Medieval Times

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij fluisterde kort wat tegen haar terug en hielp haar daarna de koets uit. Carmen gaf aan dat ze hun even alleen zou laten. "Bedankt voor alles, Carmen." Fluisterde ze glimlachend naar haar. Jay staarde naar het kasteel en ze drukte een kus op zijn wang.
"Lieve Jay, het komt allemaal goed, niet bang zijn, laat de angst vrij... dit is allemaal van jou, je maakt het hier zo fijn als je zelf wilt..."

Koning Jay Fullbright

Hij voelde haar lippen op zijn wang en ze kalmeerde hem weer iets, maar het ging gewoon niet. Hij draaide zich om en hij liep weg, de stallen in. Dit was de enige plek op het hele terrein waar hij zich nog een beetje rustig voelde. Hij liet zich op het stro zakken en hij sloot zijn ogen, hij verborg zijn hoofd in zijn handen en hij voelde de tranen weer over zijn gezicht heen lopen. Hij wilde niet naar binnen, hij wilde echt het kasteel niet meer in, hij vond het afschuwelijk. Hij wilde alles doen om het goed te maken, maar het ging gewoon niet.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij draaide zich ineens om, ze verloor bijna haar evenwicht omdat ze tegen hem aan had geleund. Ze wankelde weer verschrikkelijk en hield zich nog net staande. "Jay..." Ze keek hem wat moedeloos na en begon daarna vermoeid aan de tocht naar de stallen, het voelde echt als een tocht nu, ze had er heel erg veel moeite mee, ze had die dag veel te veel gedanst om nu nog voldoende energie te hebben.
"Alsjeblieft lieve Jay..." Licht hijgend kwam ze in de stallen en ze greep zich vast aan de deur. "We gaan gewoon meteen naar onze kamer... ik ben zo moe..." Fluisterde ze hem toe, ze hield de deur heel stevig vast en haar ogen zakten bijna dicht.

Koning Jay Fullbright

Esmeralda verscheen en hij zag dat ze heel moe was. 'Ik kan het niet,' fluisterde hij. Het voelde vreselijk, maar hij wilde haar ook niet zo laten staan. Ze was duidelijk helemaal gesloopt en dat was eigenlijk ook zijn schuld. Hij kwam nu toch langzaam overeind en hij pakte haar vast, hij hield haar dicht tegen zich aan. 'Oké dan,' fluisterde hij. Hij vond het echt verschrikkelijk, maar voor Esmeralda deed hij heel veel. Hij ondersteunde haar bijna helemaal en zo liep hij met haar naar binnen toe. Hij staarde strak naar de grond, hij wilde niemand aankijken, niemand zien. Hij deed nog liever alsof ze ergens anders waren en hij haalde pas weer normaal adem toen ze in hun kamer stonden.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij kon het niet en daardoor voelde ze gewoon haar knieën knikken, zij kon hier niet blijven, dan zou ze in het stro in slaap vallen. Na een tijdje sprak hij dat het goed was, ze werd door hem vastgepakt en dicht tegen hem aangehouden. Hij hielp haar heel erg goed en ze voelde zelfs dat ze af en toe wegdommelde. Eenmaal in hun kamer ging ze zitten en viel ze al half in slaap. Ze probeerde tevergeefs om haar kleding los te maken, het lukte haar gewoon niet, ze was te moe om alles los te kunnen krijgen.

Koning Jay Fullbright

Hij zag dat ze eigenlijk al in slaap zakte. Hij tilde haar voorzichtig op en hij legde haar op het bed neer, daarna maakte hij net zo voorzichtig en zorgzaam haar kleding los. Hij legde alles aan de kant, hij deed haar sieraden af en hij drukte kort zijn lippen op haar voorhoofd, daarna trok hij de dekens over haar heen. Hij ademde diep in, hij voelde zich nog steeds heel erg onrustig. Ze moesten echt dingen anders gaan doen, want anders ging dit waarschijnlijk elke keer gebeuren en dat was al helemaal niet goed. Dat zou fout gaan, nog meer dan nu al. Hij hield zijn kleding aan, hij merkte heel goed wat Esmeralda met hem deed en hij was veel te bang dat hij wakker zou worden en haar opeens wilde verkrachten, daarna ging hij ook aan de andere kant van het bed liggen, hij pakte wel haar hand vast.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Ik hou van je..." Fluisterde ze, tranen glinsterden in haar ogen, gewoon omdat alles zo moeilijk was, ze moesten er zoveel moeite voor doen om alles te overleven en een poging tot geluk te kunnen bemachtigen. Jay trok haar kleding uit en deed haar sieraden af, ze voelde zijn lippen op haar voorhoofd en hij kwam bij haar liggen, hij pakte alleen haar hand vast en voorzichtig kroop ze tegen hem aan. "Ik vertrouw je." Klonk haar stem nog heel erg zacht en daarna viel ze toch echt in slaap, compleet uitgeput.

