Fairfield High

Mariano Di Vaio

Hij bleef naar Nasha glimlachen. Zij vroeg hem waaraan ze de kus had te danken en dat deed Mariano grijnzen. "Je vroeg er gewoon om," was zijn reactie. Zijn ogen glinsterden even, iets wat in zijn leven niet heel vaak gebeurd was.
Nasha's aandacht ging nu naar de hond en Mariano keek even naar Brezzo die genoot van de aandacht.
"Het ene moment is het een gevaarlijk, vals beest en het volgende moment eist hij alle aandacht op.." grinnikte Mariano, doelend op dat Nasha Brezzo eerst erg eng had gevonden toen hij de caravan aan het beschermen was.

Nasha Catori

Ze zag de glinstering in zijn ogen en hij gaf grijnzend aan dat ze er gewoon om vroeg.
"Hoe deed ik dat? Dan zal ik er vaker om vragen." Plaagde ze hem nu eventjes.
Brezzo genoot echt van de aandacht die ze hem gaf. Mariano reageerde hier grinnikend op.
"Ah, het is echt een schatje... ik ben ook wel heel erg blij dat hij me gewoon aardig vind." Vertelde ze met een brede glimlach.
Op dat moment werd ze weer gebeld, ze zuchtte even zachtjes en nam op. Het was het modellenbureau weer. Ze kreeg toch de rol in de reclame aangezien ze heel erg enthousiast waren over haar foundation, meteen wilden ze ook voor haar een crowdfundingsactie starten om haar te helpen.
"Wauw, wat fantastisch, hartstikke bedankt, ja ik kom morgen even langs." Reageerde ze meteen enthousiast. "Of ik hem meeneem?" Ze keek even naar Mariano. "Misschien, we kijken wel." Gaf ze aan. Daarna keek ze Mariano stralend aan.
"Ik zei het toch! Alles komt goed." Sprak ze vrolijk tegen hem.

Mariano Di Vaio

"Daar moet je inderdaad blij mee zijn, want hij mag niet veel mensen, hij vertrouwd de meeste mensen niet zo" vertelde Mariano over de hond. Hij aaide Brezzo ook even en keek op toen Nasha opnieuw werd gebeld. Veel kon hij niet opmaken uit de woorden die ze uitsprak. Ze was in ieder geval ergens blij mee, ze vond iets fantastisch en ze zou morgen even langskomen. Mariano keek haar vragend aan.
Toen ze opgehangen had zei ze dat ze het al had gezegd; alles kwam goed. Mariano glimlachte om haar vrolijkheid. "Vertel, ik weet niet wat er gezegd is!" zei hij opgewekt, aangestoken door haar vrolijkheid.

Nasha Catori

Brezzo vertrouwde de meeste mensen niet zo. "Hij lijkt dus gewoon een beetje op jou." Plaagde ze Mariano nu met een zachte grinnik. Mariano keek haar vragend aan en vroeg opgewekt aan haar of ze het wilde vertellen.
"Ik mag toch in het reclamespotje spelen, ze vonden mijn idee geweldig, bovendien wil het modellenbureau een crowdfundingsactie voor me opstellen, ga je met me mee morgen?" Vroeg ze hem nu. "Ze kunnen niet wachten om je te ontmoeten." Gaf ze met een glimlach aan. Ze straalde echt helemaal, ze had eindelijk een echte goede hobby gevonden waar ze al haar ideeën in kwijt kon en ze had een oplossing om haar leugens weg te werken, wat had ze nog meer te willen?

Mariano Di Vaio

Hij keek Nasha aan terwijl ze vertelde dat ze toch in het reclamespotje mocht spelen. De mensen van het modellenbureau vonden het idee geweldig en wilden een crowdfundingsactie voor haar opstellen. Direct daarna vroeg ze Mariano of hij morgen mee ging. Mariano haalde zijn schouders even op en neer. Hij dacht even na.
"Ik weet het niet.. Is dat wel handig? Ik bedoel.. Ik ben daar niet zo goed in, denk ik," zei hij nu. Hij wilde het niet weer verpesten voor Nasha, straks zou hij iets verkeerds zeggen of zou hij ergens verkeerd op reageren als ze een gevoelige snaar bij hem zouden raken.

