ontzettend zijn best.

Koningin Fay Lahero

Hij snapte het en het maakte hem ook niet uit, ze keek hem daardoor dankbaar aan. Hij fluisterde vervolgens dat ze lief was en hierdoor sloeg ze heel even haar armen om zijn nek heen en knuffelde hem. "Jij ook..." Fluisterde ze zacht tegen hem. Ze werd door hem opgetild en vastgepakt. Hij dacht dat hij misschien wel last had van de kou.
"Ik bescherm je wel daartegen." Ze gaf hem even een knipoog, ze begon het langzaam allemaal weer te voelen, dat was fijn, heel erg fijn. Het stelde haar ook gerust. Ze ging langzaam zelf staan en pakte zachtjes zijn hand. Alles wat ze deed was nog wel heel voorzichtig, ze wilde niet dat hij ineens zijn hand weg zou trekken.

Koning Stephen Lahero

Hij werd geknuffeld en het was fijn, ze zou hem beschermen tegen de kou. 'Hoe zou ik mij voelen als het gaat sneeuwen? Zou dat nog anders voor mij zijn?' vroeg hij aan haar. Ze pakte zijn hand vast en hij kneep er zachtjes in, daarna trok hij wat warmere kleding aan en liep hij met haar naar buiten. Het was echt toch wel fijn, maar hij wist dat hij waarschijnlijk nog steeds niet meer wilde. Hij vond haar prachtig en Fay was ook echt een mooie en uitdagende vrouw, maar hij vond het al die spanning niet waard.

Leroy Fullbright

'Alles zal ook echt goed komen, uiteindelijk. Ik weet het bijna zeker, het kan niet anders, maar ik vind het wel moeilijk om dit te doorstaan, zeker als het zo veel pijn doet en als ik alles zo goed weet,' fluisterde hij. Hij wist nu nog precies wat er gebeurd was en dat moest hij eerst een beetje vergeten, voor het beter kon gaan. Nu was hij elke keer nog veel te bang, waarschijnlijk vertrouwde hij niemand, behalve Lolita.

Koning Jay Fullbright

Hij merkte wel dat ze wegkeek toen hij zijn kleding aan trok, maar dat maakte niet zo veel uit, hij snapte het wel. 'Tot straks,' zei hij nog tegen haar, daarna liep hij de kamer uit en ging hij naar het trainingsveld. Hij wist dat Esmeralda zich wel zou redden verder en het zou vast niet goed zijn als ze nu opeens wel de hele tijd bij elkaar waren.

Koningin Fay Lahero

Hij wilde van haar weten hoe hij zich zou voelen als het zou gaan sneeuwen. "Ik denk dat je je dan heel sterk zal voelen... ik ga me dan echt steeds zwakker voelen en misschien heeft dat er ook wel een beetje mee te maken. Ik voel me al wat zwakker en als ik me dan ook nog onzeker ga voelen, dan gaat het fout." Vertelde ze hem zachtjes. Ze trok een bontjas aan over haar kleding heen, ze wilde haar krachten niet onnodig gebruiken. Daarna ging ze met Stephen mee naar buiten toe. De koude lucht was scherp, maar de zon scheen wel en eigenlijk was het heerlijk weer.


Lolita Fullbright

"Ik begrijp het wel denk ik... ik wil zelf denk ik gewoon veel te graag verbetering zien bij je... ik wil gewoon merken dat je vooruit gaat, maar eigenlijk gaat het ongemerkt... ik ben al heel blij en trots dat je weer tegen me praat." Sprak ze nu zachtjes tegen hem. Ze streek heel voorzichtig met haar vingers over zijn hand heen en hoorde vervolgens een klopje op de deur.
"Ik ben het, Esmeralda." Klonk de stem heel erg zachtjes en rustig. Lolita keek Leroy even aan, durfde hij het? Van haar mocht Esmeralda wel binnen komen, ze had haar meisje gemist.

Leroy Fullbright

'Dat snap ik wel, maar ik vind het wel lastig allemaal.' fluisterde hij. Hij deed ook echt zijn best om goed te zijn voor Lolita en haar te laten zien dat hij alles enorm waardeerde, maar het was wel een beetje lastig. Ze streek over zijn hand en hij hoorde een klopje op de deur, waardoor hij meteen in elkaar dook. Hij hoorde dat het Esmeralda was, Lolita keek hem aan en hij slikte even. Dit wilde hij liever niet, maar hij wist dat Lolita haar heel graag wilde zien, dus knikte hij toch maar.