Koning Jay Fullbright

Ze kroop tegen hem aan met de woorden dat ze hem vertrouwde. Hij wist niet of dit zo'n goed idee was, maar hij sloeg wel zijn armen om haar heen en hij bleef haar vasthouden. Hij lag nog uren wakker door het onrustige gevoel, hij zag de zon al bijna opkomen en daarna zakte hij pas in slaap. Hij was in zijn slaap nog veel onrustiger, hij kreunde, sprak onduidelijke dingen en hij bewoog ook nog eens onrustig heen en weer. Hij had zo veel rare dromen en gedachten, het was allemaal heel donker en duister, hij had het gevoel dat die kant steeds meer grip op hem kreeg en dat maakte hem bang.

Koningin Esmeralda Fullbright

Pas laat in de ochtend werd ze wakker, ze had hoofdpijn en voelde zich niet zo lekker. Het was te heftig voor haar geweest allemaal. Ze keek naar Jay en streelde zachtjes langs zijn wang. Hij was wat onrustig, ze baalde ervan. Ze dacht dat hij alles had losgelaten, maar zijn angst bleef heel erg sterk aanwezig. Ze begon te piekeren over wat ze nu moesten gaan doen, ze wilde het beter maken voor hem, een leven samen met hem opzetten.

Koning Jay Fullbright

Hij opende zijn ogen toen hij een aanraking voelde, zodra hij zag dat het Esmeralda was ontspande hij weer helemaal. Hij pakte haar vast en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. Hij was nog steeds moe, maar hij was wel rustiger nu hij wakker was en Esmeralda ook wakker was. Hij zei helemaal niets tegen haar, hij wist niet of hij zijn excuses moest aanbieden of dat hij gewoon zijn mond dicht moest houden, hij was bang dat het allemaal niet echt goed zou zijn, dus deed hij helemaal niets. Hij wilde niet dat hij nog meer fout deed dan hij al gedaan had.

Koningin Esmeralda Fullbriht

Ze werd door Jay vastgepakt en ze sloot haar ogen weer even terwijl ze hem zachtjes vast hield. "Wat moeten we doen Jay? Zullen we vakantie gaan houden? Tot het echt goed met je gaat?" Vroeg ze hem fluisterend en wat wanhopig, ze wist het niet meer zo goed. Ze streelde door zijn haren heen en slikte moeizaam, ze voelde zich echt niet lekker.

Koning Jay Fullbright

Esmeralda hield hem vast en ze wilde weten wat ze moesten doen, of ze vakantie moesten houden tot het echt goed met hem ging. Hij keek haar even aan, hij zag dat ze zich niet goed voelde. 'Alleen als jij het ook wilt... maar ik denk eerst dat het gevoel tussen ons heel sterk moet zijn, voordat ik de rest kan hebben...' fluisterde hij. 'Als het tussen ons heel goed gaat en wij geen problemen hebben, dan kom ik uit de rest ook wel, maar nu is het allemaal één grote chaos en gaat het tussen ons ook verschrikkelijk slecht... dat wil ik niet... ik woon nog liever met jou in een heel klein hutje in het dorp dan dat ik hier woon in mijn eentje... ik wil alleen maar gelukkig zijn en jij maakt mij gelukkig...' fluisterde hij.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Het enige wat ik wil is dat het goed gaat... maakt me niet uit hoe." Fluisterde ze hees tegen hem. Ze slikte even moeizaam en voelde de tranen over haar gezicht lopen. Hij dacht dat het gevoel tussen hun eerst heel erg sterk moest zijn en dan kon hij de rest ook wel hebben. Hij wilde niet dat het slecht ging tussen hun, hij woonde nog liever met haar in een klein hutje dan hier alleen. Ze gaf hem een klein kusje door zijn lieve woorden dat zij hem gelukkig maakte.
"Dan gaan we naar het landhuis, samen met Ivan. Zodra we denken dat het beter gaat dan laten we onze ouders langskomen om dat te evalueren en zo blijven we doorgaan tot je goed gaat reageren op je vader." Fluisterde ze met een vastberaden knikje.
"Maar ik vind eigenlijk dat je je vader moet zien nu, je excuses aanbieden. Dat verdiend hij en jij verdient het om te zien hoeveel pijn je hem hebt gedaan." Gaf ze aan. Ze sloot haar ogen weer even en wreef zacht over haar gezicht heen.