Nasha Catori

Hij vroeg aan haar of het wel handig was, hij was daar niet zo goed in, ze glimlachte hierdoor naar hem.
"Ze willen graag een fotoshoot doen, het liefste van ons samen om de crowdfunding op gang te kunnen zetten. Maar van mij alleen kan ook, het is dan wat minder geloofwaardig, alsof ik het geld alleen maar voor mezelf ga gebruiken of zo." Gaf ze aan.
"Als je het echt niet ziet zitten, is het geen probleem, Mariano, echt niet." Zei ze hem zachtjes.
Haar moeder riep weer, ze konden gaan eten. "Heb je honger? Ik durf te wedden dat je al in geen eeuwigheid zo'n goede maaltijd als die van mijn moeder heb gehad." Plaagde ze hem nu eventjes. Samen met haar moeder eten was altijd veel relaxter, dan praten ze meestal wel een beetje, het was gezelliger, dat sowieso.

Mariano Di Vaio

Hoe Nasha het vertelde klonk het nog niet eens zo heel erg. Hij wist niet of het echt een goed plan was om de volgende dag mee te gaan naar dat modellenbureau, maar hij kon het op zijn minst proberen.
"Ach," zei hij dan ook, "ik ga wel mee morgen. Als ze maar geen lastige vragen gaan stellen." Hij glimlachte even en hoorde toen Nasha's moeder roepen dat ze konden gaan eten. Nasha vroeg direct aan hem of hij honger had en ze durfde te wedden dat hij in geen tijden zo'n goede maaltijd had gehad als van haar moeder. Mariano grijnsde daardoor even.
"Laten we dat maar eens gaan uittesten, dan," reageerde hij op haar vraag. Hij moest ook wel toegeven dat hij wel honger begon te krijgen. Vooral door de geur die zich door het huis verspreidde. Het enige waar hij een beetje tegenop zag was het aan tafel zitten met Nasha's moeder.

Nasha Catori

Hij zei dat hij morgen wel mee ging, als ze maar geen lastige vragen gingen stellen. Ze grinnikte even. "Doen ze waarschijnlijk wel, maar je hoeft ze echt niet te beantwoorden." Plaagde ze Mariano.
Ze liep samen met hem naar beneden toe, de keuken rook heerlijk. Haar moeder had zelfs een bak met hondenvoer op de grond klaar gezet voor Brezzo. Ze zette nu net het eten op tafel en Nasha ging op haar plekje zitten.
"Mariano, wat zijn je plannen?" Vroeg haar moeder nu ineens terwijl ze hem aankeek.

Mariano Di Vaio

Nasha grinnikte om zijn opmerking en zei dat ze waarschijnlijk wel lastige vragen zouden gaan stellen, maar hij hoefde ze niet te beantwoorden. Hij vroeg zich alleen af of dat hem ging lukken, maar goed, dat zou hij wel zien..
Langzaam volgde hij Nasha naar beneden. Zijn been deed nog flink veel pijn, maar hij probeerde de pijn te verbijten. Eenmaal beneden ging hij ook aan tafel zitten en keek hij even naar Brezzo die hem wat onzeker was gevolgd en snuffelde aan het bakje hondenvoer, niet wetend of hij dat kon eten of niet.
"Toe maar," sprak Mariano zacht tegen de hond. Brezzo keek even op, snuffelde nog even aan de brokjes en begon toen toch te eten.
Mariano keek even naar het bord eten dat voor hem stond. Hij had in geen tijden meer zo'n bord vol eten gezien, en ook niet dit soort eten. Waarschijnlijk was de laatste keer toen hij nog samen met zijn moeder woonde. Hij haalde even diep adem en keek op toen de moeder van Nasha ineens iets aan hem vroeg. Ze vroeg hem wat zijn plannen waren. Mariano keek even kort naar Nasha en keek toen weer terug naar haar moeder.
"Ik eh.." begon hij. Wat moest hij zeggen? Welke plannen bedoelde ze? "Wat bedoeld u precies?" vroeg hij dan ook.