Lolita Fullbright

"Ik ook... maar we doen het rustig aan... ik hou wel echt heel erg veel van je." Zei ze hem lief en zachtjes. Leroy kroop in elkaar toen Esmeralda voor de deur stond, maar na een tijdje knikte hij, ze mocht binnenkomen van hem.
"Kom maar, meisje." Sprak Lolita zachtjes. Esmeralda opende de deur en kwam voorzichtig naar binnen toe. Ze zag Leroy en haar moeder in een hoekje op de grond zitten, Leroy was duidelijk nog bang, daarom zakte ze naast de deur op de grond en ging ze heel rustig daar zitten.
"Ik maak me heel veel zorgen om jullie, hoe gaat het nu?" Wilde Esmeralda van ze weten. Lolita haalde haar schouders een beetje op.
"Het is moeilijk..." Fluisterde ze schor.

Leroy Fullbright

'Gelukkig,' fluisterde hij. Als ze heel snel verbetering wilde zou het niet goed gaan, want dat kon hij nu echt nog niet. Hij kon het niet beter maken, hij was juist heel erg van slag en af en toe zou het waarschijnlijk echt slecht gaan. Esmeralda kwam voorzichtig binnen, hij kroop nog meer weg in de hoek en hij ademde gehaast in en uit. Esmeralda ging zitten, waardoor hij iets rustiger werd, maar hij was nog steeds vreselijk bang. Hij wilde alleen met Lolita zijn, zelfs dan was hij bang. Ze wilde weten hoe het ging en hij keek weg, hij zei helemaal niets.

Koningin Esmeralda Fullbright

Leroy reageerde echt heel erg extreem, hij keek haar echt met een hele angstige blik aan en dat terwijl ze zo rustig was en gewoon ging zitten. Lolita hield hem zachtjes vast en streelde kalmerend over zijn rug heen.
"Ik doe helemaal niets... jullie weten heel erg goed hoe bang ik zelf ben geweest, vooral jij, Leroy... ik respecteer jullie allebei, ik maak me alleen zoveel zorgen... ik heb jullie heel erg gemist." Fluisterde het meisje zachtjes. Hoe graag Lolita haar ook wilde knuffelen, ze bleef liever naast Leroy zitten, hij had het echt nodig.

Leroy Fullbright

Door wat Esmeralda zei wilde hij zo graag zeggen dat het oké was, dat hij wel zo reageerde, maar dat ze er niets aan kon doen en dat hij hier doorheen moest, maar hij kreeg geen woord over zijn lippen, het ging gewoon niet. Lolita kalmeerde hem een beetje en na een tijdje werd zijn ademhaling iets rustiger en ging het wat beter met hem. Hij keek even naar Lolita, waarschijnlijk wilde die Esmeralda vasthouden, maar ze bleef toch bij hem.

Lolita Fullbright

Ze had ook echt niet verwacht dat Leroy wat zou zeggen tegen Esmeralda. "Leroy is zelfs bang voor mij... het heeft tijd nodig, meisje." Sprak Lolita haar zachtjes toe. "Maar... wat is er dan gebeurd?" Wilde Esmeralda heel graag weten. Lolita schudde meteen haar hoofd. Ze wilde het gewoon echt niet vertellen, ze wilde het er niet over hebben.
Ze merkte dat Leroy haar aankeek en ze keek even naar hem terug. "Wat is er?" Vroeg ze hem nu zacht.

Leroy Fullbright

Lolita zei zacht tegen Esmeralda dat hij zelfs bang was voor haar, al vond hij dat het nog meeviel. Hij kon haar al helemaal vasthouden zonder bang te zijn, hij wilde niet dat ze zijn kleding uit deed of hem helemaal aanraakte, dat was vreselijk. Esmeralda wilde nu weten wat er gebeurd was en hij werd al meteen misselijk, daarna schoot hij overeind en ging hij de badkamer in. Hij kon niet meer antwoord geven op Lolita, maar hij wilde haar wel bij Esmeralda laten zijn, hij wilde heel even alleen zijn. Hij dronk voorzichtig wat water en daarna liet hij zich in de badkamer op de grond zakken.