Koning Jay Fullbright

Hij knikte langzaam, hij vond het fijn, hij was blij dat ze het wilde, want dat had hij nodig. Hij moest hier wel aan vasthouden. Ze maakte een heel duidelijk plan en hij knikte langzaam. 'Dat is goed,' fluisterde hij. Daarna zei ze dat ze wel vond dat hij zijn vader moest zien, hij moest zijn excuses aanbieden en zien hoe veel pijn hij hem gedaan had. Hij knikte langzaam en hij ademde diep in. 'Oké,' fluisterde hij, maar hij vond het wel heel erg eng. Hij vond het lastig om die confrontatie aan te gaan. 'Ga je mee?' vroeg hij heel erg zacht.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij vond het een goed idee en hierdoor glimlachte ze een beetje. Hij wilde ook zijn vader wel zien. Ze zag aan hem dat hij het eng vond, hij vroeg haar of ze met hem mee ging en ze knikte eventjes.
"Ja, natuurlijk ga ik mee.' Fluisterde ze terug naar hem. "Ik laat je geen enge dingen alleen doen, dat weet je toch?" Vroeg ze hem met een glimlachje. Ze kwam voorzichtig uit bed, maar ze shakete helemaal. Ze vond dat ze door moest zetten, dat ze zichzelf maar wat aanstelde en begon haar kleding aan te trekken, de trouwring schoof ze weer om haar vinger heen met een kleine glimlach.

Koning Jay Fullbright

Ze ging natuurlijk mee en ze kwam overeind, hij zag dat ze amper zeker stond. Ze begon haar kleding aan te trekken, hij had het nog gewoon aan en hij deed ook zijn trouwring weer om. 'We gaan hem nooit meer af doen, oké?' vroeg hij heel zacht aan haar. Hij pakte haar hand vast en hij keek haar diep in haar ogen aan, daarna hield hij haar stevig vast. 'We gaan praten, daarna gaan we even rusten en vertrekken we naar het landgoed? Ik wil niet dat je veel te ver gaat...' zei hij zacht tegen haar.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij sprak haar zachtjes toe dat ze hun trouwring nooit meer af gingen doen. "Nee, nooit meer, ik zal hem voor altijd om houden." Fluisterde ze hem zacht toe. Hij keek diep in haar ogen en ze keek met een vermoeide glimlach naar hem terug. Hij stelde voor om te gaan praten, daarna rusten en dan pas vertrekken naar het landgoed, hij wilde niet dat ze te ver ging.
"Dat klinkt als een goed idee." Knikte ze, ze sloeg haar arm om zijn middel heen en liep zo voetje voor voetje naar de slaapkamer van hun ouders toe. Ze klopte zachtjes aan.

Koning Jay Fullbright

Ze zou hem voor altijd omhouden, daardoor glimlachte hij. Ze vond het een goed idee, daarna liepen ze naar de slaapkamer toe. Esmeralda klopte aan, hij hoorde even later dat ze binnen mochten komen. Hij hield Esmeralda helemaal vast, hij was doodsbang, maar hij moest hier doorheen, hij moest dit doen. Hij opende de deur heel langzaam en hij zag zijn vader in elkaar duiken. Het was een reactie die hij nooit eerder had gezien. Hij kon zien dat zijn vader verschrikkelijk veel pijn had, hij kon het horen, maar toch kwam hij overeind en kroop hij zo ver mogelijk weg van Jay, die alleen maar vol ongeloof naar zijn vader staarde. Had hij dit gedaan? Had hij zijn vader zo veel pijn gedaan dat hij doodsbang was?

Koningin Esmeralda Fullbright

Het was nog erger dan ze had gedacht... Leroy kroop zo ver mogelijk weg van Jay en hierdoor keek ze omhoog naar hem. Ze slikte even, ze hoopte gewoon dat hij inzag dat dit niet de manier was, dat hij rekening moest houden met de gevoelens van anderen, want anders zou iedereen zo bang voor hem zijn.
"Rustig maar Leroy..." Lolita hield hem stevig vast en streelde zachtjes over zijn schouder. "Doe jezelf niet nog meer pijn, alsjeblieft." Ze keek even op naar Jay, hij leek zich wel te beseffen dat hij veel te ver was gegaan, gelukkig maar.
"Sorry dat we zo binnen komen vallen, ik wilde vertellen dat we weer naar het landhuis gaan, met Ivan, tot het beter gaat met Jay. Hij heeft heel veel spijt van wat hij heeft gedaan, toch?"