Nasha Catori

Ze begon langzaam te eten, maar keek op toen Mariano haar aankeek door de opmerking van haar moeder. Hij wilde weten wat ze precies bedoelde.
Haar moeder bleef hem doordringend aankijken. Ze glimlachte wel, ze bedoelde het niet verkeerd.
"Met je leven, ga je er ook echt wat van maken zoals Nasha allemaal wel leuk en aardig aan de pers vertelt. Wil jij dat ook, weet je al wat je wilt worden, welke rol je in onze maatschappij gaat innemen? Als je het niet wilt kan Nasha net zo goed stoppen met investeren in je." Haar moeder zag dingen vaak puur zakelijk. Ze was niet echt heel erg kil, ze wist alleen niet echt wat liefde en warmte was, maar ze wist ook dondersgoed hoe overweldigend haar knappe dochter kon zijn.

Mariano Di Vaio

Het was misschien niet zo bedoeld, maar hij voelde zich wat onder druk gezet en onprettig. Hij werd gewoon niet graag geconfronteerd met privé dingen, hij hield alles het liefst voor zichzelf. En hij was het gewoon niet gewend om veel met andere te praten over zichzelf. Normaal was hij altijd alleen.
Hij luisterde naar de moeder van Nasha en beet even op zijn lip. Daarna knikte hij kort. "Ik wil mijn leven veranderen ja.. Verbeteren.." zei hij gedempt. Hij zei er alleen niet bij hoe lastig dat waarschijnlijk zou gaan. Het liefst zou hij nu direct een punt zetten achter alle praktijken met de drugs, maar hij wist dat dat niet mogelijk was. "Wat ik wil worden weet ik nog niet precies.." zei hij er nog achteraan. Hij wist niet eens wat er allemaal mogelijk was voor hem. Zouden er überhaupt werkgevers zijn die hem aan wilden nemen?
Hij nam een paar happen van het eten en staarde daarbij wat naar zijn bord. Door hier te zijn in dit riante huis met het lekkere eten leek hij zich alleen maar meer te realiseren hoe weinig zijn leven voorstelde. En dat deed hem pijn.

Nasha Catori

Ze keek haar moeder even beschuldigend aan, ze merkte heel erg goed dat dit ongemakkelijk werd voor Mariano. ze zag het gewoon aan hem.
Haar moeder keek wat geïrriteerd naar haar terug, ze hoorde het haar bijna zeggen 'ik mag toch wel wat vragen'. Nasha zuchtte eventjes.
"Goed, dan is het goed... Als je maar wilt veranderen." Glimlachte haar moeder nu naar hem. "Wat je wilt, komt nog wel als je zekerheid hebt." Vertelde haar moeder wijs. Verder werd er in stilte gegeten, Nasha keek af en toe wat bezorgd naar Mariano, vooral omdat haar moeder hem zo erg met alles confronteerde.

Mariano Di Vaio

Hij glimlachte nog even wat waterig naar Nasha's moeder toen ze zei dat het goed was, als hij maar wilde veranderen. En ze zei ook nog dat hij er wel achter zou komen wat hij zou willen, als hij zekerheid zou hebben. Mariano knikte weer even en nam nog een paar happen van zijn eten.
Op een gegeven moment had hij zijn bord leeg, het had hem zeker goed gesmaakt en hij zat behoorlijk vol, maar vond het onbeleefd om een restje achter te laten en had dus alles opgegeten. Hij legde zijn bestek in het bord zoals het hoorde, hij had wel manieren geleerd toen hij nog bij zijn ouders had gewoond en dat kwam nu te pas.
"Het was heerlijk, dank u wel," zei Mariano nu, om de ongemakkelijke stilte te doorbreken.

Nasha Catori

Haar moeder bekeek hoe Mariano zijn bestek netjes neerlegde, precies de manier waarop het hoorde.
"Dus Nasha loog niet over het feit dat je een rijke vader hebt." Zei ze wat mompelend, maar wel heel erg direct tegen hem.
Mariano gaf aan dat het eten heerlijk had gesmaakt en hij bedankte haar moeder eventjes.
"Geen dank." Knikte ze met een glimlach. "Nee, mam, daar loog ik niet over, hij kent heus wel manieren hoor. Zuid betekent niet meteen dat hij een zwerver is of zo." Snauwde Nasha die het gewoon helemaal zat was. Ze kwam overeind van haar stoel en vroeg Mariano of hij weer mee naar boven ging.