Lolita Fullbright

Ineens was Leroy weg, hij schoot de badkamer binnen en de deur ging dicht. Lolita kwam langzaam overeind en ging bij haar dochter zitten, ze legde haar hoofd even tegen haar aan en Esmeralda sloeg haar armen zachtjes om haar heen.
"Ik vind het niet erg als jullie niets willen vertellen, maar ik vind het wel heel erg moeilijk om mee om te gaan... Jullie betekenen heel erg veel voor mij en ik ben heel erg ongerust." Sprak het meisje zacht maar lief. Lolita knuffelde haar. "Je bent ontzettend lief... maar nu is het gewoon een kwestie van tijd, Leroy en ik moeten er weer aan wennen, het komt uiteindelijk wel, maar nu nog even niet." Legde ze uit.

Leroy Fullbright

Hij sloot zijn ogen en na een tijdje werd hij wel iets kalmer, maar hij wilde nog niet terug. Hij wist dat het voor Lolita en Esmeralda goed was om even bij elkaar te kunnen zijn zonder zijn spanning er bij, dus gunde hij hun dit moment ook echt wel. Hij wist dat dit beter zou worden, maar voorlopig nog niet. Hij kon het ook echt niet bespreken en hij schaamde zich kapot. Het zou voor hem misschien goed zijn om met Kayton te praten, maar dat durfde hij echt niet.

Lolita Fullbright

Ze sprak nog een tijdje met haar dochter en drukte haar op haar hart dat alles goed kwam. Lolita had er momenteel zelf ook wel vertrouwen in. Na een tijdje ging het meisje weer weg en opende Lolita zachtjes de badkamer deur.
"Hé lieverd..." Fluisterde ze zachtjes tegen Leroy. "Gaat het weer een beetje met je?" Vroeg ze nu voorzichtig.

Leroy Fullbright

Hij liet Lolita met Esmeralda praten en na een tijdje kwam ze weer naar hem toe. Hij glimlachte en hij kwam langzaam en moeizaam overeind. Hij had echt pijn, maar hij wilde wel zo veel mogelijk bewegen. 'Ja, het gaat wel, ik vind het moeilijk. Ik wil haar geen pijn doen door mijn gedrag,' zei hij eerlijk tegen haar, omdat hij daar het meeste moeite mee had. Hij wilde niemand pijn doen, maar doordat hij zo bang was, deed hij dat wel.

Lolita Fullbright

Leroy kwam langzaam overeind en ze ondersteunde hem zachtjes. Het ging wel zei hij en ze glimlachte hem toe. Hij wilde Esmeralda geen pijn doen. "Dat weet ze, dat weet ze heel erg goed. Ze begrijpt je beter dan je zou denken." Glimlachte ze naar hem."ga je weer lekker in bed liggen?" Vroeg ze nu rustig aan hem.

Leroy Fullbright

'Ik hoop het maar,' fluisterde hij. Hij wilde echt niet dat ze zich hier rot over zou voelen, want dat was zeker niet zijn bedoeling, daarvoor vond hij het veel te belangrijk. Ze vroeg of hij nu weer lekker in bed wilde liggen en hij knikte. 'Is goed,' zei hij. Hij voelde zich echt niet lekker en hij merkte dat hij waarschijnlijk koorts begon te krijgen doordat hij zijn wonden niet schoongemaakt had, hij voelde zich echt niet goed en best wel zwakjes. Hij liep langzaam naar het bed en heel voorzichtig ging hij liggen.

Lolita Fullbright

Ze ondersteunde hem zachtjes terwijl hij naar het bed liep. "Als je straks buiten bewustzijn bent, mag ik dan wel je wonden schoonmaken?" Klonk haar stem bezorgd tegen hem. Hij was echt heel erg ziek aan het worden en daar maakte ze zich heel erg veel zorgen over. Het zag er echt niet goed uit. Ze liet hem zachtjes liggen en dekte hem voorzichtig toe.