Koning Jay Fullbright

Leroy kroop nu helemaal tegen Lolita aan en Jay haalde diep adem. 'Ja, het spijt mij... heel erg... ik wist niet wat ik deed, ik was in paniek, ik was niet mezelf.' zei hij zacht. Het raakte hem enorm dat hij zijn vader zo zag. Hij leek nu wel iets rustiger te worden, Leroy leek hem niet eens echt iets kwalijk te nemen, hij was gewoon verschrikkelijk bang. Jay keek even naar Lolita, zijn blik vol spijt. 'Het spijt mij echt,' zei hij heel zacht. Het raakte hem wel heel erg, misschien was dit maar goed ook, dan zou het niet nog eens gebeuren.

Lolita Fullbright

Ze streelde zachtjes langs het gezicht van Leroy terwijl ze naar Jay luisterde, hij bood echt zijn excuses aan en meende het oprecht, hij was in paniek en niet zichzelf. Hij had echt spijt en hij bood zijn verontschuldigingen nogmaals aan haar aan.
Ze knikte even langzaam. "Ik zie dat je het meent, Jay..." Fluisterde ze zachtjes. Ze keek naar Leroy.
"Toe maar... kijk hem aan, hij meent het, ik wil dat je het weet, dat je niet bang voor hem bent." Fluisterde ze hem heel erg zacht toe.

Leroy Fullbright

Hij keek op door wat Lolita zei, maar zijn hele lichaam trilde en hij was echt doodsbang. 'Ik weet dat je het meent, Jay... ik vergeef je ook wel, maar ik heb even de tijd nodig...' zei hij zacht tegen zijn zoon. Het zou een tijd duren voor hij dit wat meer een plekje zou kunnen geven, want het had enorme impact op hem gehad. Jay knikte alleen maar dankbaar, hij had dit blijkbaar niet eens echt verwacht. Leroy legde zijn hoofd tegen Lolita aan en hij kneep zijn ogen weer dicht, hij ademde langzaam in en hij kalmeerde wel iets, maar toch lukte het niet helemaal. Hij wist wel dat Jay hem nu niets zou doen, maar toch voelde hij zo veel angst.

Lolita Fullbright

Hij keek op en zei zacht dat hij wist dat Jay het meende, hij vergaf het hem ook, maar hij had tijd nodig. Trots drukte ze een kus in zijn haren. Het was goed dat hij dit had gezegd tegen hem.
"Oké, dan gaan we zo weg..." Fluisterde Esmeralda. Voorzichtig pakte ze Ivan weer aan, ze beet op haar lip, alles leek haar extra moeite te kosten, maar ze wilde het niet laten zien tegenover haar moeder, want dan werd ze weer zo bezorgd. Ze liep de deur weer uit samen met Jay en haalde diep en wat trillerig adem.

Leroy Fullbright

Ze zouden weggaan, dan had hij zelf ook de tijd om hier aan te wennen en om te leren gaan met wat er gebeurd was. Die tijd had hij ook echt nodig, dan pas kon hij weer iets voor Jay betekenen, want nu kon hij helemaal niets. Hij was alleen maar bang en met angst ging hij Jay niet verder helpen. Esmeralda pakte Ivan en liep samen met Jay weg, Leroy zocht naar de hand van Lolita. 'Het komt wel goed, maar ik heb tijd nodig voor ik weer normaal met hem om kan gaan...' fluisterde hij.

Koning Jay Fullbright

Hij sloeg zijn arm om Esmeralda heen en hij streek langs haar rug. 'Ik regel een koets. Doe jij maar rustig aan, dan kunnen we straks gaan en hoef jij niets meer te doen...' fluisterde hij. Hij wilde niet dat ze zich nog slechter ging voelen en op het moment leek ze echt heel erg zwak te zijn, hij hoopte gewoon dat ze zich wat beter zou voelen als hij haar goed behandelde. Hij regelde een koets en daarna liep hij terug naar Esmeralda toe.

Lolita Fullbright

Leroy pakte haar hand en gaf aan dat het wel goed kwam, hij had alleen tijd nodig. "Weet ik... dat heeft Jay ook nodig... het komt wel goed met jullie, hij kon je nu in ieder geval aankijken zonder woede, hij voelde zich alleen maar schuldig." Fluisterde ze terug tegen hem. Ze vond het al knap dat haar dochter het voor elkaar had gekregen dat Jay andere dingen ging voelen behalve zijn woede.



Koningin Esmeralda Fullbright

Jay gaf aan een koets te regelen, zij kon rustig aan doen. Dan gingen ze en hoefde zij niets meer te doen. Ze knikte hierdoor alleen een beetje. Voorzichtig liep ze naar de slaapkamer toe en ze legde Ivan daar op het bed neer. Ze begon voorzichtig wat spulletjes in te pakken, maar na een paar dingen ging het al niet meer. Haar handen hield ze voor haar gezicht en ze ademde trillend in en uit terwijl ze op het bed zat.