Mariano Di Vaio

De moeder van Nasha begon nu over zijn vader en dat liet Mariano's glimlach weer verdwijnen en liet hem weer wegkijken. Dit was dus precies waarom hij deze wereld zo vreselijk haatte; alles draaide om geld. Had je geen geld, hoorde je er gewoon niet bij en mocht je sterven, niemand zou daarom treuren.
Mariano klemde zijn kaken stijf op elkaar, bang dat hij dingen zou gaan zeggen die hij beter niet kon zeggen. Het scheelde niet veel of hij had fel terug gereageerd tegen Nasha's moeder, maar hij had het in weten te houden.
Nasha snauwde haar moeder nu af en stond daarna op. Ze vroeg hem of hij mee naar boven ging en hij knikte even, waarna hij ook op stond. Brezzo, die languit op de grond had gelegen, stond ook op en volgde zijn baasje trouw.

Nasha Catori

"Het spijt me, Mariano... ik weet dat het zo werkt en ik zou zo graag dat vooroordeel op willen heffen. Iedereen in Noord denkt maar dat jullie in Zuid maar een stelletje domme rioolwerkers zijn. Maar er zitten zoveel mensen tussen die veel meer zijn dan dat, die echt wat kunnen betekenen voor de buitenwereld. Mensen met lef, mensen die durven te dromen. Die mensen wil ik nu aanspreken en dan vooral de kinderen om ze een kans te bieden, een kans die ze anders nooit zullen krijgen." Vertelde Nasha hem. Ze ging weer naar zijn gastenverblijf toe.
"Sorry, ik sleur je vandaag wel echt overal naar toe, is het niet..." verontschuldigde ze zich nu, aangezien hij nog met zijn zere been zat.
"Weet je wat? Ga jij maar lekker in bad en verzorg je wonden, dan zoek ik een leuke film uit voor vanavond." Vroeg ze hem nu met een glimlach, ze hoopte dat hij dat wel leuk vond.

Mariano Di Vaio

Nasha bood direct haar excuses aan en zei dat iedereen in Noord maar dacht dat de mensen uit Zuid een stelletje domme rioolwerkers waren. Gelukkig zag Nasha wel in dat er ook mensen tussen zaten die wel degelijk iets konden betekenen in de samenleving, alleen de kans er niet voor kregen door het bestuur en de regering.
Mariano volgde haar naar de kamer die voor hem en Brezzo bedoeld was. Hij was wat stilletjes, er was zoveel gebeurd en er was zoveel aan de gang, hij moest het gewoon even allemaal verwerken. Als er teveel in één keer op hem af kwam kon hij nog weleens uit zijn slof schieten. Dat probeerde hij te voorkomen.
"Maakt niet uit.." mompelde hij zachtjes toen Nasha haar excuses aanbood omdat ze hem vandaag wel echt overal naar toe sleurde. "Anders zat ik nu op straat.." zei hij er nog achteraan. Dan was dit toch wel beter.
Nasha stelde nu voor dat hij lekker in bad zou gaan en zijn wonden zou kunnen verzorgen, dan zou zij een leuke film uitzoeken voor vanavond. Mariano glimlachte even naar haar. Zij bleef steeds zo ongelooflijk positief ingesteld, hij kon gewoon niet lang in een dipje zitten, zij vrolijkte hem meteen weer op.
"Klinkt als een goed idee," antwoordde hij nu glimlachend. Een bad klonk heel erg aantrekkelijk. Vroeger had hij bijna dagelijks in bad gelegen, maar de jaren daarna had hij alleen maar een enorm krappe douche gehad waar nog niet eens warm water uit kwam.

Nasha Catori

Ze merkte heus wel dat hij wat stil was, maar ze vond het niet erg, zelf kletste ze daar toch wel overheen. Zolang hij maar antwoord op belangrijke dingen gaf, was het eigenlijk al goed, verder liet ze hem maar, hij was waarschijnlijk wat overrompeld door haar. Hij gaf aan dat het niet uitmaakte dat ze hem overal naartoe sleepte, anders zat hij nu op straat.
"Ja, dat is waar." Knikte ze nu. "Nadat we morgen naar het modellenbureau zijn geweest, zullen we dan gaan kijken voor een huis?" Vroeg ze aan hem en ze hield haar hoofd wat schuin.
Mariano vond wat ze bedacht had een goed idee. Ze grijnsde hierdoor, ze vond het leuk als hij het met haar eens was en ze hem op kon vrolijken.
"Schiet op dan, ik ben slecht in wachten." Plaagde ze hem met een knipoog.
"Brezzo, kom jij mij dan gezelschap houden?" Ze plofte neer op het grote bed en klopte naast haar, de hond mocht er van haar part ook op springen. Waarom niet.