Leroy Fullbright

Ze liet hem liggen en door wat ze vroeg staarde hij haar even aan. Hij wist het niet, zou dat hem niet nog banger maken? Hij wist wel dat het nodig was, maar hij vond het zo moeilijk. 'Het mag, als ik het niet merk,' fluisterde hij. Het was al heel wat en hij rilde bij de gedachte, maar hij voelde de pijn en hij wist dat hij waarschijnlijk weer helemaal open lag, echt helemaal. Zijn kleding plakte aan de vieze wonden en hij moest verzorgd worden. Hij sloot zijn ogen en hij merkte dat hij eigenlijk al meteen wat meer wegzakte, zijn lichaam was zo hard bezig dat hij uitgeput was.

Koning Stephen Lahero

Hij liep met haar naar buiten, het was echt wel fijn om even zo samen te zijn, misschien had hij het toch ook wel een beetje gemist, merkte hij nu. Het was erg fijn om wat rust te hebben tussendoor. 'Ik weet niet of ik het zo leuk vindt dat het mij krachtiger maakt, zeker als jij je zwakker voelt. Dat vind ik niet fijn,' fluisterde hij. Hij sloeg zijn arm om haar middel en hij hield haar vrij dicht tegen zich aan.

Lolita Fullbright

"Sorry.. ik moet wel, anders ga je straks dood aan al die ontstekingen." Klonk haar stem lichtelijk angstig toen hij haar aanstaarde. Hij vertelde haar daarna fluisterend dat het mocht, als hij het niet merkte.
"Ik zal mijn best doen..." Fluisterde ze tegen hem terug en ze streek even zacht en voorzichtig over zijn arm heen. "Ga maar lekker slapen, je bent vast heel erg moe..." Klonk haar stem zacht


Koningin Fay Lahero

Hij wist niet of hij het leuk vond, vooral als zij zwakker werd, dat vond hij niet fijn. Ze schudde haar hoofd een beetje.
"Ik vind het inderdaad ook geen fijn idee..." Fluisterde ze hem nu zachtjes toe. "Maar het komt wel goed, denk ik. Als het echt uit de hand loopt, kan Faith altijd nog ingrijpen." Vertelde ze aan hem. Ze voelde zijn arm om haar middel en ze leunde zacht tegen hem aan. Dit vond ze echt heerlijk... hier genoot ze echt van.



Koningin Esmeralda Fullbright

Na de grote teleurstelling dat ze allebei niets wilde vertellen én dat Leroy nog zo bang was, liep ze naar het trainingsterrein toe waar Jay nog bezig was. Ze liep langzaam op hem af en zuchtte zachtjes. Ze keek hem even aan en ging vervolgens op een bankje zitten, wachten tot hij klaar was met trainen.

Leroy Fullbright

Ze bood haar excuses aan met de woorden dat hij straks dood zou gaan aan die ontstekingen, als ze niets deed. Hij dacht het niet, maar hij wist wel dat hij zich echt beroerd voelde en dat hij eigenlijk al veel te lang gewacht had, maar hij had het gewoon liever niet. Het was zo vervelend en hij was zo bang, daarom wilde hij het niet. Ze zei dat hij vast moe was en dat hij lekker moest gaan slapen. Hij knikte heel erg langzaam, hij was kapot en nadat hij dat aangegeven had zakte hij eigenlijk meteen al verder weg.

Koning Stephen Lahero

'Het moet inderdaad wel goed komen, maar ik hou er niet zo van, helemaal niet als ik niet echt goed in mijn vel zit. Dan is het niet verstandig als ik juist krachtiger word, ik heb al moeite genoeg om niet constant naar het water te kijken,' gaf hij toe. Hij had er nog steeds last van. Het ging wel, maar het was wel een soort van gevecht. Ze vond het fijn, dat merkte hij aan alles. 'Zullen we de rest van de avond samen doorbrengen?' vroeg hij zachtjes aan haar.

Koning Jay Fullbright

Hij had Esmeralda niet in de gaten en hij ging hartstikke fanatiek door, hij genoot van het trainen en het gaf hem heel veel ontspanning. Na een tijdje hield hij op, hij stopte zijn zwaard weg en hij haalde een paar keer diep adem, daarna zag hij Esmeralda zitten. Hij liep naar haar toe, maar ze leek niet echt heel positief te zijn. 'Hoe was het met ze?' vroeg hij aan haar, geïnteresseerd, maar duidelijk hijgend omdat hij zo hard getraind had.