Mariano Di Vaio

Het was heel even weer stil, maar Nasha verbrak de stilte alweer snel en stelde voor om morgen nadat ze bij het modellenbureau waren geweest, voor een huis te gaan kijken. Mariano glimlachte weer even.
"Is goed, als ik het overleef bij dat modellenbureau," grinnikte hij even. Hij zou heel snel tevreden zijn met een huis, het hoefde van hem niet eens zou groot te zijn. Hij was ook maar alleen. En hij wilde het liefst wel een huis in Zuid, of een beetje op de grens. Want daar had hij nog wel wat zaken te doen en om ineens in Noord te gaan wonen zou wel een hele grote verandering zijn voor hem.
"Ga jij nou maar een film uitzoeken," grijnsde hij toen Nasha zei dat hij moest opschieten, want ze was slecht in wachten. Mariano stond op en trok zijn shirt al uit. Brezzo volgde hem richting de badkamer, maar toen Mariano hem wegstuurde liep de hond terug naar Nasha en bleef hij naast het bed staan. Toen Nasha echter met haar hand op het bed klopte sprong de hond op het bed, zoiets liet hij zich geen tweede keer zeggen.
Mariano kleedde zich verder uit in de badkamer en liet het bad alvast vol lopen. Hij bekeek de wond even, het was wat smerig en het was wel tijd om die schoon te maken als hij geen ontstekingen wilde.

Nasha Catori

Ze maakte het zichzelf eerst comfortabel op het bed en leunde wat tegen Brezzo aan. Een hond was echt wel heel erg fijn als gezelschapsdier moest ze toegeven.
Ze zette de tv weer aan en zocht naar een leuke film. Haar ouders hadden een hele lading films gekocht en daar kon ze er nu gewoon eentje uitzoeken. Wanneer ze een geschikte had gevonden, liet ze hem op het beginscherm staan. Het was een actiefilm met wel de nodige romantiek. Het leek haar wel wat voor die avond.
Ze aaide Brezzo zachtjes en gaapte even, door al die spanningen van vandaag was ze behoorlijk moe en langzaam viel ze in slaap terwijl ze op Mariano wachtte.

Mariano Di Vaio

Het was fijn om weer een keer in bad te gaan. De warmte was aangenaam en maakte hem wat rozig en slaperig. Hij moest moeite doen niet in slaap te vallen.
Eenmaal uit bad maakte hij de wond schoon en verbond deze netjes. Hij werd er ondertussen bijna goed in. Rustig kleedde hij zich weer aan en deed zijn haren fatsoenlijk. Daarna opende hij de badkamerdeur en stapte de kamer weer in. Zijn blik viel direct op Nasha en Brezzo, die samen op het bed lagen. Brezzo tilde zijn kop op en gaapte, waarna hij naar zijn baasje keek. Mariano glimlachte en liep richting het bed. Hij zag dat Nasha leek te slapen, wat zijn glimlach nog breder maakte.
Hij boog zich over haar heen en gaf een kus op haar wang, waarna hij naast haar op het bed klom. "Nu vroeg je er weer om," zei hij grinnikend, doelend op de kus.

Nasha Catori

Ze sliep niet heel erg diep en toen Mariano weer de kamer binnen kwam, boog hij zich over haar heen en kreeg ze een kus op haar wang. Hij zei dat ze er weer om vroeg. Ze gaapte even en glimlachte nog wat slaperig naar hem.
"Hoe onschuldiger ik ben, hoe meer ik erom vraag dus." Glimlachte ze nu.
"Hmm... wat ruik je lekker zo." Mompelde ze, ze kroop een beetje tegen hem aan en pakte zijn arm en sloeg die om haar lichaam heen om aan te geven dat ze zo wel lekker lag, ze had zo haar eisen.
Ze zette de film aan, na een tijdje merkte ze toch wel dat ze echt heel moe was en ze lag heerlijk zo tegen Mariano aan. Hij rook lekker en zijn lichaam voelde zo gespierd en sterk.