Lolita Fullbright

Ze wachtte tot hij echt helemaal was weggezakt in slaap en trok daarna zijn kleding uit en begon in een snel tempo al zijn wonden te verzorgen en smeerde er ook veel zalf op die ontstekingen tegen zou gaan. Daarna verbond ze hem heel netjes en trok hem gemakkelijke kleding aan. Ze deed alles zo zacht en rustig, waarschijnlijk merkte hij het niet eens. Wanneer ze klaar was, haalde ze even diep adem en pakte ze weer wat pijnstillers voor zichzelf. Die slikte ze eerst door en daarna kwam ze weer bij Leroy op het bed zitten.


Koningin Fay Lahero

"Dat weet ik..." Zei ze zachtjes met een kleine glimlach tegen hem. ze keek hem lichtelijk verbaasd aan toen hij zei dat hij nog last had van het water. "Echt waar?" Vroeg ze, stomverbaasd, want dit had ze helemaal niet geweten.
"Als het te erg wordt, laat ik al de sneeuw verwijderen rond het kasteel." Sprak ze zachtjes en lief tegen hem. Hij vroeg haar vervolgens of ze de rest van de avond samen door zouden brengen. Hierdoor keek ze hem met een stralende glimlach aan. "Dat lijkt me echt heerlijk..." Zacht drukte ze een kusje op zijn wang.


Koningin Esmeralda Fullbright

Jay had haar niet eens gezien, daarom stond ze hem ongegeneerd te bestuderen, ze staarde naar zijn stevige spieren en keek wat dromerig uit haar ogen, hij was echt ongelooflijk knap. Na een tijdje kwam hij naar haar toe en knipperde ze even met haar ogen. "Wat?" Vroeg ze aan hem, ze had zijn vraag niet eens goed gehoord doordat ze helemaal in trance was geweest met het kijken naar hem. Ze wreef even in haar ogen en de vraag drong langzaam tot haar door.
"Met mama gaat het redelijk, al merk ik wel dat ze heel bang was... en Leroy vluchtte meteen de badkamer in, zo bang was hij... ik wil elke dag langs gaan om dezelfde tijd, zodat ze op een gegeven moment weten dat ik kom, dan kunnen ze er langzaam aan wennen. Het lijkt me geen goed idee als ze helemaal geen mensen zien." Vertelde ze zachtjes aan Jay.

Leroy Fullbright

Toen hij wakker werd zat Lolita bij hem, hij kon meteen voelen dat ze alles verzorgd had en daardoor rilde hij, maar hij pakte haar wel vast en hij kroop helemaal tegen haar aan. 'Bedankt,' fluisterde hij zachtjes, maar wel vol liefde. Hij was haar dankbaar voor alles wat ze deed, ze was echt geweldig voor hem en zonder haar had hij het nooit gered. Dan was hij daar gestorven, waarschijnlijk. 'Moet ik het bij jou doen?' vroeg hij zachtjes.

Koning Stephen Lahero

'Ja, echt waar.' zei hij zacht. Het was wel vol te houden, maar hij voelde het nog steeds, soms had hij de neiging om er bij te gaan zitten en dan raakte hij zichzelf helemaal kwijt, maar hij wist het redelijk tegen te gaan, gelukkig. Door wat ze daarna zei glimlachte hij, ze vond het ook fijn om de avond samen door te brengen. Hij voelde haar lippen op haar wang en hij bleef even staan, hij pakte haar vast en hij zoende haar langzaam. Het was heel lang geleden, maar hij vond het wel fijn.

Koning Jay Fullbright

Ze leek wat afgeleid te zijn en dat liet hem flink grijnzen, maar daarna vroeg ze toch wat er was. Ze kwam er zelf al achter en ze vertelde over alles, hij ademde diep in. 'Het is niet goed als hij al zo bang is voor jou... wat is er met ze gebeurd? Heeft ze iets verteld?' vroeg hij zacht aan haar. Ze had een idee en hij knikte even. 'Het kan inderdaad niet goed zijn, want dan komen ze hier nooit uit, het is goed om een poging te doen om contact te leggen...'