Mariano Di Vaio

Hij grinnikte even om haar opmerking. "Je zag er gewoon schattig uit zo," reageerde hij er op. Een glimlach ontstond op zijn gezicht toen Nasha zei dat hij lekker rook en hij voelde dat ze zijn arm pakte en die om haar heen sloeg. Hij ging iets meer tegen haar aan liggen en bleef toen zo liggen. De film startte en Mariano volgde het in het begin goed, maar op een gegeven moment begon het wat aan hem voorbij te gaan omdat hij wat moe begon te worden. Er waren de afgelopen dagen zoveel dingen gebeurd en er waren zoveel nieuwe indrukken, dat maakte hem moe. Op een gegeven moment kreeg hij wat moeite om zijn ogen op te houden en hij wilde ze even sluiten, om daarna weer de film verder te kijken. Maar voor hij zijn ogen weer kon openen, was hij weggezakt in slaap.

Nasha Catori

Na een tijdje opende ze haar ogen en zette ze de tv uit, ze zag dat Mariano al sliep, ze pakte een dunne deken en sloeg die over zijn lichaam heen, daarna kroop ze weer tegen hem aan. Het was veel te fijn om naast hem te liggen, bovendien, ze deden toch niets, dus wat kon het voor kwaad? Ze sliep echt heel erg goed, het was lang geleden dat ze zo fijn had geslapen. Vroeg in de ochtend werd ze weer wakker. Ze keek weer even naar Mariano... wat een ongelooflijk aantrekkelijke man was het toch ook. Ze slaakte een zachte zucht. Daarna legde ze wat kleding voor hem klaar en deed ze er een klein briefje bij dat ze om half 9 weer terug was. De kleding die ze uit had gekozen waren een simpel wit shirt en een verwassen spijkerbroek. Ze wilde de campagne heel simpel houden, zonder al te veel opsmuk.
Ze liep nu naar haar eigen kamer toe en trok daar haar hardloopkleding aan. Elke ochtend in het weekend ging ze een rondje hardlopen door het parkje heen. Nu dus ook. Het leek een mooie dag te gaan worden, de zon scheen en ze genoot van de buitenlucht. Nu bedacht ze dat ze eigenlijk Brezzo best wel met zich mee had kunnen nemen, de hond zou het vast niet erg vinden.
Eenmaal weer thuis ging ze eerst even douchen en daarna trok ze ook een wit hemdje aan en een bijna dezelfde gekleurde verwassen spijkerbroek als die ze voor Mariano had neergelegd. Ze bekeek zichzelf even in de spiegel, haar haren had ze gestijld en ze droeg vrij weinig make-up. Het was precies half 9, mooi. Ze klopte zacht aan op de slaapkamer deur van Mariano en stapte naar binnen toe.

Mariano Di Vaio

Op een of andere manier voelde hij zich veilig hier. Misschien omdat er in dit huis minder snel mensen binnen konden komen dan in zijn caravan kon. Hij had enorm diep en vast geslapen. Rond een uur of acht werd hij gewekt door Brezzo die hem in zijn gezicht likte. Mariano duwde de hond bij zich weg en draaide zich nog even om, maar trok zich toch al vrij snel omhoog en stapte uit bed. Hij gaapte even, rekte zich uit en keek om zich heen. Zijn blik viel op een briefje. Hij las het even met een glimlach en keek toen naar de kleren die klaar lagen. Hij pakte het shirt op en bekeek de kleding even. Daarna liep hij naar de badkamer, friste zich wat op, poetste zijn tanden en begon zich rustig aan te kleden. Brezzo liep wat rond door de kamer en kwispelde toen Mariano weer uit de badkamer kwam lopen. Net op dat moment werd er op de kamerdeur geklopt. Brezzo sloeg aan; hij blafte een paar keer luid. Mariano siste tegen de hond dat hij zijn kop moest houden. Daarna zag hij Nasha de kamer binnen komen. Ze zag er goed uit, heel goed zelfs. Hij glimlachte naar haar.
"Goedemorgen," zei hij.